nomes no trilho de navegação
Zedoaria o Curcuma zedoaria ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les zingiberácees. Ye orixinaria del sur y sudeste d'Asia.
Esisten dos variedaes de zeodaria: la longa y l'atayante (allargada y redonda). Tien un rizoma tuberoso, usualmente piriforme, d'unos 4 cm de llargor, de color marrón nel esterior y amarellentáu nel interior. Los rizomas tienen vesiculaciones llaterales que formen nuevos engrosamientos tuberosos y que de la mesma van formar una nueva planta. Les fueyes son enteres y presenten nerviaciones de color púrpura. La inflorescencia ye cilíndrica y brota del rizoma primero qu'apaezan les fueyes. Les flores son de color mariellu, con bráctees de color verdosu y un bellu color rosáu nos sos estremos.
Ye orixinaria de los montes húmedos del sur y sudeste d'Asia, desla la India y Ceilán hasta Vietnam, Malasia y Tailandia.
Curcuma zedoaria describióse por (Christm.) Roscoe y espublizóse en Transactions of the Linnean Society of London 8: 354. 1807.[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Zedoaria o Curcuma zedoaria ye una especie de planta yerbácea perteneciente a la familia de les zingiberácees. Ye orixinaria del sur y sudeste d'Asia.
Die Zitwerwurzel, Zitwer oder Weiße Curcuma (Curcuma zedoaria; synonym: Curcuma zerumbeth) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Curcuma in der Familie der Ingwergewächse (Zingiberaceae). Die aus Indien stammende Safranwurz-Art wird vor allem in Ostasien als Heilpflanze verwendet.
Die Zitwerwurzel ist eine ausdauernde krautige Pflanze. Die duftende Pflanze bildet oberirdische Blattsprosse, die Wuchshöhen von bis 1 Meter erreichen. Es werden unterirdische, große und mehrmals verzweigte Rhizome als Überdauerungsorgane gebildet. Das essbare Rhizom („Wurzelstock“) ist im Inneren weiß und duftet ähnlich wie Ingwer oder Mango; es hat einen sehr bitteren Nachgeschmack.
Der Blütenstand trägt rote und grüne Hochblätter und gelbe Blüten.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 66.[1]
Die Heimat der Zitwerwurzel liegt in Indien; vermutlich stammte sie ursprünglich aus dem nordöstlichen Indien.[2] Ihren Namen Zitwer erhielt sie über portugiesisch und lateinisch zedoaria aus dem Persischen (dschedwār).[3] Sie wächst im feuchten subtropischen bis tropischen Klima. Nach R. Govaerts kommt sie ursprünglich zwischen Assam und dem östlichen Himalaja vor.[4]
Aus der Pflanze wird eine Droge gewonnen. Die Droge, „Zedoariae Rhizoma“, besteht aus den getrockneten Rhizom-Wurzeln der Pflanze. Sie ähnelt der Kurkuma sehr und wird als Magen-, Galle- und Lebermittel verwendet.
Bis heute wird der unterirdische Teil der Pflanze in China als 莪朮 / 莪术 (é zhú) und in Japan unter dem Namen ガジュツ (gajutsu) als Arznei benutzt; in Deutschland wurde die Zitwerwurzel als Rhizoma Zedoariae 1926 ins DAB 6 als pflanzliches Arzneimittel aufgenommen. Eine Überprüfung durch die Expertenkommission für pflanzliche Arzneimittel des deutschen Bundesinstituts für Arzneimittel und Medizinprodukte kam 1988 zu dem Ergebnis, dass eine Heilwirkung nicht wissenschaftlich ausreichend begründet sei; sie wurde deshalb als Negativmonographie in das DAB 10 ab 1991 nicht mehr aufgenommen. Dagegen ist die ebenfalls zum Pflanzengenus Curcuma Linn. gehörende Curcuma longa L. und Curcuma xanthorrhiza Roxb., seit 1930 (Erg.B. 5) bzw. 1978 (DAB 8) im Deutschen Arzneibuch enthalten.
Das ätherische Öl wird bei der Parfum- und besonders in der Likörherstellung verwendet. Als Gewürz ist Zitwerwurzel heute jedoch nicht mehr bedeutsam: In Indien wird sie gelegentlich zum Einlegen von würzigen Pickles (Gemüse und Obst) und insbesondere in Indonesien auch für Currypasten verwendet. In Thailand werden die jungen Rhizome als sehr geschmackvolles Gemüse gegessen.
Verwechslungsgefahr: Die als Zitwerblüte bezeichnete Droge stammt nicht von Curcuma zedoaria, sondern vom Wurmsamen (Artemisia cina), einem giftigen russischen Beifußgewächs. Sie wurde früher, etwa in der Volksmedizin, auch als Wurmmittel verwendet (Volksname: Wurmsamen). Aus dieser Droge wird der wurmtötende Stoff Santonin gewonnen und in der evidenzbasierten Medizin als Wurmmittel angewandt. Aufgrund ihrer Giftigkeit sollte sie nur in Fertigpräparaten oder äußerlich angewendet werden. Im Mittelalter wurde der Zitwer„wurzelstock“ auch mit dem sogenannten „Deutschen Zitwer“ (Acorus calamus) verfälscht.
Für die Zitwerwurzel (lateinisch zedoaria und rhizoma zedoariae[5]) bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Cedewen, Citawar (althochdeutsch), Czitwar (mittelniederdeutsch), Czyddewar, Czytwar (mittelniederdeutsch), Czytwer (mittelniederdeutsch), Heydens Sedewer (mittelniederdeutsch), Seduar (mittelniederdeutsch), Seduer (mittelniederdeutsch), Seduwer (mittelniederdeutsch), Zedewar (mittelhochdeutsch), Zedewen (mittelhochdeutsch), Zedewer (mittelhochdeutsch), Zedoarwurzel, Zeduer, Zeitwan (mittelhochdeutsch), Zeyterwurzel (mittelhochdeutsch), Zitber (althochdeutsch), Zistwer (mittelhochdeutsch), Zitvar (althochdeutsch), Zitvarn (althochdeutsch), Zitwar (althochdeutsch), Zittewa (mittelhochdeutsch), Zitewar (mittelhochdeutsch), Zitwan (althochdeutsch), Zittwar (mittelhochdeutsch), Zitingeber (mittelhochdeutsch), Zydwein (mittelhochdeutsch), Zydwen (mittelhochdeutsch) und Zydwyn (mittelhochdeutsch).[6]
Gart der Gesundheit 1485
Hortus sanitatis 1491
Köhler 1887
Die Zitwerwurzel, Zitwer oder Weiße Curcuma (Curcuma zedoaria; synonym: Curcuma zerumbeth) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Curcuma in der Familie der Ingwergewächse (Zingiberaceae). Die aus Indien stammende Safranwurz-Art wird vor allem in Ostasien als Heilpflanze verwendet.
Curcuma zedoaria (лат. Curcuma zedoaria) — быдмассэзлӧн имбирь котырись куркума увтырын торья вид. Куркума пантасьӧ Азияын.
Ang luya-luyahan (Curcuma zedoaria) ay isang uri ng halamang kahawig ng tunay na luya. Ito ay isang perenyal na damong-gamot at nabibilang sa saring Curcuma, pamilya Zingiberaceae. Ang halamang ito ay katutubo sa mga bansang India at Indonesia. Ipinakilala ito ng mga Arabo sa Europa noong ika-anim na siglo ngunit ang gamit nito bilang pampalasa sa Kanluran ay bihira at napalitan na ng luya.
Ang luya-luyahan ay isang rhizome na nabubuhay sa mga tropikal at subtropikal na mga magubat na rehiyon. Ang halaman na ito ay mabango at mayroon mga dilaw na mga bulaklak. Meron itong pula at luntiang mga bract at ang pangilalim ng lupa nitong katawan ay malaki at maraming sanga. Ang mga talbos ng dahon ng luya-luyahan ay mahahaba at maaring umabot ng isang metro (tatlong talampakan) sa taas.
Ang makakaing ugat ng luya-luyahan at mayroong puting loob at bangong tulad ng mangga. Subalit ang lasa nito ay gaya ng luya ngunit mayroon itong mapait na naiiwang lasa. Pinupulbos ito at hinahalo sa curry sa Indonesya. Kinakain ito habang sariwa o kaya binuburo sa Indiya.
Ginagamit ang luya-luyahan sa mga tradisyonal na medisina ng silangan kung saan sinasabing tumutulong ito sa pagtunaw ng pagkain, pagpagaan ng colic at panlinis ng dugo.
Ang mga mahahalagang langis mula sa pinatuyong ugat ng Curcuma zedoaria ay ginagamit sa paggawa ng pabango[1], sabon at bilang sangkap sa mapapait na tonic.
Ang luya-luyahan (Curcuma zedoaria) ay isang uri ng halamang kahawig ng tunay na luya. Ito ay isang perenyal na damong-gamot at nabibilang sa saring Curcuma, pamilya Zingiberaceae. Ang halamang ito ay katutubo sa mga bansang India at Indonesia. Ipinakilala ito ng mga Arabo sa Europa noong ika-anim na siglo ngunit ang gamit nito bilang pampalasa sa Kanluran ay bihira at napalitan na ng luya.
Temu putih (Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe syn. Curcuma pallida Lour. (Heyne)) iku kalebu famili Zingiberaceae kang biyasa minangka uborampe usada lan empon-empon, temu putih uga diarani temu kuning, Herbal iki biyasa minangka bumbu masak lan campuran jamu [1].
Curcuma zedoaria (Berg) Roscoe, temu putih(Melayu), fung ngo su(Cina), zedoary [2]
Rimpangé Temu putih kena kanggo tamba lelara, antarané:
Efek Farnamakologis
Temu putih (Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe syn. Curcuma pallida Lour. (Heyne)) iku kalebu famili Zingiberaceae kang biyasa minangka uborampe usada lan empon-empon, temu putih uga diarani temu kuning, Herbal iki biyasa minangka bumbu masak lan campuran jamu .
कचूर, हल्दी के समान एक क्षुप है जो ज़िंजीबरेसी (Zingiberaceae) कुल का है। इसे "करक्यूमा' ज़ेडोयिरया (Curcuma zedoaria) कहते हैं। पूर्वोत्तर भारत तथा दक्षिण समुद्रतटवर्ती प्रदेशों में यह स्वत: उगता है और भारत, चीन तथा लंका में इसकी खेती भी की जाती है। इसके लिए कर्चूर, षटकचोरा आदि कचूर से मिलते-जुलते नाम भी प्रचलित हैं।
इसका क्षुप तीन-चार फुट ऊँचा, पत्रकोषों का बना हुआ, नकली कांड और एक दो फुट लंबे, आयताकार, लंबाग्र, लंबे पत्रनाल से युक्त रहता है। पत्तियाँ चिकनी और मध्यभाग में गुलाबी छायावाली होती हैं। पत्तियों के निकलने से पहले ही ६ इंच - ३ इंच नाप की मंजरी निकलती है, जिसमें पुष्प विनाल, हलके पीले रंग के और विपत्र (ब्रैस्ट) रक्ताभ, अथवा भड़कीले लाल रंग के, होते हैं। इस प्रजाति में वास्तविक कांड भूमिगत होता है। कचूर का भूमिगत आधार भाग शंक्वाकार (कॉनिकल) होता है जिसकी बगल से मोटे, मांसल तथा लंबगोल प्रंकद (rhizome) निकलते हैं और इन्हीं से फिर पतले मूल निकलते हैं, जिनके अग्रभाग कंदवत् फूले रहते हैं। प्रकंद भीतर से हलके पीले रंग के और कर्पूर के सदृश प्रिय गंधवाले होते हैं। इन्हीं के कटे हुए गोल-चिपटे टुकड़े सुखाकर व्यवहार में लाए जाते हैं और बाजार में कचूर के नाम से बिकते हैं।
इसके मूलाग्रकंदों में स्टार्च होता है, जो "शटीफ़ूड' के नाम से बाजार में मिलता है। बच्चों के लिए अरारूट तथा बार्ली की तरह यह पौष्टिक खाद्य का काम देता है। इसका उत्पादन बंगाल में एक लघु उद्योग बन गया है। कचूर के चूर्ण और पतंगकाष्ठ के क्वाथ से अबीर बनाया जाता है। चिकित्सा में कचूर को कटु, तिक्त, रोचक, दीपक तथा कफ, वात, हिक्का, श्वास, कास, गुल्म एवं कुष्ठ में उपयोगी माना गया है।
आयुर्वेद के संहिताग्रंथों में कचूर का नाम नहीं आया है। केवल निघंटुओं में संहितोक्त "शठी' के पर्याय रूप में, अथवा स्वतंत्र द्रव्य के रूप में, यह वर्णित है। ऐसा मालूम होता है कि वास्तविक शठी के सुलभ न होने पर पहले इस कचूर का प्रतिनिधि रूप में उपयोग प्रारंभ हुआ और बाद में कचर को ही शठी कहा जाने लगा। कचूर को ज़ेडोरी (Zedory), इसकी दूसरी जाति करक्यूमा सीसिया (Curcuma caesia) को को काली हल्दी, नकरचूर और ब्लैक ज़ेडारी तथा तीसरी जाति वनहरिद्रा (करक्यूमा ऐरोमैटिमा, (Curcuma aromatica) को वनहल्दी अथवा येलो ज़ेडोरी भी कहते हैं।
_001.jpg)
कचूर, हल्दी के समान एक क्षुप है जो ज़िंजीबरेसी (Zingiberaceae) कुल का है। इसे "करक्यूमा' ज़ेडोयिरया (Curcuma zedoaria) कहते हैं। पूर्वोत्तर भारत तथा दक्षिण समुद्रतटवर्ती प्रदेशों में यह स्वत: उगता है और भारत, चीन तथा लंका में इसकी खेती भी की जाती है। इसके लिए कर्चूर, षटकचोरा आदि कचूर से मिलते-जुलते नाम भी प्रचलित हैं।
इसका क्षुप तीन-चार फुट ऊँचा, पत्रकोषों का बना हुआ, नकली कांड और एक दो फुट लंबे, आयताकार, लंबाग्र, लंबे पत्रनाल से युक्त रहता है। पत्तियाँ चिकनी और मध्यभाग में गुलाबी छायावाली होती हैं। पत्तियों के निकलने से पहले ही ६ इंच - ३ इंच नाप की मंजरी निकलती है, जिसमें पुष्प विनाल, हलके पीले रंग के और विपत्र (ब्रैस्ट) रक्ताभ, अथवा भड़कीले लाल रंग के, होते हैं। इस प्रजाति में वास्तविक कांड भूमिगत होता है। कचूर का भूमिगत आधार भाग शंक्वाकार (कॉनिकल) होता है जिसकी बगल से मोटे, मांसल तथा लंबगोल प्रंकद (rhizome) निकलते हैं और इन्हीं से फिर पतले मूल निकलते हैं, जिनके अग्रभाग कंदवत् फूले रहते हैं। प्रकंद भीतर से हलके पीले रंग के और कर्पूर के सदृश प्रिय गंधवाले होते हैं। इन्हीं के कटे हुए गोल-चिपटे टुकड़े सुखाकर व्यवहार में लाए जाते हैं और बाजार में कचूर के नाम से बिकते हैं।
इसके मूलाग्रकंदों में स्टार्च होता है, जो "शटीफ़ूड' के नाम से बाजार में मिलता है। बच्चों के लिए अरारूट तथा बार्ली की तरह यह पौष्टिक खाद्य का काम देता है। इसका उत्पादन बंगाल में एक लघु उद्योग बन गया है। कचूर के चूर्ण और पतंगकाष्ठ के क्वाथ से अबीर बनाया जाता है। चिकित्सा में कचूर को कटु, तिक्त, रोचक, दीपक तथा कफ, वात, हिक्का, श्वास, कास, गुल्म एवं कुष्ठ में उपयोगी माना गया है।
आयुर्वेद के संहिताग्रंथों में कचूर का नाम नहीं आया है। केवल निघंटुओं में संहितोक्त "शठी' के पर्याय रूप में, अथवा स्वतंत्र द्रव्य के रूप में, यह वर्णित है। ऐसा मालूम होता है कि वास्तविक शठी के सुलभ न होने पर पहले इस कचूर का प्रतिनिधि रूप में उपयोग प्रारंभ हुआ और बाद में कचर को ही शठी कहा जाने लगा। कचूर को ज़ेडोरी (Zedory), इसकी दूसरी जाति करक्यूमा सीसिया (Curcuma caesia) को को काली हल्दी, नकरचूर और ब्लैक ज़ेडारी तथा तीसरी जाति वनहरिद्रा (करक्यूमा ऐरोमैटिमा, (Curcuma aromatica) को वनहल्दी अथवा येलो ज़ेडोरी भी कहते हैं।
ਕਚੂਰ ਦਾ ਬੂਟਾ ਹਲਦੀ ਦੇ ਬੂਟੇ ਵਰਗਾ ਹੀ ਢਾਈ ਫੁੱਟ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪੂਰਬੀ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਕਰਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਇਸ ਦੀ ਖੇਤੀ ਹਰ ਥਾਂ ਹੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੈ।[1]
ਕਚੂਰ ਹਲਕਾ, ਕੌੜਾ ਅਤੇ ਗਰਮ ਤਸੀਰ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਫ਼ ਅਤੇ ਵਾਈ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਰਦ ਅਤੇ ਸੋਜ਼ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਚਮੜੀ ਦੇ ਰੋਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਾਭਵੰਦ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁੜੱਤਣ ਅਤੇ ਗਰਮ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਭੁੱਖ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਵਾਈ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਖੰਘ, ਜ਼ੁਕਾਮ ਦੇ ਨਾਲ ਬੁਖ਼ਾਰ, ਲਕੋਰੀਏ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ, ਪੇਟ ਖਰਾਬ, ਉਲਟੀਆਂ ਜਾਂ ਦਸਤ, ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀਪਣ, ਅਫ਼ਾਰਾ, ਬਦਹਜ਼ਮੀ, ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਕੀੜੇ, ਭੋਜਨ ਹਜ਼ਮ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜੀ ਕੱਚਾ ਹੋਵੇ, ਜੇਕਰ ਪਿਸ਼ਾਬ ਰੁਕ-ਰੁਕ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਜਲਣ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾ ਹੋਵੇ, ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਸਿਰ ‘ਤੇ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਜੂੰਆਂ ਆਦਿ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਇਸ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
Curcuma zedoaria, zedoary, తెలుపు పసుపు లేదా kentjur, (known as కచొరము kacōramuలో తెలుగు) is the name for a perennial herb, సభ్యుడు లింగ Curcuma, కుటుంబం Zingiberaceae. The plant is native to భారతదేశం, ఇండోనేషియా కానీ ఇప్పుడు సహజసిద్దమైన ఇతర ప్రదేశాల్లో సహా మాకు State of Florida.[2] ఇది పరిచయం చేశారు యూరోప్ ద్వారా అందరూ చుట్టూ ఆరవ శతాబ్దంలో, but its use as a spice in the West today is చాలా అరుదైన, having been replaced by ginger.
కచోరము అనే కొమ్ము ఉష్ణమండల, ఉపఉష్ణమండల తడి అటవీ ప్రాంతాలలో పెరుగుతుంది. సువాసనా plant bears పసుపు పుష్పాలతో ఎరుపు, ఆకుపచ్చ bracts, భూగర్భ కాండం విభాగం పెద్ద, tuberous అనేక శాఖలు. ఆకు రెమ్మలు zedoary దీర్ఘ, చేరతాయి 1 మీటరు (3 అడుగులు) ఎత్తు.
తినదగిన రూట్ యొక్క zedoary తెలుపు అంతర్గత, ఒక సువాసన స్మృతిగా మామిడి; అయితే, దాని రుచి మరింత పోలి అల్లం, తప్ప చాలా చేదు వెనుకటిరుచి. ఇండోనేషియా లో, ఇది గ్రౌండ్ పొడి, added to కరివేపాకు ముద్ద, అయితే, భారతదేశం, it tends to be used తాజా లేదా పిక్లింగ్.లో థాయ్ వంటకాలు ఉపయోగిస్తారు. ఇది ముడి, కట్ లో సన్నని కుట్లు కొన్ని థాయిలాండ్ లు. అది కూడా పనిచేశారు. సన్నని ముక్కలు లోకి కట్. కలిసి ఇతర మూలికలు, కూరగాయలతో కొన్ని రకాల nam phrik (థాయ్ మిరప ముద్ద).
ముఖ్యమైన నూనె ఉత్పత్తి యొక్క ఎండిన మూలాల నుండి పసుపు zedoaria ఉపయోగిస్తారు, సువాసనా ద్రవ్యాల, సబ్బు కల్పన, అలాగే ఒక పదార్ధంలో చేదు tonics. The curcuminoid 1,7-bis (4-hydroxyphenyl)-1,4,6-heptatrien-3-ఒకటి,, sesquiterpenes procurcumenol, epiprocurcumenol లో చూడవచ్చు C. zedoaria.[3]
) (Japanese)
Curcuma zedoaria, zedoary, తెలుపు పసుపు లేదా kentjur, (known as కచొరము kacōramuలో తెలుగు) is the name for a perennial herb, సభ్యుడు లింగ Curcuma, కుటుంబం Zingiberaceae. The plant is native to భారతదేశం, ఇండోనేషియా కానీ ఇప్పుడు సహజసిద్దమైన ఇతర ప్రదేశాల్లో సహా మాకు State of Florida. ఇది పరిచయం చేశారు యూరోప్ ద్వారా అందరూ చుట్టూ ఆరవ శతాబ్దంలో, but its use as a spice in the West today is చాలా అరుదైన, having been replaced by ginger.
Curcuma zedoaria (zedoary /ˈzɛdəʊərɪ/, white turmeric, or temu putih) is a perennial herb and member of the genus Curcuma, family Zingiberaceae. The plant is native to South Asia and Southeast Asia but is now naturalized in other places including the US state of Florida.[2] Zedoary was one of the ancient food plants of the Austronesian peoples. They were spread during prehistoric times to the Pacific Islands and Madagascar during the Austronesian expansion (c. 5,000 BP).[3] Its use as a spice in the West today is extremely rare, having been replaced by ginger, and to a lesser extent, yellow turmeric.
The name zedoary derives from Persian via Arabic and Latin.[4]
Zedoary grows in tropical and subtropical wet forest regions. The fragrant plant bears yellow flowers with red and green bracts and the underground stem section, a rhizome, is large and tuberous with numerous branches. The leaf shoots of the zedoary are large and can reach 1 meter (3 feet) in height.
The edible rhizome of zedoary has a white interior and a fragrance reminiscent of mango. However, its flavour is more similar to ginger, except with a very bitter aftertaste. In Indonesia, it is ground to a powder and added to make white curry pastes, whereas in India, it tends to be used fresh or in pickling. In Thai cuisine it is used raw and cut in thin strips in certain Thai salads. It can also be served cut into thin slices together with other herbs and vegetables with certain types of nam phrik (Thai chilli pastes).It is also used in India to flavour dals and chutneys.
The showy C. zedoaria is occasionally used as a houseplant.[5]
The plant is used traditionally to treat inflammation, pain, and a variety of skin ailments including wounds, as well as menstrual irregularities and ulcers.[6]
The essential oil produced from the dried rhizomes of Curcuma zedoaria is used in perfumery and soap fabrication, as well as an ingredient in bitter tonics. The curcuminoid 1,7-bis(4-hydroxyphenyl)-1,4,6-heptatrien-3-one, and the sesquiterpenes procurcumenol and epiprocurcumenol can be found in C. zedoaria.[7]
Curcuma zedoaria (zedoary /ˈzɛdəʊərɪ/, white turmeric, or temu putih) is a perennial herb and member of the genus Curcuma, family Zingiberaceae. The plant is native to South Asia and Southeast Asia but is now naturalized in other places including the US state of Florida. Zedoary was one of the ancient food plants of the Austronesian peoples. They were spread during prehistoric times to the Pacific Islands and Madagascar during the Austronesian expansion (c. 5,000 BP). Its use as a spice in the West today is extremely rare, having been replaced by ginger, and to a lesser extent, yellow turmeric.
El tamoilán de Filipinas[1] o zedoaria (Curcuma zedoaria) es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las zingiberáceas. Es originaria del sur y sudeste de Asia.
Existen dos variedades de zeodaria: la longa y la rotunda (alargada y redonda). Posee un rizoma tuberoso, usualmente piriforme, de unos 4 cm de longitud, de color marrón en el exterior y amarillento en el interior. Los rizomas tienen vesiculaciones laterales que forman nuevos engrosamientos tuberosos y que a su vez formarán una nueva planta. Las hojas son enteras y presentan nerviaciones de color púrpura. La inflorescencia es cilíndrica y brota del rizoma antes de que aparezcan las hojas. Las flores son de color amarillo, con brácteas de color verdoso y un bello color rosado en sus extremos.
Es originaria de los bosques húmedos del sur y sudeste de Asia, desla la India y Ceilán hasta Vietnam, Malasia y Tailandia.
Curcuma zedoaria fue descrita por (Christm.) Roscoe y publicado en Transactions of the Linnean Society of London 8: 354. 1807.[3]
_001.jpg)
_001.jpg)
_001.jpg)
|url= (ayuda) El tamoilán de Filipinas o zedoaria (Curcuma zedoaria) es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las zingiberáceas. Es originaria del sur y sudeste de Asia.
Curcuma zedoaria
La zédoaire (Curcuma zedoaria) est une plante herbacée rhizomateuse vivace du genre Curcuma de la famille des Zingibéracées originaire de l'Inde et de l'Indonésie.
La zédoaire pousse dans les forêts pluvieuses tropicales et subtropicales. Ses fleurs parfumées sont jaunes avec des bractées rouges et vertes. Le rhizome est tubéreux et très ramifié. Les feuilles sont grandes, alternes et entières et les tiges aériennes dressées peuvent atteindre 1 m de haut.
Le rhizome comestible de la zédoaire est de couleur orange vif à l'intérieur et son odeur rappelle celle de la mangue. Mais sa saveur ressemble plutôt au gingembre, avec un arrière-goût très amer. En Indonésie, on le réduit en poudre et on l'utilise comme épice dans la préparation du curry, tandis qu'en Inde, on le consomme plutôt frais ou mariné. Les jeunes feuilles sont aussi comestibles et ont un goût citronné.
Cette épice a été introduite en Europe par les Arabes vers le VIe siècle, mais son utilisation est maintenant très rare en occident, où elle a été remplacée par le gingembre.
La zédoaire est aussi utilisée comme plante médicinale dans certaines pharmacopées traditionnelles orientales. Elle est réputée pour aider à la digestion, soulager les coliques et purifier le sang.
_001.jpg)
Curcuma zedoaria
La zédoaire (Curcuma zedoaria) est une plante herbacée rhizomateuse vivace du genre Curcuma de la famille des Zingibéracées originaire de l'Inde et de l'Indonésie.
Temu putih (Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe syn. Curcuma pallida Lour. (Heyne)) adalah salah satu spesies dari famili Zingiberaceae yang telah dikomersilkan penggunaan rhizomanya sebagai tanaman obat dan empon-empon. Temu putih disebut pula sebagai temu kuning.[1] Produk alaminya banyak digunakan dalam industri parfum, pewarna untuk industri pangan, dan sebagai obat atau campuran obat. Khasiatnya bermacam-macam, tetapi biasanya terkait dengan pencernaan.
Lebih lengkap, rimpangnya dipakai sebagai obat kudis, radang kulit, pencuci darah, perut kembung, dan gangguan lain pada saluran pencernaan serta sebagai obat pembersih dan penguat (tonik) sesudah nifas. Penelitian menunjukkan bahwa temu putih juga memiliki aktivitas antitumor, hepatoprotektif, anti-peradangan, dan analgesik.[2]
Rimpang mengandung zat warna kuning kurkumin (diarilheptanoid). Komponen minyak atsiri dari rimpangnya terdiri dari turunan Guaian (kurkumol, kurkumenol, Isokurkumenol, Prokurkumenol, Kurkurnadiol), turunan Germakran (Kurdion, Dehidrokurdion); seskuiterpena furanoid dengan kerangka eudesman (Kurkolon). Kerangka Germakran (Furanodienon, Isofuranodienon, Zederon, Furanodien, Furanogermenon); kerangka Eleman (Kurserenon identik dengan edoaron, Epikurserenon, Isofurano germakren); Asam-4-metoksi sinamat (bersifat fungistatik). Dari hasil penelitian lain ditemukan kurkumanolid A, kurleumanolid B, dan kurkumenon.
Artikel bertopik tanaman obat ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Temu putih (Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe syn. Curcuma pallida Lour. (Heyne)) adalah salah satu spesies dari famili Zingiberaceae yang telah dikomersilkan penggunaan rhizomanya sebagai tanaman obat dan empon-empon. Temu putih disebut pula sebagai temu kuning. Produk alaminya banyak digunakan dalam industri parfum, pewarna untuk industri pangan, dan sebagai obat atau campuran obat. Khasiatnya bermacam-macam, tetapi biasanya terkait dengan pencernaan.
Lebih lengkap, rimpangnya dipakai sebagai obat kudis, radang kulit, pencuci darah, perut kembung, dan gangguan lain pada saluran pencernaan serta sebagai obat pembersih dan penguat (tonik) sesudah nifas. Penelitian menunjukkan bahwa temu putih juga memiliki aktivitas antitumor, hepatoprotektif, anti-peradangan, dan analgesik.
La zedoària (Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe, 1807) è una pianta erbacea perenne della famiglia delle Zingiberacee, originaria di India Bangladesh e Himalaya orientale.[2]
La zedoaria presenta un grosso rizoma da cui si originano sia rami sterili con foglie lanceolate sia rami fertili con fiori bianco-giallastri con sfumature porporine, terminanti con un ciuffo di brattee bianco-porporine.
Talvolta impiegata in cucina come spezia, rientra nella composizione di alcuni liquori amaro-tonici, possedendo una spiccata azione sull'apparato digerente come eupeptico e carminativo.
La zedoària (Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe, 1807) è una pianta erbacea perenne della famiglia delle Zingiberacee, originaria di India Bangladesh e Himalaya orientale.
Curcuma zedoaria (binomen a Gulielmo Roscoe post Theophilo Friderico Christmann statutum) est planta edulis et medicinalis generis Curcuma et familiae Zingiberacearum. Fontem esse dicitur aromatis zedoariae.
Vide "Curcuma zedoaria" apud Vicispecies. 
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Curcuma zedoaria (binomen a Gulielmo Roscoe post Theophilo Friderico Christmann statutum) est planta edulis et medicinalis generis Curcuma et familiae Zingiberacearum. Fontem esse dicitur aromatis zedoariae.
Pokok Kunyit Emas atau juga dikenali sebagai pokok kuncur atau Temu Kuning[1] merupakan sejenis pokok buah-buahan yang rasa bijinya masam-masam sedikit. Rupanya seperti lada hitam tapi berwarna hijau. Ia merupakan buah hutan, tidak ditanam oleh para petani.
Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah ia dengan templat tunas yang lebih spesifik.
Pokok Kunyit Emas atau juga dikenali sebagai pokok kuncur atau Temu Kuning merupakan sejenis pokok buah-buahan yang rasa bijinya masam-masam sedikit. Rupanya seperti lada hitam tapi berwarna hijau. Ia merupakan buah hutan, tidak ditanam oleh para petani.
Ostryż cytwarowy, o. plamisty, cytwar[3], kurkuma plamista[4] (Curcuma zedoaria L.) – gatunek byliny z rodziny imbirowatych. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i tam też głównie uprawiany, ale spotykany poza tym w całej strefie tropikalnej[3]. Miejscami dziczejący na brzegach wód (np. na Florydzie)[5]. Wykorzystywany jako roślina warzywna (jadalne są liście[3] i wytwarzana z kłączy tzw. skrobia shoti[4]), przyprawowa (dodawana do potraw rybnych[6]) i lecznicza[3]. Wytwarzany z niej olej o zapachu komforowym znany był w Europie od VI–VII wieku[4].
Ostryż cytwarowy, o. plamisty, cytwar, kurkuma plamista (Curcuma zedoaria L.) – gatunek byliny z rodziny imbirowatych. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i tam też głównie uprawiany, ale spotykany poza tym w całej strefie tropikalnej. Miejscami dziczejący na brzegach wód (np. na Florydzie). Wykorzystywany jako roślina warzywna (jadalne są liście i wytwarzana z kłączy tzw. skrobia shoti), przyprawowa (dodawana do potraw rybnych) i lecznicza. Wytwarzany z niej olej o zapachu komforowym znany był w Europie od VI–VII wieku.
Curcuma zedoaria é uma espécie de planta herbácea da família Zingiberaceae pertencente ao gênero Curcuma.Conhecida popularmente como Zedoária.[1]Essa espécie é nativa do Sul e Sudeste da Ásia.
Zedoária é usada como erva medicinal para o tratamento de doenças como Gengivite,Herpes,Bronquite,Cálculos renais e entre outras.[2]
Curcuma zedoaria é uma espécie de planta herbácea da família Zingiberaceae pertencente ao gênero Curcuma.Conhecida popularmente como Zedoária.Essa espécie é nativa do Sul e Sudeste da Ásia.
Zedoária é usada como erva medicinal para o tratamento de doenças como Gengivite,Herpes,Bronquite,Cálculos renais e entre outras.
У дикому стані рослина росте в Індії та Індонезії. Культивується у Таїланді, Китаї і на Яві.
Рослина досягає 1,5 м заввишки. Листя завдовки до 80 см, переважно зеленого кольору з фіолетовими і коричневими прожилками. Суцвіття яскраво-рожеве, квіти жовто-рожеві.
Уорінь куркуми цедоарії містить:
Цедоарія використовується у традиційній індійській та сучасній офіційній медицині. Має знеболюючу, протизапальну, протимікробну, стимулюючу травлення і жовчогінну властивості. Проводяться дослідження, що підтверджують позитивний ефект цедоарії при боротьбі з раковими клітинами.
Олію куркуми цедоарії використовують при масажах. Вона надає протицелюлітний ефект. Олія також застосовується у парфумерії. Її запах одночасно поєднує в собі нотки куркуми і манго, присутній камфорний аромат.
Корінь здавна використовується у кулінарії як прянощі. Зараз застосовується рідко, його замінили імбиром. Використовується при виробництві лікерів. З нього виробляють харчовий барвник жовтого кольору куркумін.
Nghệ đen hay nga truật, bồng nga truật, ngải tím, tam nại (danh pháp hai phần: Curcuma caesia, tên tiếng anh Curcuma caesia, black turmeric hoặc black zedoary) là cây thân thảo thuộc họ Gừng. Đây là loài bản địa của Ấn Độ và Indonesia. Nghệ đen được người Arab đưa đến châu Âu từ khoảng thế kỉ thứ 6, nhưng ít được người phương Tây sử dụng làm gia vị. Đôi khi họ dùng nghệ đen để thay thế gừng.
Cây thảo cao đến 1,5m. Thân rễ hình nón có khía chạy dọc, mang nhiều củ có thịt màu vàng tái. Ngoài những củ chính, còn có những củ phụ có cuống hình trứng hay hình quả lê màu trắng. Lá có đốm đỏ ở gân chính, dài 30–60 cm, rộng 7–8 cm. Cụm hoa ở đất, thường mọc trước khi có lá. Lá bắc dưới xanh nhợt, lá bắc trên vàng và đỏ. Hoa vàng, môi lõm ở đầu, bầu có lông mịn.
Nghệ đen được sử dụng làm thuốc đông y để hỗ trợ chức năng tiêu hóa, chữa đau dạ dày, đau bụng và làm thanh huyết.
_001.jpg)
Phương tiện liên quan tới Curcuma zedoaria tại Wikimedia Commons
https://en.wikipedia.org/wiki/Curcuma_caesia
Bài viết liên quan đến tông thực vật Zingibereae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Nghệ đen hay nga truật, bồng nga truật, ngải tím, tam nại (danh pháp hai phần: Curcuma caesia, tên tiếng anh Curcuma caesia, black turmeric hoặc black zedoary) là cây thân thảo thuộc họ Gừng. Đây là loài bản địa của Ấn Độ và Indonesia. Nghệ đen được người Arab đưa đến châu Âu từ khoảng thế kỉ thứ 6, nhưng ít được người phương Tây sử dụng làm gia vị. Đôi khi họ dùng nghệ đen để thay thế gừng.
Curcuma zedoaria (Christm.) Roscoe, 1807
Курку́ма цедоария[2], Цитварный корень[2], Зедоария, Куркума цитварная, Белая куркума (лат. Cúrcuma zedoaria) — вид однодольных многолетних травянистых растений рода Куркума семейства Имбирные (Zingiberaceae).
Растение происходит из Индии и Индонезии. В Европу попало от арабов примерно в VI веке. В настоящее время в качестве специи используется крайне редко, в большинстве случаев в современной западной кухне заменено имбирём.
Культивируется в Южном Китае, в Индии, на острове Ява и в Таиланде.
Высота растения достигает 1,5 метра и выше. Листья длиной до 80 см имеют фиолетово-коричневые прожилки, отходящие от осевой жилки. Прицветники ярко-розовые. Ароматные цветки на соцветиях, отходящих прямо от корневища ещё до образования листьев.
Сбор корневищ проводят с двухлетних растений. Корень размером с голубиное яйцо или грецкий орех имеет грушевидную форму. В кулинарии используется в виде маленьких кусочков (не в виде порошка), обладающих слабым камфарным ароматом и горько-жгучим вкусом. Применяется в производстве ликёров, служит заменой куркумы длинной.
Эфирное масло, получаемое из высушенных корней, используется в парфюмерии и в качестве добавки для горьких тоников.
Курку́ма цедоария, Цитварный корень, Зедоария, Куркума цитварная, Белая куркума (лат. Cúrcuma zedoaria) — вид однодольных многолетних травянистых растений рода Куркума семейства Имбирные (Zingiberaceae).
Растение происходит из Индии и Индонезии. В Европу попало от арабов примерно в VI веке. В настоящее время в качестве специи используется крайне редко, в большинстве случаев в современной западной кухне заменено имбирём.
Культивируется в Южном Китае, в Индии, на острове Ява и в Таиланде.
Высота растения достигает 1,5 метра и выше. Листья длиной до 80 см имеют фиолетово-коричневые прожилки, отходящие от осевой жилки. Прицветники ярко-розовые. Ароматные цветки на соцветиях, отходящих прямо от корневища ещё до образования листьев.
Сбор корневищ проводят с двухлетних растений. Корень размером с голубиное яйцо или грецкий орех имеет грушевидную форму. В кулинарии используется в виде маленьких кусочков (не в виде порошка), обладающих слабым камфарным ароматом и горько-жгучим вкусом. Применяется в производстве ликёров, служит заменой куркумы длинной.
Эфирное масло, получаемое из высушенных корней, используется в парфюмерии и в качестве добавки для горьких тоников.
Синонимы Amomum latifolium Lam. Amomum latifolium Salisb. Amomum zedoaria Christm. Amomum zerumbet J.König nom. illeg. Costus luteus Blanco Costus nigricans Blanco Curcuma officinalis Salisb. Curcuma pallida Lour. Curcuma speciosa Link Curcuma zerumbet Roxb. Erndlia subpersonata Giseke Erndlia zerumbet Giseke Roscoea lutea (Blanco) Hassk. nom. illeg. Roscoea nigrociliata Hassk.莪术（學名：Curcuma zedoaria），別稱蒁藥、莪荗、青薑、黑心薑、薑黃，為薑科薑黃屬多年生草本植物。
多年生草本，有粗壮匍匐根状茎，块根的根端膨大成纺锤状。长椭圆形叶片通常成对，下延成鞘。春季开花，花萼为白色，顶端三裂，花冠裂片为黄色，圆柱形穗状花序着生花葶顶端，花葶由根状茎发出，常先叶开花。
植株
開花
原產於印度和印尼。約六世紀時，由阿拉伯人引入歐洲。現今西方人已很少用此植物作為辛香料，多以薑替代。
_001.jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助) 
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
この記事には複数の問題があります。改善やノートページでの議論にご協力ください。
ガジュツ（我朮、Curcuma zedoaria ）はショウガ科ウコン属の1種の多年草。別名紫ウコンともいうが、ウコン（秋ウコン、ターメリック、C. longa ）、春ウコン（キョウオウ、C. aromatica ）とは別種である。沖縄ではムラサキウッチン、屋久島ではガゼツともいう。英語名はゼドアリー (zedoary) またはホワイトターメリック (white turmeric)。 タイ名マハーメーク 根茎が生薬（日本薬局方に収録）として用いられ芳香健胃作用がある。ウコンよりも薬効は強いとされる。生薬としては我朮というが、中国では塊根を鬱金（ウコン、キョウオウと同じ）、根茎を蓬莪朮という。
ヒマラヤ原産。日本では屋久島、沖縄等の暖かい地方で栽培されている。ウコンに比べ寒さに弱い。
広卵形の根茎と多くの塊茎がある。葉は数枚、根生し、長柄があり、長楕円形、長さ数十センチ、下部は紫がかる。葉間に広い楕円形の穂状花序があり、苞は卵形で緑色。花は薄黄色で苞よりややみじかい。
パーキンソン病、慢性膵炎、胆嚢炎、 健胃、消化不良、胆石、尿路結石、 不整脈、高血圧、白内障、緑内障、 難聴、耳鳴り、喘息、 アレルギー性鼻炎、花粉症、生理不順、 糖尿病、ガン、活性酸素除去、便秘、 腰痛、肝斑 慢性関節リウマチ、神経痛、 肝機能障害、肝炎、肝硬変、C型肝炎、ピロリ菌除去、 更年期障害、歯槽膿漏、動脈硬化 ボケ防止、口臭、夜尿症、皮膚病、 子宮．女性器を収縮させる、 母乳量増量、 美肌、美白、しみそばかす防止．軽減、 子宮の痛み．炎症を抑える、 生理時の血の道をよくする、 便秘解消、抗炎症．鎮痛作用 動脈硬化、脂質代謝改善組成成分として。（明治乳業） 耐熱性細菌などの抗菌効果（住友林業） 美肌効果、真皮繊維化細胞の活性化作用（ノエビア化粧品）
アサ · アンゼリカ · イノンド · イングリッシュラベンダー（英語版） · エパソーテ · オレガノ · カレーリーフ · クルマバソウ（英語版） · コショウソウ · コリアンダー (シアントロ) · シシリー · シソ · シソクサ（英語版） · ジンブー（英語版） · スイバ · セージ · セイボリー · タイバジリコ（英語版） · タイホーリーバジル · タイム · タラゴン · チャービル · チャイブ · ドクダミ · ナギナタコウジュ · バジル · パセリ · ヒソップ · ピペルアウリツム（英語版） · ベトナムコリアンダー（英語版） · ヘンルーダ · ボリビアンコリアンダー（英語版） · ボルド（英語版） · マジョラム · ミツバ · ミント · メキシカンコリアンダー (ロングコリアンダー)（英語版） · ルリジサ · レモンバーム · レモンバーベナ · レモンマートル · ローリエ · レモングラス · ローズマリー · ラベージ
アサフェティダ · アジョワン · アナルダナ · アニス · アムチュール (マンゴーパウダー) · アリゲーターペッパー · アレッポペッパー · イノンド · ウコン · オールスパイス · カイエンペッパー · カシア · ガジュツ · カラシナ · カホクザンショウ · カルダモン · キャラウェイ · クスノキ · クミン · クラチャイ · クローブ · クロガラシ · 黒カルダモン · ケシノミ · コクム · コショウ · ゴマ · コリアンダー · サッサフラス · サフラン · サルサパリラ · 塩 · シトラスピール シナモン · シヌスモーレ · ジュニパーベリー · ショウガ · 小ガランガル · シロガラシ · スペインカンゾウ · セリムグレイン · セロリ · タスマニアペッパー · タマリンド · チャロリー · 陳皮 · 唐辛子 · トウシキミ · トンカ豆 · ナツメグ · ナンキョウソウ · ニオイクロタネソウ · ニンニク · バーベリー · ゴルパー · バニラ · パプリカ · パラダイスグレイン · バンウコン · ヒッチョウカ · ヒハツ · ヒハツモドキ · フェヌグリーク · フェンネル · ブラジリアンペッパー · ブラッククミン · ブラックライム · ホースラディッシュ · マウラブチェリー · マラバスラム · メース · ラドゥニ · リツェアクベバ · ローズ · ワサビ
アドジカ · アドヴィエ · エルブ・ド・プロヴァンス · オールドベイシーズニング · カーメリスネリ · ガーリックソルト · ガラムマサラ · カレー粉 · キャトルエピス · クラブボイル · 五香粉 · ザーター · シーズンドソルト · 七味唐辛子 · ジャークスパイス · セイボリー · タビル · タンドリーマサラ · チャートマサラ · チャウンク · チュニジアンファイブスパイス · チリパウダー · バハラット · ハリッサ · バルバレ · ハワイジ · パンチフォロン · ファインハーブ · ブーケガルニ · ブクヌ · ペルシャード · マサラ · ミックススパイス · ミトミタ · レモンペッパー · パンプキンパイスパイス · レカードロジョ
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 ガジュツ（我朮、Curcuma zedoaria ）はショウガ科ウコン属の1種の多年草。別名紫ウコンともいうが、ウコン（秋ウコン、ターメリック、C. longa ）、春ウコン（キョウオウ、C. aromatica ）とは別種である。沖縄ではムラサキウッチン、屋久島ではガゼツともいう。英語名はゼドアリー (zedoary) またはホワイトターメリック (white turmeric)。 タイ名マハーメーク 根茎が生薬（日本薬局方に収録）として用いられ芳香健胃作用がある。ウコンよりも薬効は強いとされる。生薬としては我朮というが、中国では塊根を鬱金（ウコン、キョウオウと同じ）、根茎を蓬莪朮という。
ヒマラヤ原産。日本では屋久島、沖縄等の暖かい地方で栽培されている。ウコンに比べ寒さに弱い。
広卵形の根茎と多くの塊茎がある。葉は数枚、根生し、長柄があり、長楕円形、長さ数十センチ、下部は紫がかる。葉間に広い楕円形の穂状花序があり、苞は卵形で緑色。花は薄黄色で苞よりややみじかい。
봉술(蓬荗, 학명: Curcuma zedoaria 쿠르쿠마 제도아리아[*])은 생강과의 여러해살이풀이다.
키는 40~50cm 정도이고, 잎보다 꽃줄기가 먼저 자라며, 꽃이 이삭꼴 꽃차례로 달린다.[3]
한의학에서 육질 뿌리줄기인 봉출(蓬朮)을 약으로 쓴다.[3]
