Nagórnik zwyczajny, nagórnik skalny, drozd skalny (Monticola saxatilis) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), zamieszkującego rejony górskie od północnej Afryki, przez południową i środkową Europę i Azję Mniejszą aż po środkową Azję (okolice Bajkału, Mongolia i środkowe Chiny). Wędrowny (przeloty IV–V i VIII–IX), zimuje w tropikalnej Afryce.
Pospolity w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy w Karpatach; obserwowany w Pieninach, Tatrach, Bieszczadach i w Babiogórskim Parku Narodowym. Dawniej (do początków XX wieku) występował też na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.
Tereny skaliste w górach i na wyżynach, górskie hale, a na południu zbocza ze żwirem i skąpą roślinnością w winnicach, ruinach, żwirowniach. Preferuje miejsca nasłonecznione i suche. Często występuje powyżej 1500 m n.p.m.
Głównie owady i ich larwy zbierane na ziemi, a także pająki, jaszczurki oraz jagody.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[4].
Nagórnik zwyczajny, nagórnik skalny, drozd skalny (Monticola saxatilis) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae), zamieszkującego rejony górskie od północnej Afryki, przez południową i środkową Europę i Azję Mniejszą aż po środkową Azję (okolice Bajkału, Mongolia i środkowe Chiny). Wędrowny (przeloty IV–V i VIII–IX), zimuje w tropikalnej Afryce.
Pospolity w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy w Karpatach; obserwowany w Pieninach, Tatrach, Bieszczadach i w Babiogórskim Parku Narodowym. Dawniej (do początków XX wieku) występował też na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.