Леў (па-лацінску: Panthera leo) — від жывёл клясы сысуноў атрада драпежных сямейства каціных.
Дарослыя самцы адрозьніваюцца вялікай грывай і важаць 150—200 кг, часам да 240 кг, пры даўжыні цела без хваста 1,6—2,2 м, хвост — 90—110 см, вышыня ў холцы 90—110 см. Маса самак 90—150 кг, у асобных выпадках до 160 кг.
Індыйскі (азіяцкі) падвід ільва мае менш густую грыву, як бы прылізаную, больш прыземістае цела, што стварае ўражаньне аб яго меншых памерах у параўнаньні з афрыканскім.
Львы жывуць у сямейных групах, так званых прайдах. Прайд складаецца з аднаго самца, некалькіх дарослых самак і львянят абодвух палоў. Самкі займаюцца паляваньнем для прайда, а самец — аховай тэрыторыі. Маладыя самцы выганяюцца з прайда, нярэдка аб’ядноўваюцца зь іншымі самцамі-адзіночкамі для супольнага паляваньня.
Львы жывуць у стэпах і саванах, палююць на жывёл сярэдняга памеру, у першую чаргу, на капытных. Яны падкрадваюцца да ахвяры на невялікую адлегласьць, пасьля чаго імкліва кідаюцца на яе.
Існуе больш за дзясятак падвідаў ільвоў, якія адрозьніваюцца паводле памераў, формы грывы і інш. Усе падвіды, акрамя аднаго, жывуць у Афрыцы на поўдзень ад Сахары. Ільва называюць «Царом звяроў», які адначасова зьяўляецца традыцыйным сымбалем магутнасьці, які ўвасабляе сілу сонца і агню. У геральдыцы леў сымбалізуе каралеўскую годнасьць і высакароднасьць. Выявы ільва зьмешчаная на многіх гербах, у тым ліку — трох гарадоў Беларусі: Ліды, Слоніма і Гарадка.
Ільвы — адныя зь нешматлічоных драпежнікаў, якія маюць выразны палавы дымарфізм. Дарослыя львы-самы адрозьніваюцца наяўнасьцю грывы, яны буйнейшыя за львіц[1]. Грывы самцоў бываюць сьветлыя і цёмныя. Існуе меркаваньне, што сьветлагрывыя львы звычайна болей ціхія і паслухмяныя за цёмнагрывых, хоць і крыху глупаватыя[2]. У некаторых раёнах Афрыкі самцы ня маюць грывы: магчыма, гэта другасны эвалюцыйны прызнак як прыстасаванасьць да перасоўваньня ў густой сухой расьліннасьці. Гэтак, у двух вядомых ільвоў-людажэраў з Кеніі не было грываў. Мех у львоў кароткі, яго афарбоўка наверсе ад пясчанага да рыжавата-карычневага, на брусе амаль белы. На канцы хваста ёсьць кутасік. Самцы звычайна важаць ад 150 да 225[3] ці 250 кг[4], сярэдняя вага — 188 кг[3] Дліна цела самца без хваста — у сярэднем 170—250 см[3] (паводле іншых зьвестак — 180—240 см[1]), хвост — 90-105 см[3][4], вышыня ў карку — каля 123 см[3].
Існуе больш дзясятка падвідаў львоў, адрозных памерамі, формай грывы і інш. Усе падвіды, акрамя аднаго, насяляюць у Афрыцы паўднёвей Сахары.
Максымальнага свайго распаўсюджваньня львы дасягнулі ў канцы плейстацэна: прыкладна 100 000-10 000 гадоў назад у іх быў самы шырокі сярод сысуноў сухапутны арэал. Розныя геаграфічныя расы або падвіды львоў сустракаліся ад Аляскі і Юкана ў Паўночнай Амэрыцы да Пэру у Паўднёвай, па ўсёй Эўропе, у Азіі да Сыбіры і на большай частцы Афрыкі. У Паўночнай Амэрыцы яны зьмерлі прыкладна 10 000 гадоў назад.
У гістарычны час львы жылі як на крайнім поўдні Афрыкі гэтак і па ўсёй поўначы кантынэнта, а таксама по ўсёй Пяредняй Азіі, даходзячы да Індыі, дзе займалі паўпустынныя раўніны ў паўночнай частцы краіны, і Балканскага паўвострава ў Эўропе. На эўрапейскім кантынэнце львы былі вынішчаны да 100 н. э., а ў іншых частках былога арэалу — да канца ХІХ ст. У Іране некалькі львоў захавалася да 1942; у Індыі іх колькасьць скарацілася прыкладна да 25, і засталіся яны там толькі ў Гірскім лесе, аднак яны былі ўзяты пад ахову, і з 1940-х гг. іх папуляцыя істотна павялічылася.
У цяперашні час, у рамках праекту Плейстацэнавы парк, разглядаецца магчымасьць рэінтрадукцыі львоў у Якутыі.
Льва называюць «Царом зьвяроў». Традыцыйны сымбал магутнасьці, які ўвасабляе сілу сонца і агню. У геральдыцы леў сымбалізуе каралеўскую годнасьць і высакароднасьць.
Выявы льва зьмешчана на многіх герабах, у тым ліку — трох гарадоў Беларусі: Ліды, Слоніма і Градка.
Як адно з чатырох істот у вяшчунстве Езэкііля (Ез.1), леў традыцыйна разумеецца як знак аднаго з эвангелістаў (глядзіце артыкул Знакі эвангелістаў). Па прынятай у цяперашні час у Расейскай Праваслаўнай Царквы традыцыі, леў — выява Марка, але ў старавераў выкарыстоўваецца больш старажытная на расейскай глебе ідэнтыфікацыя знакаў з эвангелістамі, у ёй льву адпавядае Іаан. Зь львом параўноўваецца і Хрыстос у такіх іконаграфічных тыпах, як Спас Нядрэмнае вока (глядзіце артыкул Сымбалічныя малюнкі Хрыста). Леў, як жывёла прысутнічае на абразах «Данііл у дзяру ільвіным» і інш.
— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Леў (па-лацінску: Panthera leo) — від жывёл клясы сысуноў атрада драпежных сямейства каціных.
Дарослыя самцы адрозьніваюцца вялікай грывай і важаць 150—200 кг, часам да 240 кг, пры даўжыні цела без хваста 1,6—2,2 м, хвост — 90—110 см, вышыня ў холцы 90—110 см. Маса самак 90—150 кг, у асобных выпадках до 160 кг.
Індыйскі (азіяцкі) падвід ільва мае менш густую грыву, як бы прылізаную, больш прыземістае цела, што стварае ўражаньне аб яго меншых памерах у параўнаньні з афрыканскім.
Львы жывуць у сямейных групах, так званых прайдах. Прайд складаецца з аднаго самца, некалькіх дарослых самак і львянят абодвух палоў. Самкі займаюцца паляваньнем для прайда, а самец — аховай тэрыторыі. Маладыя самцы выганяюцца з прайда, нярэдка аб’ядноўваюцца зь іншымі самцамі-адзіночкамі для супольнага паляваньня.
Львы жывуць у стэпах і саванах, палююць на жывёл сярэдняга памеру, у першую чаргу, на капытных. Яны падкрадваюцца да ахвяры на невялікую адлегласьць, пасьля чаго імкліва кідаюцца на яе.
Існуе больш за дзясятак падвідаў ільвоў, якія адрозьніваюцца паводле памераў, формы грывы і інш. Усе падвіды, акрамя аднаго, жывуць у Афрыцы на поўдзень ад Сахары. Ільва называюць «Царом звяроў», які адначасова зьяўляецца традыцыйным сымбалем магутнасьці, які ўвасабляе сілу сонца і агню. У геральдыцы леў сымбалізуе каралеўскую годнасьць і высакароднасьць. Выявы ільва зьмешчаная на многіх гербах, у тым ліку — трох гарадоў Беларусі: Ліды, Слоніма і Гарадка.
