nomes no trilho de navegação
Bizdimdiklər (lat. Recurvirostridae) çovdarçıkimilər dəstəsinə aid heyvan fəsiləsi.
Recurvirostridae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, ennañ an avoseted hag ar skaseged, termenet e 1831 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857)[1], Recurvirostra ar genad skouer anezhañ.
Diouzh Doare 12.1 an IOC World Bird List[2] ez a tri genad d'ober ar c'herentiad :
Recurvirostridae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, ennañ an avoseted hag ar skaseged, termenet e 1831 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857), Recurvirostra ar genad skouer anezhañ.
Diouzh Doare 12.1 an IOC World Bird List ez a tri genad d'ober ar c'herentiad :
Els recurviròstrids (Recurvirostridae) són una família d'ocells inclosa a l'ordre dels caradriformes (Charadriiformes) que inclou els camallargues i els becs d'alena.
Són ocells limícoles prims i elegants que fan 35 – 51 cm de llargària, amb potes molt llargues i plomatge normalment blanc i negre. El bec dels camallargues és recte i de llargària mediana, mentre el dels bec d'alena és més llarg i corbat cap amunt.
Viuen en zones humides normalment amb poca profunditat. Són aus cosmopolites, presentant la seva major diversitat en Àsia i Austràlia.
En la taxonomia de Sibley-Ahlquist, aquesta família va ser integrada als caràdrids (Charadriidae), on formaven la tribu Recurvirostrini en la que també s'incloïa el bec d'ibis.
Les classificacions taxonòmiques recents, arran els estudis genètics fets des de principis de l'any 2000, tornen a considerar el subordre charadrii format per quatre famílies, una d'elles la dels recurviròstrids, amb 3 gèneres i 10 espècies.
Els recurviròstrids (Recurvirostridae) són una família d'ocells inclosa a l'ordre dels caradriformes (Charadriiformes) que inclou els camallargues i els becs d'alena.
Klyde-familien (Recurvirostridae) er en familie af langbenede vadefugle, der omfatter tre slægter. Familien tæller 9-10 arter og er udbredt over hele verden.
I Danmark er slægterne Himantopus og Recurvirostra repræsenteret med henholdsvis stylteløber og klyde.
Die Säbelschnäbler (Recurvirostridae) sind eine Familie aus der Ordnung der Regenpfeiferartigen (Charadriiformes). Sie sind in fast allen tropischen und gemäßigten Zonen der Welt verbreitet. Gekennzeichnet sind sie durch einen langen Hals, lange Beine und einen langen, schlanken Schnabel. Dieser ist je nach Gattung entweder gerade geformt oder deutlich nach oben gekrümmt. Die drei Gattungen – der eigentliche Säbelschnäbler, der Stelzenläufer und der Schlammstelzer – sind äußerlich recht verschieden, aber dennoch dicht miteinander verwandt.
Allen Arten zu eigen sind der lange Schnabel, ein langer Hals und sehr lange Beine. Der Schnabel ist bei den eigentlichen Säbelschnäblern aufwärts gebogen und mit Lamellen zum Filtern der Nahrung versehen. Dagegen haben Stelzenläufer einen geraden oder kaum merklich gebogenen Schnabel, dem die Lamellen fehlen. Der Schlammstelzer, der in diesen wie auch in anderen Merkmalen zwischen beiden Gattungen vermittelt, hat einen geraden Schnabel wie die Stelzenläufer, der jedoch Lamellen trägt.[1]
Die Beine der echten Säbelschnäbler sind blaugrau gefärbt, die der anderen Gattungen rosa. Eigentliche Säbelschnäbler haben drei Vorderzehen und eine Hinterzehe (anisodaktyler Fuß). Die Vorderzehen sind durch basale Schwimmhäute verbunden. Bei den Stelzenläufern gibt es keine Hinterzehe (tridaktyler Fuß) und keine Schwimmhäute. Auch hier vermitteln die Schlammstelzer, die einen tridaktylen Fuß mit basalen Schwimmhäuten haben.[1]
Typischerweise ist das Gefieder schwarz-weiß gemustert. Bei drei außereuropäischen Arten kommt als dritte Farbe noch Rotbraun hinzu. Nur der Schwarze Stelzenläufer ist einfarbig schwarz gefärbt. Das Jugendkleid gleicht oder ähnelt dem Aussehen adulter Vögel. Eine Ausnahme ist auch hier der Schwarze Stelzenläufer, bei dem juvenile Vögel kaum vom eigentlichen Stelzenläufer zu unterscheiden sind.[1]
Säbelschnäbler sind auf allen Kontinenten außer Antarktika verbreitet. Dabei bewohnen sie gemäßigte, subtropische und tropische Klimazonen. Der bevorzugte Lebensraum ist flaches Sumpfland in baumarmen Landschaften. Eigentliche Säbelschnäbler findet man vor allem an Salzseen und Lagunen. Die Stelzenläufer sind bei der Habitatwahl flexibler und sind sowohl an Fließgewässern wie an Seen zu finden, und ebenso an Süß- wie an Brackwasser. Brutgebiete liegen für gewöhnlich im Binnenland, außerhalb der Brutzeit findet man Säbelschnäbler auch an den Küsten. Einen besonderen Lebensraum hat der Andensäbelschnäbler, der in den Anden in Höhen bis zu 5000 m brütet.[2]
Mit Ausnahme des Andensäbelschnäblers und des Schwarzen Stelzenläufers sind bei allen Arten zumindest Teilpopulationen Zugvögel. So ziehen große Teile der Populationen der nördlichen und südlichen gemäßigten Zone in wärmere Regionen. Der Zug erfolgt meistens bei Nacht in kleinen Gruppen. Die Vögel folgen dabei Küsten oder Flussläufen.[3]
Säbelschnäbler sind hauptsächlich, aber nicht ausschließlich tagaktiv. Neben dem Tag-Nacht-Rhythmus bestimmen auch die Gezeiten die Aktivitätszeiten der Säbelschnäbler. Mit Ausnahme des einzelgängerischen Schwarzen Stelzenläufers leben die Vögel in kleinen bis sehr großen Verbänden. Zur Brut finden sich bei eigentlichen Säbelschnäblern und Stelzenläufern fünf bis hundert Paare zusammen. Beim Schlammstelzer können die Kolonien dagegen viele tausend Paare umfassen. Auch außerhalb der Brutzeit leben Säbelschnäbler in größeren Gruppen.[4]
Der unterschiedliche anatomische Bau der Schnäbel bedingt verschiedene Ernährungsweisen: Die eigentlichen Säbelschnäbler und Schlammstelzer setzen die Lamellen an ihren Schnabelrändern zur Nahrungssuche ein. Mit nur etwas geöffnetem Schnabel machen sie seitliche Schwenkbewegungen durch flaches Wasser oder Schlamm. Etwa alle zwei Sekunden stößt die Zunge vor und streift die an den Lamellen hängen gebliebenen Kleinorganismen ab. Auf diese Weise werden hauptsächlich im Plankton lebende Krebstiere und Würmer aufgenommen. Neben dieser Seihmethode wird Nahrung auch direkt durch Aufpicken aufgenommen. Für die Stelzenläufer ist dies die nahezu einzige Art der Nahrungsaufnahme. Hierbei werden vor allem Insekten und deren Larven sowie Würmer gefressen.[5]
Eine geringere Rolle spielen bei der Ernährung Mollusken, kleine Fische und Wasserpflanzen.[5]
Säbelschnäbler leben in saisonaler Monogamie, der Schwarze Stelzenläufer ist lebenslang monogam. Sie brüten in Kolonien, bei denen die Nester jeweils fünf bis dreißig Meter auseinander liegen; nur beim Schlammstelzer sind die Nester innerhalb einer Kolonie viel dichter gedrängt, hier können bis zu achtzehn Nester auf einem Quadratmeter liegen. Oft bilden Säbelschnäbler gemischte Kolonien mit anderen Watvögeln.[6]
Es werden fast immer drei bis vier Eier gelegt, obwohl auch Extreme von nur einem Ei oder acht Eiern bekannt geworden sind. Die Eier sind gelb oder braun (beim Schlammstelzer weiß) mit dunklen Flecken. Die Größe beträgt 4,5 bis 5,5 × 3 bis 4 cm. Beide Partner brüten und wechseln sich häufig ab. Auch die Verteidigung des Nestes ist Aufgabe beider Partner. Potenzielle Nesträuber werden entweder attackiert oder vom Nest fortgelockt, etwa durch Vortäuschen einer Flügelverletzung.[6]
Die Jungvögel der eigentlichen Säbelschnäbler und der Stelzenläufer sind beige oder rotbraun gefärbt mit schwarzer Fleckung. Sie schlüpfen synchron und verlassen das Nest innerhalb der ersten vierundzwanzig Stunden. Anschließend bleiben sie noch einige Monate in der Nähe ihrer Eltern. Eine Ausnahme bildet auch hier der Schlammstelzer, dessen Junge einfarbig weiß sind und nach dem Schlüpfen in großen „Kindergärten“ zusammenkommen.[6]
Als stammesgeschichtlich sehr alte Familie sind Säbelschnäbler seit dem frühen Eozän belegt. Fossile Gattungen dieser Epoche sind Coltonia (Nordamerika), Kashinia (Großbritannien) und Fluviatilavis (Portugal).[7]
Die Säbelschnäbler gehören zur Ordnung der Regenpfeiferartigen. Innerhalb dieser Ordnung sind nach DNA-Analysen die nächsten Verwandten die Austernfischer, der Ibisschnabel und Teile der paraphyletischen Familie der Regenpfeifer.[8]
Die Familie umfasst derzeit 3 Gattungen und 10 Arten:
Die Artenzahl innerhalb der Gattung Himantopus ist umstritten. Manche Autoren sehen von der oben gezeigten Auflistung nur den Schwarzen Stelzenläufer als eigenständig an und fassen die anderen als Unterarten ein und derselben Art auf. Zusätzlich zu den genannten gibt es dann noch bei manchen Autoren den Hawaii-Stelzenläufer (Himantopus knudseni). Da auch der Schwarze Stelzenläufer mit dem Weißgesicht-Stelzenläufer hybridisiert, ist selbst die Abspaltung des Schwarzen Stelzenläufers fragwürdig.[9]
Die Verwandtschaft der drei Gattungen untereinander ist ungeklärt. Untersuchungen brachten widersprüchliche Ergebnisse, nach denen manchmal die Gattung Himantopus als Schwestergruppe der beiden anderen festgestellt wurde, dann wieder die Gattung Cladorhynchus als Schwestergruppe der anderen.[10]
Der eigentliche Säbelschnäbler war einst in Mittel- und Westeuropa nahezu ausgestorben. Seine Wiedereinführung in Großbritannien nach hundert Jahren Abwesenheit war 1941 eine Erfolgsgeschichte der Royal Society for the Protection of Birds, die heute einen Säbelschnäbler im Logo führt. Da heute die Ausbeutung von Säbelschnäblern als Speisevögel und zur Sportjagd keine große Rolle mehr spielen, ist die Zerstörung von Feuchthabitaten eine größere Bedrohung geworden.[11]
Auf Artebene ist nur eine Art gefährdet: Der Schwarze Stelzenläufer wird von der IUCN im Status vom Aussterben bedroht geführt. Nachdem er im 19. Jahrhundert noch häufig war, gab es im 20. Jahrhundert einen dramatischen Einbruch, der vor allem durch die in Neuseeland eingeschleppten Katzen, Wiesel und Ratten sowie durch das häufige Hybridisieren mit dem Weißgesichtstelzenläufer herbeigeführt wurde. 2001 gab es nur noch sieben Brutpaare. Diese Zahl konnte mittlerweile wieder auf zwanzig erhöht werden, allerdings ist hierzu ständiges Freisetzen in Gefangenschaft aufgezogener Tiere notwendig.[12]
Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World (HBW). Band 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona 1996, ISBN 84-87334-20-2.
Die Säbelschnäbler (Recurvirostridae) sind eine Familie aus der Ordnung der Regenpfeiferartigen (Charadriiformes). Sie sind in fast allen tropischen und gemäßigten Zonen der Welt verbreitet. Gekennzeichnet sind sie durch einen langen Hals, lange Beine und einen langen, schlanken Schnabel. Dieser ist je nach Gattung entweder gerade geformt oder deutlich nach oben gekrümmt. Die drei Gattungen – der eigentliche Säbelschnäbler, der Stelzenläufer und der Schlammstelzer – sind äußerlich recht verschieden, aber dennoch dicht miteinander verwandt.
De Kluutvagels (Recurvirostridae) sünd en Familie mank de Tüütvagels.
Düsse Vagels hefft en Snavel (Rostrum), de is jummers lang. Bi de wecken Aarden maakt se en Bagen un wiest nich na unnen, man na boven (Recurvi-). Se hefft lange Fööt un an de eersten Töhn sitt to’n Deel Lappen an. De Achtertöhn fehlt oder is man minne. To düsse Familie höört 10 Aarden to.[1]
Ehr Freten besteiht ut lüttje Kreefte. De fangt se, wenn se ehren Snavel en beten openstahn laat un dor dör dat Water hen un wedder mit gaht.
Düsse Vagels leevt an Meere, in’n Sump un an modderige Waters un möögt an’n leevsten Solt- un Brackwater.
Josep del Hoyo et al.: Handbook of the Birds of the World (HBW), Band 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona 1996
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. De Kluutvagels (Recurvirostridae) sünd en Familie mank de Tüütvagels.
De klútfûgels (Recurvirostridae) binne in famylje fan de wilstereftigen dy foaral opfalle troch harren lange skonken en harren snaffel dy't nei boppe bûgd is.
Der binne 8 soarten yn 3 skaaien.
De klútfûgels (Recurvirostridae) binne in famylje fan de wilstereftigen dy foaral opfalle troch harren lange skonken en harren snaffel dy't nei boppe bûgd is.
Wasese hawa ni ndege wa familia ya Recurvirostridae (kusoma kuhusu wasese wengine tazama Msese (Scolopacidae)). Ndege hawa ni weusi na weupe na wana mdomo na miguu mirefu ilio membamba. Huonekana kando ya ziwa, bahari au mito, afadhali kwa maji ya chumvi, ambapo hutafuta chakula kwa kutumia kuiingiza midomo yao katika matope. Hula gegereka wadogo na wadudu wa maji. Hutaga mayai mawili hadi matano ardhini au juu ya majani makavu karibu na maji. Kwa kawaida matago yapo kwa makundi madogo.
Wasese walonjo wenye manyonya ya majira ya baridi
Msese domojuu
Msese domojuu akiruka angani
Banded stilts
Black stilt
Black-necked stilt
American avocet
Andean avocet
Red-necked avocet
Wasese hawa ni ndege wa familia ya Recurvirostridae (kusoma kuhusu wasese wengine tazama Msese (Scolopacidae)). Ndege hawa ni weusi na weupe na wana mdomo na miguu mirefu ilio membamba. Huonekana kando ya ziwa, bahari au mito, afadhali kwa maji ya chumvi, ambapo hutafuta chakula kwa kutumia kuiingiza midomo yao katika matope. Hula gegereka wadogo na wadudu wa maji. Hutaga mayai mawili hadi matano ardhini au juu ya majani makavu karibu na maji. Kwa kawaida matago yapo kwa makundi madogo.
Tekst üüb Öömrang Sütjern (Recurvirostridae) san en fögelfamile, huar't 10 slacher faan jaft.
– Saamlang faan bilen of filmer
Wikispecies hää en artiikel tu: Sütjern (Recurvirostridae) san en fögelfamile, huar't 10 slacher faan jaft.
Псыкъуакъо лъэпкъыр (лат-бз. Recurvirostridae) — Ӏуфэбзу хэкӀыгъуэм щыщ лъэпкъщ.
Къуалэбзу пӀащэхэщ, я теплъэр нэхъыщхьэу фӀыцӀэ-хужь зэхэлъщ. Я пщэмрэ лъакъуэхэмрэ кӀыхьщ, пэ псыгъуэ кӀыхьхэщ. Хъухэмрэ анэхэмрэ зэфэгъущ.
Лъэпкъым лъэпкъыгъуищрэ лӀэужьыгъуапщӀрэ зэщӀеубыдэщ, ахэр:
The Recurvirostridae are a family of birds in the wader suborder Charadrii. It contains two distinct groups of birds, the avocets (one genus) and the stilts (two genera).
Avocets and stilts range in length from 30 to 46 cm (12 to 18 in) and in weight from 140 to 435 g (4.9 to 15.3 oz); males are usually slightly bigger than females.[1] All possess long, thin legs, necks, and bills. The bills of avocets are curved upwards, and are swept from side to side when the bird is feeding in the brackish or saline wetlands they prefer. The bills of stilts, in contrast, are straight. The front toes are webbed, partially in most stilts, and fully in avocets and the banded stilt, which swim more.[1] The majority of species' plumage has contrasting areas of black and white, with some species having patches of buff or brown on the head or chest.[2] The sexes are similar.[1]
Their vocalizations are usually yelps of one or two syllables.[1]
Avocets and stilts are a cosmopolitan family, being distributed on all the world's continents except Antarctica, and occurring on several oceanic islands. Several species are wide-ranging and a few are locally distributed.
One species, the black stilt of New Zealand, is critically endangered due to habitat loss, introduced predators, and hybridisation with the pied stilt.
These species feed on small aquatic animals such as mollusks, brine shrimp and other crustaceans, larval insects, segmented worms, tadpoles, and small fish.
Stilts and avocets breed on open ground near water, often in loose colonies. They defend nesting territories vigorously with aggressive displays, and mob intruders and possible predators with a great deal of noise.[1] They are monogamous, although the pair bonds are not maintained from season to season. Their eggs are light-coloured with dark markings, weighing 22 to 44 g (0.78 to 1.55 oz).[1] Three to four are laid in simple nests, and both parents share the incubation duties, which last 22 to 28 days.[1] The banded stilt may breed only every few years, as it breeds on temporary lakes caused by rains in the deserts of Australia. The chicks are downy and precocial, leaving the nest within a day of hatching;[1] they fledge in 28 to 35 days.[1] In all species except the banded stilt, the chicks are cared for by the parents for several months, and they may move them to new areas and defend territories there.[1] Banded stilts deviate from this by collecting their chicks in massive crèches numbering several hundred.
The taxonomy of the stilts is particularly debated, with the genus Himantopus considered to have two to six species.
The Recurvirostridae are a family of birds in the wader suborder Charadrii. It contains two distinct groups of birds, the avocets (one genus) and the stilts (two genera).
Rekurbrostruledoj estas familio de birdoj de la ordo de vadbirdoj nome ĥaradrioformaj. Ĝi enhavas du diferencajn grupojn:
Rekurbrostruledoj estas familio de birdoj de la ordo de vadbirdoj nome ĥaradrioformaj. Ĝi enhavas du diferencajn grupojn:
La avocetoj aŭ birdoj de la genro Recurvirostra, de longaj kruroj kaj longaj kurvaj bekoj kiujn ili balancigas el flanko al flanko dum manĝado en preferataj humidejoj. La himantopoj aŭ birdoj de la genro Himantopus, kiuj havas tre longajn krurojn kaj longajn maldikegajn bekojn.Los recurvirróstridos (Recurvirostridae) son una familia de aves del orden Charadriiformes que incluye las avocetas y las cigüeñuelas. Son aves palmípedas o zancudas que viven en lagunas o borde de las aguas, de 45 cm a más, de plumaje blanco y negro, de largas patas.
Esta familia incluye tres géneros.[1] La taxonomía de Himantopus himantopus es discutida.
Género Himantopus
Género Cladorhynchus
Género Recurvirostra
Los recurvirróstridos (Recurvirostridae) son una familia de aves del orden Charadriiformes que incluye las avocetas y las cigüeñuelas. Son aves palmípedas o zancudas que viven en lagunas o borde de las aguas, de 45 cm a más, de plumaje blanco y negro, de largas patas.
Recurvirostridae hegazti zangaluzeen familia bat da. Aintzira eta hezeguneetan bizi dira, 45 cm edo gehiagoko altuera eta luma zuri-beltz dituztelarik.
Himantopus generoa
Cladorhynchus generoa
Recurvirostra generoa
Recurvirostridae hegazti zangaluzeen familia bat da. Aintzira eta hezeguneetan bizi dira, 45 cm edo gehiagoko altuera eta luma zuri-beltz dituztelarik.
Avosetit (Recurvirostridae) on rantalintujen lahkoon kuuluva lintuheimo. Avosetit ovat pitkäjalkaisia ja -nokkaisia, tavallisesti mustavalkoisia kahlaajia. Niitä tavataan kaikissa maanosissa Antarktista lukuun ottamatta.
Avosetteihin kuuluu kolme sukua:
Avosetit (Recurvirostridae) on rantalintujen lahkoon kuuluva lintuheimo. Avosetit ovat pitkäjalkaisia ja -nokkaisia, tavallisesti mustavalkoisia kahlaajia. Niitä tavataan kaikissa maanosissa Antarktista lukuun ottamatta.
Avosetteihin kuuluu kolme sukua:
Pitkäjalat (Himantopus) Avosetit (Recurvirostra) Vyöpitkäjalka (Cladorhynchus leucocephalus)Les Recurvirostridae (ou récurvirostridés en français) sont une famille d'oiseaux nommés échasses et avocettes. Cette famille est constituée de 3 genres et 10 espèces.
Ce sont des oiseaux limicoles élancés et élégants (de 35 à 51 cm), aux pattes très longues et au plumage généralement pie. Les avocettes ont le bec assez long et retroussé, alors qu'il est droit et de longueur moyenne chez les échasses.
Elles sont cosmopolites, et présentent leur plus grande diversité en Asie et en Australie. Elles vivent dans les zones humides étendues et dégagées.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Dans la taxinomie Sibley-Ahlquist, cette famille a été intégrée aux charadriidés où elle constitue avec le bec-d'ibis tibétain, la tribu des Recurvirostrini, groupe frère des Haematopodini (huîtriers) :
Les classifications taxinomiques récente distinguent de nouveau quatre familles différentes (charadriidés, hématopodidés, récurvirostridés et ibidorhynchidés) à la suite des études génétiques menées depuis le début des années 2000.
Les Recurvirostridae (ou récurvirostridés en français) sont une famille d'oiseaux nommés échasses et avocettes. Cette famille est constituée de 3 genres et 10 espèces.
Os recurvirróstridos (Recurvirostridae) constitúen unha familia de aves limícolas da suborde Charadrii. Comprenden dous grupos distintos de aves, as avocetas (un xénero) e as pernalongas ou patudas (dous xéneros). En Galicia viven as especies Recurvirostra avosetta e Himantopus himantopus.
Os recurvirróstridos miden de 30 a 46 cm de lonxitude e pesan de 140 a 435 g; os machos son xeralmente algo menores que as femias.[1] Todos posúen peteiros, pescozos e patas longos e delgados. O peteiro das avocetas está curvado cara arriba, e o animal móveo a esquerda e dereita cando busca alimento nas augas salobres ou salinas pouco profundas. O peteiro das pernalongas é, ao contrario, recto. As dedas anteriores están palmadas na maioría das pernalongas, e totalmente palmadas nas avocetas e na pernalonga da especie Cladorhynchus leucocephalus, que é máis nadadora.[1] A maioría das especies ten unha plumaxe con áreas facendo contraste en branco e negro, e algunhas especies teñen manchas de cor beixe ou marrón na cabeza ou peito.[2] Os dosu sexos son similares.[1]
As súas vocalizacións son xeralmente ouveos dunha ou dúas sílabas.[1]
As aves desta familia son cosmopolitas, con distribución por todos os continentes agás a Antártida, e están presentes en moitas illas oceánicas. Varias especies teñen unha área de distribución ampla e unhas poucas están máis localizadas.
Unha especie, Himantopus novaezelandiae de Nova Zelandia stá en perigo crítico debido á perda de hábitat, predadores introducidos e hibridación coa Himantopus leucocephalus.
Estas especies aliméntanse de pequenos animais acuáticos como moluscos, camaróns e outros crustáceos, larvas de insectos, anélidos, cágados e pequenos peixes.
Os recurvirróstridos reprodúcense en campo aberto preto da auga, a miúdo en colonias pouco densas. Defenden os seus territorios de nidificación vigorosamente con exhibicións agresivas, e espantan os intrusos e posibles predadores facendo moito ruído.[1] Son monógamos, aínda que os lazos de parella non se manteñen dunha estación reprodutora a outra. Os seus ovos son de cores claras con marcas escuras, e pesan de 22 a 44 g.[1] Poñen tres ou catro en niños moi simples, e ambos os proxenitores comparten as tarefas de incubación, que se prolongan por 22 a 28 días.[1] O Cladorhynchus leucocephalus pode reproducirse só unha vez cada poucos anos, xa que se reproduce en lagos temporais orixinados polas chuvias nos desertos de Australia, que non se forman todos os anos. Os polos teñen penuxe e son precoces, polo que abandonan o niño un día despois de eclosionar;[1] empluman en de 28 a 35 días.[1] En todas as especies menos o Cladorhynchus leucocephalus, os polos que deixan o niño son coidados polos pais durante varios meses e poden desprazarse a novas áreas e defender o territorio alí.[1] Os Cladorhynchus leucocephalus desvíanse deste comportamento ao xuntar os seus polos en masivas "garderías" ou crèches, que poden contar con varios centos de crías.
A taxonomía dos recurvirróstridos é moi debatida, e o xénero Himantopus considerouse que tiña dous ou seis especies.
Os recurvirróstridos (Recurvirostridae) constitúen unha familia de aves limícolas da suborde Charadrii. Comprenden dous grupos distintos de aves, as avocetas (un xénero) e as pernalongas ou patudas (dous xéneros). En Galicia viven as especies Recurvirostra avosetta e Himantopus himantopus.
I Recurvirostridi (Recurvirostridae Bonaparte, 1854) sono una famiglia dell'ordine dei Charadriiformes.[1] Sono diffusi quasi in ogni parte del mondo nelle fasce climatiche tropicali e temperate.
I recurvirostridi sono charadriiformi grandi, dal piumaggio bianco e nero sgargiante con un collo tozzo rispetto ad altre famiglie (come, ad esempio, gli Aironi) e gambe molto lunghe.
I recurvirostridi presentano lievi forme di dimorfismo sessuale: nel Cavaliere d'Italia (Himantopus himantopus) ad esempio, in primavera ed estate la parte posteriore del capo è nera nei maschi e bianca nelle femmine.
Cercano il loro cibo muovendo velocemente il becco lateralmente o in avanti, mentre guazzano nell'acqua poco profonda.
La famiglia comprende i seguenti generi e specie:[1]
I Recurvirostridi (Recurvirostridae Bonaparte, 1854) sono una famiglia dell'ordine dei Charadriiformes. Sono diffusi quasi in ogni parte del mondo nelle fasce climatiche tropicali e temperate.
Avocetiniai (lot. Recurvirostridae, angl. Säbelschnäbler) – sėjikinių paukščių (Charadriiformes) šeima, kuriai priklauso vidutinio dydžio paukščiai, turintys ilgą tiesų, užsirietusį arba žemyn nulinkusį snapą bei ilgas kojas.
Gyvena atvirose vandens pakrantėse, prie kalnų upelių. Monogamai. Lizdą suka ant žemės. Deda 3-4 kiaušinius, peri 3-4 savaites. Minta įvairiais bestuburiais.
Paukščiai paplitę Europoje, Azijoje, Afrikoje ir Australijoje. Šeimoje 3 gentys ir 7 rūšys. Lietuvoje aptinkama viena rūšis – avocetė (Recurvirostra avosetta).
Avocetiniai (lot. Recurvirostridae, angl. Säbelschnäbler) – sėjikinių paukščių (Charadriiformes) šeima, kuriai priklauso vidutinio dydžio paukščiai, turintys ilgą tiesų, užsirietusį arba žemyn nulinkusį snapą bei ilgas kojas.
Gyvena atvirose vandens pakrantėse, prie kalnų upelių. Monogamai. Lizdą suka ant žemės. Deda 3-4 kiaušinius, peri 3-4 savaites. Minta įvairiais bestuburiais.
Paukščiai paplitę Europoje, Azijoje, Afrikoje ir Australijoje. Šeimoje 3 gentys ir 7 rūšys. Lietuvoje aptinkama viena rūšis – avocetė (Recurvirostra avosetta).
Īlenknābju dzimta (Recurvirostridae) ir tārtiņveidīgo kārtas (Charadriiformes) dzimta, kas pieder pie bridējputnu apakškārtas. Tā apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas putnu sugas, kas tiek iedalītas 3 ģintīs. Tās ir sastopamas gandrīz visos kontinentos, izņemot Antarktīdu un dažas attālas okeānu salas. Dažām sugām ir ļoti plaša izplatība, bet citām neliela. Lielākā sugu dažādība sastopama Austrālāzijā.[1] Vienas sugas — melnā garstilbja (Himantopus novaezelandiae) — izdzīvošana Jaunzēlandē ir kritiski apdraudēta dēļ no Eiropas ievestajiem plēsējiem (kaķiem un žurkām) un hibridizācijas ar parasto garstilbi.
Latvijā reizēm var novērot 2 īlenknābju dzimtas sugas: avozetu (Recurvirostra avosetta) un garstilbi (Himantopus himantopus).[2] Abas sugas Latvijā ir retas ieceļotājas.[3][4] Garstilbim līdz šim bijuši tikai divi novērojumi,[4] toties avozeta novērota biežāk, tās novērojumi datēti, sākot ar 1900. gadu.[3]
Īlenknābju dzimtas sugas ir vidēji lieli putni ar ļoti garām, tievām kājām, relatīvi nelielu galvu un gariem, smailiem knābjiem, kas var būt gan taisni (garstilbjiem), gan uzliekti uz augšu (avozetām).[5] To ķermeņa garums ir 33—51 cm, svars 136—461 g.[1][5] Lielākā dzimtā ir Amerikas avozeta (Recurvirostra americana), kuras ķermeņa garums var sasniegt 51 cm, svars 461 g.[6] Mazākais dzimtā ir melnkakla garstilbis (Himantopus himantopus mexicanus), kura mazāko īpatņu ķermeņa garums ir 33 cm, svars 136 g.[7][8] Abi dzimumi izskatās vienādi, tomēr tēviņi ir nedaudz lielāki nekā mātītes.[9] Pēdas avozetām un Austrālijas garstilbim ir pleznotas, pēdējais ļoti labi peld, bet pārējiem garstilbjiem peldplēves attīstījušās daļēji.[9] Lielākajai daļai šo putnu ir melnbalts apspalvojums,[1] dažām sugām ir brūni cekuli, galvas, kakli vai krūtis.[10]
Īlenknābju dzimtas putni barojas ar dažādiem ūdens bezmugurkaulniekiem, piemēram, moluskiem, vēžveidīgajiem, kukaiņu kāpuriem un posmtārpiem. Tie barojas arī ar kurkuļiem un nelielām zivtiņām.[9]
Šīs grupas putni ligzdo uz zemes, seklā iedobē, ūdentilpnes tuvumā, bieži retinātās kolonijās. Ligzdošanas teritorija tiek agresīvi apsargāta un ienaidnieki tiek padzīti ar lielu enerģiju un troksni.[9] Putni veido monogāmus pārus, kas turas kopā vismaz uz vienu sezonu. Dējumā ir 3—4 gaišas olas, perē abi vecāki. Putnēni ir ligzdbēgļi un drīz pēc izšķilšanās pamet ligzdu un seko saviem vecākiem.[9]
Īlenknābju dzimta (Recurvirostridae)
Īlenknābju dzimta (Recurvirostridae) ir tārtiņveidīgo kārtas (Charadriiformes) dzimta, kas pieder pie bridējputnu apakškārtas. Tā apvieno 7 mūsdienās dzīvojošas putnu sugas, kas tiek iedalītas 3 ģintīs. Tās ir sastopamas gandrīz visos kontinentos, izņemot Antarktīdu un dažas attālas okeānu salas. Dažām sugām ir ļoti plaša izplatība, bet citām neliela. Lielākā sugu dažādība sastopama Austrālāzijā. Vienas sugas — melnā garstilbja (Himantopus novaezelandiae) — izdzīvošana Jaunzēlandē ir kritiski apdraudēta dēļ no Eiropas ievestajiem plēsējiem (kaķiem un žurkām) un hibridizācijas ar parasto garstilbi.
Latvijā reizēm var novērot 2 īlenknābju dzimtas sugas: avozetu (Recurvirostra avosetta) un garstilbi (Himantopus himantopus). Abas sugas Latvijā ir retas ieceļotājas. Garstilbim līdz šim bijuši tikai divi novērojumi, toties avozeta novērota biežāk, tās novērojumi datēti, sākot ar 1900. gadu.
Recurvirostridae adalah keluarga burung wader dalam suborder Charadrii. Ia mengandungi dua kumpulan burung berbeza iaitu avocet (satu genus) dan stilt (dua genera).
Taksonomi stilt banyak didebatkan, di mana genus Himantopus dianggap mempunai dua hingga enam spesies.
Spesies dalam keluarga Recurvirostridae Nama biasa dan binomial Imej Taburan Nota Stilt Banded
Endemik di selatan Australia Stilt Sayap Hitam.jpg)
Stilt Hawaii
Dikenali dalam nama Hawii ae'o. Nama binomial juga dikenali sebagai Himantopus himantopus knudseni atau Himantopus mexicanus knudseni. Stilt Pied_Pied_Stilt_(Himantopus_leucocephalus).JPG)
Stilt Belakang Putih
Stilt Leher Hitam,_Corte_Madera.jpg)
Stilt Hitam
Avocet Amerika
Avocet Andea
Avocet Pied
Avocet Leher Merah
Recurvirostridae adalah keluarga burung wader dalam suborder Charadrii. Ia mengandungi dua kumpulan burung berbeza iaitu avocet (satu genus) dan stilt (dua genera).
De kluten (Recurvirostridae) zijn een familie van waadvogels.
Deze vogels hebben een snavel (rostrum) die in plaats van naar beneden juist naar boven gebogen is (recurvi-). Ze hebben heel lange poten, waarvan de voorste tenen gedeeltelijk zijn gelobd. De achterteen is afwezig of rudimentair. De familie telt 10 soorten.[1]
Hun voedsel bestaat uit kleine schaaldieren. Deze vangen ze door met hun enigszins geopende snavel een heen en weer gaande beweging te maken.
Deze vogels leven in de buurt van meren, moerassen en moddervlakten, maar hebben een voorkeur voor zout en brak water.
De kluten (Recurvirostridae) zijn een familie van waadvogels.
Avosettfamilien er ni artar vadefuglar i ein biologisk familie Recurvirostridae. Familien samlar to distinkte undergrupper, avosettar og stylteløparar. Representantar finst på alle kontinent unntatt på Antarktis.
Alle artar i familien har lange, tynne bein, hals og nebb. Hos avosettar er nebbet bøygd oppover, høveleg til å feie frå side til side når dei søkjer føde i brakkvatn eller salt våtmark. Stylteløparar, derimot, har rettpeikande nebb. Framtærne har symjehud, berre dels hos dei fleste stylteløparar, fullt hos avosettar. Beltestylteløpar, som sym meir, har òg fullt utvaksen symjehud. Dei fleste av artane har kontrastrik fjørdrakt i svart og kvitt, somme artar har flekker av gulbrunt eller brunt på hovudet eller på brystet. Kjønna er like. Avosettar og stylteløparar varierer i lengd frå 30 til 46 centimeter, og i vekt frå 140 til 435 gram, hannfuglar er vanlegvis litt større enn hofuglar.
Lyden deira er vanlegvis «bjeff» i ei eller to stavingar.
Desse artane beitar på smådyr i vatn som blautdyr, saltsjøkreps og andre krepsdyr, insektlarver, leddormar, rumpetroll og småfisk.
Familien har ein kosmopolitisk distribusjon, dei førekjem òg på fleire oseaniske øyar. Somme artar er vidt spreidd, andre har berre lokal distribusjon. Ein art, svartstylteløpar på New Zealand, er kritisk utrydningstrua på grunn av habitattap, introduserte rovdyr og hybridisering med arten avosett.
Avosettar og stylteløparar hekkar på open grunn nær vann, ofte i lause koloniar. De forsvarer territoriet sterkt med aggressive oppvisingar og mobbar inntrengjarar og moglege predatorar med mykje støy. Dei er monogame, men dannar nytt par den neste sesongen. Egga er lyse med mørke teikningar, veg 22 til 44 gram. Dei legg tre til fire egg i enkle reir, og begge foreldra deler på ruginga som varer i ein periode på 22 til 28 dagar. Beltestylteløpar kan hekke berre anna kvart år, som hekkar ved midlertidige innsjøar som oppstår på grunn av regn i ørkenen i Australia. Ungane er dunete og godt utvikla ved klekking, forlèt reiret innan ein dag; og er flygedyktige etter 28 til 35 dagar. Hos alle arter unntatt beltestylteløpar, tar foreldra omsut for ungane i fleire månader, kan flytte dei til nye område og forsvare territoriet der. Beltestylteløparar har fråvik frå dette mønsteret ved å samle ungane sine i enorme «barnehagar» på fleire hundre ungar.
Stylteløparar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[2]
Slekt Himantopus
Slekt Cladorhynchus
Slekt Recurvirostra
Avosettfamilien er ni artar vadefuglar i ein biologisk familie Recurvirostridae. Familien samlar to distinkte undergrupper, avosettar og stylteløparar. Representantar finst på alle kontinent unntatt på Antarktis.
Alle artar i familien har lange, tynne bein, hals og nebb. Hos avosettar er nebbet bøygd oppover, høveleg til å feie frå side til side når dei søkjer føde i brakkvatn eller salt våtmark. Stylteløparar, derimot, har rettpeikande nebb. Framtærne har symjehud, berre dels hos dei fleste stylteløparar, fullt hos avosettar. Beltestylteløpar, som sym meir, har òg fullt utvaksen symjehud. Dei fleste av artane har kontrastrik fjørdrakt i svart og kvitt, somme artar har flekker av gulbrunt eller brunt på hovudet eller på brystet. Kjønna er like. Avosettar og stylteløparar varierer i lengd frå 30 til 46 centimeter, og i vekt frå 140 til 435 gram, hannfuglar er vanlegvis litt større enn hofuglar.
Lyden deira er vanlegvis «bjeff» i ei eller to stavingar.
Desse artane beitar på smådyr i vatn som blautdyr, saltsjøkreps og andre krepsdyr, insektlarver, leddormar, rumpetroll og småfisk.
Familien har ein kosmopolitisk distribusjon, dei førekjem òg på fleire oseaniske øyar. Somme artar er vidt spreidd, andre har berre lokal distribusjon. Ein art, svartstylteløpar på New Zealand, er kritisk utrydningstrua på grunn av habitattap, introduserte rovdyr og hybridisering med arten avosett.
Avosettar og stylteløparar hekkar på open grunn nær vann, ofte i lause koloniar. De forsvarer territoriet sterkt med aggressive oppvisingar og mobbar inntrengjarar og moglege predatorar med mykje støy. Dei er monogame, men dannar nytt par den neste sesongen. Egga er lyse med mørke teikningar, veg 22 til 44 gram. Dei legg tre til fire egg i enkle reir, og begge foreldra deler på ruginga som varer i ein periode på 22 til 28 dagar. Beltestylteløpar kan hekke berre anna kvart år, som hekkar ved midlertidige innsjøar som oppstår på grunn av regn i ørkenen i Australia. Ungane er dunete og godt utvikla ved klekking, forlèt reiret innan ein dag; og er flygedyktige etter 28 til 35 dagar. Hos alle arter unntatt beltestylteløpar, tar foreldra omsut for ungane i fleire månader, kan flytte dei til nye område og forsvare territoriet der. Beltestylteløparar har fråvik frå dette mønsteret ved å samle ungane sine i enorme «barnehagar» på fleire hundre ungar.
Multimedia w Wikimedia Commons Szczudłonogi[2], szczudłakowate (Recurvirostridae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).
Rodzina obejmuje gatunki brodzące, zamieszkujące południową Eurazję, Amerykę Północną, Afrykę i Australię[3].
Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
Do rodziny należą dwie podrodziny[2]:
Szczudłonogi, szczudłakowate (Recurvirostridae) – rodzina ptaków z rzędu siewkowych (Charadriiformes).
Recurvirostridae é uma família de aves pertencente à ordem Charadriiformes Se divide em três gêneros:[1]
Recurvirostridae é uma família de aves pertencente à ordem Charadriiformes Se divide em três gêneros:
Recurvirostra Alfaiate, Recurvirostra avosetta Recurvirostra americana Recurvirostra novaehollandiae Recurvirostra andina Himantopus Himantopus himantopus Himantopus leucocephalus Pernilongo-de-costas-brancas, Himantopus melanolurus Pernilongo-de-costas-negras, Himantopus mexicanus Himantopus novaezelandiae Cladorhynchus Cladorhynchus leucocephalusSkärfläckor (Recurvirostridae) är en fågelfamilj med vadare i underordningen Charadrii. Familjen omfattar tre släkten med de två distinkta grupperna skärfläckor och styltlöpare.
Alla arter inom familjen har långa tunna ben och långa halsar och näbbar. Skärfläckornas näbbar är uppåtkrökta och vid födosök sveper den med näbben från sida till sida i vattnet. Styltlöparnas näbbar är raka. Merparten av arterna har tydliga fjäderdräkter, ofta i kontraserande svart och vitt, där bara några arter har partier med gulbrunt eller brunt på huvudet eller bröstet.[1]
Skärfläckor och styltlöpare finns representerade över stora delar av världen och familjen finns representerad på alla kontinenter utom Antarktis, och de finns även på ett flertal öar långt ute till havs. Flera av arterna har mycket stora utbredningsområden och ett mindre antal har mindre lokala utbredningar.
Arterna födosöker och häckar vid brackvatten eller salina våtmarker. De häckar i öppna marker i närheten till vatten, ofta i löst sammansatta kolonier. De är monogama, men paren håller inte ihop från år till år. Tre till fyra ägg läggs i ett enkelt rede, och båda föräldrar ruvar. Bandstyltlöpare som lever i öknen i Australien, häckar bara när det har bildats sjöar på grund av regnväder vilket gör att de inte alltid häckar varje år. Föräldrarna hos alla arter, förutom just rostbröstad styltlöpare, tar hand om sina dunungar under flera månader. Kolonier med rostbröstad styltlöpare tar istället hand om kycklingarna genom att samla alla i stora klungor på flera hundra.
En art, svart styltlöpare som lever på Nya Zeeland, är listad som akut hotad (CR) på grund av habitatförlust, introducerade arter och hybridisering med styltlöpare.
Familjens taxonomi är mycket omdebatterad, där släktet Himantopus av olika taxonomer anses omfatta allt från två till sex olika arter.
Familj: Recurvirostridae[2]
Delar av artikeln är översatt från engelska wikipedias artikel Recurvirostridae, läst 2009-01-26, där följande källa anges:
Wikimedia Commons har media som rör Skärfläckor.
Skärfläckor (Recurvirostridae) är en fågelfamilj med vadare i underordningen Charadrii. Familjen omfattar tre släkten med de två distinkta grupperna skärfläckor och styltlöpare.
Kılıçgagagiller (Recurvirostridae), yağmur kuşları (Charadriiformes) takımına ait, gagası uzun ve kıvrık olan kuşları kapsayan bir familyadır.
Tüm dünyada yayılış gösterirler. Kıyılar, acı sulara ve bataklıklar yaşam alanlarıdır. Planktonla beslenirler. Bacakları ve gagaları çok uzun ve ince olan kuşlardır.
Yağmur kuşları ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Kılıçgagagiller (Recurvirostridae), yağmur kuşları (Charadriiformes) takımına ait, gagası uzun ve kıvrık olan kuşları kapsayan bir familyadır.
Tüm dünyada yayılış gösterirler. Kıyılar, acı sulara ve bataklıklar yaşam alanlarıdır. Planktonla beslenirler. Bacakları ve gagaları çok uzun ve ince olan kuşlardır.
Чоботарові (Recurvirostridae) — родина прибережних птахів ряду Сивкоподібних.
Маса тіла від 100 до 500 г. Забарвлення, як правило, контрастне. Статевий та сезонний морфізм забарвлення не виражений; є невеликі вікові зміни. Дзьоб різноманітний за формою та довжиною, з щілиноподібними ніздрями. Ноги середньої довжини або дуже довгі; особливо видовженими є цівка та гомілка. Перетинки з'єднують середній і зовнішній палець або всі 3 передніх пальці; задній палець або відсутній, або дуже вкорочений. Оперення густе, щільно прилягає, пух є і на птериліях, і на аптеріях.
Одні види поширені практично на всіх материках (крім Антарктиди), інші мають відносно невеликий ареал. В Україні зустрічаються тільки у південних районах.
Населяють узбережжя морів, внутрішніх водойм, прісних і солоних, галечникові береги та обмілини річок у субальпійській та альпійській зонах.
Моногамні птахи, оселяються окремими парами або розрідженими колоніями. Гніздо у вигляді ямки у субстраті, вистелене рослинним матеріалом або камінцями. У кладці 3—4 яйця, які насиджують обидва члени пари 3—4 тижні. Захищаючи кладку або пташенят батьки здатні відволікати ворога, демонструючи поведінку пораненого або хворого птаха.
Активність денна. Живляться та вигодовують пташенят майже виключно тваринною їжею (різноманітними водними комахами та їхніми личинками, дрібними ракоподібними, молюсками, червами тощо), зрідка вживають (чоботар) насіння рослин. Способи добування їжі різноманітні: полюють у зоні прибою, на мілководдях; плаваючи по неглибокій воді; пересуваючись по суходолу, перевертають каміння.
Родина нараховує 7 видів, з яких 1 знайдений у викопному стані у відкладах еоцену в США, а залишки 2 видів (нині існуючих) — в пізніших відкладах.
Родина включає 3 роди:
Чоботарові (Recurvirostridae) — родина прибережних птахів ряду Сивкоподібних.
Họ Cà kheo (danh pháp khoa học: Recurvirostridae) là một họ chim trong phân bộ Choi choi (Charadii) của bộ Rẽ (Charadriiformes). Họ này gồm hai nhóm riêng biệt:
Trong một số tài liệu, người ta lại xem họ Cà kheo là một phân họ với danh pháp Recurvirostrinae thuộc họ Choi choi (Charadriidae)/bộ Hạc (Ciconiiformes) bao gồm 2 nhóm là Recurvirostrini và Haematopodini (tức họ Mò sò, danh pháp Haematopodidae, chỉ có 1 chi là Haematopus gồm 12 loài).
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Họ Cà kheo (danh pháp khoa học: Recurvirostridae) là một họ chim trong phân bộ Choi choi (Charadii) của bộ Rẽ (Charadriiformes). Họ này gồm hai nhóm riêng biệt:
Chim mỏ cứng hay cà kheo thuộc chi Recurvirostra: chân dài, mỏ cong dài mà chúng đảo qua đảo lại khi ăn trong các vùng nước lợ hay nước mặn mà chúng ưa thích. Chim cà kheo (các chi Himantopus và Cladorhynchus): có các chân cực dài, mỏ dài và mảnh.Trong một số tài liệu, người ta lại xem họ Cà kheo là một phân họ với danh pháp Recurvirostrinae thuộc họ Choi choi (Charadriidae)/bộ Hạc (Ciconiiformes) bao gồm 2 nhóm là Recurvirostrini và Haematopodini (tức họ Mò sò, danh pháp Haematopodidae, chỉ có 1 chi là Haematopus gồm 12 loài).
Recurvirostridae (Bonaparte, 1854)
Шилоклю́вковые (лат. Recurvirostridae) — семейство птиц из отряда ржанкообразных. Встречаются почти исключительно в тропических и умеренных широтах.
Шилоклювковые — большие птицы с чёрно-белым опереньем. У них длинная шея и очень длинные ноги. У всех видов очень длинный и тонкий клюв, который либо прямой, либо выгнут вниз. У шилоклювых не встречается выраженного полового диморфизма, оба пола окрашены одинаково. Пищу они ищут бродя по мелководью, быстрыми движениями клюя встречающуюся им добычу.
Шилоклю́вковые (лат. Recurvirostridae) — семейство птиц из отряда ржанкообразных. Встречаются почти исключительно в тропических и умеренных широтах.
Шилоклювковые — большие птицы с чёрно-белым опереньем. У них длинная шея и очень длинные ноги. У всех видов очень длинный и тонкий клюв, который либо прямой, либо выгнут вниз. У шилоклювых не встречается выраженного полового диморфизма, оба пола окрашены одинаково. Пищу они ищут бродя по мелководью, быстрыми движениями клюя встречающуюся им добычу.
反嘴鹬科（学名：Recurvirostridae）是鸟纲鸻形目的一个科，为涉禽，包括8种：
这是一篇鴴形目相關小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
セイタカシギ科（せいたかしぎか、学名 Recurvirostridae）は、鳥類チドリ目の科である。
脚が非常に長い。嘴（くちばし）は細長く、まっすぐか、ソリハシセイタカシギ属では上に反り上がっている。
系統樹は Balker et al. (2007)[2]による。
セイタカシギ亜科 sensu S&Aトキハシゲリ Ibidorhyncha をトキハシゲリ亜科 Ibidorhynchinae として含める（狭義のセイタカシギ科はセイタカシギ亜科 Recurvirostrinae となる）説もあったが、トキハシゲリは近縁ではあるものの別系統であり、単型のトキハシゲリ科に分離された。
Sibley & Ahlquist (1990) は（トキハシゲリを含め）セイタカシギ族 Recurvirostrini としており、セイタカシギ族とミヤコドリ族（ミヤコドリ属 Haematopus のみ、現在はミヤコドリ科）を合わせてセイタカシギ亜科としていた。
シギ科 Scolopacidae とは特に近縁ではない。
_Photograph_By_Shantanu_Kuveskar.jpg)
,_Corte_Madera.jpg)
