Multimedia w Wikimedia Commons Czapla biała (Ardea alba) – gatunek dużego ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkującego wszystkie kontynenty, poza Australią i Antarktydą.
Dawniej za podgatunek czapli białej uważano czaplę wschodnią (Ardea modesta)[5].
Czapla biała (Ardea alba) – gatunek dużego ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkującego wszystkie kontynenty, poza Australią i Antarktydą.
Systematyka Nazwę systematyczną Ardea alba nadał czapli białej szwedzki przyrodnik, prekursor współczesnej taksonomii Karol Linneusz. Zaliczył on ją jednocześnie do tego samego rodzaju, co wszystkie opisane przez niego czaplowate. Później została zaliczona do rodzaju Egretta, razem m.in. z czaplą nadobną. Constantin Wilhelm Lambert Gloger zaliczył ją w 1842 roku do monotypowego rodzaju Casmerodius. W późniejszym okresie jej systematyka była przedmiotem dyskusji, najczęściej zaliczano ją do rodzaju Egretta. Badania osteologiczne i genetyczne prowadzone na przełomie XX i XXI wieku jednoznacznie wskazywały jednak, że jest bliżej spokrewniona z gatunkami z rodzaju Ardea. Obecnie najczęściej zalicza się ją do rodzaju Ardea, jako takson siostrzany do czapli czarnonogiej. W Polsce pogląd ten został powszechnie przyjęty po publikacji prof. Tadeusza Stawarczyka z 2014 roku; wprowadzone w niej zmiany systematyczne są obecnie stosowane w najbardziej renomowanym polskim czasopiśmie ornitologicznym "Ornis Polonica". Sytuacja w Polsce W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy, licznie zalatujący. Do niedawna czapla biała jedynie zalatywała do Polski. Obecnie jest tu także nielicznym ptakiem lęgowym. Wcześniej północny zasięg gniazdowania przebiegał przez Czechy i Słowację, obecnie następuje ekspansja tego gatunku na północ. Pierwszy przypadek gniazdowania w Polsce odkryto w 1997 r. nad Biebrzą, kolejne stwierdzone lęgowiska znajdowały się m.in. na zbiorniku Jeziorsko i w ujściu Warty w Słońsku. Podgatunki Wyróżniono następujące podgatunki: czapla biała (Ardea alba alba) czapla amerykańska (Ardea alba egretta) czapla afrykańska (Ardea alba melanorhynchos)Dawniej za podgatunek czapli białej uważano czaplę wschodnią (Ardea modesta).
Występowanie Czapla biała zamieszkuje w zależności od podgatunku: Ardea alba alba – pas od środkowej Europy i Bałkanów po środkową Azję. Zimuje w północnej i środkowej Afryce oraz środkowych Chinach i na Półwyspie Koreańskim. Do Polski regularnie i licznie zalatuje, a od niedawna nielicznie również się gnieździ. Ardea alba egrettus – Ameryka poza Kanadą, Alaską i Patagonią. Ardea alba melanorhynchos – subsaharyjska Afryka i Madagaskar. Biotop Duże obszary trzcin, delty rzek, zalewy, zarośla mangrowe. Wygląd zewnętrzny Największa biała czapla w Europie, wielkością dorównuje czapli siwej. Upierzenie śnieżnobiałe, w kątach dzioba żółty nieopierzony fragment skóry. W szacie godowej dziób czarny, a nogi żółte; z barków wyrastają wydłużone pióra. W szacie spoczynkowej dziób żółty, a nogi ciemne, żółtozielone. Wymiary długość ciała: 82-102 cm rozpiętość skrzydeł: 140-170 cm masa ciała: 700-1600 g Pożywienie Zwierzęta wodne, głównie drobne, szczególnie owady, chwytane przede wszystkim na płyciznach. Głos W koloniach lęgowych często wydaje rechoczące krrrok. Lęgi Gniazduje w koloniach. Gniazdo umieszcza w trzcinach, rzadziej na drzewie.W ciągu roku wyprowadza 1 lęg. Składa jaja w różnych porach (zależnie od regionu) 2 do 5 bladoniebieskich jaj o długości 60 mm. Wysiadywane są przez okres 25-26 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 6 tygodniach. Ochrona W Polsce gatunek objęty ochroną gatunkową ścisłą.
