الأسماء في صفحات التنقل
Perception Channels: tactile ; chemical
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Los múridos (Muridae) son una familia de royedores del suborde Myomorpha. Ye la mayor familia de mamíferos, con unes 650 especies. La so distribución orixinal abarca Eurasia, África y Australia, anque agora ye cosmopolita pola so introducción per parte del home. Inclúi a los mures, aguarones y especies allegaes.
El nome de la familia ye dacuando emplegáu como sinónimu de la superfamilia Muroidea, inda cuando representa taxonómicamente un nivel inferior.
Los múridos clasificar en cinco subfamilies,[1] y tienen cerca de 140 xéneros y 650 especies.
La subfamilia Lophiomyinae (con un únicu xéneru, Lophiomys) ye incierta; foi considerada como subfamilia de los Muridae o los Nesomyidae, y como familia independiente (Lophiomyidae); güei considérase una subfamilia de la familia Muridae.[2]
Los múridos (Muridae) son una familia de royedores del suborde Myomorpha. Ye la mayor familia de mamíferos, con unes 650 especies. La so distribución orixinal abarca Eurasia, África y Australia, anque agora ye cosmopolita pola so introducción per parte del home. Inclúi a los mures, aguarones y especies allegaes.
El nome de la familia ye dacuando emplegáu como sinónimu de la superfamilia Muroidea, inda cuando representa taxonómicamente un nivel inferior.
Siçanlar (lat. Muridae) - gəmiricilər dəstəsinə aid məməli heyvan fəsiləsi.
Deomyinae
Gerbillinae
Lophiomyinae
Leimacomyinae
Murinae
Otomyinae
Məməlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Siçanlar (lat. Muridae) - gəmiricilər dəstəsinə aid məməli heyvan fəsiləsi.
Els múrids (Muridae) són una família de mamífers de l'ordre dels rosegadors. Tenen llur origen, probablement, a l'est d'Àsia i s'han estès arreu de la Terra, bé que a Amèrica i a Madagascar hi han estat introduïts fa relativament poc per l'ésser humà.
Són de dimensions mitjanes o petites. Tenen el musell puntegut, els arcs zigomàtics petits, el llavi superior enfonsat, les ampolles timpàniques poc desenvolupades (llevat dels gerbil·lins) i la cua poc pilosa i, generalment, llarga i escatosa. Tenen tres parells de dents molariformes en el crani i tres a la mandíbula i presenten uns tubercles més o menys arrodonits que donen a la dent un aspecte de móra, cosa que queda reflectida pel nom llatí de la família.[1]
Segons l'espècie poden ésser herbívors o omnívors. Viuen en una àmplia varietat d'hàbitats: boscos, herbassars, deserts àrids(en el cas dels gerbil·lins), etc. Les rates són els múrids de més ampla distribució car ocupen una gran varietat d'hàbitats, sobretot els creats o modificats pels humans. Després dels cricètids, és la família de mamífers en plena expansió evolutiva amb més representants, i inclou gairebé 650 espècies amb 140 gèneres que es distribueixen en sis famílies.
Els múrids (Muridae) són una família de mamífers de l'ordre dels rosegadors. Tenen llur origen, probablement, a l'est d'Àsia i s'han estès arreu de la Terra, bé que a Amèrica i a Madagascar hi han estat introduïts fa relativament poc per l'ésser humà.
Myšovití (Muridae) je velká čeleď hlodavců menší velikosti rozšířených po celém světě. Tvoří hlavní část podřádu myšovců, kam kromě myšovitých patří i tarbíkovití (Dipodidae), pytlonošovití (Geomyidae) a plchovití (Myoxidae). Obvykle jde o všežravce, méně častěji o výlučné býložravce. U většiny z nich ale převažuje rostlinná potrava.
Žijí na zemi nebo ve vegetaci, dobře šplhají a často i skáčou. Vyznačují se krátkou dobou březosti a tím většinou i neobyčejnou plodností (výjimkou je např. krysa obecná).[1]
Zástupci této čeledi jsou menší 5–30 cm dlouzí savci. Jsou charakterističtí relativně velkýma očima a velkými ušními boltci, které jsou tenkostěnné a holé nebo jen málo osrstěné.[1]
Dále se vyznačují dlouhým ocasem, který obvykle přesahuje ⅔ těla. Je jen minimálně osrstěný a někdy je pokrytý zrohovatělou pokožkou vytvářející ocasní kroužky.
Hlodavci z čeledi myšovitých žijí po celém světě. Některé z nich jsou silně invazní.
Tvoří nejpočetnější čeleď nejen mezi hlodavci, ale mezi všemi savci. Z celkového počtu 4089 druhů všech savců jich tato čeleď obsahuje 1336, tedy jednu třetinu.[2] V České republice z nich žije 9 druhů.[1]
Čeleď myšovitých zahrnuje celkem 301 recentních (současných) rodů.[2] To je opět nejvíce ze všech čeledí savců (kteří dohromady vytvářejí 1192 rodů).
Těchto 301 rodů se podle prestižního online atlasu savců Mammal Species of the World seskupuje do 5 podčeledí:[3]
Pro naprostou většinu rodů nemáme jedinečný český název, a proto většinou označujeme více rodů stejným názvem:
Myš bodlinatá (Acomys cahirinus)
Obrázky, zvuky či videa k tématu myšovití ve Wikimedia Commons
Myšovití (Muridae) je velká čeleď hlodavců menší velikosti rozšířených po celém světě. Tvoří hlavní část podřádu myšovců, kam kromě myšovitých patří i tarbíkovití (Dipodidae), pytlonošovití (Geomyidae) a plchovití (Myoxidae). Obvykle jde o všežravce, méně častěji o výlučné býložravce. U většiny z nich ale převažuje rostlinná potrava.
Žijí na zemi nebo ve vegetaci, dobře šplhají a často i skáčou. Vyznačují se krátkou dobou březosti a tím většinou i neobyčejnou plodností (výjimkou je např. krysa obecná).
"Mus" omdirigeres hertil. For andre betydninger af Mus, se Mus (flertydig).
Ægte mus (Muridae) er en familie af gnavere. Det er den største gnaverfamilie, og de cirka 700 arter er udbredt i alle verdensdele.
Den sikkert bedst kendte mus er husmusen (Mus musculus). Den findes i næsten alle lande hvor den lever sammen med mennesker i deres huse. Den bruges i laboratorier som forsøgsdyr, og den er også et populært kæledyr.
De ægte mus er små dyr, op til rottestørrelse, der er ret ens af udseende. Snuden er spids, ørerne er store og normalt let synlige, og overlæben er kløvet i et hareskår. Halen er lang, skælklædt og med spredte, korte hår. På forpoten findes fire tæer og på bagpoten fem tæer.
I tandsættet findes i alt fire fortænder, der er rodåbne, det vil sige at de er uden rod og kan vokse i hele dyrets levetid. I hver kæbehalvdel sidder desuden tre kindtænder med rødder. De er lavkronede og knudrede.[1]
I Danmark findes følgende arter af ægte mus:
"Mus" omdirigeres hertil. For andre betydninger af Mus, se Mus (flertydig). Ægte mus (Muridae) er en familie af gnavere. Det er den største gnaverfamilie, og de cirka 700 arter er udbredt i alle verdensdele.
Den sikkert bedst kendte mus er husmusen (Mus musculus). Den findes i næsten alle lande hvor den lever sammen med mennesker i deres huse. Den bruges i laboratorier som forsøgsdyr, og den er også et populært kæledyr.
Die Langschwanzmäuse (Muridae) bilden eine Familie von Mäuseartigen (Muroidea) in der Ordnung der Nagetiere (Rodentia). Obwohl viele Arten Kosmopoliten sind, die sich teilweise selbständig, teilweise – wie zum Beispiel die Hausratte – mit Hilfe von Verkehrsmitteln über die ganze Welt verbreiten konnten, ist die erhebliche Mehrzahl der Arten auf kleine Verbreitungsgebiete beschränkt und kommt mit dem Menschen kaum in Kontakt. Durch ihre enorme Anpassungsfähigkeit und die Eigenschaft, dass sie Kulturfolger sind, findet man die Kosmopoliten dieser Familie in Häusern, Ställen und anderen Gebäuden. In einigen Teilen Deutschlands kommt z. B. die Brandmaus, Apodemus agrarius, häufig vor.
Zu den natürlichen Feinden etwa der Hausmaus zählen im Siedlungsbereich des Menschen Wanderratten, Hauskatzen und Steinmarder. Außerhalb werden sie unter anderem vom Rotfuchs, von Eulen, Schlangen und Greifvögeln gefressen.
Die Langschwanzmäuse umfassen etwa 750 Arten in 150 Gattungen und sind damit eine der artenreichsten Familien der Säugetiere. Ihr ursprüngliches Verbreitungsgebiet umfasste Eurasien, Afrika und Australien, durch menschlichen Einfluss sind sie heute weltweit verbreitet, auch auf vielen Inseln, wo sie vorher fehlten.
Über die Einteilung gibt es verschiedene Ansichten. In manchen Systematiken werden alle Tiere der Mäuseartigen zu einer Familie Muridae zusammengefasst, in jüngeren Systematiken werden jedoch einige Gruppen als eigene Familien herausgehoben, dazu zählen die Wühler (mit Wühlmäusen, Hamstern und Neuweltmäusen), die Spalacidae und andere.
Die hier verwendete Systematik folgt weitgehend Wilson & Reeder (2005) und teilt die Langschwanzmäuse in fünf Unterfamilien:
Die Langschwanzmäuse (Muridae) bilden eine Familie von Mäuseartigen (Muroidea) in der Ordnung der Nagetiere (Rodentia). Obwohl viele Arten Kosmopoliten sind, die sich teilweise selbständig, teilweise – wie zum Beispiel die Hausratte – mit Hilfe von Verkehrsmitteln über die ganze Welt verbreiten konnten, ist die erhebliche Mehrzahl der Arten auf kleine Verbreitungsgebiete beschränkt und kommt mit dem Menschen kaum in Kontakt. Durch ihre enorme Anpassungsfähigkeit und die Eigenschaft, dass sie Kulturfolger sind, findet man die Kosmopoliten dieser Familie in Häusern, Ställen und anderen Gebäuden. In einigen Teilen Deutschlands kommt z. B. die Brandmaus, Apodemus agrarius, häufig vor.
Zu den natürlichen Feinden etwa der Hausmaus zählen im Siedlungsbereich des Menschen Wanderratten, Hauskatzen und Steinmarder. Außerhalb werden sie unter anderem vom Rotfuchs, von Eulen, Schlangen und Greifvögeln gefressen.
Die Langschwanzmäuse umfassen etwa 750 Arten in 150 Gattungen und sind damit eine der artenreichsten Familien der Säugetiere. Ihr ursprüngliches Verbreitungsgebiet umfasste Eurasien, Afrika und Australien, durch menschlichen Einfluss sind sie heute weltweit verbreitet, auch auf vielen Inseln, wo sie vorher fehlten.
Chupasapa ukucha (familia Muridae) nisqakunaqa huk khankiq uywakunam, suni chupayuq, rinrisapa ukuchakunam. Ñawpa pachas Iwrupa, Asya, Aphrika chayllapi kawsaq karqan, kunantaq tukuy Tiksimuyuntinpim kawsan (runa waqlliq rikch'aqkuna: wasi ukucha, hatun ukucha).
Commons nisqaqa multimidya kapuyninkunayuqmi kay hawa: Chupasapa ukucha.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Chupasapa ukucha
Chupasapa ukucha (familia Muridae) nisqakunaqa huk khankiq uywakunam, suni chupayuq, rinrisapa ukuchakunam. Ñawpa pachas Iwrupa, Asya, Aphrika chayllapi kawsaq karqan, kunantaq tukuy Tiksimuyuntinpim kawsan (runa waqlliq rikch'aqkuna: wasi ukucha, hatun ukucha).
Hired (latin.: Muridae) oma imetaiživatoiden sugukund Nühtajad-heimkundaspäi.
Nimitadas hirenpoigaižid mugažo hiroi-haroi fol'kloras.
Täuz'kaznu hibj oleleb 5 santimetraspäi (penikaine hir' Micromys minutus) 48 santimetrhasai (suvine nüguhir' Phloeomys cumingi). Hired kändasoiš täuz'kaznuzikš 1,5..3 kud igäs, ristitun sauvusiš voidas äikerdoitas vodes läbi.
Elonmahtusen mödhe hir' om kuivmaživat. Söteltas semnil, erased erikod živatoil-ki. Londuseližed erikod kanttas varuližid tärtläžundoid, travidas villäd da ižandusen toižid varoid. Hirensöi om kaži. Kävutadas hirid biokodviden täht i imetaiživatoiden genoman tedoidusiš.
Kaik om 4 alasugukundad, 147 heimod, 701 erikod mail'mas, sidä kesken 13 erikod elädas Venämas. Nüguhired-heim mülüb Hired-alasugukundha (Murinae).
Erased hiren erikod:
- Hir' purnhu näl'gha ei kole.
- Kažin nagr, a hiren voik.
- Kažita hired i pän södas.
- Nukkujale kažile hir' suhu ei tule.
- Pen' hir' suren kegon söb.
- Suril hiril enamb sitad.
Hired (latin.: Muridae) oma imetaiživatoiden sugukund Nühtajad-heimkundaspäi.
Nimitadas hirenpoigaižid mugažo hiroi-haroi fol'kloras.
D'Langschwanzmais (Muridae) sinn eng Famill aus der Uerdnung vun de Knabberdéieren.
D'Langschwanzmais (Muridae) sinn eng Famill aus der Uerdnung vun de Knabberdéieren.
Ji bo wateyên din, li Mişk (cudakirin) binêre.Mişkan (Muridae), famîleyek e gelek mezin ji guhandaran e. Ev famîle ji bêtirî 600 cureyên hene wek cirdon, jerbû û mişkan.
Ji bo wateyên din, li Mişk (cudakirin) binêre. Mişkan (Muridae), famîleyek e gelek mezin ji guhandaran e. Ev famîle ji bêtirî 600 cureyên hene wek cirdon, jerbû û mişkan.
La familha dels murids es una familha de mamifèrs terrèstres apartenent a l'òrdre dels rosegaires (sosòrdre dels sciurognathes). Las darrièras revisions de la classificacion destrian mai de 1150 espècias repartidas en 250 genres environ apartenent a 18 sosfamilhas:
Los murids son presents dins una granda varietat de biotòps, son presents sus totes los continents a l'excepcion de l'Antartica.
De Muridae is 'n groete femilie van knaagdiere die oersprunkelek veurkump in de Awwe Wereld, mer door de mins euver de gaanse wereld is verspreid. De Muridae umvat de muis en ratte vaan de Awwe Wereld, de gerbils, de Deomyinae, de Otomyinae en de grooftandbosmuis en is de groetste femilie vaan de zoogdiere en is zelfs groeter es alle zoogdierordes op de vleermuis en netuurlek de knaagdiere nao.
The Muridae, or murids, are the lairgest faimily o rodents an indeed o mammals, containin ower 700 species foond naiturally throughoot Eurasie, Africae, an Australie.
|journal= (help) The Muridae, or murids, are the lairgest faimily o rodents an indeed o mammals, containin ower 700 species foond naiturally throughoot Eurasie, Africae, an Australie.
Aghova, Tatiana; Kimura, Yuri; Bryja, Josef; Dobigny, Gauthier; Granjon, Laurent; Kergoat, Gael J. "Fossils know it best: using a new set of fossil calibrations to improve the temporal phylogenetic framework of murid rodents (Rodentia: Myomorpha: Muroidea: Muridae)" (PDF): 16. doi:10.1101/180398. Retrieved 29 August 2018. Cite journal requires |journal= (help)De mûseftigen (wittenskiplike namme: Muridae) foarmje in famylje fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia) en it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), dêr't û.o. de hûsmûs, de brune rôt en de swarte rôt ta hearre. Mei mear as 700 soarten is it de grutste kjifdierefamylje. Mûseftigen komme fan natuere foar yn Jeraazje, Afrika en Austraalje, mar berikten pas mei de minske, fan 1492 ôf, de Nije Wrâld, dy't earder kolonisearre wie troch de nau besibbe famylje fan 'e wrotmûseftigen.
Mûseftigen binne yn 'e regel lytseftige bisten mei in lange sturt en útsteande snorhierren. Guon hawwe langere efterpoaten, sadat se har op in huppende manear fuortbewege kinne, wylst oaren in grypsturt hawwe om it klimmen yn beammen makliker te meitsjen. Se hawwe allegear in earsten gehoar en rooksin, en komme foar yn biotopen dy't útinoar rinne fan wâld oant gerslân oant berchtme. In stikmannich soarten, yn 't bysûnder de gerbils, hawwe har oanpast oan it libjen yn 'e woastyn, wylst de bekendste soarten trouwe, sij it yn 'e regel ûnwinske, selskipsdieren fan 'e minske wurden binne. Mûseftigen binne herbivoaren of omnivoaren, en brûke har sterke kaakspieren en altyd trochgroeiende kjiftosken net inkeld om te iten, mar ek om hoalen gnaujen yn hurde materialen, lykas hout of drûge ierde. Se plantsje har fluch fuort, mei faak ferskate grutte nêsten jongen it jier.
De mûseftigen (wittenskiplike namme: Muridae) foarmje in famylje fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia) en it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), dêr't û.o. de hûsmûs, de brune rôt en de swarte rôt ta hearre. Mei mear as 700 soarten is it de grutste kjifdierefamylje. Mûseftigen komme fan natuere foar yn Jeraazje, Afrika en Austraalje, mar berikten pas mei de minske, fan 1492 ôf, de Nije Wrâld, dy't earder kolonisearre wie troch de nau besibbe famylje fan 'e wrotmûseftigen.
Mûseftigen binne yn 'e regel lytseftige bisten mei in lange sturt en útsteande snorhierren. Guon hawwe langere efterpoaten, sadat se har op in huppende manear fuortbewege kinne, wylst oaren in grypsturt hawwe om it klimmen yn beammen makliker te meitsjen. Se hawwe allegear in earsten gehoar en rooksin, en komme foar yn biotopen dy't útinoar rinne fan wâld oant gerslân oant berchtme. In stikmannich soarten, yn 't bysûnder de gerbils, hawwe har oanpast oan it libjen yn 'e woastyn, wylst de bekendste soarten trouwe, sij it yn 'e regel ûnwinske, selskipsdieren fan 'e minske wurden binne. Mûseftigen binne herbivoaren of omnivoaren, en brûke har sterke kaakspieren en altyd trochgroeiende kjiftosken net inkeld om te iten, mar ek om hoalen gnaujen yn hurde materialen, lykas hout of drûge ierde. Se plantsje har fluch fuort, mei faak ferskate grutte nêsten jongen it jier.
Tekst üüb Öömrang A müsen (Muridae) san det gratst famile faan tetjdiarten mä 750 slacher.
– Saamlang faan bilen of filmer
Wikispecies hää en artiikel tu: A müsen (Muridae) san det gratst famile faan tetjdiarten mä 750 slacher.
Sichqonsimonlar (Muridae) — kemiruvchilar turkumiga mansub sut emizuvchilar oilasi. Gavdasining uz. 5 sm dan 48,5 sm gacha. Dumi uzun, koʻpchiligida yungsiz. 120 ga yaqin urugʻi, 480 ga yaqin turi maʼlum. Oʻzbekistonda 10 urugʻi (sichqonlar, kalamushlar, qumsichqonlar, dala sichqonlari va boshqalar) va 19 turi uchraydi. Jumladan, uy sichqoni, kulrang kalamush va turkiston kalamushi keng tarqalgan. Sichqonlar va kalamushlarning ayrim turlari sinantrop. Barcha S. in qaziydi, qishki uyquga ketmaydi. Qishi iliq mintaqalarda yil davomida bolalab, bir necha marta 1 tadan 22 tagacha bola tugʻadi. Tabiiy sharoitda 1 — 3 yil yashaydi. Tunda va shomda faol hayot kechiradi. Qishloq xoʻjaligi, oʻrmonchilik va oziq-ovqat zaxiralariga ziyon keltiradi. S. 20 ga yaqin infeksion kasalliklar, jumladan, oʻlat, sichqon isitmasi, leptospiroz kabi kasalliklar qoʻzgʻatuvchilarining tabiiy tashuvchisi. Koʻpchilik turlaridan genetik va etologik tadqiqotlarda foydalaniladi. Sichqonlar va kalamushlarning sof liniyalari — lab. hayvonlari.
Taɣeṛdayt (Assaɣ ussnan: Muridae) d tawacult n iɣersiwen imsuṭad yeṭṭafaren tafesna n temseɣẓaẓ dges ugar n 1100 n telmas, Deg tewsitin-is yella iɣeṛdayen, iɣuliyen d idwiyen
Taɣeṛdayt (Assaɣ ussnan: Muridae) d tawacult n iɣersiwen imsuṭad yeṭṭafaren tafesna n temseɣẓaẓ dges ugar n 1100 n telmas, Deg tewsitin-is yella iɣeṛdayen, iɣuliyen d idwiyen
Tikus iku kéwan kang kalebu kulawarganing Rodentia.[1] Saka ukurané ana kang gedhé, lan ana kang cilik.[1] Tikus uripé ing ngendi-ngendi panggonan.[1] Ana kang urip ing got, alas, gladhak kapal, sawah, nganti urip ning omah-omah karo manungsa.[1]
Tikus pakanané rupa-rupa, wiwit saka pari, nganti kadhang daging uga dipangan.[1] Tikus bisa manak nganti puluhan lan angèl dituntaské déning manungsa amarga tikus iku rikat yèn nduwé anak. Anaké tikus diarani cindhil.[1]
Jinis-jinising tikus ya iku:[1]
Tikus saliyané dadi mungsuhing manungsa lan nyebaraké lelara kaya sampar, ing nagara-nagara Walanda akèh kang ndadèkaké tikus minangka kéwan klangenan, malah disayembarakaké kaya Miss Universe, Ratu ayu tikus lan olèh bebungah medali lan dhuwit.[1]
Kanggo mbasmi tikus pancén rada angél.[2] Tikus kalebu kéwan kang pinter lan titèn yèn ngerti racun utawa jebakan.[2] Kajaba iku tikus rikat banget manak saéngga cacahé rikat banget tambah.[2] Yèn ora dibasmi tikus bisa nggawé koloni.[2] Ana cara kang jitu supaya tikus bisa lunga saka omah.[2] Sepisan bisa kanthi cara ngendhalékaké gasangan lan jebakan nganggo piranti lan racun.[2] Cara kang nomer loro ya iku cara kang nggunakaké perangkap kanggo ngusir tikus.[2] Piranti iki bisa nggunakaké aliran listrik utawa setrum.[2] Saben cara ana kaluwihan lan kakurangané.[2]
Ana akèh metode utawa cara kanggo matèni ama tikus, cara iku bisa nganggo gasangan utawa jebakan.[2] Kang paling umum ya iku nganggo penjepit, kurungan lan lém tikus.[2]
Jebakan kanthi model kurungan relatif luwih aman amarga ora nggunakaké bahan kimia kang ana racuné.[2] Bathang tikus uga ora angél yèn diluru amarga tikus bakal mati ing njero perangakap, némplék ing lem utawa ing njero kurungan.[2] Saben kurungan bisa dileboni kurang luwih 15-20 tikus.[2] Tikus got kang ukuran awaké 25 cm uga bisa mlebu ing kurungan iki.[2] Kurungan tikus uga duwé kakurangan.[2] Kurungan tikus gampang dititéni tikus.[2] Umpamané ana tikus kang mlebu lan kajebak ing njero kurungan, wayah iku uga tikus liyané bisa ucul saka kurungan.[2] Tikus kang wis bisa metu mau bakal duwé akal lan ora bakal liwat ing area kurungan iku manèh.[2] Racun tikus bisa maténi tikus kanthi rikat.[2] Cara iki éféktif nalika populasi tikus akèh banget cacahé. Racun tikus wujudé bubuk lan duwé warna ireng.[2] Racun iki bisa diwuwurna ing panganan tikus kaya ta keju utawa kacang-kacangan.[2] Tikus banjur mangan panganan kang ana racuné mau banjur klenger yèn wis sakjam. Racun mau bakal ana reaksiné ing awak.[2] Gasangan nganggo racun tikus uga duwé kalemahan.[2] Tikus kadhang-kadhang ora mangan racuné yèn kancan wis mati gara-gara mangan gasangan mau.[2] Kajaba iku, tikus kang wis kena racun bakal mati saenggon-enggon saéngga bathang tikus bakal angél tinemu.[2] Lumrahé bathang tikus tinemu yèn wis bosok lan wis mambu.[2] Nanging yèn ora rikat-rikat tinemu, bathang tikus bakal maragaké lelara.[2]
Racun tikus uga ana kang wujudé bunder lan ana bahan campuran kang disenengi tikus.[2] Racun tikus ngandhut warfarin.[2] Cara kerjané kanthi nggawé pendarahan ing rètina mata tikus.[2] Racun iki bakal ngurangi daya pandang tikus.[2] Saya suwé tikus bakal mati keselen luru panggonan kang padhang supaya bisa ndelok.[2] Tikus mati kurang luwih patang dina sawisé mangan racun.[2]
Saliyané piranti kanggo nyekel tikus kanthi konvénsional, ana uga piranti perangkap tikus éléktrik.[2] Piranti iki nggunakaké listrik AC lan uga kena nganggo bateré. Prinsip kerjané padha kaya perangkap tikus biyasa.[2] Tikus dipancing nganggo umpan lan mlebu ing perangkap.[2] Sawisé iku, tikus bakal mati amarga kena setrum listrik saka piranti élektrik iku.[2] Perangkap iki uga ana lampu indikatoré kang murup ijo yèn ana tikus kang mlebu.[2] Lampu indikator iki tujuwane supaya pengguna bisa gampang mangerténi lan mbuang bathang tikus.[2]
Kang dadi kaluwihané piranti iki ya iku ora ana zat kimia kang ngandhut racun ing piranti iki.[2] Bathang tikus uga bisa dibuak lan ora marakaké kecing ambuné.[2] Saliyané nganggo listrik, nyekel tikus uga kena nganggo karbondioksida.[2] Béda karo piranti kang éléktrik, piranti iki nggunakaké gelombang éléktronik.[2] Gelombang ultrasonik iki bisa nganggu saraf ing kuping tikus lan gegremet liyané, ananging bisa aman kanggo manungsa lan kéwan liyané.[2] Sawisé tikus padha mati, resiki omah saéngga tikus ora teka manèh.[2] Kajaba iku tutup dalan tikus kanggo mlebu omah lan resiki panggonan kang bisa dadi sarang tikus.[2]
RatTropik ya iku racun tikus kang biyasa dianggo maténi tikus ing tlatah tropis.[3] Racun iki ngandhut bahan aktif Bromadiolon.[3] Tikus kang wis mangan racun iki, 3-4 dina sawisé mangan racun bakal terus luru banyu ing peceren, got amarga krasa ngorong terus.[3] Tikus bakal metu luru banyu saéngga tikus ora bakal mati ing njero omah, saéngga ora marai kecing ambuné.[3]
Ana uga racun tikus jinis petrokum 0,005 RB.[4] Racun iki bisa maténi tikus ing kebun klapa sawit, ing sawah, utawa tikus omah. Racun iki ora dicampur ing panganan utawa ombénan.[4] Racun iki nggawé tikus mati kanthi cara garing dadi ora mambu kecing.[4]
Kuman kang njalari lelara kencing tikus utawa leptospirosis bisa nular saka kéwan ning manungsa.[5]
Miturut Pakar Perunding Veterinar, Dr. Intan Suriati Abdul Manaf, leptospirosis disebabaké bakteria Leptospira sp.[5] Bakteri iki wujudé tipis, lilit-lilitan kaya mata gerudi.[5] Bakteria Leptospira uga bisa urip ing banyu kang tawa nganti sesasi.[5] Bakteri iki uga bisa manak ing banyu masin.[5] Kéwan kang nggawa bakteri Leptospira akèh-akéhé kéwan ingon kaya ta kucing, arnab, sapi, babi, jaran, kirik.[5] Saliyané iki bakteri iki uga bisa ditularaké kéwan alasan kaya ta rakun lan srenggala.[5] Penyakit kencing tikus iki uga diarani lelara Weil, Demam Icterohemorrhage, Penyakit Swineherd's, Demam pesawah (Rice-field fever), Demam Pemotong tebu (Cane-cutter fever), Demam Swamp, Demam Blethok, Jaundis berdarah, Penyakit Stuttgart, Demam Canicola.[6] Penyakit iki nular kanthi banyu kang wis tercemar karo kuping, kulit, iler irung, cangkem lan mata tikus.[6]
Dr Christopher Lee nerangaké yèn lelara iki bisa nyerang ing kabéh tlatah donya mligi ing nagara kang iklimé tropis.[6] Bakteri leptospirosis bakal akèh populasiné nalika wayah udan utawa banjir.[6] Wong kang kerep kerja lan duwé kagiyatan ing jaba luwih gampang kaserang leptospirosis.[6]
Rekod WHO nuduhake kes wabak leptospirosis kang paling akèh maténi wong ya iku nalika jaman Taufan Mitch pada 1995.[6]
Penyakit iki bisa nyerang polo utawa diarani meningitis, kegagalan fungsi hati lan buah pinggang, pendarahan kang ora mandheg-mandheg.[6]
Tikus iku kéwan kang kalebu kulawarganing Rodentia. Saka ukurané ana kang gedhé, lan ana kang cilik. Tikus uripé ing ngendi-ngendi panggonan. Ana kang urip ing got, alas, gladhak kapal, sawah, nganti urip ning omah-omah karo manungsa.
Tikus pakanané rupa-rupa, wiwit saka pari, nganti kadhang daging uga dipangan. Tikus bisa manak nganti puluhan lan angèl dituntaské déning manungsa amarga tikus iku rikat yèn nduwé anak. Anaké tikus diarani cindhil.
Jinis-jinising tikus ya iku:
Tikus pithi Tikus got Tikus sawah Tikus wirok Tikus putihTikus saliyané dadi mungsuhing manungsa lan nyebaraké lelara kaya sampar, ing nagara-nagara Walanda akèh kang ndadèkaké tikus minangka kéwan klangenan, malah disayembarakaké kaya Miss Universe, Ratu ayu tikus lan olèh bebungah medali lan dhuwit.
Глувци (науч. Muridae) — група на цицачи од редот на глодачи. Телесната должина се движи од 5 см (оризарски глушец, Micromys minutus) до 48 см (стаорецот Phloeomys cumingi[1]). Распространети се секаде на Земјата (убиквитарни), а повеќето видови се наоѓаат во шумите од тропските и суптропските предели. Интродуцирани се во Јужна Америка и на многу острови.
Тие се големи омнивори (сештојадци). Глувците се активни навечер и ноќе. Повеќето водат полунадземен начин на живот, хранејќи се со семиња, а некои со животинска храна. Некои се синантропни животни (домашен глушец, некои стаорци). Се размножуваат во топлиот период од годината, а во домовите на луѓето во текот на целата година. Стануваат полово зрели на 1,5-3 месеци.
Глувците се природни носители на голем број паразити и причинители на многу зарази кај човекот и домашните животни, меѓу кои и опасни инфекции. Нанесуваат штети на земјоделските култури и шумарството, уништувајќи ги производите и храната. Најголема штета нанесуваат глувците од родот Mus (како на пример домашниот глушец Mus musculus) и Microtus (Microtus arvalis). Мерките за контрола вклучуваат спречување на пристапот до храната, заплашување (создавачи на ултразвук: глувците го слушаат ултразвукот до 40 kHz) и регулација на бројноста со помош на стапици (познати некаде како ,,факови‘‘) и отрови.
Глувците дале огромен придонес во развитокот на науката. На овие животни се правени биолошки експерименти, се произвлеле противотрови и вакцини, се вршела проверка на дејството на лекарствата и други супстанци. Од 1990 година се создадени трансгенетски глувци. Со нив подобро се објаснува функционирањето на некој ген кој се испитува, или пак полесно се картира неговата активност.
Глувци (науч. Muridae) — група на цицачи од редот на глодачи. Телесната должина се движи од 5 см (оризарски глушец, Micromys minutus) до 48 см (стаорецот Phloeomys cumingi). Распространети се секаде на Земјата (убиквитарни), а повеќето видови се наоѓаат во шумите од тропските и суптропските предели. Интродуцирани се во Јужна Америка и на многу острови.
Мышы, мышыныя (Muridae) — сямейства сысуноў атрада грызуноў (Rodentia). Даўжыня цела ад 5 см (мыш-малютка) да 48 см (пацук Phloeomys cumingi). Распаўсюджаныя паўсюдна, большасьць відаў — у лясах тропікаў і субтропікаў. Завезены ў Паўночную і Паўднёвую Амэрыку і на шматлікія выспы.
Мышы актыўныя на зьмярканьні і ноччу. Большасьць вядзе паўназемны лад жыцьця, сілкуюцца насеньнем, частка — жывёльнай ежай. Некаторыя — сынантрапныя жывёлы (дамавая мыш, некаторыя пацукі). Размножваюцца ў цёплы час году, у селішчах чалавека — цэлы год. Палавасьпелымі робяцца ў 1,5-3 месяца.
— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Мышы, мышыныя (Muridae) — сямейства сысуноў атрада грызуноў (Rodentia). Даўжыня цела ад 5 см (мыш-малютка) да 48 см (пацук Phloeomys cumingi). Распаўсюджаныя паўсюдна, большасьць відаў — у лясах тропікаў і субтропікаў. Завезены ў Паўночную і Паўднёвую Амэрыку і на шматлікія выспы.
Сысҡандар, (мы́ши) (лат. Muridae) — имеҙеүселәр класындағы кимереүселәр рәтендәге ваҡ йәнлектәр. Кәүҙә оҙонлоғо 5 см-ҙан 48 см -ғаса. Phloeomys cumingi[1]). Ерҙең бар мөйөшөндә лә таралған.
Сысҡандар, (мы́ши) (лат. Muridae) — имеҙеүселәр класындағы кимереүселәр рәтендәге ваҡ йәнлектәр. Кәүҙә оҙонлоғо 5 см-ҙан 48 см -ғаса. Phloeomys cumingi). Ерҙең бар мөйөшөндә лә таралған.
Тычканлылар, яки тычканнар (лат. Muridae) — кимерүчеләр отрядына керүче имезүче хайваннар семьялыгы (Rodentia). Тән озынлыгы 5 сантиметрдан башлап (кечкенә тычкан) 48 сантиметрга кадәр (нәзек койрыклы күсе Phloeomys cumingi). Бөтен җирдә таралган, күпчелек төрләре тропик һәм субтропик урманнарда. Төньяк һәм Көньяк Америкага һәм күп кенә утрауларга кертелгән.
Россия фаунасында 13 төргә якын тычканлылар очрый.
Тычканнар (шулай ук күселәр) төнлә һәм эңгер-меңгердә аеруча актив. Күпчелеге орлыклар белән тукланып җирдә тормыш алып бара, кайбер өлеше — хайван ризыгы ашый. Кайберләре — синантроп хайваннар (өй тычканы, кайбер күселәр). Елның җылы вакытында үрчи, кеше өйләрендә — ел буе. 1,5—3 айда җенси яктан өлгерәләр.
Семьялык үз эченә 4 ассемьялык, 147 ыруг һәм 701 төр ала.
Тычканнар — күп кенә паразитлар йөртүче, кеше һәм йорт хайваннары авыруларын, шулай ук куркыныч инфекцияләрне кузгатучылар. Бөртеклеләр һәм урман хуҗалыкларна, азык-төлек һәм төзелеш материалларына зур зыян китерәләр. Иң зур зыянны Mus (мәсәлән, өй тычканы (Mus musculus)) ыругы тычканнары китерәләр. Көрәш чаралары: азык-төлеккә керү юлын ябу, куркыту (ультратавыш нурланышы: тычканнар 40 кГц кадәр ешлык ишетәләр), санны тоткыннар һәм агу ярдәмендә көйләү.
Тычканлылар, яки тычканнар (лат. Muridae) — кимерүчеләр отрядына керүче имезүче хайваннар семьялыгы (Rodentia). Тән озынлыгы 5 сантиметрдан башлап (кечкенә тычкан) 48 сантиметрга кадәр (нәзек койрыклы күсе Phloeomys cumingi). Бөтен җирдә таралган, күпчелек төрләре тропик һәм субтропик урманнарда. Төньяк һәм Көньяк Америкага һәм күп кенә утрауларга кертелгән.
Россия фаунасында 13 төргә якын тычканлылар очрый.
Чычкандар (лат. Muridae) — сүт эмүүчүлөрдүн кемирүүчүлөр түркүмүнүн тукуму.
Денесинин узундугу 548,5 см, куйругу узун, көбүнчө жүнсүз. 100-120 уруусу, 480дей түрү, КМШ өлкөлөрүндө 5 уруу, 12-13 түрү, Кыргызстанда 4 түрү кездешет. Кеңири тараган космополиттер, айрымдары силантроп жаныбарлар. Ийин казып жашайт, чээнге кирбейт. Жылуу климатта жыл бою көбөйүшөт. Көбүнчө күүгүмдө жана түнкүсүн тиричилик өткөрөт. Табигый шартта 1-3 жыл жашайт. Токой жана айыл чарбасына, кампаларга зыян келтирет. Жугуштуу оорулардын козгогучтарын алып жүрүүчүлөр болгондуктан, коркунучтуу жугуштуу ооруларды - чума, лептоспироз ж. б. жуктурат.
Чычкандар (лат. Muridae) — сүт эмүүчүлөрдүн кемирүүчүлөр түркүмүнүн тукуму.
Денесинин узундугу 548,5 см, куйругу узун, көбүнчө жүнсүз. 100-120 уруусу, 480дей түрү, КМШ өлкөлөрүндө 5 уруу, 12-13 түрү, Кыргызстанда 4 түрү кездешет. Кеңири тараган космополиттер, айрымдары силантроп жаныбарлар. Ийин казып жашайт, чээнге кирбейт. Жылуу климатта жыл бою көбөйүшөт. Көбүнчө күүгүмдө жана түнкүсүн тиричилик өткөрөт. Табигый шартта 1-3 жыл жашайт. Токой жана айыл чарбасына, кампаларга зыян келтирет. Жугуштуу оорулардын козгогучтарын алып жүрүүчүлөр болгондуктан, коркунучтуу жугуштуу ооруларды - чума, лептоспироз ж. б. жуктурат.
Шăши йышшисем е шăшисем (лат. Muridae) — кăшлакансен (Rodentia) отрядĕнчи сĕтпе ӳсекенсен йышĕ. Кĕлеткин тăрăшшĕ: 5 сантиметртан (пĕчĕкке шăши) пуçласа 48 сантиметр тарри (кăнтăрти çинçе хӳреллĕ йĕкехӳре Phloeomys cumingi[1]). Пур çĕрте те саралнă, вăйлăрах — тропиксемпе субтропиксенчи вăрмансенче. Çурçĕр тата Кăнтăр Америкăпа чылай утрав çине илсе килнĕ.
Шăши — кăшлакансен отрячĕнчи чи паллă чĕрчунсем. Пысăк мар. Хӳрин тăршшĕ кĕлеткин тăршшĕпе танах е кăшт вăрăмрах. Хăвăрт ĕрченеть.
Раççейре 13 яхăн тĕс тĕл пулать.
Шăши йышшисем е шăшисем (лат. Muridae) — кăшлакансен (Rodentia) отрядĕнчи сĕтпе ӳсекенсен йышĕ. Кĕлеткин тăрăшшĕ: 5 сантиметртан (пĕчĕкке шăши) пуçласа 48 сантиметр тарри (кăнтăрти çинçе хӳреллĕ йĕкехӳре Phloeomys cumingi). Пур çĕрте те саралнă, вăйлăрах — тропиксемпе субтропиксенчи вăрмансенче. Çурçĕр тата Кăнтăр Америкăпа чылай утрав çине илсе килнĕ.
Шăши — кăшлакансен отрячĕнчи чи паллă чĕрчунсем. Пысăк мар. Хӳрин тăршшĕ кĕлеткин тăршшĕпе танах е кăшт вăрăмрах. Хăвăрт ĕрченеть.
Раççейре 13 яхăн тĕс тĕл пулать.
Шеерхне (латинокс Muridae) - сембода оцю лофцонь тряйхнень тъналсь. Тоза сувсихть 600-да лама пона. Васьфневихть Евразеса, Африкса ди Австралиеса. Тя полгас сувсихть афкукс шеер эди оцю шеер, тага иля калгайхне.
எலிக்குடும்பம் அல்லது முரிடீ (Muridae) என்பது பாலூட்டிகள் வகுப்பில் உள்ள குடும்பங்கள் யாவற்றினும் மிகப்பெரிய குடும்பம். இக் குடும்பத்தில் ஏறக்குறைய 650 இனங்கள் உள்ளன. இவை ஆசியா, ஆப்பிரிக்கா, ஐரோப்பா, ஆசுத்திரேலியா ஆகிய இடங்களில் இயற்கையாக வாழ்கின்றன. எலி இனங்கள் உலகெங்கும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு எங்கும் பரவி உள்ளன. சுண்டெலி, வயல் எலிகள், கெர்பில் முதலியவை இந்தக் குடும்பத்தை சேர்ந்த எலி வகைகள் ஆகும். அறிவியற் பெயராகிய முரிடீ (Muridae) என்பதன் பொருள் இலத்தீனில் எலி என்பதே. இச்சொல் கிரே (J. E. Gray) என்பவரால் 1825 இல் முதன் முதலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது[1].
எலிக்குடும்பத்து இனங்கள் உருவில் சிறியன. வாலின் நீளத்தைத் தவிர்த்தால் சற்றேறக்குறைய 10 செமீ இருக்கும். இவை 4.5 முதல் 8 செமீ வரையிலான குட்டி ஆப்பிரிக்கச் சுண்டெலி முதல் 48 செமீ வரையிலான பெரிய வெள்ளை பிலிப்பைன் எலிகள் வரை பல வகைப்பட்டன. இவ் எலிகளுள் சிலவற்றுக்கு நீண்ட கால்கள் உள்ளன. இதனால் இவை தாவிக் குதித்து நகரக்கூடியன. எலிகளின் பொதுவான நிறம் பழுப்பு. ஆனால், கறுப்பு, சாம்பல், வெள்ளை நிற எலிகளும் உண்டு. நால்வரி எலி போன்று உடலில் கோடுகள் கொண்ட இனமும் உண்டு. [2].
எலிக் குடும்பத்து இனங்கள் நன்றாக கேட்கும் திறனும், மணம் நுகரும் திறனும் கொண்டவை. பல்வேறு சூழல்களில் வாழ்கின்றன. காடுகளிலும், வயல்வெளிகளிலும், புல்வெளிகளிலும், உயர் மலைகளிலும் வாழ்கின்றன. கெர்பில் போன்ற எலி வகை இனங்கள் நீர் குறைந்த பாலைநிலங்களிலும் வாழ்கின்றன. எலி இனங்கள் தாவர உண்ணிகளாகவோ எல்லாம் உண்ணிகளாகவோ உள்ளன. வலுவான தாடை தசைகள் கொண்டுள்ளன. இவற்றின் முன்வெட்டிப்பற்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் வளர்ந்துகொண்டே இருக்கின்றன. இவற்றின பல் வகையடுக்கு கீழ்க்காணுமாறு குறிக்கப்படும்:
பல் வகையடுக்கு 1.0.0.1-3 1.0.0.1-3எலிக்குடும்பிகள் ஓராண்டில் பல முறை பல குஞ்சுகள் ஈனுகின்றன. இவை புணர்ந்தபின்னர் 20-40 நாட்களில் குஞ்சுகள் ஈனுகின்றன. ஆனால் இவை இனத்துக்கு இனம் மிகவும் வேறுபடுகின்றன. பிறந்த எலிக்குஞ்சுகள் கண்பார்வை இல்லாமலும், உடலில் மயிர் இல்லாமலும், தன்னைக் காத்துக்கொள்ளும் திறம் இல்லாமலும் பிறக்கின்றன. ஆனால் எல்லா எலி இனங்களும் அப்படி இல்லை, எடுத்துக்காட்டாக முள்ளெலி[2].
பிற சிறிய பாலூட்டிகளைப்போல, எலிக் குடும்பத்தின் படி வளர்ச்சியும் தெளிவாகத் தெரியவில்லை. தொல்லுயிர் படிவங்கள் மிகக் குறைவே. ஆசியாவில் வெப்பமண்டலப் பகுதிகளில் உள்ள ஆம்சிட்டர் (hamster) போன்ற ஏதோவொரு விலங்கில் இருந்து முன்பகுதி மியோசீன் (Miocene) ஊழிக்காலத்தில் தோன்றியிருக்கலாம் என்று ஒரு கருத்து உள்ளது. ஓலோசீன் (Holocene) ஊழிக்காலத்தில் மாந்தர்களோடு சேர்ந்து உலகமெல்லாம் பரவியது என நினைக்கின்றார்கள் [3].
எலிக்குடும்பம் (மூரிடுகள், Murids) 4 உட்குடும்பங்களில் (துணைக்குடும்பங்களில்), 140 பேரினங்களாக, மொத்தம் 650 எலி இனங்கள் உள்ளன.
|day= ignored (help); Unknown parameter |month= ignored (|date= suggested) (help); URL–wikilink conflict (help).எலிக்குடும்பம் அல்லது முரிடீ (Muridae) என்பது பாலூட்டிகள் வகுப்பில் உள்ள குடும்பங்கள் யாவற்றினும் மிகப்பெரிய குடும்பம். இக் குடும்பத்தில் ஏறக்குறைய 650 இனங்கள் உள்ளன. இவை ஆசியா, ஆப்பிரிக்கா, ஐரோப்பா, ஆசுத்திரேலியா ஆகிய இடங்களில் இயற்கையாக வாழ்கின்றன. எலி இனங்கள் உலகெங்கும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு எங்கும் பரவி உள்ளன. சுண்டெலி, வயல் எலிகள், கெர்பில் முதலியவை இந்தக் குடும்பத்தை சேர்ந்த எலி வகைகள் ஆகும். அறிவியற் பெயராகிய முரிடீ (Muridae) என்பதன் பொருள் இலத்தீனில் எலி என்பதே. இச்சொல் கிரே (J. E. Gray) என்பவரால் 1825 இல் முதன் முதலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.
Bikul inggih punika silih sinunggil soroh beburon sané mabatis patpat. Bikul demen pesan ngarusuhin, demen ngusak-asik barang tur ajeng-ajengan. Makejang demenina tekén bikul, nika mawinan bikul kawastanin buron Omnivora (pemakan segala). Panak bikul madan nyingnying. Makéh krama Bali sané miara méong kaanggén nundung bikul. Bikul demen meneng ring got-got utawi genah sané kumuh. Sawiréh meneng ring genah sané kumuh, bikul liu ngabe virus utawi penyakit. Nika mawinan makéh anak sané nénten demen tekén bikul. Nanging ring krama Bali wéntén sané percaya indik bikul punika cihna Jero Ketut sané kasuciang olih krama Bali.
Bikul inggih punika silih sinunggil soroh beburon sané mabatis patpat. Bikul demen pesan ngarusuhin, demen ngusak-asik barang tur ajeng-ajengan. Makejang demenina tekén bikul, nika mawinan bikul kawastanin buron Omnivora (pemakan segala). Panak bikul madan nyingnying. Makéh krama Bali sané miara méong kaanggén nundung bikul. Bikul demen meneng ring got-got utawi genah sané kumuh. Sawiréh meneng ring genah sané kumuh, bikul liu ngabe virus utawi penyakit. Nika mawinan makéh anak sané nénten demen tekén bikul. Nanging ring krama Bali wéntén sané percaya indik bikul punika cihna Jero Ketut sané kasuciang olih krama Bali.
Chhú-khô (Ho̍k-miàng: Muridae), Phú-nen-kong Ngat-chhṳ́-muk ke yit khô, pâu-koat kâ-chhú, lî-chhú, thièn-chhú, chhó-ngièn thu-mî-chhú) tén chṳ̂ hí-tô sòng-kien thûng-vu̍t, ngièn-sán yî Â-chû, Êu-chû, Fî-chû, Àu-chû tén kóng-thai thi-khî, hien-chhai chet yí phiên-pu Thi-khiù mî-ke kok-lo̍k.
The Muridae, or murids, are the largest family of rodents and of mammals, containing approximately 1,383 species,[2] including many species of mice, rats, and gerbils found naturally throughout Eurasia, Africa, and Australia.[3]
The name Muridae comes from the Latin mus (genitive muris), meaning "mouse", since all true mice belong to the family, with the more typical mice belonging to the genus Mus.
Murids are found nearly everywhere in the world, though many subfamilies have narrower ranges. Murids are not found in Antarctica or many oceanic islands. Although none of them are native to the Americas, a few species, notably the house mouse and black rat, have been introduced worldwide. Murids occupy a broad range of ecosystems from tropical forests to tundras. Fossorial, arboreal, and semiaquatic murid species occur, though most are terrestrial animals.[4] The extensive list of niches filled by murids helps to explain their relative abundance.
A broad range of feeding habits is found in murids, ranging from herbivorous and omnivorous species to specialists that consume strictly earthworms, certain species of fungi, or aquatic insects.[4] Most genera consume plant matter and small invertebrates, often storing seeds and other plant matter for winter consumption. Murids have sciurognathous jaws (an ancestral character in rodents) and a diastema is present.[5] Murids lack canines and premolars. Generally, three molars (though sometimes only one or two) are found, and the nature of the molars varies by genus and feeding habit.
Some murids are highly social, while others are solitary. Females commonly produce several litters annually. In warm regions, breeding may occur year-round. Though the lifespans of most genera are generally less than two years, murids have high reproductive potential and their populations tend to increase rapidly and then drastically decline when food resources have been exhausted. This is often seen in a three- to four-year cycle.[6]
The murids are small mammals, typically around 10 cm (3.9 in) long excluding the tail, but ranging from 4.5 to 8 cm (1.8 to 3.1 in) in the African pygmy mouse to 48 cm (19 in) in the southern giant slender-tailed cloud rat. They typically have slender bodies with scaled tails longer than the body, and pointed snouts with prominent whiskers, but with wide variation in these broad traits. Some murids have elongated legs and feet to allow them to move with a hopping motion, while others have broad feet and prehensile tails to improve their climbing ability, and yet others have neither adaptation. They are most commonly some shade of brown in color, although many have black, grey, or white markings.[7]
Murids generally have excellent senses of hearing and smell. They live in a wide range of habitats from forest to grassland, and mountain ranges. A number of species, especially the gerbils, are adapted to desert conditions and can survive for a long time with minimal water. They consume a wide range of foods depending on the species, with the aid of powerful jaw muscles and gnawing incisors that grow throughout life. The dental formula of murids is 1.0.0.1-31.0.0.1-3.
Murids breed frequently, often producing large litters several times per year. They typically give birth between twenty and forty days after mating, although this varies greatly between species. The young are typically born blind, hairless, and helpless, although exceptions occur, such as in spiny mice.[7]
As with many other small mammals, the evolution of the murids is not well known, as few fossils survive. They probably evolved from hamster-like animals in tropical Asia some time in the early Miocene, and have only subsequently produced species capable of surviving in cooler climates. They have become especially common worldwide during the current geological epoch, as a result of hitching a ride commensally with human migrations.[8][9][10][11]
The murids are classified in five subfamilies, around 150 genera, and about 834 species.[12]
Murids feature in literature, including folk tales and fairy stories. In the Pied Piper of Hamelin, retold in many versions since the 14th century, including one by the Brothers Grimm, a rat-catcher lures the town's rats into the river, but the mayor refuses to pay him. In revenge, the rat-catcher lures away all the children of the town, never to return.[14] Mice feature in some of Beatrix Potter's small books, including The Tale of Two Bad Mice (1904), The Tale of Mrs Tittlemouse (1910), The Tale of Johnny Town-Mouse (1918), and The Tailor of Gloucester (1903), which last was described by J. R. R. Tolkien as perhaps the nearest to his idea of a fairy story, the rest being "beast-fables".[15] Among Aesop's Fables are The Cat and the Mice and The Frog and the Mouse.[16] In James Herbert's first novel, The Rats, (1974), a vagrant is attacked and eaten alive by a pack of giant rats; further attacks follow.[17]
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) The Muridae, or murids, are the largest family of rodents and of mammals, containing approximately 1,383 species, including many species of mice, rats, and gerbils found naturally throughout Eurasia, Africa, and Australia.
The name Muridae comes from the Latin mus (genitive muris), meaning "mouse", since all true mice belong to the family, with the more typical mice belonging to the genus Mus.
La musedoj konsistigas la plej grandan familion de la mamuloj. En ĝi estas pli ol 600 specioj nature troveblaj tra Eŭrazio, Afriko, kaj Aŭstralio. Oni enkondukis ilin tutmonde. En la familio estas la veraj musoj kaj ratoj, gerbiloj, kaj iliaj parencoj.
Oni foje uzas la familinomon de musedoj por paroli pri ĉiuj membroj de la superfamilio de musoedoj (latine muroidea).
Los múridos (Muridae) son una familia de roedores del suborden Myomorpha. Es la mayor familia de mamíferos, con unas 650 especies. Su distribución original abarca Eurasia, África y Australia, aunque ahora es cosmopolita por su introducción por parte del hombre. Incluye a los ratones, ratas y especies afines.
El nombre de la familia es a veces empleado como sinónimo de la superfamilia Muroidea, aun cuando representa taxonómicamente un nivel inferior.
Los múridos se encuentran en casi todo el mundo, aunque muchas subfamilias tienen áreas de distribución más estrechas. Los múridos no se encuentran en la Antártida ni en muchas islas oceánicas. Aunque ninguno de ellos es nativo de América, unas pocas especies, especialmente el ratón doméstico y la rata negra, han sido introducidas en todo el mundo. Los múridos ocupan una amplia gama de ecosistemas, desde los bosques tropicales hasta las tundras. Existen especies de múridos fosoriales, arborícolas y semiacuáticos, aunque la mayoría son animales terrestres.[1] La extensa lista de nichos que ocupan los múridos ayuda a explicar su relativa abundancia.
En los múridos se encuentra una amplia gama de hábitos alimenticios, desde especies herbívoras y omnívoras hasta especialistas que consumen estrictamente lombrices de tierra, ciertas especies de hongos o insectos acuáticos.[1] La mayoría de los géneros consumen materia vegetal y pequeños invertebrados, a menudo almacenando semillas y otra materia vegetal para su consumo en invierno. Los múridos tienen mandíbulas sciurognathous (un carácter ancestral en los roedores) y un diastema está presente.[2] Los múridos carecen de caninos y premolares. Por lo general, se encuentran tres molares (aunque a veces sólo uno o dos), y la naturaleza de los molares varía según el género y el hábito de alimentación.
Algunos múridos son muy sociales, mientras que otros son solitarios. Las hembras suelen tener varias camadas al año. En las regiones cálidas, la reproducción puede tener lugar durante todo el año. Aunque la esperanza de vida de la mayoría de los géneros suele ser inferior a dos años, los múridos tienen un alto potencial reproductivo y sus poblaciones tienden a aumentar rápidamente para luego disminuir drásticamente cuando se agotan los recursos alimenticios. Esto se observa a menudo en un ciclo de tres a cuatro años.[3]
Los múridos son pequeños mamíferos, normalmente de unos 10 cm (3,9 plg) de largo sin contar la cola, pero que van desde los 4,5 a 8 cm (1,8 a 3,1 plg) en el ratón pigmeo africano hasta los 48 cm (18,9 plg) en la rata gigante de cola fina del sur. Suelen tener cuerpos delgados con colas escamadas más largas que el cuerpo, y hocicos puntiagudos con bigotes prominentes, pero con una amplia variación en estos rasgos generales. Algunos múridos tienen las patas y los pies alargados para permitirles moverse con un movimiento de salto, mientras que otros tienen pies anchos y colas prensiles para mejorar su capacidad de trepar, y otros no tienen ninguna de las dos adaptaciones. Suelen ser de color marrón, aunque muchos tienen marcas negras, grises o blancas.[4]
Los múridos suelen tener excelentes sentidos del oído y olfato. Viven en una amplia gama de hábitats, desde bosques hasta praderas, y montañas. Varias especies, especialmente los gerbiles, están adaptados a las condiciones del desierto y pueden sobrevivir durante mucho tiempo con un mínimo de agua. Consumen una amplia gama de alimentos dependiendo de la especie, con la ayuda de poderosos músculos mordedores e incisivos que crecen durante toda la vida. La fórmula dental de los múridos es 1 , 0 , 0 , 1 − 3 1 , 0 , 0 , 1 − 3 {displaystyle { frac {1,0,0,1-3}{1,0,0,1-3}}} 
Los múridos se reproducen con frecuencia, produciendo a menudo grandes camadas varias veces al año. Suelen parir entre veinte y cuarenta días después del apareamiento, aunque esto varía mucho según la especie. Las crías suelen nacer ciegas, sin pelo e indefensas, aunque hay excepciones, como en ratones espinosos.[4]
Los múridos se clasifican en cinco subfamilias,[5] y poseen cerca de 140 géneros y 650 especies.
La subfamilia Lophiomyinae (con un único género, Lophiomys) es incierta; ha sido considerada como subfamilia de los Muridae o los Nesomyidae, y como familia independiente (Lophiomyidae); hoy se considera una subfamilia de la familia Muridae.[6]
Los ratones aparecen en la literatura, incluidos los cuentos populares y las historias de hadas. En el cuento [El flautista de Hamelín]], del que se han hecho muchas versiones desde el siglo XIV, incluida una de los Hermanos Grimm, un cazador de ratas atrae a las ratas de la ciudad al río, pero el alcalde se niega a pagarle. En venganza, el cazador de ratas atrae a todos los niños de la ciudad para que nunca vuelvan.[7] Los ratones aparecen en algunos de los libros pequeños de Beatrix Potter, como El cuento de los dos ratones malos (1904), El cuento de la señora Tittlemouse (1910), El cuento de Johnny Town-Mouse (1918), y El sastre de Gloucester (1903), este último fue descrito por J. R. R. Tolkien como quizás el más cercano a su idea de un cuento de hadas, siendo el resto "bestias de fábulas".[8] Entre las Fábulas de Esopo se encuentran El gato y los ratones y La rana y el ratón.[9] En la primera novela de James Herbert, The Rats, (1974), un vagabundo es atacado y comido vivo por una manada de ratas gigantes; después se producen más ataques. [10]
Los múridos (Muridae) son una familia de roedores del suborden Myomorpha. Es la mayor familia de mamíferos, con unas 650 especies. Su distribución original abarca Eurasia, África y Australia, aunque ahora es cosmopolita por su introducción por parte del hombre. Incluye a los ratones, ratas y especies afines.
El nombre de la familia es a veces empleado como sinónimo de la superfamilia Muroidea, aun cuando representa taxonómicamente un nivel inferior.
Hiirlased (Muridae) on sugukond näriliste seltsis, imetajate klassis.
Sugukonda kuulub 150 perekonda kokku ligikaudu 710 liigiga.
Eestis elab 7 liiki hiirlasi.
Hiirlased (Muridae) on sugukond näriliste seltsis, imetajate klassis.
Sugukonda kuulub 150 perekonda kokku ligikaudu 710 liigiga.
Muridae (muridoak) karraskarien ordenako familia bat da, ugaztunetan ugariena. 700 espezie inguru ditu, Eurasia, Afrika eta Australian bizi direnak. Familia honetan sartzen dira arratoiak, saguak, gerbilak eta kidekoak. Izena latinezko mus (genitiboa muris) izenetik dator, eta "sagua" esan nahi du.
Zenbaitetan, Muridae familia-izena Muroidea superfamiliaren sinonimotzat erabiltzen da, baina, berez, azpiko maila taxonomiko bati dagokio.
Muridoak bost azpifamiliatan sailkatzen dira; gutxi gorabehera 150 genero eta 710 espezie ditu. Hauek dira azpifamiliak:
Muridoak ugaztun txikiak dira, 10 cm ingurukoak isatsa kontuan hartu gabe. Gorputza luzanga izaten dute, eta isatsa luzea. Gehienak marroixkak dira, baina badira beltzak, grisak eta marra zuridunak ere.
Entzumena eta usaimena oso garatuak dituzte, eta era askotako habitatetan bizi dira: basoak, belardiak eta mendikateak. Espezie batzuk, hala nola gerbilak, basamortuko kondizio berezietarako moldatuta daude, eta luze bizi daitezke ia batere urik hartu gabe. Herbiboroak edo omniboroak dira. Maiztasun handiarekin ugaltzen dira; espezie askok kume ugari izaten dituzte urtean zenbait aldiz. Jaioberriak, gehienetan, itsuak dira, ez dute ilerik eta ez dira gauza bakarrik bizitzeko.
Muridae (muridoak) karraskarien ordenako familia bat da, ugaztunetan ugariena. 700 espezie inguru ditu, Eurasia, Afrika eta Australian bizi direnak. Familia honetan sartzen dira arratoiak, saguak, gerbilak eta kidekoak. Izena latinezko mus (genitiboa muris) izenetik dator, eta "sagua" esan nahi du.
Zenbaitetan, Muridae familia-izena Muroidea superfamiliaren sinonimotzat erabiltzen da, baina, berez, azpiko maila taxonomiko bati dagokio.
Muridae on nisäkkäiden suurin heimo. Siihen luetaan 730 pienikokoista jyrsijälajia 150 suvussa.[2] Heimon lajeja tavataan luontaisesti Euraasiassa, Afrikassa ja Australiassa monenlaisissa elinympäristöissä, ja ihmisen mukana ne ovat levittäytyneet koko maapallolle. Ryhmään kuuluvat rotat, hiiret ja gerbiilit sukulaisineen.
Muridae- ja Cricetidae-heimojen välinen luokittelu on muuttunut useita kertoja, ja muutamia aiemmin niiden alaheimoina pidettyjä ryhmiä on erotettu omiksi heimoikseen.[1] Esimerkiksi myyrät ja hamsterit luetaan nykyisin Cricetidae-heimoon,[3] mutta vanhaa luokitusta käyttänyt Nisäkäsnimistötoimikunta ehdottaa Muridaelle vielä suomenkielistä nimeä "hiiret, rotat ja myyrät"[4].
Suomessa tavattuja Muridae-heimon lajeja ovat kotihiiri, metsähiiri, peltohiiri, vaivaishiiri, isorotta ja mustarotta, jotka kaikki kuuluvat Murinae-alaheimoon. Mustarotta on kansallisessa uhanalaisuusluokituksessa määritelty Suomesta hävinneeksi lajiksi[5].
Muridae on nisäkkäiden suurin heimo. Siihen luetaan 730 pienikokoista jyrsijälajia 150 suvussa. Heimon lajeja tavataan luontaisesti Euraasiassa, Afrikassa ja Australiassa monenlaisissa elinympäristöissä, ja ihmisen mukana ne ovat levittäytyneet koko maapallolle. Ryhmään kuuluvat rotat, hiiret ja gerbiilit sukulaisineen.
Muridae- ja Cricetidae-heimojen välinen luokittelu on muuttunut useita kertoja, ja muutamia aiemmin niiden alaheimoina pidettyjä ryhmiä on erotettu omiksi heimoikseen. Esimerkiksi myyrät ja hamsterit luetaan nykyisin Cricetidae-heimoon, mutta vanhaa luokitusta käyttänyt Nisäkäsnimistötoimikunta ehdottaa Muridaelle vielä suomenkielistä nimeä "hiiret, rotat ja myyrät".
Suomessa tavattuja Muridae-heimon lajeja ovat kotihiiri, metsähiiri, peltohiiri, vaivaishiiri, isorotta ja mustarotta, jotka kaikki kuuluvat Murinae-alaheimoon. Mustarotta on kansallisessa uhanalaisuusluokituksessa määritelty Suomesta hävinneeksi lajiksi.
Les muridés (Muridae) forment une famille de mammifères terrestres appartenant à l'ordre des rongeurs (sous-ordre des sciurognathes). Les dernières révisions de la classification distinguent plus de 1 150 espèces réparties en 250 genres environ appartenant à 18 sous-familles.
Parmi les espèces les plus connues figurent les souris, dont la souris domestique.
Les muridés sont présents dans une grande variété de biotopes, ils sont présents sur tous les continents à l'exception de l'Antarctique.
Formule dentaire mâchoire supérieure 1-3 0 0 1 1 0 0 1-3 1-3 0 0 1 1 0 0 1-3 mâchoire inférieure Total : 8-16 Dentition des MuridaeLes études récentes tendent à faire de cette famille la super-famille Muroidea et à distinguer en réalité six familles avec deux familles de position incertaine et un clade monophylétique formé des quatre dernières :
Selon ITIS (3 juin 2017)[1] et Mammal Species of the World (version 3, 2005) (3 juin 2017)[2] :
Os múridos (Muridae) son unha familia de roedores da suborde Myomorpha. É a maior familia de mamíferos, cunhas 650 especies. A súa distribución orixinal abrangue Eurasia, África e Australia, aínda que agora é cosmopolita pola súa introdución por parte do homo sapiens. Inclúe os ratos e similares.
O nome da familia é ás veces empregado como sinónimo da superfamilia Muroidea, aínda cando representa taxonomicamente un nivel inferior.
Os múridos clasifícanse en cinco subfamilias,[1] que posúen preto de 140 xéneros e 650 especies.
A subfamilia Lophiomyinae (cun único xénero, Lophiomys) é incerta; foi considerada como subfamilia dos Muridae ou os Nesomyidae, e como familia independente (Lophiomyidae); hoxe considérase unha subfamilia da familia Cricetidae.[2]
Os múridos (Muridae) son unha familia de roedores da suborde Myomorpha. É a maior familia de mamíferos, cunhas 650 especies. A súa distribución orixinal abrangue Eurasia, África e Australia, aínda que agora é cosmopolita pola súa introdución por parte do homo sapiens. Inclúe os ratos e similares.
O nome da familia é ás veces empregado como sinónimo da superfamilia Muroidea, aínda cando representa taxonomicamente un nivel inferior.
Suku Tikus-tikusan atau Muridae adalah salah satu famili hewan pengerat dari ordo Rodentia. Spesies tikus yang paling dikenal adalah mencit (Mus spp.) serta tikus got (Rattus norvegicus) yang ditemukan hampir di semua negara dan merupakan suatu organisme model yang penting dalam biologi; juga merupakan hewan peliharaan yang populer.
Tikus ditemukan hampir diseluruh belahan dunia, meskipun banyak subfamili hanya bisa ditemukan di daerah tertentu. Tikus tidak ditemukan di Antartika atau pada banyak pulau yang terletak di tengah samudera. Meskipun tidak satupun dari mereka berasal dari Amerika, beberapa spesies, terutama tikus rumah dan tikus hitam, telah tersebar ke seluruh dunia. Tikus menempati berbagai ekosistem dari hutan tropis hingga tundra. Terdapat pula spesies yang hidup sepenuhnya di dalam tanah (fossorial), di atas pepohonan (arboreal), dan semiakuatik, tetapi sebagian besar merupakan hewan terestrial (hidup diatas tanah).[1]
Berbagai kebiasaan makan ditemukan pada tikus, mulai dari spesies herbivora dan omnivora hingga spesies yang hanya mengkonsumsi cacing tanah, spesies jamur, atau serangga air tertentu.[1] Kebanyakan genera mengkonsumsi bahan tumbuhan dan invertebrata kecil, tikus yang hidup di daerah subtropis sering menyimpan benih dan bahan tanaman lainnya untuk konsumsi musim dingin. Tikus memiliki mulut yang mengandung sciurognathous dan diastema.[2] Tikus tidak memiliki gigi taring dan gigi premolar. Tikus biasanya memiliki tiga geraham (meski terkadang ditemukan pula yang hanya memiliki satu atau dua geraham), dan sifat geraham bervariasi menurut genus dan kebiasaan makan.
Beberapa spesies tikus merupakan hewan yang sangat sosial, namun ada pula yang soliter. Betina biasanya beranak beberapa kali setiap tahunnya. Di daerah yang hangat, perkawinan mungkin terjadi sepanjang tahun. Meskipun rata-rata usia hidup dari kebanyakan genera pada umumnya kurang dari dua tahun, tikus memiliki potensi reproduksi tinggi dan populasinya cenderung meningkat dengan cepat dan kemudian menurun secara drastis ketika sumber makanan telah habis. Ini sering terlihat dalam siklus tiga sampai empat tahun.[3]
Beberapa spesies tikus dikenal sebagai hama tanaman yang cukup merugikan,[butuh rujukan] berikut beberapa cara pengendalian hama yang dikenal:
Suku Tikus-tikusan atau Muridae adalah salah satu famili hewan pengerat dari ordo Rodentia. Spesies tikus yang paling dikenal adalah mencit (Mus spp.) serta tikus got (Rattus norvegicus) yang ditemukan hampir di semua negara dan merupakan suatu organisme model yang penting dalam biologi; juga merupakan hewan peliharaan yang populer.
Músaætt (fræðiheiti: Muridae) er stærsta ætt nagdýra. Henni tilheyra um 700 tegundir sem finnast í Evrópu, Asíu, Afríku og Eyjaálfu.
I muridi sono la famiglia più numerosa di roditori, comunemente noti come ratti e topi del vecchio mondo.
Le dimensioni variano dal minuscolo topo pigmeo subsahariano di soli 7 grammi negli esemplari adulti, al ratto delle cortecce gigante settentrionale che può raggiungere i 2,6 kg.
Il cranio presenta un caratteristico foro infra-orbitale allargato superiormente per il passaggio delle fasce muscolari del massetere ed una parte inferiore più stretta attraversata dai nervi e i vasi sanguigni diretti alla parte anteriore del muso. Le placche zigomatiche sono allargate, mentre l'altro osso zigomatico, il giugale, è poco sviluppato e non in contatto con le ossa lacrimali. Il processo post-orbitale è sempre assente. La mandibola ha la struttura tipica sciurognata (Fig.1), mentre l'attaccatura e l'orientamento dei muscoli masticatori è di tipo miomorfo (Fig.2). Sono presenti un numero massimo di 3 molari per semi-arcata, sebbene diverse specie della sottofamiglia dei Murini ne posseggano 2, 1 o addirittura nessuno, caratteristica unica tra tutti i roditori. La disposizione delle cuspidi varia enormemente tra le varie famiglie, ma generalmente disposte in file triseriali, in alcune forme fuse in un'unica lamina.
Esternamente la forma è generalmente snella, con un muso appuntito ricoperto di vibrisse. La coda, le orecchie, gli occhi e la pelliccia sono estremamente variabili. Le zampe posseggono sempre 5 dita ciascuna, tutte munite di artigli, tranne il pollice e, in alcune specie, anche l'alluce, provvisti di una semplice unghia. Il piede varia notevolmente in funzione delle abitudini. Le specie terricole lo hanno stretto e allungato, con dei cuscinetti plantari normali o poco sviluppati, mentre le forme arboricole sono fornite di un piede corto, largo, con cuscinetti prominenti e talvolta con l'alluce semi-opponibile. Inoltre esistono forme specializzate con arti inferiori più robusti adattati allo spostamento saltante e alcune semi-acquatiche dove si è sviluppata una membrana interdigitale. I sensi sono molto sviluppati, in particolare la vista e l'olfatto.
Sebbene siano prevalentemente terricole, alcune specie sono obbligatoriamente arboricole ed altre estremamente adattate alla vita semi-acquatica dei fiumi e dei corsi d'acqua. Alcune forme viventi in zone aride hanno sviluppato un'andatura saltante. Normalmente costruiscono sistemi più o meno complessi di tane e cunicoli, dove passano parte della giornata oppure lunghi periodi freddi, e dove possono immagazzinare grandi quantità di cibo. Le specie arboricole costruiscono invece nidi con steli d'erba o foglie intrecciati tra loro, talvolta tra la densa vegetazione oppure all'interno delle cavità degli alberi.
La maggior parte sono erbivori, insettivori oppure onnivori. Molte specie legate ad ambienti desertici possono restare per molto tempo senza assumere acqua. Non mancano forme altamente specializzate, che si nutrono soltanto di vermi, funghi sotterranei o invertebrati acquatici.
I muridi si riproducono molto frequentemente, partorendo un gran numero di individui più volte durante l'anno. Solitamente la gestazione dura 20-40 giorni. I piccoli sono alla nascita ciechi, senza peli e indifesi, sebbene siano presenti alcune eccezioni. Le femmine possono avere da un solo paio di mammelle fino a 12 paia in alcune specie africane.
L'areale originario della famiglia comprendeva gran parte dell'Ecozona paleartica, incluse alcune delle isole della Melanesia e della Polinesia. Molte specie sono divenute commensali dell'uomo, popolando in notevoli quantità gli insediamenti umani, dalle case alle discariche. Alcune di esse, a seguito di introduzioni accidentali o programmate, sono entrate in competizione con forme endemiche in alcune zone remote contribuendo alla loro riduzione o estinzione.
Vivono in ogni tipo di habitat, dalle foreste, boschi e praterie ai deserti e dune sabbiose dal livello del mare fino a oltre 3.000 metri di altitudine.
I Muridi sono divisi in 5 sottofamiglie[1]:
I muridi sono la famiglia più numerosa di roditori, comunemente noti come ratti e topi del vecchio mondo.
Muridae (ex mure) sunt maxima mammalium familia, quae plus quam sescentas species comprehendit, per Eurasiam, Africam, Australiam naturaliter endemicas, et per totum terrarum orbem introductas. Eae mures, rattos, gerbillinas, et species cognatas comprehendunt. Nomen muridarum aliquando laxe adhibetur ad appellandas omnes superfamiliae muroideorum species.
Muridae sunt mammalia parva, usitate circa 10 cm longa, cauda exclusa, sed variantes a 4.5 ad 8 cm in Mure minutoidea ad 48 cm in Phloemyre cumingi. Eis sunt corpora tenuia, caudis squamosis, nasis acutis, vibrissis prominentibus. Intra autem has proprietates est multum variationis: multis muridis sunt crura pedesque elongati, ut saliendo moveantur; aliis sunt pedes lati caudaeque praehensiles, ut melius scandant; aliis est neutra adaptatio. Plurimae colore sunt fuscae, fulvae, spadices, sed multis sunt signa atra, cana, alba.[1]
Muridis plerumque sunt praestantes auditus odoratusque sensus. Utuntur habitationibus late variis, a silvis ad terras gramineas (Anglice: grasslands) et montes. Complures species, praecipue gerbillinae, se ad circumiecta deserta accommodant, et cum paululo aquae diu superare possunt.
Muridae sunt aut herbivora aut omnivora, et multis cibis variarum specierum vescuntur.
Muridae fetum saepissime edunt, et magnas feturas multoties per annum pariunt. Eae fetum usitate inter viginti et quadraginta dies post coniungiendum edunt, sed numeri dierum inter se specie variantur. Iuvenes plerumque sunt caeci, sine capillis, inermes; sed sunt exceptiones, sicut Acomys.[1]
Evolutio muridarum, sicut aliorum parvorum mammalium, non est bene nota, quod pauca fossilia exstant. Eae probabiliter se evolverunt ex animalibus cricetinarum similibus in Asia tropica aevo Miocaeno superiore, et deinde species produxerunt quae caelis frigioribus superare poterant. Latissime per omnem terrarum orbem communes per Holocaenum factae sunt, quod cum hominibus migraverunt.[2]
Muridae in quinque subfamiliis, circa centum et quadraginta generibus, et circa secentis et quinquaginta speciebus classificantur.
Muridae (ex mure) sunt maxima mammalium familia, quae plus quam sescentas species comprehendit, per Eurasiam, Africam, Australiam naturaliter endemicas, et per totum terrarum orbem introductas. Eae mures, rattos, gerbillinas, et species cognatas comprehendunt. Nomen muridarum aliquando laxe adhibetur ad appellandas omnes superfamiliae muroideorum species.
Kitos reikšmės – Pelė (reikšmės).
Peliniai (lot. Muridae) – graužikų (Rodentia) šeima. Snukutis smailus. Ausys didelės. Uodegos ilgis sudaro ne mažiau kaip 70 % kūno ilgio. Uodega apaugusi raginiais žvynais ir retais, tarp jų įsiterpusiais plaukais. Žvynai ant uodegos išsidėstę žiedais. Kojos penkiapirštės, bet užpakalinių kojų I pirštas žymiai trumpesnis už kitus, o priekinių beveik išnykęs.
Lietuvoje paplitusių rūšių kailiukas švelnus, pilkas arba pilkai rusvas Dantų 16. Kandžiai nedideli, suspausti iš šonų. Krūminiai dantys su šaknimis, kramtomajame paviršiuje neaštrūs gumburai, išsidėstę trimis skersinėmis eilėmis. Senų žvėrelių, kai gumburėliai nudyla, dantų paviršiuje susidaro skersinės triskiautės raukšlės.
Paplitusios visuose žemynuose, išskyrus šiauriausias sritis. Kai kurios rūšys kosmopolitai, žmogaus įnamiai. Gyvena urveliuose, įvairiuose plyšiuose po akmenimis, pūvančiais rąstais, kelmais ir kt. Veiklios įvairiu paros laiku. Žiemą neužmiega.
Tai pati didžiausia rūšių skaičiumi žinduolių šeima, kurioje yra apie 650 rūšių, priklausančių 4 pošeimiams ir 140 genčių. Lietuvoje 4 gentys, 8 rūšys. Lietuvoje paplitusios rūšys priklauso pelių Murinae pošeimiui.
Peliniai (lot. Muridae) – graužikų (Rodentia) šeima. Snukutis smailus. Ausys didelės. Uodegos ilgis sudaro ne mažiau kaip 70 % kūno ilgio. Uodega apaugusi raginiais žvynais ir retais, tarp jų įsiterpusiais plaukais. Žvynai ant uodegos išsidėstę žiedais. Kojos penkiapirštės, bet užpakalinių kojų I pirštas žymiai trumpesnis už kitus, o priekinių beveik išnykęs.
Lietuvoje paplitusių rūšių kailiukas švelnus, pilkas arba pilkai rusvas Dantų 16. Kandžiai nedideli, suspausti iš šonų. Krūminiai dantys su šaknimis, kramtomajame paviršiuje neaštrūs gumburai, išsidėstę trimis skersinėmis eilėmis. Senų žvėrelių, kai gumburėliai nudyla, dantų paviršiuje susidaro skersinės triskiautės raukšlės.
Paplitusios visuose žemynuose, išskyrus šiauriausias sritis. Kai kurios rūšys kosmopolitai, žmogaus įnamiai. Gyvena urveliuose, įvairiuose plyšiuose po akmenimis, pūvančiais rąstais, kelmais ir kt. Veiklios įvairiu paros laiku. Žiemą neužmiega.
Tai pati didžiausia rūšių skaičiumi žinduolių šeima, kurioje yra apie 650 rūšių, priklausančių 4 pošeimiams ir 140 genčių. Lietuvoje 4 gentys, 8 rūšys. Lietuvoje paplitusios rūšys priklauso pelių Murinae pošeimiui.
Peļu dzimta (Muridae) ir viena no grauzēju kārtas (Rodentia) dzimtām, kas pieder peļu virsdzimtai (Muroidea). Šajā dzimtā ir vairāk nekā 700 mūsdienās dzīvojošas sugas un tā ir lielākā zīdītāju dzimta pasaulē. Šīs dzimtas sugas tiek iedalītas apmēram 150 ģintīs un 5 apakšdzimtās. To dabiskais izplatības areāls aptver Eirāziju, Āfriku un Austrāliju, bet mūsdienās tās introducētas visā pasaulē. Pazīstamākās ģintis ir peles un žurkas.
Latvijā sastopamas 8 peļu dzimtas sugas: meža klaidoņpele (Apodemus sylvaticus),[1] svītrainā klaidoņpele (Apodemus agrarius), dzeltenkakla klaidoņpele (Apodemus flavicollis), mazā meža klaidoņpele (Apodemus uralensis), pundurpele (Micromys minutus), mājas pele (Mus musculus), pelēkā žurka (Rattus norvegicus) un melnā žurka (Rattus rattus).[2]
Kā visiem maziem dzīvniekiem, kuriem saglabājušās ļoti neliels skaits fosiliju, par peļu dzimtas izcelšanos ir ļoti maz zināms. Tiek pieņemts, ka tās cēlušās no kāmim līdzīga dzīvnieka, kas dzīvoja tropiskajā Āzijā miocēna laikā. Evolūcijas gaitā attīstījās sugas, kas spēj izdzīvot aukstākos klimatiskajos apstākļos. Holocēna laikā peļu dzimtas sugas bija ieņēmušas jau visu pasauli, ceļojot līdzi cilvēkiem.[3]
Ilgstoši kāmju dzimta un peļu dzimta tika sistematizētas vienā dzimtā. Mūsdienās kāmji un to radinieki izdalīti atsevišķā kāmju dzimtā (Cricetidae). Abu dzimtu galvenās atšķirības ir dzerokļu uzbūve (pelēm un žurkām – pauguraini, bet kāmju dzimtas strupastēm un ondatrām – prizmatiski, ar emaljas cilpām), dzerokļu sakņu atšķirības (slēgtas vai nepastāvīgas, vai sakņu nav vispār) un zvīņu gredzenu nodalāmība uz astes (viegli vai salīdzinoši sarežģītāk).[2]
Peļu dzimtas dzīvnieki ir maza auguma zīdītāji, kas parasti ir apmēram 10 cm gari (bez astes). Mazākā dzimtā ir Āfrikas pigmejpele (Mus minutoides), kas var būt tikai 3 cm gara (bez astes) un svērt 2,5 g.[4] Lielākā ir Filipīnu mākoņžurka (Phloeomys pallidus), tās ķermeņa garums var sasniegt 49 cm, papildus astes garums 20—35 cm, bet svars 1,5–2 kg.[5] Lielākajai daļai sugu ir raksturīgas slaidas ķermeņa proporcijas, kaila aste (ir arī izņēmumi, kuriem aste ir mataina, piemēram mākoņžurkām (Phloeomys)[5]) un smails purns ar garām ūsām. Daudzām sugām ir pagarinātas kājas un proporcionāli palielas pēdas, kas tām ļauj skriet ar palēcieniem. Dažām sugām ir arī tvērējaste, kas uzlabo to spēju rāpties kokos. To kažoki parasti ir dažādu nokrāsu brūnajos toņos, kā arī tie var būt melni un pelēki. Dažām sugām ir baltas pazīmes.[6] Kā visiem grauzējiem tām ir spēcīgi žokļa muskuļi un zobi aug nepārtraukti, līdz ar to tās nepārtraukti kaut ko grauž. Peļu dzimtas grauzējiem ir izcila oža un dzirde.
Peļu dzimtas sugas sastopamas ļoti dažādos biotopos, sākot ar mežiem un beidzot ar pļavām, līdzenumiem un kalniem. Vairākas sugas piemērojušās dzīvei tuksnesī, īpaši smilšu peles (Gerbillus), kas ilgstoši spēj iztikt ar nelielu ūdens daudzumu. Peles var būt zālēdājas un visēdājas un atkarībā no sugas to barībai ir ļoti liela daudzveidība. Peļu dzimtas sugas parasti vairojas vairākas reizes gadā un to metieni var būt ļoti lieli. Tipisks metiena lielums ir 20 - 40 pelēni, lai gan tas atkarīgs no sugas. Mazuļi piedzimst akli, bez apmatojuma un bezpalīdzīgi, bet ir izņēmumi, piemēram, adatpeles (Acomys).[6]
Peļu dzimta (Muridae) ir viena no grauzēju kārtas (Rodentia) dzimtām, kas pieder peļu virsdzimtai (Muroidea). Šajā dzimtā ir vairāk nekā 700 mūsdienās dzīvojošas sugas un tā ir lielākā zīdītāju dzimta pasaulē. Šīs dzimtas sugas tiek iedalītas apmēram 150 ģintīs un 5 apakšdzimtās. To dabiskais izplatības areāls aptver Eirāziju, Āfriku un Austrāliju, bet mūsdienās tās introducētas visā pasaulē. Pazīstamākās ģintis ir peles un žurkas.
Tikus (Muridae) merupakan keluarga rodensia dan mamalia terbesar dengan lebih 700 spesies yang ditemui semula jadi di seluruh Eurasia, Afrika dan Australia.
Nama Muridae berasal dari bahasa Latin mus (genitif muris) yang bermaksud "tikus".
Tikus terdapat di merata dunia, tetapi banyak subkeluarga lebih terhad taburannya. Tikus tidak terdapat di Antartika atau mana-mana pulau tengah lautan. Biarpun tidak satu pun yang asli di benua Amerika, tetapi beberapa spesies seperti tikus rumah dan tikus hitam telah diperkenalkan ke seluruh dunia. Tikus mendiami pelbagai ekosistem baik tropika mahupun tundra. Kebanyakannya hidup atas darat, tapi ada juga yang hidup di bawah tanah, atas pokok dan tepi air.[1]
Tikus adalah mamalia kecil yang panjangnya sekitar 10 cm (3.9 in) tidak termasuk ekor, dari sekecil 4.5 hingga 8 cm (1.8 hingga 3.1 in) pada mencit kerdil Afrika hingga sebesar 48 cm (19 in) bagi tikus dahan gergasi Luzon selatan. Badan tikus rata-rata langsing dengan ekor bersisik yang lebih panjang daripada tubuh, serta mancung runcing dengan misai yang ketara, tetapi itu pun berbagai-bagai. Sesetengah tikus mempunyai kaki panjang tirus untuk berjalan meloncat-loncat sedangkan yang lain mempunyai kaki lebar dan ekor boleh mencengkam untuk mudah memanjat, dan ada juga yang tiada kedua-dua adaptasi tersebut. Tikus rata-rata berbulu perang, tetapi ada juga yang bertompok kelabu, hitam atau putih.[2]
Tikus pada umumnya tajam pendengaran dan penghiduan. Ia hidup di pelbagai jenis habitat baik hutan, padang rumput mahupun pergunungan. Sesetengah spesies seperti jerbil tersesuai dengan keadaan gurun dan dapat hidup lama-lama tanpa banyak air. Tikus makan pelbagai benda mengikut spesiesnya dengan bantuan otot rahang yang kuat serta gigi kacip mengunggis yang tumbuh sepanjang hidup. Formula pergigian tikus ialah 1.0.0.1 − 3 1.0.0.1 − 3 {displaystyle { frac {1.0.0.1-3}{1.0.0.1-3}}} 
Tikus banyak kali membiak, setahun beberapa kali melahirkan banyak anak. Kelahiran dalam 20 hingga 40 hari selepas mengawan, tetapi berbeza-beza mengikut spesies. Anak tikus lazimnya lahir buta, tidak berbulu dan tidak berdaya, tetapi ada yang terkecuali seperti tikus berduri.[2]
Tikus (Muridae) merupakan keluarga rodensia dan mamalia terbesar dengan lebih 700 spesies yang ditemui semula jadi di seluruh Eurasia, Afrika dan Australia.
Nama Muridae berasal dari bahasa Latin mus (genitif muris) yang bermaksud "tikus".
De Muridae zijn een grote familie van knaagdieren die oorspronkelijk voorkomt in de Oude Wereld, maar door de mens over de hele wereld is verspreid. De Muridae omvat de muizen en ratten van de Oude Wereld, de woestijnratten, de Deomyinae, de Otomyinae en de groeftandbosmuis en is de grootste familie van de zoogdieren en is zelfs groter dan alle zoogdierordes op de vleermuizen en natuurlijk de knaagdieren na.
De Muridae omvatten overwegend kleine, muisachtige knaagdieren, hoewel er ook grote vormen als Phloeomys en Mallomys bestaan. Enkele van de bekendste soorten zijn de huismuis, de bruine en zwarte rat en de veel als huisdier gehouden Mongoolse gerbil. Ze stammen mogelijk af van de Myocricetodontinae, een uitgestorven groep uit het Mioceen en Plioceen van Eurazië en Afrika, die weer van vormen als Spanocricetodon en Notocricetodon af te leiden zijn.[1]
De naam "Muridae" wordt in deze vorm al sinds 1821 gebruikt voor een wisselende groep nu meestal tot de Muroidea gerekende knaagdieren, soms praktisch de hele huidige Muroidea, soms slechts een groep met de muizen en ratten van de Oude Wereld geassocieerde onderfamilies, tot Michael Carleton en Guy Musser in 1984 voorstelden om alle Muroidea tot de ene familie Muridae te rekenen tot de verwantschappen tussen de verschillende onderfamilies duidelijker zouden zijn:
Should rats and mice be assigned to just one family, to the two families Muridae and Cricetidae, or to more than two? We don't know. (...) [O]ur arrangement of the groups as equivalent subfamilies of Muridae reflects not our conviction that this is the preferred nomenclature, (...).[2]
Deze classificatie werd na 1984 algemeen, hoewel niet universeel, geaccepteerd tot er aan het begin van de 21e eeuw nieuwe classificaties op basis van genetische gegevens gepubliceerd werden. In 2004 en 2005 verschenen er twee, onafhankelijk van elkaar, die opvallend goed overeenkwamen. De eerste, een genetische studie van Steppan en anderen, beperkte de Muridae tot de gerbils, Deomyinae en muizen en ratten van de Oude Wereld (inclusief de Otomyinae) en plaatste de Cricetidae als de zustergroep van de Muridae.
De tweede was de derde editie van het standaardwerk Mammal Species of the World van Musser en Carleton, die hun werk in dit geval voor een groot deel baseerden op een eerdere genetische studie van Jansa en Weksler, die geen verdere taxonomische conclusies uit hun resultaten hadden getrokken. Zij beantwoordden hun vraag uit 1984 die hierboven geciteerd staat en gaven aan dat het onderzoek uit de laatste jaren duidelijk aangaf dat de derde optie - meer dan twee families - de beste was. Ze plaatsten de hierboven genoemde vijf onderfamilies in de Muridae. De verschillen met Steppan en anderen waren dat de Otomyinae nog als een aparte onderfamilie werd gezien en dat de zeldzame Afrikaanse groeftandbosmuis in een aparte onderfamilie werd geplaatst; dit dier is genetisch nog onbekend. Vreemd genoeg plaatsten ze de manenrat, die in de studie van Jansa en Weksler tot de Muridae behoort, in de Cricetidae. Volgens Jansa en Weksler zijn de Muridae nauwer verwant aan de Nesomyidae dan aan de Cricetidae, maar in alle gevallen zijn de verwantschappen tussen deze families (en de muishamsters) onzeker en slecht ondersteund door de gegevens.
De Muridae zijn een grote familie van knaagdieren die oorspronkelijk voorkomt in de Oude Wereld, maar door de mens over de hele wereld is verspreid. De Muridae omvat de muizen en ratten van de Oude Wereld, de woestijnratten, de Deomyinae, de Otomyinae en de groeftandbosmuis en is de grootste familie van de zoogdieren en is zelfs groter dan alle zoogdierordes op de vleermuizen en natuurlijk de knaagdieren na.
De Muridae omvatten overwegend kleine, muisachtige knaagdieren, hoewel er ook grote vormen als Phloeomys en Mallomys bestaan. Enkele van de bekendste soorten zijn de huismuis, de bruine en zwarte rat en de veel als huisdier gehouden Mongoolse gerbil. Ze stammen mogelijk af van de Myocricetodontinae, een uitgestorven groep uit het Mioceen en Plioceen van Eurazië en Afrika, die weer van vormen als Spanocricetodon en Notocricetodon af te leiden zijn.
De naam "Muridae" wordt in deze vorm al sinds 1821 gebruikt voor een wisselende groep nu meestal tot de Muroidea gerekende knaagdieren, soms praktisch de hele huidige Muroidea, soms slechts een groep met de muizen en ratten van de Oude Wereld geassocieerde onderfamilies, tot Michael Carleton en Guy Musser in 1984 voorstelden om alle Muroidea tot de ene familie Muridae te rekenen tot de verwantschappen tussen de verschillende onderfamilies duidelijker zouden zijn:
Should rats and mice be assigned to just one family, to the two families Muridae and Cricetidae, or to more than two? We don't know. (...) [O]ur arrangement of the groups as equivalent subfamilies of Muridae reflects not our conviction that this is the preferred nomenclature, (...).
Deze classificatie werd na 1984 algemeen, hoewel niet universeel, geaccepteerd tot er aan het begin van de 21e eeuw nieuwe classificaties op basis van genetische gegevens gepubliceerd werden. In 2004 en 2005 verschenen er twee, onafhankelijk van elkaar, die opvallend goed overeenkwamen. De eerste, een genetische studie van Steppan en anderen, beperkte de Muridae tot de gerbils, Deomyinae en muizen en ratten van de Oude Wereld (inclusief de Otomyinae) en plaatste de Cricetidae als de zustergroep van de Muridae.
De tweede was de derde editie van het standaardwerk Mammal Species of the World van Musser en Carleton, die hun werk in dit geval voor een groot deel baseerden op een eerdere genetische studie van Jansa en Weksler, die geen verdere taxonomische conclusies uit hun resultaten hadden getrokken. Zij beantwoordden hun vraag uit 1984 die hierboven geciteerd staat en gaven aan dat het onderzoek uit de laatste jaren duidelijk aangaf dat de derde optie - meer dan twee families - de beste was. Ze plaatsten de hierboven genoemde vijf onderfamilies in de Muridae. De verschillen met Steppan en anderen waren dat de Otomyinae nog als een aparte onderfamilie werd gezien en dat de zeldzame Afrikaanse groeftandbosmuis in een aparte onderfamilie werd geplaatst; dit dier is genetisch nog onbekend. Vreemd genoeg plaatsten ze de manenrat, die in de studie van Jansa en Weksler tot de Muridae behoort, in de Cricetidae. Volgens Jansa en Weksler zijn de Muridae nauwer verwant aan de Nesomyidae dan aan de Cricetidae, maar in alle gevallen zijn de verwantschappen tussen deze families (en de muishamsters) onzeker en slecht ondersteund door de gegevens.
Musefamilien (Muridae) er ein familie av små pattedyr. Det er litt over 600 artar fordelt på dei 77 slektene i familien.
Familien er utbreidd i Afrika, Eurasia, Japan, Australia, Tasmania og Mikronesia. I tillegg har menneske spreidd han til Amerika.
Dyra varierer i storleik frå 5-48 cm og 5-1500 g. Dei har lang, oftast naken, hale kledd med skjel. Augene, øyrene og bakføtene er forholdsvis store. Dei er aktive heile året. Dyra er altetarar, men lever for det meste av frø og frukter.
I Noreg har me artane:
Musefamilien (Muridae) er ein familie av små pattedyr. Det er litt over 600 artar fordelt på dei 77 slektene i familien.
Familien er utbreidd i Afrika, Eurasia, Japan, Australia, Tasmania og Mikronesia. I tillegg har menneske spreidd han til Amerika.
Dyra varierer i storleik frå 5-48 cm og 5-1500 g. Dei har lang, oftast naken, hale kledd med skjel. Augene, øyrene og bakføtene er forholdsvis store. Dei er aktive heile året. Dyra er altetarar, men lever for det meste av frø og frukter.
I Noreg har me artane:
Husmus Mus musculus Brunrotte Rattus norvegicus Svartrotte Rattus rattus Storskogmus Apodemus flavicollis (stor skogmus) Småskogmus Apodemus sylvaticus (lita skogmus)Musefamilien (Muridae) er en familie av gnagere (Rodentia) og omfatter blant annet de egentlige rottene og musene. Familien deles i omkring 100 slekter og inkluderer over 700 arter, hvorav gruppen av ekte mus (Murinae) er mest tallrik med sine mer enn 500 arter.
Med ordet mus tenker man vanligvis på de mindre artene i musefamilien, men enkelte arter av ekte mus kan bli opp mot 50 cm store og veie mer enn 1 000 g. Disse og andre større arter benevnes gjerne som rotter. I Norge finnes kun artene storskogmus, småskogmus, husmus, dvergmus og brunrotte. Tidligere regnet man også med svartrotte, men denne arten ble trolig utryddet i Norge for omkring 100 år siden eller så. Artene kjennetegnes av å ha tre rotfestede kinntenner i hver kjevehalvdel, men de fire fortennene er rotåpne og vokser gjennom hele livet.
Spissmus er ikke gnagere, men insektetere (Eulipotyphla) som sorterer i spissmusfamilien (Soricidae). Musefamilien og spissmusfamilien er, til tross for navnene, i svært liten grad beslektet. Mange andre små gnagere kalles også mus. De har et lignende utseende, men hører ikke til musefamilien. En av de andre familiene er hamsterfamilien, med blant annet markmus og klatremus. Andre gnagere som kalles mus er hasselmus og bjørkemus. Omfanget av musefamilien har variert mellom ulike oversikter og tider. Her følges Wilson & Reeder som deler den overordnede gruppen Muroidea i seks familier.[1]
Mus og rotter har enorm formeringsevne og kan fø opp gjenntatte kull i løpet av en sesong i områder med god tilgang på mat. Mange av artene er gode svømmere, klatrere og gnagere, som enkelt tar seg inn i bygninger. Enkelte arter har til og med en preferanse for bygniner.
Mus og rotter er viktige byttedyr for en rekke arter, som mange mindre rovpattedyr, krypdyr (som rovfugler og slanger) og til og med fisk.
Mange rotter og mus opptrer som skadedyr. De sprer sykdomssmitte og ødelegger mat, og er årsak til store materielle skader og økonomiske tap over hele verden. Det avlives årlig millioner av mus og rotter på verdensbasis, uten tanke for at metodene som benyttes dyrevelferdsmessig kan være kontroversielle. For å bekjempe av mus og rotter brukes ulike typer feller (mekaniske og elektriske), gift, drukning, gasser, åter og skremsler ved hjelp av lukt eller lyd. Mange av metodene er synonyme med dårlig dyrevelferd, blant annet fordi det drepte individet kan ha avkom som sulter ihjel. I Norge har Landbruksdepartementet konkludert med at drukning av dyr er en avlivingsmetode som strider mot dyrevernloven, men såkalte drukningsfeller har allikevel lange tradisjoner her. Veterinærinstituttet støttet departementets vurdering om at drukning ikke er en akseptabel avlivingsmetode.[2]
Myomorpha har tradisjonelt blitt delt inn i to overfamilier med i alt sju familier,[3] men ny forskning tyder nå på at det bør være ni.[4] To underfamilier i Dipodidae har i henhold til Wilson, Lacher & Mittermeier (2017) blitt løftet til full familiestatus; Sminthidae og Zapodidae. Familien Nesomyidae finnes bare i Afrika og på Madagaskar, og har utviklet økologiske nisjer som likner andre familier i musegruppen.
Musefamilien (Muridae) er en familie av gnagere (Rodentia) og omfatter blant annet de egentlige rottene og musene. Familien deles i omkring 100 slekter og inkluderer over 700 arter, hvorav gruppen av ekte mus (Murinae) er mest tallrik med sine mer enn 500 arter.
Multimedia w Wikimedia Commons Myszowate[2] (Muridae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia). W skład myszowatych wchodzi 140 rodzajów z ok. 650 gatunkami (w Polsce zamieszkuje 8 gatunków). Wykształciły się w pliocenie i są spokrewnione z chomikowatymi. Są to niewielkie ssaki, długość ich ciała z ogonem wynosi 11-80 cm. W większości naziemne, ale są także nadrzewne i żyjące pod ziemią. Mają krótką miękką sierść. Aktywne głównie w nocy; są wszystkożerne i nie zapadają w sen zimowy. Pierwotnie zamieszkiwały Afrykę, Eurazję, Australię, teraz niektóre z myszowatych są rozprzestrzenione na całym świecie. Liczne gatunki myszowatych według człowieka są groźnymi szkodnikami i roznosicielami chorób. Niektóre z myszowatych są używane jako zwierzęta laboratoryjne.
Wyróżnia się pięć podrodzin w obrębie rodziny myszowatych[3][2]:
Myszowate (Muridae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia). W skład myszowatych wchodzi 140 rodzajów z ok. 650 gatunkami (w Polsce zamieszkuje 8 gatunków). Wykształciły się w pliocenie i są spokrewnione z chomikowatymi. Są to niewielkie ssaki, długość ich ciała z ogonem wynosi 11-80 cm. W większości naziemne, ale są także nadrzewne i żyjące pod ziemią. Mają krótką miękką sierść. Aktywne głównie w nocy; są wszystkożerne i nie zapadają w sen zimowy. Pierwotnie zamieszkiwały Afrykę, Eurazję, Australię, teraz niektóre z myszowatych są rozprzestrzenione na całym świecie. Liczne gatunki myszowatych według człowieka są groźnymi szkodnikami i roznosicielami chorób. Niektóre z myszowatych są używane jako zwierzęta laboratoryjne.
Muridae é a maior família de mamíferos e pertence à ordem dos roedores. Contém mais de 650 espécies, encontradas pela Eurásia, África e Austrália. Incluem camundongos, ratazanas, gerbils, e outros parentes.
A família Muridae é dividida em cinco ou seis subfamílias e cerca de 140 gêneros.
Muridae é a maior família de mamíferos e pertence à ordem dos roedores. Contém mais de 650 espécies, encontradas pela Eurásia, África e Austrália. Incluem camundongos, ratazanas, gerbils, e outros parentes.
A família Muridae é dividida em cinco ou seis subfamílias e cerca de 140 gêneros.
Muridae este o familie de rozătoare din subordinul Myomorpha. Aceasta este cea mai mare familie de mamifere, cu un număr de cel puțin 650 de specii.
Familia Muridae include cinci subfamilii,[1] cu circa 140 de genuri și 650 de specii.
Subfamilia Lophiomyinae (cu singurul gen, Lophiomys) este incertă, fiind considerată ca o subfamilie a familiei Muridae sau Nesomyidae, sau ca o familie independentă (Lophiomyidae).[2]
Muridae este o familie de rozătoare din subordinul Myomorpha. Aceasta este cea mai mare familie de mamifere, cu un număr de cel puțin 650 de specii.
Råttdjur (Muridae) är en familj gnagare. Vissa arter förekommer idag över hela världen sedan de under holocen följt med människan i dess farkoster.[1] Dessa arter har särskilt bra förmåga att anpassa sig till olika förhållanden och räknas vanligen som kulturföljare. De flesta råttdjursarterna har däremot sällan kontakt med människan och har begränsade utbredningsområden.
Till familjen räknas omkring 750 arter fördelade på cirka 150 släkten. Råttdjur är därmde den artrikaste familjen av alla däggdjur. Deras ursprungliga utbredningsområde sträckte sig över Eurasien, Afrika och Australien. Med människans hjälp har de nått även andra världsdelar.
Tidigare räknades alla arter i den systematiska gruppen Muroidea till familjen råttdjur. I dagens klassificeringar skiljs vissa familjer ut, bland annat Cricetidae (till exempel hamstrar och sorkar) och mullvadsråttor.
Enligt Wilson & Reeder (2005) delas familjen råttdjur i fem underfamiljer.
Släktet Otomys betraktas ibland som underfamilj, Otomyinae, men räknas här till underfamiljen möss (Murinae).
Underfamiljen Lophiomyinae som ibland räknas till råttdjuren listas av Wilson & Reeder i familjen Cricetidae.
Wikimedia Commons har media som rör Råttdjur.
Råttdjur (Muridae) är en familj gnagare. Vissa arter förekommer idag över hela världen sedan de under holocen följt med människan i dess farkoster. Dessa arter har särskilt bra förmåga att anpassa sig till olika förhållanden och räknas vanligen som kulturföljare. De flesta råttdjursarterna har däremot sällan kontakt med människan och har begränsade utbredningsområden.
Till familjen räknas omkring 750 arter fördelade på cirka 150 släkten. Råttdjur är därmde den artrikaste familjen av alla däggdjur. Deras ursprungliga utbredningsområde sträckte sig över Eurasien, Afrika och Australien. Med människans hjälp har de nått även andra världsdelar.
Sıçangiller (Muridae), Kemiriciler takımında yer alan ve doğal olarak Avrasya, Afrika ile Avustralya'da bulunan 700'den fazla türü ile memelilerin en büyük familyasıdır. Doğal olarak bulundukları yerlerin dışına da çıkarak tüm Dünya üzerine yayılmışlardır.
Familyanın bilimsel adı Latince "sıçan" anlamına gelen mus kelimesinden gelir.
Bu familyada yer alan memeliler kuyruk dışında ortalama 10 cm boyunda olan küçük hayvanlardır. En küçük memelilerden biri olan olan Mus minutoides 4,5–8 cm boyunda iken bu familyada bulunan en büyük tür Phloeomys cumingi 48 cm boya ulaşır. İnce bir vücuda ve pullu bir kuyruğa sahiptirler. Ucu sivrilen burunları, dikkat çekici uzunlukta bıyıkları vardır. Bu genel özelliklerin dışında türler arasında büyük bir çeşitlilik görülür. Türlerin çoğunun uzun bacak ve ayakları sıçrayarak hareket etmelerini sağlarken, diğerlerinin geniş ayakları ve tutma yeteneği olan kuyrukları tırmanma becerilerini artırır. Bu iki özelliğe sahip olmayan türler de familyada yer alır. Genellikle kahverenginin değişik tonlarında renklere sahiptirler ama siyah, gri ya da beyaz izler de görülebilir.[1]
Duyma ve koku duyuları mükemmel derecede gelişmiştir. Orman'dan otlaklara ve dağlara kadar çok çeşitli doğal yaşam alanlarında yaşarlar. Bir kısım türleri kurak çöl iklimine uyum göstermiştir ve çok az su ile uzun süre yaşayabilirler. Otçul ya da hepçildirler. Çok kuvvetli çene kasları ve yaşamları boyunca uzayan kesici dişleri sayesinde birçok türden geniş bir yelpazede beslenirler.
Çok sık ürerler ve yılda birkaç kere çok sayıda yavrularlar. Çiftleştikten 20 ila 40 gün sonra doğururlar ancak bu türler arasında farklılıklar gösterir. Yenidoğanlar kör, tüysüz ve yardıma muhtaçtır ancak Acomys gibi istisnalar bulunur.[1]
Sıçangiller yaklaşık 710 tür içeren ve 150 cinsi kapsayan 5 alt familyada sınıflandırılırlar.
Sıçangiller (Muridae), Kemiriciler takımında yer alan ve doğal olarak Avrasya, Afrika ile Avustralya'da bulunan 700'den fazla türü ile memelilerin en büyük familyasıdır. Doğal olarak bulundukları yerlerin dışına da çıkarak tüm Dünya üzerine yayılmışlardır.
Familyanın bilimsel adı Latince "sıçan" anlamına gelen mus kelimesinden gelir.
Назва родини походить від її типового роду миша (Mus / Mures у мн.): миш[а] + еві = ми́шеві. Інколи родину називають «мишині», або «мишачі», або мишуваті (остання назва повинна використовуватися лише як назва надродини, на що вказує морфема «-уваті», Muroidea — мишуваті).
За останнім виданням «Види ссавців світу» (2005), класифікація родини подається в найширшому із сучасних розумінні, в у склад родини включають акомісів, піщанок та ін. групи; також знижено ранги багатьох родів. Класифікація, згідно з цим виданням, визнає поділ родини мишових на 5 підродин, в межах яких розрізняють 150 родів[1]:
У сучасній фауні України родина Muridae представлена 5-ма родами і 10-ма видами:
Muridae là một họ lớn nhất trong bộ thú với hơn 700 loài được tìm thấy trong tự nhiên khắp Á-Âu, châu Phi và Úc. Chúng đã được du nhập trên toàn cầu. Họ này bao gồm chuột nhắt chuột cống, chuột nhảy gerbil, và các họ hàng của chúng.
Tên họ Muridae đôi khi cũng được dùng để chỉ một ngữ cảnh rộng hơn bao gồm tất cả các loài trong liên họ Muroidea. Tên khoa học có nguồn gốc từ tiếng Latin mus (genitive muris), nghĩa là "chuột".
Muridae là một họ lớn nhất trong bộ thú với hơn 700 loài được tìm thấy trong tự nhiên khắp Á-Âu, châu Phi và Úc. Chúng đã được du nhập trên toàn cầu. Họ này bao gồm chuột nhắt chuột cống, chuột nhảy gerbil, và các họ hàng của chúng.
Tên họ Muridae đôi khi cũng được dùng để chỉ một ngữ cảnh rộng hơn bao gồm tất cả các loài trong liên họ Muroidea. Tên khoa học có nguồn gốc từ tiếng Latin mus (genitive muris), nghĩa là "chuột".
На мышах ставятся биологические опыты, вырабатывают противоядия и вакцины, проверяют лекарства и другие вещества на токсичность и тератогенность. С 1980-х годов началось создание трансгенных мышей с целенаправленно модифицированным геномом[2]. Такие мыши — лишённые какого-либо гена или же несущие дополнительный ген под тем же промотором — позволяют либо лучше понять функцию интересующего нас гена, либо картировать его активность[3][4]. Для научных экспериментов применяют, в основном, «линейных» мышей, то есть мышей, популяции которых увеличивают только за счёт скрещивания с мышами со схожим геномом.
В 2004 году в Японии был совершен новый прорыв в науке, сравнимый по значению с появлением овечки Долли, — была создана мышь без участия самца[5]. До её рождения специалисты были уверены, что у млекопитающих это невозможно из-за геномного импринтинга. Эта мышь, по имени Кагуя, нормально развивалась, принесла потомство традиционным способом, и прожила на 30 процентов дольше обычных мышей, рожденных с помощью отца.
В культуре мышь в основном выставляется как противовес кошкам (ввиду охоты последних на мышей), в частности, подобное противостояние обыгрывалось во многих мультфильмах («Кот Леопольд», «Том и Джерри», «Ловушка для кошек» и др.). Причём чаще всего мышь в детских произведениях выступает как положительный персонаж, в то время как в хозяйственной деятельности человека она является в большей степени животным-вредителем.
Лабораторная мышь по кличке Элджернон — один из центральных персонажей научно-фантастического романа Дэниела Киза «Цветы для Элджернона». В индуизме мышь или крыса являются принадлежностью Ганеша, бога мудрости и благополучия.[источник не указан 393 дня] Образ мыши в творчестве Микеланджело является предметом научных дискуссий[6][7][8].
На мышах ставятся биологические опыты, вырабатывают противоядия и вакцины, проверяют лекарства и другие вещества на токсичность и тератогенность. С 1980-х годов началось создание трансгенных мышей с целенаправленно модифицированным геномом. Такие мыши — лишённые какого-либо гена или же несущие дополнительный ген под тем же промотором — позволяют либо лучше понять функцию интересующего нас гена, либо картировать его активность. Для научных экспериментов применяют, в основном, «линейных» мышей, то есть мышей, популяции которых увеличивают только за счёт скрещивания с мышами со схожим геномом.
В 2004 году в Японии был совершен новый прорыв в науке, сравнимый по значению с появлением овечки Долли, — была создана мышь без участия самца. До её рождения специалисты были уверены, что у млекопитающих это невозможно из-за геномного импринтинга. Эта мышь, по имени Кагуя, нормально развивалась, принесла потомство традиционным способом, и прожила на 30 процентов дольше обычных мышей, рожденных с помощью отца.
Мышь в культуреВ культуре мышь в основном выставляется как противовес кошкам (ввиду охоты последних на мышей), в частности, подобное противостояние обыгрывалось во многих мультфильмах («Кот Леопольд», «Том и Джерри», «Ловушка для кошек» и др.). Причём чаще всего мышь в детских произведениях выступает как положительный персонаж, в то время как в хозяйственной деятельности человека она является в большей степени животным-вредителем.
Лабораторная мышь по кличке Элджернон — один из центральных персонажей научно-фантастического романа Дэниела Киза «Цветы для Элджернона». В индуизме мышь или крыса являются принадлежностью Ганеша, бога мудрости и благополучия.[источник не указан 393 дня] Образ мыши в творчестве Микеланджело является предметом научных дискуссий.
鼠科（学名：Muridae），哺乳綱囓齒目的一科，包括家鼠、旅鼠、田鼠、草原兔尾鼠）等之許多常見動物，原產于亞洲、歐洲、非洲、澳洲等廣大地區，現在則已遍佈地球每個角落。
共分為四個亞科，約140屬650種：
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 哺乳綱 Mammalia 目 : ネズミ目（齧歯目） Rodentia 亜目 : ネズミ亜目 Sciurognathi 下目 : ネズミ下目 Myomorpha 上科 : ネズミ上科 Muroidea 科 : ネズミ科 Muridae 学名 Muridae Illiger, 1811 ネズミ科（学名 Muridae）は、ネズミ目ネズミ上科の科のひとつ。ハツカネズミ、ハタネズミ、クマネズミ、スナネズミ等が属する。原産地はアジア、ヨーロッパ、アフリカ、オーストラリアなど広範囲にわたる。現在は世界中どこでも見かけることができる。
ネズミ上科の科分類には諸説あり、科が統合された場合、模式であるネズミ科の名前が優先されるため、分類によってネズミ科の範囲が異なることになる。
1993年Wilsonらは、キヌゲネズミ科 Cricetidae をネズミ科に統合しシノニムとした。
このほか、ネズミ上科にネズミ科のみを認める分類もある。
（狭義のネズミ科は）5つの亜科に分かれる。約150属730種。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 ネズミ科（学名 Muridae）は、ネズミ目ネズミ上科の科のひとつ。ハツカネズミ、ハタネズミ、クマネズミ、スナネズミ等が属する。原産地はアジア、ヨーロッパ、アフリカ、オーストラリアなど広範囲にわたる。現在は世界中どこでも見かけることができる。
쥐과(표준어: 쥣과)는 설치류의 한 과로, 포유류 가운데 가장 큰 과이다.[1][2] 5개의 아과에 140속 650여 종이 있다. 집쥐, 생쥐, 들쥐 등을 포함한다.
다음은 2004년 얀사(Jansa)와 웩슬러(Weksler), 2012년 파브르(Fabre) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[3][4]
쥐상과
.JPG)
