Artigos sobre Thinopyrum junceiforme (Á. Löve & D. Löve) Á. Löve

Associations ( Inglês )

fornecido por BioImages, the virtual fieldguide, UK

In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / saprobe
colony of Arthrinium dematiaceous anamorph of Apiospora montagnei is saprobic on dead stem of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

Foodplant / saprobe
colony of Arthrinium dematiaceous anamorph of Arthrinium phaeospermum is saprobic on dead stem of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica
Remarks: season: esp. 7-8

Foodplant / spot causer
pycnidium of Actinothyrium coelomycetous anamorph of Ascochyta leptospora causes spots on leaf of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

Foodplant / spot causer
pycnidium of Ascochyta coelomycetous anamorph of Ascochyta rhodesii causes spots on leaf of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

Foodplant / saprobe
scattered or linearly arranged, immersed, clear brown pycnidium of Ascochyta coelomycetous anamorph of Ascochyta stipae forma agropyri is saprobic on dead, dry stem of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica
Remarks: season: 7

Foodplant / saprobe
pseudothecium of Massariosphaeria rubelloides is saprobic on dead stem of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica
Remarks: season: 4-8

Foodplant / parasite
hypophyllous, subepidermal telium of Puccinia recondita parasitises live leaf of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

Foodplant / gall
single, yellowish larva of Tetramesa hyalipennis causes gall of flower stem of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

Foodplant / spot causer
long, linear, erumpent sorus of Ustilago hypodytes causes spots on live, blistered leaf of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

Foodplant / spot causer
long, linear, erumpent sorus of Ustilago serpens causes spots on live, blistered leaf of Elytrigia juncea ssp. boreoatlantica

licença: cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais: BioImages

projeto: BioImages

original: visite a fonte
site do parceiro: BioImages, the virtual fieldguide, UK

Physical Description ( Inglês )

fornecido por USDA PLANTS text

Perennials, Terrestrial, not aquatic, Rhizomes present, Rhizome short and compact, stems close, Stems nodes swollen or brittle, Stems erect or ascending, Stems caespitose, tufted, or clustered, Stems terete, round in cross section, or polygonal, Stem internodes hollow, Stems with inflorescence less than 1 m tall, Stems, culms, or scapes exceeding basal leaves, Leaves mostly cauline, Leaves conspicuously 2-ranked, distichous, Leaves sheathing at base, Leaf sheath mostly open, or loose, Leaf sheath smooth, glabrous, Leaf sheath and blade differentiated, Leaf blades linear, Leaf blades 2-10 mm wide, Leaf blade margins folded, involute, or conduplicate, Leaf blades more or less hair y, Ligule present, Ligule an unfringed eciliate membrane, Inflorescence terminal, Inflorescence simple spikes, Inflorescence solitary, with 1 spike, fascicle, glomerule, head, or cluster per stem or culm, Inflorescence spike linear or cylindric, several times longer than wide, Inflorescence single raceme, fascicle or spike, Inflorescence spikelets arranged in a terminal bilateral spike, Flowers bisexual, Spikelets sessile or subsessile, Spikelets laterally compressed, Spikelet less than 3 mm wide, Spikelets with 3-7 florets, Spikelets with 8-40 florets, Spikelets solitary at rachis nodes, Spikelets distichously arranged, Spikelets all alike and fertille, Spikelets bisexual, Spikelets disarticulating above the glumes, glumes persistent, Spikelets disarticulating beneath or between the florets, Rachilla or pedicel glabrous, Glumes present, empty bracts, Glumes 2 clearly present, Glumes distinctly unequal, Glumes shorter than adjacent lemma, Glumes 4-7 nerved, Lemma coriaceou s, firmer or thicker in texture than the glumes, Lemma becoming indurate, enclosing palea and caryopsis, Lemma 5-7 nerved, Lemma glabrous, Lemma awnless, Lemma margins thin, lying flat, Lemma straight, Palea present, well developed, Palea membranous, hyaline, Palea about equal to lemma, Palea 2 nerved or 2 keeled, Palea keels winged, scabrous, or ciliate, Stamens 3, Styles 2-fid, deeply 2-branched, Stigmas 2, Fruit - caryopsis, Caryopsis ellipsoid, longitudinally grooved, hilum long-linear.

licença: cc-by-nc-sa-3.0

compilador: Dr. David Bogler
fonte: Missouri Botanical Garden
fonte: USDA NRCS NPDC

original: visite a fonte
site do parceiro: USDA PLANTS text

Merijuolavehnä ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Merijuolavehnä eli haprajuola (Elytrigia juncea, syn. Elymus farctus) on monivuotinen heinäkasvi, joka muistuttaa juolavehnää (Elymus repens). Sitä tavataan Euroopan ja lähimaanosien merenrannoilla.

Ulkonäkö ja koko

Merijuolavehnä kasvaa 15–50 senttimetriä korkeaksi. Sen varsi ja lehdet ovat sinivihreät ja siniharmaat. Kukintona on 4–20 cm pitkä harsu tähkä. Tähkässä on 4–9 3–8-kukkaista 15–28 millimetriä pitkää tähkylää. Merijuolavehnä risteytyy helposti juolavehnän kanssa.^[1]

Levinneisyys

Merijuolavehnän levinneisyysaluetta ovat Euroopan, Pohjois-Afrikan ja Lähi-idän merenrannat. Se kasvaa Välimeren, Mustanmeren, Itämeren, Pohjanmeren ja Iso-Britannian, Irlannin, Ranskan, Espanjan ja Portugalin alueiden Atlantin valtameren rannoilla.^[2] Pohjoismaissa merijuolavehnä on eteläinen merenrantahietikoilla kasvava laji.^[1]

Merijuolavehnä Suomessa

Suomessa kasvaa merijuolavehnän alalaji merivehnä (Elymus farctus ssp. boreoatlanticus, aiemmin Elymus farctus ssp. boreali-atlanticus).^[3] Se on rauhoitettu laji ja arvioitu vaarantuneeksi, aiemmin äärimmäisen uhanalaiseksi.^[4]^[5] Merivehnän kasvupaikkoja tunnetaan Suomessa Kemiönsaaren Öröstä, Paraisten Jurmosta ja Hangosta.^[6]

Lähteet

↑ ^a ^b Mossberg, B. & Stenberg, L.: Suuri Pohjolan kasvio, 2. painos, s. 856. Suomentanut Vuokko, S. & Väre, H. Helsinki: Tammi, 2005. ISBN 951-31-2924-1.
↑ Anderberg, A.: Strandkvickrot (Elytrigia juncea (L.) Nevski) (Merijuolavehnän levinneisyys Maan pohjoispuolella) Den virtuella floran. Naturhistoriska riksmuseet. (ruotsiksi)
↑ Hämet-Ahti, L., Kurtto, A., Lampinen, R., Piirainen, M., Suominen, J., Ulvinen, T., Uotila., P. & Väre, H. 2005: Lisäyksiä ja korjauksia Retkeilykasvion neljänteen painokseen – Lutukka 21:41–85.
↑ Rassi, P., Hyvärinen, E., Juslén, A. & Mannerkoski, I. (toim.): Suomen lajien uhanalaisuus – Punainen kirja 2010, s. 194. Helsinki: Ympäristöministeriö & Suomen ympäristökeskus, 2010. ISBN 978-952-11-3805-8.
↑ Hämet-Ahti, L., Suominen, J., Ulvinen, T. & Uotila, P. (toim.): Retkeilykasvio. Helsinki: Luonnontieteellinen keskusmuseo, Kasvimuseo, 1998. ISBN 951-45-8167-9.
↑ Ryttäri, T., Kalliovirta, M. & Lampinen, R. (toim.): Suomen uhanalaiset kasvit. Helsinki: Tammi, 2012. ISBN 978-951-31-6593-2.

Aiheesta muualla

Den virtuella floran: Strandkvickrot (Elytrigia juncea (L.) Nevski) (ruotsiksi)

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Wikipedian tekijät ja toimittajat

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia FI

Merijuolavehnä: Brief Summary ( Finlandês )

fornecido por wikipedia FI

Merijuolavehnä eli haprajuola (Elytrigia juncea, syn. Elymus farctus) on monivuotinen heinäkasvi, joka muistuttaa juolavehnää (Elymus repens). Sitä tavataan Euroopan ja lähimaanosien merenrannoilla.

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Wikipedian tekijät ja toimittajat

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia FI

Perz sitowy ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Perz sitowy (Elymus farctus) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych.

Spis treści

1 Rozmieszczenie geograficzne
2 Morfologia
3 Biologia i ekologia
4 Zmienność
5 Zagrożenia
6 Przypisy

Rozmieszczenie geograficzne

Jako gatunek rodzimy występuje na wybrzeżach Europy, Afryki północnej i zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Ponadto został zawleczony do Australii i Nowej Zelandii^[3]. W Polsce współcześnie występuje na pięciu stanowiskach: Świnoujście, Półwysep Przytorski, Rewa, rezerwat przyrody Beka i Jastarnia^[4].

Morfologia

Łodyga: Źdźbło do 70 cm wysokości.
Liście: Zwijające się, z wyraźnymi, miękko owłosionymi żebrami na stronie górnej.
Kwiaty: Zebrane w niezbyt liczne, siedzące, 5-8-kwiatowe kłoski o długości 1,5-3 cm, te z kolei zebrane w prosty kłos. Plewa 9-11 nerwowa, tępa^[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na wydmach. Kwitnie w czerwcu. Gatunek charakterystyczny zespołu Honckenyo-Agropyretum juncei^[6].

Zmienność

Gatunek zróżnicowany na cztery podgatunki:

Elymus farctus subsp. farctus
Elymus farctus subsp. bessarabicus (Savul. & Rayss) Melderis - występuje w południowej i południowo-wschodniej Europie i Turcji
Elymus farctus subsp. borealiatlanticus (Simonet & Guin.) Melderis - rośnie w północnej i zachodniej Europie oraz w północnej Afryce
Elymus farctus subsp. rechingeri (Runemark) Melderis - występuje w basenie Morza Egejskiego i w Egipcie

Zagrożenia

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)^[7] w grupie gatunków wymierających - krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia: E). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię CR (krytycznie zagrożony)^[8]. Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin^[9] w kategorii CR (krytycznie zagrożony).

Przypisy

↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2012-08-20].
↑ ^a ^b Elymus farctus (ang.). W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2012-08-20].
↑ Elymus farctus na eMonocot [dostęp 2013-10-26].
↑ Frey L. 201. Perz sitowy. s. 451-453. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Autorzy i redaktorzy Wikipedii

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia POL

Perz sitowy: Brief Summary ( Polonês )

fornecido por wikipedia POL

Perz sitowy (Elymus farctus) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych.

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Autorzy i redaktorzy Wikipedii

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia POL

Strandkvickrot ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Strandkvickrot (Elytrigia juncea) är en växtart i familjen gräs.

Externa länkar

Den virtuella floran
Wikimedia Commons har media som rör Strandkvickrot.
Bilder & media

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Wikipedia författare och redaktörer

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia SV

Strandkvickrot: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Strandkvickrot (Elytrigia juncea) är en växtart i familjen gräs.

licença: cc-by-sa-3.0
direitos autorais: Wikipedia författare och redaktörer

original: visite a fonte
site do parceiro: wikipedia SV

Пирій наповнений ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Зміст

1 Опис
2 Поширення
3 Примітки
- 3.1 Галерея
4 Див. також
5 Джерела

Опис

Багаторічна трав'яниста рослина, що досягає висоти від 20 до 60 сантиметрів. Стебла прямостоячі. синьо-зелений листова пластина від 10 до 35 сантиметрів в довжину і від 2 до 6 міліметрів. Верхня сторона листової пластинки щільно волохата, а нижня гола. Суцвіття довжиною від 4 до 20 сантиметрів. Колоски довжиною від 15 до 28 мм містять від трьох до восьми квіток.

Поширення

Північна Африка: Алжир; [пн.] Єгипет [пн.]; Лівія [пн.-зх.]; Марокко; Туніс. Західна Азія: Кіпр; Ізраїль; Ліван; Сирія [зх.]; Туреччина [зх.]. Кавказ: Грузія. Європа: Данія; Фарерські острови; Фінляндія; Ірландія; Норвегія [вкл. Шпіцберген і Ян-Маєн]; Швеція; Об'єднане Королівство; Бельгія; Німеччина; Нідерланди; Польща; Естонія; Латвія; Литва; Україна [вкл. Крим]; Албанія; Болгарія; Хорватія; Греція [вкл. Крит]; Італія [вкл. Сардинія, Сицилія]; Румунія; Словенія; Франція [вкл. Корсика]; Португалія; Гібралтар; Іспанія [вкл. Балеарські острови]. Натуралізований: Канада — Нова Шотландія, США — Каліфорнія [пд.].