Asian palm civets are not considered to be in danger of extinction, but in their native areas laws protect them, like Malaysia and Sichuan, China. They are also protected under the Indian Wildlife Protection Act, 1972, and they are listed as vulnerable under China's red list for excessive hunting. According to the IUCN, Asian palm civets are of little concern because they have a wide distribution, large populations, are highly adaptable, and have a stable population trend. Even though palm civets are not currently in danger, their habitats are getting increasingly smaller due to over-logging and clearing of land for palm oil plantations. Some governments have started monitoring the rate of logging and requiring developers to get permits or licenses to do so. There also has been an effort to replant some of the lost forests.
US Federal List: no special status
CITES: appendix iii
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
The most common problem that Asian palm civets cause humans is raiding of plantations and orchards for their fruits. Owners of these lands retaliate by killing them. Also, civets that live in roofs or in barns make a lot of noises at night, making people think of them as a nuisance.
Negative Impacts: crop pest
One of the earliest uses that humans have used Asian palm civets for was their sweet-smelling musk. In the past it was used to treat such things as scabies, but today it is only used for perfume. To get civet oil, the scent gland must be scraped out with a special tool, which is a difficult task and if not done properly is painful for the civet. The musk can also be produced when the civet is harassed. Often, this industry is supported by trappers that go into the wild and capture wild civets to obtain their oil. People also use civets as rodent catchers, since they eat rats and mice.
Asian palm civets are best known for aiding in the production of an expensive coffee, Kopi luwak, by passing coffee cherries through their digestive tract. As the cherries go through palm civets digestive tracts, they get a unique “gamy” flavor and people extract these pits from the civet feces. This coffee is in high demand because of civets tendencies to only pick the ripest coffee cherries. Kopi luwak is the most expensive coffee in the world, selling for over one hundred dollars a pound.
Positive Impacts: pet trade ; food ; controls pest population
Civets are typically silent, but can make a noise that sounds similar to meows. They also snarl, hiss, and spit when they are alarmed or harassed. Instead of using vocalizations, the Asian palm civets use their scent gland as their primary means of communication. They mark their ranges by dragging their anal glands on the ground. Asian palm civets rarely communicate vocally other than when they are agitated or being attacked. They generally rely on scent-markings and olfactory responses to communicate. They are able to secrete self-identifying odors from their perineal gland, urine, feces, and skin glands. They mark substrates predominately by dragging their perineal gland on top of them, but they also rub their ear-neck region and heels, and drag their anus. Males mark objects with their scent a lot more frequently than females of the species. This is probably because males are more territorial and dominant than females. Scents left from the dragging the perineal gland remain in the environment longer than any other scent Asian palm civets produce and are used as a long-term source of information about that animal.
Communication Channels: chemical
Other Communication Modes: scent marks
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
These civets are known by many names, such as Asian palm civets, common palm civets, toddy cats, musang, and luwak. Their name varies based on behavior of civets and the region in which they are found. Even though common palm civets are one of the most common species of civets, and the most common mammalian carnivore on Palawan island in the Philippines, it is one of the least studied mammals. Little is known about their behavior due to their nocturnal, quiet, and secretive nature.
Asian palm civet eat the seeds of many trees in its area, like palm trees (Pinanga kuhlii and Pinanga zavana). They are prime contributors to the dispersal of these seeds, since they tend to pass them in their feces several hundred meters from where the seeds were consumed. This also encourages the seeds to germinate, which helps forests regenerate.
Ecosystem Impact: disperses seeds
Asian palm civets are sometimes compared to raccoons in North America, in that they fill a similar niche. They are opportunistic and adaptable, eating whatever is available; however, they are mostly frugivorous, preferring berries and pulpy fruits over anything else. Palm civets of Java are said to feed on over 35 different species of trees, shrubs, and creepers. Asian palm civets climb fruit trees to get their food. Their favorite trees to feed from are fig trees and palm trees, hence the origin of one of its common names. Palm civets are noted for their ability to pick the best and ripest fruit, leaving the others for later. They are particularly fond of chiku, mangoes, bananas, rambutan, and papayas. Other than fruits, Asian palm civet are very fond of the sap from the flowers of sugar palm trees (Arenga pinnata) that are found throughout their natural range. This sap has been used by the indigenous people of the areas to make sweet liquor by fermenting the sugar sap, which is called "toddy", giving them their other common name, the toddy cat. They also drink the nectar of silk cotton trees (Ceiba petandra) and the stems of the apocynaceae tree. Since Asian palm civets are foragers, they are frequently found in urban gardens, plantations, and orchards looking for food. In addition to their normal diet of fruit, civets also eat rats, shrews, mice, birds, insects, worms, seeds, eggs, reptiles, snails, scorpions, and more.
Animal Foods: birds; mammals; amphibians; reptiles; eggs; insects; terrestrial non-insect arthropods; mollusks; terrestrial worms
Plant Foods: seeds, grains, and nuts; fruit; nectar; flowers; sap or other plant fluids
Primary Diet: carnivore (Eats terrestrial vertebrates, Eats eggs, Insectivore , Eats non-insect arthropods, Molluscivore , Vermivore); herbivore (Folivore , Frugivore , Granivore , Nectarivore ); omnivore
Asian palm civets (Paradoxurus hermaphroditus) are native to regions within and around Asia, ranging as far east as the Philippines and as far west as Kashmir. They are widespread but are mostly found in southern China, northern Himalayas, southern India, and islands in the Indian Ocean, South China Sea, and the Philippine Sea. Populations of the Asian palm civet are seen in Sumatra, Bhutan, Java, Borneo, Sri Lanka, Thailand, Vietnam, Cambodia, Malaysia, Indonesia, Laos, Nepal, Singapore, and the Sundas Islands.
Biogeographic Regions: palearctic (Native ); oriental (Native )
Asian palm civets can live in a variety of habitats. They naturally live in temperate and tropical forests, but in developed areas they are also found in parks, suburban gardens, plantations, and fruit orchards. Where these civets choose to live depends mostly on the availability of food and presence of areas they can rest in, like tree hollows, rock crevices, or dense foliage. Asian palm civets are arboreal so they spend most of their time in fruit trees and fig trees, preferring the tallest trees with very dense canopies and vines for seclusion and protection. Their elevation range extends up to about 2,000 feet.
Range elevation: 0 to 2,234 m.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest
Other Habitat Features: urban ; suburban ; agricultural
Asian palm civets typically live anywhere from 15 to 20 years. They live longer in captivity, living for as long as 24 years and 5 months.
Range lifespan
Status: wild: 15 to 22 years.
Average lifespan
Status: wild: 20 years.
Range lifespan
Status: captivity: 15 to 24.5 years.
Average lifespan
Status: captivity: 22.4 years.
Typical lifespan
Status: wild: 15 to 20 years.
Typical lifespan
Status: captivity: 15 to 25 years.
Asian palm civets are frequently called “weasel cats” due to their similar appearance to both animals. Asian palm civets are small, weighing only about three kilograms with an average body length of 50 centimeters, and a tail that is 48 centimeters long. They have elongated bodies with short legs, and a tail that is almost as long as their head and body combined. Their nose is pointed and protrudes from their small face. They have faces mostly like cats, but palm civets have longer and flatter skulls. Relative to their head, palm civets have large dark eyes and large pointed ears. The coat of Asian palm civets are short, coarse, and are usually black or gray with black-tipped guard hairs all over. Like racoons, palm civets faces are banded and have a white patch of fur below and above the eyes and on each side of the nose. They can be recognized by the dark stripes down their back and the three rows of black spots freckled on each side of their body and covering their legs. However, these markings are less prominent in juveniles. Unlike other civets, Asian palm civets tails do not have black rings. Rather, they are just tipped black on the very end. Another distinguishing factor that their neck hair grows backwards, whereas other members of the civet family have forward growing neck hair. Palm civets have more specialized teeth for an omnivorous diet than other civets that mostly eat meat. Asian palm civets have teeth that are weaker and pointed, and the carnassials, that are apt for slicing meat, are less developed. Having plantigrade feet, Asian palm civets walk like bears and racoons, with their entire sole on the ground. They have naked soles, their claws are semi-retractile, and their third and fourth toes are partly fused. All these features make them excellent climbers and help them as they hunt. Finally, both males and females of this species have a perineal scent gland under their tail, resembling testicles; the feature that gave them their scientific name. This gland is located within a double-pocket pouch under the skin of the abdomen, and is used to spray in defense, to mark territory, and for communication with others of the species.
Range mass: 1300 to 5000 g.
Average mass: 3000 g.
Range length: 43 to 71 cm.
Average length: 54 cm.
Average basal metabolic rate: 5.53 cm3.O2/g/hr.
Sexual Dimorphism: sexes alike
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average basal metabolic rate: 5.534 W.
The arboreal and nocturnal characteristics of palm civets are thought to have developed as a mechanism to avoid predators. They are most commonly hunted by large cats, like tigers and leopards, and reptiles, like large snakes and crocodiles.
Known Predators:
Asian palm civets are nocturnal and secretive so their reproductive behavior has mostly been observed in a zoo setting and their mating system is unknown. It is known that they are viviparous and typically gives birth in tree hollows. Despite being generally solitary, Asian palm civets come together in the same resting trees to continuously mate for a period of one to fifteen days.
Asian palm civets find mates using scent markings from their anal glands, indicating each civets age, sex, receptivity, kin relationship, and if they are familiar. Asian palm civets are sexually receptive all year with an average estrous cycle of about 82 days. They typically have up to two litters per year with kittens being born from October to December. They go into resting trees to mate, give birth, and take care of young, spending the whole mating period in their tree of choice. Couples tend to choose trees for this period in close proximity to other members of their group. After a gestation period of two months, Asian palm civets give birth to two to five kittens in tree hollows or boulder crevices for secrecy and protection. Kittens are born with their eyes closed and fur covering their bodies. Palm civet babies are very small, weighing only about 80 grams at birth. At 11 days, their eyes open and by two months old are weaned. After about three months, these civets are considered full grown, but they are not sexually mature until they are about one year old.
Breeding interval: Asian palm civets breed year round.
Breeding season: Mating occurs year round in Asian palm civets.
Range number of offspring: 2 to 5.
Average number of offspring: 3.
Average gestation period: 60 days.
Average weaning age: 2 months.
Average time to independence: 3 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (female): 11 to 12 months.
Range age at sexual or reproductive maturity (male): 9 to 11 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
Average birth mass: 88.65 g.
Average gestation period: 60 days.
Average number of offspring: 3.4.
Asian palm civets are classified as altrical, meaning the young need care from their parents after birth. Little is known about parental investment in Asian palm civets since the young do not leave the tree hollows that they are born in until after they are weaned. However, it is thought that females are responsible for care of the young, providing milk for nourishment from their mammary glands, as well as being in charge of weaning them.
Parental Investment: altricial ; female parental care
Common Palm Civets (Paradoxurus hermaphroditus) are widely distributed across South and Southeast Asia. There are scattered records from Sulawesi, the Moluccas, Timor, and the Aru Islands and they may be present in Papua New Guinea. They were introduced to Japan in the late 1800s.
This is a small civet with a grayish or rusty body, brown or black spots and stripes, a dark mask, and a long tail. The head and body are 42 to 71 cm long with a tail of 33 to 66 cm; weight is 2 to 5 kg. The body size of individuals on islands, notably Borneo, is smaller than on the mainland. The head pattern is highly variable, but generally consists of a dark mask with pale patches below the eyes, on the forehead, and at the bases of the ears.
Common Palm Civets occur in a range of habitats up to 2400 m, including evergreen and deciduous forests (both primary and secondary), plantations, and around human dwellings and settlements. They are mainly frugivorous, but also eat small vertebrates and invertebrates. They are solitary, nocturnal, and largely arboreal, spending the day in trees--and sometimes in buildings. Common Palm Civets deposit their scat, the contents of which can have commercial value as the source of "civet coffee", on the ground and on tree branches.
Breeding seems to occur throughout the year, with a litter size of two to five young. In captivity, gestation is 61 to 63 days. Newborns weigh 69 to 102 g and are born with their eyes closed. They reach sexual maturity at 11 to 12 months.
Although this species is widespread and generally common, population density may be lower in secodary forest than in primary forest. Common Palm Civets are often considered pests by fruit farmers and killed. They are also trapped and traded for meat and are sometimes kept as pets and used as rat catchers (which may explain their introduction to some areas). The subspecies (sometimes considered a distinct species) on the Mentawai Islands in Indonesia may be under threat due to commercial logging.
(Jennings and Veron 2009 and references therein)
Ar sivet-palmez boutin (Paradoxurus hermaphroditus) a zo ur bronneg hag a vev er c'hoadegi trovanel en India ha gevred Azia.
Oberiant eo diouzh an noz ha mont a ra da guzhat er gwez a-raok tarzh-an-deiz.
En em vagañ a ra diwar frouezh dreist-holl, hag diwar stlejviled, vioù hag amprevaned ivez.
Gallout a ra debriñ frouezh ar c'hafe. An had, tremenet dre benvegad koazhañ ar sivet-palmez, a vez dastumet gant an den hag implijet en un evaj priziet.
Dont a ra anv ar spesad, hermaphroditus, eus gwagrennoù-c'hwezh a denn d'un divgell lec'hiet dindan lost ar par koulz ha dindan hini ar barez.
Ar sivet-palmez boutin (Paradoxurus hermaphroditus) a zo ur bronneg hag a vev er c'hoadegi trovanel en India ha gevred Azia.
La civeta de palmera comuna és un mamífer de la família dels vivèrrids, nadiua del sud-est asiàtic, el sud de l'Índia i al sud de la Xina. També rep el nom de Toddy Cat, Motit, Marapatti, Uguduwa, o Maranai.
El nom científic de l'espècie (Paradoxurus hermaphroditus), fou donat el 1777 donat que ambdós sexes tenen glàndules perineals sota la cua que semblen testicles. Aquestes glàndules de les civetes ruixen una secrecions nocives.
L'espècie és coneguda comunament amb el nom de civeta de palmera comuna o Toddy Cat (en català, gat ponx).
A la Cordillera Central de Luzon, al nord de les Filipines, se l'anomena Motit. A les Filipines també se la coneix com Musang o Alamid.
En malaialam, la llengua indígena de l'estat de Kerala, al sud de l'Índia, la civeta de palmera comuna és coneguda com a Marapatti o "മരപ്പട്ടി" (que vol dir, gos d'arbre o gos de la fusta)
A Sri Lanka, és coneguda com a Uguduwa en singalès, i Maranai en tàmil (amb el mateix significat que Marapatti en malaialam).
A Indonèsia se la coneix com Luwak, i està relacionada amb la producció de Kopi Luwak, un tipus de cafè.
La civeta de palmeta comuna té un pes mitjà de 3,2 quilos, una longitud de cos d'uns 53 centímetres i una cua d'una longitud d'uns 48 centímetres. El seu cos llarg i robust està cobert d'un pelatge gruixut que generalment és de color grisenc, amb tres franges de marques negres. Té les potes, les orelles i el musell de color negre. Les marques del seu rostre són semblants a les de l'ós rentador. A diferència d'altres espècies de civeta, la cua no té anells.
La civeta de palmera comuna és un mamífer omnívor. La seva font d'aliment principal són els fruits com la sapodella, el mango, el rambutan i el cafè, però també s'alimenta de petits mamífers e insectes.[1] També té afició per la saba de les flors de palma (un hàbit que li dóna un dels seus noms alternatius: toddy cat), que fermentada, es converteix en un licor dolç. Desenvolupa un paper important en la germinació de les palmeres.[2] Viu als boscos, parcs i jardins suburbans amb arbres de fruits madurs, figueres i vegetació intacta. Les seves urpes esmolades li permeten enfilar-se als arbres i als canalons de les cases.
En la major part de Sri Lanka, les civetes són considerades una molèstia, donat que embruten els sostres i àtics de les cases, i fan sorolls forts quan lluiten i es mouen per la nit, pertorbant el descans dels que hi viuen.
La civeta de palmera comuna realitza marques aromàtiques amb les glàndules anals, l'orina i els excrements. El comportament més comú de marcat consisteix a fregar les glàndules sobre una superfície, per deixar-ne impregnada l'olor. Són capaços d'identificar les espècies animals, el sexe, i si la persona que va deixar l'olor és coneguda o no, per mitjà de l'olfacte.[3]
La civeta de palmera comuna és un animal exclusivament nocturn, que generalment està actiu entre les 6 de la tarda i les 4 de la matinada. És menys activa les nits en les que la lluna és més brillant.[1]
Es troba al sud de l'Índia, a Sri Lanka, al sud-est asiàtic i al sud de la Xina.
L'oli extret de petits trossos de carn conservada en oli de lli en una olla de fang tancada i regularment airejada, és utilitzat pels indígenes com a cura per la sarna.[4]
El Kopi Luwak és un cafè que es prepara utilitzant grans de cafè que han estat menjats, parcialment digerits, i recollits dels excrements de l'animal. Els preus del 2009 van oscil·lar entre els 300 dòlars a Filipines i els 1400 dòlars als Estats Units, per lliura de pes net.
Es creu que el virus del SARS es van introduir dins la població humana a través de les civetes de palmera emmascarada capturades a la natura i preparades inadequadament pel consum humà.[5] No obstant això, un document elaborat per Daniel Janies (el febrer de 2008) i publicat per la revista Cladistics, fa servir les mostres de les seqüències de molts genomes del SARS, per demostrar que els casos de SARS de civetes, només eren una part de l'arbre familiar dels virus del SARS en humans. Segons aquest document, els humans probablement van contraure el SARS del ratpenats, aleshores els humans el van transmetre a porcs i a petites civetes, i llavors aquests petits carnívors podien haver retornat la malaltia als éssers humans. Tots els casos de SARS relacionats amb el brot semblaven ser part de la branca del coronavirus phylogeny.[6]
Hi ha un bon nombre significatiu de subespècies d'aquesta civeta:[7]
La civeta de palmera comuna és un mamífer de la família dels vivèrrids, nadiua del sud-est asiàtic, el sud de l'Índia i al sud de la Xina. També rep el nom de Toddy Cat, Motit, Marapatti, Uguduwa, o Maranai.
Oviječ skvrnitý (Paradoxurus hermaphroditus) je středně velká cibetkovitá šelma žijící v jižní a jihovýchodní Asii.
Srst má zbarvenou šedě až šedohnědě a pokrytou tmavými skvrnami na bocích a na hřbetě pruhy. Obličej, nohy a ocas jsou tmavé. Jeho drápy mu umožňují šplhat po stromech a domech. Ocas je sice poměrně velký, ale není chápavý. Ačkoliv má druhové jméno hermaphroditus, jde o zvíře s normální pohlavností. Toto pojmenování souvisí s tím, že jak samci, tak samice mají pod ocasem pachové žlázy, které připomínají varlata. Váží 2 až 5 kg, na délku měří 75 až 137 cm (nejčastěji okolo 1 metru), z toho na ocas připadá 33 až 66 cm.
Žije v jižní a jihovýchodní Asii (od Indie po Filipíny). Obývá lesy různých typů od pobřeží až po nadmořskou výšku 2400 metrů. Žije i v blízkosti lidí, v sadech, parcích, u vesnic, plantáží a farem.
Velmi často se zdržuje na stromech, aktivitu má především soumračnou a noční. Je to všežravec, který ve stravě preferuje ovoce a květní nektar. Potravu si doplňuje mízou, členovci a malými obratlovci, především mimo ovocnou sezónu. Živí se i odpadky produkovanými lidmi. Kávová zrnka, která projdou jeho zažívacím traktem, jsou obzvláště vyhledávanou specialitou zvanou cibetková káva (Kopi Luwak). Je to samotářské zvíře. Velikost jeho teritoria se pohybuje od několika hektarů po cca 4,2 km2 (Animal Diversity Web udává až 20 km2). Rozmnožování nezávisí na sezóně, doba březosti je okolo 62 dnů. Samice následně rodí 2 až 5 mláďat. Ta se osamostatňují po cca 3 měsících a sama rozmnožovat se začínají ve stáří 9 až 12 měsíců. Dožívají se 15 až 25 let. Predátory jsou především velké kočkovité šelmy, které umějí šplhat, tedy levhart skvrnitý, levhart obláčkový a levhart Diardův, dále pak velcí draví ptáci a někteří hadi, především krajty. Útočníkům se oviječ brání emitováním pachu a rychlým pohybem ve větvích.
Je to živočich široce rozšířený, jemuž nehrozí bezprostřední nebezpečí vyhubení, proto je IUCN hodnocen jako málo dotčený. Nicméně je lidmi pronásledován z důvodu škod, které způsobuje na pěstovaném ovoci. Je zabíjen i pro maso (především v Číně). Někdy se živí jedinci chovají jako domácí zvířata - hubitelé škůdců.
Ovíječ skvrnitý je chován přibližně ve čtyřech desítkách evropských zoo (stav podzim 2018).[2] Nejvíce přitom ve Spojeném království.[2] V rámci Česka je chován poddruh (stále častěji brán jako samostatný druh[3]) ovíječ filipínský (Paradoxurus hermaphroditus philippinensis), a to ve třech zoo:
Kromě těchto tří českých zoo je filipínský poddruh ovíječe skvrnitého již jen v bulharské Sofii a německých zoo v Dortmundu a Berlíně (Tierpark Berlin).[2]
Dříve byl v Zoo Praha chován ovíječ skvrnitý bez určení poddruhu.[2] Raritnější poddruh ovíječ filipínský je chován v Zoo Praha od roku 2009. V roce 2010 se podařil první odchov[4] – jednalo se o dvě mláďata.[3] Další následovala v následujících letech.[2]
Tento druh je k vidění v pavilonu Indonéská džungle, v zadní části noční expozice.
Obrázky, zvuky či videa k tématu oviječ skvrnitý ve Wikimedia Commons
Oviječ skvrnitý (Paradoxurus hermaphroditus) je středně velká cibetkovitá šelma žijící v jižní a jihovýchodní Asii.
Der Fleckenmusang (Paradoxurus hermaphroditus) ist eine in Süd- und Südostasien verbreitete Schleichkatzenart aus der Gattung der Musangs. Er ist vor allem für seine Rolle bei der Produktion des Kaffees Kopi Luwak bekannt.
Das raue, dicke Fell des Fleckenmusangs hat eine graue Grundfärbung. Am Rücken haben sie schwarze Längsstreifen und an den Schultern und Seiten schwarze, längsgereihte Flecken. Die Füße, Ohren und die Schnauze sind ebenfalls schwarz gefärbt, das Gesicht trägt eine schwarz-weiße, waschbärähnliche Maskenzeichnung. Das Artepitheton hermaphroditus im wissenschaftlichen Namen des Fleckenmusangs rührt von den hodenähnlichen Duftdrüsen her, die beide Geschlechter unterhalb des Schwanzes haben. Fleckenmusangs erreichen eine Kopfrumpflänge von 48 bis 59 Zentimeter, der einfarbig schwarze Schwanz wird 44 bis 54 Zentimeter lang. Ihr Gewicht beträgt rund 2,5 bis 4 Kilogramm.
Der Lebensraum der Fleckenmusangs ist vorwiegend Tropischer Regenwald.
Fleckenmusangs sind in ganz Süd- und Südostasien beheimatet, ihr Verbreitungsgebiet umfasst Indien und Sri Lanka, das südliche China einschließlich der Insel Hainan, Vietnam, Laos und Thailand. Musangs in Myanmar, Thailand, Kambodscha, teilweise aus Vietnam, Malaya, Sumatra, Java, Nias, Bangka, Flores, Bali und Roti, die man früher zu den Fleckenmusangs zählte, werden nun als eigene Art Paradoxurus musangus angesehen. Musangs auf den Philippinen, Borneo und den Mentawai-Inseln ordnet man nun der Spezies Paradoxurus philippinensis zu.[1] Auf die Inseln östlich von Java und Borneo kamen Musangs in vorgeschichtlicher Zeit durch den Menschen und breiteten sich dort aus. Zu welcher der Spezies die Musangs auf Sulawesi, Timor und anderen Inseln des Malaiischen Archipels gehören, wurde noch nicht erforscht.
Wie die meisten Schleichkatzen ist der Fleckenmusang ein reines Nachttier. Er ist in erster Linie Baumbewohner und kann gut klettern. Den Tag verschläft er in Asthöhlen und hohlen Stämmen. Er lebt außerhalb der Paarungszeit einzelgängerisch.
Mancherorts haben sich Fleckenmusangs zu Kulturfolgern entwickelt und leben nun in Dörfern, wo sie Dachböden und Ställe bezogen haben. Als Verursacher nächtlichen Lärms sind sie in Südostasien ähnlich unbeliebt wie in Europa der Steinmarder. Außerdem sollen Musangs Schaden anrichten, wenn sie in Kaffeeplantagen eindringen.
Als Allesfresser sucht er nachts sowohl nach Früchten als auch nach Insekten, Würmern und Vogeleiern. Mit Glück erbeutet er auch einen Vogel oder ein Hörnchen.
Nach rund 60-tägiger Tragzeit bringt das Weibchen in einer Baumhöhle zwei bis fünf Jungtiere zur Welt. Diese werden nach rund 11 bis 12 Monaten entwöhnt. Das höchste bekannte Lebensalter eines Tieres in Gefangenschaft betrug über 25 Jahre.
Der Fleckenmusang wird in Südchina zum menschlichen Verzehr teils als Bushmeat bejagt. Indische Stämme jagen ihn ebenfalls zum Verzehr.
In Südostasien wird mit Hilfe des Fleckenmusangs die berühmte Kaffeesorte Kopi Luwak erzeugt. Der Name stammt vom indonesischen Wort „Kopi“ für Kaffee, „Luwak“ ist der einheimische Name dieses Tieres. Fleckenmusangs fressen die Kaffeekirschen und scheiden sie fast ohne Begleitprodukte wieder aus. Im Verdauungstrakt dieses Tieres sind die Kaffeebohnen einer Fermentation durch Enzyme ausgesetzt, welche die Geschmackseigenschaften ändert: angeblich entsteht ein dunkles und volles, aber auch etwas muffiges Aroma.
Der Fleckenmusang wird bisher nicht als bedrohte Art gelistet. Dennoch setzen ihm Wildfänge zur industrialisierten Luwak-Kaffeeherstellung zu. Die Tiere werden in kargen Gitterkäfigen gehalten (ähnlich der Batteriehühnerhaltung) und überwiegend mit Kaffeebeeren gefüttert, was zu Mangelernährung, Stressverhalten und erheblicher Sterberate führt.
Der Fleckenmusang (Paradoxurus hermaphroditus) ist eine in Süd- und Südostasien verbreitete Schleichkatzenart aus der Gattung der Musangs. Er ist vor allem für seine Rolle bei der Produktion des Kaffees Kopi Luwak bekannt.
Ang alamid o musang ay isang malaking pusang-bundok.[3] Isa itong mamalya na kasing-laki ng isang pusa sa pamilya ng Viverridae at katutubo sa Timog-silangang Asya at katimogang Tsina.
Isang nocturnal omnivore ang alamid at prutas ang pangunahing pagkain nito. Nanggaling ang pangalan ng uri nito mula sa katotohanan na ang parehong kasarian ay may pang-amoy na mga glandula sa ilalim ng kanilang buntot na mukhang mga bayag. Maaaring magwisik ito ng nakakapinsalang sekresyon mula sa mga glandulang ito.
May mga ilang ulat na minumungkahi na pumasok ang birus na SARS sa populasyon ng mga tao mula sa mga nadakip na mga ligaw na alamid at hindi inayos ang preparasyon sa pagkonsumo ng mga tao. [1].
Hinahanda ang kapeng Kopi luwak mula sa seresang kape na kinain at bahagyang tinunaw ng hayop na ito.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Mamalya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang alamid o musang ay isang malaking pusang-bundok. Isa itong mamalya na kasing-laki ng isang pusa sa pamilya ng Viverridae at katutubo sa Timog-silangang Asya at katimogang Tsina.
Isang nocturnal omnivore ang alamid at prutas ang pangunahing pagkain nito. Nanggaling ang pangalan ng uri nito mula sa katotohanan na ang parehong kasarian ay may pang-amoy na mga glandula sa ilalim ng kanilang buntot na mukhang mga bayag. Maaaring magwisik ito ng nakakapinsalang sekresyon mula sa mga glandulang ito.
May mga ilang ulat na minumungkahi na pumasok ang birus na SARS sa populasyon ng mga tao mula sa mga nadakip na mga ligaw na alamid at hindi inayos ang preparasyon sa pagkonsumo ng mga tao. [1].
Hinahanda ang kapeng Kopi luwak mula sa seresang kape na kinain at bahagyang tinunaw ng hayop na ito.
Careuh bulan (Paradoxurus hermaphroditus) nyaéta mamalia saukuran ucing ti kulawarga Viverridae pituin Asia Tenggara jeung Cina kidul. Beurat rata-rata careuh bulan ngan 3,2 kg, panjang awakna 53 cm, sedengkeun buntutna 48 cm. Awakna ieu ditutupan ku bulu rancung kelir hawuk kolot, iwal dina suku, ceuli, jeung sungutna anu hideung.
Ieu sato téh liarna peuting. Najan kawentarna mah beuki bungbuahan (kayaning buah manggah, rambutan, buah kawung, jsb.), careuh bulan sabenerna mah omnivora, sabab beuki ogé serangga jeung sasatoan leutik lianna, kaasup beurit. Pikeun tutuwuhan sabangsaning kawung jeung kopi, careuh bulan téh gedé jasana dina nyebarkeun bibitna. Lian ti di leuweung, ieu sato loba ogé hirup di lingkungan deukeut pilemburan, malah di dayeuh anu aya kénéh tatangkalanana mah ieu sato téh kadang kawénéhan.
Careuh bulan dingaranan 'hérmaprodit' ku sabab boh nu jalu atawa nu bikangna pada-pada boga kelenjar handapeun buntutna nu ngabentuk kanjut. Ieu kelenjar bisa nyemprotkeun cairan anu bauna has mirip bau daun pandan. Cakarna sareukeut, antukna pinter tétérékélan dina tatangkalan atawa wangunan.
Careuh di tatar Sunda mah dibagi kana opat rupa, nyaéta:
Careuh bulan loba subspésiésna:[1]
Careuh bulan (Paradoxurus hermaphroditus) nyaéta mamalia saukuran ucing ti kulawarga Viverridae pituin Asia Tenggara jeung Cina kidul. Beurat rata-rata careuh bulan ngan 3,2 kg, panjang awakna 53 cm, sedengkeun buntutna 48 cm. Awakna ieu ditutupan ku bulu rancung kelir hawuk kolot, iwal dina suku, ceuli, jeung sungutna anu hideung.
Ieu sato téh liarna peuting. Najan kawentarna mah beuki bungbuahan (kayaning buah manggah, rambutan, buah kawung, jsb.), careuh bulan sabenerna mah omnivora, sabab beuki ogé serangga jeung sasatoan leutik lianna, kaasup beurit. Pikeun tutuwuhan sabangsaning kawung jeung kopi, careuh bulan téh gedé jasana dina nyebarkeun bibitna. Lian ti di leuweung, ieu sato loba ogé hirup di lingkungan deukeut pilemburan, malah di dayeuh anu aya kénéh tatangkalanana mah ieu sato téh kadang kawénéhan.
Careuh bulan dingaranan 'hérmaprodit' ku sabab boh nu jalu atawa nu bikangna pada-pada boga kelenjar handapeun buntutna nu ngabentuk kanjut. Ieu kelenjar bisa nyemprotkeun cairan anu bauna has mirip bau daun pandan. Cakarna sareukeut, antukna pinter tétérékélan dina tatangkalan atawa wangunan.
Careuh di tatar Sunda mah dibagi kana opat rupa, nyaéta:
Careuh bulan, anu ciri-cirina pangawakan ageung, warna bulu rada bodas nu dikombinasi sareng warna hideung sok sumawanten dina sirah sareng beungeut. Careuh gintung, anu ciri-cirina bulu dikombinasi warna hideung corak loreng. Careuh dedes, anu ciri-cirina mirip méong congkok, warna bulu kombinasi belang dina buntutna. Careuh ganggarangan, anu ciri-cirina warna bulu rada kacoklatan.Luwak iku kéwan nyusoni (mamalia) kang kalebu suku musang lan garangan (Viverridae). Jeneng ngèlmiahé ya iku Paradoxurus hermaphroditus lan ing Malaysia ditepungi minangka musang pulut. Kéwan iki uga diarani mawa manéka sebutan liya kaya ta musang (jeneng umum, Betawi), careuh (Sundha), musang luwak (Indonesia) sarta common palm civet, common musang, house musang utawa toddy cat sajeroning basa Inggris.
Ana papat spésies luwak saka marga Paradoxurus, ya iku:
Luwak iku kéwan nyusoni (mamalia) kang kalebu suku musang lan garangan (Viverridae). Jeneng ngèlmiahé ya iku Paradoxurus hermaphroditus lan ing Malaysia ditepungi minangka musang pulut. Kéwan iki uga diarani mawa manéka sebutan liya kaya ta musang (jeneng umum, Betawi), careuh (Sundha), musang luwak (Indonesia) sarta common palm civet, common musang, house musang utawa toddy cat sajeroning basa Inggris.
Paradoxurus hermaphroditus es un specie de Paradoxurus.
टाडी निरबिरालो नेपालमा पाइने एक प्रकारको जनावर हो ।
તાડ બિલાડી અથવા વનીયર નામે ઓળખાતું આ પ્રાણી કદમાં બિલાડી જેવડું હોય છે. દક્ષિણ-પૂર્વ એશિયા, દક્ષિણ ભારત, શ્રીલંકા અને દક્ષિણ ચીનમાં જોવા મળે છે. આ પ્રાણીને અંગ્રેજીમાં 'ટોડ્ડી કેટ' (Toddy Cat), ફિલિપાઇન્સમાં 'મોતિત' (Motit), મલયાલમમાં 'મારપત્તિ' (marapatti) (અર્થાત 'વૃક્ષ શ્વાન' કે 'કાષ્ટ શ્વાન') અને શ્રીલંકાની સિંહાલી ભાષામાં 'ઉગુડુવા' (Uguduwa) પણ કહે છે.
વૃક્ષ પર રહેતું આ પ્રાણી પ્રજનન માટે ઝાડની બખોલ કે પત્થરનું પોલાણ પસંદ કરે છે. આંબા તથા તાડનાં વૃક્ષ પર જોવા મળે છે. ક્યારેક માનવવસ્તીમાં પણ રહે છે. રાત્રે ખોરાકની શોધમાં નીકળે છે.
તાડ બિલાડી અથવા વનીયર નામે ઓળખાતું આ પ્રાણી કદમાં બિલાડી જેવડું હોય છે. દક્ષિણ-પૂર્વ એશિયા, દક્ષિણ ભારત, શ્રીલંકા અને દક્ષિણ ચીનમાં જોવા મળે છે. આ પ્રાણીને અંગ્રેજીમાં 'ટોડ્ડી કેટ' (Toddy Cat), ફિલિપાઇન્સમાં 'મોતિત' (Motit), મલયાલમમાં 'મારપત્તિ' (marapatti) (અર્થાત 'વૃક્ષ શ્વાન' કે 'કાષ્ટ શ્વાન') અને શ્રીલંકાની સિંહાલી ભાષામાં 'ઉગુડુવા' (Uguduwa) પણ કહે છે.
ஆசிய மரநாய் (Asian Palm Civet, Paradoxurus hermaphroditus) தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்காசிய நாடுகளில் வாழும் மரநாய்க் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சிறிய ஊனுண்ணி விலங்காகும். ஆசிய மரநாய்கள் பல்வேறு வகையான வாழிடச்சூழல்களிலும் இசைந்து வாழக்கூடியவை. அத்துடன், அவை மிகப் பெரும் எண்ணிக்கையில் நன்கு பரவிக் காணப்படுகின்ற விலங்குகளாகும்.[2] ஆகையால் 2008-ஆம் ஆண்டு இவ்விலங்கு தீவாய்ப்புக் கவலை குறைந்த இனமாக வகைப்படுத்தப்பட்டது.
ஆசிய மரநாய் ஒழுங்கற்ற நிறவமைப்பும் நீண்டு மெலிந்த உடலமைப்பும் கொண்டதாகும். இதன் நிறை 2–5 கிலோகிராம் (4.4–11 இறாத்தல்) இருக்கும்..[3] ஆசிய மரநாய் கிட்டத்தட்ட 53 சமீ (21 அங்குலம்) நீளமான உடலும் கிட்டத்தட்ட 48 சமீ (19 அங்குலம்) நீண்ட வாலும் கொண்டதாகும். ஆசிய மரநாயின் நீண்ட, கட்டான உடல் முழுவதும் சாம்பல் நிறத்திலும் கால்கள், காதுகள், முகப்பகுதி என்பன கரு நிறத்திலும் மயிரடர்ந்து சொர சொரப்பானதாகக் காணப்படும். இதன் உடலில் மூன்று கறுப்புக் கோடுகள் காணப்படும். அதன் முகத்திலுள்ள கோடு வட அமெரிக்காவில் வாழும் இரக்கூன் விலங்கை ஒத்திருக்கும். ஏனைய மரநாய் இனங்களைப் போல் இதன் வாலில் வளையங்கள் போன்ற அமைப்பு காணப்படுவதில்லை.
ஆசிய மரநாய்களின் ஆண், பெண் இரண்டிலும் வாலின் கீழே விதை போன்ற அமைப்பில் மணச் சுரப்பிகள் காணப்படும். மரநாய்கள் இச்சுரப்பிகளினால் கெட்ட நாற்றத்தை வெளியேற்றும்.
ஆசிய மரநாய்கள் இந்தியா, நேப்பாளம், வங்காளதேசம், பூட்டான், மியன்மார், இலங்கை, தாய்லாந்து, சிங்கப்பூர், மலேசியா, புரூணை, லாவோஸ், கம்போடியா, வியட்நாம், சீனா, பிலிப்பைன்ஸ், இந்தோனேசியாவின் சுமாத்திரா, சாவகம், கலிமந்தான், பாவேஆன், சிபெருத் தீவுகள் போன்ற இடங்களில் இயற்கையாகவே வாழ்கின்றன. இவை பிற்காலத்தில் பப்புவா, சிறிய சுண்டா தீவுகள், மலுக்கு தீவுகள், சுலாவெசி தீவு மற்றும் யப்பான் ஆகிய இடங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. எனினும், இவை பப்புவா நியூ கினி நாட்டில் காணப்படுகின்றனவா என்பது சரியாக அறியப்படவில்லை.[2]
ஆசிய மரநாய்கள் பொதுவாக அடர்ந்த காடுகளிலேயே காணப்படும். எனினும், அடர்த்தி குறைந்த காட்டுப் பகுதிகளிலும் இவை சிறிய எண்ணிக்கையில் வாழ்கின்றன.
இவை நகர்ப்புறத் தோட்டங்களிலுள்ள அத்தி போன்ற வளர்ந்த பழ மரங்கள், மனித நடமாட்டம் குறைந்த பற்றைக் காடுகள் என்பவற்றிலும் வாழ்கின்றன. இவற்றின் கூரிய உகிர்கள்(நகங்கள்) மரங்களிலும் வீடுகளின் கழிவு நீர்க் குழாய்களிலும் விரைவாக ஏறுவதற்கு உதவுகின்றன. இலங்கையில் இவை தொல்லைமிகு விலங்குகளாகவே பொதுவாகக் கருதப்படுகின்றன. ஏனெனில், உட்கூரைகளிலும் வீட்டுப் பாவனைப் பொருட்களிலும் மலங்கழிப்பதுடன் இரவு வேளைகளில் ஒன்றுடனொன்று சண்டையிட்டு இரைச்சலை ஏற்படுத்தும்.
அனைத்துண்ணி விலங்குகளான ஆசிய மரநாய்கள் சதைப்பற்றுள்ள, சிறிய விதைகளையுடைய பழங்களை முக்கிய உணவாகக் கொள்வதால் விதைப் பரம்பல் மூலம் அயனமண்டலக் காட்டுச் சூழலைப் பாதுகாக்க உதவுகின்றன.[3] மாம்பழம், இறம்புட்டான், கோப்பி போன்ற பழங்களை உண்ணும் இவை சிறிய முலையூட்டிகள், பூச்சிகள் போன்றவற்றையும் உணவாகக் கொள்ளும். ஆசிய மரநாய்கள் வட அமெரிக்காவில் பரவலாகக் காணப்படும் ரக்கூன் விலங்குகளைப் போன்று குழிகள் முதலானவற்றில் வாழும்.[4] மேலும் இவை எலிக்கோனியா போன்ற செடிகளின் கள்ளையும் உட்கொள்ளும். இதன் காரணமாகவே இவற்றைக் கள்ளுண்ணும் பூனைகள் என்றும் அழைப்பர்.[5]
மரநாய்கள் புணர்ச்சிக் காலத்தின் போது தவிர, பொதுவாக தனித்தே வாழ்வதாகக் கருதப்படுகிறது. மரத்திலும் நிலத்திலும் வாழும் இவை அந்தி நேரம் முதல் நள்ளிரவின் பின்னர் வரை சுறுசுறுப்பாக இயங்கும்.[3] பொதுவாகப் பின்னேரம்(மாலை) ஆறு மணி முதல் காலை நான்கு மணி வரை சுறுசுறுப்பாக இயங்கும் இவை நிலவொளி கூடுதலாக இருக்கும் வேளைகளில் சுறுசுறுப்பு சற்றுக் குறைந்து காணப்படும்.[4]
இவை தம் குதச் சுரப்பிகள், சிறுநீர், மலம் ஆகியவற்றால் தம் எல்லையை வகுத்துக் கொள்வதற்கு அடையாளமிடும். மிகப் பொதுவான அடையாளமிடும் முறை தம் குதச் சுரப்பிகளை நிலத்தில் தோய்த்து அங்கு தம் நாற்றத்தை இடுவதாகும். மரநாய்கள் அத்தகைய நாற்றத்தைக் கொண்டு அதனை இட்ட விலங்கு ஆணா பெண்ணா என்பதையும், அது எந்த இன விலங்கு என்பதையும், குறிப்பிட்ட விலங்கு தமக்குத் தெரிந்தததா அல்லவா என்பதையும் அறிந்து கொள்ளும் ஆற்றல் கொண்டவையாகும்.[6]
முதன் முதலாக 1777 ஆம் ஆண்டு பீட்டர் சைமன் பல்லாசு என்ற விலங்கியலாளர் ஆசிய மரநாய்கள் பற்றி விவரித்த பின்னர் 1820-1992 காலப் பகுதியில் இவற்றின் பல துணையினங்கள் பற்றி மேலும் அறியப்பட்டது. அவை பற்றிய ஆய்வு செய்தோர், செய்த ஆண்டு என்பன பின்வருமாறு:[1]
எது எவ்வாறிருந்தாலும், இத்துணையினங்களின் இருசொற் பெயரீட்டு வகைப்பாட்டுநிலை இதுவரை அறுதியிடப்படவில்லை.[2]
ஆசிய மரநாயின் இறைச்சித் துண்டுகளிலிருந்து பெறப்படும் கொழுப்பை ஆளிவிதை எண்ணெயுடன் கலந்து மூடிய பேணியொன்றில் இட்டு, பல நாட்கள் வெயிலில் காய வைத்த பின்னர், சொறி சிரங்கு நோய்க்கு மருந்தாகப் பயன்படுத்துவர்.[7]
கோப்பி லுவாக் என்பது இவ்விலங்குகள் பகுதியாக உட்கொண்ட கோப்பிப் பழங்களை அவற்றின் வாயிலிருந்து பறித்தெடுத்துத் தயாரிக்கும் கோப்பியாகும். தற்காலத்தில் உலகில் மிக உயர்ந்ததும் ஆகக் கூடிய விலை கொண்டதுமான கோப்பி வகை இதுவே.
ஆசிய மரநாய் (Asian Palm Civet, Paradoxurus hermaphroditus) தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்காசிய நாடுகளில் வாழும் மரநாய்க் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சிறிய ஊனுண்ணி விலங்காகும். ஆசிய மரநாய்கள் பல்வேறு வகையான வாழிடச்சூழல்களிலும் இசைந்து வாழக்கூடியவை. அத்துடன், அவை மிகப் பெரும் எண்ணிக்கையில் நன்கு பரவிக் காணப்படுகின்ற விலங்குகளாகும். ஆகையால் 2008-ஆம் ஆண்டு இவ்விலங்கு தீவாய்ப்புக் கவலை குறைந்த இனமாக வகைப்படுத்தப்பட்டது.
Lubak (Paradoxurus hermaphroditus) inggih punika silih sinunggil satwa sané menyusu (mamalia) rumasuk warih musang taler garangan (Viverridae), lubak inggih punika satwa nokturnal. Tain nyané sané kawéntang kopi dados komoditi kopi luwak sané kasub ka dura négara.
Lubak (Paradoxurus hermaphroditus) inggih punika silih sinunggil satwa sané menyusu (mamalia) rumasuk warih musang taler garangan (Viverridae), lubak inggih punika satwa nokturnal. Tain nyané sané kawéntang kopi dados komoditi kopi luwak sané kasub ka dura négara.
ಬೆರು ಒಂಜಿ ಪುಚ್ಚೆ ಜಾತಿತಾ ರಾತ್ರೆ ಸಂಚಾರ ಮಲ್ಪುನ ಪ್ರಾಣಿ. ಉಂದೆನ್ ಕನ್ನಡೊಟ್ ಪುನುಗು ಬೆಕ್ಕು, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಡ್ Asian palm civet, Toody Cat ಪನ್ಪರ್. ನೆನ್ನ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪುದರ್ Paradoxurus hermaphroditus
ಮುಕ್ಯವಾದ್ ಉಂದು ಈಂದ್ದ ಪರ್ಂದ್ನ್ ತಿನ್ಪುಂಡು
ಬೆರು ಒಂಜಿ ಪುಚ್ಚೆ ಜಾತಿತಾ ರಾತ್ರೆ ಸಂಚಾರ ಮಲ್ಪುನ ಪ್ರಾಣಿ. ಉಂದೆನ್ ಕನ್ನಡೊಟ್ ಪುನುಗು ಬೆಕ್ಕು, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಡ್ Asian palm civet, Toody Cat ಪನ್ಪರ್. ನೆನ್ನ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪುದರ್ Paradoxurus hermaphroditus
The Asian palm civet (Paradoxurus hermaphroditus), also called common palm civet, toddy cat and musang, is a viverrid native to South and Southeast Asia. Since 2008, it is IUCN Red Listed as Least Concern as it accommodates to a broad range of habitats. It is widely distributed with large populations that in 2008 were thought unlikely to be declining.[2] In Indonesia, it is threatened by poaching and illegal wildlife trade; buyers use it for the increasing production of kopi luwak.[3]
The Asian palm civet's long, stocky body is covered with coarse, shaggy hair that is usually greyish in colour. It has a white mask across the forehead, a small white patch under each eye, a white spot on each side of the nostrils, and a narrow dark line between the eyes. The muzzle, ears, lower legs, and distal half of the tail are black, with three rows of black markings on the body. Its head-to-body length is about 53 cm (21 in) with a 48 cm (19 in) long unringed tail. It weighs 2 to 5 kg (4 to 11 lb). Its anal scent glands emit a nauseating secretion as a chemical defense when threatened or upset.[4]
The Asian palm civet is native to India, Nepal, Bangladesh, Bhutan, Myanmar, Sri Lanka, Thailand, Singapore, Peninsular Malaysia, Sabah, Sarawak, Brunei Darussalam, Laos, Cambodia, Vietnam, China, the Philippines, and the Indonesian islands of Sumatra, Java, Kalimantan, Bawean, and Siberut. It was introduced to Irian Jaya, the Lesser Sunda Islands, Maluku, and Sulawesi. Its presence in Papua New Guinea is uncertain.[2]
It usually inhabits primary forests, but also occurs at lower densities in secondary and selectively logged forest.[5]
It is also present in parks and suburban gardens with mature fruit trees, fig trees, and undisturbed vegetation. Its sharp claws allow climbing of trees and house gutters. In most parts of Sri Lanka, palm civets are considered a nuisance since they litter in ceilings and attics of common households, and make loud noises fighting and moving about at night.
Palawan and Borneo specimens are genetically close, so the Asian palm civet on Palawan island might have dispersed from Borneo during the Pleistocene. It is possible that people later introduced Asian palm civet into other Philippines islands.[6][7]
_(7781509830).jpg)
The Asian palm civet is thought to lead a solitary lifestyle, except for brief periods during mating. It is both terrestrial and arboreal, showing a nocturnal activity pattern with peaks between late evening until after midnight.[5] It is usually active between dawn and 4:00 in the morning, but less active during nights when the moon is brightest.[8]
Scent marking behaviour and olfactory response to various excretions such as urine, feces, and secretion of the perineal gland differs in males and females. Scent marking by dragging the perineal gland and leaving the secretion on the substrate was most commonly observed in animals of both sexes. The duration of the olfactory response varied and depended both on the sex and excretion type. The palm civet can distinguish animal species, sex, familiar and unfamiliar individuals by the odor of the perineal gland secretion.[9]
The Asian palm civet is an omnivore feeding foremost on fruits such as berries and pulpy fruits. It thus helps to maintain tropical forest ecosystems via seed dispersal.[5] It eats chiku, mango, rambutan, and coffee, but also small mammals and insects. It plays an important role in the natural regeneration of Pinanga kuhlii and P. zavana palms at Gunung Gede Pangrango National Park.[10] It also feeds on palm flower sap, which when fermented becomes palm wine, a sweet liquor ("toddy"). Because of this habit, it is called the toddy cat.
Due to its solitary and nocturnal habits, little is known about its reproductive processes and behaviour.[11] In March 2010, a pair of palm civets was observed when attempting to mate. The pair copulated on the tree branch for about five minutes. During that period, the male mounted the female 4–5 times. After each mounting, the pair separated for a few moments and repeated the same procedure. After completion of mating, the pair frolicked around for some time, moving from branch to branch on the tree. The animals separated after about six minutes and moved off to different branches and rested there.[12]
In some parts of its range Asian palm civets are hunted for bushmeat and the pet trade.[13] In southern China it is extensively hunted and trapped. Dead individuals were found with local tribes where it is killed for its meat, in Coimbatore, Tamil Nadu, and Agra, Uttar Pradesh, between 1998 and 2003 in India.[2]
The oil extracted from small pieces of the meat, kept in linseed oil in a closed earthen pot and regularly sunned, is used indigenously as a cure for scabies.[14]
Kopi luwak is coffee prepared using coffee beans that have been subjected to ingestion and fermentation in the gastrointestinal tract of the Asian palm civet, which is called luwak in Indonesia. Caffeine content in both Arabica and Robusta luwak coffee is lower than in unfermented coffee.[15] Large deformation mechanical rheology testing revealed that civet coffee beans are harder and more brittle in nature than their control counterparts indicating that digestive juices enter into the beans and modify the micro-structural properties of these beans. Proteolytic enzymes cause substantial breakdown of storage proteins.[16]
Kopi luwak is traditionally made from the faeces of wild civets, however, due to it becoming a trendy drink, civets are being increasingly captured from the wild and fed coffee beans to mass-produce this blend. Many of these civets are housed in battery cage systems which have been criticised on animal welfare grounds.[17][18] The impact of the demand for this fashionable coffee on wild palm civet populations is yet unknown but may constitute a significant threat. In Indonesia, the demand for Asian palm civets appears to be in violation of the quota set for pets.[3]
Paradoxurus hermaphroditus is listed on CITES Appendix III.[2] There is a quota in place in Indonesia, precluding trade from certain areas, setting a cap on the number of civets that can be taken from the wild, and allowing only 10% of those removed from the wild to be sold domestically. This quota is largely ignored by hunters and traders and is not enforced by authorities.[19] This species has become popular as a pet in Indonesia in recent years, causing a rise in the numbers found in markets in Java and Bali. The majority of the animals sold as pets originate from the wild. The high numbers of animals seen, lack of adherence to the quota and lack of enforcement of the laws are causes for conservation concern.[13]
itViverra hermaphrodita was the scientific name proposed by Peter Simon Pallas in 1777.[21] It is the nominate subspecies and ranges in Sri Lanka and southern India as far north as the Narbada River.[20] Several zoological specimens were described between 1820 and 1992:[1]
The taxonomic status of these subspecies has not yet been evaluated.[2]
In Philippine mythology, the Bagobo people believe a being named Lakivot was said to be a huge and powerful palm civet who can talk. Lakivot defeated various monsters, including the one-eyed monster Ogassi and the busaw beings who guarded the Tree of Gold, which had the Flower of Gold that he sought. He was eventually transformed into a handsome young man, and married the person to whom he gave the Flower of Gold.[28]
The Asian palm civet (Paradoxurus hermaphroditus), also called common palm civet, toddy cat and musang, is a viverrid native to South and Southeast Asia. Since 2008, it is IUCN Red Listed as Least Concern as it accommodates to a broad range of habitats. It is widely distributed with large populations that in 2008 were thought unlikely to be declining. In Indonesia, it is threatened by poaching and illegal wildlife trade; buyers use it for the increasing production of kopi luwak.
La Azia palm-civeto (Paradoxurus hermaphroditus) estas malgranda membro de la familio de Viveredoj apartenanta al Suda kaj Sudorienta Azio. En 2008, la IUCN klasifikis la specion kiel Malplej Zorgiga Ĉar ĝi estas adaptita al larĝa gamo da vivejoj, estas vaste distribuita kun grandaj populacioj ŝajne ne malkreskantaj.[1]
La Azia palm-civeto estas malgranda, makulita griza kaj nigra viveredo pezanta 2 – 5 kg. Ĝi havas korpolongon de proksimume 53 cm kun 48 cm longa vosto. Ĝia longa, plumpa korpo estas kovrita per kruda, vila hararo kiu estas kutime grizeta en koloro. Ekzistas blanka masko trans la frunto, malgranda blanka peceto sub ĉiu okulo, blanka punkto sur ĉiu flanko de la nazotruoj, kaj mallarĝa malluma linio inter la okuloj. La muzelo, oreloj, malsupraj gamboj, kaj distala duono de la vosto estas nigraj, kun tri vicoj de nigraj markadaĵoj sur la korpo. La vosto estas sen ringoj, male al similaj aliaj civetoj. Malgraŭ ĝia specionomo hermaphroditus, la civetoj (kiel ĉiuj aliaj mamuloj) havas du apartajn seksojn kaj ne estas hermafroditoj.
Aziaj palm-civetoj estas indiĝenaj al Hindio, Nepalo, Bangladeŝo, Butano, Mianmaro, Srilanko, Tajlando, Singapuro, Duoninsula Malajzio, Sabaho, Saravako, Brunejo, Laoso, Kamboĝo, Vjetnamio, Ĉinio, Filipinoj kaj la indoneziaj insuloj de Sumatro, Javo, Kalimantano, Bawean kaj Siberut. Ili estis enkondukitaj en Irian Jaya, la Malgrandaj Sundaj Insuloj, Molukoj, Sulaveso kaj Japanio. En Papuo-Nov-Gvineo, ilia troviĝo estas necerta.[1]
Ili normale enloĝas praarbarojn, sed ankaŭ troviĝas en pli malaltaj densecoj en sekundara kaj selektforstita arbaro.[2]
Ili ankaŭ enloĝas parkojn kaj antaŭurbajn ĝardenojn kun maturaj fruktarboj, figarboj kaj neflegita vegetaĵaro. Iliaj akraj ungegoj permesas al ili surgrimpi arbojn kaj defluiltubojn de domoj. En la plej multaj partoj de Sri-Lanko, palm-civetoj estas konsideritaj ĝeno ĉar ili fekas en subtegmentoj de loĝdomoj, kaj bruas kaj moviĝas laŭte dum la nokto.
La Azia palm-civeto estas ĉiomanĝanto utiliganta fruktojn kiel ekzemple berojn kaj pulpfruktojn kiel gravan nutraĵfonton, kaj tiel helpas konservi tropikan arbaron. Ĝi ludas rolon en la ĝermado de la Pinanga kuhlii kaj P. zavana palmarboj.[3]
La Azia palm-civeto havas izolitan vivstilon, krom por mallongaj periodoj dum pariĝado. Ĝi vivas kaj surtere kaj surarbe, agante nokte kun aktivec-pintoj de malfrua vespero ĝis post noktomezo.[2] Ĝi estas kutime aktiva inter 6:00 p.m. kaj 4:00 a.m., estante malpli aktiva dum noktoj kiam la luno estas plej brila.[4]
Ĝi uzas odoromarkadon per anusaj glandoj, urino, kaj feko. La plej ofta marka konduto estas movi la anusajn glandojn laŭ surfaco por postlasi odormarkon. Ĝi kapablas identigi bestospeciojn, sekson, kaj ĉu la besto kiu postlasis la odormarkon estas konata aŭ nekonata per flarado de anusa odorosekrecio.[5]
Ekde Peter Simon Pallas unua priskribo publikigita en 1777, signifa nombro da subspecioj estis priskribitaj inter 1820 kaj 1992. Ili estas listigitaj laŭ la jaro da priskribo:[6]
La taksonomia statuso de tiuj subspecioj ankoraŭ ne estis esplorita.[1]
La oleo ekstraktita de malgrandaj pecoj de viando stokita en linoleo en fermita argila poto kaj regule sunumita estas utiligita indiĝene kiel kuracilo kontraŭ skabio.[7]
Civetkafo estas kafo preparita uzante kafo-berojn kiuj estis manĝitaj de la besto, parte digestitaj, kaj rikoltitaj de ĝia feko. Civetkafo estas nuntempe la plej multekosta kafo en la mondo.
La Azia palm-civeto (Paradoxurus hermaphroditus) estas malgranda membro de la familio de Viveredoj apartenanta al Suda kaj Sudorienta Azio. En 2008, la IUCN klasifikis la specion kiel Malplej Zorgiga Ĉar ĝi estas adaptita al larĝa gamo da vivejoj, estas vaste distribuita kun grandaj populacioj ŝajne ne malkreskantaj.
La civeta de las palmeras común (Paradoxurus hermaphroditus), conocida como musang en tagalo, es una especie de mamífero carnívoro de la familia Viverridae que se distribuye ampliamente por la India, el sur de China e Indochina
Su longitud total oscila entre 120 y 130 cm, de los que la cola representa aproximadamente la mitad.[2] Su peso medio es de 3,2 kg. Su largo y achaparrado cuerpo se encuentra cubierto de un pelo hirsuto y tosco, generalmente de color grisáceo, con tonos negros en zarpas, orejas y hocico. Presenta tres filas de manchas negras en el cuerpo. Las manchas de la cara le dotan de parecido con el mapache. La cola no presenta manchas en forma de anillo, a diferencia de otras especies de civetas de las palmeras.
Su nombre científico hace referencia al hecho de que ambos sexos presentan ciertas glándulas bajo la cola que se asemejan a testículos. Su fórmula dental es la siguiente:[3] 3/3, 1/1, 4/4, 2/2 = 40.
La civeta de las palmeras común es un omnívoro nocturno. Se suele considerar que ocupa un nicho ecológico en Asia comparable al del mapache común (Procyon lotor) en Norteamérica. Su dieta incluye principalmente frutas como el chicozapote, el mango, y el rambután. También le agrada el jugo de la flor ave del paraíso (el mismo jugo que, fermentado, se convierte en un licor dulce, el vino de palma). Habita en bosques, parques y jardines en las afueras de las ciudades con frutales maduros, higueras, y vegetación no perturbada. Posee glándulas que producen una secreción nociva que la civeta puede usar como método de defensa. Sus afiladas garras le permiten trepar fácilmente a árboles y canalones domésticos.
En la mayor parte de Sri Lanka constituye una plaga, ya que habita y se reproduce en los tejados y áticos de las viviendas, y por las noches perturba el sueño de los habitantes con el ruido de sus movimientos y peleas.
La grasa extraída de pequeñas porciones de su carne, conservada en aceite de linaza en recipientes cerrados de barro, y regularmente sometida a la luz del sol, se usa como remedio indígena para la sarna.[4]
El Kopi Luwak, el café más caro del mundo, se prepara usando granos de café que han sido ingeridos por esta civeta, parcialmente digeridos, y recolectados de entre sus heces.[cita requerida]
El hábitat de esta especie está reduciéndose rápidamente en la actualidad (finales del s. XX, principios del s. XXI).
Se reconocen las siguientes subespecies:[5]
La civeta de las palmeras común (Paradoxurus hermaphroditus), conocida como musang en tagalo, es una especie de mamífero carnívoro de la familia Viverridae que se distribuye ampliamente por la India, el sur de China e Indochina
Paradoxurus hermaphroditus Paradoxurus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Paradoxurinae azpifamilia eta Viverridae familian sailkatuta dago.
Paradoxurus hermaphroditus Paradoxurus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Paradoxurinae azpifamilia eta Viverridae familian sailkatuta dago.
Musanki (Paradoxurus hermaphroditus) on Kaakkois-Aasiassa elävä sivettieläin.
Pää/vartalo ovat 42-70 cm. Häntä voi olla 41-60 cm. Musanki painaa 2,7-4,5 kg. Turkki on harmahtavan hiekanvärinen-tummanruskea, selkä on mustajuovikas. Hartiat, kyljet ja hännäntyvi ovat täplikkäät. Naamassa näkyy selvä täplänaamari ja otsassa on viiru.
Musanki on lähinnä yöaktiivinen. Se on mestari kiipeämisessä ja oleskelee paljon puissa. Musanki ei yleensä ääntele.
Musangin kiima-aika on loka-joulukuussa. Se synnyttää 2-5 poikasta 3 kuukauden tiineyden jälkeen. Musangin vieroitusikä on 6 kk ja se on sukukypsä 11-12 kuukauden ikäisenä. Musanki elää vankeudessa pisimmillään 25 vuotta, luonnossa 10.
Musangin ravintoon kuuluvat selkärangattomat, hyönteiset, hedelmät, siemenet ja pienet nisäkkäät ja matelijat, kuten hiiret ja liskot.
Musanki elää metsissä ja puustoisilla alueilla. Saattaa etsiytyä ruokokattoihin ja putkirakennelmiin. Musangin elinalueet ovat Kashmir, Intia ja alueet Sri Lankasta Kaakkois-Kiinaan ja Malesiaan; myös saarissa: Hainan (Kiina), Sumatra, Sulawesi, Simeulue, Enggano, Kangea, Jaava (Indonesia), Borneo ja monet muut lähisaaret.
Kanta on runsas. Alalaji P. h. lingicolor on vaarantunut; muuten runsaslukuinen.
Musanki (Paradoxurus hermaphroditus) on Kaakkois-Aasiassa elävä sivettieläin.
civette palmiste hermaphrodite, civette palmiste commune, luwak
La Civette palmiste hermaphrodite[1] ou civette des palmiers (Paradoxurus hermaphroditus) est un mammifère carnivore de la famille des viverridés.
Le nom commun de Paradoxurus hermaphroditus est Civette palmiste hermaphrodite — elle tient ce nom du fait que les deux sexes possèdent des glandes odoriférantes sous la queue, que l'on peut confondre avec des testicules[2] — ou Civette palmiste commune.
Elle est également connue sous le nom de luwak.
La civette palmiste commune mesure corps et tête, queue exclue, de 42 à 70 cm[3]. Sa queue mesure de 40 à 66 cm. Son poids est compris entre 1,5 et 4,5 kg[4].
La civette palmiste commune est un animal surtout frugivore, préférant des baies et des fruits pulpeux dont les figues. Elle mange aussi des bourgeons et de l'herbe, des petits mammifères comme des souris, des insectes, des œufs, des reptiles et parfois des volailles. Sa principale source de nourriture provient des fruits tels que les baies de café, le ramboutan et la mangue. Elle aime le jus de palmier fermenté.
Du point de vue écologique, cette civette joue un rôle important[Lequel ?] dans la régénération naturelle des graines de cerises de café[réf. nécessaire].
Dans les excréments de ces animaux, sont récupérés les grains, non digérés mais naturellement fermentés, de kopi luwak, le café le plus cher du monde. Après séchage et torréfaction, ils donnent un breuvage moins amer que le café traditionnel avec un goût caramélisé ou chocolaté. En raison de ce mode de fabrication particulier, ce breuvage est rare, avec une production mondiale estimée à seulement 200 kg par an. Son prix peut atteindre 500 dollars le kilogramme[5], et valut un prix Ig Nobel à John Martinez de J. Martinez & Co, à Atlanta, en 1995.
Les civettes sont de plus en plus capturées dans la nature et nourries de grains de café afin de produire en masse ce mélange. Beaucoup de ces civettes sont logées dans des batteries, ce qui est contraire au bien-être animal. L'impact de la demande de ce café à la mode sur les populations de civettes sauvages constitue une menace importante, surtout que ce ne sont pas des élevages (donc pas de reproduction). Ainsi, il n'y pas de renouvellement de la population en captivité.
De plus, la civette palmiste est aussi chassée [6] en Asie. Cette civette frugivore est considérée comme nuisible dans les palmeraies et les bananeraie et sa viande est appréciée essentiellement en Chine et au Vietnam, ce qui réduit davantage encore leur nombre, voire pourrait dans le futur finir par les rendre vulnérables ou en danger.
De nombreuses sous-espèces sont décrites. Catalogue of Life en liste une trentaine[7] :
Paradoxurus hermaphroditus en captivité.
Sous-espèce Paradoxurus hermaphroditus philippensis
Distribution :
* Vert : Native
* Rouge : introduite.
civette palmiste hermaphrodite, civette palmiste commune, luwak
La Civette palmiste hermaphrodite ou civette des palmiers (Paradoxurus hermaphroditus) est un mammifère carnivore de la famille des viverridés.
Azijska cibetka palmašica (lat. Paradoxurus hermaphroditus) – cibetka iz porodice Viverridae. Obitava u južnoj i jugoistočnoj Aziji. Zbog široke rasprostranjenosti, nije ugrožena.
Azijska cibetka palmašica je malena cibetka, sivo-crne boje i težine 2 do 5 kg. Ima tijelo dužine oko 53 cm s 48 cm dugim repom. Dugo, nabijeno tijelo prekriveno je grubim dlakama, koje su obično sive. Ima bijele šare preko čela i malu bijelu mrlju ispod oba oka, bijele točke na svakoj strani nosnice i usku tamnu liniju između očiju. Njuška, uši, potkoljenice i pola repa crne su boje, s tri reda crnih oznaka na tijelu. Rep je bez prstena, za razliku od nekih drugih sličnih cibetki. Analne mirisne žlijezde proizvode vrlo neugodan miris kao kemijsku obranu, kada je u opasnosti ili uzrujana.[1] Ima dva različita spola i nije hermafrodit, kako sugerira latinsko ime vrste.
Obitavaju u velikom broju država kao što su: Indija, Nepal, Bangladeš, Butan, Mjanmar, Šri Lanka, Tajland, Singapur, Malezija, Indonezija, Brunej, Laos, Kambodža, Vijetnam, Kina i Filipini. U Papui Novoj Gvineji, njihova prisutnost je neizvjesna.[2]
Oni obično nastanjuju tropske šume. Također žive u parkovima i prigradskim vrtova, koji imaju zrela stabla voća i dovoljno vegetacije. Njihove oštre pandže omogućuju im penjanje po drveću i olucima kuća. Uglavnom jedu voće i pomažu u širenju sjemena raznih vrsta u tropskim šumama.[3] Jedu i male sisavce i kukce.
Azijska cibetka palmašica (lat. Paradoxurus hermaphroditus) – cibetka iz porodice Viverridae. Obitava u južnoj i jugoistočnoj Aziji. Zbog široke rasprostranjenosti, nije ugrožena.
Azijska cibetka palmašica je malena cibetka, sivo-crne boje i težine 2 do 5 kg. Ima tijelo dužine oko 53 cm s 48 cm dugim repom. Dugo, nabijeno tijelo prekriveno je grubim dlakama, koje su obično sive. Ima bijele šare preko čela i malu bijelu mrlju ispod oba oka, bijele točke na svakoj strani nosnice i usku tamnu liniju između očiju. Njuška, uši, potkoljenice i pola repa crne su boje, s tri reda crnih oznaka na tijelu. Rep je bez prstena, za razliku od nekih drugih sličnih cibetki. Analne mirisne žlijezde proizvode vrlo neugodan miris kao kemijsku obranu, kada je u opasnosti ili uzrujana. Ima dva različita spola i nije hermafrodit, kako sugerira latinsko ime vrste.
Obitavaju u velikom broju država kao što su: Indija, Nepal, Bangladeš, Butan, Mjanmar, Šri Lanka, Tajland, Singapur, Malezija, Indonezija, Brunej, Laos, Kambodža, Vijetnam, Kina i Filipini. U Papui Novoj Gvineji, njihova prisutnost je neizvjesna.
Oni obično nastanjuju tropske šume. Također žive u parkovima i prigradskim vrtova, koji imaju zrela stabla voća i dovoljno vegetacije. Njihove oštre pandže omogućuju im penjanje po drveću i olucima kuća. Uglavnom jedu voće i pomažu u širenju sjemena raznih vrsta u tropskim šumama. Jedu i male sisavce i kukce.
Musang luwak adalah hewan menyusu (mamalia) yang termasuk suku musang dan garangan (Viverridae). Nama ilmiahnya adalah Paradoxurus hermaphroditus dan di Malaysia dikenal sebagai musang pulut. Hewan ini juga dipanggil dengan berbagai sebutan lain seperti musang (nama umum, Betawi), careuh bulan (Sunda), luak atau luwak (Jawa), serta common palm civet, common musang, house musang atau toddy cat dalam bahasa Inggris.
Musang bertubuh sedang, dengan panjang total sekitar 90 cm (termasuk ekor, sekitar 40 cm atau kurang). Abu-abu kecoklatan dengan ekor hitam-coklat mulus.
Sisi atas tubuh abu-abu kecoklatan, dengan variasi dari warna tengguli (coklat merah tua) sampai kehijauan. Jalur di punggung lebih gelap, biasanya berupa tiga atau lima garis gelap yang tidak begitu jelas dan terputus-putus, atau membentuk deretan bintik-bintik besar. Sisi samping dan bagian perut lebih pucat. Terdapat beberapa bintik samar di sebelah tubuhnya.
Wajah, kaki dan ekor coklat gelap sampai hitam. Dahi dan sisi samping wajah hingga di bawah telinga berwarna keputih-putihan, seperti beruban. Satu garis hitam samar-samar lewat di tengah dahi, dari arah hidung ke atas kepala.
Posisi kelamin musang betina dekat dengan anus dan memiliki tiga pasang puting susu, sedangkan posisi kelamin musang jantan dekat dengan pusar.
Musang luwak adalah salah satu jenis mamalia liar yang kerap ditemui di sekitar pemukiman dan bahkan perkotaan. Hewan ini amat pandai memanjat dan bersifat arboreal, lebih kerap berkeliaran di atas pepohonan, meskipun tidak segan pula untuk turun ke tanah. Musang juga bersifat nokturnal, aktif di malam hari untuk mencari makanan dan aktivitas lainnya.
Di alam liar, musang kerap dijumpai di atas pohon aren atau pohon kawung, rumpun bambu, dan pohon kelapa, jika di perkotaan biasanya musang bersarang di atap rumah warga, karena habitat alaminya sudah terganti oleh rumah-rumah manusia.
Dalam gelap malam tidak jarang musang luwak terlihat berjalan di atas atap rumah, meniti kabel listrik untuk berpindah dari satu bangunan ke lain bangunan, atau bahkan juga turun ke tanah di dekat dapur rumah. Musang luwak juga menyukai hutan-hutan sekunder.
Musang ini kerap dituduh sebagai pencuri ayam, walaupun tampaknya lebih sering memakan aneka buah-buahan di kebun dan pekarangan. Termasuk di antaranya pepaya, pisang, dan buah pohon kayu afrika (Maesopsis eminii). Mangsa yang lain adalah aneka serangga, moluska, cacing tanah, kadal serta bermacam-macam hewan kecil lain yang bisa ditangkapnya, termasuk mamalia kecil seperti tikus.
Di tempat-tempat yang biasa dilaluinya, di atas batu atau tanah yang keras, seringkali didapati tumpukan kotoran musang dengan aneka biji-bijian yang tidak tercerna di dalamnya. Agaknya pencernaan musang ini begitu singkat dan sederhana, sehingga biji-biji itu keluar lagi dengan utuh. Karena itu pulalah, konon musang luwak memilih buah yang betul-betul masak untuk menjadi santapannya. Maka terkenal istilah kopi luwak dari Jawa, yang menurut cerita dari mulut ke mulut diperoleh dari biji kopi hasil pilihan musang luwak, dan telah mengalami ‘proses’ melalui pencernaannya!
Akan tetapi sesungguhnya ada implikasi ekologis yang penting dari kebiasaan musang tersebut. Jenis-jenis musang lalu dikenal sebagai pemencar biji yang baik dan sangat penting peranannya dalam ekosistem hutan.
Pada siang hari musang luwak tidur di lubang-lubang kayu, atau jika di perkotaan, di ruang-ruang gelap di bawah atap. Hewan ini melahirkan 2-4 anak, yang diasuh induk betina hingga mampu mencari makanan sendiri.
Sebagaimana aneka kerabatnya dari Viverridae, musang luwak (jantan) mengeluarkan semacam bau dari kelenjar di dekat anusnya. Samar-samar bau ini menyerupai harum daun pandan, namun dapat pula menjadi pekat dan memualkan. Kemungkinan bau ini digunakan untuk menandai batas-batas teritorinya, dan pada pihak lain untuk mengetahui kehadiran hewan sejenisnya di wilayah jelajahnya.
Ada empat spesies musang dari marga Paradoxurus, yalah:
Musang luwak adalah hewan menyusu (mamalia) yang termasuk suku musang dan garangan (Viverridae). Nama ilmiahnya adalah Paradoxurus hermaphroditus dan di Malaysia dikenal sebagai musang pulut. Hewan ini juga dipanggil dengan berbagai sebutan lain seperti musang (nama umum, Betawi), careuh bulan (Sunda), luak atau luwak (Jawa), serta common palm civet, common musang, house musang atau toddy cat dalam bahasa Inggris.
La civetta delle palme comune (Paradoxurus hermaphroditus Pallas, 1777), o musang, è un carnivoro della famiglia dei Viverridi diffuso nell'Asia sud-orientale.[1][2]
Viverride di medie dimensioni con la lunghezza della testa e del corpo tra 420 e 580 mm, la lunghezza della coda tra 330 e 470 mm e un peso fino a 3 kg.
Il colore del corpo è grigiastro, con il muso, le orecchie, gli arti e la parte distale della coda nerastri. È presente una maschera facciale, composta da una piccola macchia biancastra sotto ogni occhio e una più grande al disopra, un'altra ai lati di ogni narice e una sottile striscia scura che parte tra gli occhi e attraversa tutto il muso. Sul dorso sono presenti tre serie longitudinali di macchie nere indistinte, che partono dalle spalle e raggiungono la base della coda. Sui fianchi inoltre sono visibili delle macchie scure più nitide, disposte anch'esse in linea. Le ghiandole perianali emettono una secrezione nauseabonda, che viene espulsa in caso di minaccia. I peli del collo sono diretti all'indietro, le vibrisse sono nere. Le femmine hanno tre paia di mammelle. Le sottospecie si differenziano dalla forma della maschera facciale e dalle dimensioni.
Questa specie è solitaria, esclusivamente notturna, ed arboricola. Passa l'intera giornata negli alberi cavi. Sono territoriali. Esibiscono considerevole sovrapposizione nelle zone di controllo tra conspecifici. L'organizzazione sociale e l'attività di questi animali dipende dalla distribuzione del cibo e dalla presenza dei predatori più grandi.
È principalmente frugivora. Si nutre di bacche, frutta carnosa quali mango, ananas, melone, banane e frutti di specie native di ficus. Fanno parte della sua dieta anche piccoli uccelli, roditori ed insetti. Nel Borneo la metà circa dell'alimentazione è composta da insetti e molluschi. Talvolta si arrampica e succhia la linfa da alcune specie di palme, utilizzate per produrre una particolare bevanda alcolica chiamata Vino di palma.
Le femmine partoriscono dai 2 ai 5 cuccioli per volta, dopo circa due mesi di gestazione. I piccoli vengono fatti nascere negli alberi cavi e nei crepacci tra i massi. Entrambi i sessi raggiungono la maturità sessuale a 11-12 mesi. L'aspettativa di vita allo stato libero è di 14 anni mentre in cattività è di 22 anni e 5 mesi.
Questa specie è diffusa nel Subcontinente indiano, in Indocina, Cina, Indonesia e Filippine. Sull'Isola di Sulawesi, sulle Piccole Isole della Sonda e sulle Isole Molucche è stata introdotta dall'uomo in epoca recente.
Vive in molti tipi di habitat, incluse le foreste primarie e secondarie decidue e sempreverdi, piantagioni, aree civilizzate fino a 2400 metri di altitudine. È una delle più comuni specie di civette delle palme. Sull'isola di Palawan, nelle Filippine, è il Carnivoro più comune.
La suddivisione della specie è in corso di revisione. Tuttavia al momento sono state riconosciute come valide trenta sottospecie:
Recenti studi filogenetici hanno evidenziato l'esistenza di possibili tre specie distinte, P.hermaphroditus, P.philippinensis e P.musangus[3].
In alcune parti del suo Areale viene cacciata come cibo o come animale da compagnia. È considerata anche una seria piaga per gli agricoltori, anche se sembra tollerare gli alti livelli di persecuzione.
Su alcune isole dell'Indonesia, i semi di caffè, parzialmente digeriti ed espulsi con le loro feci, vengono raccolti e utilizzati per produrre una prelibata e ricercatissima varietà di questa bevanda, chiamata kopi luwak.
La IUCN Red List, considerato il vasto areale, la popolazione numerosa e la presenza in diverse aree protette, classifica P.hermaphroditus come specie a rischio minimo (LC).[1]
La civetta delle palme comune (Paradoxurus hermaphroditus Pallas, 1777), o musang, è un carnivoro della famiglia dei Viverridi diffuso nell'Asia sud-orientale.
Palminis musangas (lot. Paradoxurus hermaphroditus, angl. Common Palm Civet, vok. Fleckenmusang) – viverinių (Viverridae) šeimos žinduolis.
Iš gyvūno skrandyje apvirškintų kavamedžio vaisių Indonezijoje gaminama brangi gurmaniška Kopi Luwak kava.
Šis su teriologija susijęs straipsnis yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį.
Musang Pulut (bahasa Inggeris: "Common Palm Civet" merupakan salah satu daripada haiwan terlindung yang terdapat dari India dan Sri Lanka sehingga keseluruhan selatan China dan tanah besar Asia Tenggara, termasuk Malaysia, Sumatera, Jawa, Borneo, Sulawesi dan Filipina. Pemburuannya memerlukan lesen pemburuan. Nama sainsnya Paradoxurus hermaphroditus. [1]
Musang Pulut boleh di dapati di hutan sekunder (baru), ladang buah, berhampiran kampung, malah kadang kala terdapat di bumbung rumah kawasan pendalaman. Pada kebiasaannya, ia bersarang dalam lubang pokok di mana mereka menjaga dua atau tiga ekor anak. Spesies ini aktif pada waktu malam sepenuhnya.
Musang Pulut adalah haiwan berdarah panas, melahirkan anak, menjaga anak, dan mempunyai bulu di badan.
Jantung Musang Pulut terdiri daripada empat kamar seperti manusia. Kamar atas dikenali sebagai atrium, sementara kamar bawah dikenali sebagai ventrikel.
Musang Pulut boleh dikenali dengan tiga jalur gelap di bahagian belakang dengan latar belakang kelabu atau (creamy), dan topeng hitam pada bahagian mata, pipi dan hidung dengan tompok putih di bahagian bawah mata. Musang Pulut mempunyai bulu kasar kelabu sehingga keperangan dengan bulu tebal (guard hairs) hitam dihujung merata-rata. Ia turut mempunyai bau yang kuat yang mencucuk hidung.
Musang Pulut mempunyai berat sekitar 4 hingga 11 paun, dengan panjang antara kepala dan badan sekitar 43.2-71 sentimeter (17 to 28 inci), dangan ekor sepanjang 40.6-66 sentimeter (16 hingga 26 inci). Ia mempunyai telinga yang kecil dan agak meruncing, sebagaimana hidungnya. Ia mempunyai tubuh yang panjang kurus dangan kaki pendek. Bahagian telinga, kaki dan hujung ekor juga berbulu hitam.
Musang Pulut menyebarkan biji benih dari pada buah yang dimakannya dengan memakan isi dan membuang najis yang berisi biji benih jauh daripada pokok asal. Walaupun tidak banyak yang diketahui mengenai musang Pulut, tabiat keluar waktu malamnya terhasil kerana bagi mengelakkan pemangsa.
Both sexes have well-developed anal scent glands looking somewhat like testes, which gives the musang its species name.
Musang Pulut adalah maserba malam (nocturnal), dan memburu secara bersendirian. Ia adalah pemanjat yang cekap dan menghabiskan kebanyakan masa di atas pokok. Makanan utama musang Pulut adalah buah-buahan terutamanya mempelam, tetapi turut makan haiwan bertulang belakang kecil, cacing dan serangga.
Musang Pulut juga sangat suka memakan nira yang digunakan dalam nama Inggerisnya. Musang Pulut juga gemarkan buah kopi. Ia makan isi luar dan biji kopi melalui saluran penghadaman mereka. Kopi yang mahal yang dikenali sebagai luwak dikatakan dihasilkan daripada biji kopi ini. Kopi luwak dikatakan mempunyai rasa berkanji (gamy flavor) dan dijual dengan harga sehingga US$100 sepaun.
Musang Pulut turut mengawal kawasan yang mungkin bertindan semasa bekalan makan berkurangan. Apabila tinggal disesuatu kawasan, musang akan menggunakan pokok yang sama untuk tidur pada waktu siang.
Musang Pulut membiak sepanjang tahun walaupun ia pernah direkodkan bahawa anaknya lebih kerap dilihat antara Oktober hingga Disember. Anaknya dilahirkan berkawan antara 2 hingga 5 ekor. Sebagai mamalia, Musang Pulut berdarah panas, melahirkan anak, menjaga anak, dan mempunyai bulu di badan. Musang Pulut akan menjaga anaknya sehingga mampu berdikari.
Musang Pulut menjadi matang antara 11 hingga 12 bulan. Dalam kurungan musang Pulut mampu hidup sehingga 22 tahun.
Musang Pulut (bahasa Inggeris: "Common Palm Civet" merupakan salah satu daripada haiwan terlindung yang terdapat dari India dan Sri Lanka sehingga keseluruhan selatan China dan tanah besar Asia Tenggara, termasuk Malaysia, Sumatera, Jawa, Borneo, Sulawesi dan Filipina. Pemburuannya memerlukan lesen pemburuan. Nama sainsnya Paradoxurus hermaphroditus.
Musang Pulut boleh di dapati di hutan sekunder (baru), ladang buah, berhampiran kampung, malah kadang kala terdapat di bumbung rumah kawasan pendalaman. Pada kebiasaannya, ia bersarang dalam lubang pokok di mana mereka menjaga dua atau tiga ekor anak. Spesies ini aktif pada waktu malam sepenuhnya.
De loewak (ook wel: palmroller of koffierat) (Paradoxurus hermaphroditus) is een soort uit de familie van de civetkatachtigen (Viverridae) die van oorsprong voorkomt in Pakistan, India, Zuid-China en Zuidoost-Azië.
Het uiterlijk van de loewak heeft veel weg van een civetkat. Een groot verschil is het gebit dat meer geschikt is voor het fruit dat ze bij voorkeur eten. Loewaks zijn solitair levende nachtdieren, die vooral in de boomtoppen verblijven. De loewak heeft een lang en slank lichaam met korte poten. Ze wegen zo'n 2 tot 4 kg en zijn tussen de 45 en 60 cm lang. Hun staart is nog eens zo'n 45 tot 55 cm lang. De vacht is grof grijsachtig met zwarte plekken erdoorheen. De vacht op de snuit, hals en poten is ook zwart van kleur.
De loewak kan zo'n 22 jaar oud worden.
Loewaks leven in tropische regenwouden en bossen, vaak grenzend aan landbouwgebieden.
De loewak is een omnivoor, maar eet voornamelijk fruit (vijgen). Daarnaast eten ze wel kleine knaagdieren, reptielen, eieren, insecten en koffiebessen. Ook is het dier verzot op palmboomsap, waardoor het de bijnaam toddy cat kreeg.
De loewak wordt seksueel actief op een leeftijd van 11 tot 12 maanden. Paren kan het hele jaar plaatsvinden. Het vrouwtje werpt 2 tot 5 jongen in een keer in een holle boom, of in spleten van rotsen.
Kopi loewak of civetkoffie wordt gemaakt van koffiebonen die door de loewak na het eten van koffiebessen zijn uitgepoept en is een tijd de duurste koffiesoort geweest.[2] De Engelse schrijver, komiek en acteur Stephen Fry schonk in 2005 bij wijze van huwelijksgeschenk een zakje met deze bonen aan prins Charles en Camilla Parker.
De loewak (ook wel: palmroller of koffierat) (Paradoxurus hermaphroditus) is een soort uit de familie van de civetkatachtigen (Viverridae) die van oorsprong voorkomt in Pakistan, India, Zuid-China en Zuidoost-Azië.
Asiatisk palmesivett (Paradoxurus hermaphroditus), også kalt asiapalmemår, musang og toddykatt, er en art i snikekattfamilien. Arten er både terrestrisk og arboreal, og holder hovedsakelig til i urskog, men finnes også i nyere skog og kulturlandskap. Den er nattaktiv og altetende, og involvert i produksjonen av kaffesorten Kopi Luwak. Ca. 30 underarter er beskrevet.
Arten finnes i: Afghanistan, Bangladesh, Bhutan, Borneo, Brunei, Kambodsja, Kina, India, Indonesia (Java, De små Sundaøyer), Laos, Myanmar, Nepal, Pakistan, Singapore, Thailand, Malaysia (Vest-Malaysia, Sabah, Sarawak) og Vietnam.[1]
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Asiatisk palmesivett (Paradoxurus hermaphroditus), også kalt asiapalmemår, musang og toddykatt, er en art i snikekattfamilien. Arten er både terrestrisk og arboreal, og holder hovedsakelig til i urskog, men finnes også i nyere skog og kulturlandskap. Den er nattaktiv og altetende, og involvert i produksjonen av kaffesorten Kopi Luwak. Ca. 30 underarter er beskrevet.
Multimedia w Wikimedia Commons Łaskun palmowy[3], łaskun muzang (Paradoxurus hermaphroditus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Od Indii po Filipiny i południowe Chiny. Zasiedla tropikalne lasy. Często spotykany w pobliżu siedzib ludzkich.
Długość ciała do 60 cm, ogona 55-60 cm, przeciętna masa ciała wynosi 3,2 kg. Ubarwienie szare z ciemnymi plamami. Stopy ciemne do czarnych.
Gatunek nadrzewny, aktywny nocą. Prowadzi samotniczy tryb życia. Wykazuje zachowania terytorialne. Jest gatunkiem wszystkożernym. Żywi się głównie owocami, gryzoniami (głównie myszy i szczury) i innymi drobnymi kręgowcami, owadami, a także zielonymi częściami roślin. Zagrożony wydziela cuchnącą substancję gruczołów przyodbytowych. Gruczoły te są dobrze rozwinięte u przedstawicieli obu płci.
Może rozmnażać się przez cały rok, jednak młode rodzą się zazwyczaj od października do grudnia. W miocie jest ich od 2 do 5.
Łaskun muzang często niszczy plantacje owocowe. Ziarna ze zjadanych przez niego owoców kawowca są po wydaleniu wykorzystywane do produkcji kawy kopi luwak, najdroższej kawy świata.
Rozpoznano trzydzieści podgatunków łaskuna muzanga[4][3]:
Łaskun palmowy, łaskun muzang (Paradoxurus hermaphroditus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych (Viverridae).
Paradoxurus hermaphroditus, também chamado de musang ou civeta de palmeira asiática, é um pequeno membro da família Viverridae nativo do Sul e do Sudeste da Ásia. Em 2008, a IUCN classificou a espécie como menos ameaçada, uma vez que ela é tolerante a uma ampla gama de habitats. É amplamente distribuído com grandes populações que, em 2008, eram consideradas pouco prováveis de estarem em declínio.[1] Em 2012, foi sugerido que os recentes aumentos na captura dos animais para a produção de Kopi Luwak podem constituir uma ameaça significativa para as populações selvagens desse animal.[2]
Paradoxurus hermaphroditus, também chamado de musang ou civeta de palmeira asiática, é um pequeno membro da família Viverridae nativo do Sul e do Sudeste da Ásia. Em 2008, a IUCN classificou a espécie como menos ameaçada, uma vez que ela é tolerante a uma ampla gama de habitats. É amplamente distribuído com grandes populações que, em 2008, eram consideradas pouco prováveis de estarem em declínio. Em 2012, foi sugerido que os recentes aumentos na captura dos animais para a produção de Kopi Luwak podem constituir uma ameaça significativa para as populações selvagens desse animal.
Civeta de palmier sau pisica indoneziană (Paradoxurus hermaphroditus) este un animal arboricol care face parte din ordinul Carnivora, familia Viverridae. Este o specie comună în Asia unde populează regiunile cu păduri de foioase și mixte cu plantații din Indonezia, Filipine, Indochina, India, insulele Sulawesi, Palawan, Moluccas și China. Poate fi întâlnită până la altitudini de 2400 m. Este înrudită cu zibeta, geneta, mangustele, dihorul, ratonul.
Civeta de palmier are corpul lung și îndesat, cu lungimea de 43-71 cm, greutatea de 1,5-4,5 kg și coada lungă de 40-66 cm. Blana este alcatuită din fire de păr aspru, în nuanțe de culori cenușii-maronii cu dungi negre pe partea dorsală, negre pe partea ventrală și zona capului, iar pe față cu pete albe și negre formând o mască facială ca la dihori.
Ochii sunt mici si rotunzi, irisul este de culoare neagră. Botul este ascuțit, maxilarele sunt tari prevăzute cu dinți ascuțiți și canini mari.
Membrele anterioare și posterioare sunt prevăzute cu labe puternice, degete groase și gheare ascuțite pentru a se cățăra cu ușurință pe trunchiurile și ramurile copacilor.
Civeta de palmier este omnivor, hrana constă în special din fructe (fructe de cafea, smochine, ananas, mango, banane), dar și insecte, viermi. Adoră să consume seva unor specii de palmieri din care se prepară vinul de palmier.
Din boabele care au fost ingerate de civeta de palmier și care au fost expulzate prin excremente de animal, se obține cafeaua kopi luwak (în limba indoneziană, kopi înseamnă cafea iar luwak, civetă de plamier). Kopi Luwak este una dintre cele mai rare și scumpe cafele din lume, producția limitându-se la doar câteva tone pe an.
Civeta de palmier sau pisica indoneziană (Paradoxurus hermaphroditus) este un animal arboricol care face parte din ordinul Carnivora, familia Viverridae. Este o specie comună în Asia unde populează regiunile cu păduri de foioase și mixte cu plantații din Indonezia, Filipine, Indochina, India, insulele Sulawesi, Palawan, Moluccas și China. Poate fi întâlnită până la altitudini de 2400 m. Este înrudită cu zibeta, geneta, mangustele, dihorul, ratonul.
Indisk palmmård (Paradoxurus hermaphroditus), även musang, vanlig palmmård eller asiatisk palmmård[2] är en art i underfamiljen palmmårdar som förekommer i södra och sydöstra Asien. Arten är särskilt känd för sin roll i framställningen av kaffesorten kopi luwak (på svenska känd som sibetkaffe).
Djurets grova och tjocka päls har en grå grundfärg. På ryggen finns svarta strimmor och på kroppens sidor svarta fläckar. Även fötterna, öronen och nosen har svart färg. Ansiktet har en svartvit mönstring som liknar tvättbjörnens ansiktsmask. Namndelen hermaphroditus i det vetenskapliga namnet syftar på doftkörtlar under djurets svans som liknar i utseende testiklar men som finns hos båda könen. Arten når en kroppslängd mellan 48 och 59 centimeter. Därtill kommer en svart svans med 44 till 54 centimeters längd. Vikten ligger mellan 2,5 och 4 kilogram.
Indisk palmmård förekommer i hela Sydostasien. Den finns i Indien, på Sri Lanka, i södra Kina inklusive ön Hainan, i andra sydostasiatiska länder och på flera öar, till exempel Sumatra, Borneo, Java och den filipiniska ön Palawan. På några mindre öar i området är den troligen införd av människan. Artens habitat utgörs huvudsakligen av tropisk regnskog.
Som de flesta viverrider är den indiska palmmården aktiv på natten. Den lever huvudsakligen i träd och har bra förmåga att klättra. Under dagen vilar den i trädens håligheter, i bergssprickor eller i andra gömställen. Utanför parningstiden lever varje individ ensam.[3]
I vissa regioner är de kulturföljare och sover under hustak eller i ladugårdar. Där orsakar de oljud och är lika ogillade som stenmården i Europa. Dessutom förstör de i viss mån kaffeplantager.
Indisk palmmård är en allätare som livnär sig till exempel av insekter, mindre gnagare, maskar och fågelägg. Med lite tur fångar den ibland fåglar och arter från ekorrfamiljen. Den största delen av födan utgörs däremot av frukter som ofta hittas på palmer. Vanligen plockar indisk palmmård de mest mogna frukterna och lämnar de andra kvar. Arten dricker gärna nektar från blommorna av sockerpalmen. Ursprungsbefolkningen som lever i rovdjurets utbredningsområde framställer av samma nektar ett palmvin (toddy på engelska). Därför är ett av djurets engelska smeknamn toddy cat.[3]
Efter dräktigheten som varar i cirka 60 dagar föder honan två till fem ungdjur. Efter 11 till 12 månader sluter honan att ge di. Det äldsta kända djuret av arten i fångenskap blev 25 år gammalt.
I Sydostasien produceras med hjälp av indisk palmmård kaffesorten kopi luwak (sibetkaffe). Det lokala namnet kommer från de indonesiska orden kopi ('kaffe') och luwak (djurets namn på indonesiska). Djuret äter frukten från kaffebusken och avsöndrar kaffebönorna nästan utan biprodukter. I djurets matsmältningssystem genomgår kaffebönan en fermentering med hjälp av enzymer som ändrar bönans smakegenskaper.[3]
Wikimedia Commons har media som rör Indisk palmmård.
Indisk palmmård (Paradoxurus hermaphroditus), även musang, vanlig palmmård eller asiatisk palmmård är en art i underfamiljen palmmårdar som förekommer i södra och sydöstra Asien. Arten är särskilt känd för sin roll i framställningen av kaffesorten kopi luwak (på svenska känd som sibetkaffe).
Жорстка товста шерсть азійської пальмової циветти пофарбована в сірий колір. На спині чорні смуги, на плечах та боках вони прееходять у окремі плями. Лапи, вуха і мордочка пофарбовані в чорний колір, на мордочці є білі візерунки. Епітет hermaphroditus був даний за залози, що нагадують яєчка і виділяють аромат, які є у представників обох статей. Довжина тіла азійської пальмової циветти становить від 48 до 59 см, довжина хвоста — від 44 до 54 см. Вага цієї тварини варіює від 2,5 до 4 кг.
Азійські пальмові циветти зустрічаються по всій Південній і Південно-Східній Азії, їх ареал охоплює Індію, Шрі-Ланку, південь Китаю, включаючи острів Хайнань, а також всю материкову частину Індокитаю і численні острови, такі як Суматра, Борнео, Ява та південні Філіппіни. На деяких малих островах вони, ймовірно, є завезеними. До їх природнього середовища відносяться тропічні ліси.
Як більшість віверових, азійська пальмова циветта активна виключно вночі. Вона живе головним чином на деревах і вміє добре лазити. Вдень вона спить у розвилках гілок або дуплах дерев. Поза шлюбним періодом вона веде одиночний спосіб життя. У деяких регіонах мусанги пристосувалися до життя поряд з людиною, обживаючи горища і стайні. Бувають випадки, коли вони завдають шкоди плантаціям кави. Будучи всеїдним тваринами, вони шукають плоди, а також комах, черв'яків та пташині яйця. Іноді їм вдається добути птаха або звірка із родини вивіркових.
Після 60-денної вагітності самка в дуплі народжує на світ від двох до п'яти дитинчат, які протягом року харчуються молоком. У неволі тривалість життя азійсько] пальмової циветти може досягти 25 років.
Каріотип характеризується диплоїдним числом, 2n=42.[1]
докладніше див. Копі Лювак
У Південно-Східній Азії за допомогою азійської пальмової циветти виготовляється відомий сорт кави Копі Лювак. Його назва походить від індонезійського слово копі, що означає кава, а також від місцевого назви азійської пальмової циветти. Ці тварини поїдають ягоди кави і виділяють їх майже без побічних речовин. У кишечнику ягоди кави під впливом певних ензимів піддаються ферментації, яка змінює смакові якості.
У цього виду виділено досить багато підвидів[2]
Cầy vòi hương, vòi đốm hay vòi mướp (danh pháp hai phần: Paradoxurus hermaphroditus) là một loài động vật có vú thuộc họ Cầy, là loài bản địa của khu vực Nam Á, Đông Nam Á và miền nam Trung Quốc. Đây là loại cầy phổ biến nhất tại Việt Nam.[3] Loài thú này gắn liền với thương hiệu Cà phê chồn nổi tiếng trên toàn thế giới với tên gọi là chồn hương.[4]
Năm 2008, loài này được xếp vào nhóm loài ít quan tâm.[2]
Cầy vòi hương nặng từ 3 đến 5 kg. Chiều dài thân khoảng từ 480 đến 700 mm, đuôi dài từ 400 đến 660 mm. Bộ lông nền màu xám. Hình dáng loại cầy này có đặc điểm là ba vệt đen chạy dọc trên lưng. Về phía đuôi thì ba vệt này đứt quãng, tạo nên những đốm đen. Lác đác hai bên thân là những đốm đen khác. Mặt có vệt đen quanh mắt và mõm trông như mặt nạ, có các đốm trắng bên má và bên mắt.[3][5] Cầy vòi hương có bốn bàn chân đen, đuôi dài gần bằng thân, mặt trên ở phần gốc đuôi có màu đen điểm vàng nhạt, mặt dưới màu vàng đất, phần ngoài đuôi màu đen. Tên gọi khoa học của chúng (P. hermaphroditus) là do một thực tế là cả hai giới đều có các tuyến xạ phía dưới đuôi trông tương tự như tinh hoàn. Chúng có thể phun ra các chất bài tiết độc hại từ các tuyến này. Vuốt sắc của chúng cho phép chúng leo trèo cây dễ dàng.
Cầy vòi hương là loài bản địa của Ấn Độ, Nepal, Bangladesh, Bhutan, Myanmar, Sri Lanka, Thái Lan, Singapore, Malaysia bán đảo, Sabah, Sarawak, Brunei Darussalam, Lào, Campuchia, Việt Nam, Trung Quốc, Philippines và các quần đảo Sumatra, Java, Kalimantan, Bawean và Siberut của Indonesia. Chúng đã du nhập Irian Jaya, Quần đảo Sunda nhỏ, Maluku, Sulawesi và Nhật Bản. Không rõ loài cầy này có mặt ở Papua New Guinea hay không.[2] Riêng ở Việt Nam, loài này phân bố khá nhiều ở các tỉnh phía nam từ Ninh Thuận trở vào đến Long An.[5]
Chúng thường sinh sống ở các khu rừng nguyên sinh, kể cả rừng thứ sinh cũng có sự xuất hiện của loài này nhưng với mật độ thấp.[6] Loài thú này cũng được tìm thấy tại các khu vườn ở ngoại ô, nơi có nhiều trái cây chín. Móng vuốt sắc nhọn cho phép chúng dễ dàng leo lên cây và các mái nhà của người dân gần đó. Ở phần lớn khu vực của Sri Lanka, cầy vòi hương đã trở loài phá hoại do chúng sinh đẻ và bài tiết trên các nóc nhà cũng như kêu gào ầm ĩ trong đêm làm mất giấc ngủ của nhiều người.
Cầy vòi hương là loại động vật ăn tạp kiếm ăn về đêm. Nguồn thức ăn chủ yếu của nó là các loại quả như các loại hồng xiêm, xoài, chôm chôm và các động vật nhỏ như chim, chuột, rắn,... Đặc biệt chúng rất ưa thích nhựa của hoa cọ, là loại chất lỏng khi lên men thì trở thành một loại rượu mùi có vị ngọt.
Cầy vòi hương sinh sản quanh năm nhưng tập trung chủ yếu vào các tháng 10, 11 và 12. Chúng đẻ mỗi lứa từ 2 đến bốn con. Cầy con có khả năng sinh trưởng rất nhanh.
Mặc dù trong tiếng Việt tên loại cà phê này có nhắc đến chồn nhưng thật ra Cà phê chồn là một loại cà phê được sản xuất từ hạt cà phê mà loài cầy vòi hương ăn và đã tiêu hóa một phần thải ra chứ không phải là loài chồn.
Loài thú này trèo lên những cây cà phê và chọn ăn những trái đỏ nhất, chín nhất. Người ta cho rằng khi những trái cà phê này ở trong dạ dày của cầy vòi hương dưới tác dụng của enzym chúng sẽ biến đổi và có hương vị đậm đà hơn. Những hạt cà phê này sẽ trở nên cứng và giòn hơn, đồng thời lượng protein cũng giảm đi, làm giảm độ đắng của hạt cà phê. Sau quá trình làm sạch và xử lý, khi sử dụng loại hạt cà phê này có mùi đặc trưng và vị rất lạ so với các loại cà phê thông thường, tạo cho loại cà phê này trở thành một thứ đặc sản và có giá bán rất đắt.[4]
Kể từ mô tả đầu tiên của Peter Simon Pallas được xuất bản vào năm 1777, một lượng lớn các phân loài đã được mô tả từ năm 1820 đến năm 1992. Chúng được liệt kê theo thứ tự thời gian được mô tả lần đầu:[1]
Cầy vòi hương, vòi đốm hay vòi mướp (danh pháp hai phần: Paradoxurus hermaphroditus) là một loài động vật có vú thuộc họ Cầy, là loài bản địa của khu vực Nam Á, Đông Nam Á và miền nam Trung Quốc. Đây là loại cầy phổ biến nhất tại Việt Nam. Loài thú này gắn liền với thương hiệu Cà phê chồn nổi tiếng trên toàn thế giới với tên gọi là chồn hương.
Năm 2008, loài này được xếp vào nhóm loài ít quan tâm.
Paradoxurus hermaphroditus
Pallas, 1777
Естественный ареал
Интродуцирована
Мусанг[1], или обыкновенный мусанг[1][2], или малайская пальмовая куница[1], или малайская пальмовая циветта[3] (лат. Paradoxurus hermaphroditus) — вид млекопитающих из семейства виверровых, обитающий в Южной и Юго-Восточной Азии и известный своей ролью при производстве сорта кофе «копи-лувак».
Жёсткая густая шерсть мусанга окрашена в серый цвет. На спине чёрные полосы, на плечах и боках переходящие в отдельные пятна. Лапы, уши и мордочка окрашены в чёрный цвет, на мордочке имеются белые узоры. Эпитет hermaphroditus был дан за напоминающие яички и выделяющие аромат железы, которые имеются у представителей обоих полов. Длина тела мусанга составляет от 48 до 59 см, длина хвоста — от 44 до 54 см. Вес животного варьирует от 2,5 до 4 кг.
Мусанги встречаются по всей Южной и Юго-Восточной Азии, их ареал охватывает Индию, Шри-Ланку, юг Китая, включая остров Хайнань, а также всю материковую часть Индокитая и многочисленные острова, такие как Суматра, Калимантан, Ява и южные Филиппины. На некоторых малых островах они, вероятно, являются завезённым видом. Обитают в тропических лесах.
Как и большинство виверровых, мусанг активен исключительно ночью. Он живёт главным образом на деревьях и умеет хорошо лазать. Днём он спит в развилках ветвей или дуплах стволов. Вне брачного периода он ведёт одиночный образ жизни. В некоторых регионах мусанги приспособились к жизни рядом с человеком, обживая чердаки и конюшни. Бывают случаи, когда они наносят ущерб плантациям кофе. Будучи всеядными животными, они ищут плоды, а также насекомых, червей и птичьи яйца. Иногда им удаётся добыть птицу или зверька из семейства беличьих.
После 60-дневной беременности самка в дупле рождает на свет от двух до пяти детёнышей, которые в течение года питаются молоком. В неволе продолжительность жизни мусанга может достигать 25 лет.
Мусанги образуют наибольшее количество подвидов среди всех представителей семейства виверровых — 30 подвидов[4]:
Внесена в Приложение III CITES в Индии. Подвид P. hermaphroditus lignicolor занесен в Международную Красную книгу как уязвимый.[4]
В Юго-Восточной Азии с помощью мусанга производится сорт кофе «копи лювак». Его название происходит от индонезийского слова «копи», означающего кофе, а также от местного названия мусанга. Эти животные поедают плоды кофе и выделяют зёрна почти без побочных веществ. В кишечнике зёрна кофе под воздействием определённых ферментов подвергаются ферментации, изменяющей вкусовые качества. Популярность и дороговизна такого кофе привела к распространению насильного кормления мусангов кофейными плодами в антисанитарных условиях.
Мусанг, или обыкновенный мусанг, или малайская пальмовая куница, или малайская пальмовая циветта (лат. Paradoxurus hermaphroditus) — вид млекопитающих из семейства виверровых, обитающий в Южной и Юго-Восточной Азии и известный своей ролью при производстве сорта кофе «копи-лувак».
椰子貓（学名：Paradoxurus hermaphroditus），又名椰子狸，為分布於南亞及東南亞的一種麝貓。
椰子貓平均重3.2公斤，體長53厘米，尾巴長48厘米。牠們的毛粗糙，一般呈灰色，腳、耳朵及吻都是黑色的。牠們的身體上有三間黑色斑紋，面部的斑紋則像浣熊，尾巴沒有斑紋。
椰子貓是夜間活動及雜食性的。牠們在亞洲的生態位與在北美洲的浣熊相近。牠們主要吃果實，如芒果及韶子，也會吃細小的哺乳動物及昆蟲。牠們也喜歡赫蕉屬的花汁，這些花汁發酵後是一種甜酒。牠們棲息在森林、有樹木的公園及花園之內。牠們的爪鋒利，可以用來攀爬。
椰子貓分佈在印度南部、斯里蘭卡、東南亞及中國南部。牠們在斯里蘭卡對當地人是一種騷擾，因為牠們會在天花板及室內排泄，經常製造噪音，擾人清夢。
在斯里蘭卡，當地人會將椰子貓的肉浸在亞麻仁油，儲存在陶器內，定時日照，煶煉出的油可以醫治疥瘡。[3]另外，貓屎咖啡正是椰子貓所吃下的咖啡豆，經半消化及排出後收集回來的。
아시아사향고양이(Paradoxurus hermaphroditus)는 말레이시아, 인도네시아, 필리핀 등지에서 서식하는 사향고양이과에 속하는 동물이다. 말레이사향고양이 또는 팜시벳(Palm Civet)으로도 불린다.[2] 야행성(夜行性)으로서 무리를 짓지 않고 단독으로 생활한다. 말레이사향고양이가 커피나무의 열매를 먹고 남긴 배설물에서 커피 원두를 채취하여 가공한 커피를 코피 루왁(Kopi Luwak)이라고 부르는데, 향이 좋아 최고급 커피로 꼽힌다. 그리고 필리핀에서는 숲등 어디든지에 서식하는데, 필리핀 육군의 마스코트 무상(Musang)도 이 동물이다.
다음은 사향고양이과의 계통 분류이다.[3]
사향고양이과 사향고양이아과 사향고양이속아시아사향고양이(Paradoxurus hermaphroditus)는 말레이시아, 인도네시아, 필리핀 등지에서 서식하는 사향고양이과에 속하는 동물이다. 말레이사향고양이 또는 팜시벳(Palm Civet)으로도 불린다. 야행성(夜行性)으로서 무리를 짓지 않고 단독으로 생활한다. 말레이사향고양이가 커피나무의 열매를 먹고 남긴 배설물에서 커피 원두를 채취하여 가공한 커피를 코피 루왁(Kopi Luwak)이라고 부르는데, 향이 좋아 최고급 커피로 꼽힌다. 그리고 필리핀에서는 숲등 어디든지에 서식하는데, 필리핀 육군의 마스코트 무상(Musang)도 이 동물이다.
_in_cage.jpg)
_(7781509830).jpg)
_in_cage.jpg)
