El poléu (Mentha pulegium), tamién llamáu menta poléu, ye una de les especias más conocíes del xéneru Mentha. De la familia de les llabiaes, ye una perenne cespitosa y de raigaños rizomatosas que crez bien en sitios húmedos o al pie de cursos fluviales, onde la atopa montés ente gramínees y otres plantes.
Les sos erectos tarmos cuadrangulares, bien ramificaos, pueden llegar a midir ente 30 y 40 cm. Les fueyes son llanceolaes y llixeramente dentaes, de color ente verde mediu y escuru y dispónense opuestes a lo llargo de los tarmos. Les diminutes flores rosaes nacen arrexuntaes n'apertaes inflorescencies globoses.
Esta planta arumosa ye conocida dende va sieglos en tou la cuenca del mar Mediterraneu y Asia occidental, onde crez bonalmente, poles sos propiedaes carminativas, relaxantes ya inclusive como emenagoga (que favorez l'apaición de la menstruación), tomada en fervinchu.
L'usu melecinal de mentar poléu ye vieyu, como lo demuestra la so presencia na Capitulare de villis vel curtis imperii, una orde emitida por Carlomagno que reclama a los sos campos por que cultiven una serie de yerbes y condimentos incluyendo "puledium" identificada anguaño como Mentha pulegium.
Puede usase la fueya (anque puede usase tola planta) que nel so mayor parte contién pulegona, mentol y otres sustances terpénicas como la Menton, isomentona ... (en menor proporción). El conxuntu da un efeutu carminativo (facilita la espulsión de gases intestinales) y dixestivu amás d'emenagoga (regula la menstruación). N'afecciones bronquiales leves tamién tien cierta aición como expectorante y antitusivo (per vía tópica). Usar en fervinchos como relaxante y dizse que favorez la espulsión de la llibradura dempués del partu. N'alimentación utilizar pa la so propiedá arumosa, que fai que na industria tamién s'utilice pa evitar la halitosis y en dentífricos como refrescante.
Nun ye aconseyable pa xente que carez afecciones del fégadu una y bones la pulegona, que ye'l principiu activu en mayor concentración, tien un efeutu altamente hepatotóxico. Estrayer tamién l'aceite esencial que ye'l que presenta esta tosicidá nel fégadu y pulmones, amás de ser albortivu n'animales.
Tola planta contién aceite esencial (0,5 a 1 %) a base de pulegona, una cetona non enchida. Contién tamién mentona, limoneno y otres cetones. Dixestivu y tónicu estomacal. Expectorante y antitusígeno. Emenagogo y antiespasmódico. Vermífugo. Antisépticu.
Mentha pulegium describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 577. 1753.[1]
Mentha: nome xenéricu que provién del llatín mintha, nome griegu de la ninfa Mente sociada al ríu Cocito, amigu de Plutón y que foi tresformada en planta por Proserpina.
pulegium epítetu que remanez del llatín pulex, "pulga", deber a l'antigua costume de quemar poléu nes cases pa repeler a estos inseutos. Tamién sirven pa relaxar el cuerpu.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El poléu (Mentha pulegium), tamién llamáu menta poléu, ye una de les especias más conocíes del xéneru Mentha. De la familia de les llabiaes, ye una perenne cespitosa y de raigaños rizomatosas que crez bien en sitios húmedos o al pie de cursos fluviales, onde la atopa montés ente gramínees y otres plantes.
