الأسماء في صفحات التنقل
Multimedia w Wikimedia Commons Mangusta egipska[3], ichneumon, szczur faraona (Herpestes ichneumon) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych (Herpestidae), zamieszkujący Półwysep Pirenejski oraz Afrykę. Długość ciała do 55 cm, ogona do 45 cm, masa ciała do 8 kg. Sierść dość długa, ubarwiona rudo-brązowo, pysk długi, spiczasty. Tryb życia głównie nocny. Żyje w wykopanych przez siebie norach, parami lub w grupach rodzinnych.
Pożywienie stanowią głównie drobne kręgowce oraz pokarm roślinny, zwłaszcza owoce. Często atakuje jadowite węże, m.in. kobry, których jest zaciętym wrogiem. Czasem napada na ptactwo domowe. Ciąża trwa ok. 2 miesięcy, samica rodzi 2-5 młodych. W celu wytępienia węży jadowitych sprowadzono mangustę egipską m.in. do Włoch. W starożytnym Egipcie była czczona jako zwierzę święte. Jest kuzynem surykatek.
Wyróżnia się jedenaście podgatunków mangusty egipskiej[4]:
Była jednym z pierwszych drapieżników, które udało się oswoić i wszechstronnie użytkować starożytnym Egipcjanom.
Mangusta egipska, ichneumon, szczur faraona (Herpestes ichneumon) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych (Herpestidae), zamieszkujący Półwysep Pirenejski oraz Afrykę. Długość ciała do 55 cm, ogona do 45 cm, masa ciała do 8 kg. Sierść dość długa, ubarwiona rudo-brązowo, pysk długi, spiczasty. Tryb życia głównie nocny. Żyje w wykopanych przez siebie norach, parami lub w grupach rodzinnych.
Pożywienie stanowią głównie drobne kręgowce oraz pokarm roślinny, zwłaszcza owoce. Często atakuje jadowite węże, m.in. kobry, których jest zaciętym wrogiem. Czasem napada na ptactwo domowe. Ciąża trwa ok. 2 miesięcy, samica rodzi 2-5 młodych. W celu wytępienia węży jadowitych sprowadzono mangustę egipską m.in. do Włoch. W starożytnym Egipcie była czczona jako zwierzę święte. Jest kuzynem surykatek.
