Inflorescencia en panícula terminal, de 15 a 50 cm de largo. Flores de blanco amarillento a crema. Frutos tipo drupas de oblongos a subreniformes, de amarillos a rojizos cuando maduros, con pulpa comestible.
DIAGNÁSTICO: Fácil de reconocer por sus conocidos frutos, muy populares y comestibles, variables en forma, tamaño y sabor.Sus frutos tienen un alto valor económico y se utilizan en conservas, jugos, etc. En algunas áreas silvestres han quedado árboles remanentes producto de su antiguos moradores, los cuales representan un importante recurso alimenticio para la fauna silvestre.
Mangifera indica, comúnmente mango o melocotón de los trópicos, es una especie arbórea frutal perteneciente a la familia Anacardiaceae.
Es un árbol perenne que puede alcanzar los 45 m de altura con una copa de 30 m de diámetro. Hojas alternas, simples, coriáceas, de lanceoladas a oblongas, de 15-30 cm de longitud, de color verde oscuro, inflorescencias en panículas axilares o terminales. Sus flores: Ambos tipos poseen cinco pequeños sépalos verdes y peludos con cinco pétalos separados que son rojos, amarillos, anaranjados, rosados o verdes. En la base de los pétalos se encuentra un disco segmentado en cinco partes, el cual es carnoso y lleno de néctar. La flor con estambres tiene solo un estambre funcional con uno o más estaminodios.
El fruto es una drupa que destaca entre sus principales características su buen sabor. Dicha pulpa puede ser o no fibrosa, siendo la variedad llamada mango de hilacha la que mayor cantidad de fibra contiene. Es una fruta normalmente de color verde en un principio, y amarillo, naranja e incluso rojo-granate cuando está madura, de sabor medianamente ácido cuando no ha madurado completamente.
Es originario del subcontinente indio (India) y de la Indochina;[1] introducida y cultivada en países de clima tropical además de algunos de clima templado o mediterráneo, por ejemplo en el sur de España (Provincia de Málaga).
En la zona intertropical es una planta sumamente noble: no requiere de riego y resiste los incendios; una plantación de mangos difícilmente podría quemarse durante la época de sequía, ya que es el período de máximo crecimiento de biomasa para estos árboles y de mayor actividad de la fotosíntesis por la menor nubosidad. Es un árbol agresivo con otras especies para ocupar un espacio determinado.
El mango, conocido esencialmente por su fruto, es también maderable cuando acaba su fase productiva de frutos. La madera puede verse afectada por hongos e insectos. A pesar de esta desventaja se utiliza para la fabricación de instrumentos como ukeleles, laminados y muebles baratos. Por otro lado, la madera contiene sustancias fenólicas que pueden producir dermatitis por contacto.
Mangifera indica fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum, vol. 2, p. 200[1], 1753.[4]
La mangiferina importante es un compuesto que se extrae de las hojas y corteza del mango, al igual que de la piel y el fruto, con propiedades antioxidantes, antimicrobianas, antidiabéticas, antihistamínico, anticancerígeno, hipocolesterolémico e inmunomodulatorio.[5]
Mangifera indica, comúnmente mango o melocotón de los trópicos, es una especie arbórea frutal perteneciente a la familia Anacardiaceae.
Un árbol de mango florecienteIndijski mangovec (znanstveno ime Mangifera indica) je tropsko drevo iz družine rujevk. Njegovo ime izvira iz besede mango, kakor imenujejo v Indiji plod tega drevesa ter latinskega izraza fero - nosim.
Indijski mangovec je veliko drevo, ki doseže višino do 30 metrov in ima široko razraslo krošnjo. Listi so usnjati, suličasti in temno zelene barve. V dolžino dosežejo do 35 cm in imajo valovit rob, nasajeni pa so na kratkih pecljih.
Cvetovi so združeni v kobulasta socvetja rumenkaste ali rdečkaste barve. Na istem socvetju so lahko hkrati moški in ženski cvetovi, ki lepo dišijo.
Iz oplojenih cvetov se razvijejo jajčasti koščičasti plodovi, ki so sprva zeleni, kasneje pa postanejo rumeni do rumeno rdeči. Dolgi so od 5 do 20 cm.
Vrsta se je razvila pred približno 4.000 leti, iz severovzhodne Indije pa so jo okoli leta 400 do 500 zanesli v vzhodno Azijo. V 15. stoletju so drevo prinesli tudi na Filipine, v 16. stoletju pa še v Afriko in Brazilijo[1].
Drevo danes uspeva po celem tropskem pasu, vzgajajo pa ga tudi v rastlinjakih. Drevo se razmnožuje s semeni, iz katerih dobijo drevesca, na katere kasneje cepijo drevo z želenimi lastnostmi. Plodovi drevesa, ki zraste iz semena imajo namreč neprijeten vonj, osemenje pa je zelo vlaknato in ni preveč okusno.
Osemenje ima lepo rumeno barvo in prijeten vonj. Poleg tega je sadež izjemno okusen in hranljiv. V indijski prehrani predstavlja pomemben vir prehrane.
Indijski mangovec (znanstveno ime Mangifera indica) je tropsko drevo iz družine rujevk. Njegovo ime izvira iz besede mango, kakor imenujejo v Indiji plod tega drevesa ter latinskega izraza fero - nosim.