nomes no trilho de navegação
Süzərlər (lat. Certhiidae ) — Sərçəkimilər dəstəsinə aid cins
Çox xırda quşları birləşdirir . Dimdiyi nazik , uzun, aşağıya əyilmişdir. Lələklənməsi yumşaq, ayaqları gödəkdir. Barmaqları uzun , caynaqları itidir. Ağac gövdələrinə asanlıqla çıxır, qabığın çatlarından əldə etdiyi cücülərlə qidalanır. Azərbaycanda yeganə süzər cinsinin 2 növü vardır. [1]
Adi süzər - (lat. - C.familaris L. ) Azərbaycan faunasına iki yarımnövü daxil olur. Lənkəran təbii vilayətində yaşayan İran və qalan meşələrdə məskunlaşmış Qafqaz yarımnöləri. Bədəninin üst tərəfi qonurumtul-qəhvəyi, uzununa ağımtıl çilli, altı – ağdır. Qanadları və quyruğu köndələn açıq zolaqlıdır. Tək-tək cə ya cütlərlə gəzir. Səsi sakit nəğməsi cingiltili cəh-cəh şəklindədir. Arealı Avropa, Asiya, Şimali Amerikadır. Meşələrdə, parklarda və köhnə ağacları olan bağlarda məskunlaşır. Oturaq həyat tərzi keçirir. Yuvasını koğuşda və ya ona bənzər örtülü yerdə qurur. Apreldə və iyunda 7 ağ, qırmızı-qəhvəyi xalları olan yumurta qoyur. Mövsüm ərzində iki dəfə çoxalır. Qışda ovalıqlara enir. Cücülər və onların sürfələri ilə qidalanır.[2]
Qısabarmaq süzər – (lat. - C.brachydactyla Brehm ) Azərbaycan hüdudlarında, Astara rayonunda Kiçikasiya yarımnövü aşkar edilmışdir. Adi süzərə çox oxşayır, ancaq qaşları və bədəninin altı ağ, qarnında və böyürlərində qara-qonur çalar vardır. Arxa barmağının caynağı 7,5 mm-dən uzun deyildir. Ağac gövdələrində tək-tək və ya cütlərlə olur. Növün arealı Avropa, Şimal-Qərbi Afrika, Türkiyə , güman ki, İranın şimal – qərbidir. Oturaq yaşayır, ancaq qışda köçmələr edir. Respublikada statusunun müəyyənləşməsi üçün əlavə materiallara ehtiyac duyulur. [3]
Azərbaycan heyvanlar aləmi. III cild, Onurğalılar. Bakı «Elm». 2004 - 620 s.
Süzərlər (lat. Certhiidae ) — Sərçəkimilər dəstəsinə aid cins
Certhiidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1820 gant al loenoniour saoz William Elford Leach (1791-1836)[1].
Diouzh Doare 7.3 an IOC World Bird List[2] ez a daou c'henad golvaneged d'ober ar c'herentiad :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Certhiidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1820 gant al loenoniour saoz William Elford Leach (1791-1836).
Diouzh Doare 7.3 an IOC World Bird List ez a daou c'henad golvaneged d'ober ar c'herentiad :
Els cèrtids (Certhiidae) són una família de petits ocells de l'ordre dels passeriformes, anomenats de forma comuna raspinells, i que habiten a les regions boscoses de l'Hemisferi Nord i l'Àfrica subsahariana. La família conté deu espècies en dos gèneres: Certhia i Salpornis. El seu plomatge és de color críptic, i pugen per la superfície dels troncs dels arbres a la recerca d'aliment. Als països catalans només es troben dues espècies, el raspinell comú (Certhia brachydacthila) i el raspinell pirinenc (Certhia familiaris).
La major part de les espècies de raspinells habiten el Paleàrtic i la zona indomalaia, des d'Europa occidental fins al Japó i l'Índia. Una de les espècies viu a Amèrica del Nord des d'Alaska fins a Nicaragua i l'altra té una distribució discontínua entre l'Àfrica subsahariana i l'Índia. Totes les espècies habiten en zones forestals. Les espècies més septentrionals són parcialment migratòries, i la resta es creu que són sedentàries, encara que manca informació de moltes de les espècies.
Els raspinells generalment són molt discrets i passen desapercebuts per als humans. Es veuen solitaris o en parelles, de vegades en petits grups familiars després de la cria. Se n'han vist dormidors comunals en tres de les espècies (podria ocorre en altres), en quantitat de 20 aus compartint un forat per a conservar la calor.
Els cèrtids s'alimenten al tronc de grans arbres. Es mouen progressant amb petits salts. Volen a la part inferior d'un arbre, després pugin en espiral a la recerca de preses. La major part de la seva dieta es compon de petits invertebrats, com insectes i les seves larves, aranyes, i pseudoescorpins. En temps difícils poden incloure llavors i fruites, i unes poques espècies visitin els menjadores per a ocells.
Els cèrtids són monògams i territorials. Els del gènere Certhia fan el niu en una bretxa sota l'escorça de l'arbre, mentre que els del gènere Salpornis els fan a la forquilla d'una branca. La incubació dura 14 - 15 dies, i els joves romanen al niu 15 - 16 dies.
La família es classifica en dos gèneres, prou diferents com per a ser considerats subfamílies diferents.
Alguns taxonomistes situen els sítids i els cèrtids en un grup més ampli, amb els troglodítids i els polioptílids. Aquesta superfamília (Certhioidea) és basada en estudis filogenètics utilitzant l'ADN mitocondrial i nuclear, i va ser creada per donar lloc a un clade de quatre famílies que d'aquesta manera separaven d'una gran superfamília a la que s'havien adscrit: Sylvioidea.
Els cèrtids (Certhiidae) són una família de petits ocells de l'ordre dels passeriformes, anomenats de forma comuna raspinells, i que habiten a les regions boscoses de l'Hemisferi Nord i l'Àfrica subsahariana. La família conté deu espècies en dos gèneres: Certhia i Salpornis. El seu plomatge és de color críptic, i pugen per la superfície dels troncs dels arbres a la recerca d'aliment. Als països catalans només es troben dues espècies, el raspinell comú (Certhia brachydacthila) i el raspinell pirinenc (Certhia familiaris).
Šoupálci, představující samostatnou čeleď šoupálkovití (Certhiidae), jsou malí pěvci rozšíření v zalesněných prostředích severní polokoule a subsaharské Afriky. Mezi šoupálkovité v současné době řadíme celkem 10 druhů ve 2 rodech (Certhia a Salpornis), každý z nich přitom spadá do jedné z dvou podčeledí:
Šoupálci dorůstají délky mezi 12-18 cm, jsou jednotvárně, převážně hnědě zbarvení s delším, tenkým, mírně zahnutým, na konci zašpičatělým zobákem a dlouhými, zahnutými prsty s výrazně zakřivenými drápy, díky kterým dokáží obratně šplhat po kůře stromů. Zde také pátrají po potravě, kterou tvoří zejména malí bezobratlí, např. hmyz, jeho larvy či pavouci, ačkoli v malé míře požírají i bobule a semena. Při vyhledávání kořisti vždy přiletí na spodek kmene a ve šroubovnici po něm malými skoky postupně postupuje výše. Jsou monogamní a teritoriální. Zástupci rodu Certhia hnízdo budují ve škvíře mezi kůrou stromu a kmenem, šoupálci z rodu Salpornis zase ve vidlicích větví.[1] Inkubace trvá 14-15 dnů, mláďata jsou opeřena po 15-16 dnech.[2]
Následující přehled je sestaven podle Tietzeho et al. (2006;[3] 2008[4]).
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Treecreeper na anglické Wikipedii.
Šoupálci, představující samostatnou čeleď šoupálkovití (Certhiidae), jsou malí pěvci rozšíření v zalesněných prostředích severní polokoule a subsaharské Afriky. Mezi šoupálkovité v současné době řadíme celkem 10 druhů ve 2 rodech (Certhia a Salpornis), každý z nich přitom spadá do jedné z dvou podčeledí:
Certhiinae - obsahuje rod Certhia se sedmi druhy rozšířenými v Evropě a Asii a jeden severoamerický druh - šoupálka amerického. Salpornithinae - obsahuje zbylý rod Salpornis, do kterého řadíme pouze jeden druh - šoupálka kropenatého - rozšířeného v Indii a Africe.Šoupálci dorůstají délky mezi 12-18 cm, jsou jednotvárně, převážně hnědě zbarvení s delším, tenkým, mírně zahnutým, na konci zašpičatělým zobákem a dlouhými, zahnutými prsty s výrazně zakřivenými drápy, díky kterým dokáží obratně šplhat po kůře stromů. Zde také pátrají po potravě, kterou tvoří zejména malí bezobratlí, např. hmyz, jeho larvy či pavouci, ačkoli v malé míře požírají i bobule a semena. Při vyhledávání kořisti vždy přiletí na spodek kmene a ve šroubovnici po něm malými skoky postupně postupuje výše. Jsou monogamní a teritoriální. Zástupci rodu Certhia hnízdo budují ve škvíře mezi kůrou stromu a kmenem, šoupálci z rodu Salpornis zase ve vidlicích větví. Inkubace trvá 14-15 dnů, mláďata jsou opeřena po 15-16 dnech.
Træløbere (Certhiidae) er en familie af små spurvefugle, der er tilknyttet skove på især den nordlige halvkugle. Familien består af to slægter, hvor Certhia er den største med ni arter, der for de flestes vedkommende er udbredt i Asien. Kun to arter findes i Europa (begge i Danmark).
Træløbere er små fugle med brunlig, camouflagefarvet overside og hvidlig underside. De har stive halefjer som spætter, men har et tyndt, spidst og krumt næb. Fuglene bevæger sig op ad træernes stammer med rykvise bevægelser. Flere arter adskilles bedst på deres stemme, da deres fjerdragt kan være meget lig hinanden.
Om vinteren ses de ofte i blandede flokke sammen med mejser.
Træløbere (Certhiidae) er en familie af små spurvefugle, der er tilknyttet skove på især den nordlige halvkugle. Familien består af to slægter, hvor Certhia er den største med ni arter, der for de flestes vedkommende er udbredt i Asien. Kun to arter findes i Europa (begge i Danmark).
Træløbere er små fugle med brunlig, camouflagefarvet overside og hvidlig underside. De har stive halefjer som spætter, men har et tyndt, spidst og krumt næb. Fuglene bevæger sig op ad træernes stammer med rykvise bevægelser. Flere arter adskilles bedst på deres stemme, da deres fjerdragt kan være meget lig hinanden.
Om vinteren ses de ofte i blandede flokke sammen med mejser.
Die Baumläufer (Certhiidae) sind eine Familie kleiner Sperlingsvögel (Passeriformes), die sich in charakteristischer Weise ruckartig aufwärts an Baumstämmen bewegen und dort winzige, sich zwischen den Rindenspalten befindende Gliederfüßer suchen. Es gibt zwei Gattungen, die Eigentlichen Baumläufer (Certhia) kommen in Europa und Asien von Portugal bis Japan und im nördlichen Maghreb vor, die beiden Arten der Stammsteiger aus der Gattung Salpornis, die lange als eine einzige Art geführt wurden, leben in Afrika südlich der Sahara bzw. in Indien.
Baumläufer sind klein, ihr Pinzettschnabel leicht abwärts gebogen. Ihr Gefieder ist fleckig braun, unterseits heller, oft weißlich. Die Geschlechter unterscheiden sich nicht. Bei den eigentlichen Baumläufern sind die Schwanzfedern versteift und zugespitzt. Bei der Mauser werden sie nacheinander gewechselt, so dass der Schwanz immer seine Funktion als Stützschwanz behält.
Baumläufer bewegen sich an Baumstämmen nur aufwärts und fliegen anschließend an eine andere Stelle unten am vorher abgesuchten Stamm oder an einen anderen Baum. Sie schlafen in flachen Rindenmulden, die sie auch mit dem Schnabel vergrößern, im Winter auch zu mehreren. Ihre Brutplätze sind die Spalten von Baumstämmen oder befinden sich hinter abgeplatzter Rinde. Das Nest ist napfförmig. Die Eier sind weiß, mit rotbraunen Punkten (Certhia, 3 bis 9 Eier) oder hell blaugrün mit schwarzen oder lila Punkten (Salpornis, 2 bis 3 Eier) und werden 14 bis 15 Tage bebrütet. Die Jungvögel verlassen das Nest nach 15 bis 17 Tagen.
Es gibt zehn Arten:
Die Baumläufer (Certhiidae) sind eine Familie kleiner Sperlingsvögel (Passeriformes), die sich in charakteristischer Weise ruckartig aufwärts an Baumstämmen bewegen und dort winzige, sich zwischen den Rindenspalten befindende Gliederfüßer suchen. Es gibt zwei Gattungen, die Eigentlichen Baumläufer (Certhia) kommen in Europa und Asien von Portugal bis Japan und im nördlichen Maghreb vor, die beiden Arten der Stammsteiger aus der Gattung Salpornis, die lange als eine einzige Art geführt wurden, leben in Afrika südlich der Sahara bzw. in Indien.
Ang Certhiidae (Ingles: mga treecreeper o mga creeper) ay isang pamilya ng balingkinitan at maliliit na mga ibong nasa orden ng mga Passeriformes, na laganap sa mga rehiyong magugubat sa Hilagang Hemispero[1] at Aprikang Sub-Saharano. Naglalaman ang pamilyang ito ng sampung mga uring nasa loob ng dalawang mga sari, ang Certhia at ang Salpornis. Hinango ang katawagan sa kanila mula sa kanilang nakagawiang pag-akyat o paggapang sa puno upang humanap ng mga makakain, partikular na ng mga kulisap.[1]
Mapanglaw ang kulay na kayumanggi ng mga balahibo ng mga ibong ito at batik-batik. Mayroon silang matitigas na mga buntot na ginagamit nila bilang pangtukod kapag umaakyat sa mga punungkahoy.[1]
Ang kayumangging manggagapang ang may pinakamalawak na sakop kapag inihambing sa lahat ng iba pang mga manggagapang na ibon. Matatagpuan ito mula sa Alaska hanggang Nikaragwa sa Bagong Mundo, at mula Siberia hanggang Hapon sa Matandang Mundo.[1]
Ilan sa mga ibong pikamadre ang tinatawag ding mga manggagapang ngunit hindi nila ginagamit ang kanilang mga buntot bilang mga pangtukod sa pag-akyat sa puno.[1]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Ibon ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang Certhiidae (Ingles: mga treecreeper o mga creeper) ay isang pamilya ng balingkinitan at maliliit na mga ibong nasa orden ng mga Passeriformes, na laganap sa mga rehiyong magugubat sa Hilagang Hemispero at Aprikang Sub-Saharano. Naglalaman ang pamilyang ito ng sampung mga uring nasa loob ng dalawang mga sari, ang Certhia at ang Salpornis. Hinango ang katawagan sa kanila mula sa kanilang nakagawiang pag-akyat o paggapang sa puno upang humanap ng mga makakain, partikular na ng mga kulisap.
Mapanglaw ang kulay na kayumanggi ng mga balahibo ng mga ibong ito at batik-batik. Mayroon silang matitigas na mga buntot na ginagamit nila bilang pangtukod kapag umaakyat sa mga punungkahoy.
Ang kayumangging manggagapang ang may pinakamalawak na sakop kapag inihambing sa lahat ng iba pang mga manggagapang na ibon. Matatagpuan ito mula sa Alaska hanggang Nikaragwa sa Bagong Mundo, at mula Siberia hanggang Hapon sa Matandang Mundo.
Ilan sa mga ibong pikamadre ang tinatawag ding mga manggagapang ngunit hindi nila ginagamit ang kanilang mga buntot bilang mga pangtukod sa pag-akyat sa puno.
Tambarazi ni ndege wadogo wa familia Certhiidae. Wana rangi ya kahawia au kijivu na madoa au michirizi nyeupe mgongoni na nyeupe chini. Domo lao limepindika na linatumika ili kutafuta wadudu chini ya gome. Tambarazi madoadoa ni spishi pekee ya Afrika kwa kweli. Inatokea Uhindi ya kaskazini pia. Huko Afrika ya Kaskazini kuna nususpishi ya tambarazi wa Ulaya: tambarazi kaskazi.
Tambarazi hula wadudu tu. Tambarazi madoadoa hulijenga tago lao kwa umbo la kikombe juu ya tawi la mlalo na hulificha chini ya kuvumwani, mavi ya viwavi na tandabui. Spishi nyingine hulijenga tago lao kwa umbo la kikombe juu ya vijiti vilivyokwama kati ya gome na shina. Jike huyataga mayai 3-9.
Brown creeper
Common treecreeper
Bar-tailed treecreeper
Hodgson's treecreeper
Tambarazi ni ndege wadogo wa familia Certhiidae. Wana rangi ya kahawia au kijivu na madoa au michirizi nyeupe mgongoni na nyeupe chini. Domo lao limepindika na linatumika ili kutafuta wadudu chini ya gome. Tambarazi madoadoa ni spishi pekee ya Afrika kwa kweli. Inatokea Uhindi ya kaskazini pia. Huko Afrika ya Kaskazini kuna nususpishi ya tambarazi wa Ulaya: tambarazi kaskazi.
Tambarazi hula wadudu tu. Tambarazi madoadoa hulijenga tago lao kwa umbo la kikombe juu ya tawi la mlalo na hulificha chini ya kuvumwani, mavi ya viwavi na tandabui. Spishi nyingine hulijenga tago lao kwa umbo la kikombe juu ya vijiti vilivyokwama kati ya gome na shina. Jike huyataga mayai 3-9.
Къащ лъэпкъыр (лат-бз. Certhiidae) — унэбзу хэкӀыгъуэ жьгъейхэщ.
Япкъ кӀыхьагъыр см. 11-17, къашэч г. 8-10-м къыщыщӀэдзауэ 20-25-м нэс. ЛӀэужьыгъуэ нэхъыбэм я пэхэр псыгъуэ кӀыхьщ, къыхуегъэшыхауэ. ДамэкӀэхэр хъурейщ. Цы щабэ Ӏув ятетщ. Хъухэмрэ анэхэмрэ зэфэгъущ, я теплъэм уи нэм зыкъыщӀидзэкъым.
Еуропэм, Азиэм, Аустралиэм, Африкэм, Ишъхъэрэ Америкэм я мэзхэм мылъэтэжу щопсэу. Абгъуэ щащӀ жыг гъуанэхэм, жыг пхъафэ къыгуэкӀыпӀэхэм (къащхэм), къыр зэгуэкӀыпӀэхэм (дурэшбзухэм).
Я Ӏусыр — гъудэбадзэ, бэдж, къэкӀыгъэ жылэщ.
Лъэпкъыгъуэ Къащхэр Certhia
Лъэпкъыгъуэ Salpornis
Сверчковы, суть самостойна родина сверчковы (Certhiidae), і суть то малы співакы росшырены з залїсненых середовишах северной півкулї а субсагарьской Африкы. Міджі свечковы днесь рядиме цїлком 10 видів в 2 родах (Certhia і Salpornis), каждый з них притім падать до єдной із двох підродин:
Сверчковы, суть самостойна родина сверчковы (Certhiidae), і суть то малы співакы росшырены з залїсненых середовишах северной півкулї а субсагарьской Африкы. Міджі свечковы днесь рядиме цїлком 10 видів в 2 родах (Certhia і Salpornis), каждый з них притім падать до єдной із двох підродин:
Certhiinae - обсягує род Certhia із семома росшыреныма в Европі а Азії а єден североамерицькый вид - сверчка америцького. Salpornithinae - обсягує остатнїй вид Salpornis, до якого рядиме лем єден вид росшыреный в Індії а Африцї.Токур тумустуҥулар кэргэннэрэ (нууч. Семейство Пищуховые, лат. Certhiidae) — барабыайдыҥылар аймахтарыгар киирэр көтөрдөр бөлөхтөрө. Саха сиригэр бу кэргэҥҥэ 1 уус бэрэстэбиитэллэрэ баар: Токур тумустар уустара[1].
Шăван кайăк йышшисем - (лат. Certhiidae) — çерçи евĕрли вĕçен кайăксен йышĕ. Сăмси çинçе, кăштах аялла кукăр. Вĕсем йывăç тăрăх питĕ çивĕч утаççĕ. Йывăç хуппи айĕнчи хурт-кăпшанкăсене, эрешменсене тупса апатланаççĕ. Йăвисене шăван кайăксем вулапа кăштах хăйпăннă хупă хушшинче çавăраççĕ.
Шăван кайăксен йышне хăш чухне крапивниковых (?) тата комароловок (?) кĕртеççĕ, ун чухне роды Certhia тата Salpornis ăратсене кĕçĕн йыша уйăраççĕ.
Шăван кайăк йышшисем - (лат. Certhiidae) — çерçи евĕрли вĕçен кайăксен йышĕ. Сăмси çинçе, кăштах аялла кукăр. Вĕсем йывăç тăрăх питĕ çивĕч утаççĕ. Йывăç хуппи айĕнчи хурт-кăпшанкăсене, эрешменсене тупса апатланаççĕ. Йăвисене шăван кайăксем вулапа кăштах хăйпăннă хупă хушшинче çавăраççĕ.
The treecreepers are a family, Certhiidae, of small passerine birds, widespread in wooded regions of the Northern Hemisphere and sub-Saharan Africa. The family contains eleven species in two genera, Certhia and Salpornis. Their plumage is dull-coloured, and as their name implies, they climb over the surface of trees in search of food.
The family consists of two subfamilies, each with one genus. Their distinctive anatomical and behavioural characteristics are discussed in their respective articles.
Some taxonomists place the nuthatches and treecreepers in a larger grouping with the wrens and gnatcatchers. This superfamily, the Certhioidea, was based on phylogenetic studies using mitochondrial and nuclear DNA, and was created to cover a clade of four families removed from a larger grouping of passerine birds, the Sylvioidea.[1] The fossil record for this group appears to be restricted to a foot bone of an early Miocene bird from Bavaria which has been identified as an extinct representative of the climbing Certhioidea, a clade comprising the treecreepers, wallcreeper and nuthatches. It has been described as Certhiops rummeli.[2]
CerthioideaTichodromidae: wallcreeper
Sittidae: nuthatches
Certhiidae: treecreepers
Polioptilidae: gnatcatchers
Troglodytidae: wrens
Relatives of the treecreepers in the superfamily Certhioidea.[3]The genus name is derived from Ancient Greek kerthios, a small tree-dwelling bird described by Aristotle and others.[4]
There are two other small bird families with treecreeper or creeper in their name, which are not closely related:
The wallcreeper was originally described in the family Certhiidae but is now considered as more closely related to the nuthatches. The woodcreepers (subfamily Dendrocolaptinae) also have a similar name.
An extinct treecreeper, Certhia rummeli, was described from a fossilized right tarsometatarsus found in karstic fissure fillings in Petersbuch, Bavaria by German paleornithologist Albrecht Manegold. This specimen implies the branching of Certhioidea occurred 20 MYA, and represents the oldest fossil passerine assignable to an extant subordinated clade of oscines in the Northern Hemisphere.[5]
Treecreepers measure from 12 to 18 centimetres in length. Their bills are gently down-curved and rather long, used for probing bark for insects and spiders. They often climb up tree trunks in a helical path, hopping with their feet together; their toes are long and tipped with strongly curved claws for gripping. The longer tails of the Certhia treecreepers are stiffened to use as a prop while climbing, but those of the spotted creeper are shorter and not stiffened. Their songs and calls are thin and high-pitched.[6]
Most species of treecreeper occur in the Palearctic and Indomalayan realms, from Western Europe to Japan and India. One species occurs in North America from Alaska to Nicaragua and another has a discontinuous distribution in sub-Saharan Africa and India. All species of treecreeper are found in forest and woodland habitats. The more northerly species are partly migratory, and those found in warmer climates are thought to be resident, although information is lacking for many species.[7]
Treecreepers are generally unobtrusive and are often indifferent to humans. They occur as singles or in pairs, sometimes in small family groups after fledging. Communal roosting has been observed in three species (and may occur in more), with as many as 20 birds sharing a roosting hole in order to conserve warmth.[7]
Treecreepers forage on the trunks of large trees. They move up the trunk in a progression of small hops. They fly to the bottom of a tree, then climb in a spiral fashion searching for prey. The majority of their diet is composed of small invertebrates, including insects and their larvae, spiders, and pseudoscorpions. In hard times seeds and fruits may be taken, and a few species will also visit birdfeeders. Species in both genera have been recorded joining mixed-species feeding flocks.[7]
The treecreepers are monogamous and territorial. Nests and eggs vary between the genera: the Certhia treecreepers usually nest in a gap between the tree bark and the tree, whereas the nest of the spotted creeper is placed in the fork of a branch.[7] Incubation lasts 14 to 15 days, and young fledge after 15 to 16 days.[6]
The treecreepers are a family, Certhiidae, of small passerine birds, widespread in wooded regions of the Northern Hemisphere and sub-Saharan Africa. The family contains eleven species in two genera, Certhia and Salpornis. Their plumage is dull-coloured, and as their name implies, they climb over the surface of trees in search of food.
La Certiedoj (Certhidae), grimpuloj, arbogrimpuloj aŭ certioj estas familio el la ordo de la Paseroformaj birdoj (Passeriformes).
Tiuj arbogrimpantoj estas malgrandaj kaj havas kurban pinĉiletoforman bekon. Ilia nutraĵo konsistas el insektoj kaj araneoj kiujn ili trovas en arbofendetoj. Iliaj kovejoj estas fendegoj de arbotrunkoj aŭ troviĝas post disstaranta arboŝelo.
Ili disvastiĝas en arbaraj regionoj de la Norda Hemisfero kaj subsahara Afriko. La familio enhavas dek speciojn en du genroj, nome Certhia kaj Salpornis. Ties plumaro estas sablokolora, kaj kiel ties dua popola nomo (grimpuloj aŭ arbogrimpuloj) implicas, ili grimpas sur la surfaco de arboj serxe de manĝajoj.
Plej parto de specioj de grimpuloj loĝas en la palearktiso kaj en la orientaliso, el Okcidenta Eŭropo al Japanio kaj Barato. Unu specio loĝas en Nordameriko el Alasko al Nikaragvo kaj alia havas nesinsekvan disvastiĝon en subsahara Afriko kaj Barato. Ĉiuj specioj de grimpuloj troviĝas en arbaraj biotopoj. La plej nordaj specioj estas parte migrantaj, kaj tiuj kiuj troviĝas en pli varmaj klimatoj estas supozeble nemigrantaj, kvankam mankas informo por multaj specioj.[1]
Arbogrimpuloj estas 12 al 18 cm longaj. Ties bekoj estas milde subenkurbecaj kaj sufiĉe longaj, uzeblaj por traserĉado de arboŝelo serĉante insektojn kaj araneojn. Ili ofte grimpas suben arbotrunkojn lau vojo kiel helikso, saltetante per siaj kunaj piedoj; iliaj fingroj estas longaj kaj pintaj kun tre kurbaj krifoj por grimpado. La pli longaj vostoj de la genro Certhia estas rigidaj por uzi ilin kiel apogilo dum grimpado, sed tiuj de la Salpornito estas pli mallonga kaj ne rigidaj. La kantoj kaj alvokoj estas mildaj kaj altatonaj.[2]
Certiedoj estas ĝenerale diskretaj kaj ofte indiferentaj al homoj. Ili vivas sole aŭ en paroj, foje en etaj familigrupoj post elnestiĝo. Oni observis komunan ripozadon en tri specioj (kaj povas okazi en pliaj), kun tiom kiom ĝis 20 birdoj kunhavante ripoztruon por konservi varmon.[1]
Certiedoj manĝas sur trunkoj de grandaj arboj. Ili moviĝas supren laŭ la trunko en progreso de saltetoj. Ili flugas al la malsupro de arbo kaj poste grimpas laŭ spirala vojo serĉe de predoj. Plej parto de ĝia dieto komponiĝas el etaj senvertebruloj, inklude insektoj kaj ties larvoj, araneoj kaj falsaj skorpioj. Ili povas manĝi se necese semojn kaj fruktojn, kaj kelkaj specioj ankaŭ vizitas birdomanĝejojn. Specioj de ambaŭ genroj estis konstatita dum aliĝo al manĝantaroj de miksitaj specioj.[1]
Certiedoj estas monogamaj kaj teritoriemaj. Nestoj kaj ovoj varias inter genroj. La arbogrimpuloj de la gerno Certhia kutime nestumas en malplenaĵo inter la arboŝelo kaj la arbotrunko, dum la nesto de la Salpornito estas lokata en forko de branĉoj.[1] Kovado daŭras 14 al 15 tagoj, kaj idoj elnestiĝas post 15 al 16 tagoj.[2]
Tiu familio konsistas el du subfamilioj, el kiu ĉiu havas ununuran genron. Ties distingaj anatomiaj kaj kutimaraj karakteroj estas pristudataj en iliaj respektivaj artikoloj.
Kelkaj taksonomistoj lokigas la sitojn kaj Certiedojn en pli granda grupigo kun la Trogloditedoj kaj la Polioptiledojs. Tiu superfamilio, la Certhioidea estus bazita sur filogenetikaj studoj de DNA, kaj estis kreata por kovri kladon de 4 familioj eligitaj el pli granda grupigo de paserinaj birdoj, la Silviedoj.[3]
La Certiedoj (Certhidae), grimpuloj, arbogrimpuloj aŭ certioj estas familio el la ordo de la Paseroformaj birdoj (Passeriformes).
Tiuj arbogrimpantoj estas malgrandaj kaj havas kurban pinĉiletoforman bekon. Ilia nutraĵo konsistas el insektoj kaj araneoj kiujn ili trovas en arbofendetoj. Iliaj kovejoj estas fendegoj de arbotrunkoj aŭ troviĝas post disstaranta arboŝelo.
Ili disvastiĝas en arbaraj regionoj de la Norda Hemisfero kaj subsahara Afriko. La familio enhavas dek speciojn en du genroj, nome Certhia kaj Salpornis. Ties plumaro estas sablokolora, kaj kiel ties dua popola nomo (grimpuloj aŭ arbogrimpuloj) implicas, ili grimpas sur la surfaco de arboj serxe de manĝajoj.
Los certíidos (Certhiidae) son una familia de aves paseriformes de unos 12 cm de longitud, de color pardo con manchas blancas y negras en las partes superiores y claros en las inferiores, pico largo y curvado (aprox. 2/3 partes de la longitud de la cabeza), que trepan en espiral por el tronco de los árboles apoyándose en su cola rígida apretada contra la corteza, de donde viene su nombre común, agateadores.
Género Salpornis
Los certíidos (Certhiidae) son una familia de aves paseriformes de unos 12 cm de longitud, de color pardo con manchas blancas y negras en las partes superiores y claros en las inferiores, pico largo y curvado (aprox. 2/3 partes de la longitud de la cabeza), que trepan en espiral por el tronco de los árboles apoyándose en su cola rígida apretada contra la corteza, de donde viene su nombre común, agateadores.
Certhiidae paseriforme ordenako hegazti familia da. Bi genero eta hamar espezie dira, Ipar Hemisferioko eta Saharaz hegoaldeko Afrikako basoetan bizi direnak.
Certhiidae paseriforme ordenako hegazti familia da. Bi genero eta hamar espezie dira, Ipar Hemisferioko eta Saharaz hegoaldeko Afrikako basoetan bizi direnak.
Puukiipijät (Certhiidae) on pienikokoisten varpuslintujen heimo. Niitä löytyy luonnonvaraisina pääasiassa Euroopasta ja Aasiasta. Tosin amerikanpuukiipijä elää ainoastaan Pohjois-Amerikassa. Puukiipijät ovat pääasiassa paikkalintuja, eivätkä juuri liiku elinalueeltaan. Kaikki puukiipijät muistuttavat selvästi toisiaan, ja niillä on yläpuoli ruskea ja alapuoli valkea. Puukiipijöiden nokka on alaspäin kaartuva ja linnun kokoon nähden suurehko. Puukiipijät syövät hyönteisiä, ja ne osaavat liikkua puussa myös pää alaspäinpuukiipijä.
Puukiipijöihin kuuluu ainoastaan 1 suku ja 9 lajia.[1]
Puukiipijät (Certhiidae) on pienikokoisten varpuslintujen heimo. Niitä löytyy luonnonvaraisina pääasiassa Euroopasta ja Aasiasta. Tosin amerikanpuukiipijä elää ainoastaan Pohjois-Amerikassa. Puukiipijät ovat pääasiassa paikkalintuja, eivätkä juuri liiku elinalueeltaan. Kaikki puukiipijät muistuttavat selvästi toisiaan, ja niillä on yläpuoli ruskea ja alapuoli valkea. Puukiipijöiden nokka on alaspäin kaartuva ja linnun kokoon nähden suurehko. Puukiipijät syövät hyönteisiä, ja ne osaavat liikkua puussa myös pää alaspäinlähde?. Suomessa puukiipijöiden heimosta on tavattu yksi laji, puukiipijä.
Puukiipijöihin kuuluu ainoastaan 1 suku ja 9 lajia.
Les Certhiidae sont une famille d'oiseaux de l'ordre des passereaux.
Elle comprend dix espèces de grimpereaux et salpornis. L'aire de répartition de cette famille s'étend de la zone néarctique à la zone paléarctique et à la zone orientale.
Deux espèces sont couramment observées en France :
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Les Certhiidae sont une famille d'oiseaux de l'ordre des passereaux.
Elle comprend dix espèces de grimpereaux et salpornis. L'aire de répartition de cette famille s'étend de la zone néarctique à la zone paléarctique et à la zone orientale.
Deux espèces sont couramment observées en France :
le Grimpereau des jardins, le Grimpereau des bois.Is éan é an Snag Is baill d'fhine na Certhiidae iad. Éan a áitríonn coillte le crainn fhásta is coirt gharbh orthu. Is ball d'fhine na Certhiidae é. Gob fada cuarach aige, agus crúba fada atá oiriúnach chun greim a fháil ar an gcoirt. Itheann sé na feithidí a bhíonn istigh i ngága sa choirt, agus is féidir leis siúl suas an choirt á gcuardach, an t-aon éan in Éirinn ar féidir leis an cleas seo a dhéanamh. Téann sé ar an bhfara, a bholg brúite i log sa choirt is a chrúba greamaithe leis an gcoirt taobh amuigh. Déanann sé a nead i bpoll sa chrann as slaitíní le cleití mar líneáil taobh istigh. Tógann sé dhá ál sa bhliain.
A dos cértidos[1] (Certhiǐdae) é unha familia de aves paseriformes, cuxas especies son coñecidas vulgarmente co nome de gabeadores, debido ao seu hábito de gabear polos troncos das árbores na busca do seu alimento.
Porén, tamén reciben este nome diversas especies de paseriformes doutras familias, tamén caracterizadas por gabearen polos troncos ou, nalgúns casos, especialmente polas rochas, como o gabeador azul (Sitta europaea), o gabeador rupestre (Sitta neumayer), ambas da familia dos sítidos, ou o gabeador vermello (Thichodroma muraria), da familia dos ticodromádidos.[2][3]
Os gabeadores típicos da familia dos certíidos son todos de aspecto moi semellante, e non é doado diferenciar as diferentes especies.
Son aves de pequenas dimensións que viven en hábitats boscosos e que teñen a plumaxe da parte superior do corpo de cor parda e, a da inferior, branca.
Teñen bicos finos e curvados cara a abaixo, que usan para extraeren insectos da casca das árbores.[4]
Na cola teñen unhas plumas moi tesas que usan, ao xeito dos petos, para suxeitarse en árbores de tronco vertical.[4]
Fan os niños en fendas dos troncos ou entre o casqueiro das árbores.
A familia foi descrita en 1820 polo zoólogo inglés William Elford Leach.
O nome científico Certhiidae está formado, como é usual, sobre a raíz do nome do xénero tipo, Certhia, coa adición do sufixo do latín científico ´-idae, neutro plural de ´-ideus, tirado do sufixo patronímico do grego antigo -ίδης -ídēs (indicando semellanza), co que se forman os nomes da familias de animais.
Na fammilia recoñécense dous xéneros, coas seguintes especies:
Segundo as investigacións máis recentes, que teñen en conta estudos das secuencias de ADN e da estrutura do canto (Tietze et al., 2006),[8] estas especies forman dúas liñas evolutivas. As primeiras catro son o resultado dunha irradiación holoártica, mentres que o resto de especies do xénero Certhia están distribuídas nunha área ao sur e o leste do Himalaia, sendo o gabeador de Hodgson o único representante do antigo antecesor do gabeador común presente ao sur destes montes.
As especies de Salpornis teñen unha plumaxe manchada, que as distinguen claramente do resto da familia. Salpornis spilonotus vive no norte da India, e S salvadori, na África subsahariana.
A dos cértidos (Certhiǐdae) é unha familia de aves paseriformes, cuxas especies son coñecidas vulgarmente co nome de gabeadores, debido ao seu hábito de gabear polos troncos das árbores na busca do seu alimento.
Porén, tamén reciben este nome diversas especies de paseriformes doutras familias, tamén caracterizadas por gabearen polos troncos ou, nalgúns casos, especialmente polas rochas, como o gabeador azul (Sitta europaea), o gabeador rupestre (Sitta neumayer), ambas da familia dos sítidos, ou o gabeador vermello (Thichodroma muraria), da familia dos ticodromádidos.
Puzavci (Certhiidae) su porodica ptica pjevica kojoj pripada rod Certhia dok se rod Salpornis danas klasificira u Sittidae ili brgljeze.
Rasprostranjene su u šumovitim predjelima sjeverne hemisfere i subsaharskoj Africi.
Smeđe su boje. Duge su 12-18 cm, a teške 8-12 grama. Imaju raspon krila 17-21 cm. Imaju dug i zakrivljen kljun. Noge su im kratke. Žive u šumama. Populacija im je uglavnom stabilna.
Hrane se malim beskralježnjacima, kao što su člankonošci. Ako ne nađu te životinje, onda se hrane plodovima raznih biljaka. Hranu traže na vanjskoj strani stabala, kada se penju u spiralama koje počinju pri dnu drveta. Ljudi ih mogu vidjeti tijekom cijele godine. Najčešće se viđaju pojedinačno ili u paru sa jedinkom suprotnog spola. Jako su aktivne.
Sezona gniježdenja počinje u travnju. Ptice se gnijezde u pukotinama i pod komadima kore drveća. U pripremi gnijezda sudjeluju i mužjak i ženka. Postavljaju 3-9 bijelih jaja sa crvenim točkicama. Jaja su duga 12-16 mm. Iz jaja se izlegu mladi za 14-15 dana, a perje dobivaju za 15-16 dana.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: puzavci
Wikivrste imaju podatke o: puzavcima Puzavci (Certhiidae) su porodica ptica pjevica kojoj pripada rod Certhia dok se rod Salpornis danas klasificira u Sittidae ili brgljeze.
Certhiidae adalah sebuah keluarga burung pengicau kecil, yang menyebar di wilayah berpohon Hemisfer Utara dan Afrika sub-Sahara. Keluarga tersebut terdiri dari sepuluh spesies dalam gua genera, Certhia dan Salpornis.
Certhiidae adalah sebuah keluarga burung pengicau kecil, yang menyebar di wilayah berpohon Hemisfer Utara dan Afrika sub-Sahara. Keluarga tersebut terdiri dari sepuluh spesies dalam gua genera, Certhia dan Salpornis.
I Certhiidae Leach, 1820 sono una famiglia di uccelli dell'ordine Passeriformes[1].
Alla famiglia vengono ascritti uccelli di piccola taglia (11-15 cm), dall'aspetto inconfondibile, tozzo e paffuto, con testa che sembra incassata direttamente nel torso, lungo becco sottile e ricurvo verso il basso, ali appuntite, coda lunga che in Certhia presenta penne molto rigide e zampe forti e allungate, con lunghi artigli ricurvi.
Il piumaggio è sobrio e mimetico, dominato dai toni del bruno o del grigio-nerastro, con variegature bianche e scure sulle singole penne, mascherina facciale e area ventrale più chiara.
La famiglia ha un'ampia distribuzione, risultando assente solo dal Sudamerica e dall'Oceania: la maggior parte delle specie ha distribuzione asiatica e più in particolare popola le pendici dell'Himalaya, con singole specie che abitano anche il Sud-est asiatico, il Nordamerica, l'Europa e l'Africa.
Le varie specie di Certhiidae abitano le aree boschive, con ciascuna che presenta un habitat preferito, il che permette di evitare la competizione interspecifica nelle zone in cui più specie vivono in simpatria.
Si tratta di uccelletti diurni, che vivono da soli o in coppie (anche se molte specie passano la notte in gruppi di una ventina di individui, che dormono ammassati) e si nutrono principalmente di insetti, artropodi e larve, rinvenuti effettuando caratteristiche traiettorie elicoidali attorno a tronchi e rami d'albero ed utilizzando il lungo becco per sondare le spaccature e i buchi della corteccia.
Le specie ascritte alla famiglia sono monogame e nidificano in primaversa, costruendo nidi a coppa nelle spaccature dei tronchi d'albero a una certa altezza dal suolo.
Alla famiglia vengono ascritti due generi, per un totale di undici specie[1]:
Famiglia Certhiidae
A queste si aggiunge una specie fossile, Certhiops rummeli[2].
Nell'ambito della superfamiglia dei Certhioidea (molto affine ai Muscicapoidea), i Certhiidae occupano un posto intermedio fra il clade Sittidae-Tichodromidae e quello Polioptilidae-Troglodytidae[3]: alcuni autori riterrebbero più opportuno accorpare Salpornis ai Sittidae in virtù di alcune affinità genetiche e morfologiche, le analisi molecolari hanno evidenziato che il genere è un taxon fratello di Certhia, dal quale si è separato però almeno 15 milioni di anni fa[3].
Nonostante l'aspetto simile, i Certhiidae non sono particolarmente affini né ai Climacteridae australasiani, né ai rampichini filippini del genere Rhabdornis.
I Certhiidae Leach, 1820 sono una famiglia di uccelli dell'ordine Passeriformes.
Liputiniai (Certhiidae) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima.
Šeimai priklauso maži, 10-30 g sveriantys paukščiai, kurių snapas ilgas ir palinkęs žemyn. Šerelių žiočių kampuose nėra. Kojos stiprios, pirštai ilgi ir su aštriais riestais nagais. Plunksnų apdaras purus.
Gyvena įvairiuose miškuose. Vikriai laipioja medžių kamienais, dažniausiai iš apačios į viršų.
Lizdą krauna uoksuose, įvairiuose plyšiuose, po atšokusia žieve. Deda 2-8 baltus dėmėtus kiaušinius. Patelė peri daugiau kaip 2 savaites. Jauniklius maitina patinas ir patelė.
Minta įvairiais vabzdžiais.
Paplitę Europoje, Azijoje, Afrikoje, Australijoje ir Šiaurės Amerikoje.
Šeima išskiriama į du pošeimius, kurių kiekviename po vieną gentį:
Liputiniai (Certhiidae) – žvirblinių (Passeriformes) būrio paukščių šeima.
Mizložņu dzimta (Certhiidae) ir zvirbuļveidīgo kārtas (Passeriformes) dzimta, kas apvieno 11 neliela auguma dziedātājputnu sugas, kuras tiek iedalītas 2 ģintīs.[1] Mizložņas plaši izplatītas ziemeļu puslodes (Eirāzijā no Rietumeiropas līdz Japānai un Indijai, Ziemeļamerikā no Aļaskas līdz Nikaragvai) un Subsahāras Āfrikas mežu reģionos.[2]
Latvijā novērojamas divas mizložņu dzimtas sugas: īspirkstu mizložņa (Certhia brachydactyla) un mizložņa (Certhia familiaris).[3] Īspirkstu mizložņai līdz šim bijuši divi novērojumi, bet mizložņa ir parasta ligzdotāja un nometniece.[4][5]
Mizložņas ir nelieli dziedātājputni ar samērā garu, viegli uz leju noliektu, smalku knābi. Ķermeņa garums, atkarībā no sugas, 11—15 cm.[6] Mazākā dzimtā ir Hodžsona mizložņa (Certhia hodgsoni), kuras ķermeņa garums mazākajiem īpatņiem ir 11 cm, svars 7,6 g.[7] Bet lielākā ir Āfrikas raibā mizložņa (Salpornis salvadori), kuras ķermeņa garums ir 15 cm, svars līdz 16 g.[8]
Visām mizložņām apspalvojums ir pelēks, pelēkbrūns vai brūns, mugura tumšāka ar gaišāku raibumojumu, vēders, atkarībā no ģints, gaiši pelēks vai balts mizložņām (Certhia) vai gaiši brūns raibajām mizložņām (Salpornis). Pirksti gari ar spēcīgiem, liektiem nagiem, ar kuriem cieši ieķeras koka mizā. Mizložņām aste ir garāka un stīvāka nekā raibajām mizložņām.[9][10] Mizložņas stīvo asti izmanto atbalstam.[10]
Kā jau mizložņu nosaukums norāda, tās lodā pa koka stumbru un zariem, mizas krokās vai zem mizas ar smailo knābi meklējot barību. To pārvietošanās atgādina peles skriešanu. Parasti mizložņas spirālveidā ar nelieliem lēcieniem, turot abas kājas kopā, pārvietojas pa koku uz augšu, reti uz leju. Uz leju tās parasti dodas lidojot.[2][9][10] Interesants fakts, ka mizložņām atkarībā no sezonas mainās knābja un nagu garums.[10]
Mizložņas uzturas pa vienam vai pāros, bet īsi pēc jauno putnu izlidošanas nelielās ģimeņu grupās. Kopīga nakšņošana novērota trim sugām, bet varētu būt raksturīga vairākām. Kopīgā dobumā nakšņo līdz 20 īpatņiem, tādējādi saglabājot ķermeņa siltumu.[2]
Mizložņas barojas ar nelieliem bezmugurkaulniekiem, kukaiņus, to kāpurus, zirnekļus un māņskorpionus ieskaitot. Kad barības ir maz, barojas arī ar sēklām un augļiem, dažas sugas ziemas periodā apmeklē arī putnu barotavas.[2]
Mizložņas veido monogāmus pārus un katram pārim ir sava ligzdošanas teritorija. Ligzdas veids ir atšķirīgs atkarībā no ģints: mizložņām ligzda atrodas spraugā starp mizu un koka stumbru, bet raibajām mizložņām zaru žāklē.[2] Inkubācijas periods ilgst 14—15 dienas, jaunie putni izlido 15—16 dienu vecumā.[9]
Mizložņu dzimta (Certhiidae)
Mizložņu dzimta (Certhiidae) ir zvirbuļveidīgo kārtas (Passeriformes) dzimta, kas apvieno 11 neliela auguma dziedātājputnu sugas, kuras tiek iedalītas 2 ģintīs. Mizložņas plaši izplatītas ziemeļu puslodes (Eirāzijā no Rietumeiropas līdz Japānai un Indijai, Ziemeļamerikā no Aļaskas līdz Nikaragvai) un Subsahāras Āfrikas mežu reģionos.
Echte boomkruipers (Certhiidae) vormen een kleine familie van zangvogels binnen de superfamilie Certhioidea. De familie telt 11 soorten.
Het verenkleed is bruin met lichtere onderdelen. Ze hebben een dunne, omlaaggebogen snavel. De lichaamslengte varieert van 10 tot 16,5 cm.
Ze danken hun naam aan hun opmerkelijke gedrag: ze kruipen langs de stammen omhoog op zoek naar voedsel, insecten. Boomkruipers nestelen in gaten en spleten in bomen, achter losse boomschors en in klimop.
Het nest is samengesteld uit twijgen, schors en mos en heeft de vorm van een losse hangmat. Het legsel bevat 2 tot 9 eieren, die door het vrouwtje 14 tot 15 dagen worden bebroed. Beide ouders voeren de jongen, die na 14 tot 16 dagen het nest verlaten.
Deze vogels komen voor in Noord- en Midden-Amerika, Afrika, Europa en Azië.
In Europa komen twee soorten voor:
De volgende geslachten zijn bij de familie ingedeeld:[1]
Echte boomkruipers (Certhiidae) vormen een kleine familie van zangvogels binnen de superfamilie Certhioidea. De familie telt 11 soorten.
Trekryparar er ein biologisk familie, Certhiidae, av små sporvefuglar, utbreidd i skogkledde område på den nordlege halvkula og i Afrika sør for Sahara. Familien inneheld sju artar i slekta Certhia og ein art i Salpornis. Fjørdrakta har avdempa farger, og som namnet seier, desse fuglane klatrar på trestammar på søk etter føde.
Trekryparar måler 12 til 18 centimeter i lengd. Nebba deira er forsiktig nedoverbøygde og ganske lange, blir brukt for søk etter insekt og edderkoppar i bork. Tærne er lange og utstyrt med sterkt bøygde klør for godt grep i stammen når dei søkjer føde. Hos Certhia-artane er halen stiv og nyttast som støtte under klatring, men Salpornis-arten manglar denne eigenskapen. Songane deira og lydytringane er svake og høgfrekvente.[1]
Certhia-artane av trekryparar finst generelt i økosystem i den palearktiske regionen og den indomalayiske regionen, frå Vest-Europa til Japan og India. Amerikatrekrypar, Certhia americana, lever i Nord-Amerika frå Alaska sør til Nicaragua. Greinkrypar, Salpornis spilonotus, har ei usamanhengjande utbreiing i Afrika sør for Sahara og India. Alle artar av trekryparar lever i skogshabitat. Dei nordlege artane er delvis trekkfuglar, og dei som finst i varmare klima er truleg standfuglar, men det manglar informasjon om dette for mange artar.[2]
Trekryparar er generelt lite synlege og er ofte likesæle til menneske. Dei treffast som einslege eller i par, nokre gonger i små familiegrupper etter at ungane har blitt flygedyktige. Hos tre av artane er det observert at dei flokkar seg til kvile, så mange som 20 fuglar kan dele ein kvileplass for å spare varme.[2]
Trekryparar beitar på stammane av store tre. Dei flyr først til botnen av eit tre, og deretter klatrar dei opp i ei spirallei når dei søkjer byttedyr. Dei rykkjer opp stammen med små hopp med samla bein. Dei meste av kosthaldet består av små virvellause dyr, blant anna insekt og larvene deira, edderkoppar, og bokskorpionar. I harde tider kan frø og frukter takast, og nokre artar vil òg vitje matingsstasjonar. Artar i begge slekter har blitt registrert i blandaflokkar for næringssøk.[2]
Trekryparars er monogame og territoriale. Certhia-artane byggjer vanlegvis reiret i et sprekk mellom borken og trestammen, medan reiret av greinkrypar er plassert i gaffelen på ei grein.[2] Ruginga varar 14 til 15 dagar, og ungane er flygedyktige etter 15 til 16 dagar[1].
Trekryparar i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2018[3] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[4]
Slekt Certhia
Slekt Salpornis
Andre liknande fuglar
Ikkje-nærskylde fuglar som liknar trekryparar i utsjånad og eller levevis er:
Trekryparar er ein biologisk familie, Certhiidae, av små sporvefuglar, utbreidd i skogkledde område på den nordlege halvkula og i Afrika sør for Sahara. Familien inneheld sju artar i slekta Certhia og ein art i Salpornis. Fjørdrakta har avdempa farger, og som namnet seier, desse fuglane klatrar på trestammar på søk etter føde.
Trekryperfamilien eller trekrypere (Certhiidae) er en familie av små trelevende spurvefugler (Passeriformes) som i hovedsak finnes i tilknytning til skogsområder, parker og hager. Fuglene er kjent for sine klatreferdigheter, som også er opphavet til navnet på gruppen. De finnes elleve arter fordelt i to slekter. Kun to arter hekker i Europa, hvorav trekryper (C. familiaris) i store deler av Fennoskandia.
Stjerten skiller de to slektene fra hverandre, i det stjerten hos egentlige trekrypere (Certhia) er stiv, mens denne stivheten mangler hos greinkrypere (Salpornis). Trekrypere bruker stjerten aktivt under klatring, mens greinkrypere ikke bruker stjerten som støtte.[1]
Artene har i hovedsak mørk brunspettet overside og lys underside, med mindre innslag av andre fager. De har lange, smale nedoverbuede nebb og kraftige klør på de lange tærne, men relativt korte lemmer. Vingene er korte og avrundet. Artene blir omkring 11–15 cm.[1]
Trekryperne klatrer oppover trestammene i spiralmønster, på leting etter mat. De spiser insekter som de plukker ut fra morken bark, for eksempel barkbiller. Noen arter eter også frø, spesielt på høye breddegrader gjennom vinterhalvåret.
For de tre nordlige artene har man utfyllende informasjon om hekking, men for flere av artene i varmere strøk er informasjonen mangelfull. Artene i Certhia er territoriale i hekketiden. Hannen forsvarer det umiddelbare området rundt reiret med sang. Det er imidlertid forskjell på hvor aktivt territoriet forsvares. Den eurasiske trekryperen er for eksempel mer territorial enn kortklotrekryperen.
Redet anlegges gjerne mellom selve trestammen og barken på trærne, og åpningen er gjerne ikke større enn at fuglene akkurat kan krype ut og inn. Om slike lokaliteter ikke er tilgjengelige, kan redet også legges i et fraflyttet hakkespettrede eller lignende. Det kan ligge nær bakken eller opp mot 18 meter over den. Eggene er hvite. Så lang man vet er det bare hunnen som ruger på eggene, mens hannen mateter henne. Selve rugetiden varer i cirka 15 dager. Ungene mates av begge foreldrene og forlater redet etter cirka 14–21 dager, men de forblir avhengig av foreldrene i ytterligere 11–17 dager.[1]
Trekryper legger 4–8 egg som ruges av hunnen i 14–16 dager mens kortklotrekryper legger 6–7 egg som ruges av hunnen i 13–14 dager. Trekryperen får 1–2 kull i løpet av året, mens kortklotrekyper får 2 kull.
Artene i Salpornis skiller seg fra Certhia, gjennom at redet gjerne legges på mer åpne plasser, typisk i kløften mellom to greiner eller stammen og en grein. Eggene er dessuten ikke helt hvite, men snarere blegrå med et skjær i grønt. Eggene er dessuten ørlite større.[1]
Tidligere omfattet trekryperne bare slekta Certhia, men greinkryper (Salpornis spilonotus) er nå splittet i to arter, som er flyttet til familien Certhiidae. Inndelingen under følger Clements checklist of birds of the world, versjon 6.9.[2] Norske navn på artene følger Syvertsen et al. (2008).[3]
Trekryperfamilien eller trekrypere (Certhiidae) er en familie av små trelevende spurvefugler (Passeriformes) som i hovedsak finnes i tilknytning til skogsområder, parker og hager. Fuglene er kjent for sine klatreferdigheter, som også er opphavet til navnet på gruppen. De finnes elleve arter fordelt i to slekter. Kun to arter hekker i Europa, hvorav trekryper (C. familiaris) i store deler av Fennoskandia.
Multimedia w Wikimedia Commons Pełzacze[3], pełzaczowate (Certhiidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Pełzacze występują w Eurazji, Afryce, Ameryce Północnej i Środkowej[4].
Długość ciała 11–14 cm, masa ciała 6,5–12,5 g[5]. Pełzacze są bardzo podobne w wyglądzie i zachowaniu, dlatego też na obszarach, gdzie występuje więcej niż jeden gatunek, odróżnienie ich sprawia duże trudności. Pełzaczowate nie podejmują dalekich migracji.
Są małymi ptakami, żerującymi na drzewach. Z wierzchu są brązowe, a od spodu białe. Mają długi zakrzywiony dziób, którym wydobywają drobne bezkręgowce z zagłębień w korze. Podobnie jak dzięcioły, mają sztywne sterówki, którymi podpierają się, podczas przebywania na pniu drzewa. Gniazdują w rozmaitych szczelinach w pniach lub między pniem a korą.
Greckie κερθιος kerthios – mały, zamieszkujący drzewa, owadożerny ptak wspomniany przez Arystotelesa, być może pełzacz Certhia, lecz nigdy właściwie zidentyfikowany. W nomenklaturze zoologicznej i w różnych kombinacjach nazw rodzajowych nazwę tę stosuje się na określenie rozmaitych cienkodziobych i krzywodziobych gatunków ptaków[6].
Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
Pełzacze, pełzaczowate (Certhiidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Certhiidae é uma família de aves passeriformes pertencentes à subordem Passeri. A taxonomia de Sibley-Ahlquist expande o grupo dos certiídeos de forma a integrar a família Troglodytidae, considerada como subfamília Troglodytinae.
Certhiidae é uma família de aves passeriformes pertencentes à subordem Passeri. A taxonomia de Sibley-Ahlquist expande o grupo dos certiídeos de forma a integrar a família Troglodytidae, considerada como subfamília Troglodytinae.
Certiidele (Certhiidae) sau cojoaicele sunt o mică familie de 11 specii de păsări arboricole cățărătoare de talie mică, mai mari decât pitulicea, din ordinul paseriformelor.
Certiidele se înrudesc îndeaproape cu sitidele (scorțarii), având ca și acestea degete lungi și gheare ascuțite și încârligate, dar ciocul lor este mai slab, fin și subțire, mai lung decât capul și ușor curbat în jos, iar penele sunt moi și mai slab lipite de corp.
Penele cozii sunt însă rigide, dispuse etajat ca la ciocănitori, servind la sprijinire în timpul cățăratului pe trunchiurile arborilor, ori formează o coadă rotunjită, cu pene de constituție obișnuită.
Sunt bine adaptate la cățărat ca și sitidele, dar se cațără numai de jos în sus, drept sau în spirală pe crengile arborilor sau pe trunchiuri în căutarea hranei ca și ciocănitoarele și nu în toate sensurile, cum o fac sitidele.
Sunt păsări exclusiv insectivore, hrănindu-se cu insecte adulte, larvele și ouăle lor, pe care le scot din crăpăturile scoarței cu ciocul, asemenea unei pense, limba fiindu-le ușor protractilă, modificată la vârf.
Cuiburile le instalează în crăpăturile sau scorburile arborilor sau sub scoarța groasă desprinsă de trunchi.
Sunt răspândite în America de Nord, Eurasia, Australia, cât și în Africa tropicală, lipsind complet în America de Sud și în insula Madagascar.
În România sunt întâlnite 2 specii de cojoaice care sunt sedentare și sunt răspândite în zonele împădurite, atât în ținuturile joase, cât și în ținuturile pădurilor de conifere din Carpați.
Certiidele (Certhiidae) sau cojoaicele sunt o mică familie de 11 specii de păsări arboricole cățărătoare de talie mică, mai mari decât pitulicea, din ordinul paseriformelor.
Drevesni plezalčki (znanstveno ime Certhiidae) so družina ptic pevk s petimi vrstami, velikimi 12–14 cm, v gozdovih in parkih večjega dela Evrazije, Zahodne Afrike, kot tudi severne in srednje Amerika. Ko se opirajo na močna repna peresa, so podobni žolnam pri plezanju po drevju. Zgornja stran telesa je rjava s svetlimi lisami, spodnja pa je svetla. Imajo dolg in tanek rahlo upognjen kljun, s katerim pobirajo žuželke pod drevesno skorjo. Gnezdijo v špranjah in drevesnih duplih.
Pomembnejša predstavnika sta kratkoprsti plezalček (Certhia brachydactyla) in dolgoprsti plezalček (Certhia familiaris). Oba sta si zelo podobna, le da ima prvi rjavkaste boke in nekoliko daljši kljun. Obe vrsti sta ptici stalnici.
Leksikon živali. Tržič: Učila International. 2008. ISBN 978-961-6582-23-0.
Drevesni plezalčki (znanstveno ime Certhiidae) so družina ptic pevk s petimi vrstami, velikimi 12–14 cm, v gozdovih in parkih večjega dela Evrazije, Zahodne Afrike, kot tudi severne in srednje Amerika. Ko se opirajo na močna repna peresa, so podobni žolnam pri plezanju po drevju. Zgornja stran telesa je rjava s svetlimi lisami, spodnja pa je svetla. Imajo dolg in tanek rahlo upognjen kljun, s katerim pobirajo žuželke pod drevesno skorjo. Gnezdijo v špranjah in drevesnih duplih.
Pomembnejša predstavnika sta kratkoprsti plezalček (Certhia brachydactyla) in dolgoprsti plezalček (Certhia familiaris). Oba sta si zelo podobna, le da ima prvi rjavkaste boke in nekoliko daljši kljun. Obe vrsti sta ptici stalnici.
Trädkrypare (Certhiidae) är en liten familj små fåglar inom ordningen tättingar som är specialiserade på att klättra utmed trädstammar för att finna föda.
Efter Clements et al. 2014[1], som delar upp familjen i två släkten med sammanlagt elva arter.
Släktet Certhia består av två evolutionära utvecklingslinjer där de fyra första representerar en holarktisk utvecklingslinje och övriga fem har sitt utbredningsområde söder och öster om Himalaya. Genetiska studier visar att Salpornis möjligen är närmare nötväckorna.[2] Vissa auktoriteter för dem numera dit.[3]
Alla arter i familjen Certhiidae känns igen på sin långa böjda näbb, sin kamouflerade ovansida och ljusa undersida. De återfinns klättrande utmed stammar i främst lövskogsbiotoper. Arterna i Certhia har styva stjärtfjädrar likt hackspettar som hjälper dem att balansera upprätt när de klättrar, som dock fläckkryparna saknar.
Wikimedia Commons har media som rör trädkrypare.
Trädkrypare (Certhiidae) är en liten familj små fåglar inom ordningen tättingar som är specialiserade på att klättra utmed trädstammar för att finna föda.
Tırmaşık kuşugiller (Certhiidae), ötücü kuşlar takımına ait bir familyadır.
Palearktik, Oryantal, Etiopya, Avustralya, Neotropik kıtalarda yayındırlar. Ormanlarda, ağaçlık alanlarda yayılış gösterirler.
Küçük kuşlardır, ayak tırnaklarının uzunluğu dikkat çeker. Dimorfizm azdır. Kuşların sırt kısmı mavimsi gri renktedir. Gagaları ince, yan tarafları yassılaşmış, ayak parmakları ince uzun, tırnaklar sivridir. Başları yukarı olarak ağaçlarda tırmanırlar.
Besinleri Böcekler ve çekirgelerdir. Yuvalarını oyuklara yaparlar, yuva girişini kısmen çamurla örterler.
Tırmaşık kuşugiller (Certhiidae), ötücü kuşlar takımına ait bir familyadır.
Palearktik, Oryantal, Etiopya, Avustralya, Neotropik kıtalarda yayındırlar. Ormanlarda, ağaçlık alanlarda yayılış gösterirler.
Küçük kuşlardır, ayak tırnaklarının uzunluğu dikkat çeker. Dimorfizm azdır. Kuşların sırt kısmı mavimsi gri renktedir. Gagaları ince, yan tarafları yassılaşmış, ayak parmakları ince uzun, tırnaklar sivridir. Başları yukarı olarak ağaçlarda tırmanırlar.
Besinleri Böcekler ve çekirgelerdir. Yuvalarını oyuklara yaparlar, yuva girişini kısmen çamurla örterler.
Довжина тіла 10—16 см, маса від 8 до 30 г. Забарвлені в сірувато-бурі, коричневі з білими крапками (деякі підкоришники) та сірі відтінки. Статевий диморфізм у забарвленні відсутній; молоді птахи мають тьмяніше оперення. Оперення густе, мяке, шовковисте. Крила заокруглені, широкі, короткі, з 10 першорядними маховими. Хвіст середньої довжини, з 12 стернових пір'їн (іноді жорстких) з загостреною вершиною, які нагадують хвостове пір'я дятлів. Дзьоб довгий, тонкий, дещо зігнутий донизу, з щілиноподібними ніздрями, які прикриті шкіряними виростами. Лапи міцні з короткою цівкою, відносно довгі пальці з гострими, сильно вигнутими кігтями; найдовший кіготь заднього пальця (іноді довший за останній).
Зустрічаються в Північній Америці, Євразії та Північній Африці.
Осілі або кочівні птахи. Гнізда будують в укриттях: у дуплах, у порожнинах за відсталою корою (підкоришники). Гнізда з рослинного матеріалу, лоток вистилають шерстю, дрібним пір'ям. У кладці 2—8 білих з червонуватими крапочками яєць. Насиджує тільки самка. Інкубація триває трохи більше двох тижнів. Пташенят вигодовують обидва члени пари. Пташенята вилітають з гнізда у віці близько 2,5 тижнів. У позагніздовий період кочують поодинці або приєднуючись до зграй кочівних дрібних птахів.
Живляться комахами та іншими безхребетними, збираючи їх на стовбурах та гілках, а також на скелях. Легко переміщуються (зазвичай знизу вгору) по вертикальних стовбурах, спираючись при цьому на хвіст. Лише взимку за відсутності іншого корму поїдають дрібне насіння.
Обсяг родини за різними системами значно варіює, до її складу відносять 2—5 родів. Згідно з останніми дослідженнями, лише 2 роди:
Це незавершена стаття з орнітології.Họ Đuôi cứng (danh pháp khoa học: Certhiidae) là một họ nhỏ chứa khoảng 9 loài chim nhỏ dạng sẻ, được xếp trong 2 phân họ:
Họ Đuôi cứng (danh pháp khoa học: Certhiidae) là một họ nhỏ chứa khoảng 9 loài chim nhỏ dạng sẻ, được xếp trong 2 phân họ:
Certhiinae: Đuôi cứng điển hình, là nhóm chứa 8 loài, trong đó 7 loài sinh sống ở châu Âu và châu Á và 1 loài ở Bắc Mỹ là đuôi cứng nâu. Salpornithinae: Đuôi cứng đốm (Salpornis spilonotus) là loài duy nhất của phân họ này, sinh sống ở Ấn Độ và châu Phi.Certhiidae Leach, 1820
Пищу́ховые (лат. Certhiidae) — семейство воробьинообразных птиц. У них тоненький, слегка выгнутый вниз клюв, и они умеют ловко лазать по деревьям. Их пища состоит из насекомых и пауков, которых они находят в расщелинах древесной коры и достают своим специализированным тонким клювом. Свои гнёзда пищуховые строят между стволом и отслоившимися частями коры.
К семейству пищуховых иногда относят крапивниковых и комароловок, в этом случае роды Certhia и Salpornis выделяют в подсемейство.
Пищу́ховые (лат. Certhiidae) — семейство воробьинообразных птиц. У них тоненький, слегка выгнутый вниз клюв, и они умеют ловко лазать по деревьям. Их пища состоит из насекомых и пауков, которых они находят в расщелинах древесной коры и достают своим специализированным тонким клювом. Свои гнёзда пищуховые строят между стволом и отслоившимися частями коры.
旋木雀科（学名：Certhiidae）是鸟纲雀形目中的一个科。包括两属：
旋木雀科（Certhiidae）在鸟类传统分类系统中是脊索动物门、脊椎动物亚门、鸟纲、雀形目（Passeriformes）、燕雀亚目（Passeres）的一个鸣禽科。
在北美称为褐旋木雀。主要分布于全北界及非洲，别种可见于北美洲。有2属6种，中国有1属4种，即普通旋木雀、高山旋木雀、褐喉旋木雀、锈红腹旋木雀。
遍布于北半球林地。
体长9.5∼19厘米（3.5－7.5英寸）。嘴细长，向下弯曲，长度相当于头的其余部分或更长。腿短而强健；尾为很硬且尖的楔形尾，似啄木鸟，尾羽长而挺直。浅褐色。后趾和爪特长，擅长攀树。
由小型攀禽组成。独栖，攀缘于树干，沿树皮寻找昆虫。在裂开的树皮缝隙中筑巢。凉爽林地的普通旋木雀（Certhia familiaris）通常以螺旋形的方式攀缘树干寻找食物。
非洲的斑旋木雀（Salpornis spilonata）也可包括在这个科里。澳大利亚的类似攀禽画入短嘴旋木雀科（Climacteridae）。
普通旋木雀又名爬树鸟，是中国常见种。上体棕褐色，有棕白色羽干纹；腰和尾上覆羽棕红；尾羽内黑褐色，外淡棕色；翅上覆羽黑褐色，羽端棕白色。下体乳白沾棕，下胁与尾下覆羽淡棕白色。脚趾具长而弯曲的爪。尾羽尖而硬，适于在攀登树干时支撑身体。翅短圆，飞翔能力弱，通常只作波浪状上下起伏的短距离飞行。用细长而弯曲的嘴在树干上和树皮裂缝中啄食昆虫。觅食时，常从树干基部向上旋转移动，当转到树干上部后，即飞向另一棵树的基部,以同样方法继续向上爬行。在树皮的裂缝里或树洞中营巢，巢杯形，以细枝、草茎、苔藓等物构成。每窝产卵5～7个。卵白色，杂有红褐色斑，在钝端密集成环带。此鸟在中国有5个亚种，分布于新疆北部（新疆亚种）、东北（北方亚种和东北亚种）、西北（甘肃亚种）和西南（西南亚种）。
旋木雀科（学名：Certhiidae）是鸟纲雀形目中的一个科。包括两属：
旋木雀属（Certhia）：共8种，其中7种分布在欧洲和亚洲，褐旋木雀分布在北美； 斑点旋木雀属（Salpornis）：仅斑点旋木雀（Salpornis spilonotus）一种，分布在印度和非洲。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 亜目 : スズメ亜目 Passeri 小目 : スズメ小目 Passerida 上科 : キバシリ上科 Certhioidea 科 : キバシリ科 Certhiidae 学名 Certhiidae Leach, 1820 和名 キバシリ（木走） 英名 Treecreeper 属 キバシリ科（キバシリか、学名 Certhiidae）は、鳥類スズメ目キバシリ上科の1科である。キバシリ（木走）と総称されるが、キバシリは日本産種 Certhia familiaris の和名でもある。
世界中に分布する。
長く曲がった爪を持ち、それを木の幹や岸壁に引掛け駆け上るため、キバシリと呼ばれる。
細くやや下に曲がった嘴（くちばし）を持ち、幹の割れ目などの虫をついばむ。
Sibley分類では、スズメ小目の3上科の1つウグイス上科に分類されていた。しかし新たな系統解析によりヒタキ上科に移され、さらに Johansson 2008[1]により3上科による分類が否定され、新しいキバシリ上科に分類された。
Sibley分類では、このグループは亜科に階級付けられ、キバシリ科キバシリ亜科 Certhiinae とされていた。Sibleyのキバシリ科には、キバシリ亜科（現在の分類でのキバシリ科）、ミソサザイ亜科（ほぼミソサザイ科、ただしミズベマネシツグミを含む）、ブユムシクイ亜科（ほぼブユムシクイ科、ただしアメリカツリスガラを含む）が含まれていた。ミソサザイ科とブユムシクイ科は現在のキバシリ上科に含まれる。
2属10種が属する[2]。日本にはキバシリ属のキバシリのみが生息する。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 キバシリ科（キバシリか、学名 Certhiidae）は、鳥類スズメ目キバシリ上科の1科である。キバシリ（木走）と総称されるが、キバシリは日本産種 Certhia familiaris の和名でもある。
나무발바리과(Certhiidae)는 참새목에 속하는 작은 명금류 조류 과의 하나이다. 북반구와 사하라 이남 아프리카의 나무가 우거진 지역에 널리 분포한다. 나무발바리속(Certhia)과 별나무발바리속(Salpornis)에 속하는 10종으로 이루어져 있다.
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 딱새소목의 계통 분류이다.[1]
딱새소목 여새상과Hylocitreidae
딱새상과Elachuridae
나무발바리상과
cropped.jpg)
