Lupinus polyphyllus Lindl.

Wjelełopjenkata lupina (Lupinus polyphyllus) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae).

Zrałe łušćiny a symjenja wjelełopjenkateje lupiny (Lupinus polyphyllus)

Wopis

Wjelełopjenkata lupina je trajne zelo, kotrež docpěje wysokosć wot 100 hač 150 cm.

Łopjena su pjerite a wobsteja z 9-17 dźělnych łopješkow.

Kćenja

Kćěje wot junija hač awgusta. Zwjetša módre, rědko purpurowe, rójžojte abo běłe kćenja docpěja dołhosć wot 12 hač 16 mm. Wone steja w zrunanej, hustej, maksimalnje 60 dołhej kići a maja zrosćeny čołmik.

Korjentne boblije

Wobsedźi za łušćinowcy typiske korjentne boblije z bakterijemi, kotrež dusyk z powětra zwjazuja.

Stejnišćo

Rosće často na skłoninach a lěsnych pućach jako picu za dźiwiny a so za polěpšenje pódy a skrućenje pódy wosyja. Wona je zdźěla wodźiwjena a zdomjacnjena. Pochadźa originalnje ze Sewjerneje Ameriki.

Nóžki

1. ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 243.
2. ↑ W internetowym słowniku: Lupine

Žórła

• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 234 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)