dcsimg

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Comprehensive Description ( Inglês )

fornecido por Smithsonian Contributions to Zoology
Sicalis luteola (Sparrman)

In the 1963 compendium (Friedmann, p. 213) it was noted that this finch had been listed as a victim of the shiny cowbird in Argentina and in Uruguay. It was then stated that, “inasmuch as neither the finch nor the cowbird are local or rare, and inasmuch as the nest of the former seems in every way suitable, it is difficult to see why the misto (grassland yellow) finch is not parasitized more frequently.” Now Eugene Gerzenstein has informed us that in Uruguay he found it to be a fairly frequent host choice of the parasite. An additional Argentine record comes to us from Señor S. Narosky, who found a parasitized nest at Atalaya, Buenos Aires, 26 November 1967.

COMMON DIUCA FINCH
licença
cc-by-nc-sa-3.0
citação bibliográfica
Friedmann, Herbert, Kiff, Lloyd F., and Rothstein, Stephen I. 1977. "A further contribution of knowledge of the host relations of the parasitic cowbirds." Smithsonian Contributions to Zoology. 1-75. https://doi.org/10.5479/si.00810282.235

Sicalis luteola ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Sicalis luteola[3] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Sicalis qu'integra la familia Thraupidae. Dellos autores considerar na familia Emberizidae. Tien una amplia distribución qu'inclúi América Central, les Antilles y Suramérica.[1]

Nomes populares

Denominar tamién chirigüe sabaneru (Costa Rica), misto (Arxentina, Paraguái, Uruguái), chirihue (Chile), canariu sabaneru (Colombia), zacatero mariellu (Méxicu), pinzón mariellu (Hondures, Nicaragua), gorrión-canariu sabaneru (Méxicu), pebidal chirigüe o tipio (Brasil).[4]

Descripción

Mide ente 11,5 y 12,5 cm y ye pardu olivaceu penriba cola corona y l'envés estriaos de coritu, lorum y área ocular mariellu vivo, rabadilla oliva; nala y cola marrones. Pembaxo ye mariellu, col pechu llaváu de pardu. La fema ye más marrón penriba y pardusca pembaxo.[5] Subcaudales ablancazaes; primaries corites con ribete verdosu na parte esterior; cobertoras pardu coritu con cantos abuxaos, les pequeñes amarellentaes.[6]

Distribución y hábitat

La so área de distribución inclúi Antigua y Barbuda, Arxentina, Barbados, Belice, Bolivia, Brasil, Chile, Colombia, Costa Rica, Dominica, Ecuador, Guayana Francesa, Guadalupe, Guatemala, Guyana, Hondures, Martinica, Méxicu, Montserrat, Nicaragua, Panamá, Paraguái, Perú; Saint Kitts y Nevis, Santa Lucía, San Vicente y les Granadines, Surinam, Trinidá y Tobagu, Uruguái, Venezuela. Considerar llocalmente estinguíu n'Anguila.[1]
El so hábitat natural inclúi pacionales subtropicales y tropicales, sabanes y güelgaes (banzaos, barraqueres).[1] Tamién habita árees cultivaes y zones urbanes y arbolees.
Habita hasta los 3000 msnm.[7] La subespecie del conu sur (luteiventris) ye común y estendida, atopada en cualquier llugar con camperes. Les poblaciones andines son más estazaes y atopaes en hábitats con camperes húmedes. Les poblaciones más tropicales en Méxicu, América Central y Venezuela habiten n'árees con camperes curties.[8]

Comportamientu

Ye vistu en grandes bandaes, paeciendo nómades; al migrar puede volar en grupos compactos. Nun ye común velo cerca d'habitaciones humanes, al contrariu del chirigüe azafranáu (Sicalis flaveola). Percuerre'l suelu y posa en parrotales y barganales.[5] Duermen colectivamente en tacuarales.[9]

Alimentación

Aliméntase principalmente de granes ya inseutos, anque tamién consume frutos.

Reproducción

Mientres el tiempu de nidificación, ente setiembre y marzu, los machos álcense y dempués cayen, calteniendo'l so cantar por más tiempu. El nial ye construyíu nel suelu, escondíu ente plantes como cactus o zarzamores, fechu con campera y forráu con clina d'animales. La niarada ye de 3 a 5 güevos, de fondu azuloso con pintes ablondes, dacuando formando un aniellu na parte más ancha. El tamañu promediu ye de 19 x 14 mm.[6]

Vocalización

El llamáu ye un “tzi-tzit” agudu y delicáu; el cantar, un fluxu nidio y variao de trinados entemecíos con gritíos y runfíos, de cutiu dáu en plenu vuelu, col pileu arizáu.[5]

Sistemática

Descripción orixinal

La especie S. luteola describióse per primer vegada pol naturalista suecu Anders Sparrman en 1789 sol nome científicu Emberiza luteola; llocalidá tipo «Surinam».[2]

Taxonomía

Dato xenéticu-moleculares suxuren qu'esti xéneru ta más llueu rellacionáu al grupu formáu polos yales Phrygilus atriceps, Phrygilus punensis, Phrygilus gayi y Phrygilus patagonicus; tamién, que pertenez a la familia Thraupidae. Esta especie foi primeramente considerada conespecífica con Sicalis raimondii por cuenta de les similaridades nel plumaxe, pero los dos asoceden simpátricamente na mariña sur del Perú y pórtense como especies biolóxiques propies. Foi suxuríu que les subespecies pueden constituyir hasta tres especies separaes, nominal, flavissima y chapmani formando una especie, chrysops, mexicana, eisenmanni y bogotensis otra, y luteiventris una tercera; otros suxuren qu'hai dos grupos principales envueltos, siendo luteiventris una especie separada y toles otres subespecies siendo conespecíficas. Ye necesariu un estudiu detalláu de les variaciones xeográfiques de plumaxe, vocalización y xenética.[2]
Sicalis luteola y S. luteiventris (antes dixebraes) fueron sumaes nuna única especie como S. luteola siguiendo a SACC (2005).[1]
Dellos autores o clasificaciones considerar dientro de la familia Emberizidae, pudiendo citar ITIS[10] y Birdlife International.[1] Sicasí, Clements Checklist 6.8,[11] Zoonomen,[12] el SACC [13] y l'IOC[14] considerar integrando la familia Thraupidae.

 src=
Sicalis luteola, ilustración de Keulemans, 1871.

Subespecies

Clements Checklist 6.8 reconoz 7 subespecies,[11] cola so correspondiente distribución xeográfica:[2]

Otres clasificaciones, como ITIS[10] y Zoonomen[12] reconocen una octava subespecie:

  • Sicalis luteola chapmani Ridgway, 1899 - baxo Ríu Amazones en Brasil (centru de Pará).

Referencies

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 BirdLife International. «Sicalis luteola» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2013.2.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 (Sicalis luteola) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 15 de mayu de 2014.
  3. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2012). «Nomes en castellanu de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Decimosexta parte: Orde Passeriformes, Families Thraupidae a Icteridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 59 (1): pp. 157-166. ISSN 0570-7358. http://www.seo.org/wp-content/uploads/downloads/2012/06/Vol_59_1.pdf.
  4. Pebidal Chirigüe (Sicalis luteola) (Sparrman, 1789) en Avibase. Consultada'l 15 de mayu de 2014.
  5. 5,0 5,1 5,2 Ridgely, Robert, Sicalis luteola, p. 3014, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Arxel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal y Zarráu. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  6. 6,0 6,1 Sicalis luteola n'Aves de Chile. Consultada'l 19 de mayu de 2014.
  7. Tipio en Wikiaves. Consultada'l 19 de mayu de 2014.
  8. 2010 Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology; baxáu de Neotropical Birds Online: Sicalis luteola el 19 de mayu de 2014.
  9. Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomes Sigrist; ilustráu por Tomes Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013; p. 480. ISBN 978-85-60120-25-3
  10. 10,0 10,1 Sicalis luteola Sparrman, 1789 en ITIS. Consultada'l 15 de mayu de 2014.
  11. 11,0 11,1 Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2013. The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.8. Downloaded from Downloadable checklist|Clements Checklist 6.8
  12. 12,0 12,1 Thraupidae en Zoonomen. Consultada'l 24 d'ochobre de 2014.
  13. Remsen, J. V., Jr., C. D. Cadena, A. Jaramillo, M. Nores, J. F. Pacheco, J. Prez-Emn, M. B. Robbins, F. G. Stiles, D. F. Stotz, and K. J. Zimmer. Version 10 agostu de 2014. A classification of the bird species of South America. American Ornithologists' Union. SACC Excel File
  14. Gill, F and D Donsker (Eds). 2012. IOC World Bird Names (v 2.11). Disponible en IOC - World Bird Names Consultada'l 15 de mayu de 2014.

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Sicalis luteola: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Sicalis luteola Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Sicalis luteola ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Sicalis qu'integra la familia Thraupidae. Dellos autores considerar na familia Emberizidae. Tien una amplia distribución qu'inclúi América Central, les Antilles y Suramérica.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Sicalis luteola ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

Sicalis luteola és una espècie d'ocell passeriforme de la família Thraupidae.

Habita àrees aquàtiques, pasturatges, zones urbanes i arbres conreades. Es troba a la zona tropical d'Amèrica del Sud, Bolívia, Colòmbia, Equador, Perú i Brasil. També es troba a la zona pampeana de l'Argentina i Uruguai.

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Sicalis luteola Modifica l'enllaç a Wikidata
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Pila melyn y dolydd ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pila melyn y dolydd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pilaon melyn y dolydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sicalis luteola; yr enw Saesneg arno yw Grassland yellow finch. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. luteola, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r pila melyn y dolydd yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Bras bychan Emberiza pusilla Bras Ffrainc Emberiza cirlus
Emberiza cirlus -Valencian Community, Spain -male-8 (1).jpg
Bras gerddi Emberiza hortulana
Embhor.jpg
Bras melyn Emberiza citrinella
Emberiza citrinella -Midtjylland, Denmark -male-8.jpg
Bras pinwydd Emberiza leucocephalos
Pine Bunting (Emberiza leucocephalos) - Цагааншанаат хөмрөг (15617685422).jpg
Bras y cyrs Emberiza schoeniclus
Common reed bunting (emberiza schoeniclus) m.jpg
Bras y graig Emberiza cia
Emberiza cia Martien Brand.jpg
Bras yr ŷd Emberiza calandra
Emberiza calandra -Jardin des Plantes, Paris, France-8.jpg
Hadysor cycyllog Sporophila melanops Hadysor gwinau Sporophila cinnamomea
Sporophila cinnamomea CAPUCHINO CORONA GRIS.jpg
Hadysor Temminck Sporophila falcirostris
Sporophila falcirostris -Horto Florestal de Sao Paulo, Brazil-8.jpg
Hadysor torwinau'r Gorllewin Sporophila hypochroma
Sporophila hypochroma - Red-rumped seedeater (male).jpg
Towhî cynffonwyrdd Pipilo chlorurus
Green-tailed Towhee.jpg
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Pila melyn y dolydd: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pila melyn y dolydd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pilaon melyn y dolydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sicalis luteola; yr enw Saesneg arno yw Grassland yellow finch. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. luteola, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Grassland yellow finch ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The grassland yellow finch (Sicalis luteola) is a small passerine bird. Despite its name, it is not a finch, but is a seedeater. These were formerly united with the buntings and American sparrows in the Emberizidae, but are now known to be tanagers.

It is a resident in tropical South America, from Colombia south and east to the Guianas and central Ecuador, Peru and Brazil. Birds which breed further south in Argentina and Uruguay migrate to Bolivia and southern Brazil, (the cerrado etc.), in the austral winter. There are also isolated populations in Central America and Mexico. It was discovered on Trinidad in 2004, presumably having colonised from nearby Venezuela. Also known from Barbados, certainly since 1960 if not earlier.

The grassland yellow finch, as its name implies, is found in fields and other open grassland. The female lays 3 brown-speckled pale blue-green eggs in a grassy cup nest in tall grass, and several pairs may breed close to each other in suitable areas.

The grassland yellow finch is about 12 cm long and weighs 13 g. The males have bright yellow underparts and rump, and olive yellow upperparts. The crown and nape have dark streaking, and there is yellow around the eye. Females have dark-streaked pale brown upperparts and dull yellow underparts. The call is a sharp te-tsip, and the male's song, given from a perch or in a display flight, is a series of chips, buzzes and trills.

Grassland yellow finches eat seeds and insects, and are usually seen in pairs or small groups.

References

  1. ^ BirdLife International (2018). "Sicalis luteola". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T22735428A132185657. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22735428A132185657.en. Retrieved 11 November 2021.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Grassland yellow finch: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The grassland yellow finch (Sicalis luteola) is a small passerine bird. Despite its name, it is not a finch, but is a seedeater. These were formerly united with the buntings and American sparrows in the Emberizidae, but are now known to be tanagers.

It is a resident in tropical South America, from Colombia south and east to the Guianas and central Ecuador, Peru and Brazil. Birds which breed further south in Argentina and Uruguay migrate to Bolivia and southern Brazil, (the cerrado etc.), in the austral winter. There are also isolated populations in Central America and Mexico. It was discovered on Trinidad in 2004, presumably having colonised from nearby Venezuela. Also known from Barbados, certainly since 1960 if not earlier.

The grassland yellow finch, as its name implies, is found in fields and other open grassland. The female lays 3 brown-speckled pale blue-green eggs in a grassy cup nest in tall grass, and several pairs may breed close to each other in suitable areas.

The grassland yellow finch is about 12 cm long and weighs 13 g. The males have bright yellow underparts and rump, and olive yellow upperparts. The crown and nape have dark streaking, and there is yellow around the eye. Females have dark-streaked pale brown upperparts and dull yellow underparts. The call is a sharp te-tsip, and the male's song, given from a perch or in a display flight, is a series of chips, buzzes and trills.

Grassland yellow finches eat seeds and insects, and are usually seen in pairs or small groups.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Sicalis luteola ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El chirigüe sabanero (Sicalis luteola)[3]​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae perteneciente al género Sicalis. Tiene una amplia distribución que incluye México y América Central –donde es el único Sicalis presente–, las Antillas menores –donde fue introducido– y Sudamérica.[1]

Nombres populares

Aparte del nombre dado por la Sociedad Española de Ornitología: chirigüe sabanero (también en Costa Rica), se le denomina también misto (en Argentina, Paraguay y Uruguay), chirihue (en Chile), chirigüe común (en Perú), canario sabanero (en Colombia), zacatero amarillo (en México), pinzón amarillo (en Honduras y Nicaragua), gorrión-canario sabanero (en México), pinzón-amarillo sabanero (en Panamá), canario chirigϋe (en Venezuela) o semillero chirigüe.[4]

Distribución y hábitat

Se distribuye como residente reproductor de forma disjunta y local desde el centro de México, en Belice, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panamá, hacia el sur por regiones andinas de Colombia, Ecuador, hasta el sureste de Perú; hacia el este desde el este de Colombia al noreste de Venezuela, en los tepuyes del sureste de Venezuela, extremo norte de Brasil y sur de Guyana; en el litoral caribeño de Guyana, Surinam y Guayana Francesa; en el delta y bajo río Amazonas en Brasil; en el centro de Chile; y en una extensa área de Argentina desde el centro de la Patagonia (Chubut) hasta el norte y noreste, Uruguay y sur de Brasil, esta población migra hacia el norte en los inviernos autrales, llegando hasta el sureste de Perú, Bolivia, Paraguay y centro y noreste de Brasil. Es accidental (o introducido) en las islas antillanas de Antigua y Barbuda, Barbados, Dominica, Guadalupe, Martinica, Montserrat, San Cristóbal y Nieves, Santa Lucía, San Vicente y las Granadinas y Trinidad y Tobago, y en el extremo sur en las islas Malvinas. Se lo considera localmente extinto en Anguila.[1]

Esta especie, ampliamente diseminada, es localmente común en sus hábitats naturales: pastizales subtropicales y tropicales, sabanas y humedales (pantanos, ciénagas).[1]​ También habita áreas cultivadas y zonas urbanas y arboledas. Habita principalmente hasta los 3000 m de altitud, llegando hasta los 4100 m en Bolivia.[5]

La subespecie del cono sur (luteiventris) es común y extendida, encontrada en cualquier lugar con pastos y en baldíos urbanos. Las poblaciones andinas son más fragmentadas y encontradas en hábitats con pastos húmedos. Las poblaciones más tropicales en México, América Central y Venezuela habitan en áreas con pastos cortos.[6]

Descripción

Mide entre 11,5 y 12,5 cm de longitud. Es pardo oliváceo por arriba con la corona y el dorso estriados de negruzco, lorum y área ocular amarillo vivo, rabadilla oliva; ala y cola marrones. Por abajo es amarillo, con el pecho lavado de pardo. La hembra es más marrón por arriba y pardusca por abajo.[7]​ Subcaudales blanquecinas; primarias negruzcas con ribete verdoso en la parte exterior; cobertoras pardo negruzco con bordes grisáceos, las pequeñas amarillentas.[8]

Comportamiento

Es visto en grandes bandadas, pareciendo nómades; al migrar puede volar en grupos compactos. No es común verlo cerca de habitaciones humanas, al contrario del chirigüe azafranado (Sicalis flaveola). Recorre el suelo y posa en arbustos y cercas.[7]​ Duermen colectivamente en tacuarales.[9]

Alimentación

Se alimenta principalmente de semillas e insectos, aunque también consume frutos.

Reproducción

Durante el tiempo de nidificación, entre septiembre y marzo, los machos se elevan y después caen, manteniendo su canto por más tiempo. El nido es construido en el suelo, escondido entre plantas como cactus o zarzamoras, hecho con pasto y forrado con crin de animales. La nidada es de 3 a 5 huevos, de fondo azuloso con pintas rufas, a veces formando un anillo en la parte más ancha. El tamaño promedio es de 19 x 14 mm.[8]

Vocalización

El llamado es un «tzi-tzit» agudo y delicado; el canto, un flujo suave y variado de trinados mezclados con chillidos y zumbidos, a menudo dado en pleno vuelo, con el píleo erizado.[7]

Sistemática

 src=
Sycalis chrysops = Sicalis luteola chrysops (arriba) y Sycalis lutea = Sicalis lutea (abajo), ilustración de Keulemans en The Ibis, 1872.

Descripción original

La especie S. luteola fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Anders Sparrman en 1789 bajo el nombre científico Emberiza luteola; la localidad tipo no fue dada, se presume «Surinam».[4]

Etimología

El nombre genérico femenino Sicalis proviene del griego «sikalis, sukalis o sukallis»: pequeño pájaro de cabeza negra, mencionado por Epicarmo, Aristóteles y otros, no identificado, probablemente un tipo de curruca Sylvia; y el nombre de la especie «luteola» proviene del latín «luteolus»: amarillento.[10]

Taxonomía

Esta especie fue previamente considerada conespecífica con Sicalis raimondii debido a las similitudes en el plumaje, pero las dos ocurren simpátricamente en la costa sur de Perú y se comportan como especies biológicas propias. Ha sido sugerido que las subespecies pueden constituir hasta tres especies separadas: nominal, flavissima y chapmani formando una especie, chrysops, mexicana, eisenmanni y bogotensis otra, y luteiventris una tercera; otros sugieren que hay dos grupos principales envueltos, siendo luteiventris una especie separada y todas las otras subespecies siendo conespecíficas. Es necesario un estudio detallado de las variaciones geográficas de plumaje, vocalización y genética.[6]

Sicalis luteola y S. luteiventris (antes separadas) han sido sumadas en una única especie como S. luteola siguiendo al Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC) (2005).[1]

Los datos presentados por los amplios estudios filogenéticos recientes demostraron que la presente especie es próxima de Sicalis columbiana, y el par formado por ambas es próximo de Sicalis flaveola.[11]

Subespecies

Según la clasificación Clements Checklist/eBird v.2019[12]​ se reconocen siete subespecies en tres grupos, con su correspondiente distribución geográfica:[6]

  • Grupo monotípico bogotensis:
    • Sicalis luteola bogotensis Chapman, 1924 – Andes de Venezuela y este de Colombia hacia el sur a través de las tierras altas de Ecuador y sur de Perú (Arequipa).

La clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[13]​ reconoce una octava subespecie:

  • Sicalis luteola chapmani Ridgway, 1899 – bajo Río Amazonas en Brasil (centro de Pará).

Referencias

  1. a b c d e BirdLife International (2012). «Sicalis luteola». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2013.2 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 15 de mayo de 2014.
  2. a b Sparrman, A. (1789). Museum Carlsonianum, In quo Novas et Selectas Aves, Coloribus ad vivum brevique descriptione illustratas, Suasu et sumtibus Generosissimi Possessoris (en latín). Fasciculus IV pl.76–100. Holmiae (Estocolmo): Ex Typographia Regia. Emberiza luteola, pl.93; Descripción. Disponible en Biodiversitas Heritage Library. doi:10.5962/bhl.title.62901.
  3. De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2012). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Decimosexta parte: Orden Passeriformes, Familias Thraupidae a Icteridae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 59 (1): 157-166. ISSN 0570-7358. Consultado el 30 de enero de 2013. P. 164.
  4. a b Chirigüe sabanero Sicalis luteola (Sparrman, 1789) en Avibase. Consultada el 15 de mayo de 2014.
  5. Ridgely, Robert; Tudor, Guy (2009). Field guide to the songbirds of South America: the passerines. Mildred Wyatt-World series in ornithology (en inglés) (1a. edición). Austin: University of Texas Press. ISBN 978-0-292-71748-0. «Sicalis luteola, p. 657, lámina 114(5)».
  6. a b c Rising, J.D., Jaramillo, A. & de Juana, E. (2020). «Grassland Yellow-Finch (Sicalis luteola), version 1.0.». En del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E., ed. Birds of the World (en inglés). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA. Consultado el 22 de mayo de 2021.
  7. a b c Gwyne, J.; Ridgely, R.; Tudor, G. & Argel, M. (2010). Aves do Brasil Vol.1 Pantanal e Cerrado (en portugués). São Paulo: Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6. «canário-tipiu Sicalis luteola, p.305».
  8. a b Sicalis luteola en Aves de Chile. Consultada el 19 de mayo de 2014.
  9. Sigrist, Tomas 2013. Guia de Campo Avis Brasilis – Avifauna brasileira - São Paulo: Avis Brasilis. P. 480. ISBN 978-85-60120-25-3
  10. Jobling, J.A. (2010). Helm Dictionary of Scientific Bird Names (en inglés). Londres: Bloomsbury Publishing. pp. 1-432. ISBN 9781408133262. «Sicalis, p. 356, luteola, p. 233».
  11. Burns, K.J., Schultz, A.J., Title, P.O., Mason, N.A., Barker, F.K., Klicka, J., Lanyon, S.M. & Lovette, I.J. (2014). «Phylogenetics and diversification of tanagers (Passeriformes: Thraupidae), the largest radiation of Neotropical songbirds» (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution (75): 41-77. ISSN 1055-7903. doi:10.1016/j.ympev.2014.02.006.
  12. Clements, J.F., Schulenberg, T.S., Iliff, M.J., Billerman, S.M., Fredericks, T.A., Sullivan, B.L. & Wood, C.L. (2019). «The eBird/Clements checklist of Birds of the World v.2019». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (Planilla Excel|formato= requiere |url= (ayuda)) (en inglés).
  13. Gill, F. & Donsker, D. (Eds.). «Tanagers, flowerpiercers & tanager-finches». IOC – World Bird List (en inglés).Consultado el 1 de mayo de 2021. Versión/Año: 11.1./2021.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Sicalis luteola: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El chirigüe sabanero (Sicalis luteola)​ es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae perteneciente al género Sicalis. Tiene una amplia distribución que incluye México y América Central –donde es el único Sicalis presente–, las Antillas menores –donde fue introducido– y Sudamérica.​

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Sicalis luteola ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Sicalis luteola Sicalis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Sicalis luteola: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Sicalis luteola Sicalis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Sicale des savanes ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Sicalis luteola

Le Sicale des savanes (Sicalis luteola) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Thraupidae. Auparavant, il était connu sous les noms de Petit Bouton-d'or et de Chardonneret jaune.

Description

Cet oiseau ressemble au Sicale bouton-d'or mais est nettement plus petit (11,5 à 12,5 cm de longueur).

Le mâle a la tête et le dessus du corps vert olive clair strié de brun noir. La femelle est plus terne. Les yeux sont marron foncé, le bec gris clair et les pattes grises.

Répartition

Cet oiseau vit en Amérique du Sud du Mexique à l'Argentine. Il a été introduit aux Antilles.

Habitat

Cette espèce fréquente les prairies, les falaises et les lisières de marais.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Sicale des savanes: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

Sicalis luteola

Le Sicale des savanes (Sicalis luteola) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Thraupidae. Auparavant, il était connu sous les noms de Petit Bouton-d'or et de Chardonneret jaune.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Sicalis luteola ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

Sicalis luteola é un pequena especie de paxaro da orde dos paseriformes. Algúns autores considérano na familia Emberizidae. Ten unha ampla distribución que inclúe América Central, as Antillas e América do Sur.

Descrición

Mide arredor de 14,5 cm. É pardo oliváceo por enriba coa coroa e o dorso estriados de negruzco, lorum e área ocular amarela viva; á e cola marróns. Por abaixo é amarelo, co peito lavado de pardo. A femia é máis marrón por enriba e pardusca por embaixo.[3] Subcaudais brancas; primarias negruzcas con reberete verdoso na parte exterior; cobertoras pardo negruzco con bordos agrisados, as pequenas amarelas.[4]

Notas

  1. "Sicalis luteola". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. 2012. Consultado o 26 de novembro de 2013.
  2. (Sicalis luteola) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada p 15 de maio de 2014.
  3. Ridgely, Robert, Sicalis luteola, p. 3014, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Argel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal e Cerrado. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  4. Sicalis luteola en Aves de Chile. Consultado o 19 de maio de 2014.

Véxase tamén

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Sicalis luteola: Brief Summary ( Galego )

fornecido por wikipedia gl Galician

Sicalis luteola é un pequena especie de paxaro da orde dos paseriformes. Algúns autores considérano na familia Emberizidae. Ten unha ampla distribución que inclúe América Central, as Antillas e América do Sur.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia gl Galician

Graslandsaffraangors ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Vogels

De graslandsaffraangors (Sicalis luteola) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (tangaren).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt wijdverspreid voor in Zuid-Amerika en telt 8 ondersoorten:

  • Sicalis luteola chrysops: van zuidelijk Mexico tot Nicaragua.
  • Sicalis luteola mexicana: centraal Mexico.
  • Sicalis luteola eisenmanni: van noordwestelijk Costa Rica tot centraal Panama.
  • Sicalis luteola bogotensis: hooggebieden in noordelijk Colombia en noordwestelijk Venezuela tot Ecuador en zuidelijk Peru.
  • Sicalis luteola luteola: laaggebieden in noordelijk Colombia, centraal Venezuela, Guyana en noordelijk Brazilië.
  • Sicalis luteola flavissima: van Suriname tot noordoostelijk Brazilië.
  • Sicalis luteola chapmani: het noordelijke deel van Centraal-Brazilië.
  • Sicalis luteola luteiventris: van zuidelijk Brazilië tot centraal Argentinië en centraal Chili.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Graslandsaffraangors: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

De graslandsaffraangors (Sicalis luteola) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (tangaren).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Sicalis luteola ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O tipio[1] ou canário-típio[2] (Sicalis luteola), também conhecido por canário-da-horta e por outros nomes regionais, é uma ave passeriforme da família dos turdídeos.[3]

Está presente em um habitat é grande e variado que consiste principalmente de áreas com vegetação de pouca densidade, como campos, savanas, zonas úmidas e pastagens, tanto em clima tropical quanto subtropical.[4][5] Estende-se do sul do México à Argentina. Foi introduzido artificialmente a todas as Pequenas Antilhas continua habitando a região, exceto Anguilla, onde está extinto.[4] Vive em áreas esparsas na maior parte dos países da América Central Ístmica e em todos os países da América do Sul.[6]

Mede cerca de 12,5 cm de comprimento.[2] Alimentam-se de sementes e insetos, e geralmente são vistos em pares ou em pequenos grupos.[7]

Referências

  1. Governo de Goiás. «Passeriformes permitidos em cativeiro» (PDF)
  2. a b «Canário Típio – FEOMG – Federação Ornitológica de Minas Gerais»
  3. BirdLife International (2012). «Sicalis luteola». Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas. 2012. Consultado em 13 de novembro de 2013old-form url
  4. a b International), BirdLife International (BirdLife (9 de agosto de 2018). «IUCN Red List of Threatened Species: Grassland Yellow-finch»
  5. «BirdLife International - Data Zone»
  6. «BirdLife - Data Zone - mapa»
  7. Guia de Campo Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustrado por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013; p. 480. ISBN 978-85-60120-25-3
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Sicalis luteola: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

O tipio ou canário-típio (Sicalis luteola), também conhecido por canário-da-horta e por outros nomes regionais, é uma ave passeriforme da família dos turdídeos.

Está presente em um habitat é grande e variado que consiste principalmente de áreas com vegetação de pouca densidade, como campos, savanas, zonas úmidas e pastagens, tanto em clima tropical quanto subtropical. Estende-se do sul do México à Argentina. Foi introduzido artificialmente a todas as Pequenas Antilhas continua habitando a região, exceto Anguilla, onde está extinto. Vive em áreas esparsas na maior parte dos países da América Central Ístmica e em todos os países da América do Sul.

Mede cerca de 12,5 cm de comprimento. Alimentam-se de sementes e insetos, e geralmente são vistos em pares ou em pequenos grupos.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Gräsgulfink ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Gräsgulfink[2] (Sicalis luteola) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Gräsgulfink delas in i sju underarter med följande utbredning:[3]

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Sicalis luteola Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.2 www.iucnredlist.org. Läst 2015-09-01.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-07-01
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2015-08-11

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Gräsgulfink: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Gräsgulfink (Sicalis luteola) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

Gräsgulfink delas in i sju underarter med följande utbredning:

chrysops-gruppen: S. l. chrysops: södra Mexiko (Veracruz och Chiapas) till Guatemala och nordöstra Honduras. S. l. mexicana: Stillahavssluttningarna i södra Mexiko (sydvästra Puebla och Morelos). S. l. eisenmanni: Stillahavssluttningarna i nordvästra Costa Rica (Guanacaste) och Panama (Coclé). S. l. bogotensis: östra Anderna från Colombia till Venezuela, Ecuador och södra Peru. luteola-gruppen: S. l. luteola: västra Anderna i Colombia, Venezuela, Guyana och norra Brasilien. S. l. flavissima: öar vid mynningen av Amazonfloden och angränsande Pará. S. l. luteiventris: låglandet i södra Sydamerika.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Sicalis luteola ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Sicalis luteola là một loài chim trong họ Thraupidae.[1]

Chú thích

  1. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến họ chim Thraupidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Sicalis luteola: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Sicalis luteola là một loài chim trong họ Thraupidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI