El aura selvática[2] (Cathartes melambrotus) ye una especie d'ave Accipitriformes[n. 1] de la familia Cathartidae. Ye tamién conocíu como zamuro grande de cabeza mariella, guala amazónica, urubú de la selva, urubú grande de cabeza mariella y oripopo cabeza mariella mayor.[4] Yera considerada la mesma especie qu'l'aura sabanera (Cathartes melambrotus) hasta que dambes especies fueron separaes taxonómicamente en 1964.[5] Nun se conocen subespecies.[6][7]
Habita los montes tropicales húmedos de tierres baxes en Suramérica y el sur d'América Central.[1] Ye una ave bastante grande, con un valumbu de 165 a 210 cm, un pesu de 1,2 a 3,2 kg y un tamañu de 70-84 cm de llargu.[8] El plumaxe del cuerpu ye negru y la cabeza y el pescuezu, que nun tienen plumes, varien en color de mariellu fondo a naranxal pálida. Escarez d'una siringe y les sos vocalizaciones llindar a gurníos y siseos baxos.
Aliméntase de carroña y alcuentra los cadabres a la vista y l'olfatu, una capacidá pocu común nes aves. Por cuenta de que'l so picu nun ye abondo fuerte p'abrir los gruesos cueros de los cadabres d'animales grandes, depende d'otres utres más grandes, como'l zopilote rei (Sarcoramphus papa), pa esto.
Al igual qu'otros utres americanes, el aura selvática utiliza térmiques pa permanecer nel aire con un esfuerciu mínimu. Nun constrúi nial: pon los sos güevos sobre superficies planes, como suelos de cueves, o nos buecos de tueros. Alimenta a les sos críes por regurgitación.
El aura selvática ye una ave grande, con un tamañu de 64-75 cm de llargu, una cola de 25-29 cm, un valumbu de 165 a 210 cm y un pesu de 1,2 a 3,2 kg.[9] El so plumaxe ye negru con un rellumu verde o moráu. El gargüelu y les partes llaterales de la cabeza nun tienen plumes. La piel de la cabeza tien un color que varia dende mariellu escura hasta naranxa pálidu. La corona ye de color azul buxu.[10] La nuca y la zona cerca de les fueses nasales son de color rosado. La parte inferior de les ales ye negru, ente que les plumes de vuelu tienen un tonu más claru. Los once plumes primaries paecen tener un color blancu cuando son vistos dende enriba.[11] La cola ye arredondiada y relativamente llarga pa una utre, y estiéndese llixeramente más allá de la punta de la nala zarrada. Nun hai dimorfismu sexual.[12] La cabeza de los xuveniles, qu'otra manera se paecen a los adultos, ye gris opacu. L'iris de los sos güeyos ye de color coloráu, les pates son de color negru, y el picu ye de color carne.[13] El güeyu tien una fila incompleta de pestañes nel párpagu cimeru y dos files nel párpagu inferior.[14] El so picu ye gruesu, arrondáu y tien una punta agabitada. La base del picu tien una cera nidia.[15] Les apertures de les fueses nasales son allargaes y escarecen de tabique. Como los demás utres americanes, el aura selvática escarez de siringe, y polo tanto nun puede emitir otru soníu qu'un xiblíu baxu.[16] Por cuenta del so vezu d'urohidrosis, les partes escamoses de les sos piernes de cutiu tienen una apariencia blanca como resultancia del ácidu úricu. Los deos delanteros de los pies son llargos y nun tán afechos a garrar.
La so apariencia ye asemeyada a la del aura sabanera (Cathartes burrovianus); sicasí, estremar d'esta en dellos aspeutos: ye más grande y más robustu que C. burrovianus, y tien una cola más llarga y más ancha; el so plumaxe ye negru brillante, ente que'l plumaxe de C. burrovianus ye marrón escuru; Les sos pates son de color más escuru y la so cabeza ye más mariella y menos naranxa/rosada que nel casu de C. burrovianus. Amás, el so vuelu ye más estable qu'el de C. burrovianus.[9] A diferencia de los demás miembros del xéneru Cathartes, el aura selvática tien plumes de vuelu primaries relativamente escures, qu'oldeen llixeramente coles plumes de vuelu secundaries y les primaries esternes, que son más pálides. El aura selvática prefier vivir nos montes, ente que el aura sabanera prefier les sabanes.[17] El aura selvática tamién ye un pocu más grande que l'aura gallipavo; namái puede ser estremada d'ésta especie, dende relativamente cerca, pola coloración de cabeza distinta. La coloración inferior de les ales ye similar a la del aura gallipavo, pero'l aura selvática polo xeneral tien una banda ancha y llixeramente más escura que cuerre verticalmente pola metá de les nales.[18]
El aura selvática distribuyir na Cuenca Amazónica tropical en América del Sur, incluyendo'l sudeste de Colombia, el sur y l'este de Venezuela, Guyana, Guayana Francesa, Surinam, el norte y l'oeste de Brasil, el norte de Bolivia, l'este de Perú y l'este d'Ecuador. En Centroamérica distribuyir en Panamá y Nicaragua.[1] Nun asocede nos Andes, nin nes tierres baxes del oeste o al norte de los Andes, tampoco nes rexones relativamente abiertes nel norte y oriente d'América del Sur, o nes rexones subtropicales del sur. Cuenta con una amplia distribución con una estensión total envalorada de 6.650.000 km².[1] Habita monte húmedu tropical de tierres baxes. Polo xeneral nun s'atopen en rexones de gran altitú.[1] Ye común nes zones con montes trupos. Puede analayar por sabanes of pacionales, pero ye raru que s'alloñar enforma de les zones montiegues qu'apurren abelugu y posibilidaes de anidación.[11]
El aura selvática pasa la nueche n'altos árboles muertos qu'ufierten una bona vista sobre'l terrén circundante. Al buscar alimentu, suel volar solu o en pareyes, escasamente en grupos. El so vuelu ye pesáu y constante. Vuela entamando, calteniendo les sos ales en posición horizontal o llixeramente enriba de lo horizontal, nuna posición conocida como «posición diedru».[11] Tien un típicu vuelu estáticu, utilizando térmiques pa caltener la so altitú ensin la necesidá de bater les sos nales.[15] Al igual que cigüeñas y otros utres americanes, tien el vezu pocu común d'urohidrosis, mexando o defecando sobre les sos propies pates pa estenar el calor por evaporación.[19]
El aura selvática subsiste de carroña, incluyendo la d'animales atropellaos y d'otros animales muertos.[13] Prefier carroña con carne fresco, pero de cutiu nun puede faer el primer corte nos cadabres porque'l so picu nun ye abondo fuerte pa romper los gruesos cueros d'animales grandes. Nun come carroña n'estáu de descomposición avanzada, una y bones esta ta contaminada con toxines microbianes.[20] Bebe agua dende charcos, estanques, o cualesquier otru recipiente d'agua.[15] Al igual qu'otres utres, desempeña un papel importante nel ecosistema, desfacer de la carroña qu'otra manera representaría un biltu d'enfermedaes.[21]
Busca la carroña cola so aguda vista, pero tamién utiliza'l so sentíu del olfatu, un sentíu compartíu colos demás miembros del xéneru Cathartes, pero pocu común nel mundu de les aves. Alcuentra carroña al detectar el golor del etanotiol, un gas producíu al entamu de la descomposición nos animales muertos. El lóbulu olfativu del so celebru, responsable del procesamientu de los golores, ye particularmente grande en comparanza con otros animales.[20] Esta carauterística de les utres americanes foi utilizada polos seres humanos: inyéctase etanotiol nos oleoductos y, de siguío, los inxenieros en busca de fugues monitorean los vuelos de les utres que busquen alimentu.[22]
El zopilote rei (Sarcoramphus papa), qu'escarez de l'habilidá de goler carroña, sigue al aura selvática escontra los cadabres, onde'l zopilote rei ruempe la piel del animal muertu. Esto da-y al aura selvática accesu a les partes comestibles, yá que nun tener un picu abondo fuerte pa esgañar el gruesu cueru d'animales grandes. Este ye un exemplu de dependencia mutua ente especies.[23] A pesar d'esto, el aura selvática ye xeneralmente movida y alloñada de los cadabres tantu pol zopilote rei como pol aura gallipavo (Cathartes aura), pos estos tienen un tamañu mayor.[21]
El aura selvática nun constrúi niales, sinón que pon los sos güevos na cornisa d'un cantil. Xeneralmente pon dos güevos de color crema con llurdios marrones y grisessobremanera alredor de la parte más grande.[11] Una niarada puede variar ente unu y tres güevos, anque dos suel ser la norma.[15] Los pitucos son altriciales; esto ye, nacen ciegos, desnudos y relativamente inmóviles; nun producen plumones sinón hasta más tarde. Los padres alimenten a les sos críes regurgitando na so picu comida predigerida, d'onde los pitucos entós beber. Les críes salen del nial a los dos o tres meses.[24]
El aura selvática ye una ave d'esmolición menor d'alcuerdu a la UICN.[1] Tien una área de distribución envaloráu de 6.650.000 km² y una población envalorada de 100.000 individuos adultos.[25] Hai pruebes que suxuren un amenorgamientu de la población de la especie, pero ésta enclín nun ye lo suficientemente importante como pa xustificar una actualización nel estáu de caltenimientu.[1]
En 1964, el aura selvática foi separáu taxonomicamente del aura selvática y reconocíu como una especie distinta. Foi descritu como tal por Alexander Wetmore. El aura selvática ye un miembru de la familia Cathartidae, xuntu coles otres seis especies d'utres americanes, ya inclúyese nel xéneru Cathartes col aura gallipavo (C. aura) y el aura sabanera (C. burrovianus). Al igual qu'otres utres americanes, el aura selvática tien un númberu cromosómico diploide de 80.[26]
El nome del xéneru, Cathartes, significa «purificador» y vien de la forma llatinizada de la pallabra griega kathartēs/καθαρτης.[27][28]
Nun esiste claridá sobre la posición taxonómica esacta del aura selvática y les demás seis especies d'utres americanes.[29] A pesar de que les utres del Nuevu Mundu y les utres eurasiáticos tienen una apariencia y funciones ecolóxiques asemeyaes, dambos grupos evolucionaron d'ancestros distintos en distintos partes del mundu. La midida na que son distintes ye onde s'enfoca anguaño l'alderique, con delles de les autoridaes taxonómiques más antigües suxuriendo que les utres americanes pueden ser ciconiformes y que tán más estrechamente rellacionaos coles cigüeñes.[30]
Autoridaes taxonómiques más recién asitien les utres americanes nel orde Accipitriformes xuntu colos utres del Vieyu Mundu,[6][31][32] o los asitien nel so propiu orde: Cathartiformes.[33][34][n. 2]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El aura selvática (Cathartes melambrotus) ye una especie d'ave Accipitriformes de la familia Cathartidae. Ye tamién conocíu como zamuro grande de cabeza mariella, guala amazónica, urubú de la selva, urubú grande de cabeza mariella y oripopo cabeza mariella mayor. Yera considerada la mesma especie qu'l'aura sabanera (Cathartes melambrotus) hasta que dambes especies fueron separaes taxonómicamente en 1964. Nun se conocen subespecies.
Habita los montes tropicales húmedos de tierres baxes en Suramérica y el sur d'América Central. Ye una ave bastante grande, con un valumbu de 165 a 210 cm, un pesu de 1,2 a 3,2 kg y un tamañu de 70-84 cm de llargu. El plumaxe del cuerpu ye negru y la cabeza y el pescuezu, que nun tienen plumes, varien en color de mariellu fondo a naranxal pálida. Escarez d'una siringe y les sos vocalizaciones llindar a gurníos y siseos baxos.
Aliméntase de carroña y alcuentra los cadabres a la vista y l'olfatu, una capacidá pocu común nes aves. Por cuenta de que'l so picu nun ye abondo fuerte p'abrir los gruesos cueros de los cadabres d'animales grandes, depende d'otres utres más grandes, como'l zopilote rei (Sarcoramphus papa), pa esto.
Al igual qu'otros utres americanes, el aura selvática utiliza térmiques pa permanecer nel aire con un esfuerciu mínimu. Nun constrúi nial: pon los sos güevos sobre superficies planes, como suelos de cueves, o nos buecos de tueros. Alimenta a les sos críes por regurgitación.
