Жулан (Lanius collurio) є малый сорокопудовый співак росшыреный на великій теріторії Евразії а зимуючій в тропічній Африцї.
Жулан є выразно менша як ёго близкый баранчік. Мать силны сивы ногы, гаковый дзёбак із зубчатыма кінцём на верьхнїй челюсти, і релатівно довгый хвіст. Міджі поглавями є выразно вывинутый сексуалный діморфізм. Самець мать бурый хырбет, білый бріх, чорносивый хвіст з білым сподом, сиве тимя головы і тыл і чорну маску. Саміцї хыбує чорна маска.
Жулан найдеме в одкрытых країнах зароснутых тернистыма кряками.
Жывить ся передовшыткым хробаками або дрібныма ссавцями, котры здївать на колячі конарікы кряків.
Обще ся нияк выразно голосом не проявлює. Як выстережне кликаня повжывать храпляве „ґек-ґве“, при взрушіню мляскаве „чек“. Спів є невыразный і тихый, складженый з грубых звуків. Жулан сі своє гнїздо, вытворене з корїня, конариків або травы будує в кряках, особливо в тернистых, де є добрї храненый перед много предаторами. Гнїздить раз за рік од мая до юла а кладе 5 аж 6 яєць, на котрых сидить переважно саміця по добу 14 днїв. Молодята опущають гнїздо в 12-15 днях жывота.
Жулан (Lanius collurio) є малый сорокопудовый співак росшыреный на великій теріторії Евразії а зимуючій в тропічній Африцї.
