Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
Ar Faetoned (unander : Faeton)[1] eo ar spesad evned-mor eus an urzhiad Phaethontiformes, ennañ ur c'herentiad hepken (Phaethontidae) hag ur genad hepken (Phaethon). Moranvet int evned an trovanoù e meur a yezh.
Tri spesad a ya d'ober ar genad :
Trizek (13) isspesad en holl.
Ar Faetoned (unander : Faeton) eo ar spesad evned-mor eus an urzhiad Phaethontiformes, ennañ ur c'herentiad hepken (Phaethontidae) hag ur genad hepken (Phaethon). Moranvet int evned an trovanoù e meur a yezh.
Els cues de jonc o faetons (Phaethonidae) són una família d'ocells, tradicionalment situats als pelicaniformes, però actualment ubicats a un ordre propi, Phaethontiformes, formada per tres espècies englobades en un únic gènere: Phaeton. Les diferents espècies també reben el nom de cuajoncs. Les seves dimensions varien entre 76 cm i 102 cm de longitud i 94 cm i 112 cm d'envergadura. El seu plomatge és bàsicament blanc, amb plomes caudals centrals allargades. Les tres espècies presenten diferents combinacions de clapes negres a la cara, el dors i les ales. El coll és curt i gruixut i les cames són molt curtes; els peus, com en tots els pelicaniformes, tenen quatre dits i estan totalment membranats.
Les tres espècies existents són
Faetonovití (Phaethontidae) je čeleď tropických vodních ptáků, jediná čeleď řádu faetoni (Phaethontiformes). Do čeledi patří jediný rod faeton (Phaethon) se třemi druhy:
Faetoni byli původně považováni za součást řádu veslonozí (Pelecaniformes). Moderní analýzy DNA však ukázaly, že se v tomto případě jedná o konvergentní vývoj a že faetoni nejsou s veslonohými ptáky nijak příbuzní, nejsou dokonce příbuzní ani se společným kladem veslonozí + brodiví. Stále není jasné, ke které další skupině mají faetoni nejblíže; každopádně je zřejmé, že se jedná o velmi starou linii moderních ptáků.[1]
Faetonovití (Phaethontidae) je čeleď tropických vodních ptáků, jediná čeleď řádu faetoni (Phaethontiformes). Do čeledi patří jediný rod faeton (Phaethon) se třemi druhy:
faeton červenozobý (Phaethon aethereus) faeton červenoocasý (Phaethon rubricauda) faeton žlutozobý (Phaethon lepturus)Tropikfugle (Phaethontidae) er en familie af årefodede fugle, der blot indeholder tre arter i slægten Phaethon.
Tropikfugle (Phaethontidae) er en familie af årefodede fugle, der blot indeholder tre arter i slægten Phaethon.
Tropicbirds are a faimily, Phaethontidae, o tropical pelagic seabirds nou classified in thair ain order Phaethontiformes.
Faimily Phaethontidae
Tropicbirds are a faimily, Phaethontidae, o tropical pelagic seabirds nou classified in thair ain order Phaethontiformes.
வெப்ப மண்டலப் பறவைகள் (ஆங்கிலப் பெயர்: Tropicbirds) என்பவை பைதோன்டிடே (Phaethontidae) குடும்பத்தில் உள்ள வெப்ப மண்டலப் பறவைகள் ஆகும். இவை கடல் பறவைகள் ஆகும். பைதோன்டிபார்மசு ( Phaethontiformes) வரிசையில் இப்பறவையினம் மட்டுமே உள்ளது. பல ஆண்டுகளாக இவை பெலிகனிபார்மசு (Pelecaniformes) வரிசையைச் சேர்ந்தவை என்று கருதப்பட்டது, ஆனால் மரபியல் ஆய்வுகள் இவை யூரிபிகிபார்மசு (Eurypygiformes) வரிசையுடன் தொடர்புடையவை என்று கூறுகின்றன. வெப்ப மண்டலப் பறவைகள் 3 இனங்கள் ஆகும். இவை பைதோன் (Phaethon) பேரினத்தின் கீழ் வருகின்றன. பைதோன் என்ற பண்டைய கிரேக்கச் சொல்லுக்கு "சூரியன்" என்று பொருள்.[1] இவை பொதுவாக வெண்மையான இறகுகளுடன் காணப்படுகின்றன. இவற்றின் வால் இறகுகள் நீளமாக இருக்கும். இவற்றின் கால் மற்றும் பாதம் சிறியதாக இருக்கும்.
இவை 76-102 செ.மீ. நீளம், 94-112 செ.மீ. இறக்க நீளம் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும். இவற்றின் நான்கு விரல்களும் சவ்வால் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றின் கால்கள் உடலின் கடைசிப் பகுதியில் இருக்கின்றன. ஆதலால் இவற்றால் நடக்க இயலாது. இவை கால்களால் உந்தி நகர்கின்றன.[2]
வெப்ப மண்டலப் பறவைகள் (ஆங்கிலப் பெயர்: Tropicbirds) என்பவை பைதோன்டிடே (Phaethontidae) குடும்பத்தில் உள்ள வெப்ப மண்டலப் பறவைகள் ஆகும். இவை கடல் பறவைகள் ஆகும். பைதோன்டிபார்மசு ( Phaethontiformes) வரிசையில் இப்பறவையினம் மட்டுமே உள்ளது. பல ஆண்டுகளாக இவை பெலிகனிபார்மசு (Pelecaniformes) வரிசையைச் சேர்ந்தவை என்று கருதப்பட்டது, ஆனால் மரபியல் ஆய்வுகள் இவை யூரிபிகிபார்மசு (Eurypygiformes) வரிசையுடன் தொடர்புடையவை என்று கூறுகின்றன. வெப்ப மண்டலப் பறவைகள் 3 இனங்கள் ஆகும். இவை பைதோன் (Phaethon) பேரினத்தின் கீழ் வருகின்றன. பைதோன் என்ற பண்டைய கிரேக்கச் சொல்லுக்கு "சூரியன்" என்று பொருள். இவை பொதுவாக வெண்மையான இறகுகளுடன் காணப்படுகின்றன. இவற்றின் வால் இறகுகள் நீளமாக இருக்கும். இவற்றின் கால் மற்றும் பாதம் சிறியதாக இருக்கும்.
De femielje van de keerkriengveugels (Phaethontidae) is een femielje van zeêveugels die an 't aele jaer op zeê zitt'n en allaen in de broeitied an land komm'n om te broeien. Keerkriengveugels vliehen vaok oôhe in de lucht van wiruut an ze zoeken ni vissen en ienktvissen die an onder 't oppervlak zwemm'n. Ze vang'n der proôie mie een stoôtduuk.
Keerkriengveugels zien onheveêr 75 tot 100 cm lange en èn een spanwiedte van 94 tot 112 cm lange. Ze wehen tussen de 300 en 750 hram. Aol de drie soôrten èn een overwehend wit veêr'nkleêd mie wat zwart der bie. Der staertveêr'n zien verlengd. Ze èn een stevihe snaevel die a een bitje krom sti, een hroôte kop en een korte nikke. Keerkringveugels be'oôrn tot de pelekaonachtegen vanwehe der vier teên'n bie zwemvliezen, mè in tehenstellieng iertoe èn ze een bevederde kele en beter zichbaere neushaeten.
Keerkriengveugels vang'n der proôie deur stoôtduken, wat an vurral vliehende vissen zien en ok ienktvissen.
Keerkriengveugels leven solitair of in kleine hroepjes. Ze voer'n indrukwekk'nde baltsen uut. Ze vliehen in hroepjes tot 20 veugels in verticale cirkels omoôhe wibie an ze bie der verlengde staertveêr'n eên en weêr zwiep'n. A 't wuufje den baltsdanse beval, paer ze mie 't ventje.
Ze nestel'n in oôlen op de hrond, wir a 't wuufje 1 ei lei, een witt'n bie bruune spikkels. Missentieds broei 't wuufje, terwijl a 't ventje 't eetn brieng, mè 't ventje broei ok wè's. De jonge keerkriengveugel is hries en wach op zen eetn terwijl an beie ouwers wig zien. Nae 12 tot 13 week'n haen de jonge uut 't nist, wini an ze zwemm'n en nog nie helieke in staet zien om te vliehen, dat a pas ni een poosje luk.
De femielje van de keerkriengveugels besti uut drie soôrten:
De femielje van de keerkriengveugels (Phaethontidae) is een femielje van zeêveugels die an 't aele jaer op zeê zitt'n en allaen in de broeitied an land komm'n om te broeien. Keerkriengveugels vliehen vaok oôhe in de lucht van wiruut an ze zoeken ni vissen en ienktvissen die an onder 't oppervlak zwemm'n. Ze vang'n der proôie mie een stoôtduuk.
Tropicbirds are a family, Phaethontidae, of tropical pelagic seabirds. They are the sole living representatives of the order Phaethontiformes. For many years they were considered part of the Pelecaniformes, but genetics indicates they are most closely related to the Eurypygiformes. There are three species in one genus, Phaethon. The scientific names are derived from Ancient Greek phaethon, "sun".[2] They have predominantly white plumage with elongated tail feathers and small feeble legs and feet.
The genus Phaethon was introduced in 1758 by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae.[3] The name is from Ancient Greek phaethōn meaning "sun".[4] The type species was designated as the red-billed tropicbird (Phaethon aethereus) by George Robert Gray in 1840.[5][6]
Tropicbirds were traditionally grouped in the order Pelecaniformes, which contained the pelicans, cormorants and shags, darters, gannets and boobies and frigatebirds; in the Sibley–Ahlquist taxonomy, the Pelecaniformes were united with other groups into a large "Ciconiiformes". More recently this grouping has been found to be massively paraphyletic (missing closer relatives of its distantly related groups) and split again.
Microscopic analysis of eggshell structure by Konstantin Mikhailov in 1995 found that the eggshells of tropicbirds lacked the covering of thick microglobular material of other Pelecaniformes.[7] Jarvis, et al.'s 2014 paper "Whole-genome analyses resolve early branches in the tree of life of modern birds" aligns the tropicbirds most closely with the sunbittern and the kagu of the Eurypygiformes, with these two clades forming the sister group of the "core water birds", the Aequornithes, and the Metaves hypothesis abandoned.[8]
The red-billed tropicbird is basal within the genus. The split between the red-billed tropicbird and the other two tropicbirds is hypothesized to have taken place about six million years ago, with the split between the red-tailed and white-tailed tropicbird taking place about four million years ago.[9]
Phaethusavis and Heliadornis are prehistoric genera of tropicbirds described from fossils.
Tropicbirds range in size from 76 cm to 102 cm in length and 94 cm to 112 cm in wingspan. Their plumage is predominantly white, with elongated central tail feathers. The three species have different combinations of black markings on the face, back, and wings. Their bills are large, powerful and slightly decurved. Their heads are large and their necks are short and thick. They have totipalmate feet (that is, all four toes are connected by a web). The legs of a tropicbird are located far back on their body, making walking impossible, so that they can only move on land by pushing themselves forward with their feet.[10]
The tropicbirds' call is typically a loud, piercing, shrill, but grating whistle, or crackle. These are often given in a rapid series when they are in a display flight at the colony. In old literature they were referred to as boatswain (bo'sun'/bosun) birds due their loud whistling calls.[11]
Tropicbirds frequently catch their prey by hovering and then plunge-diving, typically only into the surface-layer of the waters. They eat mostly fish, especially flying fish, and occasionally squid.[10] Tropicbirds tend to avoid multi-species feeding flocks, unlike the frigatebirds, which have similar diets.
Tropicbirds are usually solitary or in pairs away from breeding colonies. There they engage in spectacular courtship displays. For several minutes, groups of 2–20 birds simultaneously and repeatedly fly around one another in large, vertical circles, while swinging the tail streamers from side to side. If the female likes the presentation, she will mate with the male in his prospective nest-site. Occasionally, disputes will occur between males trying to protect their mates and nesting areas.
Tropicbirds generally nest in holes or crevices on the bare ground. The female lays one white egg, spotted brown, and incubates for 40–46 days. The incubation is performed by both parents, but mostly the female, while the male brings food to feed the female. The chick hatches with grey down. It will stay alone in the nest while both parents search for food, and they will feed the chick twice every three days until fledging, about 12–13 weeks after hatching. The young are not able to fly initially; they will float on the ocean for several days to lose weight before flight.
Tropicbird chicks have slower growth than nearshore birds, and they tend to accumulate fat deposits while young. That, along with one-egg clutches, appears to be an adaptation to a pelagic lifestyle where food is often gathered in large amounts, but may be hard to find.
Tropicbirds are a family, Phaethontidae, of tropical pelagic seabirds. They are the sole living representatives of the order Phaethontiformes. For many years they were considered part of the Pelecaniformes, but genetics indicates they are most closely related to the Eurypygiformes. There are three species in one genus, Phaethon. The scientific names are derived from Ancient Greek phaethon, "sun". They have predominantly white plumage with elongated tail feathers and small feeble legs and feet.
Faetonedoj estas familio de marbirdoj, nomataj Faetonoj aŭ Tropikbirdoj. Ili estas nune klasigitaj en sia propra ordo Faetonoformaj. Ties rilataro al aliaj vivantaj birdoj estas neklara, kaj ŝajne ili ne havas proksimajn parencojn. Estas tri specioj en ununura genro nome Phaethon.
La tri tropikbirdoj estas interrilataj marbirdoj de tropikaj oceanoj. Ili estas sveltaj blankaj birdoj kiuj havas elstaregan longajn centrajn vostoplumojn. Iliaj longaj flugiloj havas nigrajn markojn kaj same la kapo. La kruroj kaj piedoj estas malgrandaj kaj malfortaj.
Ili reproduktiĝas en tropikaj insuloj kie la ino demetas ununuran ovon rekte surgrunde aŭ sur klifa elstaraĵo. Ili manĝas fiŝojn aŭ kalmarojn, sed ne estas lertaj naĝantoj.
La Tropikbirdoj estis tradicie grupigitaj en la ordo de Pelikanoformaj, kiu enhavis la pelikanojn, kormoranojn kaj tufkormoranojn, sagobirdojn, sulojn kaj najvulojn kaj fregatedojn. La taksonomio de Sibley-Ahlquist proponas tute malsimilan sciencan ordigon por tiu ĉi grupo bazita en genostudoj. Laŭ tiu Sibley-Ahlquist taksonomio, la Pelikanoformaj estus unuigitaj kun aliaj grupoj en granda grupo de "Cikonioformaj". Pli ĵuse tiu grupigo estis konsiderata ege parafiletika (mankas pli proksimaj parencoj de tiu distante rilataj grupoj) kaj ĝi estis denove disigita.
Ĵusaj studoj sugestis, ke ankaŭ la Pelikanoformaj kiel tradicie difinitaj estas parafiletikaj. La tropikbirdoj kaj la rilata prahistoria familio Profaetoneedoj estas konsiderata distinga ordo, nome Faetonoformaj, ne tre proksime rilataj al iu ajn alia vivantaj birdoj. Ili estas pli diste rilataj al la Procelarioformaj (Mayr, 2003; Bourdon et al., 2005).
Ene de la grupo, la Ruĝvosta tropikbirdo kaj la Blankvosta tropikbirdo estas la plej proksimaj parencoj unu de alia, kaj la Ruĝbeka tropikbirdo estus frata taksono de tiu grupo.
Phaethusavis kaj Heliadornis estas prahistoriaj genroj de tropikbirdoj priskribitaj el fosilioj.
Tropikbirdoj gamas laŭgrande el 76 cm al 102 cm longaj kaj 94 cm al 112 cm de enverguro. Ties plumaro estas ĉefe blanka, kun tre longaj centraj vostoplumoj. La tri specioj havas diferencajn kombinojn de nigraj markoj en vizaĝo, dorso kaj flugiloj. Ties bekoj estas grandaj, povaj kaj iomete kurvecaj. Ties kapoj estas grandaj kaj ties koloj estas mallongaj kaj dikaj. Ili havas “totipalmatajn” piedojn (tio estas, ĉiuj kvar fingroj estas konektitaj de membrano). La kruroj de tropikbirdo estas situantaj tre malantaŭe en sia korpo, pri kio al tiuj birdoj ne eblas piediri per kruroj, kaj povas moviĝi nur trene per siaj piedoj.[1]
La alvoko de tropikbirdoj estas tipe laŭta, penetra, strida, sed aspra fajfo, aŭ krakado. Tiuj estas ofte elsenditaj laŭ rapidaj serioj kiam ili estas en memmontrada flugo ĉe la kolonio.
Tropikbirdoj ofte kaptas sian predon el ŝvebado kaj poste per plonĝado, tipe nur al la surfacaj tavoloj de akvo. Ili manĝas ĉefe fiŝojn, ĉefe flugofiŝoj, kaj eventuale kalmaroj.[1] Tropikbirdoj tendencas eviti multspeciajn amnĝantarojn, malkiel la fregatedoj, kiuj havas similajn dietojn.
Tropikbirdoj estas kutime solemaj aŭ en paroj for de la reproduktaj kolonioj. Ili engaĝiĝas en spektaklajn pariĝadajn memmontradojn. Dum kelkaj minutoj, grupoj de 2–20 birdoj samtempe kaj ripete flugas unu ĉirkaŭ alia en grandaj, vertikalaj cirkloj, dum skuas siajn longajn centrajn vostoplumojn el flanko al flanko. Se la ino ŝatas la prezentadon, ŝi pariĝas kun la masklo en lia proponita nestoloko. Eventuale okazas kvereloj inter maskloj kiuj klopodas protekti siajn partnerojn kaj nestareojn.
Tropikbirdoj ĝeneral nestumas en truoj aŭ fendoj de la nuda grundo. La ino demetas unu blankan ovon brunmakulecan kaj kovado daŭras 40–46 tagojn fare de ambaŭ gepatroj, sed ĉefe de la ino, dum la masklo alportas manĝon por nutri la inon. La idoj eloviĝas havante grizan lanugon. Ĝi restos sola en la nesto dum ambaŭ gepatroj serĉas manĝon, kaj ili nutras la idon dufoje ĉiun trian tagon ĝis elnestiĝo, kio okazas 12–13 semajnojn post eloviĝo. La junuloj ne kapablas ekflugi dekomence; ili flosas sur la oceano dum kelkaj tagoj por perdi pezon antaŭ flugi.
Tropikbirdidoj havas pli malrapidan kreskon ol aliaj ĉemarbordaj birdoj, kaj ili tendencas akumuli grasaĵojn junaĝe. Tio, kun fakto ke oni demetas ununuran ovon, ŝajnas adapto al pelaga vivostilo kie manĝo estas ofte trovita en grandaj kvantoj, sed povas esti ankaŭ malfacile trovebla.
Faetonedoj estas familio de marbirdoj, nomataj Faetonoj aŭ Tropikbirdoj. Ili estas nune klasigitaj en sia propra ordo Faetonoformaj. Ties rilataro al aliaj vivantaj birdoj estas neklara, kaj ŝajne ili ne havas proksimajn parencojn. Estas tri specioj en ununura genro nome Phaethon.
La tri tropikbirdoj estas interrilataj marbirdoj de tropikaj oceanoj. Ili estas sveltaj blankaj birdoj kiuj havas elstaregan longajn centrajn vostoplumojn. Iliaj longaj flugiloj havas nigrajn markojn kaj same la kapo. La kruroj kaj piedoj estas malgrandaj kaj malfortaj.
Ili reproduktiĝas en tropikaj insuloj kie la ino demetas ununuran ovon rekte surgrunde aŭ sur klifa elstaraĵo. Ili manĝas fiŝojn aŭ kalmarojn, sed ne estas lertaj naĝantoj.
Phaethontidae es una familia de aves marinas pelágicas tropicales. Son los únicos representantes vivos del orden Phaethontiformes. Durante muchos años fueron considerados parte de los Pelecaniformes, pero la genética indica que están más estrechamente relacionados con los Eurypygiformes. Hay tres especies en un género, Phaethon. Los nombres científicos se derivan del griego antiguo phaethon, "sol".[1] Tienen un plumaje predominantemente blanco con plumas de la cola alargadas con patas pequeñas y débiles.
Las aves del trópico varían en tamaño de 76 cm a 102 cm de largo y de 94 cm a 112 cm de envergadura. Su plumaje es predominantemente blanco, con plumas centrales de la cola alargadas. Las tres especies tienen diferentes combinaciones de marcas negras en la cara, la espalda y las alas. Sus picos son grandes, poderosos y ligeramente curvados. Sus cabezas son grandes y sus cuellos son cortos y gruesos. Tienen patas totipalmadas (es decir, los cuatro dedos están conectados por una red). Las patas de un ave del trópico están ubicadas muy atrás en su cuerpo, lo que hace que caminar sea imposible, por lo que solo pueden moverse en tierra empujándose hacia adelante con las patas.[2]
La llamada de las aves del trópico es típicamente un silbido o crujido fuerte, penetrante, estridente, pero chirriante. Estos a menudo se dan en una serie rápida cuando están en un vuelo de exhibición en la colonia. En la literatura antigua se los conocía como aves contramaestre debido a sus fuertes silbidos.[3]
El género Phaethon fue introducido en 1758 por el naturalista sueco Carl Linnaeus en 1758 en la décima edición de su Systema Naturae. [3] El nombre proviene del griego antiguo phaethōn que significa "sol". [4] La especie tipo fue designada como ave tropical de pico rojo (Phaethon aethereus) por George Robert Gray en 1840. [5] [6]
Las aves tropicales se agrupaban tradicionalmente en el orden Pelecaniformes, que contenía pelícanos, cormoranes, dardos , alcatraces, piqueros y fragatas; en la taxonomía de Sibley-Ahlquist, los Pelecaniformes se unieron con otros grupos en un gran "Ciconiiformes". Más recientemente, se ha descubierto que esta agrupación es masivamente parafilética (faltan parientes más cercanos de sus grupos relacionados lejanamente) y se divide nuevamente.
El análisis microscópico de la estructura de la cáscara de huevo realizado por Konstantin Mikhailov en 1995 encontró que las cáscaras de huevo de las aves tropicales carecían de la cubierta de material microglobular grueso de otros Pelecaniformes. [7] El artículo de 2014 de Jarvis, et al . Los análisis del genoma completo resuelven las ramas tempranas en el árbol de la vida de las aves modernas alinea a las aves tropicales más de cerca con el pájaro sol y el kagu de los Eurypygiformes, con estos dos clados formando el grupo hermano de las "aves acuáticas centrales", los Aequornithes , y la hipótesis de Metaves abandonada. [8]
Order Phaethontiformes[4][5]
El ave tropical de pico rojo es basal dentro del género. Se supone que la división entre el pájaro tropical de pico rojo y los otros dos pájaros tropicales tuvo lugar hace unos seis millones de años, y la división entre el pájaro tropical de cola roja y la de cola blanca tuvo lugar hace unos cuatro millones de años.[6]
Phaethusavis y Heliadornis son géneros prehistóricos de aves tropicales descritos a partir de fósiles .
Los pájaros tropicales varían en tamaño de 76 cm a 102 cm de largo y de 94 cm a 112 cm de envergadura. Su plumaje es predominantemente blanco, con plumas centrales de la cola alargadas. Las tres especies tienen diferentes combinaciones de marcas negras en la cara, la espalda y las alas. Sus picos son grandes, poderosos y ligeramente curvados. Sus cabezas son grandes y sus cuellos son cortos y gruesos. Tienen pies totipalmate (es decir, los cuatro dedos están conectados por una red). Las patas de un pájaro tropical están ubicadas muy atrás en su cuerpo, lo que hace que caminar sea imposible, por lo que solo pueden moverse en tierra empujándose hacia adelante con los pies.[2]
La llamada de los pájaros tropicales es típicamente un silbido o crujido fuerte, penetrante, estridente, pero chirriante. Estos a menudo se dan en una serie rápida cuando están en un vuelo de exhibición en la colonia. En la literatura antigua se los conocía como pájaros contramaestre (contramaestre) debido a sus fuertes silbidos.[7]
Los pájaros tropicales frecuentemente atrapan a sus presas revoloteando y luego sumergiéndose, generalmente solo en la capa superficial de las aguas. Comen sobre todo pescado, especialmente pez volador, y ocasionalmente calamares.[2] Las aves tropicales tienden a evitar bandadas de alimentación de múltiples especies, a diferencia de las fragatas , que tienen dietas similares.
Los pájaros tropicales suelen estar solos o en parejas lejos de las colonias de reproducción. Allí se involucran en espectaculares exhibiciones de cortejo. Durante varios minutos, grupos de 2 a 20 aves vuelan simultáneamente y repetidamente una alrededor de la otra en grandes círculos verticales, mientras balancean las serpentinas de la cola de un lado a otro. Si a la hembra le gusta la presentación, se apareará con el macho en su posible nido. Ocasionalmente, se producirán disputas entre los machos que intentan proteger a sus parejas y las áreas de anidación.
Los pájaros tropicales generalmente anidan en agujeros o grietas en el suelo desnudo. La hembra pone un huevo blanco, manchado de marrón, y se incuba durante 40 a 46 días. La incubación la realizan ambos progenitores, pero sobre todo la hembra, mientras que el macho aporta comida para alimentar a la hembra. El pollito sale del cascarón con plumón gris. Permanecerá solo en el nido mientras ambos padres buscan comida, y alimentarán al polluelo dos veces cada tres días hasta que emplume, unas 12 o 13 semanas después de la eclosión. Los jóvenes no pueden volar inicialmente; flotarán en el océano durante varios días para perder peso antes del vuelo.
Los polluelos de aves tropicales tienen un crecimiento más lento que las aves cercanas a la costa y tienden a acumular depósitos de grasa cuando son jóvenes. Eso, junto con las nidadas de un solo huevo, parece ser una adaptación a un estilo de vida pelágico en el que la comida suele recolectarse en grandes cantidades, pero puede ser difícil de encontrar.
Cazan peces y cefalópodos como buzos de choque , utilizando una técnica similar a la de los alcatraces : desde una altura de 25 m o más, se abalanzan sobre sus presas con las alas entreabiertas, que capturan cerca o en la superficie del agua. Los peces voladores y los calamares voladores , que se pueden capturar sin tocar la superficie del agua, se cazan con especial frecuencia.
Los pájaros tropicales alcanzan la madurez sexual a la edad de 3 a 4 años. Los animales se reproducen en islas tropicales donde forman pequeñas colonias con poca interacción social. Los criaderos pueden ubicarse en acantilados inaccesibles, en pequeñas islas donde no hay peligro de depredadores de fondo , pero también en tramos de costa arenosos, escondidos bajo la vegetación. En Christmas Island , los pájaros tropicales incluso se reproducen en los árboles del interior montañoso de la isla. La temporada de reproducción varía mucho de una región a otra; a menudo cae en primavera y verano, pero en algunas islas hay ejemplares reproductores durante todo el año.
La cría está precedida por un espectacular vuelo de cortejo . Para hacer esto, varios pájaros tropicales de una colonia primero se reúnen y vuelan arriba y abajo cerca de los sitios de reproducción, llamando en voz alta. Cuando una pareja se ha encontrado, se separan de los demás. Los compañeros suben juntos a grandes alturas para deslizarse sincrónicamente hasta unos cientos de metros. Por lo general, un compañero vuela directamente sobre el otro, bajando las alas mientras el inferior levanta las alas. Las puntas de las alas casi se tocan entre sí. Además, las plumas extendidas de la cola a menudo se doblan hacia abajo para que toquen a la pareja, o se mueven de un lado a otro. Los socios a menudo cambian de roles durante el descenso.
Finalmente, la pareja aterriza en un sitio de anidación adecuado y, por lo general, copula inmediatamente después del aterrizaje. Si el subsuelo lo permite, se cava un pequeño hueco para el huevo; un nido no se construye. Si los sitios de anidación adecuados son escasos, puede haber peleas por dichos sitios. Los oponentes se cortan la cabeza unos a otros con sus picos. Si tienen éxito, la pareja que previamente incubó en el sitio debe entregar su huevo o cría. La lucha constante significa que en algunos lugares solo el 30% de las crías tienen éxito. Los pájaros tropicales también usan esta agresividad contra otras especies: a veces ahuyentan con éxito a los petreles y se apoderan de sus sitios de anidación.
Se pone un solo huevo. Los huevos de ave tropical son extremadamente variables; hay huevos blancos, grises, marrones o rojos, algunos sólidos, otros manchados o moteados. Esta es otra diferencia con las otras familias de copépodos, que solo tienen huevos blancos. Ambos socios incuban el huevo durante 40 a 46 días. Inicialmente, las crías son alimentadas con alimentos predigeridos, que el pájaro padre traga por la garganta de las crías. Con el tiempo, se le dejará solo con más frecuencia, los intervalos entre las tomas aumentarán y, entre los 70 y los 90 días de edad, realizará su primer vuelo y nunca volverá al sitio del nido.
Se desconoce la edad máxima de los rabijuncos, pero en cualquier caso supera los veinte años.
Phaethontidae es una familia de aves marinas pelágicas tropicales. Son los únicos representantes vivos del orden Phaethontiformes. Durante muchos años fueron considerados parte de los Pelecaniformes, pero la genética indica que están más estrechamente relacionados con los Eurypygiformes. Hay tres especies en un género, Phaethon. Los nombres científicos se derivan del griego antiguo phaethon, "sol". Tienen un plumaje predominantemente blanco con plumas de la cola alargadas con patas pequeñas y débiles.
Les Phaethontidae sont une famille d'oiseaux. Les trois espèces encore vivantes de cette famille sont nommées phaétons.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Les Phaethontidae sont une famille d'oiseaux. Les trois espèces encore vivantes de cette famille sont nommées phaétons.
Phaethontidae, ptice bez hrvatskog naziva ali ponekada zvane tropikovke i tropičarke, su morske ptice iz razreda ptica. Sastoji se od tri vrste:
Phaethontidae su srednje veličine, 80-110 cm duge, sa rasponom krila od 90-110 cm. Robusne su, ali aerodinamičnog oblika. Imaju dva duga centralna repna pera koja su fleksibilna. Rep je klinastog oblika. Imaju malene noge, karlicu i stopala, i veoma loše hodaju po zemlji. Za razliku od toga, grudni pojas je snažan, a mišići za letenje su krupni i grudna kost je duboko postavljena. Kljun je crvene ili žute boje, ravan, zašiljen, nazubljen i sa nosnicama nalik na proreze. Imaju krupne i tamne oči. Perje je srebrnobijelo, sa tragovima crne boje na leđima i krilima, a neke ptice imaju primjese ružičaste ili zlatne boje. Vodonepropusno je. Ne postoji razlika između mužjaka i ženki, osim što je kod mužjaka unutrašnje repno perje duže.
Ove ptice se hrane ribama i lignjama same ili u malim jatima, nikada u velikim jatima kao galebovi.
Oglašavaju se piskavim kricima.
Phaethontidae se pare kada napune 2-5 godina, ali uglavnom između treće i četvrte. Izvode kompleksno udvaranje i do 100 metara iznad tla. Ženka nese jedno jaje crvenkastosmeđe boje na golo tlo ili u rupama u liticama i drveću. Jaje inkubiraju oba spola 40-46 dana. Nemaju ogoljeni dio kože na trbuhu za ležanje na jajima, pa toplota dolazi do jaja kroz perje na stomaku. Mladnuci su bijeli sa crnim prugama, bez dugih repnih pera. Kada ptići napuste gnijezdo, potpuno su samostalni i roditelji ih više ne hrane.
Staništa ovih ptica su oceani, i većinu svog života provode tamo. Na kopno dolaze samo da bi se gnijezdile. Nastanjuju sva tri oceana (Atlantski, Indijski i Tihi) i tropska i suptropska područja. Nijedna vrsta nije ugrožena, ali ih na nekim mjestima ljudi još uvijek love zbog prelijepog perja.
Phaethontidae, ptice bez hrvatskog naziva ali ponekada zvane tropikovke i tropičarke, su morske ptice iz razreda ptica. Sastoji se od tri vrste:
Phaethon aethereus Phaethon rubricauda Phaethon lepturusKeerkringvogels (Phaethontidae) zijn vogels die het grootste gedeelte van het jaar boven zee doorbrengen en vrijwel alleen tijdens het broedseizoen aan land te vinden zijn.
Keerkringvogels vliegen hoog boven zee op zoek naar vissen en inktvissen, die vlak onder het wateroppervlak zwemmen. De prooi wordt met een stootduik gevangen. De roodsnavelkeerkringvogel leeft alleen of in paren. De familie telt 3 soorten.[1]
Keerkringvogels zijn traditioneel ingedeeld bij de roeipotigen, maar het uitgebreide DNA-onderzoek van Hackett et al. (2008) liet een heel andere verwantschap zien. De keerkringvogels zijn verwant aan futen en flamingo's volgens dit werk en in de verte ook aan de duiven.
Bronnen, noten en/of referentiesKeerkringvogels (Phaethontidae) zijn vogels die het grootste gedeelte van het jaar boven zee doorbrengen en vrijwel alleen tijdens het broedseizoen aan land te vinden zijn.
Tropikkfuglar er ein familie, Phaethontidae, av tropisk pelagiske sjøfuglar. Familien er klassifisert i sin eigen orden Phaethontiformes. Det er berre tre artar av tropikkfuglar, alle samle i ei slekt Phaethon.
Tropikkfuglar har hovudsakleg kvit fjørdrakt med lange halefjører og korte svake bein og føter. Dei tre artane har varierande kombinasjonar av svarte flekkar i andletet, på rygg og venger. Nebba er store, kraftige og litt kurva. Hovudet er stort, medan nakken er stutt, kort og tjukk. Storleiken på desse fuglane varierer frå 76 cm til 102 cm i lengd og 94 cm til 112 cm i vengespenn. Ropet frå tropikkfuglar er vanlegvis ein høg, gjennomtrengande, skingrande lyd, men dei kan òg gje plystrande, eller sprakande lyd. Desse lydane kjem ofte i ein rask serie når dei er på flyging ved kolonien.
Tropikkfuglane fangar ofte byttet ved å observere frå lufta og så styrtdukke, vanlegvis berre rett under overflata av sjøen. Dei et hovudsakleg fisk, særleg flygefisk, og av og til blekksprut.
Vanlegvis hekkar tropikkfuglar i hòler og sprekkar på bakken. Hoa legg eit kvitt, brunflekka egg, og rugetida er 40-46 dagar. Begge foreldra kan ta del i ruginga, men oftast hoa medan hannen fangstar og bringar mat til hoa. Ungane er dundekte når dei klekker. Begge foreldra søker mat og fòrer ungane to gonger kvar tredje dag i ca 12-13 veker til dei er forlèt reiret. Ungane er først flygedyktige etter nokre dagar på havet der dei taper vekt før første flyturen.
Tropikkfuglungar har relativt langsam vekst i forhold til landfugl og dei pleier òg å samle feitt mens dei er små. Dette, saman med kull på berre eitt egg kan vere ein tilpassing til ein pelagisk livsstil kor maten ofte er konsentrert i store mengder, men kan vere vanskeleg å finne.
Tropikkfuglar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[2]
Orden Phaethontiformes, familie Phaetontidae
Heliadornis is ei førhistorisk slekt av tropikkfuglar som har vore skildra etter studium av fossil.
Tropikkfuglar er ein familie, Phaethontidae, av tropisk pelagiske sjøfuglar. Familien er klassifisert i sin eigen orden Phaethontiformes. Det er berre tre artar av tropikkfuglar, alle samle i ei slekt Phaethon.
Phaethontidae é uma família de aves com apenas um género, Phaethon, onde se classificam as três espécies conhecidas de rabos-de-palha; tradicionalmente classificadas entre pelecaniformes, são hoje consideradas uma ordem própria, Phaethontiformes.[1] Estas aves marinhas, essencialmente pelágicas, ocorrem nos Oceanos Pacífico, Atlântico e Índico em latitudes tropicais a subtropicais.
Os rabos-de-palha são aves de médio porte, pesando até 800 g e medindo 70 a 105 cm de comprimento, para 90–120 cm de envergadura de asas. As penas centrais da cauda (remiges) são extremamente longas e representam quase metade do comprimento total do animal. A plumagem é acetinada, de cor branca, com manchas pretas na zona superior das asas e na máscara em torno dos olhos. O bico pode ser laranja ou vermelho e é forte, ligeiramente recurvado e com bordos serrilhados. As patas são curtas e os pés, como em todos os pelecaniformes, são totipalmados com os quatro dedos unidos por uma membrana interdigital. Não há dimorfismo sexual significativo.
Os rabos-de-palha passam grande parte do seu tempo a voar sobre os oceanos e estão bem adaptados para planar. A sua alimentação faz-se à base de peixes, principalmente peixe-voadores (família Exocoetidae), lulas e crustáceos. Estas aves podem ser normalmente observadas voando aos pares sobre os oceanos tropicais, a 6-50 metros de altura da água. A captura das presas é feita por mergulhos picados.
Na época de reprodução, os rabos-de-palha reúnem-se em ilhas oceânicas remotas e nidificam em colónias numerosas. Os ninhos são construídos em penhascos, no solo, ou aproveitando troncos ocos de árvores. O casal, que se mantém junto todo o ano, realiza um ritual de acasalamento complexo, que inclui voos acrobáticos e vocalizações ruidosas. A fêmea coloca então um ovo, de cor acastanhada, que é incubado por ambos os membros do casal ao longo de 40-46 dias. As crias chocam com cerca de 20 g de peso e uma plumagem densa de cor cinzenta-prateada. Os juvenis são alimentados pelos pais durante cerca de três meses. A maturidade sexual é atingida por volta dos 2-3 anos e a esperança de vida está entre 16 a 30 anos.
O IUCN não considera nenhuma das três espécies de rabos-de-palha como ameaçada de extinção. As populações são, no entanto, sensíveis a perturbações de habitat e à introdução de espécies invasoras nos locais de nidificação, principalmente de roedores que atacam posturas e juvenis.
Os rabos-de-palha foram as primeiras aves pelecaniformes a surgir no registo fóssil. A primeira ocorrência conhecida do grupo é o Prophaethon, encontrada em formações do Eocénico de Inglaterra.
Phaethontidae é uma família de aves com apenas um género, Phaethon, onde se classificam as três espécies conhecidas de rabos-de-palha; tradicionalmente classificadas entre pelecaniformes, são hoje consideradas uma ordem própria, Phaethontiformes. Estas aves marinhas, essencialmente pelágicas, ocorrem nos Oceanos Pacífico, Atlântico e Índico em latitudes tropicais a subtropicais.
Os rabos-de-palha são aves de médio porte, pesando até 800 g e medindo 70 a 105 cm de comprimento, para 90–120 cm de envergadura de asas. As penas centrais da cauda (remiges) são extremamente longas e representam quase metade do comprimento total do animal. A plumagem é acetinada, de cor branca, com manchas pretas na zona superior das asas e na máscara em torno dos olhos. O bico pode ser laranja ou vermelho e é forte, ligeiramente recurvado e com bordos serrilhados. As patas são curtas e os pés, como em todos os pelecaniformes, são totipalmados com os quatro dedos unidos por uma membrana interdigital. Não há dimorfismo sexual significativo.
Os rabos-de-palha passam grande parte do seu tempo a voar sobre os oceanos e estão bem adaptados para planar. A sua alimentação faz-se à base de peixes, principalmente peixe-voadores (família Exocoetidae), lulas e crustáceos. Estas aves podem ser normalmente observadas voando aos pares sobre os oceanos tropicais, a 6-50 metros de altura da água. A captura das presas é feita por mergulhos picados.
Na época de reprodução, os rabos-de-palha reúnem-se em ilhas oceânicas remotas e nidificam em colónias numerosas. Os ninhos são construídos em penhascos, no solo, ou aproveitando troncos ocos de árvores. O casal, que se mantém junto todo o ano, realiza um ritual de acasalamento complexo, que inclui voos acrobáticos e vocalizações ruidosas. A fêmea coloca então um ovo, de cor acastanhada, que é incubado por ambos os membros do casal ao longo de 40-46 dias. As crias chocam com cerca de 20 g de peso e uma plumagem densa de cor cinzenta-prateada. Os juvenis são alimentados pelos pais durante cerca de três meses. A maturidade sexual é atingida por volta dos 2-3 anos e a esperança de vida está entre 16 a 30 anos.
O IUCN não considera nenhuma das três espécies de rabos-de-palha como ameaçada de extinção. As populações são, no entanto, sensíveis a perturbações de habitat e à introdução de espécies invasoras nos locais de nidificação, principalmente de roedores que atacam posturas e juvenis.
Os rabos-de-palha foram as primeiras aves pelecaniformes a surgir no registo fóssil. A primeira ocorrência conhecida do grupo é o Prophaethon, encontrada em formações do Eocénico de Inglaterra.
Faetonovité (lat. Phaethontidae) sú čeľaď pelikánotvarých s jediným recentným rodom faeton.
Prostredné kormidlovacie perá majú extrémne predĺžené. Vyskytujú sa iba v trópoch. Faetony sú slabé plavce, ale vynikajúco lietajú - často sa vyskytujú na otvorenom mori, stovky kilometrov od pevniny. Korisť lovia zo strmhlavého letu s ponorením. Najviac lovia „lietajúce“ ryby.
Faetonovité (lat. Phaethontidae) sú čeľaď pelikánotvarých s jediným recentným rodom faeton.
Tropiki (znanstveno ime Phaethontidae) so družina morskih ptic, ki se običajno zadržujejo nad odprtim morjem. Vanjo uvrščamo tri danes živeče vrste, združene v en sam rod, Phaethon.[1][2] Tradicionalno so družino uvrščali v red pelikanovcev (Pelecaniformes), kasnejša molekularna analiza pa je pokazala, da so bolj sorodni kagujem (Eurypygiformes), zato jim je bil dodeljen lasten red, Phaethontiformes.[3] Njihovo strokovno ime izvira iz starogrške besede phaethon – Sonce.[4]
Veliki so do enega metra in prepoznavni po pretežno beli operjenosti z močno podaljšanim srednjim parom repnih peres. Vrste ločimo po vzorcu črnih lis na obrazu, hrbtu in perutih. Imajo močne, rahlo ukrivljene kljune in velike glave na kratkih vratovih. Noge jim izraščajo tako močno zadaj, da se lahko na tleh premikajo le s potiskanjem naprej po trebuhu, hoditi pa ne morejo.[5]
Prehranjujejo se z ribami in redkeje lignji, ki jih lovijo s strmoglavim potapljanjem, pri čemer pa se običajno ne spustijo dosti globlje od gladine.[5]
Tropiki (znanstveno ime Phaethontidae) so družina morskih ptic, ki se običajno zadržujejo nad odprtim morjem. Vanjo uvrščamo tri danes živeče vrste, združene v en sam rod, Phaethon. Tradicionalno so družino uvrščali v red pelikanovcev (Pelecaniformes), kasnejša molekularna analiza pa je pokazala, da so bolj sorodni kagujem (Eurypygiformes), zato jim je bil dodeljen lasten red, Phaethontiformes. Njihovo strokovno ime izvira iz starogrške besede phaethon – Sonce.
Veliki so do enega metra in prepoznavni po pretežno beli operjenosti z močno podaljšanim srednjim parom repnih peres. Vrste ločimo po vzorcu črnih lis na obrazu, hrbtu in perutih. Imajo močne, rahlo ukrivljene kljune in velike glave na kratkih vratovih. Noge jim izraščajo tako močno zadaj, da se lahko na tleh premikajo le s potiskanjem naprej po trebuhu, hoditi pa ne morejo.
Prehranjujejo se z ribami in redkeje lignji, ki jih lovijo s strmoglavim potapljanjem, pri čemer pa se običajno ne spustijo dosti globlje od gladine.
Tropikfåglar (Phaethontidae) är den enda familjen inom ordningen Phaethontiformes[1] som består av ett enda släkte Phaethon och tre arter. Tropikfåglarnas systematik är oklar, och de har tidigare klassificerats inom ordningen pelikanfåglar, men betraktas numera som en egen ordning. Fåglarna har huvudsakligen vit fjäderdräkt med förlängda stjärtfjädrar och lever vid tropiska och subtropiska hav.
Tropikfåglar (Phaethontidae) är den enda familjen inom ordningen Phaethontiformes som består av ett enda släkte Phaethon och tre arter. Tropikfåglarnas systematik är oklar, och de har tidigare klassificerats inom ordningen pelikanfåglar, men betraktas numera som en egen ordning. Fåglarna har huvudsakligen vit fjäderdräkt med förlängda stjärtfjädrar och lever vid tropiska och subtropiska hav.
Họ Chim nhiệt đới (danh pháp khoa học: Phaethontidae) là một họ chim biển sinh sống ở vùng nhiệt đới. Họ này chỉ chứa 3 loài còn sinh tồn. Hiện tại, chúng được đặt trong bộ của chính mình, gọi là Phaethontiformes. Chúng là chim kích thước trung bình, đã thích nghi với kiểu sống trên mặt biển tương tự như cốc biển. Chim trưởng thành có các lông đuôi trung tâm dài, không có túi cổ họng và lỗ mũi bình thường. Chim non có lông tơ bao phủ.
Theo truyền thống, chim nhiệt đới được gộp vào bộ Pelecaniformes, bao gồm các loài bồ nông, cốc, chim cổ rắn, chim điên và cốc biển; trong phân loại Sibley-Ahlquist thì Pelecaniformes được hợp nhất cùng một số nhóm chim khác thành bộ "Ciconiiformes" lớn hơn. Gần đây người ta nhận ra rằng kiểu gộp nhóm này là rất cận ngành (bỏ qua các họ hàng gần hơn của các nhóm có quan hệ họ hàng xa của nó) và nó lại bị chia tách.
Nghiên cứu gần đây cũng gợi ý rằng Pelecaniformes như định nghĩa truyền thống cũng là cận ngành. Chim nhiệt đới và chim có quan hệ họ hàng trong họ Prophaethontidae tiền sử (bao gồm Lithoptila abdounensis (khoảng 58,7-55,8 Ma, thế Paleocen ở Morocco) và Prophaethon shrubsolei (khoảng 66,04-55,8 Ma, thế Paleocen ở Maryland)) được coi là thuộc một bộ khác biệt là Phaethontiformes, và bộ này không có quan hệ họ hàng gần với các nhóm chim còn sinh tồn nào khác. Một số nghiên cứu trong thập niên 2000 gợi ý về mối quan hệ họ hàng xa với bộ Procellariiformes[1][2], nhưng từ năm 2004 chúng đã từng được đặt trong Metaves, hay là trong một nhánh không có quan hệ họ hàng gần với Procellariiformes, theo các kết quả của các ngiên cứu phân tử gần nhất[3][4][5][6]
Bài báo của Jarvis et al. năm 2014 xếp chim nhiệt đới vào nhánh có quan hệ họ hàng gần nhất với bộ Eurypygiformes, và hai nhánh này tại thành nhóm có quan hệ chị em với "thủy điểu phần lõi" (Aequornithes) và loại bỏ giả thuyết Metaves[7].
Trong phạm vi họ này thì chim nhiệt đới đuôi đỏ và chim nhiệt đới đuôi trắng là các họ hàng gần của nhau, và chim nhiệt đới mỏ đỏ là đơn vị phân loại chị-em của nhóm này.
Phaethusavis và Heliadornis là các chi chim nhiệt đới tiền sử được miêu tả từ các hóa thạch.
Biểu đồ phát sinh chủng loài dưới đây vẽ theo các kết quả nghiên cứu của Jarvis E.D. et al. (2014)[7], Burleigh J.G. et al. (2014)[8]
Ardeae
Phaethontimorphae
Phaethontiformes
Austrodyptornithes
Họ này có 1 chi và 3 loài còn sinh tồn.
Họ Chim nhiệt đới (danh pháp khoa học: Phaethontidae) là một họ chim biển sinh sống ở vùng nhiệt đới. Họ này chỉ chứa 3 loài còn sinh tồn. Hiện tại, chúng được đặt trong bộ của chính mình, gọi là Phaethontiformes. Chúng là chim kích thước trung bình, đã thích nghi với kiểu sống trên mặt biển tương tự như cốc biển. Chim trưởng thành có các lông đuôi trung tâm dài, không có túi cổ họng và lỗ mũi bình thường. Chim non có lông tơ bao phủ.
На ноябрь 2017 года в семейство включают следующие таксоны[3]:
Внутри рода краснохвостый и белохвостый фаэтоны — близкие родственники, красноклювый фаэтон образует сестринский таксон к этой кладе.
Фаэтоны часто ловят свою добычу, зависая над ней, а затем погружаясь, типично только над поверхностным уровнем вод. Питаются они по большей части рыбой, особенно летучей рыбой, и иногда кальмарами. Фаэтоны стремятся избегать многовидового рациона, в отличие от своих собратьев фрегатов.
Фаэтоны обычно ведут одиночный или парный образ жизни отдельно от гнездовых колоний, где они участвуют в брачных ухаживаниях, устраивая театральные представления. В течение нескольких минут, группы из 2—20 птиц одновременно и часто летают друг вокруг друга в больших вертикальных кругах, размахивая хвостами из стороны в сторону. Если самке нравится презентация, она спаривается с самцом в его будущем гнезде. Иногда случаются и споры между самцами, пытающимися защитить свою пару и место гнездования.
Фаэтоны в основном гнездятся в дырах или трещинах на голой земле. Самка откладывает одно белое яйцо, покрытое коричневыми пятнами, и высиживает его в течение 40—46 дней. Высиживание осуществляется обоими родителями, но по большей части самкой, в то время как самец добывает еду, чтобы кормить самку. Птенец вылупляется покрытым серым пушком и остаётся в гнезде один, пока оба родителя добывают пищу. Затем они выкармливают птенца два раза каждые 3 дня до тех пор, пока он сам не сможет летать, что происходит примерно после 12—13 недель после вылупления. Поначалу молодняк не способен летать, вместо этого они выплывают в океан на несколько дней, чтобы сбросить вес перед полётом.
Птенцы фаэтонов растут относительно медленно по сравнению с другими птицами прибрежной зоны и стремятся накопить запасы жира, пока ещё молодые. Возможно это, наряду с однояйцевой кладкой, способ адаптации к морскому стилю жизни, когда пища зачастую собирается в больших количествах, но её довольно трудно найти.
На ноябрь 2017 года в семейство включают следующие таксоны:
Семейство Phaethontidae Brandt, 1840 — Фаэтоновые † Род Heliadornis Olson, 1985 † Род Phaethusavis Bourdon et al., 2008 Род Phaethon — Фаэтоны Phaethon aethereus — Красноклювый фаэтон, тропические воды Атлантического океана, восточные воды Тихого океана, Индийский океан Phaethon rubricauda — Краснохвостый фаэтон, Индийский океан и западный и центральный тропический регион Тихого океана Phaethon lepturus — Белохвостый фаэтон, широко распространён в тропических водах, за исключением восточных вод Тихого океанаВнутри рода краснохвостый и белохвостый фаэтоны — близкие родственники, красноклювый фаэтон образует сестринский таксон к этой кладе.
参见内文。
鹲(学名:Phaethontidae,英文名:Tropicbird),一般通稱热带鸟,為生活於熱帶地區的一群海鳥。屬名在希臘神話中意指法厄同(Φαέθων,太陽神阿波羅之子),可能是因為具有繞著太陽飛之習性的關係[1]。
就分類上來說,鹲的分類地位至今仍不明確,包括:
分類系統 分類方式 Howard-Moore鳥類分類系統(1991年版) 鵜形目·鸏科 Clements鳥類分類系統(Verson 6.8) 鸏形目·鸏科[2] 鳥類DNA分類系統 雀小綱·雀總目·鸛形目·鸛下目·鸏小目·鸏科此外早期的研究表示,鸏與鸌屬於遠親關係[3],然而,近年的分子研究顯示,就血緣方面來說,鸏與鸌並不具親緣關係[4][5][6][7];
而鹲科下有三屬,現存一屬三種,分類如下:
鹲的中央尾羽極為細長;體型中等(體長 76 至 102 公分,翼展約 94 至 112 公分之間);體色大致為白色,臉、背與雙翼皆具有黑斑。
|title=
值左起第40位存在換行符 (帮助) 鹲(学名:Phaethontidae,英文名:Tropicbird),一般通稱热带鸟,為生活於熱帶地區的一群海鳥。屬名在希臘神話中意指法厄同(Φαέθων,太陽神阿波羅之子),可能是因為具有繞著太陽飛之習性的關係。
ネッタイチョウ属(ネッタイチョウぞく、Phaethon)は、鳥類ネッタイチョウ目ネッタイチョウ科の属である。
ネッタイチョウ科唯一の属で、現在はネッタイチョウ目唯一の属でもある[1]が、歴史的には他の目に所属したこともある。
最大種はアカハシネッタイチョウ。最小種はシラオネッタイチョウで全長70–82cm。翼開張90–95cm。
中央の尾羽2枚は細長く伸長する。全身は白い羽毛で被われ、黒い斑紋が入る。翼は長い。
嘴は頑丈で、下方へやや湾曲する。嘴の外縁には鋸状の突起があり、咥えた獲物を逃がさない様になっている。後肢は非常に短いが、趾の間には水かきが発達する。後肢の色彩は褐色。
孵化直後の雛は全身が綿羽で被われる。伸長した尾羽はオスの方が長い。また幼鳥は斑紋が多く、尾羽に伸長した羽毛が無い。
熱帯の海洋に生息し、日本語圏や英語圏での総称(tropicbird)の由来になっている。繁殖期を除いて陸に上がることはなく、海面で休む。海面に浮かぶ時は伸長した尾羽を高く上げる。後肢が短く胴体の後方にあるため、地表では直立して歩行することができない。
食性は動物食で、魚類や軟体動物を食べる。羽ばたいて空中に静止(ホバリング)して獲物を探し、獲物を見つけると上空から急降下して潜水し捕らえる。
繁殖形態は卵生。ペアは一生解消されず、産卵場所も同じ場所を使い続ける。集団繁殖地(コロニー)を形成し、産卵場所を巡って激しく争うこともある。断崖に空いた穴や茂み、樹上などに巣を作らずに、1回に1個の卵を直接産む。
かつてはペリカン目ネッタイチョウ亜目 Phaethontes の唯一の科とされていた[2]。
Sibley et al. 1988[3]は、コウノトリ目コウノトリ亜目コウノトリ下目ネッタイチョウ小目 Phaethontida の唯一の科とした。
現在は分子系統にもとづき、ネッタイチョウ目の単一の科に分類されている。ネッタイチョウ目は新顎類の中でキジカモ類の次に分岐した Metaves に属し、その姉妹群の Coronaves に属するペリカン目やコウノトリ目とは遠縁である(ただし Metaves と Coronaves の単系統性は不確実である)。
属名Phaethonはギリシャ神話の登場人物パエトンに由来し、飛翔する様子が太陽の戦車を連想させた事に由来する。
食用の狩猟、人為的に移入された動物による繁殖地の破壊などにより生息数は減少している。