Bitter Dock

Rumex obtusifolius L., ye una especie de la familia de les poligonacees.

Xamasca.

Distribución y hábitat

Ye una planta selvaxe nativa d'Europa, dende la rexón ártica de Noruega escontra'l sur, salvu na rexón mediterránea. Considérase una especie invasora fuera de la so área de distribución natural teniendo poblaciones estables en Suramérica, Australia y Xapón.^[1]

Descripción

Rumex obtusifolius tien tarmos erectos de coloración parda y qu'en floriamientu algama hasta 1,5 metros d'altor. Tien fueyes de morfoloxía ováu-oblonga na zona cimera y media del tarmu que se pierden tres la fructificación. Na base de la planta forma una roseta con fueyes cordaes, subcordaes a arrondaes. El peciolu ye de mayor tamañu o igual que la mesma fueya y xeneralmente canaliculáu na zona próxima al llimbu de les fueyes basales. Les flores arrexuntar n'inflorescencies non ramificaes, narquiaes y formaes por verticilos comúnmente equidistantes. Tán formaes por 6 pieces sepaloideas qu'evolucionen a una fructificación de tipu aqueniu con tres valves con hasta dos dientes de morfoloxía cordada a cada llau.^[2][3][4]

Propiedaes y tosicidá

Diverses partes de la planta fueron utilizaes en medicina tradicional pola so aición depurativa, astrinxente y laxante y pal tratamientu de diversos problemes de piel tal como llagues, angüeñes, quemadures, cáncer, tumores ya irritación producida por ortigues. La planta contién diversos derivaos del antraceno, flavonoides, procianidines y acedu oxálico.^[5] La presencia de derivaos del hidroxiantraceno y de oxalatos fai que tola planta, igual que'l restu de les del so xéneru, seya considerada tóxica pola Autoridá Europea de Seguridá Alimentaria y nun s'encamiente'l so consumu.^[6]

Taxonomía

Rumex obtusifolius describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 335. 1753.^[7]

Etimoloxía

Rumex: nome xenéricu que remanez del llatín rŭmex, rumǐcis, yá recoyíu en Pliniu'l Vieyu pa designar el xéneru na so dómina (quod... appellant, nostri vero rumicem, alii lapathum canterinum - que nós (los llatinos) llamamos rumex, y otros lapathum canterinum) (XX, 85).

obtusifolius: epítetu llatín que significa "con fueyes romes".^[8]

Sinonimia

• Rumex crispatulus Michx.
• Rumex rugelii Meisn.^[9]
• Acetosa obtusifolia (L.) M.Gómez
• Lapathum obtusifolium (L.) Moench
• Lapathum sylvestre Lam.
• Rumex agrestis (Fr.) Schur
• Rumex laevigatus Willd. ex Spreng.^[10]

Nome común

• Castellanu: agrieta (2), acederón, acederón de pollín, acerón, alcerón, ancerón, argulacho (2), bernaola, chupeta, engorda-puercos, engordapuercos (3), espín, espín albar, espín alberu, espín blancu, espín blanquero, espín majuelo, espín majueto, galera (2), galvana, yerba de sapu, fueyes de machu, lampazo, llingua de perru, llingua de vaca (3), lenguaperro, lápato, majuelo, majueta, majuetu, mandabelardine, mardiasca (2), mastrancho (2), mayuetu, perucho, perujal, ramagón (2), ramaza (2), romances, romanzón, carbaza (6), carbaza de fueya grande (3), carbaza de fueyes más anches, carbaza melecinal, carbaza montesa, carbaza vulgar (3), ruibarbo, tabaqueres.^[11]

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Rumex obtusifolius .