الأسماء في صفحات التنقل
La ceboleta (Allium schoenoprasum L.) es una planta aromatica de la familha de las Amarilidacèas (ancianament Liliacèas o Alliacèas), cultivada per sas fuèlhas sovent utilizadas coma condiment.
Fa partit de las plantas que la cultura es recomandada dins los domènis reials per Carlesmanhe dins lo capitulari De Villis (fin del sègle VIII o cemençament del IX).
La multiplicacion es mai sovent facha per division de las matas, a la prima o a la davalada. En cultura comerciala, se la multiplica puslèu per semenada, en linhas escatadas de 20 cm.
Se la culhís tres a cinc meses après la plantacion. Es commercializada, fresca jos forme de botelets, o après una preparacion industriala: surgelacion, liofilizacion o desidratacion.
Es vivaça, e se pòt plantar en pòts, plaçat sul bòrd d'una fenèstra.
Es melhor copar sovent per estimular la sortida de las fuèlha, e de netejar frequentament lo plant de sas fuèlhas mòrtes.
Las fuèlhas frescas son utilizadas, crudas, ciseladas, per aromatizar las cruditats, las ensaladas, e diferentas preparacions culinàrias coma las autras finas èrbas. Cuècha, tanben dintran dins de plats, salças, moletas...
Las flors podon èsser avantatjosament utilizadas, per la decoracion d'ensaladas o quitament de plats en salça; se pòdon tanben se conservar al vinagre, coma los cornissons, mas perdon alara lor color.
Tot coma d'autras espècias de la familha de las Amarilidacèas coma l'alh, l'escaluènha o la ceba, la ceboleta se pòt utilizar coma planta repulsiva. Sa preséncia poiriá permetre a unas plantas vesinas d'èsser mens tocadas per unes insèctes.
Sul Catalogue of Life (4 de junh de 2012)[1] :
Segon paramètre « Kew liste » pas reconegut :
Segon NCBI (4 de junh de 2012)[2] :
La ceboleta (Allium schoenoprasum L.) es una planta aromatica de la familha de las Amarilidacèas (ancianament Liliacèas o Alliacèas), cultivada per sas fuèlhas sovent utilizadas coma condiment.
Fa partit de las plantas que la cultura es recomandada dins los domènis reials per Carlesmanhe dins lo capitulari De Villis (fin del sègle VIII o cemençament del IX).
