dcsimg
棒球針殼的圖片
Life » » Fungi » » 子囊菌門 »

白粉菌科

Erysiphaceae

Erisifàcies ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

Erysiphales és un ordre de fongs ascomicets. L'ordre conté una sola família Erysiphaceae. Moltes espècies causen malalties a les plantes anomenades oïdis.

Sistemàtica

L'ordre conté una família (Erysiphaceae), amb 28 gèneres i aproximadament unes 100 espècies. Molts fongs imperfectes (fongs dels quals la reproducció sexual és desconeguda) hi pertanyen, especialment el gènere Oidium.

Morfologia

Els erysiphales tenen un miceli superficial que extreu els nutrients de les plantes hoste gràcies a hifes especialitzades que penetren a l'epidermis de les cèl·lules de l'hoste mitjançant òrgans anomenats haustoris. Els teleomorfs són més distintius i diversos que els anamorfs. Els cleistotecis tenen els ascs disposats en capes d'himenis semblant peritecis. Els erysiphales són notables pels apèndixs intricats que segueixen una geometria fractal dins dels nombres de Fibonacci i es poden usar per identificar les espècies.

Ecologia

Els erysiphales són paràsits obligats sobre fulles i fruits de plantes superiors, i causen la malaltia de l'oïdi. Els intents de fer-los créixer en cultius microbiològics han fallat.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Erisifàcies Modifica l'enllaç a Wikidata
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Erisifàcies: Brief Summary ( 加泰隆語 )

由wikipedia CA提供

Erysiphales és un ordre de fongs ascomicets. L'ordre conté una sola família Erysiphaceae. Moltes espècies causen malalties a les plantes anomenades oïdis.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autors i editors de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CA

Padlí ( 捷克語 )

由wikipedia CZ提供
Další významy jsou uvedeny na stránce Padlí (rozcestník).

Padlí (Erysiphales) je řád vřeckovýtrusných hub z podtřídy Leotiomycetidae. Zahrnuje jedinou čeleď, Erysiphaceae, do níž je řazeno množství hospodářsky významných parazitických hub.[1] „Padlí“ je označení pro tyto houby, ale i pro onemocnění, jež způsobují.

Popis

Erysiphales jsou obligátní ektoparazité cévnatých rostlin, tzn. nedokáží růst a rozmnožovat se nezávisle na svých hostitelských rostlinách. V typickém případě připomínají bílé a zdánlivě moučnaté skvrny, které najdeme na různých částech těl rostlin (květy, plody, listy, atd). Tyto chomáčky jsou tvořeny houbovými vlákny, jež vysílají dovnitř rostliny (do jejich peridermu) tzv. haustoria umožňující sání vody a organických látek.[2]

Životní cyklus

Padlí se šíří zpravidla pomocí konidií, které jsou unášeny nejčastěji větrem. Do rostliny prorůstají haustoria, na povrchu se tvoří kruhovité kolonie bílé, nažloutlé až červené či hnědé barvy. Po určité době vznikají nepohlavní (konidiofory) nebo pohlavní orgány (gametangia), po oplození se vyvíjí vřecka (tz. chasmothecia). Ve zralých vřeckách se nachází výtrusy vzniklé pohlavní cestou.[2]

Reference

  1. http://www.biolib.cz/cz/taxon/id59631/
  2. a b PETŘEKOVÁ, Veronika. Příprava miniatlasu zástupců padlí (řád Erysiphales). Brno, 2014 [cit. 2015-08-03]. Bakalářská práce. PALACKÝ UNIVERSITY IN OLOMOUC, Faculty of Science. Vedoucí práce Barbora Mieslerová. Dostupné online.

Související články

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia autoři a editory
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CZ

Padlí: Brief Summary ( 捷克語 )

由wikipedia CZ提供
Další významy jsou uvedeny na stránce Padlí (rozcestník).

Padlí (Erysiphales) je řád vřeckovýtrusných hub z podtřídy Leotiomycetidae. Zahrnuje jedinou čeleď, Erysiphaceae, do níž je řazeno množství hospodářsky významných parazitických hub. „Padlí“ je označení pro tyto houby, ale i pro onemocnění, jež způsobují.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia autoři a editory
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia CZ

Erysiphaceae ( 德語 )

由wikipedia DE提供
Icon tools.svg

Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Mykologie“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.

Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.


Begründung: Veraltete Systematik im bisherigen Teil "Gattungen und Arten".--Sbjoern (Diskussion) 21:57, 11. Jul. 2019 (CEST)
 src=
Mehltaubefall von Weinbeeren
 src=
Detail eines Echten Mehltaus
 src=
Echter Mehltau (vergrößert)
 src=
Kleistothecium des Eichen-Mehltaues Microsphaera alphitoides auf einem Stieleichen-Blatt

Die Erysiphaceae sind die einzige Familie in der somit monotypischen Ordnung der Echten Mehltaupilze (Erysiphales). Innerhalb der Leotiomycetes, einer Klasse der Schlauchpilze, bilden sie eine monophyletische Gruppe von obligat biotrophen Ektoparasiten, die bei verschiedenen höheren Pflanzen, darunter viele Nutz- und Zierpflanzen, den Echten Mehltau hervorrufen. Die Pilze haben daher auch eine große wirtschaftliche Bedeutung.

Biologie

Erysiphaceenarten wachsen oberflächlich auf ihrem Wirt. Auf der Blattoberfläche bildet sich ein Pilzgeflecht, das als weißer, abwischbarer Belag erscheint. Dieser bildet so genannte Haustorien aus. Dies sind spezielle Saugorgane des echten Mehltaus, die sich in den Zellen der Epidermis verankern. So wird der Pilz mit Nährstoffen versorgt. Dabei durchstoßen die Haustorien zwar die Zellwand, nicht jedoch die Plasmamembran. Durch den Entzug von Nährstoffen welkt das Blatt und fällt schließlich ab. Aus dem oberflächlichen Mycel entwickeln sich Konidienträger, auf denen Konidien (Sommersporen) angeordnet sind. Die sich nun verbreitenden Konidien sorgen für die Massenvermehrung während der Vegetationsperiode. Fruchtkörper entstehen am Ende der Vegetationsperiode durch die Verschmelzung unterschiedlich ausgeprägter Pilzfäden an der Oberfläche der befallenen Pflanzenorgane. Diese sogenannten Kleistothezien oder Chasmothecien[1] enthalten Ascosporen, die kleiner sind als Konidien.[2] Der echte Mehltau überwintert mit seinem Mycel in den Knospen der befallenen Pflanze und beginnt mit deren Austrieb wieder zu wachsen. Das heißt, er breitet sich erneut zu einem Geflecht aus und bildet Konidienträger. Die Konidien werden vom Wind verbreitet und bilden neue Infektionsherde.

Es besteht ein grundsätzlicher Unterschied zu den ebenfalls „Mehltau“ genannten Vertretern der Ordnung Peronosporales, bei denen sich der gräulich-bläuliche Pilz auf der Blattunterseite entwickelt und als Falscher Mehltau bezeichnet wird.

Ökologische Bedeutung

Echter Mehltau ist für einige mycetophage Marienkäferarten lebensnotwendig. So ernähren sich z. B. der Sechzehnfleckige und der Zweiundzwanzigpunkt-Marienkäfer ausschließlich von Mehltau.

Gattungen und Arten mit Wirtspflanzen (Auswahl)

Im Taxoboxbild ist ein von Uncinula tulasnei befallenes Blatt des Spitz-Ahorns (Acer platanoides) gezeigt. Uncinula tulasnei ist ein spezifischer Ektoparasit des Spitzahorns und gefährdet ungeachtet des manchmal dramatischen optischen Eindrucks den Wirtsbaum nicht ernstlich. Daher ist eine Bekämpfung mit Fungiziden nicht notwendig. Durch Verbrennen des abgefallenen Laubes im Herbst kann die Gefahr eines erneuten Befalls im folgenden Jahr verringert werden.

Dieses Bild zeigt auf dem weißlichen Myzel die Kleistothecien (Fruchtkörper) als zirka 100 µm große Kugeln in verschiedenen Reifegraden von gelb (unreif) bis schwarz (reif). Bei dieser Vergrößerung kann man an einigen schwarzen Kleistothecien gerade noch einen weißlich erscheinenden Flaum erkennen, der von farblosen Anhängseln gebildet wird. Die Form dieser Anhängsel ermöglicht bei stärkerer Vergrößerung die Bestimmung der Art. So sind diese Anhängsel bei Uncinula tulasnei einseitig gekrümmt zum Unterschied von der auf dem Feld-Ahorn schmarotzenden Art Uncinula bicornis, bei der sie gegabelt sind.

Gattungen und Arten

Sämtliche Gattungen und Arten nach[4]

  • Caespitotheca
    • Caespitotheca forestalis
  • Blumeria
    • Blumeria graminis
  • Cystotheca
    • Cystotheca esetacea
    • Cystotheca indica
    • Cystotheca lanestris
    • Cystotheca nanyuensis
    • Cystotheca quercina
    • Cystotheca tjibodensis
    • Cystotheca wrightii
  • Setoidium (Cystotheca-Anamorphe)
    • Setoidium murrayae
  • Podosphaera sect. Podosphaera
    • Podosphaera amelanchieris
    • Podosphaera aucupariae
    • Podosphaera biuncinata
    • Podosphaera cercidiphylli
    • Podosphaera clandestina var. clandestina
    • Podosphaera clandestina var. cydoniae
    • Podosphaera clandestina var. luxurians
    • Podosphaera clandestina var. perlonga
    • Podosphaera curvispora
    • Podosphaera erineophila
    • Podosphaera holodisci
    • Podosphaera leucotricha
    • Podosphaera longiseta
    • Podosphaera minor var. minor
    • Podosphaera minor var. longissima
    • Podosphaera myrtillina var. myrtillina
    • Podosphaera myrtillina var. major
    • Podosphaera prunicola
    • Podosphaera salatai
    • Podosphaera schlechtendahlii
    • Podosphaera setacea
    • Podosphaera spiraeae-douglasii
    • Podosphaera spiraeicola
    • Podosphaera spiralis
    • Podosphaera tridactyla
    • Podosphaera viburni
    • Podosphaera wuyishanensis
  • Podosphaera sect. Sphaerotheca
    • Podosphaera adenocauli
    • Podosphaera ainsliaeae
    • Podosphaera alpina
    • Podosphaera aphanis var. aphanis
    • Podosphaera aphanis vvar. hyalina
    • Podosphaera astericola
    • Podosphaera astilbicola
    • Podosphaera astragali
    • Podosphaera balsaminae
    • Podosphaera bidenticola
    • Podosphaera callicarpae
    • Podosphaera cardamines
    • Podosphaera carpesiicola
    • Podosphaera cassiae
    • Podosphaera catalpae
    • Podosphaera cayratiae
    • Podosphaera celastracearum
    • Podosphaera codonopsidis
    • Podosphaera collomiae
    • Podosphaera crotonis
    • Podosphaera delphinii
    • Podosphaera diclipterae
    • Podosphaera dipsacacearum
    • Podosphaera drabae
    • Podosphaera elsholtziae
    • Podosphaera epilobii
    • Podosphaera erigerontis-canadensis
    • Podosphaera erodii
    • Podosphaera euphorbiae
    • Podosphaera euphorbiae-helioscopiae
    • Podosphaera euphorbiae-hirtae
    • Podosphaera ferruginea var. ferruginea
    • Podosphaera ferruginea var. albiflorae
    • Podosphaera filipendulae
    • Podosphaera fugax
    • Podosphaera fuliginea
    • Podosphaera fusca
    • Podosphaera gunnerae
    • Podosphaera helianthemi
    • Podosphaera hibiscicola
    • Podosphaera intermedia
    • Podosphaera koreana
    • Podosphaera lini
    • Podosphaera macrospora
    • Podosphaera macularis
    • Podosphaera malloti
    • Podosphaera mors-uvae
    • Podosphaera negeri
    • Podosphaera niesslii
    • Podosphaera paeoniae
    • Podosphaera pannosa
    • Podosphaera papaveris
    • Podosphaera parietariae
    • Podosphaera pericallidis
    • Podosphaera phtheirospermi
    • Podosphaera physocarpi
    • Podosphaera phytoptophila
    • Podosphaera plantaginis
    • Podosphaera polemnii
    • Podosphaera pruinosa
    • Podosphaera pseudofusca
    • Podosphaera savulescui
    • Podosphaera senecionis
    • Podosphaera shepherdiae
    • Podosphaera sibirica
    • Podosphaera solanacearum
    • Podosphaera sparsa
    • Podosphaera spiraeae
    • Podosphaera stephanandrae
    • Podosphaera teramni
    • Podosphaera thalictri
    • Podosphaera veronicastri
    • Podosphaera violae
    • Podosphaera volkartii
    • Podosphaera xanthii
  • Fibroidum (Podosphaera-Anamorphe)
    • Fibroidum abelmoschi
    • Fibroidum acalyphae
    • Fibroidum balakrishnannii
    • Fibroidum balsaminae
    • Fibroidum cyparissiae
    • Fibroidum diosteae
    • Fibroidum emiliae-sonchifoliae
    • Fibroidum euphorbiicola
    • Fibroidum heliotropii-indici
    • Fibroidum hiratae
    • Fibroidum malachrae
    • Fibroidum pelargonii
    • Fibroidum primulae-obconicae
    • Fibroidum sesami
    • Fibroidum tingitaninum
  • Sawadaea
    • Sawadaea aesculi
    • Sawadaea bicornis
    • Sawadaea bifida
    • Sawadaea bomiensis
    • Sawadaea koelreuteriae
    • Sawadaea kovaliana
    • Sawadaea nankinensis
    • Sawadaea negundinis
    • Sawadaea polyfida
    • Sawadaea tulasnei
  • Takamatsuella
    • Takamatsuella circinata
  • Leveillula
    • Leveillula alhagi
    • Leveillula allii
    • Leveillula asterisci
    • Leveillula bornmuelleriana
    • Leveillula braunii
    • Leveillula calligoni
    • Leveillula catalpae
    • Leveillula chrozophorae
    • Leveillula clavata
    • Leveillula cleomes
    • Leveillula contractirostris
    • Leveillula cylindrospora
    • Leveillula duriaei
    • Leveillula elaeagni
    • Leveillula geraniacearum
    • Leveillula golovinii
    • Leveillula guilanensis
    • Leveillula helichrysi
    • Leveillula jaczewskii
    • Leveillula lactucae-serriolae
    • Leveillula lactucarum
    • Leveillula lanata
    • Leveillula laguninosa
    • Leveillula lappae
    • Leveillula linariae
    • Leveillula loranthi
    • Leveillula mindii
    • Leveillula osteospermi
    • Leveillula oxalidicola
    • Leveillula papilionacearum
    • Leveillula picridis
    • Leveillula ricini
    • Leveillula rubiae
    • Leveillula rutae
    • Leveillula saxaouli
    • Leveillula taurica
    • Leveillula thevenotiae
    • Leveillula tropaeolicola
    • Leveillula verbasci
    • Leveillula wasseri
  • Oidiopsis (Leveillula-Anamorphe)
    • Oidiopsis andrachnes
    • Oidiopsis balsaminae
    • Oidiopsis cisti
    • Oidiopsis gigaspora
    • Oidiopsis macrospora
    • Oidiopsis parietariae
    • Oidiopsis tagetidis
    • Oidiopsis thryallidis
  • Phyllactinia
    • Phyllactinia acaciae
    • Phyllactinia actinidiae
    • Phyllactinia actinidiae-formosanae
    • Phyllactinia actinidiae-latifoliae
    • Phyllactinia adesmiae
    • Phyllactinia aesculi
    • Phyllactinia ailanthi
    • Phyllactinia alangii
    • Phyllactinia aleuritidis
    • Phyllactinia alni
    • Phyllactinia alnicola
    • Phyllactinia ampelopsidis
    • Phyllactinia amphipterygii
    • Phyllactinia ampulliformis
    • Phyllactinia andrachnes
    • Phyllactinia angulata var. angulata
    • Phyllactinia angulata var. ulmi
    • Phyllactinia antarctica
    • Phyllactinia babayanii
    • Phyllactinia bauhiniae
    • Phyllactinia berberidis
    • Phyllactinia betulae
    • Phyllactinia brideliae
    • Phyllactinia broussonetiae-kaempferi
    • Phyllactinia caesalpiniae
    • Phyllactinia calycanthi
    • Phyllactinia camptothecae
    • Phyllactinia caricifolia
    • Phyllactinia carpini
    • Phyllactinia carpinicola
    • Phyllactinia cassiae
    • Phyllactinia cassiae-fistulae
    • Phyllactinia catalpae
    • Phyllactinia celastri
    • Phyllactinia chorisiae
    • Phyllactinia chubutiana
    • Phyllactinia combreti
    • Phyllactinia coriariae
    • Phyllactinia corni
    • Phyllactinia corylopsidis
    • Phyllactinia dalbergiae
    • Phyllactinia desmodii
    • Phyllactinia ehretiae
    • Phyllactinia elaeagni
    • Phyllactinia elsholztiae
    • Phyllactinia enkianthi
    • Phyllactinia erythrinae
    • Phyllactinia erythrinae-americanae
    • Phyllactinia euodiae
    • Phyllactinia eupteleae
    • Phyllactinia evansii
    • Phyllactinia fraxini
    • Phyllactinia fraxinicola
    • Phyllactinia gmelinae
    • Phyllactinia gorteri
    • Phyllactinia guttata
    • Phyllactinia hamamelidis
    • Phyllactinia hemipteleae
    • Phyllactinia heterophragmitis
    • Phyllactinia hippophaës
    • Phyllactinia holodisci
    • Phyllactinia jamesiae
    • Phyllactinia juglandis
    • Phyllactinia juglandis-mandshuricae
    • Phyllactinia kakicola
    • Phyllactinia kalopanacis
    • Phyllactinia lanneae
    • Phyllactinia linderae
    • Phyllactinia liriodendri
    • Phyllactinia magnoliae
    • Phyllactinia mali
    • Phyllactinia marissalii
    • Phyllactinia moricola
    • Phyllactinia nivea
    • Phyllactinia orbicularis
    • Phyllactinia ostryae
    • Phyllactinia paliuri
    • Phyllactinia parietariae
    • Phyllactinia paulowniae
    • Phyllactinia phaseolina
    • Phyllactinia philadelphi
    • Phyllactinia pistaciae
    • Phyllactinia populi
    • Phyllactinia pteroceltidis
    • Phyllactinia pterostyracis
    • Phyllactinia pyri-communis
    • Phyllactinia pyri-serotinae
    • Phyllactinia rhoina
    • Phyllactinia ribes
    • Phyllactinia rigida
    • Phyllactinia robiniae
    • Phyllactinia roboris
    • Phyllactinia sabiae
    • Phyllactinia salmonii
    • Phyllactinia sapii
    • Phyllactinia sebstianiae
    • Phyllactinia sinensis
    • Phyllactinia sphenostylidis
    • Phyllactinia terminaliae
    • Phyllactinia thirumalachari
    • Phyllactinia toonae
    • Phyllactinia tremae
    • Phyllactinia verruculosa
    • Phyllactinia zanthoxylicola
  • Pleochaeta
    • Pleochaeta indica
    • Pleochaeta polychaeta
    • Pleochaeta prosopidis
    • Pleochaeta salicicola
    • Pleochaeta shiraiana
  • Queirozia
    • Queirozia turbinata
  • Ovulariopsis (Phyllactinia- und Pleochaeta-Anamorphen)
    • Ovulariopsis ampelopsidis-ciliatae
    • Ovulariopsis asclepiadis-curassavicae
    • Ovulariopsis caricicola
    • Ovulariopsis cephalanthi
    • Ovulariopsis durantae
    • Ovulariopsis ellipsospora
    • Ovulariopsis erythrinae-abyssinicae
    • Ovulariopsis farinosa
    • Ovulariopsis lawsoniae
    • Ovulariopsis leucanae
    • Ovulariopsis macarangae
    • Ovulariopsis malloti
    • Ovulariopsis obclavata
    • Ovulariopsis papayae
    • Ovulariopsis passiflorae
    • Ovulariopsis spathodeae
    • Ovulariopsis tabebuiae-aureae
    • Ovulariopsis wissadulae
    • Ovulariopsis zanthoxyli
  • Golovinomyces
    • Golovinomyces adenophorae
    • Golovinomyces ambrosiae
    • Golovinomyces americanus
    • Golovinomyces andinus
    • Golovinomyces arabidis
    • Golovinomyces artemisiae
    • Golovinomyces asterum var. asterum
    • Golovinomyces asterum var. moroczkovskii
    • Golovinomyces asterum var. solidaginis
    • Golovinomyces biocellatus
    • Golovinomyces brunneopunctatus
    • Golovinomyces calceolariae
    • Golovinomyces californicus
    • Golovinomyces caulicola
    • Golovinomyces cichoracearum
    • Golovinomyces circumfusus
    • Golovinomyces cucurbitacearum
    • Golovinomyces cynoglossi
    • Golovinomyces depressus
    • Golovinomyces echinopsis
    • Golovinomyces euphorbiicola
    • Golovinomyces fischeri
    • Golovinomyces franseriae
    • Golovinomyces greeneanus
    • Golovinomyces hydrophyllacearum
    • Golovinomyces hyoscyami
    • Golovinomyces immersus
    • Golovinomyces inulae
    • Golovinomyces laportae
    • Golovinomyces leuceriae
    • Golovinomyces macrocarpus
    • Golovinomyces magnicellatus var. magnicellatus
    • Golovinomyces magnicellatus var. robustus
    • Golovinomyces montagnei
    • Golovinomyces orontii
    • Golovinomyces poonaensis
    • Golovinomyces prenanthis
    • Golovinomyces pseudosepultus
    • Golovinomyces riedlianus
    • Golovinomyces rogersonii
    • Golovinomyces rubiae
    • Golovinomyces senecionis
    • Golovinomyces sonchicola
    • Golovinomyces sordidus
    • Golovinomyces spadiceus
    • Golovinomyces sparsus
    • Golovinomyces valerianae
    • Golovinomyces verbasci
    • Golovinomyces verbenae
  • Euoidium (Golovinomyces-Anamorphen)
    • Euoidium agerati
    • Euoidium chrysanthemi
    • Euoidium fuegianum
    • Euoidium helichrysi
    • Euoidium ixodiae
    • Euoidium longipes
    • Euoidium lycopersici
    • Euoidium mutisiae
    • Euoidium parthenii-integrifolii
    • Euoidium pseudolongipes
    • Euoidium reginae
    • Euoidium sesami
    • Euoidium urticae
    • Euoidium vernoniicola
    • Euoidium woodfordiae
  • Neoërysiphe
    • Neoërysiphe chelones
    • Neoërysiphe cumminsiana
    • Neoërysiphe galeopsidis
    • Neoërysiphe galii
    • Neoërysiphe geranii
    • Neoërysiphe gnaphalii
    • Neoërysiphe hiratae
    • Neoërysiphe joerstadii
    • Neoërysiphe kerribeeensis
    • Neoërysiphe nevoi
    • Neoërysiphe rubiae
  • Striatoidium (Neoërysiphe-Anamorphen)
    • Striatoidium aloysiae
    • Striatoidium baccharidis
    • Striatoidium jaborosae
    • Striatoidium maquii
  • Arthrocladiella
    • Arthrocladiella mougeotii
  • Erysiphe sect. Erysiphe
    • Erysiphe abeliae
    • Erysiphe abelmoschicola
    • Erysiphe acaenae
    • Erysiphe acalyphae
    • Erysiphe aceriphylli
    • Erysiphe actinostemmatis
    • Erysiphe aggreggata
    • Erysiphe alashanensis
    • Erysiphe altingiae
    • Erysiphe aquilegiae var. aquilegiae
    • Erysiphe aquilegiae var. ranunculi
    • Erysiphe asclepiadis
    • Erysiphe aurea
    • Erysiphe balbisiae
    • Erysiphe baptisiicola
    • Erysiphe begoniae
    • Erysiphe betae
    • Erysiphe braunii
    • Erysiphe buhrii
    • Erysiphe bunkiniana
    • Erysiphe caricae
    • Erysiphe carpophila
    • Erysiphe catalpae
    • Erysiphe caulicola
    • Erysiphe celosiae
    • Erysiphe cercidis
    • Erysiphe chloranthi
    • Erysiphe circaeae
    • Erysiphe convolvuli var. convolvuli
    • Erysiphe convolvuli var. calystegiae
    • Erysiphe convolvuli var. dichotoma
    • Erysiphe coriariicola
    • Erysiphe cruciferarum
    • Erysiphe densa
    • Erysiphe deserticola
    • Erysiphe diervillae var. diervillae
    • Erysiphe diervillae var. weigelae
    • Erysiphe diervillae var. chasanensis
    • Erysiphe doidgeae
    • Erysiphe epimedii var. epimedii
    • Erysiphe epimedii var. brunnea
    • Erysiphe euphorbiae
    • Erysiphe farmanii
    • Erysiphe fimbriata
    • Erysiphe firmianae
    • Erysiphe frickii
    • Erysiphe geraniacearum
    • Erysiphe glycines
    • Erysiphe gracilis var. gracilis
    • Erysiphe gracilis var. longissima
    • Erysiphe heraclei
    • Erysiphe hommae
    • Erysiphe howeana
    • Erysiphe huayinensis
    • Erysiphe hylomeci
    • Erysiphe jatrophae
    • Erysiphe kashmiriensis
    • Erysiphe knautiae
    • Erysiphe krumbholzii
    • Erysiphe lespedezae
    • Erysiphe limonii
    • Erysiphe lini
    • Erysiphe liriodendri
    • Erysiphe lycopsidis
    • Erysiphe lythri
    • Erysiphe mayleayae
    • Erysiphe malloti
    • Erysiphe malvae
    • Erysiphe mayorii var. mayorii
    • Erysiphe mayorii var. japonica
    • Erysiphe mayorii var. cicerbitae
    • Erysiphe monascogera
    • Erysiphe otanii
    • Erysiphe pachypodii
    • Erysiphe paeoniae
    • Erysiphe panacis
    • Erysiphe parnassiae
    • Erysiphe phygelii
    • Erysiphe pileae
    • Erysiphe pisi var. pisi
    • Erysiphe pisi var. cruchetiana
    • Erysiphe plectranthi
    • Erysiphe poeltii
    • Erysiphe polygoni
    • Erysiphe puerariae
    • Erysiphe punicae
    • Erysiphe pusilla
    • Erysiphe rhododendri
    • Erysiphe rodgersiae
    • Erysiphe rorippae
    • Erysiphe rubicola
    • Erysiphe sambuci var. sambuci
    • Erysiphe sambuci var. crassitunicatae
    • Erysiphe scholzii
    • Erysiphe sedi
    • Erysiphe sepulta
    • Erysiphe sikkimensis
    • Erysiphe sp.
    • Erysiphe stephaniae
    • Erysiphe symploci
    • Erysiphe symplocicola
    • Erysiphe takamatsu
    • Erysiphe thesii
    • Erysiphe thuemenii
    • Erysiphe ulmariae
    • Erysiphe urticae
    • Erysiphe vernalis
    • Erysiphe viciae-unijugae
    • Erysiphe werneri
  • Erysiphe sect. Californiomyces
    • Erysiphe asiatica
    • Erysiphe cyclobalanopsidis
    • Erysiphe kumaonensis
    • Erysiphe monoperidiata
    • Erysiphe trinae
  • Erysiphe sect. Microsphaera
    • Erysiphe abbreviata
    • Erysiphe abeliicola
    • Erysiphe acaciae
    • Erysiphe akebiae
    • Erysiphe alphitoides
    • Erysiphe aristolochiae
    • Erysiphe astragali
    • Erysiphe atraphaxis var. atraphaxis
    • Erysiphe atraphaxis var. pluriappendicis
    • Erysiphe azaleae
    • Erysiphe baptisiae
    • Erysiphe begoniicola
    • Erysiphe benzoin
    • Erysiphe berberidicola
    • Erysiphe berberidis var. berberidis
    • Erysiphe berberidis var. asiatica
    • Erysiphe berchemiae
    • Erysiphe blasti
    • Erysiphe bremeri
    • Erysiphe bulbosa
    • Erysiphe calocladophora
    • Erysiphe caprifoliacearum var. caprifoliacearum
    • Erysiphe caprifoliacearum var. flexuosa
    • Erysiphe caryae
    • Erysiphe castaneae
    • Erysiphe castaneigena
    • Erysiphe ceanothi
    • Erysiphe celastri
    • Erysiphe chifengensis
    • Erysiphe chouardii
    • Erysiphe cinnamomicola
    • Erysiphe cladrastidis
    • Erysiphe clethrae
    • Erysiphe coluteae
    • Erysiphe coriariae
    • Erysiphe corylacearum
    • Erysiphe corylicola
    • Erysiphe corylopsidis
    • Erysiphe cotini
    • Erysiphe crispula
    • Erysiphe decaisneae
    • Erysiphe desmanthi
    • Erysiphe deutziae
    • Erysiphe diffusa
    • Erysiphe digitata
    • Erysiphe dimorpha
    • Erysiphe dipeltae
    • Erysiphe discarinae
    • Erysiphe divaricata
    • Erysiphe elevata
    • Erysiphe ellisii
    • Erysiphe epigena
    • Erysiphe erineophila
    • Erysiphe erlangshanensis
    • Erysiphe euonymi
    • Erysiphe euonymicola
    • Erysiphe euphorbiicola
    • Erysiphe exochordae
    • Erysiphe extensa var. extensa
    • Erysiphe extensa var. curta
    • Erysiphe flacourtiae
    • Erysiphe friesii var. friesii
    • Erysiphe friesii var. dahurica
    • Erysiphe galegae
    • Erysiphe golovinii
    • Erysiphe grossulariae
    • Erysiphe guarinonii
    • Erysiphe hedwigii
    • Erysiphe hedysari
    • Erysiphe hellebori
    • Erysiphe helwingiae
    • Erysiphe hyperici
    • Erysiphe hypericicola
    • Erysiphe hypogena
    • Erysiphe hypophylla
    • Erysiphe indigoferae
    • Erysiphe intermedia
    • Erysiphe itoana
    • Erysiphe izuensis
    • Erysiphe juglandis
    • Erysiphe juglandis-nigrae
    • Erysiphe lathyricola
    • Erysiphe lianyungangensis
    • Erysiphe ligustri
    • Erysiphe longissima
    • Erysiphe lonicerae var. lonicerae
    • Erysiphe lonicerae var. ehrenbergii
    • Erysiphe lonicerae-ramosissimae
    • Erysiphe ludens
    • Erysiphe magnifica
    • Erysiphe magnoliae
    • Erysiphe magnusii
    • Erysiphe mayumi
    • Erysiphe meliosmae
    • Erysiphe menispermi var. menispermi
    • Erysiphe menispermi var. dahurica
    • Erysiphe miranda
    • Erysiphe miurae
    • Erysiphe miyabeana
    • Erysiphe multappendicis
    • Erysiphe myoschili
    • Erysiphe myzodendri
    • Erysiphe neglecta
    • Erysiphe nemopanthi
    • Erysiphe neomexicana
    • Erysiphe nomurae
    • Erysiphe oehrensii
    • Erysiphe orixae
    • Erysiphe ornata var. ornata
    • Erysiphe ornata var. europaea
    • Erysiphe ovidiae
    • Erysiphe palczewskii
    • Erysiphe peckii
    • Erysiphe penicillata
    • Erysiphe phyllanthi
    • Erysiphe picrasmae
    • Erysiphe platani
    • Erysiphe prasadii
    • Erysiphe pseudoacaciae
    • Erysiphe pseudolonicerae
    • Erysiphe pseudopusilla
    • Erysiphe pulchra
    • Erysiphe quercicola
    • Erysiphe ravenelii
    • Erysiphe rayssiae
    • Erysiphe rhamnicola
    • Erysiphe ribicola
    • Erysiphe robiniae var. robiniae
    • Erysiphe robiniae var. chinensis
    • Erysiphe rosae
    • Erysiphe russellii
    • Erysiphe schizandrae
    • Erysiphe securinegae
    • Erysiphe seguinii
    • Erysiphe semitosta
    • Erysiphe seravschanica
    • Erysiphe sesbaniae
    • Erysiphe shinanoensis
    • Erysiphe sichuanica
    • Erysiphe sinomenii
    • Erysiphe sophorae
    • Erysiphe staphyleae
    • Erysiphe swainsonae
    • Erysiphe sydowiiana
    • Erysiphe symphoricarpi
    • Erysiphe symplocigena
    • Erysiphe syringae
    • Erysiphe syringae-japonicae
    • Erysiphe thaxteri
    • Erysiphe thermopsidis
    • Erysiphe tiliae
    • Erysiphe tortilis
    • Erysiphe trifoliorum
    • Erysiphe umbilici
    • Erysiphe vaccinii
    • Erysiphe vanbruntiana var. vanbruntiana
    • Erysiphe vanbruntiana var. sambuci-racemosae
    • Erysiphe verbenicola
    • Erysiphe verruculosa
    • Erysiphe viburni
    • Erysiphe wallrothii
    • Erysiphe weigelae-decorae
    • Erysiphe yamadae
  • Erysiphe sect. Typhulochaeta
    • Erysiphe alangiicola
    • Erysiphe couchii
    • Erysiphe japonica
    • Erysiphe typhulochaetoides
  • Erysiphe sect. Uncinula
    • Erysiphe actinidiae var. actinidiae
    • Erysiphe actinidiae var. argutae
    • Erysiphe adunca var. adunca
    • Erysiphe adunca var. salicis-gracilistylae
    • Erysiphe afrormosiae
    • Erysiphe alangii
    • Erysiphe alchornae var. alchornae
    • Erysiphe alchornae var. elliptispora
    • Erysiphe aleuritis
    • Erysiphe allophyli
    • Erysiphe alvimii
    • Erysiphe amanoi
    • Erysiphe angusiana
    • Erysiphe aphananthes
    • Erysiphe arcuata
    • Erysiphe aspera var. aspera
    • Erysiphe aspera var. sparsichaeta
    • Erysiphe australiana
    • Erysiphe australis
    • Erysiphe azanzae
    • Erysiphe betulina
    • Erysiphe bifurcata
    • Erysiphe bischofiae
    • Erysiphe brachystegiae
    • Erysiphe buckleyae
    • Erysiphe bulbouncinula
    • Erysiphe capreae
    • Erysiphe carpinicola
    • Erysiphe carpini-cordatae
    • Erysiphe carpini-laxiflorae
    • Erysiphe cedrelae var. cedrelae
    • Erysiphe cedrelae var. nodulosae
    • Erysiphe ceibae
    • Erysiphe celtidis
    • Erysiphe chionanthi
    • Erysiphe clavulata
    • Erysiphe clintonii
    • Erysiphe clintoniopsis
    • Erysiphe combreticola
    • Erysiphe coriariigena
    • Erysiphe crataegi
    • Erysiphe crotonis
    • Erysiphe dabashanensis
    • Erysiphe delavayi
    • Erysiphe ehretiae var. ehretiae
    • Erysiphe ehretiae var. taiwanensis
    • Erysiphe embeliae
    • Erysiphe euodiae
    • Erysiphe euphorbiacearum
    • Erysiphe euscaphidis
    • Erysiphe ficicola
    • Erysiphe flexuosa
    • Erysiphe floccosa
    • Erysiphe fragilis
    • Erysiphe fraxinicola
    • Erysiphe garugae
    • Erysiphe geniculata
    • Erysiphe heringeriana
    • Erysiphe hydrangeae
    • Erysiphe idesiae
    • Erysiphe incrassata
    • Erysiphe irregularis
    • Erysiphe jaborosae
    • Erysiphe kenjiana
    • Erysiphe kusanoi
    • Erysiphe kydiae-calycinae
    • Erysiphe lata
    • Erysiphe liquidambaris var. liquidambaris
    • Erysiphe liquidambaris var. guiyangensis
    • Erysiphe ljubarskii var. ljubarskii
    • Erysiphe ljubarskii var. aduncoides
    • Erysiphe maackiae
    • Erysiphe machiliana
    • Erysiphe macrospora
    • Erysiphe magellanica
    • Erysiphe malloticola
    • Erysiphe mandshurica
    • Erysiphe matsunamiana
    • Erysiphe miyabei
    • Erysiphe mori
    • Erysiphe necator var. necator
    • Erysiphe necator var. ampelopsidis
    • Erysiphe nishidana
    • Erysiphe nothofagi
    • Erysiphe oleosa var. oleosa
    • Erysiphe oleosa var. zhengii
    • Erysiphe paradoxa
    • Erysiphe parvula
    • Erysiphe patagoniaca
    • Erysiphe peristrophes
    • Erysiphe peruviana
    • Erysiphe picrasmicola
    • Erysiphe pirottiana
    • Erysiphe pistaciae
    • Erysiphe populicola
    • Erysiphe praelonga
    • Erysiphe prunastri
    • Erysiphe pseudocedrelae
    • Erysiphe pseudoehretiae
    • Erysiphe pseudoregularis
    • Erysiphe pyrenaica
    • Erysiphe quercifolia
    • Erysiphe religiosa var. religiosa
    • Erysiphe religiosa var. fici-nervosae
    • Erysiphe salmonii
    • Erysiphe sapindi
    • Erysiphe schizophragmatis
    • Erysiphe sengokui
    • Erysiphe sibiliae
    • Erysiphe simulans var. simulans
    • Erysiphe simulans var. rosae-rubi
    • Erysiphe simulans var. tandae
    • Erysiphe sinensis
    • Erysiphe tectonae
    • Erysiphe togashiana var. togashiana
    • Erysiphe togashiana var. rigida
    • Erysiphe toxicodendricola
    • Erysiphe udaipurensis
    • Erysiphe ulmi var. ulmi
    • Erysiphe ulmi var. ulmi-foliaceae
    • Erysiphe variabilis
    • Erysiphe verniciferae
    • Erysiphe vernoniae
    • Erysiphe viburnicola
    • Erysiphe viegasii
    • Erysiphe wadae
    • Erysiphe wuyiensis
    • Erysiphe yaanensis
    • Erysiphe yanshanensis
    • Erysiphe zelkowae
  • Pseudoidium
    • Pseudoidium abri
    • Pseudoidium abutili
    • Pseudoidium ailanthi
    • Pseudoidium alysicarpi
    • Pseudoidium antigononis
    • Pseudoidium araliacearum
    • Pseudoidium azadirachtae
    • Pseudoidium bauhiniae
    • Pseudoidium boerhaaviae
    • Pseudoidium boroniae
    • Pseudoidium braunii
    • Pseudoidium buddlejae
    • Pseudoidium buddlejae-asiaticae
    • Pseudoidium caesalpiniacearum
    • Pseudoidium cassiae-siameae
    • Pseudoidium cephalanthi
    • Pseudoidium ceratoniae
    • Pseudoidium cinnamoni
    • Pseudoidium cinnamoni-japonici
    • Pseudoidium clitoriae
    • Pseudoidium cocculi
    • Pseudoidium crotalariae
    • Pseudoidium cryptolepidis
    • Pseudoidium cyclaminis
    • Pseudoidium dombeyae
    • Pseudoidium elytrariae
    • Pseudoidium fabacearum
    • Pseudoidium grewiae
    • Pseudoidium hardenbergiae
    • Pseudoidium heliotropii-strigosi
    • Pseudoidium holopteleae
    • Pseudoidium hortensiae
    • Pseudoidium ipomoeae
    • Pseudoidium jacarandigena
    • Pseudoidium jasmini
    • Pseudoidium jatrophae
    • Pseudoidium kalanchoës
    • Pseudoidium kydiae
    • Pseudoidium lanneae
    • Pseudoidium lauracearum
    • Pseudoidium leptadeniae
    • Pseudoidium limnanthis
    • Pseudoidium manihoticola
    • Pseudoidium meliacearum
    • Pseudoidium moluccanum
    • Pseudoidium moringae
    • Pseudoidium neolycopersici
    • Pseudoidium nephelii
    • Pseudoidium nyctaginacearum
    • Pseudoidium parkinsoniae
    • Pseudoidium passiflorae
    • Pseudoidium pavettae
    • Pseudoidium pavoniae
    • Pseudoidium pedaliacearum
    • Pseudoidium peltophori
    • Pseudoidium pentatropidis
    • Pseudoidium perseae-americanae
    • Pseudoidium poinsettiae
    • Pseudoidium prinsepiae
    • Pseudoidium rauvolfiae
    • Pseudoidium santalacearum
    • Pseudoidium schmiedeknechtii
    • Pseudoidium stachytarphetae
    • Pseudoidium tamarindi
    • Pseudoidium tirumalense
    • Pseudoidium tribuli
    • Pseudoidium trichiliae
    • Pseudoidium udaiyanii
    • Pseudoidium urenae
    • Pseudoidium vincae
    • Pseudoidium yenii
    • Pseudoidium ziziphi
  • Brasiliomyces
    • Brasiliomyces chiangmaiensis
    • Brasiliomyces entadae
    • Brasiliomyces malachrae
    • Brasiliomyces setosus
  • Microidium
    • Microidium agatidis
    • Microidium bauhiniicola
    • Microidium phyllanthi
  • Oidium (Anamorphen unbekannter Gattungszugehörigkeit)
    • Oidium abutili
    • Oidium capparidacearum
    • Oidium caricae-papayae
    • Oidium cassiae-hirsutae
    • Oidium cassiae-leschenaultianae
    • Oidium crotalariae
    • Oidium dendrophtoë
    • Oidium erythrinae
    • Oidium gonostegiae
    • Oidium heveae
    • Oidium hemidesmi
    • Oidium lagasceae
    • Oidium lathyri
    • Oidium launaeae
    • Oidium mirabiliifolii
    • Oidium ocimi-sancti
    • Oidium passifloracearum
    • Oidium pergulariae
    • Oidium pharbitidis
    • Oidium piperis
    • Oidium riveae
    • Oidium royleae
    • Oidium scopariae
    • Oidium sidae
    • Oidium spilanthedis
    • Oidium spiraeae
    • Oidium stapeliae
    • Oidium vernoniae
    • Oidium xanthii

Phytopathologisches Labor und Resistenz

Als obligat biotrophe Ektoparasiten lassen sich alle Echten Mehltaupilze nicht auf Nährmedien kultivieren. Dies stellt für die Erhaltung von Reinkulturen für Resistenzprüfungen von Sorten der verschiedenen Wirtsarten ein Problem dar. Da die Resistenz gegen Echte Mehltauerreger bei einigen Wirtsarten sortenunterscheidendes Merkmal ist, ist auf die Reinerhaltung der Phytopathogene besonderes Augenmerk zu legen. So wird beispielsweise Erysiphe pisi unter semi-sterilen Bedingungen auf Fiederblättern anfälliger Erbsensorten kultiviert. Bei Wirtsarten, bei denen die Resistenz nicht zur Unterscheidung der Sorten dient, kann jedoch ohne Weiteres unter natürlichen Befallsbedingungen geprüft werden.

Literatur

  • Samuel Blumer: Echte Mehltaupilze (Erysiphaceae). VEB Gustav Fischer, Jena 1967, DNB 456140581.
  • Uwe Braun: The Powdery Mildews (Erysiphales) of Europe. Spektrum, Halle-Wittenberg 1995, ISBN 3-334-60994-4.
  • Heinz Butin: Krankheiten der Wald- und Parkbäume. Diagnose, Biologie, Bekämpfung. 3., neubearbeitete und erweiterte Auflage. Thieme, Stuttgart/ New York 1996, ISBN 3-13-639003-2, 2 Sporentafeln.
  • Stefan Mauch: Molekulare Mechanismen der MLA-vermittelten Resistenz. Inaugural-Dissertation der Mathematisch-Naturwissenschaftlichen Fakultät der Universität zu Köln. 2005, DNB 978842642/34.
  • Wolfgang Wittman: Atlas der Zierpflanzenkrankheiten. Blackwell Wissenschaftsverlag, Berlin 1995, ISBN 3-8263-3011-0.

Einzelnachweise

  1. V. Heffer, K. B. Johnson, M. L. Powelson, N. Shishkoff: Identification of Powdery Mildew Fungi anno 2006. In: The Plant Health Instructor. American Phytopathological Society, 2006, doi:10.1094/PHI-I-2006-0706-01 (online verfügbar). online verfügbar (Memento des Originals vom 14. Mai 2012 im Internet Archive)  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.apsnet.org
  2. Pierre Galet: Les maladies et les parasites de la Vigne. Tome 1. Imprimerie du Paysan du Midi, Montpellier 1977, OCLC 636929515, S. 27–42.
  3. Wolfgang Helfer: Pilze an Vogelbeere. Beiträge zur Vogelbeere. In: LWF Wissen. Band 17, 1997 (bayern.de [PDF; 25 kB]).
  4. Uwe Braun, Roger T.A. Cook: Taxonomic Manual of the Erysiphales (Powdery Mildews). CBS-Knaw Fungal Biodiversity Centre, Utrecht 2012, ISBN 978-90-70351-89-2.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Erysiphaceae: Brief Summary ( 德語 )

由wikipedia DE提供
Icon tools.svg

Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie im Abschnitt „Mykologie“ zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.

Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.

Begründung: Veraltete Systematik im bisherigen Teil "Gattungen und Arten".--Sbjoern (Diskussion) 21:57, 11. Jul. 2019 (CEST)  src= Mehltaubefall von Weinbeeren  src= Detail eines Echten Mehltaus  src= Echter Mehltau (vergrößert)  src= Kleistothecium des Eichen-Mehltaues Microsphaera alphitoides auf einem Stieleichen-Blatt

Die Erysiphaceae sind die einzige Familie in der somit monotypischen Ordnung der Echten Mehltaupilze (Erysiphales). Innerhalb der Leotiomycetes, einer Klasse der Schlauchpilze, bilden sie eine monophyletische Gruppe von obligat biotrophen Ektoparasiten, die bei verschiedenen höheren Pflanzen, darunter viele Nutz- und Zierpflanzen, den Echten Mehltau hervorrufen. Die Pilze haben daher auch eine große wirtschaftliche Bedeutung.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia DE

Erysiphales ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Erysiphales are an order of ascomycete fungi. The order contains one family, Erysiphaceae. Many of them cause plant diseases called powdery mildew.

Systematics

The order contains one family (Erysiphaceae), 28 genera and approximately 100 species. Many imperfect fungi (fungi whose sexual reproduction is unknown) belong here, especially the genus Oidium. Recent molecular data have revealed the existence of six main evolutionary lineages. Clade 1 consists of Erysiphe, Microsphaera, and Uncinula, all of which have an Oidium subgenus Pseudoidium mitosporic state. Clade 2 consists of Erysiphe galeopsidis and Erysiphe cumminsiana (anamorphs in Oidium subgenus Striatoidium). Clade 3 consists of Erysiphe species with anamorphs in Oidium subgenus Reticuloidium. Clade 4 consists of Leveillula and Phyllactinia, which have Oidiopsis and Ovulariopsis mitosporic states, respectively. Clade 5 consists of Sphaerotheca, Podosphaera, and Cystotheca, which have Oidium subgenera Fibroidium and Setoidium mitosporic states. Clade 6 consists of Blumeria graminis, which has an Oidium subgenus Oidium mitosporic state. Several morphological characters have been analysed and found not to conflict with the molecular data.

Characteristics

  • Erysiphales have a superficial mycelium which extracts nourishment from the host plant through specialized hyphae that penetrate the epidermal cells of the host by means of absorbing organs called haustoria.
  • The teleomorphs are usually more distinctive and diverse than the anamorphs. Whether the asci are bitunicate or unitunicate (i.e. consisting of one or two layers), is as yet a matter of discussion.
  • The cleistothecia (or chasmothecia) have the asci arranged in a hymenial layer, resembling perithecia.

The cleistothecia are minute, usually not much more than 0.1 millimetres (1256 in) in diameter. From the outer wall of the cleistothecium specialised hyphae (appendages) grow out. The number of asci per ascoma varies, and is important in discriminating between genera.

Life cycle

The infection of the host plant begins with the sexual ascospores, or the asexual conidia germinating on the surface of the plants leaf or stem, resulting in septate mycelium of uninucleate cells. In most powdery mildews only the epidermal cells are attacked. The external mycelium gives rise to short, erect conidiophores, each of which bear a single row of barrel-shaped spores, the youngest being at the base (the affected parts become thus covered with a forest of conidiophores assuming a white powdery appearance). The ripe spores become detached and are readily dispersed by the wind, causing fresh infection. In autumn the sexual cleistothecia are produced. The cleistothecia represent the resting (hibernating) stage of the pathogen. The ascospores remain dormant all winter to germinate in spring. When the asci expand they rupture the cleistothecia wall, throwing the ascospores into the air.

Ecology

Erysiphales are obligate parasites on leaves and fruits of higher plants, causing diseases called powdery mildews. Most attempts to grow them in culture have failed.

Erysiphales have a nearly cosmopolitan distribution, except Australia,[2] and have developed fungicide resistance just as widely.[3] Total loss of function has resulted in some cases.[3] Resistance management planning, use of multi-mode of action fungicides, and altered frequency and quantity of application are needed to slow the progress of resistance.[3]

Genera

References

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Erysiphales: Brief Summary ( 英語 )

由wikipedia EN提供

Erysiphales are an order of ascomycete fungi. The order contains one family, Erysiphaceae. Many of them cause plant diseases called powdery mildew.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia authors and editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia EN

Erysiphales ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

Erysiphales es un orden de hongos ascomicetos. El orden contiene una sola familia, Erysiphaceae. Muchos de ellos causan enfermedades de las plantas llamadas mildiú polvoriento.

Sistemática

El orden contiene una familia (Erysiphaceae), 28 géneros y aproximadamente 100 especies. Muchos hongos imperfectos (hongos cuya reproducción sexual es desconocida) pertenecen aquí, especialmente el género Oidium. Datos moleculares recientes han revelado la existencia de seis linajes evolutivos principales. Clado 1 consta de Erysiphe, Microsphaera y Uncinula, todos los cuales tienen un subgénero de Oidium y estado mitosporico Pseudoidium. El clado 2 consiste en Erysiphe galeopsidis y Erysiphe cumminsiana (anamorfos en Oidium subgénero Striatoidium). El clado 3 está formado por especies de Erysiphe con anamorfos en el subgénero Reticuloidium de Oidium. Clado 4 consiste en Leveillula y Phyllactinia, que tienen estados mitospóricos Oidiopsis y Ovulariopsis, respectivamente. Clado 5 consiste en Sphaerotheca, Podosphaera y Cystotheca, que tienen subgéneros Oidium Fibroidium y Setoidium mitosporico. El clado 6 consiste en Blumeria graminis, que tiene un subgénero de Oidium estado mitosporico Oidium. Se han analizado varios caracteres morfológicos y se ha encontrado que no entran en conflicto con los datos moleculares.

Características

  • Erysiphales tiene micelio superficial que extrae alimento de la planta huésped a través de hifas especializadas que penetran las células epidérmicas del huésped mediante órganos absorbentes llamados haustorios.
  • Los teleomorfos suelen ser más distintivos y diversos que los anamorfos. Si las ascas son bitunicadas o unitunicadas (es decir, tienen una o dos capas), es un tema de discusión.
  • Los cleistotecios tienen las ascas dispuestas en una capa himenial, que se asemeja al peritecio.

Los cleistotecios (chasmothecia) son diminutos, por lo general no mucho más de 0.1 mm de diámetro. Desde la pared exterior del cleistotecio crecen hifas especializadas (apéndices). El número de ascas por ascoma varía, y es importante para discriminar entre géneros.

  • Erysiphales es notable por los apéndices complejos que siguen la geometría fractal dentro de los números de Fibonacci y pueden ser útiles para la identificación de especies.

Ciclo de vida

La infección de la planta huésped comienza con las ascosporas sexuales o las conidias asexuales que germinan en la superficie de la hoja o el tallo de las plantas, lo que da como resultado un micelio septado de células uninucleadas. En la mayoría de los hongos polvorientos solo se atacan las células epidérmicas. El micelio externo da lugar a conidióforos cortos y erectos, cada uno de los cuales tiene una sola fila de esporas en forma de barril, siendo el más joven en la base (las partes afectadas quedan así cubiertas con un bosque de conidióforos que asumen una apariencia de polvo blanco). Las esporas maduras se desprenden y son fácilmente dispersadas por el viento, causando una infección fresca. En otoño se producen las cleistotecias sexuales. Los cleistotecios representan la etapa de reposo (hibernación) del patógeno. Las ascosporas permanecen latentes durante todo el invierno para germinar en primavera. Cuando los ascos se expanden, rompen la pared de la chasmothecia, lanzando las ascosporas al aire.

Ecología

Los Erysphales son parásitos obligados en las hojas y los frutos de las plantas superiores, causando enfermedades llamadas hongos polvorientos. La mayoría de los intentos de cultivarlos en la cultura han fracasado.

Géneros

Referencias

 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Erysiphales: Brief Summary ( 西班牙、卡斯蒂利亞西班牙語 )

由wikipedia ES提供

Erysiphales es un orden de hongos ascomicetos. El orden contiene una sola familia, Erysiphaceae. Muchos de ellos causan enfermedades de las plantas llamadas mildiú polvoriento.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores y editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ES

Jahukastelised ( 愛沙尼亞語 )

由wikipedia ET提供
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipeedia autorid ja toimetajad
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ET

Jahukastelised: Brief Summary ( 愛沙尼亞語 )

由wikipedia ET提供
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Vikipeedia autorid ja toimetajad
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia ET

Härmäsienet ( 芬蘭語 )

由wikipedia FI提供

Härmäsienet (Erysiphales) on kotelosieniin kuuluva mikrosienten lahko. Sen ainoa heimo Erysiphaceae sisältää 19 sukua ja 769 lajia.[2] Ne ovat loisia, jotka kasvattavat isäntäkasvin pinnalle vaaleaa, härmämäistä kalvoa. Alkukesästä lähtien mikrokannattimiin muodostuu mikroskooppisen pieniä kuroumia, joiden avulla sieni leviää, ja loppukesällä alkaa muodostua pieniä, tummina pisteinä kasvin pinnalla havaittavia kotelorakkoja, jotka on tarkoitettu talvehtimiselimiksi ja joissa muodostuvat koteloitiöt. Härmäsienet aiheuttavat moniin viljelyskasveihin härmäksi kutsuttuja kasvitauteja, joiden torjunta on vaikeata.[3]

Suvut

Lähteet

  1. Hibbett, D. S. et al.: A higher-level phylogenetic classification of the Fungi. Mycological Research, 2007, 111. vsk, nro 5, s. 509–547. Artikkelin verkkoversio. (englanniksi)
  2. Kirk, P.M. & Cannon, P.F. & Minter, D.W. & Stalpers, J.A.: Dictionary of the Fungi, s. 245. (10th ed.). Wallingford, UK: CABI, 2008. ISBN 978-0-85199-826-8. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 30.1.2018). (englanniksi)
  3. Kodin suuri tietosanakirja, osa 4, s. 378–379.

Aiheesta muualla

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedian tekijät ja toimittajat
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FI

Härmäsienet: Brief Summary ( 芬蘭語 )

由wikipedia FI提供

Härmäsienet (Erysiphales) on kotelosieniin kuuluva mikrosienten lahko. Sen ainoa heimo Erysiphaceae sisältää 19 sukua ja 769 lajia. Ne ovat loisia, jotka kasvattavat isäntäkasvin pinnalle vaaleaa, härmämäistä kalvoa. Alkukesästä lähtien mikrokannattimiin muodostuu mikroskooppisen pieniä kuroumia, joiden avulla sieni leviää, ja loppukesällä alkaa muodostua pieniä, tummina pisteinä kasvin pinnalla havaittavia kotelorakkoja, jotka on tarkoitettu talvehtimiselimiksi ja joissa muodostuvat koteloitiöt. Härmäsienet aiheuttavat moniin viljelyskasveihin härmäksi kutsuttuja kasvitauteja, joiden torjunta on vaikeata.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedian tekijät ja toimittajat
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FI

Erysiphales ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Les Erysiphaceae sont une famille de champignons ascomycètes. C'est l'unique famille de l'ordre des Erysiphales. Elle comprend 28 genres et approximativement 100 espèces.

De nombreuses espèces d'Erysiphaceae sont des agents pathogènes des plantes, responsables des diverses formes d'oïdium ou « maladie du blanc ».

Liste des genres

Selon Catalogue of Life (11 octobre 2014)[2] :

Liste des genres, espèces, variétés et formes

Selon NCBI (11 octobre 2014)[3] :

Notes et références

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Erysiphales: Brief Summary ( 法語 )

由wikipedia FR提供

Les Erysiphaceae sont une famille de champignons ascomycètes. C'est l'unique famille de l'ordre des Erysiphales. Elle comprend 28 genres et approximativement 100 espèces.

De nombreuses espèces d'Erysiphaceae sont des agents pathogènes des plantes, responsables des diverses formes d'oïdium ou « maladie du blanc ».

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia FR

Erysiphaceae ( 義大利語 )

由wikipedia IT提供

Le Erisifàcee (Erysiphaceae), dal greco antico ruggine (del grano), sono una famiglia di funghi ascomiceti, appartenente alla classe Leotiomycetes.

Genere

Bibliografia

  • C.J. Alexopolous, Charles W. Mims, M. Blackwell, Introductory Mycology, 4th ed. (John Wiley and Sons, Hoboken NJ, 2004) ISBN 0-471-52229-5
Controllo di autoritàLCCN (EN) sh85044738 · GND (DE) 4634261-8
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori e redattori di Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IT

Erysiphaceae: Brief Summary ( 義大利語 )

由wikipedia IT提供

Le Erisifàcee (Erysiphaceae), dal greco antico ruggine (del grano), sono una famiglia di funghi ascomiceti, appartenente alla classe Leotiomycetes.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autori e redattori di Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia IT

Erysiphaceae ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

Schimmels

De Erysiphaceae vormen een familie van de orde der Erysiphales (echte meeldauwschimmels). Veel soorten die tot deze familie behoren zijn ook bekend onder hun anamorfe vorm, zoals soorten van het geslacht Oidium.

Tot deze familie behoren allerlei poederachtige schimmels. Ze leven als obligate parasieten op planten en op de buitenkant van de plant is een witte schimmellaag te zien. Er zijn meer dan 850 soorten.[1]

Het vruchtlichaam is een cleistothecium en ascosporen. In de ongeslachtelijke fase worden er conidiosporen gevormd.

Geslachten[2]

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Braun & Cook, Taxonomic Manual of the Erysiphales (Powdery Mildews), 2012
  2. http://www.catalogueoflife.org/ Catalogue of Life]
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Erysiphaceae: Brief Summary ( 荷蘭、佛萊明語 )

由wikipedia NL提供

De Erysiphaceae vormen een familie van de orde der Erysiphales (echte meeldauwschimmels). Veel soorten die tot deze familie behoren zijn ook bekend onder hun anamorfe vorm, zoals soorten van het geslacht Oidium.

Tot deze familie behoren allerlei poederachtige schimmels. Ze leven als obligate parasieten op planten en op de buitenkant van de plant is een witte schimmellaag te zien. Er zijn meer dan 850 soorten.

Het vruchtlichaam is een cleistothecium en ascosporen. In de ongeslachtelijke fase worden er conidiosporen gevormd.

 src=

Erysiphe necator

 src=

Model van Oidium tuckeri (Erisyphe necator) met conidioforen en conidiosporen

 src=

Conidiofoor met conidiosporen

 src=

Kieming en penetratie

 src=

Cleistothecium van Erysiphe adunca

 src=

Cleistothecium van eikenmeeldauw (Erysiphe alphitoides) op een blad van de zomereik. De aanhangsels van het cleistothecium verschillen per soort.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Wikipedia-auteurs en -editors
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia NL

Mączniakowce ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供
 src=
Klejstotecjum z przyczepkami u Erysiphe alpithoides
 src=
Grzybnia i konidiofory Erysiphe necator na skórce zaatakowanej rośliny

Mączniakowce (Erysiphales H. Gwynne-Vaughan) – rząd grzybów z klasy patyczniaków (Leotiomycetes, )[1].

Morfologia i rozwój

Mączniakowce zbudowane są z rozgałęzionych strzępek. Strzępki są septowane, tzn. podzielone są poprzecznymi przegrodami (septami) na jednojądrowe komórki tworzące wielokomórkową grzybnię. Grzybnia rozwija się wyłącznie na powierzchni zaatakowanych roślin, przytwierdzając się do nich przylgami. Z przylg wyrastają cienkie strzępki wrastające do komórek epidermy zaatakowanej rośliny. Są to ssawki, za pomocą których grzybnia pobiera od gospodarza wodę i substancje odżywcze[2].

Rozmnażają się zarówno płciowo, jak i bezpłciowo. Rozmnażanie bezpłciowe dokonuje się poprzez zarodniki zwane konidiami i odbywa się wczesną wiosną i latem. Zaczyna się, gdy temperatura powietrza wzrasta powyżej około 15 °C. Konidia wytwarzane są w ogromnych ilościach na wzniesionych strzępkach zwanych konidioforami. Zarodniki konidialne przenoszone są poprzez wiatr, krople wody i owady na następne części roślin lub następne rośliny, dokonując ich zakażenia. Rozmnażanie płciowe odbywa się pod koniec lata i jesienią. Na powierzchni porażonych roślin powstają wówczas niewielkie, ciemne i mniej więcej kuliste owocniki typu klejstotecjum. Na owocnikach tych występują różnego rodzaju wyrostki zwane przyczepkami. Ich budowa ma duże znaczenie przy oznaczaniu gatunków. W perytecjach powstają worki, w których wytwarzane są w wyniku gametangiogamii zarodniki zwane askosporami. W jednym perytecjum znajduje się od jednego do wielu worków – w zależności od gatunku. U większości występujących w Polsce mączniakowców askospory zimują na powierzchni roślin, a wiosną rozwija się z nich nowa grzybnia. Wyjątkiem jest np. Neoerysiphe galeopsidis, u którego askospory powstają dopiero wiosną[2].

Systematyka

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum

Erysiphales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Rodzaje

Według ciągle aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Dictionary of the Fungi rząd Eryspihales to takson monotypowy zawierający jedną tylko rodzinę z kilkudziesięcioma rodzajami[3]:

Znaczenie

Mączniakowce są obligatoryjnymi pasożytami roślin, tzn. że mogą się rozwijać tylko na żywych roślinach. Są szeroko rozprzestrzenione na całym świecie. Występują zarówno na roślinach dziko rosnących, jak i na uprawnych. Pasożytują głównie na liściach i owocach roślin wyższych. Wywoływane przez nie choroby nazywane są mączniakami prawdziwymi, w odróżnieniu od „mączniaków rzekomych”, wywoływanych przez grzyby z grupy lęgniowców (Oomycota). Mączniaki prawdziwe są trudne do zwalczenia i wywołują duże szkody w gospodarce człowieka[4].

Przypisy

  1. a b Index Fungorum (ang.). [dostęp 2016-05-19].
  2. a b Flora Polska. Grzyby (Mycota) 15: Ascomycetes, Erysiphales. Sałata B. 1985. PWN, Warszawa-Kraków
  3. CABI databases (ang.). [dostęp 2016-05-07].
  4. red.: Selim Kryczyński i Zbigniew Weber: Fitopatologia. Tom 1. Podstawy fitopatologii. Poznań: PWRiL, 2010. ISBN 978-83-09-01-063-0.
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Mączniakowce: Brief Summary ( 波蘭語 )

由wikipedia POL提供
 src= Klejstotecjum z przyczepkami u Erysiphe alpithoides  src= Grzybnia i konidiofory Erysiphe necator na skórce zaatakowanej rośliny

Mączniakowce (Erysiphales H. Gwynne-Vaughan) – rząd grzybów z klasy patyczniaków (Leotiomycetes, ).

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia POL

Erysiphales ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供
 src=
Oídio pulverulento num cacho de uvas
 src=
Oídio pulverulento numa folha de abóbora
 src=
Detalhe de uma infecção de Uncinula tulasnei.
 src=
Infecção por Uncinula tulasnei (ampliação).
 src=
Cleistotécio de Microsphaera alphitoides sobre uma folha de carvalho.

Erysiphales é uma ordem monofilética de fungos ascomicetos, monotípica, integrando como única família os Erysiphaceae. Os fungos que integram este agrupamento taxonómico são biotrofos ectoparasitas obrigatórios de múltiplas espécies de angiospérmicas, entre as quais muitas espécies com interesse agronómico. Muitas espécies deste grupo taxonómico causam as doenças das plantas conhecidas por oídio pulverulento, o que dá ao grupo uma grande importância económica.

Sistemática

A ordem contém apenas a família Erysiphaceae, com 28 géneros e cerca de espécies. Muitos fungos imperfeitos (fungos cuja reprodução sexual é desconhecida) pertencem a este agrupamento taxonómico, especialmente os fungos dos géneros Oidium com grande importância económica por serem importantes patógenos das plantas.

Estudos recentes de sistemática molecular revelaram a existência de seis linhagem evolucionárias principais. Essas linhas evolucionárias são congruentes com a análise de diversas características morfológicas,. As linhas evolucionárias são as seguintes: :

Ecologia

Os fungos do grupo Erysiphales são parasitas obrigatórios em folhas e frutos de angiospérmicas, causando as fitopatologias conhecidas por oídio pulverulento. A maioria das tentativas de cultivar estes fungos em cultura microbiológica falharam.

Características

Os fungos do grupo Erysiphales apresentam um micélio superficial que extrai nutrientes da planta hospedeira através de hifas especializadas que penetram as células epidérmicas da planta com órgão de obsorção especializados designados por haustórios.

Os estados teleomorfos são geralmente mais distintos e diversos que os anamorfos. Não é seguro que os ascos sejam bitunicados ou unitunicado (i.e. consistem numa ou duas camadas celulares).

Os cleistotécios apresentam os ascos arranjados em camadas himeniais, semelhantes a peritécios.

Os cleistotécios (casmotécios) são minúsculos, geralmente não muito superiores a 0.1 mm de diâmetro. Da parede externa dos cleistotécios projectam-se hifas especializadas. O número de ascos por ascoma varia e é uma característica importante na distinção entres géneros.

Os Erysiphales são notáveis pela presença de intrincadas hifas especializadas cuja estrutura segue uma geometria fractal ditada por séries de Fibonacci que são utilizadas para identificação das espécies.

Ciclo de vida

A infecção da planta hospedeira começa com os ascosporos sexuais ou com os conídios assexuais germinando na superfície das folhas ou caules da planta. Da germinação resulta a formação de um micélio septado formado por células uninucleadas. Na maioria dos casos, o oídio pulverulento resultante desta germinação apenas ataca as células epidérmicas da planta.

A porção externa do micélio, que fica no exterior sobre a superfície da folha ou caule, desenvolve conidióforos curtos e erectos, cada um dos quais produz uma fiada única de esporos cilíndricos, dos quais os mais jovens formam-se na base. São estas estruturas, essencialmente formadas por uma miríade de conidióforos, que dão à superfície das plantas afectadas o típico aspecto pulverulento que caracteriza este tipo de oídio.

Os esporos maduros destacam-se e são facilmente dispersos pelo vento, causando novas infecções.

No final do ciclo de vida, geralmente no outono, são produzidos cleistotécios sexuais, os quais correspondem ao estado de repouso (hibernante) do patógeno. Os ascosporos permanecem dormentes todo o inverno para germinarem na primavera seguinte. Quando os ascos se expandem, provocam a ruptura da parede do casmotécio, libertando os ascosporos no ar.

Géneros

A família Erysiphaceae inclui os seguintes géneros:

Referências

  • mycolog.com [1]
  • Saenz&Taylor, 1999 [2][ligação inativa]
  • A University of Winnipeg page on Erysiphales [3]
  • Key to common genera (4 megabyte file) [4]
  • C.J. Alexopolous, Charles W. Mims, M. Blackwell, Introductory Mycology, 4th ed. (John Wiley and Sons, Hoboken NJ, 2004) ISBN 0-471-52229-5
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Erysiphales: Brief Summary ( 葡萄牙語 )

由wikipedia PT提供
 src= Oídio pulverulento num cacho de uvas  src= Oídio pulverulento numa folha de abóbora  src= Detalhe de uma infecção de Uncinula tulasnei.  src= Infecção por Uncinula tulasnei (ampliação).  src= Cleistotécio de Microsphaera alphitoides sobre uma folha de carvalho.

Erysiphales é uma ordem monofilética de fungos ascomicetos, monotípica, integrando como única família os Erysiphaceae. Os fungos que integram este agrupamento taxonómico são biotrofos ectoparasitas obrigatórios de múltiplas espécies de angiospérmicas, entre as quais muitas espécies com interesse agronómico. Muitas espécies deste grupo taxonómico causam as doenças das plantas conhecidas por oídio pulverulento, o que dá ao grupo uma grande importância económica.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Autores e editores de Wikipedia
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia PT

Борошнисторосяні гриби ( 烏克蘭語 )

由wikipedia UK提供
species:
Проект Віківиди має дані за темою:
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Автори та редактори Вікіпедії
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia UK

Борошнисторосяні гриби: Brief Summary ( 烏克蘭語 )

由wikipedia UK提供
species: Проект Віківиди має дані за темою:Борошнисторосяні гриби
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Автори та редактори Вікіпедії
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia UK

Эризифовые ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供
Царство: Грибы
Подцарство: Высшие грибы
Отдел: Аскомицеты
Подотдел: Pezizomycotina
Порядок: Эризифовые
Международное научное название

Erysiphales Gwynne-Vaughan, 1922

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 612918NCBI 34371EOL 5624MB 90471

Эризифовые, или настоящие мучнисторосяны́е грибы (лат. Erysiphales) — порядок сумчатых грибов (Ascomycota). В составе единственного семейства Erysiphaceae выделяют 19 родов и свыше 700 видов[1]. Все представители — облигатные паразиты цветковых растений (как правило, двудольных), на поверхности которых мицелий с многочисленными конидиеносцами образует характерный мучнистый налёт[2]. Эризифовые паразитируют с помощью гаусторий на клетках эпидермы, стеблей, цветков и плодов; у небольшого числа представителей гаустории могут проникать в мезофилл[2].

Хозяйственное значение

Среди мучнисторосяных грибов есть ряд опасных патогенов сельскохозяйственных культур[2]:

Классификация

Примечания

  1. Kirk P. M., Cannon P. F., Minter D. W., Stalpers J. A. Ainsworth and Bisby's Dictionary of the Fungi. — 10th editon. — CAB International. — ISBN 978 0 85199 826 8.
  2. 1 2 3 Webster J., Weber R. Hymenoascomycetes: Erysiphales // Introduction to Fungi. — 3rd edition. — Cambridge: Cambridge University Press, 2006. — P. 390—413. — 841 p. — ISBN 978-0-521-80739-5.
Грибы Это заготовка статьи по микологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её.  title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

Эризифовые: Brief Summary ( 俄語 )

由wikipedia русскую Википедию提供

Эризифовые, или настоящие мучнисторосяны́е грибы (лат. Erysiphales) — порядок сумчатых грибов (Ascomycota). В составе единственного семейства Erysiphaceae выделяют 19 родов и свыше 700 видов. Все представители — облигатные паразиты цветковых растений (как правило, двудольных), на поверхности которых мицелий с многочисленными конидиеносцами образует характерный мучнистый налёт. Эризифовые паразитируют с помощью гаусторий на клетках эпидермы, стеблей, цветков и плодов; у небольшого числа представителей гаустории могут проникать в мезофилл.

許可
cc-by-sa-3.0
版權
Авторы и редакторы Википедии

白粉菌目 ( 漢語 )

由wikipedia 中文维基百科提供
模式屬 白粉菌属 Erysiphe
R. Hedw. ex DC.

见内文

白粉菌目学名:Erysiphales)是子囊菌门锤舌菌纲的一目,该目仅有白粉菌科(Erysiphaceae)一单科。

本目真菌通常寄生植物表面,其产生的大量分生孢子梗与分生孢子使植物表面看似涂上了一层白粉,故被称为白粉菌。由其所引起的植物病害则被称为白粉病[1]

参考文献

  1. ^ 中国科学院中国孢子植物志编辑委员会. 中国真菌志(第一卷)白粉菌目. (原始内容存档于2006-10-25).
 title=
許可
cc-by-sa-3.0
版權
维基百科作者和编辑
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 中文维基百科

白粉菌目: Brief Summary ( 漢語 )

由wikipedia 中文维基百科提供

白粉菌目(学名:Erysiphales)是子囊菌门锤舌菌纲的一目,该目仅有白粉菌科(Erysiphaceae)一单科。

本目真菌通常寄生植物表面,其产生的大量分生孢子梗与分生孢子使植物表面看似涂上了一层白粉,故被称为白粉菌。由其所引起的植物病害则被称为白粉病

許可
cc-by-sa-3.0
版權
维基百科作者和编辑
原始內容
參訪來源
合作夥伴網站
wikipedia 中文维基百科