أذن الفأر الحرجي

Planhigyn blodeuol bychan yw Sgorpionllys y coed sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Boraginaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Myosotis sylvatica a'r enw Saesneg yw Wood forget-me-not.^[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Ysgorpionllys y coed, Llys-coffa'r coed, Sgorpion y coed, Ysgorpionllys y llwyni.

Gweler hefyd

• Geiriadur rhywogaethau Gwefan Llên Natur

Cyfeiriadau

Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:

Sgorpionllys y coed

Pomněnka lesní (Myosotis sylvatica) je dvou- či víceletá rostlina rozšířená do velké části Evropy a Asie, kde roste převážně v oblastech niv a lesů.^[1]

Název

Slovensky „nezábudka lesná“, německy „das Vergissmeinnicht“ a anglicky „forget-me-not“ (poslední dvě označení jsou v přímém překladu „Nezapomeň-na-mne“).

Slovenská říkanka: Nezábudka, kde rastieš? Pod kríčkami v tôni. A včielky ťa nájdu tiež? Nájdu, vďaka vôni...

Popis

Pomněnka lesní má vícehlavý oddenek s přímými nebo krátce vystoupavými lodyhami, které jsou hustě chlupaté a 10–40 cm dlouhé. Přízemní listy jsou obvejčité s řapíkem 1–5 cm dlouhým. Lodyžní listy jsou většinou zašpičatělé a přisedlé. Drobné, blankytně modré kvítky skládají vrcholové dvojvijany, jen málokdy vijany postranní. Květní stopky nejsou v době květu tak dlouhé jako kalich, ale později se značně prodlužují. Květy se skládají ze zvonkovitého, chlupatého, ze tří čtvrtin děleného kalichu.^[2] Koruna je výrazně blankytně modrá, nejprve však růžová, řidčeji bílá. Měří v průměru 5–8 mm, v ústí je žlutá s pěti hrbolky. Tyčinek nese pět. Semeník je složen ze dvou plodolistů, jež se dělí za květu rýhami ve čtyři poloviny. Ty se přemění v jednosemenné, nažkovité plody, tzv. tvrdky. Jsou lesklé, černohnědé a zašpičatělé. Pomněnka lesní kvete od května do září.^[1]

Výskyt

Vyskytuje se hojně ve stinných lesích a nivách, v nížinách i horách. Daří se jí v teplých doubravách, květnatých dubohabřinách a bučinách. Roste na sušších i vlhčích půdách bohatých na živiny. Původem je z jihovýchodní Francie a jihovýchodní Anglie, odkud byla rozšířena na sever po Dánsko a Polsko, dále zasahuje na jih do severní Itálie a do střední části Balkánského poloostrova. V Alpách roste místy ještě ve výši 3000 m n. m. a na Kavkaze dokonce ve výšce 4000 m n. m. Je rozšířena téměř po celé Evropě. Hojně roste i v Asii, na jihu zasahuje přes Kanárské ostrovy až do Etiopie.^[3]

Výskyt v ČR

Hojná na celém území. Nejvíce se však vyskytuje v lesnatých oblastech středních Čech (zejména Český kras, České středohoří, kaňon Vltavy) a ve střední a jižní Moravě (Pavlovské vrchy, okolí Brna).^[3]

Význam

Pomněnka lesní je druh značně proměnlivý, který botanikové rozdělují v řadu poddruhů. Vyšlechtěné, velkokvěté odrůdy pomněnky lesní se pěstují na zahrádkách, záhonech i v truhlících jako okrasné trvalky. Jejich květy mohou být modré, fialové, růžové či bílé. Často se prodávají pod nesprávným označením Myosotis alpestris.^[3]

Odkazy

Reference

1. ↑ ^{a b} PILÁT, Albert. Kapesní atlas rostlin. Ilustrace Otto Ušák. [s.l.]: Státní pedagogické nakladatelství, 1988. 254 s. ISBN 1415886.
2. ↑ MYOSOTIS SYLVATICA Hoffm. – pomněnka lesní / nezábudka lesná | BOTANY.cz. botany.cz [online]. [cit. 2018-05-03]. Dostupné online.
3. ↑ ^{a b c} SLAVÍK, Bohumil. Květena ČR 6. [s.l.]: nakladatelství Academia, 2000. 590 s. ISBN 80-200-0306-1.

Související články

• Pomněnka bahenní Myosotis palustris, Myosotis scorpioides
• Pomněnka alpská Myosotis alpestris

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu pomněnka lesní ve Wikimedia Commons
• Galerie pomněnka lesní ve Wikimedia Commons
• Taxon Myosotis sylvatica ve Wikidruzích
• http://rostliny.nikde.cz/rostliny-evropy/74/myosotis-sylvatica-hoffm-pomnenka-lesni

Skovforglemmigej (Myosotis sylvatica), ofte skrevet skov-forglemmigej, er en 20-40 centimeter høj plante i rublad-familien. Den ligner markforglemmigej, men kronen er 6-10 millimeter i diameter og ved frugtmodning er frugtstilkene højst dobbelt så lange som bægeret, som er åbent.

I Danmark findes skovforglemmigej hist og her i muldrige skove. Den blomstrer i maj og juni.^[1]

Kilder og eksterne henvisninger

1. ^ Signe Frederiksen et al., Dansk flora, 2. udgave, Gyldendal 2012. ISBN 8702112191.

• Arne og Anna-Lena Anderberg: Den virtuella floran, Naturhistoriska riksmuseet (svensk)

Portal:Botanik

Das Wald-Vergissmeinnicht (Myosotis sylvatica) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Vergissmeinnicht (Myosotis) innerhalb der Familie der Raublattgewächse (Boraginaceae). Sie ist in Eurasien weitverbreitet.

Beschreibung

Illustration aus Sturm

Die Behaarung (Indument) des Stängels

Blüte im Detail

Behaarter Blütenkelch

Teilfrucht

Vegetative Merkmale

Das Wald-Vergissmeinnicht ist eine zweijährige bis ausdauernde krautige Pflanze erreicht Wuchshöhen von 15 bis 45 Zentimetern. Sie ist meist reichästig, mit einem ausgebreiteten oder aufrechten Stängel. Die Laubblätter sind wechselständig angeordnet, wobei die Rosettenblätter gestielt und die breit-lanzettlichen Stängelblätter sitzend sind. Die Laubblätter sind kurz behaart.

Generative Merkmale

Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch mit doppelter Blütenhülle. Der Kelch mit linealischen Zipfeln ist locker und abstehend behaart; die längsten Hakenhaare sind dabei 0,2 Millimeter lang. Die Blüten stehen jeweils zu mehreren in einer aufrechten Scheinrispe. Die Krone ist anfangs rötlich violett, später himmelblau. Die Kronröhre ist durch gelbe Schlundschuppen verengt. Die Blütezeit reicht von Mai bis Juli.^[1]

Die Klausenfrucht (Spaltfrüchte) zerfallen in vier Klausen, die unter 1,7 Millimeter lang sind.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 18.^[1]

Habitus mit Blütenständen

Ökologie

Das Wald-Vergissmeinnicht ist eine ausdauernde Halbrosettenpflanze und eine Waldpflanze. Die Kanten ihrer Blätter wirken sich bei Erschlaffung stabilisierend auf die Pflanze aus. Die vegetative Vermehrung erfolgt durch kurze, oberirdische Ausläufer.

Blütenökologisch handelt es sich um homogame „Stieltellerblumen“ mit eingeschlossenen Narben und Staubbeuteln. Der Blüteneingang ist durch fünf gelbe Schlundschuppen verengt, die als Sperre für kleinere, bestäubungsunfähige Besucher dienen; die Schlundschuppen wirken zugleich als Saftmalring und vor allem auch als Staubbeutelattrappen. Der Nektar ist für Bienen, Falter und langrüsselige Fliegen, z. B. auch für Tanzfliegen erreichbar. Narbe und Staubbeutel stehen in gleicher Höhe, daher ist schon vor dem Aufblühen eine Selbstbestäubung möglich. Die Pollenkörner gehören mit nur 0,005 Millimeter Durchmesser zu den kleinsten der heimischen Flora.

Die Klausen unterliegen der Schwimmausbreitung und sie werden als Windstreuer ausgebreitet. Fruchtreife ist von Juni bis August.

Die Sorte ‘Rosylva’

Vorkommen

Das Wald-Vergissmeinnicht kommt ursprünglich in Europa, im Kaukasusraum, in Westasien, Indien, Pakistan, Bhutan und Nepal vor.^[2] In Südafrika, auf Madeira, in Australien, Neuseeland, in Nordamerika, Argentinien und Chile ist es ein Neophyt.^[2] In Deutschland ist diese Pflanzenart vor allem im südlichen Teil häufig und steigt bis auf 1860 Meter hoch. In Österreich ist das Wald-Vergissmeinnicht häufig in allen Bundesländern, von der submontanen bis montanen Höhenstufe.

Das Wald-Vergissmeinnicht bevorzugt als Standort frische Fettwiesen, Säume, Waldschläge, Hochstaudenfluren und auch Viehlagerplätze. Das Wald-Vergissmeinnicht gedeiht am besten auf frischen bis feuchten, nährstoff- und basenreichen, lockeren, humosen Böden. Es ist eine Charakterart der Schlagfluren (Atropetalia belladonnae).^[1]

Zierformen des Wald-Vergissmeinnicht werden in Gärten verwendet und sind stellenweise verwildert.

Systematik

Die Erstveröffentlichung von Myosotis sylvatica erfolgte 1791 durch Jakob Friedrich Ehrhart in Georg Franz Hoffmann.^[3] Synonyme für Myosotis sylvatica Hoffm. sind: Myosotis popovii Dobrocz., Myosotis pyrenaica Pourr., Myosotis alpestris subsp. pyrenaica (Pourr.) Litard., Myosotis myriantha Domin.^[4]

Von Myosotis sylvatica gibt es etwa vier Unterarten:^[4]

• Myosotis sylvatica Hoffm. subsp. sylvatica (Syn.: Myosotis sylvatica subsp. gayeri Soó)
• Myosotis sylvatica subsp. cyanea (Hayek) Vestergr.: Sie kommt in Italien, Bulgarien, auf der Balkanhalbinsel und in der Türkei vor.^[4]
• Myosotis sylvatica subsp. elongata (Strobl) Grau: Sie kommt in Italien einschließlich Sizilien vor.^[4]
• Myosotis sylvatica subsp. rivularis Vestergr.: Sie kommt in Armenien und in der Türkei vor.^[4]
• Myosotis sylvatica subsp. subarvensis Grau: Sie kommt in Italien einschließlich Sizilien und Kroatien vor.^[4]

Literatur

• Gunter Steinbach (Hrsg.), Bruno P. Kremer u. a.: Wildblumen. Erkennen & bestimmen. Mosaik, München 2001, ISBN 3-576-11456-4.
• Manfred A. Fischer, Wolfgang Adler, Karl Oswald: Exkursionsflora für Österreich, Liechtenstein und Südtirol. 2., verbesserte und erweiterte Auflage. Land Oberösterreich, Biologiezentrum der Oberösterreichischen Landesmuseen, Linz 2005, ISBN 3-85474-140-5.
• Ruprecht Düll, Herfried Kutzelnigg: Taschenlexikon der Pflanzen Deutschlands und angrenzender Länder. Die häufigsten mitteleuropäischen Arten im Porträt. 7., korrigierte und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2011, ISBN 978-3-494-01424-1.

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c} Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 781.
2. ↑ ^{a b} Myosotis im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 19. Juli 2020.
3. ↑ Deutsche Flora oder Botanisches Taschenbuch für das Jahr 1791, S. 61
4. ↑ ^{a b c d e f} Benito Valdés, 2011: Boraginaceae.: Datenblatt bei Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Zuletzt eingesehen am 6. Februar 2016

Lasowô niezabôtka

Lasowô niezabôtka (Myosotis sylvatica Ehrh. ex Hoffm.) - to je ôrt roscënë z rodzëznë wòdrôkòwatëch (Boraginaceae). Te niezabôtczi roscą m. jin. na Kaszëbach.

Lěsne njezabyńki (Myosotis sylvatica) jo družyna swójźby boretšowych rostlinow (Boraginaceae).

Detailowy wobraz kwiśonkowego stołka wót górjejce

Kwiśonki

Warianta 'Snowsylva' z běłymi kwiśonkami z Jardin de Plantes w Parisu

Warianta 'Rosylva' z rožojtymi kwiśonkami z Jardin de Plantes w Parisu

Wopis

Lěsne njezabyńki su dwójolětna rostlina z listowym kijaškom, kótaraž dośěgnjo wusokosć wót 40 cm (14-45 cm).

Kijašk jo kósmaty.

Łopjena

Łopjena su cełokšomne, eliptiske až do lancetowe a mjenjej wěcej kósmate. Dolne łopjena su rozetojśe zarědowane, wogonkate, mjaztym až górne łopjena su pśeśiwo stojece a sejźece.

Kwiśonki

Wóni kwitu wót maja až do julija. Kwiśonkowe stołki su nejpjerwjej zawijane. Kwiśonki ma žołtu rinku a dośěgnu wusokosć wót 6 až do 10 mm. Kwiśonkowe łopjena su módre, ma nejmjeńšu šyrokosć wót 5 mm. Krona jo płona, rozpśestrěta, nejpjerwjej cerwjenojta a pózdźej njebjomódra a dośěgnjo šyrokosć wót 6 až 10 mm. Kronowe kóńcyki su płonje rozpśestrěte. Keluch ma pó kwiśenju dłujkosć wót 5mm z wótstajajucymi kokulkokósmami, jo pó 2/3 zrosćony a njesu linealiske kóńcyki.

Teke eksistěruju sorty z rožojtymi abo běłymi kwiśonkami.

Toś ta družyna ma nejmjeńše proški domacneje flory wót jano 4x6 mikrometrow.

Płody

Źělne płody su kóńcykojte. Płodowy wogonk dośěgnjo dłujkosć wót 5 mm.

Stojnišćo

Wóni rostu na łukach, we wusokotrajnowych gónach a swětłych listowych lěsach. Ma lubjej fryšne, cesto małokalkate zemje.

Rozšyrjenje

Lěsne njezabyńki su w Europje, na pódpołnoc až pódpołdnjoweje Šwedskeje, na pódzajtšo až do Rusojskeje, na pódpołdnjo až do Apenninow a Balkańskeje połkupy rozšyrjone.

Pódobna družyna

• Bagnowe njezabyńki (Myosotis scorpioides) ma pśilěgajucy kósmaty keluch a rostu na włožnych městnach.

Nožki

1. ↑ Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 280
2. ↑ W internetowem słowniku: Vergißmeinnicht

Žrědła

• Botanica, Einjährige und mehrjährige Pflanzen, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4469-1, bok 571 (nim.)
• GU Maxi-Kompaß Blumen, ISBN 3-7742-3852-9, bok 20 (nim.)
• GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, boka 18-19 (nim.)
• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, bok 294 (nim.)
• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, bok 210 (nim.)

Myosotis sylvatica, the wood forget-me-not or woodland forget-me-not,^[1] is a species of flowering plant in the family Boraginaceae, native to Europe. This spring-flowering plant and its cultivars, typically with blue flowers, are the familiar forget-me-nots of gardens.

Description

It is a short-lived herbaceous perennial plant, growing to 12–30 cm (5–12 in) tall by 15 cm (6 in) wide, with hairy leaves and a profusion of flowers with petals longer than their tube, pink in bud then opening disc-shaped, intensely sky-blue with yellow centres in spring.

Stace (2011)^[2] describes this plant as having the following characteristics:

• Upright, to 50 cm; softly hairy, with hairs at more-or-less right-angles to the main stem.
• Flowers sky-blue, to 6–10 mm across, flat in profile; sepal tube with hooked hairs; April–July.^[3]
• Mature fruit dark brown, shiny.
• Mature calyx on spreading stalks longer than sepal tube; calyx teeth spreading to expose the ripe fruit.
• Basal leaves stalked, in a rosette; upper leaves not stalked.
• Generally found in woods, scree and rock ledges; common throughout the British Isles.

Cultivation

Widely cultivated throughout the temperate world, it is particularly associated with spring bedding schemes involving other spring-flowering subjects, notably daffodils, tulips, wallflowers, and primulas. Typically seeds are sown one year to flower the next. Though short-lived, plants readily self-seed in favourable situations. Plants maintain leaf growth throughout winter.

M. sylvatica is also a parent of numerous cultivars in shades of pink, blue and white.^[4] The cultivars ‘Bluesylva’^[5] and the compact ‘Blue Ball’^[6] have gained the Royal Horticultural Society’s Award of Garden Merit.^[7]

Other cultivars include:

• 'Blue Basket', a taller variety with deeper blue flowers
• 'Music', erect and large flowered
• 'Pompadour', compact, ball-shaped with large rose-pink flowers
• 'Snowball', white flowers
• 'Ultramarine', dwarf with very deep blue flowers
• 'Victoria Rose', bright pink flowers

British Isles

As plants readily self-seed, it is often difficult to establish whether plants seen in the wild are in fact garden escapes.

It is widespread in England, Wales, and the Isle of Man, although less frequent further north. It can be found along much of the east coast of Scotland and areas in the South West, although missing from most of the Highlands, Orkney, Shetland, and the Outer Hebrides. In Ireland it is mostly found in Northern Ireland, although there are a few spots in the Republic of Ireland.^[8]

Gallery

• 

  Close up of calyx, background lines are 5mm apart

• 

  Calyx in its stem

• 

  Close up of flower, background square is 5mm across

• 

  Flower head - note how flat the petals are

• 

  Calyx with mature fruit inside, background lines are 5mm apart

• 

  Side 1 of mature fruit, background lines are 5mm apart

• 

  Side 2 of mature fruit, background lines are 5mm apart

• 

  Close up of stem, background square is 5mm across

References

Myosotis sylvatica, aŭ Arbara miozoto, estas herba staŭda planto de la familio de la Boragacoj kaj genro miozoto.

Subspecio

• Myosotis sylvatica subsp. sylvatica

Distribuo

Preskaŭ la tuta Eŭropo krom la sud-okcidento kaj la ekstrema nordo.

Fonto

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Myosotis sylvatica en la franca Vikipedio.

Basoko oroilorea (Myosotis sylvatica) Boraginaceae familiaren espezie baten izen arrunta da. Basoertzetan, muino zabortsuetan eta mendiko larreetan, ia Europa guztian, hazten dena. Zurtoin zuzena, aurka eratutako hosto zabal luzaranak, berde argiak, eta lore txiki urdin argiak izaten ditu.^[1]

Erreferentziak

Puistolemmikki eli lehtolemmikki (Myosotis sylvatica) on Suomessa luonnonvaraisena kasvava lemmikkilaji, jota myös viljellään puistoissa ja puutarhoissa koristekasvina.

Ulkonäkö ja koko

Puistolemmikki kasvaa 15–20 cm korkeaksi. Sen lehdet ovat vaaleanvihreät, soikeat. Kukkavarsi on kaareva, ja siinä on muutamia haaroja. Vaaleansiniset kukat ovat halkaisijaltaan 5–8 mm, nuppuina vaaleanpunaiset, avoimina heleän vaaleansiniset ja keskeltä keltaiset. Kasvi kukkii touko-kesäkuussa. Puistolemmikki muistuttaa paljon peltolemmikkiä: sen kukat ovat isommat, kun taas peltolemmikin terälehdet ovat pyöreämmät.

Levinneisyys

Puistolemmikkiä tavataan Keski-, Itä- ja Pohjois-Euroopassa.

Elinympäristö

Puistolemmikki on alkuperäinen lehtometsien kasvi, mutta sitä kasvaa puutarhakarkulaisena monenlaisissa aurinkoisissa paikoissa. ^[1]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Kasviatlas: Puistolemmikin levinneisyys Suomessa
• Pinkka, Lajituntemuksen oppimisympäristö: Puistolemmikki (Myosotis sylvatica)
• Luontoportti: Puistolemmikki (Myosotis sylvatica)
• ITIS: Myosotis sylvatica (englanniksi)
• United States Department of Agriculture (USDA): Myosotis sylvatica (englanniksi)

Myosotis sylvatica, communément appelé en français Myosotis des bois ou Myosotis des forêts, est une plante herbacée vivace de la famille des Boraginaceae (du genre Myosotis).

Sous-espèce

• Myosotis sylvatica subsp. sylvatica

• Fleur

• Détail de la fleur

Description

C'est une plante herbacée vivace ou bisannuelle, à courte durée de vie, avec un port dressée, atteignant 12 à 30 cm de hauteur par 15 cm de largeur, avec des feuilles velues et une profusion de fleurs d'avril à juin, groupées en inflorescences recourbées, de couleur bleu ciel, larges de 6 à 10 mm, aux lobes plats^[1].

Habitat

Bois clairs et frais, lisières, prés.

Distribution

Presque toute l'Europe sauf le sud-ouest et l'extrême nord.

Notes et références

Šumska potočnica (šumski nezaboravak, potočnica pozemljuša, lat. Myosotis sylvatica), biljna vrsta iz roda potočnica ili plavomilja, porodica boražinovki.

Rasprostranjena je po Europi (uljučujući i Hrvatsku), Aziji i istočnoj Africi.

To je dvogodišnja biljka koja naraste do 30cm, plavih sitnih cvjetića, ponekd ružičasti ili bijeli. Stabljika je uspravna, razgranata i prekrivena dlačicama. Ploda je sičušan, od 1.5 do 2mm, sjajan i crnosmeđ. Podanak je horizontalan i vitak. Raste po listopasdnim mješovitim šumama, rijetko u crnogoričnim.^[1]

Stariji nazivi za nju su malovieke i kratkovieke.

Podvrste

• Myosotis sylvatica subsp. cyanea (Boiss. & Heldr.) Vestergren
• Myosotis sylvatica subsp. elongata (Strobl) Grau
• Myosotis sylvatica subsp. pseudovariabilis (M. Pop.) Petrovsky
• Myosotis sylvatica subsp. subarvensis Grau
• Myosotis sylvatica subsp. sylvatica

Izvori

Lěsna njezapomnička (Myosotis sylvatica) je družina swójby wódrakowych rostlinow (Boraginaceae).

Detailowy wobraz kwětnistwa wot horjeka

Kćenja

Warianta 'Snowsylva' z běłymi kćenjemi z Jardin de Plantes w Parisu

Warianta 'Rosylva' z róžojtymi kćenjemi z Jardin de Plantes w Parisu

Wopis

Lěsna njezapomnička je dwulětna rostlina z lisćowym stołpikom, kotraž docpěwa wysokosć wot 40 cm (14-45 cm).

Stołpik je kosmaty.

Łopjena

Łopjena su cyłokromne, eliptiske hač do lancetowe a mjenje bóle kosmate. Delnje łopjena su rozetojće zarjadowane, stołpikate, mjeztym zo hornje łopjena su přećiwostejne a sedźace.

Kćenja

Wona kćěja wot meje hač do julija. Kwětnistwa su najprjedy zakulene. Kćenja ma žołtu rynčku a docpěja wysokosć wot 6 hač do 10 mm. Kćenjowe łopjena su módre, ma najmjeńšu šěrokosć wot 5 mm. Króna je płona, wupřestrjena, najprjedy čerwjenojta a pozdźišo njebjomódra a docpěwa šěrokosć wot 6 hač 10 mm. Krónowe kónčki su płonje rozpřesćěrane. Keluch ma po kćěću dołhosć wot 5mm z wotstajacymi hokokosmami, je po 2/3 zrosćeny a njesu linealne kónčki.

Tež eksistuja sorty z róžojtymi abo běłymi kćenjemi.

Tuta družina ma najmjeńše próški domjaceje flory wot jenož 4x6 mikrometrow.

Płody

Dźělopłody je kónčkojte. Płodowy stołpik docpěje dołhosć wot 5 mm.

Stejnišćo

Wona rosće na łukach, we wysokotrajnowych honach a swětłych lisćowych lěsach. Preferuje čerstwe, často małowapnate pódy.

Rozšěrjenje

Lěsna njezapomnička je w Europje, sewjernje hač južneje Šwedskeje, na wuchod hač do Ruskeje, na juh hač do Apenninow a Balkanskeje połkupy rozšěrjena.

Podobna družina

• Bahnowa njezapomnička (Myosotis scorpioides) ma přilěhowace kosmaty keluch a rosće na włóžnych městnach.

Nóžki

1. ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 305.
2. ↑ W internetowym słowniku: Vergißmeinnicht

Žórła

• Botanica, Einjährige und mehrjährige Pflanzen, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4469-1, strona 571 (němsce)
• GU Maxi-Kompaß Blumen, ISBN 3-7742-3852-9, strona 20 (němsce)
• GU Naturführer Blumen, ISBN 3-7742-1507-3, stronje 18-19 (němsce)
• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 294 (němsce)
• Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 210 (němsce)

Wotkaz

Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Lěsna njezapomnička

Myosotis sylvatica Hoffm, 1791 è una pianta appartenente alla famiglia delle Borraginacee^[1], comunemente nota come non ti scordar di me.

Descrizione

Il non ti scordar di me è una pianta stagionale che ha le foglie lunghe e verdi, mentre i fiori sono blu (azzurro o celeste), rosa, viola, bianchi e raramente gialli (il centro del fiore rimane giallo); il frutto è una bacca da cui a maturazione fuoriescono i semi di colore nero.

• I fiori

• 
• 
• Le foglie

• Il frutto

• Un seme

Note

Miškinė neužmirštuolė (Myosotis sylvatica) – daugiametis arba dvimetis agurklinių (Boraginaceae) šeimos, neužmirštuolių (Myosotis) genties augalas.

Tai žolinis augalas, užaugantis iki 40 cm aukščio. Stiebai plaukuoti, šakoti. Priešakniniai lapai ovalūs, o stiebiniai – pailgai lancetiški, plaukuoti. Žiedai iki 1 cm skersmens, žydri, susitelkę į žiedynus. Vaisius – juodas briaunotas riešutėlis.

Auga mišriuose miškuose, dykvietėse. Dekoratyvus.

• Augavietė

• Vaisius

• Požymiai

Het bosvergeet-mij-nietje (Myosotis sylvatica) is in Europa in tuinen een veel voorkomende plant met blauwe bloemen uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). In tuinen komen ook vormen voor met witte en rozerode bloemen. Ook zijn er gekweekte cultivars met meer dan vijf kroonslippen en met min of meer gevulde bloemen. Deze verwilderen vaak.

In Nederland komen alleen in Zuid-Limburg op bosrijke heuvels echt wilde bosvergeet-mij-nietjes voor. Het bosvergeet-mij-nietje is tweejarig (soms meerjarig) en vraagt een losse, humusrijke grond op een zonnige plaats. De plant wordt ongeveer 15-20 cm hoog.

De bloeitijd is van april tot augustus. De bloemen zijn klein en variëren in grootte van 5-8 mm. De bloemkroon is vlak.

Bloem

Na de zaadvorming sterft de plant af. Hij zaait zich echter zeer gemakkelijk uit en kan dan overal in de tuin weer opkomen. In een gram zaad zitten ongeveer 1200 zaden.

Het bosvergeet-mij-nietje lijkt sterk op het akkervergeet-mij-nietje (Myosotis arvensis).

Plantengemeenschap

Het bosvergeet-mij-nietje is een kensoort voor de klasse van de eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond.

Externe link

• Bosvergeet-mij-nietje (Myosotis sylvatica) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels²³, dit is de laatste uitgave)

Wikibooks heeft meer over dit onderwerp: Ecologisch tuinieren - Bosvergeet-mij-nietje.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Myosotis sylvatica op Wikimedia Commons.

Niezapominajka leśna^[4] (Myosotis sylvatica Hoffm.) – gatunek rośliny należący do rodziny ogórecznikowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie środkowej i wschodniej – granica zachodnia występowania biegnie przez Szwecję, Danię, Wielką Brytanię, Francję i Włochy. Dalej na wschód rośnie w Azji Mniejszej, w regionie Kaukazu i dalej poprzez Iran, Pakistan, Indie po Nepal i Bhutan^[3]. Jako gatunek introdukowany rośnie na Maderze, w południowej Afryce, w Ameryce Północnej, w Australii i Nowej Zelandii, w Chile i Argentynie^[3]. W Polsce gatunek spotykany w całym kraju, częstszy na południu, rzadszy na środkowym wschodzie oraz zachodzie^[5]. Rośnie w żyznych lasach liściastych i zaroślach, w miejscach wilgotnych, rzadko na łąkach^[6]. Uprawiana jest często jako roślina ozdobna^[7] i nierzadko dziczeje^[8].

Pokrój rośliny

Kwiaty

Morfologia

Pokrój

Bylina o łodygach zwykle rozgałęzionych od dołu, rzadziej pojedynczych, prosto wzniesionych lub łukowato podnoszących się. Pęd w dolnej i środkowej części rzadko pokryty długimi i odstającymi włoskami. W górnej części włoski są krótkie i przylegające^[6].

Liście

Dolne zebrane w rozetę, poza tym występują liście łodygowe, ale brak ich w obrębie kwiatostanów. Liście zmienne pod względem kształtu – od szerokoeliptycznych do równowąsko podługowatych, także odwrotnie jajowate i łopatkowate^[6]. Liście odziomkowe o ogonkach nie dłuższych od blaszki liściowej^[8], liście łodygowe siedzące^[9].

Kwiaty

Zebrane na szczycie łodygi w skrętki, które początkowo są ścieśnione, ale stopniowo wydłużają się i w czasie owocowania mają postać luźnego grona^[6]. W czasie kwitnienia szypułki co najwyżej tak długie jak kielich^[8]. Kielich dzwonkowaty, złożony z 5 zrośniętych w krótką rurkę do 3 mm długości (w czasie owocowania wydłuża się do 5 mm). Działki wcięte do 3/5 z łatkami lancetowatymi. U dołu okryty jest włoskami haczykowatymi. Korona kwiatu jasnoniebieska, rzadziej biała lub różowa, z płasko rozpostartymi łatkami, o średnicy zwykle od 6 do 9 mm. Rurka korony żółta, długości kielicha. W środku korony 5 pręcików o nitkach zrośniętych z rurką korony i z niej nie wystające^[6]. Osklepki żółte^[9].

Owoc

Czterodzielna rozłupnia. Rozpada się na spłaszczone, trójgroniasto jajowate rozłupki, błyszczące, ciemne, o długości do 2 mm^[6].

Gatunki podobne

Niezapominajka alpejska, rzadziej uprawiana, ma dolne liście na ogonkach dłuższych od blaszki, a kwiaty ciemnoniebieskie. Niezapominajka rozłogowa ma koronę o wydłużającej się rurce, pod koniec kwitnienia do dwóch razy dłuższą od kielicha. Pozostałe niezapominajki środkowoeuropejskie mają kielich bez włosków haczykowatych lub wyraźnie mniejsze kwiaty (do 5 mm średnicy)^[8].

Biologia i ekologia

Siedlisko: Preferuje miejsca wilgotne (np. przy brzegach potoków i źródliskach) oraz żyzne. Rośnie w lasach liściastych, w Europie Środkowej z rzędu Fagetalia, poza tym w zaroślach i rzadziej na łąkach^[6]. W Europie Środkowej gatunek częstszy w niższych położeniach górskich niż na niżu. Najliczniejszy w reglu dolnym i górnym, sięga też piętra subalpejskiego. W Tatrach dochodzi do 1642 m n.p.m.^[6] Hemikryptofit^[8], stosunkowo krótkowieczny^[10].

W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Epilobietea angustifolii^[11]. Kwitnie od maja do lipca^[9][8], według niektórych źródeł do września^[6].

Zmienność

Odmiana uprawna 'Rosylva'

Odmiana uprawna 'Snowsylva'

Gatunek zmienny morfologicznie^[6].

Tworzy mieszańce z niezapominajką polną i niezapominajką błotną^[8].

W uprawie znajduje się kilka odmian^[9]:

• ‘Nina Blue’ – rośliny karłowe, do 5 cm wysokości, z kwiatami niebieskimi;
• ‘Nina Rosea’ – rośliny karłowe, do 5 cm wysokości, z kwiatami różowymi;
• ‘Rosylva’ – kwiaty różowe;
• ‘Snowsylva’ – kwiaty białe.

Zastosowanie

Niezapominajka leśna jest uprawiana jako roślina ozdobna; często w ofercie handlowej określana jest jako niezapominajka alpejska M. alpestris hort. non Schmidt^[8]. Nadaje się na rabaty, szczególnie na obwódki^[10].

Przypisy

Myosotis sylvatica é uma espécie de planta com flor pertencente à família Boraginaceae.

A autoridade científica da espécie é Hoffm., tendo sido publicada em Deutsche Flora. Pharmaceutisch-medicinische Botanik 1: 61. 1791.^[1]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente no Arquipélago da Madeira.

Em termos de naturalidade é introduzida na região atrás indicada.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

Bibliografia

• Myosotis sylvatica - Checklist da Flora de Portugal (Continental, Açores e Madeira) - Sociedade Lusitana de Fitossociologia
• Checklist da Flora do Arquipélago da Madeira (Madeira, Porto Santo, Desertas e Selvagens) - Grupo de Botânica da Madeira
• Myosotis sylvatica - Portal da Biodiversidade dos Açores
• Myosotis sylvatica - The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (consultado em 6 de outubro de 2014).
• Myosotis sylvatica - International Plant Names Index
• Castroviejo, S. (coord. gen.). 1986-2012. Flora iberica 1-8, 10-15, 17-18, 21. Real Jardín Botánico, CSIC, Madrid.

Myosotis sylvatica Hoffm este o specie de plante erbacee, perene, cu tulpină ramificată, pubescentă, din genul Myosotis, care înflorește primăvara — vara.

Caractere morfologice

• Tulpina este ramificată, pubescentă.

• Florile sunt (caliciu cu lobii drepți și îndoiți înăuntru, corolă cu foliolele plane) albastre cu ochi galbeni, într-o inflorescență alungită și laxă^[1].

• Frunzele sunt oblonge, invers-ovate sau în formă de spată.^[1].

Utilizare

Ca plante ornamentale, se folosesc în parcuri și grădini.

Note

Legături externe

Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Myosotis sylvatica

Wikispecies conține informații legate de Myosotis sylvatica

• Imagini cu Myosotis sylvatica
• Profil (plants.usda.gov)

Gozdna spominčica (znanstveno ime Myosotis sylvatica) raste v listnatih , mešanih , redkeje pa v iglastih gozdovih. Najdemo jo na bogatih humoznih tudi ilovnatih zemljiščih od hribov do subalpskega vegetacijskega pasu. Pogosto jo najdemo v vegetaciji na gozdnih posekah in ostankih gozdnih pogorišč skupaj z vrsto rastlin Adenostyletalia. Razširjena je v Evropi , Aziji , Iranu in Etiopiji. Razvila se je v večje število taksonov , podvrst , varietet in raznih form. Zaradi izredno lepe barve cvetov se vse vrste tega roda uporabljajo v dekorativne]namene za vrtno cvetje. Spominčice so zelo popularne med gojitelji cvetja , vrtnarji.

Viri

• Učbenik v sr/hr za gozdarje Šumske zeljaste biljke
• Mala flora Slovenije (Praprotnice in Semenke), samo omemba na str. 413/

Skogsförgätmigej (Myosotis sylvatica) är en växt inom släktet förgätmigejer och familjen strävbladiga växter. Skogsförgätmigej odlas ofta som prydnadsväxt i trädgårdar och dessa kulturformer kallas även för trädgårdsförgätmigej.

Beskrivning

Skogsförgätmigej kan bli upp till omkring 40 centimeter hög, ibland lite mer. Den har upprätta stjälkar och avlånga och lite spetsiga blad. Blommorna är oftast blå och jämförelsevis stora, med en bredd på upp till 8 millimeter. Fodret har samma längd som kronpipen.

Utbredning

Skogsförgätmigej är ursprunglig för Europa, men har införts även till Nordamerika, Etiopien, västra och södra Afrika, Nya Zeeland och Island. Det är en växt som är kulturspridd som ofta förekommer som förvildad. I Sverige har den ursprunglig förekomst i Skåne, och som förvildad upp till mellersta delarna av landet.

Botanik

Skogsförgätmigej är närbesläktad med fjällförgätmigej och i äldre floror anges ofta fjällförgätmigejen som en geografisk ras av skogsförgätmigej. I nyare floror behandlas fjällförgätmigej dock ofta som en egen art.

Etymologi

Skogsförgätmigejens artepitet, sylvatica, har betydelsen "växande i skog". Äldre svenska namn på skogsförgätmigej är bland annat "skogsögon" och "lundblåöga".

Referenser

• Lundevall, Carl-Fredrik & Björkman, Gebbe. Vilda växter i Norden, 2007, ICA bokförlag (s. 221-222).

Externa länkar

• Den Virtuella Floran
• Wikimedia Commons har media som rör skogsförgätmigej.
  Bilder & media

• 1 Опис
• 2 Поширення
• 3 Галерея
• 4 Джерела

1. ↑ Myosotis sylvatica // Ю. Кобів. Словник українських наукових і народних назв судинних рослин (Серія «Словники України»). — Київ : Наукова думка, 2004. — 800 с. — ISBN 966-00-0355-2.
2. ↑ ^{а б в} Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К. : Наукова думка, 1987. — С. 275. (рос.)(укр.)
3. ↑ Flora of Pakistan. Процитовано 11.03.2019. (англ.)
4. ↑ Plants of the World Online — Kew Science. Процитовано 11.03.2019. (англ.)
5. ↑ Euro+Med Plantbase. Процитовано 11.03.2019. (англ.)
6. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). Процитовано 11.03.2019. (англ.)

Myosotis sylvatica là loài thực vật có hoa trong họ Mồ hôi. Loài này được Ehrh. ex Hoffm. mô tả khoa học đầu tiên năm 1791.^[1]

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Myosotis sylvatica tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Myosotis sylvatica tại Wikispecies
• Vườn thực vật hoàng gia Kew; Đại học Harvard; Australian Plant Name Index (biên tập). “Myosotis sylvatica”. International Plant Names Index. Truy cập ngày 11 tháng 6 năm 2013.

Систематика
на Викивидах

Изображения
на Викискладе

Незабу́дка лесна́я (лат. Myosotis sylvatica) — вид рода Незабудка семейства Бурачниковые (Boraginaceae).

Ботаническое описание

Ботаническая иллюстрация Якоба Штурма из книги Deutschlands Flora in Abbildungen, 1796

Морфология

Многолетнее, иногда двулетнее травянистое растение высотой до 40 см.

Стебли волосистые, сильно ветвящиеся.

Прикорневые листья овальные, черешковые. Стеблевые — продолговато-ланцетные, волосистые.

Цветки до 1 см в диаметре, небесно-голубые, собраны в соцветия-завитки.

Плод - чёрный островерхий орешек.

Экология

Растёт в смешанных лесах, на опушках.

Значение и применение

Хозяйственное значение

Выращивается как декоративное растение. Имеет множество сортов с розовыми, синими и голубыми цветками.

Литература

• Всё о цветах лесов, полей и рек / Выпуск. ред. С. Ю. Раделов. — СПб: ООО «СЗКЭО», 2008. — С. 174. — 224 с. — ISBN 978-5-9603-0092-6.

Ссылки

• Незабудка лесная (англ.): информация на сайте GRIN.
• Незабудка лесная (англ.) информация на сайте «Энциклопедия жизни» (EOL).

勿忘草（学名：Myosotis sylvatica），又名勿忘我，是紫草科勿忘草属的植物。

形态

多年生草本植物，高30—60厘米，具匍匐根状茎；茎柔弱、分枝。长椭圆状披针形或倒披针形的叶片互生，有短伏毛，下部叶有柄，上部叶无柄。总状花序顶生，长10—15厘米；花冠高脚碟状，裂片5；浅蓝色花；花期4-5月。褐绿色卵形小坚果，果期5-6月。

分布

分布于欧洲、伊朗、俄罗斯、巴基斯坦、克什米尔、印度以及中国大陆的江苏、西北、华北、四川、云南、东北等地，生长于海拔200米至4,200米的地区，多生于山地林缘、山坡、林下以及山谷草地，目前尚未由人工引种栽培。

参考文献

外部链接

• （简体中文）中国数字植物标本馆中的相关内容：勿忘草