Noble Fir

Jodła szlachetna (Abies procera) – gatunek drzew z rodziny sosnowatych. Jodła szlachetna występuje w stanie dzikim w górach na zachodzie Ameryki Północnej, od Waszyngtonu do Północnej Kalifornii, w wilgotnych lasach na wysokości 900-1800 m n.p.m.^[1] Rzadko jest sztucznie introdukowana w lasach Europy Środkowej, znacznie częściej występuje w parkach i ogrodach.

Morfologia

Pokrój

Zimozielone, żywiczne drzewa z koronami stożkowatymi lub walcowatymi. Drzewo osiągające wysokość do 80 m

Pień

Kora u młodych drzew gładka i srebnoszara, z wiekiem staje się popękana i szarobrązowa.

Liście

Igły zwykle 20-35 mm długości, tępo zakończone, osadzone gęsto, spiralnie, wygięte mocno do góry. Koloru od zielonoszarego do ciemnozielonego, posiadające z obu stron jasny, woskowy pasek.

Kwiaty

Kwiaty męskie bardzo liczne na dolnej stronie młodszych gałęzi, przede wszystkim w górnej strefie korony, początkowo mają jaskrawą barwę karminowoczerwoną, w trakcie pylenia stają się jasnożółte, kuliste o średnicy około 6 mm. Kwitnie od kwietnia do maja^[2].

Szyszki

Koloru jasnobrązowego, o jasnych odstających, ostrych łuskach, duże, wzniesione pionowo. Poszczególne łuski posiadają specyficzne wyrostki.

Szyszka jodły szlachetnej

Biologia i ekologia

W przeciwieństwie do jej licznych północnoamerykańskich krewniaków - w Europie prawie nie bywa uprawiana w lasach, natomiast dość często sadzona jest w ogrodach i parkach. Najczęściej widuje się uprawną odmianę ze srebrzysto-niebieskozielonymi szpilkami, nazywaną przez ogrodników jodłą srebrną^[2].

Przypisy

Bibliografia

1. Rodzinny atlas przyrody. Wydawnictwo RM, 2008. ISBN 978-83-7243-606-1.