Is ainmhithe iad na Chordates (Gréigis: χορδωτά, khordota "le téad) le nótacorda, néarthéad droma folamh, scoilteanna faraingeacha,endostíl, agus eireaball iar-anasach ar feadh, ar a laghad tréimhse, dá saolréanna. Ar bhonn tacsanomaíoch, áirítear san fhíleam an fo-fhíleam Vertebrata, lena n-áirítear mamaigh, éisc, amfaibiaigh, reiptílí agus éin; Tunicata, lena n-áirítear Salpidae agus Ascidiacea ( Gaeilge:ascaidí); agus Cephalochordata, a chuimsíonn na Amfaibhiorach (Gaeilge: lansógaigh). Tá baill an fhílim Chordata déthaobhach [[ Siméadracht sa bhitheolaíocht|siméadrach]], céalóim deuterostoacha, agus léiríonn na cordaigh veirteabracha Scoilteadh (bitheolaíocht) scoilteadh.
Cuirtear Hemichordata i ar aghaidh mar an ceathrú bhfofhíleam de chuid na gcordach,, lena n-áirítear na Enteropneusta nó na péisteanna dearcáin, ach anois caitear leis de ghnáth mar fíleam ar leith. Eisean chomh maith leis an bhfíleam Echinodermata, lena n-áirítear crosóga mara, Cuánn mhara, súmairí mhara agus a bhfhine, is ea 'gaolta is gaire na gCordach. Tá Cordaigh primitíbheacha, ó ar a laghadh chomh luath leis an Tréimhse Caimbriach, ar eolas againn.
Is grúpa éagsúil é Chordata, atá oiriúnithe do líon mór nideoige éiceolaíochta agus a rinne, i rith stair na héabhlóide, oiriúnuithe iontach, go háirithe chuig thimpeallachta agus atmaisféir an Domhain, ach chomh maith leis sin chuig timpeallachta uiscíochta nó amfaibiaigh. Thaispeáin na cordaigh go bhfuil cumas iontach acu le haghaidh féinrialúcháin agus eagrúcháin inmheánaigh, is féidir roinnt acu, mar shampla éin agus mamaigh, teocht an choirp a ardú agus a choinneáil tairiseach. Chuir na fachtóirí seo agus eile le haimpléiseachta an ghrúpa, a lig dóibh rialú níos a chur i bhfeidhm ar a gcuid imoibrithe meitibileach agus córais chasta neirbhísigh a fhorbairt.
Tógadh an scéimire seo a leanas as an tríú eagrán den leabhar Vertebrate Palaeontology.[1] Ach é a bheith struchtúrtha ar bhealach a thaispeánann na gaolta éabhlóideacha ( cosúil le cladagram ("cladogram" sa Bhéarla), coimeádtar ranganna traidisiúnta a bhí in úsáid i dtacsanamaíocht Linnaeaus.
Appendicularia ( seal den tsaol;Larvacea)
Nóta: Tugann na línte le fios an bealach gur dóigh a théann na gaolta éabhlóide, san áireamh tá tacsa marbh , curtha in iúl le mhiodóg.
Ní heol dúinn faoi láthair cad é bunús na gCordach. B'iad éisc laghdaithe nó eiseamail lansógaigh na céad cordach so-aitheanta ón Tréimhse Chaimbriach. Is í an tuairimíocht is mó faoi bhunús na gCordach ná gurb í líne an oiriúnaithe is fearr dóibh ná ceann nó dhó de na catagóirí seo a leanas:
B'fhéidir gur tháinig righneas an nótacorda chun cinn, ar an gcéid ásc, le haghaidh éifeachtúlachta crapadh matánach snámha a athrú ( i gluaiseachtaí S-chruthach)
I bhfoclaibh eile, le haghaidh na colainne a lúbadh, caithfidh struchtúr righin dolúbtha a bheith ag meatán le tarraingt in aghaidh, agus is é an nótacorda san lúththréimhse an phríomhthréith. Ceal struchtúír righin dolúbtha, is é an toradh a bhéas ar chrapadh matánach ná ciorrú an ainmhí agus ní gluaisne iarbhír go bhféadfaí an t-ainmhí snámh.
Is ainmhithe iad na Chordates (Gréigis: χορδωτά, khordota "le téad) le nótacorda, néarthéad droma folamh, scoilteanna faraingeacha,endostíl, agus eireaball iar-anasach ar feadh, ar a laghad tréimhse, dá saolréanna. Ar bhonn tacsanomaíoch, áirítear san fhíleam an fo-fhíleam Vertebrata, lena n-áirítear mamaigh, éisc, amfaibiaigh, reiptílí agus éin; Tunicata, lena n-áirítear Salpidae agus Ascidiacea ( Gaeilge:ascaidí); agus Cephalochordata, a chuimsíonn na Amfaibhiorach (Gaeilge: lansógaigh). Tá baill an fhílim Chordata déthaobhach [[ Siméadracht sa bhitheolaíocht|siméadrach]], céalóim deuterostoacha, agus léiríonn na cordaigh veirteabracha Scoilteadh (bitheolaíocht) scoilteadh.
Cuirtear Hemichordata i ar aghaidh mar an ceathrú bhfofhíleam de chuid na gcordach,, lena n-áirítear na Enteropneusta nó na péisteanna dearcáin, ach anois caitear leis de ghnáth mar fíleam ar leith. Eisean chomh maith leis an bhfíleam Echinodermata, lena n-áirítear crosóga mara, Cuánn mhara, súmairí mhara agus a bhfhine, is ea 'gaolta is gaire na gCordach. Tá Cordaigh primitíbheacha, ó ar a laghadh chomh luath leis an Tréimhse Caimbriach, ar eolas againn.
Is grúpa éagsúil é Chordata, atá oiriúnithe do líon mór nideoige éiceolaíochta agus a rinne, i rith stair na héabhlóide, oiriúnuithe iontach, go háirithe chuig thimpeallachta agus atmaisféir an Domhain, ach chomh maith leis sin chuig timpeallachta uiscíochta nó amfaibiaigh. Thaispeáin na cordaigh go bhfuil cumas iontach acu le haghaidh féinrialúcháin agus eagrúcháin inmheánaigh, is féidir roinnt acu, mar shampla éin agus mamaigh, teocht an choirp a ardú agus a choinneáil tairiseach. Chuir na fachtóirí seo agus eile le haimpléiseachta an ghrúpa, a lig dóibh rialú níos a chur i bhfeidhm ar a gcuid imoibrithe meitibileach agus córais chasta neirbhísigh a fhorbairt.
