Pluvialis is 'n genus van kiewiete, 'n groep waadvoëls in die familie Charadriidae. Die genus omvat 31 spesies.[1]
Pluvialis is 'n genus van kiewiete, 'n groep waadvoëls in die familie Charadriidae. Die genus omvat 31 spesies.
Bozca (lat. Charadrius Linn., 1758) cinsi Quşlar (Aves) sinfinin Bozcalar (Charadriidae) fəsiləsinə, Cüllütkimilər (Charadriiformes) dəstəsinə aiddir[1].
Azərbaycanda Bozca cinsinə 5 növ daxildir:
Qızılxallı qonurqanad
Asiya qonurqanadı
Qızılı qonurqanad
Yaxalıqlı bozca
Böyükdimdik bozca
www.viata-salbatica.ro / little ringed plover (Charadrius dubius) on the nest.avi
1. Azərbaycanın heyvanlar aləmi. III cild, Onurğalılar. Bakı: "Elm", 2004.-620 səh.
Bozca (lat. Charadrius Linn., 1758) cinsi Quşlar (Aves) sinfinin Bozcalar (Charadriidae) fəsiləsinə, Cüllütkimilər (Charadriiformes) dəstəsinə aiddir.
Charadrius a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Ur spesad ha tregont a ya d'ober ar genad :
Ur spesad ha daou-ugent (41) en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Charadrius a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Els corriols són els ocells del gènere Charadrius, que forma part de la família dels caràdrids (Charadriidae) i l'ordre dels caradriformes (Charadriiformes).[1] Per extensió també altres espècies de gèneres propers són coneguts com a corriols, com ara el corriol pitnegre (Erythrogonys cinctus).
El gènere Charadrius es distribueix per tot el món. Als Països Catalans es poden contemplar amb més o menys regularitat quatre de les espècies: els corriols camanegre, petit, gros i pit-roig.[2]
Moltes de les espècies del gènere es caracteritzen per bandes pectorals o al coll. Aquestes poden ser completes, dobles, triples o collars incomplets, depenent de les espècies.
El bec és relativament curt, i s'alimenten principalment d'insectes, cucs i altres invertebrats, en funció de l'hàbitat. Obtenen l'aliment amb una tècnica de "carrera i pausa" en lloc de la recerca constant d'altres ocells de l'ordre. Cacen mitjançant la vista, en lloc d'altres sentits, com seria el cas dels gèneres de llarg bec, com ara els becadells.
Aquest gènere es classifica en 33 espècies.[3]
Els corriols són els ocells del gènere Charadrius, que forma part de la família dels caràdrids (Charadriidae) i l'ordre dels caradriformes (Charadriiformes). Per extensió també altres espècies de gèneres propers són coneguts com a corriols, com ara el corriol pitnegre (Erythrogonys cinctus).
El gènere Charadrius es distribueix per tot el món. Als Països Catalans es poden contemplar amb més o menys regularitat quatre de les espècies: els corriols camanegre, petit, gros i pit-roig.
Moltes de les espècies del gènere es caracteritzen per bandes pectorals o al coll. Aquestes poden ser completes, dobles, triples o collars incomplets, depenent de les espècies.
El bec és relativament curt, i s'alimenten principalment d'insectes, cucs i altres invertebrats, en funció de l'hàbitat. Obtenen l'aliment amb una tècnica de "carrera i pausa" en lloc de la recerca constant d'altres ocells de l'ordre. Cacen mitjançant la vista, en lloc d'altres sentits, com seria el cas dels gèneres de llarg bec, com ara els becadells.
Præstekraverne (Charadrius) er en fugleslægt i familien brokfugle. Slægten har 3 medlemmer der yngler i Danmark, nemlig stor, lille og hvidbrystet præstekrave. I øvrigt er mongolsk præstekrave og ørkenpræstekrave hver truffet et par gange [1].
Præstekraver er små, kortnæbbede vadefugle med hvid underside. Deres navn bærer de pga den hvide ring om halsen, der minder om de danske præsters hvide pibekrave.
Der er i alt beskrevet ca. 30 arter af præstekraver. De findes på alle kontinenter, bortset fra Antarktis [2].
Pomeransfuglen (Eudromias morinellus) klassificeres af nogle som Charadrius morinellus [3].
Præstekraverne (Charadrius) er en fugleslægt i familien brokfugle. Slægten har 3 medlemmer der yngler i Danmark, nemlig stor, lille og hvidbrystet præstekrave. I øvrigt er mongolsk præstekrave og ørkenpræstekrave hver truffet et par gange .
Præstekraver er små, kortnæbbede vadefugle med hvid underside. Deres navn bærer de pga den hvide ring om halsen, der minder om de danske præsters hvide pibekrave.
Charadrius ist eine Vogelgattung aus der Familie der Regenpfeifer (Charadriidae) mit weltweiter Verbreitung. Die Gattungsbezeichnung stammt aus dem Spätlatein und bezeichnet in der Vulgata einen gelblichen Vogel. Die lateinische Bezeichnung leitet sich wiederum von altgriechisch kharadrios ab, der Bezeichnung für einen Vogel, der in Flusstälern (kharadra) lebt.[1]
Die Gattung Charadrius umfasst eine große und sehr diverse Artengruppe. Ihnen gemeinsam ist das Fehlen der hinteren Zehe, der kurze, stumpfe Schnabel, der kurze Hals und ein dunkelbraunes Dunengefieder. Bei den meisten Arten weisen das Gesicht und die Kehle auffällige Farbabzeichen auf.[2] Typisch sind außerdem Brustbänder oder Halsringe. Einige Namen wie beispielsweise Doppelbandregenpfeifer oder Dreibandregenpfeifer spielen darauf an.
Die Arten der Gattung leben überwiegend von Insekten, Würmern und anderen Wirbellosen. Typisch ist ein Verhalten, bei dem sie schnell ein Stück trippeln und dann innehalten, um nach Nahrung zu suchen.
Charadrius-Arten kommen weltweit vor. Einige der Vertreter dieser Gattung brüten in den borealen Zonen und sind ausgeprägte Zugvögel. Andere Arten sind Standvögel.
In Mitteleuropa kommen mehrere Charadrius-Arten vor. Der Flussregenpfeifer profitiert vom zunehmenden Angebot an Kiesgruben, um seine Nester an kiesigen Stellen anzulegen.[3] Für Sand- und Seeregenpfeifer wird prognostiziert, dass sie auf Grund der Klimaerwärmung in Mitteleuropa seltener werden. Während sich beim Sandregenpfeifer nach diesen Prognosen das europäische Verbreitungsgebiet insgesamt stark verkleinern wird, zählt der Seeregenpfeifer zu den vermuteten Profiteuren der Klimaerwärmung. Er erleidet zwar Arealverluste in Mitteleuropa, wird sein Verbreitungsgebiet aber im Mittelmeerraum, an der atlantischen Küste Europas sowie im Gebiet des Schwarzen Meeres nach heutigen Schätzungen deutlich ausweiten können.[4] Eine erhebliche Arealverkleinerung wird auch für den vorwiegend in Nordeurasien verbreiteten Mornellregenpfeifer erwartet, der in Mitteleuropa nur sporadisch brütet.[5]
Charadrius ist eine Vogelgattung aus der Familie der Regenpfeifer (Charadriidae) mit weltweiter Verbreitung. Die Gattungsbezeichnung stammt aus dem Spätlatein und bezeichnet in der Vulgata einen gelblichen Vogel. Die lateinische Bezeichnung leitet sich wiederum von altgriechisch kharadrios ab, der Bezeichnung für einen Vogel, der in Flusstälern (kharadra) lebt.
De bûnte wilsters (Charadrius) foarmje in skaai yn de famylje fan de Wilsterfûgels.
In pear fan de soarten binne:
De bûnte wilsters (Charadrius) foarmje in skaai yn de famylje fan de Wilsterfûgels.
Echte Tüten (Charadrius) sünd en Geslecht ut de Familie vun de Tüten (Charadriidae). Se sünd up de ganze Eer to finnen. De wetenschoppliche Naam kummt ut dat late Latiensch. In de Vulgata is dor en geelen Vagel mit meent. De latiensche Form Charadrius is afleit‘ vun dat ooldgreeksche Woort kharadrios. Dat is dat Woort for en Vagel, de in Flussdäler (kharadra) leven deit.[1]
Dat Geslecht Echte Tüten faat en grote Grupp vun Aarden tohopen, de sik bannig verscheelt. Bi all Aarden fehlt avers de achterste Töhn. Bovento hefft se all en korten, stuven Snavel, en korten Hals un de Duunfeddern sünd dunkerbruun. Bi de meisten Aarden sünd an Gesicht un Kehl sunnerliche Farv-Teken to sehn[2] Ok an’e Bost un an Hals dreegt se faken Farvbänner oder –ringe. De wecken Naams, as Dubbelbandtüte oder Dreebandtüte betreckt sik dor up.
De Aarden vun düt Geslecht leevt meist vun Insekten, Wörmer un annere Warvellose. Faken kann man dat sehn, datt se gau en Stuck wiet trippelt un denn stahn blievt un Freten söökt.
Echte Tüten kaamt in de ganze Welt vor. En Reeg vun Aarden bröödt in de borealen Zonen un sünd echte Treckvagels. Annere Aarden sünd Standvagels.
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. Echte Tüten (Charadrius) sünd en Geslecht ut de Familie vun de Tüten (Charadriidae). Se sünd up de ganze Eer to finnen. De wetenschoppliche Naam kummt ut dat late Latiensch. In de Vulgata is dor en geelen Vagel mit meent. De latiensche Form Charadrius is afleit‘ vun dat ooldgreeksche Woort kharadrios. Dat is dat Woort for en Vagel, de in Flussdäler (kharadra) leven deit.
Àrlijieuze (Charadrius)
Ech ginre Charadrius i comprind 31 éspèches d'oizos deul famille des Charadriidae. Ch'est des limicoles d' ptite taille, souvint lonmés gravelotes (cha vut dire qui « vivette su chés gravouès »).
D'apré el classificacion d' référinche (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénike) :
Àrlijieuze (Charadrius)
Ech ginre Charadrius i comprind 31 éspèches d'oizos deul famille des Charadriidae. Ch'est des limicoles d' ptite taille, souvint lonmés gravelotes (cha vut dire qui « vivette su chés gravouès »).
Ныбэхубзухэр (лат-бз. Charadrius) — Ӏуфэбзу лъэпкъым щыщ лъэпкъыгъуэщ.
КъызэщӀеубыдэ лӀэужьыгъуэ 30-щ, къуалэбзу курыту е жьгъейуэ. Теплъэр нэхъыщхьэу щхъуэ, пшахъуафэ е ятӀафэу щытщ, лӀэужьыгъуэ гуэрэхэм мащӀэу ӀэпапӀэхэр яхэпхъауэ.
Дуней псом и щӀыпӀу хъуам уапэщӀэхуэнущ (Антарктидэм къанэмыщӀа). Я Ӏусыр нэхъыщхьэу хьэпщхупщ, гъудэбадзэ е хьэмблущ.
Charadrius is a genus of plovers, a group of wading birds. The genus name Charadrius is a Late Latin word for a yellowish bird mentioned in the fourth-century Vulgate. They are found throughout the world.
Many Charadrius species are characterised by breast bands or collars. These can be (in the adult) complete bands (ringed, semipalmated, little ringed, long-billed), double or triple bands (killdeer, three-banded, Forbes', two-banded, double-banded) or partial collars (Kentish, piping, snowy, Malaysian, Javan, red-capped, puna).
They have relatively short bills and feed mainly on insects, worms or other invertebrates, depending on habitat, which are obtained by a run-and-pause technique, rather than the steady probing of some other wader groups. They hunt by sight, rather than by feel as do longer-billed waders like snipe.
Species of the genus Aegialites (or Aegialitis) are now subsumed within Charadrius.
The genus Charadrius was introduced in 1758 by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae.[1] The name had been used (as Charadrios sive Hiaticula) by the Italian naturalist Ulisse Aldrovandi in 1603 for the common ringed plover.[2] The word is Late Latin and is mentioned in the Vulgate Bible. It derives from the Ancient Greek χαραδριος/kharadrios, an unidentified plain-coloured nocturnal bird that was found in ravines and river valleys (from kharadra, "ravine").[a][4] The type species is the common ringed plover.[5]
The genus contains 32 species.[6]
In December 2020, it was described in a paper that the Kentish plover subspecies C.a.seebohmi may be a new species, the Hanuman plover.
Kentish plover (C. alexandrinus)
Semipalmated plover (C. semipalmatus)
_right_in_the_middle_of_the_S59_Road_(11926451373).jpg)
Three-banded plover (C. tricollaris) eggs on open ground
Little ringed plover (C. dubius) chick
Charadrius is a genus of plovers, a group of wading birds. The genus name Charadrius is a Late Latin word for a yellowish bird mentioned in the fourth-century Vulgate. They are found throughout the world.
Many Charadrius species are characterised by breast bands or collars. These can be (in the adult) complete bands (ringed, semipalmated, little ringed, long-billed), double or triple bands (killdeer, three-banded, Forbes', two-banded, double-banded) or partial collars (Kentish, piping, snowy, Malaysian, Javan, red-capped, puna).
They have relatively short bills and feed mainly on insects, worms or other invertebrates, depending on habitat, which are obtained by a run-and-pause technique, rather than the steady probing of some other wader groups. They hunt by sight, rather than by feel as do longer-billed waders like snipe.
Species of the genus Aegialites (or Aegialitis) are now subsumed within Charadrius.
Ĥaradrio aŭ Charadrius estas genro de birdoj de la familio de Ĥaradriedoj kaj ordo de Ĥaradrioformaj. Estas klara, ke tiu genro nomigas kaj la familion kaj la ordon; tio estas, temas pri la plej tipa genro de la ordo. Tiuj birdoj havas unu aŭ pliaj malhelaj aŭ nigraj strioj ĉe la brusto. Ili havas ankaŭ rimarkindajn blankajn kaj nigrajn markojn ĉe la vizaĝo.
Ili loĝas en diversaj medioj ĉu internaj lagoj, ĉu koralaj aŭ sablaj strandoj, rokaj areoj, kotaj ebenaĵoj, tajdaj regionoj, marĉoj kaj aliaj humidejoj, ankaŭ terkulturejoj kaj eĉ golfejoj. Pro tio la termino ĥaradrio originas de la antikva greka lingvo kharadrios, pri birdo trovita en rivervaloj (el kharadra, "ravino").
Ĥaradrio aŭ Charadrius estas genro de birdoj de la familio de Ĥaradriedoj kaj ordo de Ĥaradrioformaj. Estas klara, ke tiu genro nomigas kaj la familion kaj la ordon; tio estas, temas pri la plej tipa genro de la ordo. Tiuj birdoj havas unu aŭ pliaj malhelaj aŭ nigraj strioj ĉe la brusto. Ili havas ankaŭ rimarkindajn blankajn kaj nigrajn markojn ĉe la vizaĝo.
Ili loĝas en diversaj medioj ĉu internaj lagoj, ĉu koralaj aŭ sablaj strandoj, rokaj areoj, kotaj ebenaĵoj, tajdaj regionoj, marĉoj kaj aliaj humidejoj, ankaŭ terkulturejoj kaj eĉ golfejoj. Pro tio la termino ĥaradrio originas de la antikva greka lingvo kharadrios, pri birdo trovita en rivervaloj (el kharadra, "ravino").
Genro Ĥaradrio (Charadrius) Charadrius hiaticula, Kolumpluvio aŭ Granda pluvio Charadrius dubius, Malgranda pluvio Charadrius alexandrinus, Marborda pluvio Charadrius leschenaultii, Dezertpluvio Charadrius melodus, Fajfanta pluvio Charadrius mongolus, Malgranda dezertpluvio aŭ Mongola pluvio Charadrius vociferus, Kripluvio Charadrius asiaticus, Kaspia pluvio Charadrius semipalmatus, Duonreta pluvio Charadrius (Eudromias) morinellus, MorineloCharadrius es un género de aves caradriformes de la familia Charadriidae que engloba unas treinta especies comúnmente conocidas como chorlos y chorlitejos, y/o frailecillos en Hispanoamérica.
Constituyen un grupo extensamente distribuido de aves zancudas. Estos chorlitos se encuentran en todo el mundo. Se alimentan principalmente de insectos, gusanos y otros invertebrados, dependiendo del hábitat.
Se conocen treinta especies de Charadrius:[1]
Charadrius es un género de aves caradriformes de la familia Charadriidae que engloba unas treinta especies comúnmente conocidas como chorlos y chorlitejos, y/o frailecillos en Hispanoamérica.
Constituyen un grupo extensamente distribuido de aves zancudas. Estos chorlitos se encuentran en todo el mundo. Se alimentan principalmente de insectos, gusanos y otros invertebrados, dependiendo del hábitat.
Tüll (Charadrius) on lindude perekond sugukonnast tülllased.
Tüll (Charadrius) on lindude perekond sugukonnast tülllased.
Txirritxo (Charadrius) Charadriidae familiako hegazti genero baten izen arrunta da. Txirrien neurri bertsukoak dira, 13-19 cm luze. Gorputzez ez dira txirriak bezain sendoak, eta mokoa ere haiek baino laburragoa dute. Sabelaldea zuria izaten dute, begi ingurua beltza, bizkarraldea gris berdexka edo marroi iluna eta lepoa zuri-beltza. Izkirak, harrak eta intsektuak jaten dituzte. Bost kontinentetan bizi dira
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Txirritxo (Charadrius) Charadriidae familiako hegazti genero baten izen arrunta da. Txirrien neurri bertsukoak dira, 13-19 cm luze. Gorputzez ez dira txirriak bezain sendoak, eta mokoa ere haiek baino laburragoa dute. Sabelaldea zuria izaten dute, begi ingurua beltza, bizkarraldea gris berdexka edo marroi iluna eta lepoa zuri-beltza. Izkirak, harrak eta intsektuak jaten dituzte. Bost kontinentetan bizi dira
Tyllit (Charadrius) on rantalintujen lahkoon ja kurmitsojen heimoon kuuluva lintusuku, jota tavataan pohjoisella pallonpuoliskolla.
Tyllejä on 30 lajia:
Tyllit (Charadrius) on rantalintujen lahkoon ja kurmitsojen heimoon kuuluva lintusuku, jota tavataan pohjoisella pallonpuoliskolla.
Le genre Charadrius comprend 31 espèces d'oiseaux appartenant à la famille des Charadriidae. Il s'agit de limicoles de petite taille, souvent appelés gravelots (littéralement qui « vivent sur les grèves »).
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Le genre Charadrius comprend 31 espèces d'oiseaux appartenant à la famille des Charadriidae. Il s'agit de limicoles de petite taille, souvent appelés gravelots (littéralement qui « vivent sur les grèves »).
Charadrius Linnaeus, 1758 è un genere nella famiglia Charadriidae.[1]
Comprende le seguenti specie:[1]
Charadrius Linnaeus, 1758 è un genere nella famiglia Charadriidae.
Kirlikai (lot. Charadrius, angl. Plovers) – sėjikinių (Charadriidae) šeimos paukščių gentis.
Gentyje 31 rūšis. Lietuvoje aptinkamos 4 rūšys.
Kirlikai (lot. Charadrius, angl. Plovers) – sėjikinių (Charadriidae) šeimos paukščių gentis.
Gentyje 31 rūšis. Lietuvoje aptinkamos 4 rūšys.
Tārtiņi, tārtiņu ģints (Charadrius) ir tārtiņu dzimtas (Charadriidae) ģints, kas apvieno 31 mūsdienās dzīvojošu sugu.[1] Tārtiņu ģints sugas sastopamas visā pasaulē, izņemot Antarktīdu.
Latvijā sastopamas 5 tārtiņu ģints sugas: jūras tārtiņš (Charadrius alexandrinus), upes tārtiņš (Charadrius dubius), smilšu tārtiņš (Charadrius hiaticula), tuksneša tārtiņš (Charadrius leschenaultii) un Morinella tārtiņš (Charadrius morinellus).[2] Latvijā no tārtiņu ģints visbiežāk sastopamā suga ir upes tārtiņš.[3]
Tārtiņu ģints sugas ir neliela auguma bridējputni ar garām kājām, kompaktu, vārpstveida ķermeni, īsu kaklu un nelielu galvu. Daudzām sugām uz krūtīm vai ap kaklu kontrastainas krāsas josla. Knābis relatīvi īss un taisns.
Šajā tārtiņu grupā ir mazākās tārtiņu dzimtas sugas. Mazākais ģintī un arī dzimtā ir Madagaskaras tārtiņš (Charadrius thoracicus),[4] kura mazāko indivīdu ķermeņa garums ir 13 cm, svars 11,5 g.[5]
Kā visiem tārtiņu apakšdzimtas putniem arī tārtiņiem ir raksturīgs medību paņēmiens, mijoties ātram skrējienam ar sastingšanu.[6][7] Turklāt atšķirībā no, piemēram, slokām, kas arī ir tārtiņveidīgie putni, tārtiņi medī, izmantojot redzi, nevis ar knābi iztaustot grunti. Tārtiņu sugas starp pārējiem putniem izceļas ar to, ka ligzdošanas laikā tie iekārto viltus ligzdas, kurās pavada zināmu laiku, izliekoties perējot, kā arī, tuvojoties ienaidniekam, mēdz tēlot, ka tiem ir salauzts spārns, tādējādi aizvilinot plēsēju prom no aktuālās ligzdas.[6]
Tārtiņi, tārtiņu ģints (Charadrius) ir tārtiņu dzimtas (Charadriidae) ģints, kas apvieno 31 mūsdienās dzīvojošu sugu. Tārtiņu ģints sugas sastopamas visā pasaulē, izņemot Antarktīdu.
Charadrius is een geslacht van vogels uit de familie kieviten en plevieren (Charadriidae). Het geslacht telt 31 soorten.[1]
Charadrius is een geslacht van vogels uit de familie kieviten en plevieren (Charadriidae). Het geslacht telt 31 soorten.
Charadrius er ei biologisk slekt av typiske loer, ei gruppe av vadefuglar. Dei finst over heile verda.
Mange av Charadrius-artane er prega av brystband eller kragar. Desse kan ha komplett band som sandlo, amerikasandlo, dverglo og langnebblo, doble eller triple band som tobeltelo, kvitkranslo, savannelo, svartbeltelo og nyzealandbeltelo, eller berre delvis kragar kvitbrystlo, piplo, arkipello, javalo, raudhettelo og punalo.
Dei har relativt korte nebb og beitar hovudsakleg på insekt, ormar og andre virvellause dyr, avhengig av habitat. Dei utnyttar ein springe-og-pause teknikk, i staden for stadig søking med nebbet, slik som nokre andre vadefuglar gjer. Og dei jaktar med synet, snarare enn ved å føle som sniper med lange nebb gjer.
Charadrius-artane i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2018[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[2]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Charadrius Charadrius er ei biologisk slekt av typiske loer, ei gruppe av vadefuglar. Dei finst over heile verda.
Mange av Charadrius-artane er prega av brystband eller kragar. Desse kan ha komplett band som sandlo, amerikasandlo, dverglo og langnebblo, doble eller triple band som tobeltelo, kvitkranslo, savannelo, svartbeltelo og nyzealandbeltelo, eller berre delvis kragar kvitbrystlo, piplo, arkipello, javalo, raudhettelo og punalo.
Dei har relativt korte nebb og beitar hovudsakleg på insekt, ormar og andre virvellause dyr, avhengig av habitat. Dei utnyttar ein springe-og-pause teknikk, i staden for stadig søking med nebbet, slik som nokre andre vadefuglar gjer. Og dei jaktar med synet, snarare enn ved å føle som sniper med lange nebb gjer.
Multimedia w Wikimedia Commons Charadrius – rodzaj ptaka z podrodziny sieweczek (Charadriinae) w rodzinie sieweczkowatych (Charadriidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Australii i Ameryce[16].
Długość ciała 12–28 cm; masa ciała 19–179 g; rozpiętość skrzydeł 36–63 cm[17].
Do rodzaju należą następujące gatunki[38]:
Charadrius – rodzaj ptaka z podrodziny sieweczek (Charadriinae) w rodzinie sieweczkowatych (Charadriidae).
Charadrius é um género de aves da família dos caradriídeos, que inclui espécies conhecidas com os nomes vulgares de batuíra e borrelho.
O grupo é diversificado e pode ser encontrado em todo o mundo. Os borrelhos e batuíras caracterizam-se pela plumagem em tons de cinzento, castanho e branco, com coleiras pretas, completas ou semi-completas, na zona do pescoço.
As espécies de Charadrius vivem em zonas litorais e alimentam-se de insectos e outros pequenos invertebrados.
Charadrius é um género de aves da família dos caradriídeos, que inclui espécies conhecidas com os nomes vulgares de batuíra e borrelho.
O grupo é diversificado e pode ser encontrado em todo o mundo. Os borrelhos e batuíras caracterizam-se pela plumagem em tons de cinzento, castanho e branco, com coleiras pretas, completas ou semi-completas, na zona do pescoço.
As espécies de Charadrius vivem em zonas litorais e alimentam-se de insectos e outros pequenos invertebrados.
Strandpipare (Charadrius) är ett släkte bland vadarna inom familjen pipare.
Strandpiparna återfinns över hela världen och kännetecknas av, för vadare, relativt korta näbbar.
De födosöker med hjälp av synen och inte känseln i motsats till mer långnäbbade vadare. Deras föda är insekter, maskar och andra ryggradslösa djur som återfinns inom arternas respektive habitat. De fångar bytet genom snabba ruscher snarare än genom det ständiga grävande som utmärker många andra grupper av vadare.
Det vetenskapliga namnet Charadrius härrör från gammalgrekiskans kharadrios (χαραδριός), en fågel som sades förekomma i floddalar (från kharadra, som betyder "ravin"). En grekisk legend sade att man kunde bli botad från gulsot om man tittade in i fågelns besynnerliga gula ögon.[1] Vilken art det gällde var omdiskuterat. Bland annat ansågs det vara tjockfoten men den gula orbitalringen hos flera arter av strandpipare har gjort att även de har kopplats till legenden.[2][1]
I släktet finns även fjällpipare som man inte brukar definiera som strandpipare. Detta resulterar att vissa delar in den i det egna släktet Eudromias. Mycket tyder också på att även utan fjällpiparen är Charadrius starkt parafyletiskt; en stor del av arterna är närmare släkt med andra släkten i familjen, däribland till exempel viporna. Det får till följd att Charadrius egentligen bör begränsas till bara några få arter, däribland större strandpipare.[3] Än så länge har inte denna nya forskning resulterat i några taxonomiska förändringar.
Listan nedan inkluderar de 30-33 arter som idag oftast placeras i släktet. Artindelningen följer Clements et al. 2016.[4], med tentativ uppdelning efter Barth et al. (2013)[3] om inget annat anges.
Пісо́чник (Charadrius) − рід птахів родини сивкові ряду Сивкоподібних.
Дрібні, на невисоких ногах, птахи, з короткою шиєю і ногами. Дзьоб прямий, недовгий. Спинна сторона сірувата або глинисто-бура, черевна — біла або рудувата з сірим, на голові і грудях чорний малюнок. Крила гострі, що дозволяє їм здійснювати швидкий політ.
Пісочники летять звичайно на невеликій висоті. Швидко бігають, пригнувшись до землі. У весняний час характерні струмові польоти, коли пара птахів з характерними криками літає колами над місцем, обраним для пристрою гнізда. Живляться безхребетними, переважно хробаками та жуками.
Гніздяться на піщаних і галькових пляжах річок, морських узбереж, в сухих щебнистих степах і тундрі, дотримуючись місць, де рослинність розріджена або відсутня, в степах — часто на солончаках. Гніздо являє собою неглибоку ямку, що інколи складається з вистилки з дрібних камінчиків. Яйця зі світлим жовтуватим фоном і дрібними крапками.
Мешкають на усіх континентах, окрім Антарктиди.
Пісо́чник (Charadrius) − рід птахів родини сивкові ряду Сивкоподібних.
Charadrius là một chi chim trong họ Charadriidae.[1]
Có 30 loài Charadrius:[2]
_W_IMG_0104.jpg)
.jpg)
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Charadrius là một chi chim trong họ Charadriidae.
Зуйки́ (лат. Charadrius) — род куликов семейства ржанковых, распространённых на всех материках кроме Антарктиды. Это среднего размера либо мелкие птицы плотного телосложения, с относительно коротким и прямым клювом, короткой шеей, длинными заострёнными крыльями, длинным клиновидным хвостом и скорее короткими для куликов ногами. Задний палец отсутствует.
Как правило, окрас верхней части тела покровительственный — сероватый, песочный либо глинисто-бурый, редко с пестринами. Низ белый либо рыжеватый с серым. У большинства видов в оперении имеется рисунок в виде чёрных полос на груди либо полосатого «ошейника». Так, одинокую полоску можно встретить у галстучника, перепончатопалого галстучника, малого и уссурийского зуйков; две или три полоски выражены у крикливого, двухполосого, трёхполосого, буролобого и фолклендского зуйков; частичный ошейник имеется у морского, желтоногого, малайского, яванского, красношапочного и у южноамериканского степного зуйков. Половой диморфизм выражен слабо.
Зуйки питаются в основном насекомыми, червями и другими беспозвоночными. В поисках пищи быстро передвигаются по суше и останавливаются, высматривая добычу — такой способ в целом не характерен для большинства других групп куликов, скорее добывающих корм в грунте, погрузив в него свой клюв.
Своё русское название приобрели благодаря кличке младших членов команд на ладьях, которую использовали архангельские поморы-промышленники (отсюда же пошла русская фамилия Зуев). Род включает в себя около 30-и видов, из которых треть гнездится на территории России: это галстучник, малый, уссурийский, крикливый, большеклювый, монгольский, каспийский, восточный, морской зуйки, и хрустан.
Зуёк изображён на гербе и флаге города Орехово-Зуево.
Зуйки́ (лат. Charadrius) — род куликов семейства ржанковых, распространённых на всех материках кроме Антарктиды. Это среднего размера либо мелкие птицы плотного телосложения, с относительно коротким и прямым клювом, короткой шеей, длинными заострёнными крыльями, длинным клиновидным хвостом и скорее короткими для куликов ногами. Задний палец отсутствует.
Как правило, окрас верхней части тела покровительственный — сероватый, песочный либо глинисто-бурый, редко с пестринами. Низ белый либо рыжеватый с серым. У большинства видов в оперении имеется рисунок в виде чёрных полос на груди либо полосатого «ошейника». Так, одинокую полоску можно встретить у галстучника, перепончатопалого галстучника, малого и уссурийского зуйков; две или три полоски выражены у крикливого, двухполосого, трёхполосого, буролобого и фолклендского зуйков; частичный ошейник имеется у морского, желтоногого, малайского, яванского, красношапочного и у южноамериканского степного зуйков. Половой диморфизм выражен слабо.
Зуйки питаются в основном насекомыми, червями и другими беспозвоночными. В поисках пищи быстро передвигаются по суше и останавливаются, высматривая добычу — такой способ в целом не характерен для большинства других групп куликов, скорее добывающих корм в грунте, погрузив в него свой клюв.
Своё русское название приобрели благодаря кличке младших членов команд на ладьях, которую использовали архангельские поморы-промышленники (отсюда же пошла русская фамилия Зуев). Род включает в себя около 30-и видов, из которых треть гнездится на территории России: это галстучник, малый, уссурийский, крикливый, большеклювый, монгольский, каспийский, восточный, морской зуйки, и хрустан.
Зуёк изображён на гербе и флаге города Орехово-Зуево.
见正文
鸻属（学名Charadrius，鸻：音同“横”）是鸻形目鸻科中的一个属，均为涉禽，广泛分布于世界各地。
鸻属鸟的喙部较短，主要以昆虫、蠕虫和其他无脊椎动物为食。
主要包括以下种类：
这是一篇鴴形目相關小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 鸻属（学名Charadrius，鸻：音同“横”）是鸻形目鸻科中的一个属，均为涉禽，广泛分布于世界各地。
鸻属鸟的喙部较短，主要以昆虫、蠕虫和其他无脊椎动物为食。
主要包括以下种类：
新西兰鸻 Charadrius obscurus 剑鸻 Charadrius hiaticula 半蹼鸻 Charadrius semipalmatus 长嘴鸻 Charadrius placidus 金眶鸻 Charadrius dubius 厚嘴鸻 Charadrius wilsonia 双领鸻 Charadrius vociferus 笛鸻 Charadrius melodus 黑斑沙鸻 Charadrius thoracicus 基特氏沙鸻 Charadrius pecuarius 圣岛沙鸻 Charadrius sanctaehelenae 三斑鸻 Charadrius tricollaris 福氏鸻 Charadrius forbesi 环颈鸻 Charadrius alexandrinus 白额沙鸻 Charadrius marginatus 红顶鸻 Charadrius ruficapillus 马来鸻 Charadrius peronii 栗斑鸻 Charadrius pallidus 领鸻 Charadrius collaris 山鸻 Charadrius alticola 重斑鸻 Charadrius bicinctus 双斑鸻 Charadrius falklandicus 蒙古沙鸻 Charadrius mongolus 铁嘴沙鸻 Charadrius leschenaultii 红胸鸻 Charadrius asiaticus 东方鸻 Charadrius veredus 小嘴鸻 Charadrius morinellus 棕胸鸻 Charadrius modestus 岩鸻 Charadrius montanus 黑头鸻 Charadrius rubricollis
_RWD1.jpg)
.jpg)
_RWD1.jpg)
