'''Sicalis luteola[3] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Sicalis qu'integra la familia Thraupidae. Dellos autores considerar na familia Emberizidae. Tien una amplia distribución qu'inclúi América Central, les Antilles y Suramérica.[1]
Denominar tamién chirigüe sabaneru (Costa Rica), misto (Arxentina, Paraguái, Uruguái), chirihue (Chile), canariu sabaneru (Colombia), zacatero mariellu (Méxicu), pinzón mariellu (Hondures, Nicaragua), gorrión-canariu sabaneru (Méxicu), pebidal chirigüe o tipio (Brasil).[4]
Mide ente 11,5 y 12,5 cm y ye pardu olivaceu penriba cola corona y l'envés estriaos de coritu, lorum y área ocular mariellu vivo, rabadilla oliva; nala y cola marrones. Pembaxo ye mariellu, col pechu llaváu de pardu. La fema ye más marrón penriba y pardusca pembaxo.[5] Subcaudales ablancazaes; primaries corites con ribete verdosu na parte esterior; cobertoras pardu coritu con cantos abuxaos, les pequeñes amarellentaes.[6]
La so área de distribución inclúi Antigua y Barbuda, Arxentina, Barbados, Belice, Bolivia, Brasil, Chile, Colombia, Costa Rica, Dominica, Ecuador, Guayana Francesa, Guadalupe, Guatemala, Guyana, Hondures, Martinica, Méxicu, Montserrat, Nicaragua, Panamá, Paraguái, Perú; Saint Kitts y Nevis, Santa Lucía, San Vicente y les Granadines, Surinam, Trinidá y Tobagu, Uruguái, Venezuela. Considerar llocalmente estinguíu n'Anguila.[1]
El so hábitat natural inclúi pacionales subtropicales y tropicales, sabanes y güelgaes (banzaos, barraqueres).[1] Tamién habita árees cultivaes y zones urbanes y arbolees.
Habita hasta los 3000 msnm.[7] La subespecie del conu sur (luteiventris) ye común y estendida, atopada en cualquier llugar con camperes. Les poblaciones andines son más estazaes y atopaes en hábitats con camperes húmedes. Les poblaciones más tropicales en Méxicu, América Central y Venezuela habiten n'árees con camperes curties.[8]
Ye vistu en grandes bandaes, paeciendo nómades; al migrar puede volar en grupos compactos. Nun ye común velo cerca d'habitaciones humanes, al contrariu del chirigüe azafranáu (Sicalis flaveola). Percuerre'l suelu y posa en parrotales y barganales.[5] Duermen colectivamente en tacuarales.[9]
Aliméntase principalmente de granes ya inseutos, anque tamién consume frutos.
Mientres el tiempu de nidificación, ente setiembre y marzu, los machos álcense y dempués cayen, calteniendo'l so cantar por más tiempu. El nial ye construyíu nel suelu, escondíu ente plantes como cactus o zarzamores, fechu con campera y forráu con clina d'animales. La niarada ye de 3 a 5 güevos, de fondu azuloso con pintes ablondes, dacuando formando un aniellu na parte más ancha. El tamañu promediu ye de 19 x 14 mm.[6]
El llamáu ye un “tzi-tzit” agudu y delicáu; el cantar, un fluxu nidio y variao de trinados entemecíos con gritíos y runfíos, de cutiu dáu en plenu vuelu, col pileu arizáu.[5]
La especie S. luteola describióse per primer vegada pol naturalista suecu Anders Sparrman en 1789 sol nome científicu Emberiza luteola; llocalidá tipo «Surinam».[2]
Dato xenéticu-moleculares suxuren qu'esti xéneru ta más llueu rellacionáu al grupu formáu polos yales Phrygilus atriceps, Phrygilus punensis, Phrygilus gayi y Phrygilus patagonicus; tamién, que pertenez a la familia Thraupidae. Esta especie foi primeramente considerada conespecífica con Sicalis raimondii por cuenta de les similaridades nel plumaxe, pero los dos asoceden simpátricamente na mariña sur del Perú y pórtense como especies biolóxiques propies. Foi suxuríu que les subespecies pueden constituyir hasta tres especies separaes, nominal, flavissima y chapmani formando una especie, chrysops, mexicana, eisenmanni y bogotensis otra, y luteiventris una tercera; otros suxuren qu'hai dos grupos principales envueltos, siendo luteiventris una especie separada y toles otres subespecies siendo conespecíficas. Ye necesariu un estudiu detalláu de les variaciones xeográfiques de plumaxe, vocalización y xenética.[2]
Sicalis luteola y S. luteiventris (antes dixebraes) fueron sumaes nuna única especie como S. luteola siguiendo a SACC (2005).[1]
Dellos autores o clasificaciones considerar dientro de la familia Emberizidae, pudiendo citar ITIS[10] y Birdlife International.[1] Sicasí, Clements Checklist 6.8,[11] Zoonomen,[12] el SACC [13] y l'IOC[14] considerar integrando la familia Thraupidae.
Clements Checklist 6.8 reconoz 7 subespecies,[11] cola so correspondiente distribución xeográfica:[2]
Otres clasificaciones, como ITIS[10] y Zoonomen[12] reconocen una octava subespecie:
'''Sicalis luteola ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Sicalis qu'integra la familia Thraupidae. Dellos autores considerar na familia Emberizidae. Tien una amplia distribución qu'inclúi América Central, les Antilles y Suramérica.
Sicalis luteola és una espècie d'ocell passeriforme de la família Thraupidae.
Habita àrees aquàtiques, pasturatges, zones urbanes i arbres conreades. Es troba a la zona tropical d'Amèrica del Sud, Bolívia, Colòmbia, Equador, Perú i Brasil. També es troba a la zona pampeana de l'Argentina i Uruguai.
A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Sicalis luteolaAderyn a rhywogaeth o adar yw Pila melyn y dolydd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pilaon melyn y dolydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sicalis luteola; yr enw Saesneg arno yw Grassland yellow finch. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. luteola, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
Mae'r pila melyn y dolydd yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Bras bychan Emberiza pusilla Bras Ffrainc Emberiza cirlus Bras gerddi Emberiza hortulana Bras melyn Emberiza citrinella Bras pinwydd Emberiza leucocephalos Bras y cyrs Emberiza schoeniclus Bras y graig Emberiza cia Bras yr ŷd Emberiza calandra Hadysor cycyllog Sporophila melanops Hadysor gwinau Sporophila cinnamomea Hadysor Temminck Sporophila falcirostris Hadysor torwinau'r Gorllewin Sporophila hypochroma Towhî cynffonwyrdd Pipilo chlorurusAderyn a rhywogaeth o adar yw Pila melyn y dolydd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pilaon melyn y dolydd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sicalis luteola; yr enw Saesneg arno yw Grassland yellow finch. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. luteola, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.
The grassland yellow finch (Sicalis luteola) is a small passerine bird. Despite its name, it is not a finch, but is a seedeater. These were formerly united with the buntings and American sparrows in the Emberizidae, but are now known to be tanagers.
It is a resident in tropical South America, from Colombia south and east to the Guianas and central Ecuador, Peru and Brazil. Birds which breed further south in Argentina and Uruguay migrate to Bolivia and southern Brazil, (the cerrado etc.), in the austral winter. There are also isolated populations in Central America and Mexico. It was discovered on Trinidad in 2004, presumably having colonised from nearby Venezuela. Also known from Barbados, certainly since 1960 if not earlier.
The grassland yellow finch, as its name implies, is found in fields and other open grassland. The female lays 3 brown-speckled pale blue-green eggs in a grassy cup nest in tall grass, and several pairs may breed close to each other in suitable areas.
The grassland yellow finch is about 12 cm long and weighs 13 g. The males have bright yellow underparts and rump, and olive yellow upperparts. The crown and nape have dark streaking, and there is yellow around the eye. Females have dark-streaked pale brown upperparts and dull yellow underparts. The call is a sharp te-tsip, and the male's song, given from a perch or in a display flight, is a series of chips, buzzes and trills.
Grassland yellow finches eat seeds and insects, and are usually seen in pairs or small groups.
The grassland yellow finch (Sicalis luteola) is a small passerine bird. Despite its name, it is not a finch, but is a seedeater. These were formerly united with the buntings and American sparrows in the Emberizidae, but are now known to be tanagers.
It is a resident in tropical South America, from Colombia south and east to the Guianas and central Ecuador, Peru and Brazil. Birds which breed further south in Argentina and Uruguay migrate to Bolivia and southern Brazil, (the cerrado etc.), in the austral winter. There are also isolated populations in Central America and Mexico. It was discovered on Trinidad in 2004, presumably having colonised from nearby Venezuela. Also known from Barbados, certainly since 1960 if not earlier.
The grassland yellow finch, as its name implies, is found in fields and other open grassland. The female lays 3 brown-speckled pale blue-green eggs in a grassy cup nest in tall grass, and several pairs may breed close to each other in suitable areas.
The grassland yellow finch is about 12 cm long and weighs 13 g. The males have bright yellow underparts and rump, and olive yellow upperparts. The crown and nape have dark streaking, and there is yellow around the eye. Females have dark-streaked pale brown upperparts and dull yellow underparts. The call is a sharp te-tsip, and the male's song, given from a perch or in a display flight, is a series of chips, buzzes and trills.
Grassland yellow finches eat seeds and insects, and are usually seen in pairs or small groups.
El chirigüe sabanero (Sicalis luteola)[3] es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae perteneciente al género Sicalis. Tiene una amplia distribución que incluye México y América Central –donde es el único Sicalis presente–, las Antillas menores –donde fue introducido– y Sudamérica.[1]
Aparte del nombre dado por la Sociedad Española de Ornitología: chirigüe sabanero (también en Costa Rica), se le denomina también misto (en Argentina, Paraguay y Uruguay), chirihue (en Chile), chirigüe común (en Perú), canario sabanero (en Colombia), zacatero amarillo (en México), pinzón amarillo (en Honduras y Nicaragua), gorrión-canario sabanero (en México), pinzón-amarillo sabanero (en Panamá), canario chirigϋe (en Venezuela) o semillero chirigüe.[4]
Se distribuye como residente reproductor de forma disjunta y local desde el centro de México, en Belice, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panamá, hacia el sur por regiones andinas de Colombia, Ecuador, hasta el sureste de Perú; hacia el este desde el este de Colombia al noreste de Venezuela, en los tepuyes del sureste de Venezuela, extremo norte de Brasil y sur de Guyana; en el litoral caribeño de Guyana, Surinam y Guayana Francesa; en el delta y bajo río Amazonas en Brasil; en el centro de Chile; y en una extensa área de Argentina desde el centro de la Patagonia (Chubut) hasta el norte y noreste, Uruguay y sur de Brasil, esta población migra hacia el norte en los inviernos autrales, llegando hasta el sureste de Perú, Bolivia, Paraguay y centro y noreste de Brasil. Es accidental (o introducido) en las islas antillanas de Antigua y Barbuda, Barbados, Dominica, Guadalupe, Martinica, Montserrat, San Cristóbal y Nieves, Santa Lucía, San Vicente y las Granadinas y Trinidad y Tobago, y en el extremo sur en las islas Malvinas. Se lo considera localmente extinto en Anguila.[1]
Esta especie, ampliamente diseminada, es localmente común en sus hábitats naturales: pastizales subtropicales y tropicales, sabanas y humedales (pantanos, ciénagas).[1] También habita áreas cultivadas y zonas urbanas y arboledas. Habita principalmente hasta los 3000 m de altitud, llegando hasta los 4100 m en Bolivia.[5]
La subespecie del cono sur (luteiventris) es común y extendida, encontrada en cualquier lugar con pastos y en baldíos urbanos. Las poblaciones andinas son más fragmentadas y encontradas en hábitats con pastos húmedos. Las poblaciones más tropicales en México, América Central y Venezuela habitan en áreas con pastos cortos.[6]
Mide entre 11,5 y 12,5 cm de longitud. Es pardo oliváceo por arriba con la corona y el dorso estriados de negruzco, lorum y área ocular amarillo vivo, rabadilla oliva; ala y cola marrones. Por abajo es amarillo, con el pecho lavado de pardo. La hembra es más marrón por arriba y pardusca por abajo.[7] Subcaudales blanquecinas; primarias negruzcas con ribete verdoso en la parte exterior; cobertoras pardo negruzco con bordes grisáceos, las pequeñas amarillentas.[8]
Es visto en grandes bandadas, pareciendo nómades; al migrar puede volar en grupos compactos. No es común verlo cerca de habitaciones humanas, al contrario del chirigüe azafranado (Sicalis flaveola). Recorre el suelo y posa en arbustos y cercas.[7] Duermen colectivamente en tacuarales.[9]
Se alimenta principalmente de semillas e insectos, aunque también consume frutos.
Durante el tiempo de nidificación, entre septiembre y marzo, los machos se elevan y después caen, manteniendo su canto por más tiempo. El nido es construido en el suelo, escondido entre plantas como cactus o zarzamoras, hecho con pasto y forrado con crin de animales. La nidada es de 3 a 5 huevos, de fondo azuloso con pintas rufas, a veces formando un anillo en la parte más ancha. El tamaño promedio es de 19 x 14 mm.[8]
El llamado es un «tzi-tzit» agudo y delicado; el canto, un flujo suave y variado de trinados mezclados con chillidos y zumbidos, a menudo dado en pleno vuelo, con el píleo erizado.[7]
La especie S. luteola fue descrita por primera vez por el naturalista sueco Anders Sparrman en 1789 bajo el nombre científico Emberiza luteola; la localidad tipo no fue dada, se presume «Surinam».[4]
El nombre genérico femenino Sicalis proviene del griego «sikalis, sukalis o sukallis»: pequeño pájaro de cabeza negra, mencionado por Epicarmo, Aristóteles y otros, no identificado, probablemente un tipo de curruca Sylvia; y el nombre de la especie «luteola» proviene del latín «luteolus»: amarillento.[10]
Esta especie fue previamente considerada conespecífica con Sicalis raimondii debido a las similitudes en el plumaje, pero las dos ocurren simpátricamente en la costa sur de Perú y se comportan como especies biológicas propias. Ha sido sugerido que las subespecies pueden constituir hasta tres especies separadas: nominal, flavissima y chapmani formando una especie, chrysops, mexicana, eisenmanni y bogotensis otra, y luteiventris una tercera; otros sugieren que hay dos grupos principales envueltos, siendo luteiventris una especie separada y todas las otras subespecies siendo conespecíficas. Es necesario un estudio detallado de las variaciones geográficas de plumaje, vocalización y genética.[6]
Sicalis luteola y S. luteiventris (antes separadas) han sido sumadas en una única especie como S. luteola siguiendo al Comité de Clasificación de Sudamérica (SACC) (2005).[1]
Los datos presentados por los amplios estudios filogenéticos recientes demostraron que la presente especie es próxima de Sicalis columbiana, y el par formado por ambas es próximo de Sicalis flaveola.[11]
Según la clasificación Clements Checklist/eBird v.2019[12] se reconocen siete subespecies en tres grupos, con su correspondiente distribución geográfica:[6]
La clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[13] reconoce una octava subespecie:
|formato=
requiere |url=
(ayuda)) (en inglés). El chirigüe sabanero (Sicalis luteola) es una especie de ave paseriforme de la familia Thraupidae perteneciente al género Sicalis. Tiene una amplia distribución que incluye México y América Central –donde es el único Sicalis presente–, las Antillas menores –donde fue introducido– y Sudamérica.
Sicalis luteola Sicalis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.
Sicalis luteola Sicalis generoko animalia da. Hegaztien barruko Thraupidae familian sailkatua dago.
Sicalis luteola
Le Sicale des savanes (Sicalis luteola) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Thraupidae. Auparavant, il était connu sous les noms de Petit Bouton-d'or et de Chardonneret jaune.
Cet oiseau ressemble au Sicale bouton-d'or mais est nettement plus petit (11,5 à 12,5 cm de longueur).
Le mâle a la tête et le dessus du corps vert olive clair strié de brun noir. La femelle est plus terne. Les yeux sont marron foncé, le bec gris clair et les pattes grises.
Cet oiseau vit en Amérique du Sud du Mexique à l'Argentine. Il a été introduit aux Antilles.
Cette espèce fréquente les prairies, les falaises et les lisières de marais.
Sicalis luteola
Le Sicale des savanes (Sicalis luteola) est une espèce de passereau appartenant à la famille des Thraupidae. Auparavant, il était connu sous les noms de Petit Bouton-d'or et de Chardonneret jaune.
Sicalis luteola é un pequena especie de paxaro da orde dos paseriformes. Algúns autores considérano na familia Emberizidae. Ten unha ampla distribución que inclúe América Central, as Antillas e América do Sur.
Mide arredor de 14,5 cm. É pardo oliváceo por enriba coa coroa e o dorso estriados de negruzco, lorum e área ocular amarela viva; á e cola marróns. Por abaixo é amarelo, co peito lavado de pardo. A femia é máis marrón por enriba e pardusca por embaixo.[3] Subcaudais brancas; primarias negruzcas con reberete verdoso na parte exterior; cobertoras pardo negruzco con bordos agrisados, as pequenas amarelas.[4]
Sicalis luteola é un pequena especie de paxaro da orde dos paseriformes. Algúns autores considérano na familia Emberizidae. Ten unha ampla distribución que inclúe América Central, as Antillas e América do Sur.
De graslandsaffraangors (Sicalis luteola) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (tangaren).
Deze soort komt wijdverspreid voor in Zuid-Amerika en telt 8 ondersoorten:
De graslandsaffraangors (Sicalis luteola) is een zangvogel uit de familie Thraupidae (tangaren).
O tipio[1] ou canário-típio[2] (Sicalis luteola), também conhecido por canário-da-horta e por outros nomes regionais, é uma ave passeriforme da família dos turdídeos.[3]
Está presente em um habitat é grande e variado que consiste principalmente de áreas com vegetação de pouca densidade, como campos, savanas, zonas úmidas e pastagens, tanto em clima tropical quanto subtropical.[4][5] Estende-se do sul do México à Argentina. Foi introduzido artificialmente a todas as Pequenas Antilhas continua habitando a região, exceto Anguilla, onde está extinto.[4] Vive em áreas esparsas na maior parte dos países da América Central Ístmica e em todos os países da América do Sul.[6]
Mede cerca de 12,5 cm de comprimento.[2] Alimentam-se de sementes e insetos, e geralmente são vistos em pares ou em pequenos grupos.[7]
O tipio ou canário-típio (Sicalis luteola), também conhecido por canário-da-horta e por outros nomes regionais, é uma ave passeriforme da família dos turdídeos.
Está presente em um habitat é grande e variado que consiste principalmente de áreas com vegetação de pouca densidade, como campos, savanas, zonas úmidas e pastagens, tanto em clima tropical quanto subtropical. Estende-se do sul do México à Argentina. Foi introduzido artificialmente a todas as Pequenas Antilhas continua habitando a região, exceto Anguilla, onde está extinto. Vive em áreas esparsas na maior parte dos países da América Central Ístmica e em todos os países da América do Sul.
Mede cerca de 12,5 cm de comprimento. Alimentam-se de sementes e insetos, e geralmente são vistos em pares ou em pequenos grupos.
Gräsgulfink[2] (Sicalis luteola) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Gräsgulfink delas in i sju underarter med följande utbredning:[3]
Gräsgulfink (Sicalis luteola) är en fågel i familjen tangaror inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Gräsgulfink delas in i sju underarter med följande utbredning:
chrysops-gruppen: S. l. chrysops: södra Mexiko (Veracruz och Chiapas) till Guatemala och nordöstra Honduras. S. l. mexicana: Stillahavssluttningarna i södra Mexiko (sydvästra Puebla och Morelos). S. l. eisenmanni: Stillahavssluttningarna i nordvästra Costa Rica (Guanacaste) och Panama (Coclé). S. l. bogotensis: östra Anderna från Colombia till Venezuela, Ecuador och södra Peru. luteola-gruppen: S. l. luteola: västra Anderna i Colombia, Venezuela, Guyana och norra Brasilien. S. l. flavissima: öar vid mynningen av Amazonfloden och angränsande Pará. S. l. luteiventris: låglandet i södra Sydamerika.Sicalis luteola là một loài chim trong họ Thraupidae.[1]
Sicalis luteola là một loài chim trong họ Thraupidae.