الأسماء في صفحات التنقل
The back of C. semistriatus is black with a white area beginning at the nape of the neck and extending backward, then branching into two stripes separated by a narrow black stripe. The tail is covered with an array of black and white hairs that are shorter than in other species of the genus. The fur is more coarse in Conepatus than in other genera of skunks.
The average wieght of C. semistriatus is 1600 g, and the average length is 570 mm. males are reported otbe larger than females.
The claws of this species are elongated, as is typical of the genus. The species has a broad hog-like nosepad, from which it gets its common name.
Average mass: 1600 g.
Average length: 570 mm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: male larger
No documentation was found on the communication patterns of this species. However, as in other mammals it is likely that communication involves tactile, vocal, and visual cues. In addition, as mustelids, we can assume that chemical communication from the well developed anal glands plays some role in this species.
Communication Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Other Communication Modes: scent marks
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
This species is not listed by IUCN or CITES.
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
No documentation was found.
No documentation was found.
It is likely that this species helps to distribute seeds of the fruits it consumes. In addition, these skunks probably affect populations of smaller animals upon which they prey.
The diet of hog-nosed skunks is varied, but mainly concentrated on insects, lizards, and birds. Other items identified from scat samples include seeds, opossums, armadillos, and small rodents. A large portion of the insect remains appeared to be from termites.
Animal Foods: birds; mammals; reptiles; carrion ; insects; terrestrial non-insect arthropods
Plant Foods: seeds, grains, and nuts; fruit
Primary Diet: omnivore
Conepatus semistriatus is a neotropical species. Its range begins in southern Mexico and continues south and east into northern Peru and eastern Brazil.
Biogeographic Regions: neotropical (Native )
Habitat selection by C. semistriatus depends on the season. During the dry season, the habitat selection is most diverse and includes grasslands, deciduous forests, shrub woodlands, and open areas, with a majority of the time spent in deciduous forests and shrub woodlands. During the wet season, habitat selection becomes more selective and tends to be restricted to areas of higher elevations, mainly in deciduous forests.
Habitat Regions: tropical ; terrestrial
Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; chaparral ; forest ; scrub forest
There are no reports of longevity in this species. However, another species in the genus is reported to have lived almost 9 years in captivity.
Although no information was found on anti-predator adaptations in this species, most skunks avoid predation by emitting a strong odor from anal glands. This species has no known predators.
The mating system of these animals has not been documented. However, other members of the subfamily Mephitinae (skunks) are typically polygynous. Males are often larger than females and have larger home ranges. Because of the sexual size dimorphism seen in C. semistriatus, it is likely that this species follows the general pattern of the subfamily.
Reproduction in this species is not well documented. However, in the genus Conepatus, mating is reported to occur in early spring, with birth following after approximately 42 days of gestation. Litters of 2 to 5 young are common. Weaning apparently occurs by about 3 months of age. Sexual maturity occurs by the age of 10 months.
Delayed implantation is common in Mustelids, and in the subfamily Mephitinae, but has not been documented in Conepatus.
In temperate species, reproduction apparently occurs annually, but no information is available for C. semistriatus.
Breeding interval: The breeding interval has not been reported for this species, but for other members of the genus, it is annual.
Breeding season: The breeding season of this species is unknown, but in other species of the genus, mating occurs in the spring.
Range number of offspring: 2 to 5.
Average gestation period: 42 days.
Average weaning age: 3 months.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 10 months.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 10 months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; fertilization ; viviparous
The parental investment of this species has not been documented. However, in other members of the Mephitinae, females are responsible for the bulk of parental care. They give birth to young in a den or burrow of some sort. The young are altricial, and stay in the den until they are able to follow their mother on foraging trips. It is reasonable to assume that C. conepatus is similar. as in all mammals, the mother provides the offspring with milk.
Parental Investment: no parental involvement; altricial ; pre-fertilization (Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-independence (Protecting: Female)
Skoñs Amazonia (Conepatus semistriatus) a zo ur bronneg hag a vev e Kreiz ha Suamerika (eus su Mec'hiko betek reter Brazil ha norzh Perou).
War-dro 1.5 kg eo e bouez ha 60 cm e hirder.
Du eo skoñs Amazonia, gant un takad gwenn war e chouk a ya d'ober div roudenn a bep tu d'e gein. Gwenn eo beg e lost ivez, gant blev berroc'h eget re spesadoù all er genad Conepatus.
Oberiant eo diouzh an noz.
En em vagañ a ra diwar amprevaned (merien-gwenn dreist-holl), glazarded hag evned. Studiadennoù e fank o deus lakaet war-wel roudoù greun, oposomed, tatoued ha krignerien bihan.
Evel an holl skoñsed e c'hell ezteurel ur c'hwezh kreñv p'en em gav e dañjer.
Skoñs Amazonia (Conepatus semistriatus) a zo ur bronneg hag a vev e Kreiz ha Suamerika (eus su Mec'hiko betek reter Brazil ha norzh Perou).
La mofeta amazònica (Conepatus semistriatus) és un carnívor de la família de les mofetes (Mephitidae). És una de les quatre espècies del gènere Conepatus. El seu àmbit de distribució s'estén des de Mèxic al nord fins a la selva de l'Amazones al sud. Viu a zones de bosc obert.
La mofeta amazònica (Conepatus semistriatus) és un carnívor de la família de les mofetes (Mephitidae). És una de les quatre espècies del gènere Conepatus. El seu àmbit de distribució s'estén des de Mèxic al nord fins a la selva de l'Amazones al sud. Viu a zones de bosc obert.
Der Amazonas-Skunk (Conepatus semistriatus) ist eine von vier Arten der Weißrüsselskunks innerhalb der als „Stinktiere“ bekannten Skunks. Er ist vom Süden Mexikos bis in das nördliche Südamerika sowie geografisch davon isoliert im Osten Brasiliens verbreitet.
Der Amazonas-Skunk erreicht eine Gesamtlänge von durchschnittlich 57 Zentimetern, die Weibchen sind dabei in der Regel etwas kleiner als die Männchen. Das Gewicht liegt bei etwa 1,6 Kilogramm.[1]
Das Fell des Amazonas-Skunks ist schwarz mit einer weißen Zeichnung auf dem Rücken, die im Nacken als ein breiter Streifen beginnt und sich danach in zwei weiße Streifen mit schwarzem Zwischenraum trennt und bis zum Schwanz zieht. Der Schwanz ist mit schwarzen und weißen Haaren bedeckt, die kürzer als bei anderen Arten der Gattung sind. Auch die Körperbehaarung ist rauer als bei den anderen Arten.[1]
Der Amazonas-Skunks ist in zwei nicht zusammenhängenden (disjunkten) Gebieten Lateinamerikas verbreitet. Der nördliche Teil beginnt im südlichen Mexiko und zieht sich über die mittelamerikanischen Staaten und entlang der Küstengebiete Südamerikas bis in die nördlichen Anden in Peru sowie nach Venezuela und die llanos in Kolumbien. Zudem existiert ein isoliertes Verbreitungsgebiet im Osten Brasiliens.[2]
Die Art kommt vor allem in der Trockenzeit in zahlreichen Lebensräumen vor, darunter Grasland, Wald- und Strauchgebiete und offene Gebiete sowie landwirtschaftlich geprägte Flächen, Waldränder und Plantagen. In der Regenzeit lebt dieser Skunk vor allem in höheren und trockeneren Waldgebieten.[2]
Stinkdachse (Mydaus)
Streifenskunks (Mephitis)
Fleckenskunks (Spilogale)
Anden-Skunk (Conepatus chinga)
Ferkelskunk (Conepatus leuconotus)
Patagonischer Skunk (Conepatus humboldtii)
Amazonas-Skunk (Conepatus semistriatus)
Der Amazonas-Skunk wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Weißrüsselskunks (Conepatus) eingeordnet, die aus vier Arten besteht.[4] Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von Pieter Boddaert aus dem Jahr 1785 anhand eines Individuums aus Mexiko, allerdings wurde später als Typuslokalität auch die Umgebung von Pamplona im Bezirk Norte de Santander in Kolumbien angegeben.[4] Innerhalb der Art werden mit der Nominatform Conepatus semistriatus semistriatus, Conepatus semistriatus amazonicus, Conepatus semistriatus taxinus, Conepatus semistriatus trichurus, Conepatus semistriatus yucatanicus und Conepatus semistriatus zorrino sechs Unterarten unterschieden.[4]
Innerhalb der Weißrüsselskunks stellt der Amazonas-Skunk die Schwesterart des Patagonischen Skunks (Conepatus humboldtii) dar, diesen beiden werden die verbleibenden Arten Anden-Skunk (Conepatus chinga) und Ferkelskunk (Conepatus leuconotus) als gemeinsames Taxon gegenübergestellt. In ihrer Gesamtheit stellen die Weißrüsselskunks die Schwestergruppe der in Nord- und Mittelamerika verbreiteten Gattungen der Streifenskunks (Mephitis) und Fleckenskunks (Spilogale) dar.[3] Die Radiation der Arten innerhalb der Weißrüsselskunks fand vor etwa 11,2 Millionen Jahren statt. Damit erfolgte eine Einwanderung auf den südamerikanischen Kontinent lange vor der Bildung der zentralamerikanischen Landbrücke vor etwa 3 Millionen Jahren.[3]
Der Amazonas-Skunk wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) aufgrund des relativ großen Verbreitungsgebietes und des häufigen Vorkommens sowie der Anpassungsfähigkeit an veränderte Lebensräume als nicht gefährdet („least concern“) eingestuft.[2]
Eine potenzielle, allerdings als gering eingeschätzte, Gefährdung für die Art geht von der Bejagung, speziell zur Gewinnung von Skunksfellen, aus. Hinzu kommt in einigen Gebieten der Einsatz von Pestiziden gegen Pflanzenschädlinge, der auch Effekte auf die Skunks als Beutegreifer hat.[2]
Der Amazonas-Skunk (Conepatus semistriatus) ist eine von vier Arten der Weißrüsselskunks innerhalb der als „Stinktiere“ bekannten Skunks. Er ist vom Süden Mexikos bis in das nördliche Südamerika sowie geografisch davon isoliert im Osten Brasiliens verbreitet.
The striped hog-nosed skunk (Conepatus semistriatus) is a skunk species from Central and South America (from southern Mexico[3][4] to northern Peru, and in the extreme east of Brazil). This species of skunk is considered a generalist species, because they are able to thrive in, and withstand, disturbed environmental conditions. They can live in a wide range of habitats, including carrasco, arboreal caatinga, mango orchard, and dry forest scrub and occasionally, in rainforest.[5]
The striped hog-nosed skunk inhabits mainly the foothills, and partly timbered or brushy, sections of their general range. They usually avoid hot desert areas and heavy stands of timber. The largest populations occur in rocky, sparsely timbered areas.
It is a nocturnal solitary animal, feeding mainly on invertebrates, small vertebrates and fruits.[5] When temperature rises during the day, Conepatus semistriatus finds shelter in cool burrows and rests to maintain its body temperature and prevent water loss. Although C. semistriatus are predominantly nocturnal, studies show there is no significant correlation between brightness and activity.
Striped skunk skeleton
Skunk heart
Teeth of a striped skunk
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) 
Skull The striped hog-nosed skunk (Conepatus semistriatus) is a skunk species from Central and South America (from southern Mexico to northern Peru, and in the extreme east of Brazil). This species of skunk is considered a generalist species, because they are able to thrive in, and withstand, disturbed environmental conditions. They can live in a wide range of habitats, including carrasco, arboreal caatinga, mango orchard, and dry forest scrub and occasionally, in rainforest.
La jaritatako (Conepatus semistriatus) estas malgranda karnovora mamulo kiu alpartenas al la familio Mefitedoj. Ĝi estas komuna besto en ceradoj, kampoj kaj en la Kaatingo. Ĝi vivas ekde Meksiko ĝis meridionala Brazilo. En Brazilo ĝi vivas ekde la nordorienta Brazilo ĝis la subŝtato Paranao. Ĝi defendas sin per maleltenebla fetora likvaĵo kiun ĝi ejakulas el ĉirkaŭanusaj glandoj.
La jaritatakoj estas malgrandaj bestoj. Ili longas proksimume 40cm korpe, 20cm voste kj peziĝas proksimume 1600g. Ilia koloro varias inter la malhelbruna kaj la nigra. Ekde sur la pinto de la vosto ĝis la kapo estas du blankaj strioj.
La jaritatakoj estas ĉiovoraj. En ilia dieto inkludas insektojn, malgrandajn vertebrulojn kaj fruktojn.
Jaritatakoj estas solaj bestoj, kiuj nur vivas pare dum reprodukta sezono.
Jaritatako La jaritatako (Conepatus semistriatus) estas malgranda karnovora mamulo kiu alpartenas al la familio Mefitedoj. Ĝi estas komuna besto en ceradoj, kampoj kaj en la Kaatingo. Ĝi vivas ekde Meksiko ĝis meridionala Brazilo. En Brazilo ĝi vivas ekde la nordorienta Brazilo ĝis la subŝtato Paranao. Ĝi defendas sin per maleltenebla fetora likvaĵo kiun ĝi ejakulas el ĉirkaŭanusaj glandoj.
La mofeta bilistada o zorrillo de espalda blanca (Conepatus semistriatus)[2] es un mamífero carnívoro de la familia de las mofetas (Mephitidae) perteneciente al género Conepatus. Se alimenta de insectos, pequeños vertebrados y frutas. Esta adaptado a cavar semejándose a los tejones. Habita en cañones, laderas y terrenos rocosos. Se ha encontrado en gran variedad de hábitats, desde matorrales desérticos a pastizales en varios estados de México.[3] En Venezuela se le conoce con el nombre de mapurite y "mapurito" en Colombia.
Se distribuye por Centroamérica y el norte y oriente de Suramérica.
Estas mofetas de dorso blanco habitan una gran cantidad de ecosistemas, sobre todo se las encuentra en zonas al pie de las montañas, con arbolado disperso o de matorral. Evitan las zonas de desierto, y los bosques densos. Las mayores poblaciones se encuentran en zonas rocosas, con arbolado disperso.
La longitud del cuerpo (con la cabeza) alcanza entre 34 y 50 cm, la de la cola entre 16,6 y 31 cm. Pesa entre 1,4 y 3,5 kg. Su pelo es negro con dos rayas blancas que van desde la frente hasta la parte superior de los hombros, separadas entre sí por una línea negra.
Es un animal solitario y nocturno. Se alimenta principalmente de invertebrados, pequeños vertebrados y frutas.
Para defenderse se apoya sobre sus patas delanteras y dispara un almizcle hacia 2 m de distancia desde una glándula cercana a su cola.
La mofeta bilistada o zorrillo de espalda blanca (Conepatus semistriatus) es un mamífero carnívoro de la familia de las mofetas (Mephitidae) perteneciente al género Conepatus. Se alimenta de insectos, pequeños vertebrados y frutas. Esta adaptado a cavar semejándose a los tejones. Habita en cañones, laderas y terrenos rocosos. Se ha encontrado en gran variedad de hábitats, desde matorrales desérticos a pastizales en varios estados de México. En Venezuela se le conoce con el nombre de mapurite y "mapurito" en Colombia.
Conepatus semistriatus Conepatus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mephitidae familian sailkatuta dago..
Conepatus semistriatus Conepatus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Mephitidae familian sailkatuta dago..
Conepatus semistriatus est une espèce de mouffettes. Elle est présente du Mexique au nord du Pérou et à l'est du Brésil.
Conepatus semistriatus est une espèce de mouffettes. Elle est présente du Mexique au nord du Pérou et à l'est du Brésil.
Prugasti praseći smrdljivac (lat. Conepatus semistriatus) je vrsta tvora iz Srednje i Južne Amerike (od južnog Meksika do sjevernog Perua, a na krajnjem istoku od Brazila). Živi u širokom rasponu staništa, uključujući suhe šumske šikare i povremeno, u prašumama.[1]
Duljina tijela iznosi oko 57 cm, a težina oko 1,6 kg; mužjaci su veći od ženki. Ženka rađa od 2 do 5 mlada, koje hrani mlijekom oko 3 mjeseca. Noćna je samačka životinja, hrani se uglavnom beskralježnjacima, malim kralježnjacima i voćem.[1]
Prugasti praseći smrdljivac (lat. Conepatus semistriatus) je vrsta tvora iz Srednje i Južne Amerike (od južnog Meksika do sjevernog Perua, a na krajnjem istoku od Brazila). Živi u širokom rasponu staništa, uključujući suhe šumske šikare i povremeno, u prašumama.
Duljina tijela iznosi oko 57 cm, a težina oko 1,6 kg; mužjaci su veći od ženki. Ženka rađa od 2 do 5 mlada, koje hrani mlijekom oko 3 mjeseca. Noćna je samačka životinja, hrani se uglavnom beskralježnjacima, malim kralježnjacima i voćem.
Lo skunk delle Amazzoni (Conepatus semistriatus Boddaert, 1785) è una delle quattro specie di skunk dal naso di porco della famiglia dei Mefitidi. È diffuso dal Messico meridionale fino alle regioni settentrionali del Sudamerica, oltre che in una zona geograficamente isolata da questa, nel Brasile orientale.
Lo skunk delle Amazzoni ha una lunghezza testa-tronco di 34–50 cm, e una coda di 16,6–31 cm. Pesa tra 1 400 e 3 500 g; generalmente le femmine sono più piccole dei maschi[2].
Il dorso dello skunk delle Amazzoni è nero con un'area bianca che parte dalla nuca e si estende lungo tutta la regione superiore, biforcandosi in due strisce separate da una sottile striscia nera. La coda è ricoperta di peli bianchi e neri, più brevi di quelli delle altre specie del genere. La pelliccia è più setolosa rispetto a quella delle altre specie di moffetta. Come tutte le altre specie del suo genere, ha naso lungo e nudo[2].
Lo skunk delle Amazzoni è presente in due aree non contigue (disgiunte) dell'America Latina. Quella settentrionale inizia nel sud del Messico e si estende attraverso gli Stati dell'America centrale e lungo le zone costiere del Sudamerica fino alle Ande settentrionali del Perù e del Venezuela e agli llanos della Colombia. L'altra comprende una fascia del Brasile orientale[1].
Queste moffette dal dorso bianco abitano una vasta gamma di ecosistemi; in particolare si incontrano nelle zone ai piedi delle montagne, con alberi sparsi o matorral. Evitano le zone di deserto e le fitte foreste. Le popolazioni più numerose si concentrano nelle zone rocciose, con alberi sparsi[1].
Lo skunk delle Amazzoni ha abitudini notturne e si nutre di invertebrati e piccoli vertebrati che dissotterra dal terreno. In Venezuela sono stati registrati territori di estensione variabile tra i 18 e i 53 ettari. Come rifugio, utilizza le gallerie scavate dagli armadilli, ma può anche costruire da solo la propria tana. Dopo un periodo di gestazione di circa sessanta giorni, la femmina dà alla luce quattro o cinque piccoli. Al di fuori dei gruppi costituiti dalle femmine e dai propri piccoli, gli skunk delle Amazzoni tendono a condurre un'esistenza solitaria. Come tutte le altre moffette, per difendersi questi animali spruzzano un liquido nauseabondo prodotto dalle ghiandole anali[3].
Gli studiosi riconoscono sei sottospecie[4]:
L'Unione Internazionale per la Conservazione della Natura (IUCN), considerato il vasto areale e la sua adattabilità ai cambiamenti dell'habitat, classifica lo skunk delle Amazzoni come specie «a rischio minimo» (LC)[1].
Fattori di minaccia di minore importanza sono costituiti dalla caccia commerciale per la pelle e la pelliccia e, in alcune aree, dall'impiego in agricoltura dei pesticidi[1].
Lo skunk delle Amazzoni (Conepatus semistriatus Boddaert, 1785) è una delle quattro specie di skunk dal naso di porco della famiglia dei Mefitidi. È diffuso dal Messico meridionale fino alle regioni settentrionali del Sudamerica, oltre che in una zona geograficamente isolata da questa, nel Brasile orientale.
Amazoninis skunsas (lot. Conepatus semistriatus, angl. Striped Hog-nosed Skunk) – skunkinių (Mephitidae) šeimos gyvūnas. Paplitęs Centrinėje ir Pietų Amerikoje.
Gyvena įvariuose biomuose: džiunglėse, krūmynuose, kalnų pašlaitėse, uolynuose. Tai naktinis gyvūnas, vienišius. Minta bestuburiais, mažais gyvūnais, vaisiais.
Amazoninis skunsas (lot. Conepatus semistriatus, angl. Striped Hog-nosed Skunk) – skunkinių (Mephitidae) šeimos gyvūnas. Paplitęs Centrinėje ir Pietų Amerikoje.
Gyvena įvariuose biomuose: džiunglėse, krūmynuose, kalnų pašlaitėse, uolynuose. Tai naktinis gyvūnas, vienišius. Minta bestuburiais, mažais gyvūnais, vaisiais.
Svītrainais cūkšņukura skunkss (Conepatus semistriatus) ir vidēja auguma skunksu dzimtas (Mephitidae) plēsējs, kas pieder cūkšņukura skunksu (Conepatus) ģintij.
Svītrainais cūkšņukura skunkss ir tipisks tropu iemītnieks. Tas dzīvo Centrālamerikā un Dienvidamerikā Andu kalnu ziemeļrietumos un Brazīlijas austrumos. To var sastapt Belizes, Brazīlijas, Kolumbijas, Kostarikas, Ekvadoras, Hondurasas, Meksikas, Nikaragvas, Panamas, Peru un Venecuēlas teritorijās.[1] Svītrainā cūkšņukura skunksa izplatības karti var apskatīt šeit.
Atkarībā no sezonas svītrainais cūkšņukura skunkss maina savu dzīves vietu; sausajā sezonā tas apmetas atklātos zālājos un lapu koku mežos vai krūmājos, priekšroku dodot pēdējiem diviem. Lietus sezonā tas kļūst izvēlīgāks un dodas augstāk kalnos, pamatā apmetoties lapu koku mežos.[2]
Svītrainais cūkšņukura skunkss ir vidēji liels, tā ķermeņa vidējais garums ir apmēram 57 cm, svars 1,6 kg. Tēviņi ir nedaudz lielāki par mātītēm. Kā visiem cūkšņukura skunksiem tam ir gari priekšķepu nagi un pagarināts, kustīgs purns, kas nedaudz atgādina cūkas šņukuru.[2]
Svītrainais cūkšņukura skunksa kažoks ir melns ar divām baltām svītrām pāri mugurai, kas sākas uz galvas un beidzas muguras krustu daļā. Baltās svītras atrodas diezgan tuvu viena otrai, un tās atdala šaura, melna svītra. Aste ir divkrāsaina — melna ar baltu. Astes matojums ir īsāks kā citiem cūkšņukura skunksiem.[2]
Kā visiem skunksiem tam ir labi attīstīti anālie dziedzeri, kas, lai aizbaidītu ienaidniekus, izdala muskusu ar ļoti spēcīgu smaku. Dziedzeriem ir nelieli ārēji izaugumi, kas atgādina krūšu galus un kas skunksam ļauj sekrētu nomērķēt pret ienaidnieku un precīzi trāpīt mērķī.[3] Šķidrumu skunkss var izšļākt 3 metru attālumā. Ja sekrēts trāpa uz ādas, tas ādu apdedzina, bet, ja trāpa acīs, tas var izraisīt aklumu. Pat, ja šķidrums netrāpa, tā smaka ir tik kodīga, ka izraisa acu asarošanos, deguna tecēšanu un šķaudīšanas reakciju. Tomēr svītrainais cūkšņukura skunkss, ja netiek izprovocēts, ir miermīlīgs un draudzīgs dzīvnieks. To nokaitinot, pirms šķidruma izšļākšanas tas brīdinot skaļi mīņājas, sitot kājas pret zemi.[4]
Novērojot un izsekojot svītraino cūkšņukura skunksu ar raidītāju, noskaidrojās, ka tas ir vientuļnieks un aktīvs tikai naktī. Novērotais indivīds barības meklējumus uzsāka vakarā, laikā no 20:00 līdz 24:00, un tas bija aktīvs apmēram 6 stundas.[2]
Svītrainā cūkšņukura teritorija ir mainīga atkarībā no sezonas. Sausajā sezonā viens dzīvnieks pārmeklē apmēram 53 ha teritoriju, toties lietus sezonā tā samazinās līdz 18 ha. Šo teritorijas samazināšanu lietus sezonā zinātnieki skaidro ar barības pieejamību un daudzveidību, līdz ar to nav nepieciešams pārmeklēt tik lielu teritoriju.[2]
Svītrainais cūkšņukura skunkss kā citi skunksi ir visēdājs, tomēr tā galvenā barība ir kukaiņi, ķirzakas, nelieli putni un to olas.[3] Pie iespējas tas barojas arī ar augļiem un sēklām, medī oposumus, bruņnešus un nelielus grauzējus.[2]
Svītrainā cūkšņukura skunksa pārošanās un vairošanās savvaļā nav novērota, tomēr tiek pieņemts, ka tā ir līdzīga pārējiem cūkšņukura skunksiem: pārošanās notiek agri pavasarī, grūsnības periods ilgst apmēram 42 dienas, un parasti piedzimst 2—5 mazuļi. Ar pienu māte mazuļus zīda apmēram 3 mēnešus. Dzimumbriedumu jaunie cūkšņukura skunksi sasniedz 10 mēnešu vecumā.[2]
Svītrainais cūkšņukura skunkss (Conepatus semistriatus) ir vidēja auguma skunksu dzimtas (Mephitidae) plēsējs, kas pieder cūkšņukura skunksu (Conepatus) ģintij.
Svītrainais cūkšņukura skunkss ir tipisks tropu iemītnieks. Tas dzīvo Centrālamerikā un Dienvidamerikā Andu kalnu ziemeļrietumos un Brazīlijas austrumos. To var sastapt Belizes, Brazīlijas, Kolumbijas, Kostarikas, Ekvadoras, Hondurasas, Meksikas, Nikaragvas, Panamas, Peru un Venecuēlas teritorijās. Svītrainā cūkšņukura skunksa izplatības karti var apskatīt šeit.
Atkarībā no sezonas svītrainais cūkšņukura skunkss maina savu dzīves vietu; sausajā sezonā tas apmetas atklātos zālājos un lapu koku mežos vai krūmājos, priekšroku dodot pēdējiem diviem. Lietus sezonā tas kļūst izvēlīgāks un dodas augstāk kalnos, pamatā apmetoties lapu koku mežos.
De amazone-varkenssnuitskunk (Conepatus semistriatus) is een roofdier uit de familie Mephitidae. Het is een van de vijf soorten van het geslacht Conepatus.
Over de donkere rug lopen twee lichte strepen. De snuit vertoont veel overeenkomsten met die van een varken: onbehaard, breed en vrij lang. De lichaamslengte bedraagt ongeveer 40 cm met een staart lengte van 28 cm.
Het verspreidingsgebied van de amazone-varkenssnuitskunk loopt van Mexico in het noorden tot het Amazoneregenwoud van Peru en Brazilië in het zuiden. Deze soort leeft in open bosgebieden.
Bronnen, noten en/of referentiesDe amazone-varkenssnuitskunk (Conepatus semistriatus) is een roofdier uit de familie Mephitidae. Het is een van de vijf soorten van het geslacht Conepatus.
Multimedia w Wikimedia Commons Skunksowiec pasiasty[3], surillo pasiasty (Conepatus semistriatus) – gatunek ssaka z rodziny skunksowatych wysepujący w Ameryce Środkowej i Południowej od Meksyku do Peru i Brazylii. Najchętniej żyje w lasach, ale można go również spotkać na sawannach.
Długość ciała ok. 57 cm, masa ok. 1,6 kg, samce większe od samic. Sierść czarna, szorstka, z białym pasem biegnącym od szyi ku ogonowi i rozdzielającym się na dwa osobne paski. Na ogonie występują zarówno czarne, jak i białe włosy. Długie pazury. Nos podobny do świńskiego.
Nocny tryb życia. Chętnie przebywa w towarzystwie innych osobników swego gatunku. Terytorialny, rozmiar terytorium zależy od pory roku – wynosi on ok. 53 hektary podczas pory suchej i 18 hektarów podczas pory deszczowej. Wahania rozmiarów terenu powiązane są z dostępnością pożywienia, terytorium jest mniejsze, gdy jedzenia jest dużo. Żywi się głównie mięsem – ssakami, ptakami, gadami i bezkręgowcami, ale zjada też ziarna, orzechy i owoce.
Niewiele wiadomo o rozmnażaniu się tego ssaka. Prawdopodobnie okres rozrodczy przypada wiosną. Samica rodzi 2-5 młodych, które karmi mlekiem przez ok. 3 miesiące. Dojrzałość płciową osiągają w wieku ok. 10 miesięcy.
Skunksowiec pasiasty, surillo pasiasty (Conepatus semistriatus) – gatunek ssaka z rodziny skunksowatych wysepujący w Ameryce Środkowej i Południowej od Meksyku do Peru i Brazylii. Najchętniej żyje w lasach, ale można go również spotkać na sawannach.
A jaritataca, também chamada jaguacacaca, jaguaritaca, jaratacaca, jaratataca, jaritacaca, jeratataca, jeritataca, maratataca, maritacaca, maritafede, maritataca, tacaca ou cangambá (nome científico: Conepatus semistriatus)[3][4] é um pequeno mamífero carnívoro da família dos mefitídeos (Mephitidae). Pode ser encontrada desde o sul do México até a região centro-sul da América do Sul. No Brasil, ocorre da região Nordeste. É comum nos cerrados, campos, caatinga, matagal de floresta seca e, ocasionalmente, florestas tropicais. A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN) a classificou como espécie pouco preocupante (LC) em 2016. Apesar disso, se sabe que atropelamentos, a fragmentação e perda de habitat, predação por cães, uso de pesticida, comércio de pele e caça para subsistência (como medicamente e alimento) são ameaças à manutenção da espécie.
São animais pequenos, com cerca de 40 centímetros de corpo e 20 de cauda, pesando de 1,6 a 4 quilos. Sua cabeça é arredondada, o focinho é longo e sem pelo, o corpo é compacto e as patas dianteiras são negras e com garras longas. Sua cauda é volumosa e com coloração negra perto da base e branca na porção distal. Tem como arma de defesa a secreção de um líquido de odor bastante desagradável, que é produzido por uma glândula anal. Notívagos, solitários e onívoros, se alimentam principalmente de carcaças, frutos, insetos e outros invertebrados e pequenos vertebrados como anfíbios e serpentes, sendo imunes ao seu veneno. Unem-se ao sexo oposto apenas durante o período de reprodução. A gestação dura cerca de 60 dias, podendo nascer de 4 a 5 filhotes.
Quase todos os seus nomes populares derivam ou são presumidos como tendo derivado do tupi-guarani: jaritataca, jaguacacaca,[5] jeratataca,[6] jeritataca,[7] jaritataca (jarutacáca em 1627),[8] jaguaritaca (jaguoarecaqua ou jaguarecaca em 1587[9]),[10] maritacaca, maritataca, maratataca, tacaca (biarataca em 1584; mariatacaca em 1590; maratacaca em 1594; miarataca em 1610),[11] maritafede (marita(taca) + fede (v. feder))[12] derivam de *yagwara'taka ou *yarata'kaka, que deve advir de mbiara'taka (ou mbiarata'kaka);[13] [14] jaratacaca (jarataquaqua em 1618; jaratacaca desde 1696)[15] e jaratataca têm etimologia obscura;[16] cangambá é de origem incerta, [17] mas pode advir de a'kãga am'bá, "cabeça oca, estonteado".[18]
São animais pequenos, com cerca de 40 centímetros de corpo e 20 de cauda, pesando de 1,6 a 4 quilos. Têm a coloração preta ou marrom-escura, com uma listra branca saindo da cabeça antes de bifurcar no dorso e seguir paralela até a base da cauda. Sua cabeça é arredondada, o focinho é longo e sem pelo, o corpo é compacto e as patas dianteiras são negras e com garras longas. Sua cauda é volumosa e com coloração negra perto da base e branca na porção distal. Tem como arma de defesa a secreção de um líquido de odor bastante desagradável, que é produzido por uma glândula anal.[19][20][21]
A jaritataca pode ser encontrada desde o sul do México[22][23] até a região centro-sul da América do Sul. No Brasil, ocorre da região Nordeste.[21] É comum nos cerrados, campos, caatinga, matagal de floresta seca e, ocasionalmente, florestas tropicais como a Mata Atlântica.[24] Apresenta tolerância a ambientes perturbados, além de ser encontrada em áreas agrícolas como canaviais e eucaliptos.[19]
As jaritatacas são animais notívagos e solitários. Onívoros, se alimentam principalmente de carcaças, frutos, insetos e outros invertebrados e pequenos vertebrados como anfíbios e serpentes, sendo imune ao seu veneno. Unem-se ao sexo oposto apenas durante o período de reprodução. A gestação dura cerca de 60 dias, podendo nascer de 4 a 5 filhotes.[19][20]
A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN) classificou a jaritataca como espécie pouco preocupante (LC) em 2016.[2] Apesar disso, se sabe que atropelamentos, a fragmentação e perda de habitat, predação por cães, uso de pesticida, comércio de pele e caça para subsistência (como medicamento e alimento) são ameaças à manutenção da espécie.[19]
Esqueleto de jaritataca
Coração de jaritataca em exposição no MAV/USP
Dentes de uma jaritataca-listrada
A jaritataca, também chamada jaguacacaca, jaguaritaca, jaratacaca, jaratataca, jaritacaca, jeratataca, jeritataca, maratataca, maritacaca, maritafede, maritataca, tacaca ou cangambá (nome científico: Conepatus semistriatus) é um pequeno mamífero carnívoro da família dos mefitídeos (Mephitidae). Pode ser encontrada desde o sul do México até a região centro-sul da América do Sul. No Brasil, ocorre da região Nordeste. É comum nos cerrados, campos, caatinga, matagal de floresta seca e, ocasionalmente, florestas tropicais. A União Internacional para a Conservação da Natureza (UICN) a classificou como espécie pouco preocupante (LC) em 2016. Apesar disso, se sabe que atropelamentos, a fragmentação e perda de habitat, predação por cães, uso de pesticida, comércio de pele e caça para subsistência (como medicamente e alimento) são ameaças à manutenção da espécie.
São animais pequenos, com cerca de 40 centímetros de corpo e 20 de cauda, pesando de 1,6 a 4 quilos. Sua cabeça é arredondada, o focinho é longo e sem pelo, o corpo é compacto e as patas dianteiras são negras e com garras longas. Sua cauda é volumosa e com coloração negra perto da base e branca na porção distal. Tem como arma de defesa a secreção de um líquido de odor bastante desagradável, que é produzido por uma glândula anal. Notívagos, solitários e onívoros, se alimentam principalmente de carcaças, frutos, insetos e outros invertebrados e pequenos vertebrados como anfíbios e serpentes, sendo imunes ao seu veneno. Unem-se ao sexo oposto apenas durante o período de reprodução. A gestação dura cerca de 60 dias, podendo nascer de 4 a 5 filhotes.
Conepatus semistriatus[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Pieter Boddaert 1785. Conepatus semistriatus ingår i släktet trynskunkar och familjen skunkar.[4][5]
Honor är med en kroppslängd (huvud och bål) av 33 till 45 cm och en svanslängd av 13,5 till 26 cm mindre än hannar. Exemplar av hankön blir 35 till 50 cm långa och har en 14,3 till 30,9 cm lång svans. Djurets vikt varierar mellan 1,4 och 3,5 kg. Allmänt är individer i centrala Sydamerika mindre än exemplar i kontinentens norra del. Pälsens grundfärg på huvudet och bålen är svart. Hos de flesta exemplar sträcker sig två ganska smala vita strimmor från huvudets topp mot svansen med en svart strimma i mitten. Färgvariationer är hos denna skunk vanlig förekommande. Nosen påminner lite om svindjurens tryne. Conepatus semistriatus kan liksom andra skunkar sprutan en illaluktande vätska mot fiender. Den har kraftiga klor vid framtassarna.[6]
Denna skunk förekommer i Centralamerika och norra Sydamerika. En population finns mellan östra Mexiko och Panama. En annan population hittas från Venezuela till Peru och en tredje population lever i östra Brasilien. Under regntiden vistas arten i lövfällande skogar i bergstrakter. Under andra tider uppsöks även buskskogar, gräsmarker, gläntor i städsegröna skogar och odlade områden.[1]
Conepatus semistriatus äter många småfåglar och ödlor men även andra mindre djur och växtdelar.[1] Skunken är ingen specialist utan den äter vad som erbjuds.[6]
Arten gräver sin lya mellan trädens rötter eller under trädstammar som ligger på marken. Boet är ofta en till två meter lång och det ligger cirka 30 centimeter under markytan. Ibland används bon som skapades av bältdjur eller av andra djur. Individerna letar vanligen under nattens första 6 timmar efter föda.[6]
När honan inte är brunstig lever varje vuxen exemplar ensam. Efter parningen under våren är honan cirka 60 dagar dräktig. Sedan föds två till fem ungar per kull. Vuxna individer har 18 till 53 hektar stora revir.[6] De minsta reviren förekommer under regntiden, troligen på grund av lättare tillgång till föda och mindre behov av långa vandringar.[7]
Conepatus semistriatus kan anpassa sig till människans landskapsförändringar. Den är inte särskilt talrik men inte heller sällsynt.[6] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1]
Arten delas in i följande underarter:[4]
,_Natural_History_Museum,_London,_Mammals_Gallery.JPG)
Wikimedia Commons har media som rör Conepatus semistriatus.
Wikispecies har information om Conepatus semistriatus.
Conepatus semistriatus är en däggdjursart som först beskrevs av Pieter Boddaert 1785. Conepatus semistriatus ingår i släktet trynskunkar och familjen skunkar.
Країни проживання: Беліз, Бразилія, Колумбія, Коста-Рика, Еквадор, Гондурас, Мексика, Нікарагуа, Панама, Перу, Венесуела.
Він живе в широкому діапазоні середовищ існування в тому числі в сухому чагарниковому лісі, на краю вічнозеленого лісу, а іноді, в тропічному лісі і, здається, адаптований до деякого рівня людського втручання (агролісомеліорації, узлісся, луки, плантації тощо). Як правило уникає гарячих пустельних районів і густих лісів. Найбільша густота його населення у скелястих областях передгір'їв.
Морфометрія. голова і тіло довжиною 332–500 мм, хвіст довжиною 166–317 мм, задні ступні довжиною 70-102 мм, вуха довжиною 26-35 мм, вага: 1,4-3,4 кг.
Опис. Вид невеликого розміру, з довгим тулубом і короткими ногами. Конічна голова з довгою мордою. Ніс маленький і має форму як рило свині, що є потрібним для викриття комах в ґрунті. Вуха короткі, не перевищують маківку, чорного кольору і є небагато білих волосків біля основи. Очі чорні. Волосся довге, грубе і товсте. Спина чорна з двома білими смугами, що проходять по спині від голови до крупа. Вентральної область чорнуватого або темно-коричневого кольору. Хвіст довгий, більше ніж половина довжини голови і тіла з густою шерстю і пухнастий, чорний з білим кінцем. Кігті помітні і ноги пристосовані для риття.
Зубна формула: I 3/3, C 1/1, P 2/3, M 1/2 = 32 зуба.
Це нічні, солітарні тварини харчуються переважно комахами, ящірками, птахами, безхребетними і фруктами.
Conepatus semistriatus là một loài động vật có vú trong họ Chồn hôi, bộ Ăn thịt. Loài này được Boddaert mô tả năm 1785. Loài này phân bố từ Trung và Nam Mỹ (từ phía nam México tới miền bắc Peru, và trong cùng phía đông của Brazil). Chúng sinh sống trong một loạt các môi trường sống bao gồm cây bụi rừng khô và đôi khi, trong khu rừng nhiệt đới. Chúng sinh sống chủ yếu dưới chân núi và có một phần cây gỗ hoặc cây bụi trong phạm vi chung của chúng. Chúng thường tránh những khu vực sa mạc nóng và và có nhiều cây gỗ. Các quần thể lớn nhất hiện diện trong các khu vực đá, khu vực cây gỗ thưa thớt. Chúng là một loài động vật ăn đêm cô độc, ăn chủ yếu là động vật không xương sống, động vật có xương nhỏ và trái cây.
,_Natural_History_Museum,_London,_Mammals_Gallery.JPG)
.png){kind=small}
Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Conepatus semistriatus là một loài động vật có vú trong họ Chồn hôi, bộ Ăn thịt. Loài này được Boddaert mô tả năm 1785. Loài này phân bố từ Trung và Nam Mỹ (từ phía nam México tới miền bắc Peru, và trong cùng phía đông của Brazil). Chúng sinh sống trong một loạt các môi trường sống bao gồm cây bụi rừng khô và đôi khi, trong khu rừng nhiệt đới. Chúng sinh sống chủ yếu dưới chân núi và có một phần cây gỗ hoặc cây bụi trong phạm vi chung của chúng. Chúng thường tránh những khu vực sa mạc nóng và và có nhiều cây gỗ. Các quần thể lớn nhất hiện diện trong các khu vực đá, khu vực cây gỗ thưa thớt. Chúng là một loài động vật ăn đêm cô độc, ăn chủ yếu là động vật không xương sống, động vật có xương nhỏ và trái cây.
Полуполосый скунс[1] (лат. Conepatus semistriatus) — хищное млекопитающее семейства скунсовых.
Вид распространён от юга Мексики до севера Южной Америки, изолированная популяция имеется на востоке Бразилии.
Полуполосый скунс живёт в широком диапазоне сред обитания, в том числе в сухом кустарниковом лесу, на границе вечнозелёного леса, а иногда, в тропическом лесу и, вероятно, адаптирован к некоторого уровня человеческого вмешательства (агролесомелиорации, опушки, луга, плантации и так далее). Как правило, избегает жарких пустынных районов и густых лесов. Наибольшая плотность популяции наблюдается в скалистых областях предгорий.
Тело длиной 33,2—50,0 см, хвост длиной 16,6—31,7 см, задние ступни длиной 70—102 мм, уши длиной 26—35 мм, вес 1,4—3,4 кг.
Вид небольшого размера, с длинным туловищем и короткими ногами. Коническая голова с длинной мордой. Нос маленький и имеет форму как рыло свиньи является необходимым для разоблачения насекомых в почве. Уши короткие, не превышают макушку, чёрного цвета с небольшим количеством белых волосков у основания. Глаза чёрные. Волосы длинные, грубые и толстые. Спина чёрная с двумя белыми полосами, проходящими по спине от головы до крупа. Вентральная область черноватого или тёмно-коричневого цвета. Хвост длинный, больше половины длины тела с густой шерстью и пушистый, чёрный с белым концом. Когти заметны и ноги приспособлены для рытья.
Зубная формула: I 3 /3 , C 1/ 1 , P 2 /3 , M 1/ 2 = 32 зуба.
Это ночные, солитарные животные питаются преимущественно насекомыми, ящерицами, птицами, беспозвоночными и фруктами.
Полуполосый скунс (лат. Conepatus semistriatus) — хищное млекопитающее семейства скунсовых.
Вид распространён от юга Мексики до севера Южной Америки, изолированная популяция имеется на востоке Бразилии.
Полуполосый скунс живёт в широком диапазоне сред обитания, в том числе в сухом кустарниковом лесу, на границе вечнозелёного леса, а иногда, в тропическом лесу и, вероятно, адаптирован к некоторого уровня человеческого вмешательства (агролесомелиорации, опушки, луга, плантации и так далее). Как правило, избегает жарких пустынных районов и густых лесов. Наибольшая плотность популяции наблюдается в скалистых областях предгорий.
Тело длиной 33,2—50,0 см, хвост длиной 16,6—31,7 см, задние ступни длиной 70—102 мм, уши длиной 26—35 мм, вес 1,4—3,4 кг.
Вид небольшого размера, с длинным туловищем и короткими ногами. Коническая голова с длинной мордой. Нос маленький и имеет форму как рыло свиньи является необходимым для разоблачения насекомых в почве. Уши короткие, не превышают макушку, чёрного цвета с небольшим количеством белых волосков у основания. Глаза чёрные. Волосы длинные, грубые и толстые. Спина чёрная с двумя белыми полосами, проходящими по спине от головы до крупа. Вентральная область черноватого или тёмно-коричневого цвета. Хвост длинный, больше половины длины тела с густой шерстью и пушистый, чёрный с белым концом. Когти заметны и ноги приспособлены для рытья.
Зубная формула: I 3 /3 , C 1/ 1 , P 2 /3 , M 1/ 2 = 32 зуба.
Это ночные, солитарные животные питаются преимущественно насекомыми, ящерицами, птицами, беспозвоночными и фруктами.
줄무늬돼지코스컹크(Conepatus semistriatus)는 스컹크의 일종이다. 중앙아메리카부터 남아메리카(멕시코 남부부터 페루 북부 그리고 브라질 동쪽 끝)에 걸쳐 분포한다. 건조한 숲 덤불과 일부 우림 지역을 포함한 넓은 서식지에서 산다.[3] 이들 흰등스컹크는 주로 구릉 지대와 부분적으로 나무나 덤불이 무성한 곳에서 서식한다. 뜨거운 사막 지대와 울창한 산림 지역은 피하는 편이다. 가장 많은 개체군이 발견되는 곳은 바위가 있고 나무가 드물게 있는 지역이다. 야행성 동물이고, 무리를 짓지 않고 홀로 생활하며, 먹이는 주로 무척추동물과 작은 척추동물 그리고 나무 열매 등이다.[3]
다음은 스컹크과의 계통 분류이다.[4]
스컹크과 스컹크오소리속 돼지코스컹크속 줄무늬스컹크속 얼룩스컹크속두개골
