El baniano (Ficus benghalensis), nome común que comparte con otres especies del xéneru Ficus, ye un árbol endemicu de Bangladex, India y Sri Lanka.
Puede crecer hasta convertise nun árbol xigante que s'estiende por delles hectárees. Ficus benghalensis produz raigaños aéreos nes cañes que crecen escontra baxo como si fueren lianas. Una vegada qu'estos raigaños lleguen al suelu, enraigonen y vuélvense maderices y de soporte, vuélvense raigaños fúlcreas.
Recibe otros nomes más suxerentes, por casu figal de Bengala, higuerote o figal estranguladora. Lo de figal deber a qu'ésta tamién ye de la familia de los ficus y lo d'estranguladora a qu'empieza siendo epífito, esto ye, sofitándose n'otru árbol al que termina afogando. D'esti fechu procede tamién otru nome de munches especies de Ficus col que se conoz en Venezuela y n'otros países americanos: el de matapalo.
Esta planta ye orixinal de la India y de Ceylán (Sri Lanka). Los banianos, al igual que les distintes especies de matapalos, reprodúcense fácilmente por grana o por estaca, y de cutiu vanse estendiendo dende'l llugar orixinal por aciu raigaños aéreos que fondien nel suelu y empiecen a crecer y engrosase hasta'l puntu de que se "independicen" del tueru orixinal, llogrando asina "emigrar" dacuando a grandes distancies, tal como se ve na imaxe tomada en Caraques. En dicha imaxe puede trate como'l tueru orixinal d'un baniano inclinar escontra la cai (Avenida La Salle en Caraques) desenvolviendo numberosos raigaños que pueden soldase y convertise en tueros que sirven de sosten, colo que pueden algamar cierta distancia hasta llegar a un llugar onde esiste un mayor grau de solazu, nesti casu, la mesma avenida, llueñe de los edificios qu'hai a entrambos llaos de la mesma. Trátase d'una simple adaptación a unes condiciones ecolóxiques bien complexes.
Les granes de los banianos pueden cayer y crecer cerca d'un árbol, dacuando del propiu árbol d'onde proceden les mesmes, y tamién suelen fructificar en dalguna oquedad d'un tueru o d'una paré o roca. Adulces empiecen a crecer yá que tienen gran capacidá de sofitase como epífitas en cualquier oxetu que los sirva pa xubir en busca de los rayos solllabres. En condiciones normales, l'árbol crez hasta qu'algama un nivel onde consigue la mayor cantidá de lluz solar, polo cual el so altor puede variar considerablemente. Por ello, onde esti árbol predomina nun llugar, más que crecer n'altor van estendiéndose en superficie, buscando les escamplaes que queden ensin vexetación. Polo xeneral, la copa d'esti árbol estiende sobre un diámetru bastante superior al so altor.
Munchos pueblos d'Asia faen muncha vida social debaxo de los banianos, pos los protexe de los rayos del Sol. Al traviés de los sos raigaños y cañes la xente pasia, constrúi templos, y pon mercadinos. Ello ye que el nome de baniano vien de los mercadinos. Los mercaderes ambulantes recibíen el nome de banianos. Como yera habitual que punxeren los sos tenderetes so estos árboles, llegar a identificar el nome de los árboles col d'el vendedores ambulantes.
Budistes y hindús considerar un árbol sagráu. De los sos frutos llográronse medicines contra la llepra y la diabetes [ensin referencies]. El sabor del frutu nun ye bien curiosu pa los humanos, pero hai monos a los que los encantar [ensin referencies]. Lo mesmo asocede con esperteyos y ciertes aves. Los elefantes comen les sos fueyes con prestu.
El baniano más famosu ye'l del Xardín Botánicu de Calcuta. Tien más de 230 años d'edá y ocupa una superficie de 12.000 metros cuadraos; más o menos un círculu con un diámetru de 120 m. La circunferencia del tueru principal ye de más de doce metros.
A pesar d'esa fama, el llibru Guinness de Récores diznos que'l más grande tamién ta nuna ciudá india, na ciudá de Kadiri. L'árbol en cuestión llámase Thimmamma Marrimanu.
Thimmamma, según los paisanos, ye'l nome d'una muyer que salvó al so home cola so devoción. Una lleenda local diz que si una pareya ensin fíos reza a Thimmamma sol árbol, al añu siguiente va tener un fíu.
N'España hai bonos exemplares de baniano, especialmente na isla de Tenerife, anque nada comparable a los de Calcuta o Kadiri.
N'inglés llámase-y Banyan.
Ficus benghalensis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1059–1060. 1753.[1]
Ficus: nome xenéricu que se deriva del nome dáu en llatín al figu.[2]
benghalensis: epítetu xeográficu qu'alude al so localización en Bengala.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El baniano (Ficus benghalensis), nome común que comparte con otres especies del xéneru Ficus, ye un árbol endemicu de Bangladex, India y Sri Lanka.
Benqal ənciri (lat. Ficus benghalensis) — tutkimilər fəsiləsinin əncir cinsinə aid bitki növü.
Плоды фикуса бенгальского
_trunk_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6634.jpg)
_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6635.jpg)
-_Female_looking_for_ripe_Banyan_tree_(Ficus_benghalensis)_figs_in_Secunderabad_W_IMG_6636.jpg)
Benqal ənciri (lat. Ficus benghalensis) — tutkimilər fəsiləsinin əncir cinsinə aid bitki növü.
Ficus benghalensis, el banià d'Índia, és una espècie de gran arbre del gènere de la figuera (Ficus). És una planta nadiua del subcontinent indi. Ficus benghalensis produeix arrels aèries.
Les seves figues són menjades per ocells i animals. Les llavors són dispersades pels ocells passant pel seu sistema digestiu i millorant així la germinació.[1]
Aquest arbre es considera sagrat a l'Índia,[2] fa molta ombra i és plantat en moltes carreteres. És l'arbre nacional de l'Índia.[3]
És l'arbre més gros del món quan se'n té en compte la superfície de la capçada. Un individu, Thimmamma Marrimanu, a Andhra Pradesh, ocupa una superfície de 19.107 metres quadrats, i és així l'arbre de més volum de capçada del món.
Ficus benghalensis, el banià d'Índia, és una espècie de gran arbre del gènere de la figuera (Ficus). És una planta nadiua del subcontinent indi. Ficus benghalensis produeix arrels aèries.
Die Banyan-Feige (Ficus benghalensis), auch Banyanbaum oder Bengalische Feige genannt, ist eine Art der Untergattung Urostigma aus der Gattung der Feigen (Ficus) in der Familie der Maulbeergewächse (Moraceae). Die Art, ursprünglich in Süd- und Westindien beheimatet, ist mittlerweile in den gesamten Tropen zu finden. Fälschlicherweise werden auch andere Arten der Untergattung Urostigma, z. B. die Großblättrige Feige, gelegentlich als Banyanbaum bezeichnet.
Der Banyan wächst epiphytisch und nicht wirtsspezifisch im Geäst eines Baumes, der zunächst keinen Schaden nimmt, da der Banyan kein Schmarotzer ist. Er sendet Luftwurzeln aus, die sich mit der Zeit zu einem dichten Netz entwickeln. Haben die Wurzeln den Boden erreicht, kommt es zu einem Wachstumsschub, da die Pflanze nun nicht mehr ausschließlich auf das Substrat angewiesen ist, das sich auf dem Wirtsbaum angesammelt hat. Mit zunehmendem Alter wird der befallene Baum schließlich erdrückt und stirbt ab.
Banyanbäume erreichen eine Wuchshöhe von 20 Metern, selten bis zu 30 Metern. Die Borke ist grau und glatt, der unregelmäßig geformte Stamm ist kurz und teilt sich bald in weit ausladende Äste. Das Holz ist weich, wenig dauerhaft und nur von geringem wirtschaftlichem Nutzen. Den Seitenästen entspringen Luftwurzeln, die sich bei Bodenkontakt verdicken und stammähnlich die Krone stützen. Auf diese Weise kann der Banyanbaum mit der Zeit eine Bodenfläche von mehreren Hundert Quadratmetern einnehmen. Die Wurzeln verlaufen flach unter der Oberfläche und sind weitestreichend. Der Banyanbaum hat große, ledrige Blätter. Sie sind eiförmig bis elliptisch mit abgerundeter oder leicht herzförmiger Basis, vorne enden sie stumpf. Der Blattstiel ist 1,5 Zentimeter lang, die Nebenblätter sind 2 bis 2,5 Zentimeter lang und umhüllen die Knospen, sie fallen ab, wenn das Blatt sich entfaltet. Die jungen Blätter sind rötlich gefärbt und ebenso wie junge Zweige weich behaart. Die Blätter haften etwa für ein Jahr am Baum, dann wird innerhalb kurzer Zeit die ganze Beblätterung durch neuen Austrieb ersetzt.
Die Blüten sind in spezialisierten, für Feigen typischen Blütenständen zusammengefasst. Diese Blütenstände enthalten bei der Banyan-Feige männliche, weibliche und sterile Blüten gleichzeitig. Die männlichen Blüten stehen gehäuft an der Öffnung des Blütenstands, sie bestehen aus vier breiten Kronblättern und einem Staubblatt. Weibliche Blüten haben reduzierte Kronblätter und einen langen Griffel. Sterile Blüten bilden ebenfalls breite Kronblätter sowie einen kurzen Griffel aus. Die Wespenart Eupristina masonii bestäubt die Blüten der Banyan-Feige. Sie dringt in den Blütenstand ein und legt durch den Griffel Eier in die Samenanlagen, wo sich die Larven entwickeln. Die Pflanze führt einen weißen Milchsaft. Die Feigen werden von Vögeln, Fledermäusen, Eichhörnchen und Affen gefressen, was zur Verbreitung der Bäume über den Kot beiträgt.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 26.[1]
Die Banyan-Feige war ursprünglich im Nordwesten Indiens am Abhang des Himalaya, in den Deccan-Bergen sowie im Süden Indiens heimisch. Heute ist sie durch Anpflanzungen im ganzen südostasiatischen Raum weit verbreitet.
Die Banyan-Feige wird als Parkbaum gepflanzt, wo sie durch ihre Ausmaße und breite Kronenform einen hohen Zierwert hat. Das Holz wird selten verwendet, gelegentlich für Verbau unter Wasser; härter und elastischer ist das Holz der Stützwurzeln. Aus jungen Luftwurzeln lassen sich grobe Seile fertigen.
Der Milchsaft wird gelegentlich medizinisch verwendet, ebenso wie die Wurzelspitzen.
In Indien wird der Banyanbaum insbesondere von Hindus als heiliger Baum verehrt. Zweige der Banyan-Feige werden bei rituellen Handlungen eingesetzt.
Ficus benghalensis wurde 1737 von Carl von Linné beschrieben, wobei er später auch den Namen Ficus indica verwendete. Der Artname bezieht sich auf die Region Bengalen. Die Bezeichnung „Banyan“ geht auf banyas, hinduistische Händler am Persischen Golf, zurück. Diese versammelten sich unter bestimmten Bäumen; der Name wurde von Europäern auf die Bäume übertragen.
Eine nah verwandte Art ist Ficus arnottiana. Es gibt einige in der Blattform und in der Ausbildung von Luftwurzeln abweichende Populationen; eine davon wird manchmal als Ficus krishnae abgetrennt.
Die Banyan-Feige (Ficus benghalensis), auch Banyanbaum oder Bengalische Feige genannt, ist eine Art der Untergattung Urostigma aus der Gattung der Feigen (Ficus) in der Familie der Maulbeergewächse (Moraceae). Die Art, ursprünglich in Süd- und Westindien beheimatet, ist mittlerweile in den gesamten Tropen zu finden. Fälschlicherweise werden auch andere Arten der Untergattung Urostigma, z. B. die Großblättrige Feige, gelegentlich als Banyanbaum bezeichnet.
She lus figgagh eh banian, as billey ashoonagh ny h-Injey. [1].
T'eh goaill toshiaght myr epiphyte ta foghaney ayns scaaney ayns billey (ny troggal, ny keayrtyn). Ta ny rassyn goll er skeaylley ec ushagyn mess-eeagh. T'ad cur sheese fraueyn coar y thalloo, as foddee ad coodaghey rheynn jeh'n villey ny troggal oastagh. T'eh mooadaghey liorish fraueyn aerag ta çheet dy ve kirp choonee. She billey feer vooar t'ayn: foddee shenn viljyn gaase harrish 200m er crontessen er coontey ny ymmodee kirp oc, as 30m er yrjid.
Caslys jeh Ficus benghalensis
Duillag as figgyn appee ayns Hyderabad 'syn Injey.
Corp banian.
Billey banian ayns Hyderabad 'syn Injey.
Eudynamys scolopacea bwoirrinagh shirrey figgyn appee ayns Hyderabad 'syn Injey.
Fraueyn skeaylley jeh Ficus benghaliensis er son dy aase dys boall ny s'grianey
She lus figgagh eh banian, as billey ashoonagh ny h-Injey. .
T'eh goaill toshiaght myr epiphyte ta foghaney ayns scaaney ayns billey (ny troggal, ny keayrtyn). Ta ny rassyn goll er skeaylley ec ushagyn mess-eeagh. T'ad cur sheese fraueyn coar y thalloo, as foddee ad coodaghey rheynn jeh'n villey ny troggal oastagh. T'eh mooadaghey liorish fraueyn aerag ta çheet dy ve kirp choonee. She billey feer vooar t'ayn: foddee shenn viljyn gaase harrish 200m er crontessen er coontey ny ymmodee kirp oc, as 30m er yrjid.
Ficus benghalensis (lat.Ficus benghalensis ) është pemë që klasifikohet në familjen e bimëve Moraceae. Ky lloj Fiku vije nga vendet tropike në jug dhe në perëndim të Indisë. Në ndërkohë rritet në të gjitha regjionet tropikale të rruzullit. Mbillet në një dru nga i cili lëshon rrënjët në ajër të cilat formojnë një rrjetë të dendur. Me rritjen e rrënjëve dhe ramjen e tyre në sipërfaqen e tokës fillon zhvillimi i pemës me një shpejtësi më të madhe pasi që tani rrënjët ushqehen direkt nga mineralet e tokës dhe nuk kanë nevojë për drurin në të cili kishte filluar të lëshonte rrënjët. Me zhvillimin e mëtutjeshëm të pemës druri fillon të vyshket. Ky efekt shkakton që në disa regjione në druajt Vanatau mund të marrin dimensione të mëdha. lartësia e tyre në këto raste mund të arrijë deri në 30 m mbi tokë. numri i madh i rrënjëve të lëshuara në ajër shkakton formimin e disa trungjeve të cilat shtrihen në sipërfaqe të mëdha. Me një kohë të caktuar dhe kushte të mira për zhvillim, trungjet e krijuara mund të marrin sipërfaqe deri në disa qindra metra katrorë. Në figurë është prezantuar porta e një fshati e krijuar nga kjo pemë.
Gjethet e saj janë të mëdha dhe lulëzimi i frutave është gati i padukshme. Fiku (fruta) i kësaj peme është i kërkuar nga zogjtë që cilët në anën tjetër i ndihmon përhapjes së farës së bimës. Druri i cili mund të përfitohet nga kjo pemë e fikut nuk ka ndonjë rëndësi të madhe për përpunim të më tutjeshem. Anëtari më i përafërt është pema e Fikut Bodhi (lat. Ficus religiosa) e cila pemë në Indi dhe Shiri Lankë është shenjët.
Ficus benghalensis (lat.Ficus benghalensis ) është pemë që klasifikohet në familjen e bimëve Moraceae. Ky lloj Fiku vije nga vendet tropike në jug dhe në perëndim të Indisë. Në ndërkohë rritet në të gjitha regjionet tropikale të rruzullit. Mbillet në një dru nga i cili lëshon rrënjët në ajër të cilat formojnë një rrjetë të dendur. Me rritjen e rrënjëve dhe ramjen e tyre në sipërfaqen e tokës fillon zhvillimi i pemës me një shpejtësi më të madhe pasi që tani rrënjët ushqehen direkt nga mineralet e tokës dhe nuk kanë nevojë për drurin në të cili kishte filluar të lëshonte rrënjët. Me zhvillimin e mëtutjeshëm të pemës druri fillon të vyshket. Ky efekt shkakton që në disa regjione në druajt Vanatau mund të marrin dimensione të mëdha. lartësia e tyre në këto raste mund të arrijë deri në 30 m mbi tokë. numri i madh i rrënjëve të lëshuara në ajër shkakton formimin e disa trungjeve të cilat shtrihen në sipërfaqe të mëdha. Me një kohë të caktuar dhe kushte të mira për zhvillim, trungjet e krijuara mund të marrin sipërfaqe deri në disa qindra metra katrorë. Në figurë është prezantuar porta e një fshati e krijuar nga kjo pemë.
Gjethet e saj janë të mëdha dhe lulëzimi i frutave është gati i padukshme. Fiku (fruta) i kësaj peme është i kërkuar nga zogjtë që cilët në anën tjetër i ndihmon përhapjes së farës së bimës. Druri i cili mund të përfitohet nga kjo pemë e fikut nuk ka ndonjë rëndësi të madhe për përpunim të më tutjeshem. Anëtari më i përafërt është pema e Fikut Bodhi (lat. Ficus religiosa) e cila pemë në Indi dhe Shiri Lankë është shenjët.
বট গছ বা বৰ গছ (ইংৰাজী: Indian banyan), (বৈজ্ঞানিক নাম : Ficus benghalensis) ভাৰতৰ জাতীয় গছ। এই গছ Ficus গোত্ৰৰ অন্তৰ্ভুক্ত। বট এবিধ বৃহৎ আকাৰৰ বৃক্ষ জাতীয় উদ্ভিদ। বট গছ বহু ঠাই আগুৰি থাকে আৰু মাটিৰ ওপৰত সমান্তৰাল শাখাপ্ৰশাখা বিস্তাৰিত কৰে। এই শাখা-প্ৰশাখা বোৰ কিছুমান জৰী বা শিপাৰ দ্বাৰা ভৰ বহন কৰি থাকে। গা-গছৰ পৰা ওলমি থকা এই শিপা সমূহক স্তম্ভমূল বোলে। কম বয়সীয়া বট গছৰ স্তম্ভমূল সমূহ বতাহত ওলমি থাকে আৰু বয়স বঢ়াৰ লগে লগে ই মাটিত লাগি ধৰে। পিছলৈ এই মূল সমূহ গা-গছলৈ ৰূপান্তৰিত হৈ গছ জোপাক হালি নপৰাকৈ ৰাখে। ওলমি থকা শিপাৰ কাৰণে ইয়াক জৰী গছ বুলিও কোৱা হয়।
বটৰ পাত একান্তৰ, ডিম্বাকৃতি, মসৃণ আৰু উজ্জ্বল সেউজীয়া ৰঙৰ। স্থান-কাল-পাত্ৰভেদে পাতৰ আয়তনৰ বিভিন্নতা দেখা যায়। পৈণত পাত আকাৰত অলপ সৰু হৈ পৰে। বটৰ দুটা স্বল্পায়ু উপপত্ৰ গজাৰ লগে লগে হৰি পৰে। কম বয়সৰ পৰাই বটৰ জৰী নামিবলৈ আৰম্ভ হয়। মাটিৰ সমান্তৰালত থকা ডাল সমূহ কেতিয়াবা মাটিত হালি পৰি নিজে পুনৰাই কাণ্ডলৈ পৰিণত হয়। জৰী সমূহো এসময়ত মাটিত পৰি কাণ্ডলৈ পৰিণত হয়। এনেদৰেই বাঢ়ি বট গছে বিস্তৰ অঞ্চল আগুৰি পৰে। বসন্ত আৰু শৰৎ ঋতুত বট গছত নতুন পাত গজে। এসময়ত কুঁহি পাতৰ ৰং উজ্জ্বল সেউজীয়া। গ্ৰীষ্ম-বৰ্ষা-শীত ঋতুত ইয়াৰ ফল পকে।[1]
বট আৰু বট জাতীয় গাছৰ বংশ বৃদ্ধিৰ পদ্ধতি অলপ বেলেগ ধৰণৰ। ইয়াৰ ফুল সমূহ মঞ্জৰীৰ ভিতৰতে সোমাই থাকে। ফুলসমূহ অতি সৰু আৰু ফলৰ নিচিনাই গোলাকাৰ। একলিংগী এই ফুলসমূহৰ পৰাগযোগৰ বাবে বিশেষ প্ৰজাতিৰ পতংগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। চৰাই বোৰে ইয়াৰ ফল খাই বীজ সমূহ বিষ্ঠাৰ লগত বিভিন্ন অঞ্চলত বিস্তাৰিত কৰে। এই বীজ পুৰণি দালান, পকা বা শিলৰ ফাঁট বা আন কোনো গছৰ ওপৰত সহজে অংকুৰিত হয়। উপযুক্ত পৰিৱেশত বট গছ ৫০০ৰ পৰা ৬০০ বছৰ পৰ্যন্ত জীয়াই থাকিব পাৰে।[1]
বট ভাৰতৰ পূব অঞ্চলৰ আদিমতম বৃক্ষ। উষ্ণ জলবায়ুত বিশাল আয়তনৰ এই গছ ছাঁ প্ৰদান কৰে। প্ৰাচীনকালৰ পৰা বট গছৰ ছাঁত হাট-বজাৰ বহে, মেলা হয়, লোকসংগীতৰ অনুষ্ঠান আৰু জনসভা হয়।[1] গাওঁৰ মাজত বট গছৰ তলত গাওঁ সভা অনুষ্ঠিত হোৱা দেখা যায়।
ভাৰতকে আদি কৰি বিভিন্ন দেশত এই গছক পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয় [2] আৰু ইয়াৰ তলত প্ৰায়ে মন্দিৰ বনোৱা দেখা যায়। ভাৰতৰ বিভিন্ন অঞ্চলসহ দক্ষিণ এছিয়াৰ কেইবাখনো দেশত ধৰ্মীয় কাৰণত এই গছ কটা নিষিদ্ধ। হিন্দু, বৌদ্ধ, জৈন আৰু শিখ ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ বাবে বট পৱিত্ৰ গছ। বিভিন্ন পূজা পাৰ্বনত বট পাত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বহুতে ধৰ্মীয় সূত্ৰৰে ইয়াৰ গা-গছ বান্ধি প্ৰদক্ষিণ কৰে। শিৱ আৰু বিষ্ণু বট গছৰ লগত প্ৰত্যক্ষ ভাবে জড়িত।[3]
বট ভাৰতৰ জাতীয় গছ। তদুপৰি ভাৰতৰ কেইবাখনো ৰাজ্যৰ ৰাজ্যিক গছ হৈছে বট। আন কিছুমান দেশৰ জাতীয় প্ৰতীকত বট গছক স্থান দিয়া হৈছে।
বট গছ শগুণ বা এনে জাতীয় পখীৰ নিৰাপদ আশ্ৰয়স্থল। ইয়াৰ ফল কাউৰী, শালিকা আৰু বাদুলীৰ প্ৰিয় খাদ্য। ছাঁ দিয়াৰ বাবে এই গছ পথৰ দাঁতিত প্ৰায়ে দেখা যায়। ইয়াৰ ৰসৰ পৰা নিম্নমানৰ ৰবৰ তৈয়াৰ কৰা হয়। ইয়াৰ পাত কুষ্ঠৰোগত উপকাৰী।
বট গছ
বট গছৰ স্তম্ভমূল
এজোপা বট গছ
গোৱাৰ মৰজিমৰ মাছ বজাৰৰ ওচৰৰ বট গছ
বটৰ পাত
বট গছ বা বৰ গছ (ইংৰাজী: Indian banyan), (বৈজ্ঞানিক নাম : Ficus benghalensis) ভাৰতৰ জাতীয় গছ। এই গছ Ficus গোত্ৰৰ অন্তৰ্ভুক্ত। বট এবিধ বৃহৎ আকাৰৰ বৃক্ষ জাতীয় উদ্ভিদ। বট গছ বহু ঠাই আগুৰি থাকে আৰু মাটিৰ ওপৰত সমান্তৰাল শাখাপ্ৰশাখা বিস্তাৰিত কৰে। এই শাখা-প্ৰশাখা বোৰ কিছুমান জৰী বা শিপাৰ দ্বাৰা ভৰ বহন কৰি থাকে। গা-গছৰ পৰা ওলমি থকা এই শিপা সমূহক স্তম্ভমূল বোলে। কম বয়সীয়া বট গছৰ স্তম্ভমূল সমূহ বতাহত ওলমি থাকে আৰু বয়স বঢ়াৰ লগে লগে ই মাটিত লাগি ধৰে। পিছলৈ এই মূল সমূহ গা-গছলৈ ৰূপান্তৰিত হৈ গছ জোপাক হালি নপৰাকৈ ৰাখে। ওলমি থকা শিপাৰ কাৰণে ইয়াক জৰী গছ বুলিও কোৱা হয়।
ஆல் அல்லது ஆலமரம் (Ficus benghalensis) விழுதுகளை உடைய ஒரு மரம். இதன் விதைகள் பழம் உண்ணும் பறவைகளால் பரப்பப்படுகின்றன.
மரங்களில் மிகவும் அகலமான மரம் ஆலமரம். அகல் என்னும் சொல் ஆல் என மருவி வழங்கப்படுகிறது.[1] அகன்ற அதன் கிளைகளைத் தாங்குவதற்கு அதன் விழுதுகள் பயன்படுகின்றன. கிளைகளிலிருந்து இவை கீழ்நோக்கி இறங்குவதால் (வீழ்வதால்) இதனை வீழ் என்று சங்க இலக்கியங்கள் குறிப்பிடுகின்றன.[2]
இந்திய தேசிய சின்னங்களில் ஆலமரம் தேசிய சின்னமாக உள்ளது.[7]
அல் மற்றும் அலை என்பதற்கு அலைதல் , விரித்தல் என்று பொருள். ஆலமரம் அலைந்து விரிந்து வளரும் மரம் என்பதால் "ஆல் "என்று பொருள். அதே போல ஆலை என்பதற்கு அலைந்த விரிந்த இடம் என்றும் பொருளுண்டு.
சென்னை அடையாற்றில் 450 வயதை கடந்த பழமையான ஆலமரம் பாதுகாக்கபட்டு வருகின்றது. [8][9]
ஆலமரம்
பழுத்திருக்கும் ஆலமரம்
பறவை தின்ற ஆலம்பழ மிச்சில்
அகன்ற ஆலமரம்
ஆலமர விழுதுகள்
ஆல் அல்லது ஆலமரம் (Ficus benghalensis) விழுதுகளை உடைய ஒரு மரம். இதன் விதைகள் பழம் உண்ணும் பறவைகளால் பரப்பப்படுகின்றன.
మర్రి (ఆంగ్లం Banyan) ఫైకస్ జాతికి చెందిన ఒక చెట్టు. ఇది బాగా విస్తరించిన శాఖలతో అనేకమైన ఊడలతో పెరిగే అతిపెద్ద వృక్షం. దీనినే వటవృక్షం అంటారు. ఇది బంగ్లాదేశ్, భారతదేశం, శ్రీలంక దేశాలలో విరివిగా పెరుగుతుంది.
దీని గింజలు వేరే చెట్టు పగుళ్ళలో లేదా ఒరలలో (ఒకోమారు పెద్ద భవనాలు, వంతెనలు, రాళ్ళ సందులలో) చిగురించి కాలక్రమాన విస్తరిస్తాయి. "మర్రి" (Banyan) అనే పేరు ప్రత్యేకించి ఫైకస్ బెంగలెన్సిస్ (Ficus benghalensis) అనే జాతికి చెందిన చెట్లకు చెందుతుంది, కాని ఆ విధమైన ఇతర చెట్లకు, "యురోస్టిగ్మా" ఉపజాతికి చెందిన వాటికి, అన్నింటికీ కూడా ఈ పేరును వాడుతారు.[1]
ఈ చెట్టు విత్తనాలు పళ్లు తినే పక్షుల చేత ఇతర ప్రదేశాలకు వెదజల్లబడతాయి. వేరే చెట్టుమీద పడి, దాని పగుళ్ళలో మొలకెత్తిన మొక్కల వేళ్లు క్రమంగా భూమికి ప్రాకుతాయి. కొమ్మలు ఆకాశంవైపు విస్తరిస్తాయి. ఇలా ఆశ్రయమిచ్చిన చెట్లను చుట్టుముట్టి పెరిగే లక్షణం ఉష్ణమండలంలో కాంతికోసం పోటీపడే చెట్లలో, ముఖ్యంగా "ఫికస్"జాతికి చెందినవాటిలో కనుపిస్తుంది.[2][3][4] కనుక వీటన్నింటికి strangler fig అనే ఆంగ్లపదం వాడుతారు.
భారతదేశంలో "బనియాలు ('వణికులు' లేదా 'వ్యాపారులు') తమ ప్రయాణాలలో తరచు ఈ చెట్ల నీడలో విశ్రాంతి తీసుకొనేవారు అని విదేశీ పరిశీలకులు గమనించినందువల్ల దీనికి "బనియన్ ట్రీ" (ఫికస్ బెంగాలెన్సిస్) అనే పేరు పెట్టారు.[5]
మర్రిని మందుగా వాడటం మనకి ఎప్పటినుంచో ఉంది. దీని బెరడు, లేత ఆకులు, మొగ్గలు, పాలు, పళ్ళు అన్నిటినీ ఆయుర్వేదం ఎన్నో వ్యాధుల్లో వాడుతుంది . ముఖ్యంగా చర్మ సౌందర్యం కోసం తపన పడే వారు మర్రిని మరువకూడదు
మర్రి చెట్టు ఆకులు ఇంకా విచ్చుకోక ముందు ఎర్రగా మొగ్గల్లా ఉంటాయి. వాటిని రాత్రంతా నీటిలో నానబెట్టి ఉదయాన్నే ఆ నీటిని త్రాగితే తరచు విరేచనాలు, డిసెంట్రీతో బాధపడేవారికి మంచిది.
మర్రిపాలు 5 చుక్కల్ని 1 గ్లాసుడు పాలలో కలిపి తీసుకుంటే బ్లీడింగ్ పైల్స్ కి మంచి మందు. ఇక ఊడల నుంచి జాలువారే లేత వేరులు స్త్రీల సంతాన సాఫల్యత
పెంచుతాయి. మర్రి వేర్లని ఎండించి, దంచి, పొడుము వలె చేసి పాలలో కలిపి ఋతుస్నానం అయిన తర్వాత వరుసగా 3 రాత్రుల పాటు తాగితే సంతానం కలుగుతుందని ఆయుర్వేదం చెబుతుంది. అలాగే మర్రి స్త్రీల జననాంగ సమస్యలలో కూడా బాగా ఉపకరిస్తుంది. మర్రి బెరడుని కషాయం కాచి దానిని గోరు వెచ్చగా ఉండగా యోని ప్రక్షాళన చేస్తే లుకేరియా తగ్గుతుంది. మర్రి ఊడలతో పళ్ళు తోముకుంటే దంత సమస్యలు రావు. మర్రి పాలు కీళ్ళ నొప్పులున్న చోట రాస్తే నొప్పులు తగ్గుతాయని గిరిజనుల నమ్మకం. మర్రి ఆకులు కోయగా వచ్చిన పాలను పులిపిరులమీద ఉంచితే అవి తగ్గిపోతాయి. పాదాలు పగిలిపోతే మర్రి చెట్టు కాండం నుంచి వచ్చిన రసాన్ని ఆ పగుళ్ళకి రోజూ రాస్తే ఉపయోగం ఉంటుంది.
_leaf_%26_ripe_figs_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6633.jpg)
_trunk_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6634.jpg)
_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6635.jpg)
-_Female_looking_for_ripe_Banyan_tree_(Ficus_benghalensis)_figs_in_Secunderabad_W_IMG_6636.jpg)
Tree.jpg)
|website= (help) మర్రి (ఆంగ్లం Banyan) ఫైకస్ జాతికి చెందిన ఒక చెట్టు. ఇది బాగా విస్తరించిన శాఖలతో అనేకమైన ఊడలతో పెరిగే అతిపెద్ద వృక్షం. దీనినే వటవృక్షం అంటారు. ఇది బంగ్లాదేశ్, భారతదేశం, శ్రీలంక దేశాలలో విరివిగా పెరుగుతుంది.
దీని గింజలు వేరే చెట్టు పగుళ్ళలో లేదా ఒరలలో (ఒకోమారు పెద్ద భవనాలు, వంతెనలు, రాళ్ళ సందులలో) చిగురించి కాలక్రమాన విస్తరిస్తాయి. "మర్రి" (Banyan) అనే పేరు ప్రత్యేకించి ఫైకస్ బెంగలెన్సిస్ (Ficus benghalensis) అనే జాతికి చెందిన చెట్లకు చెందుతుంది, కాని ఆ విధమైన ఇతర చెట్లకు, "యురోస్టిగ్మా" ఉపజాతికి చెందిన వాటికి, అన్నింటికీ కూడా ఈ పేరును వాడుతారు.
ఈ చెట్టు విత్తనాలు పళ్లు తినే పక్షుల చేత ఇతర ప్రదేశాలకు వెదజల్లబడతాయి. వేరే చెట్టుమీద పడి, దాని పగుళ్ళలో మొలకెత్తిన మొక్కల వేళ్లు క్రమంగా భూమికి ప్రాకుతాయి. కొమ్మలు ఆకాశంవైపు విస్తరిస్తాయి. ఇలా ఆశ్రయమిచ్చిన చెట్లను చుట్టుముట్టి పెరిగే లక్షణం ఉష్ణమండలంలో కాంతికోసం పోటీపడే చెట్లలో, ముఖ్యంగా "ఫికస్"జాతికి చెందినవాటిలో కనుపిస్తుంది. కనుక వీటన్నింటికి strangler fig అనే ఆంగ్లపదం వాడుతారు.
భారతదేశంలో "బనియాలు ('వణికులు' లేదా 'వ్యాపారులు') తమ ప్రయాణాలలో తరచు ఈ చెట్ల నీడలో విశ్రాంతి తీసుకొనేవారు అని విదేశీ పరిశీలకులు గమనించినందువల్ల దీనికి "బనియన్ ట్రీ" (ఫికస్ బెంగాలెన్సిస్) అనే పేరు పెట్టారు.
ಆಲ (Banyan Tree)ಇದು ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರವೃಕ್ಷ.ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇದರ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಬನಿಯಾ(ಹಿಂದುವರ್ತಕರು)ಗಳು ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಪ್ರವಾಸಿಗಳು ಬನಿಯಾನ್ ಟ್ರೀ ಎಂದು ಕರೆದರು.ಇದು ಬೃಹತ ಪ್ರಾಮಾಣದ್ದಾಗಿದ್ದು ಅಗಲವಾಗಿ ಹರಡಿರುವ ಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸಾಲುಮರಗಳಾಗಿ ಬೆಳೆಸಲಾಗಿದೆ.ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡದಾದ ಮರ ಕಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿದೆ.
ಇದು ಮೊರಾಸಿಯೆ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು,ಫೈಕಸ್ ಬೆಂಗಾಲೆನಿಸಿಸ್(Ficus Bengalensis)ಎಂದು ಸಸ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹೆಸರು.ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ 'ವಟವೃಕ್ಷ 'ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ವಿಶಾಲ ಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಮರ.ಈ ಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ಬೀಳಲುಗಳು ಹೊರಟು ನೆಲವನ್ನು ತಾಗಿ ಕಾಂಡಗಳಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತವೆ.ಈ ರೀತಿಯಿಂದ ಹಲವು ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನೂ ವ್ಯಾಪಿಸುವುದುಂಟು.ಎಲೆ ದಪ್ಪವಾಗಿದ್ದು,ತೊಗಲಿನಂತಿದ್ದು ಹೊಳಪಿನಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.
ಇದು ಸಾಲುಮರವಾಗಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಉಪಯೋಗದಲ್ಲಿದೆ.ನೆರಳಿಗಾಗಿ,ಉದ್ಯಾನವನಗಳಲ್ಲಿ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕೆ ನೆಡುತ್ತಾರೆ.ಇದರ ಎಲೆಗಳು ಆನೆಗಳಿಗೆ ಮೇವಾಗಿ ಉಪಯೋಗವಾಗುತ್ತದೆ.ಇದರ ಸಸ್ಯಕ್ಷೀರ ಹಾಗೂ ಬೇರಿನಿಂದ ಔಷಧ ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ.
೧ ವನಸಿರಿ: ಅಜ್ಜಂಪುರ ಕೃಷ್ಣಸ್ವಾಮಿ
ಆಲ (Banyan Tree)ಇದು ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರವೃಕ್ಷ.ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇದರ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಬನಿಯಾ(ಹಿಂದುವರ್ತಕರು)ಗಳು ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಪ್ರವಾಸಿಗಳು ಬನಿಯಾನ್ ಟ್ರೀ ಎಂದು ಕರೆದರು.ಇದು ಬೃಹತ ಪ್ರಾಮಾಣದ್ದಾಗಿದ್ದು ಅಗಲವಾಗಿ ಹರಡಿರುವ ಕೊಂಬೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸಾಲುಮರಗಳಾಗಿ ಬೆಳೆಸಲಾಗಿದೆ.ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡದಾದ ಮರ ಕಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಿದೆ.
वटवृक्षः कश्चित् महावृक्षः भवति । अस्य न्यग्रोधः इत्यपि नाम अस्ति । एतत् भारतस्य राष्ट्रवृक्षः । आङ्ग्लभाषया Banyan Tree इति कथयन्ति । प्राचीनकाले अस्य वृक्षस्य अधः वनिजः (बनिया=हिन्दुवणिजः) वाणिज्यव्यवहारन् कुर्वन्ति स्म । अतः अस्य आङ्ग्लभाषया एतत् नाम आगतम् । अयं बृहत्प्रमाणे वर्धमानः वृक्षेषु अन्यतमः । जगतः अतिबृहद्वटवृक्षः कोल्कोतानगरे अस्ति । अयं वटवृक्षः भारते सर्वत्र वर्धमानः कश्चन वृक्षविशेषः । अयं वृक्षः पुराणानां कालात् अपि परमपवित्रः इति परिगण्यमानः अस्ति । अश्वत्थवृक्षः इव अयं वटवृक्षः अपि पूज्यते । तथैव औषधीयसस्यत्वेन अपि परिगण्यते अयम् । वटवृक्षः अत्यन्तं विशालः वृक्षः । अस्य वृक्षस्य त्वक्, पर्णं, मूलं, फलं, रसः चापि औषधत्वेन उपयुज्यन्ते । अस्य त्वचि “ट्यानिन्” नामकः रासायनिकः पदार्थः अस्ति । अस्य वटवृक्षस्य “बहुपादः” इत्यपि नाम अस्ति ।
अयं वटवृक्षः आङ्ग्लभाषया“ब्यानियन् ट्री” इति उच्यते । सस्यकुले अयं Ficus Bengalensis कुले अन्तर्भवति । अयं हिन्दीभाषया“बड्” इति, तेलुगुभाषया“मरिचेट्टु” इति, तमिळ्भाषया “आलमरम्” इति, मलयाळभाषया“वटम्” इति, कन्नडभाषया “आलद मर” इति च उच्यते ।
मोरासिये कुटुम्बसम्बद्धस्य वटवृक्षस्य फैकस् बेङ्गालेनिस्(Ficus Bengalensis) इति सस्यशास्त्रीयं नाम ।
विशालभ्यः अस्य शाख्याभ्यः मूलानि निस्सृत्य भूमौ सुरूढाः भूत्वा स्वयं काण्डत्वम् आप्नुवन्ति । एवमेव प्रहलप्रदेशपर्यन्तं व्याप्नोति । अस्य पत्राणि घणानि स्फुरणानि च भवन्ति । अस्मिन् महावृक्षे फालानि लघूनि पक्षिप्रियाणि सम्भवन्ति किन्तु पुष्पाणि न भवन्ति इति विशेषः । अयं श्लोकः वृक्षस्य गरिमां सूचयति ।
अयं वटवृक्षः अत्यन्तं विशालः वृक्षः । तस्मात् सः वृक्षगणे अन्तर्भवति । औषधीयानां गुणानां कारणात् औषधीयानां सस्यानां गणे अपि अन्तर्भवति । अस्य वटवृक्षस्य रसः कटुः तथा च कषायः । अयं रूक्षः, शीतगुणयुक्तः च । १.अस्य वटवृक्षस्य रसः कण्ठवेदनां, व्रणं, गुल्फछेदनं, दन्तवेदनां, दन्तपाल्याः वेदनां च निवारयति । २.अस्य वटवृक्षस्य त्वचा निर्मितं चूर्णं १ ग्रां यावत् १० ग्रां मिते जले संयोज्य निर्मितं कषायं मधुमेहरोगिणां हितकरम् । ३.तदेव कषायं महिलानां श्वेतस्रावस्य क्षलनार्थम् अपि उपयुज्यते । ४.अस्य वटवृक्षस्य पर्णस्य उपरि तैलं लेपयित्वा तत् उष्णीकृत्य पिटकानाम् उपरि स्थापनेन पिटकाः बहुशीघ्रम् अपगच्छन्ति । ५.अस्य वृक्षस्य फलं वृष्यत्वेन (Virilific) अपि उपयुज्यते ।
अश्वत्थमेकं पिचुमन्दमेकं, न्यग्रोधमेकं दशतिन्त्रिणीकम् ।
कपित्थबिल्वामलकी त्रयञ्च, पञ्चाम्ररोपी नरकं न पश्येत् ।।
छायावृक्षरूपेण मार्गाणां पर्श्वयोः आरोपयन्ति । उद्यानानां शोभावर्धनार्थं च संवर्धयन्ति । अस्य पर्णानि गजानां प्रियः आहारः । अस्य निर्यासः मूलानि च आयुर्वेदचिकित्सायाम् उपयोजयन्ति ।
Ficus benghalensis, commonly known as the banyan, banyan fig and Indian banyan,[2] is a tree native to the Indian Subcontinent. Specimens in India are among the largest trees in the world by canopy coverage. It is also known as the "strangler fig" because it starts out as epiphyte, that is, leaning on another tree that it ends up suffocating.
_(20665373299),_Ficus_benghalensis.jpg)
Ficus benghalensis is an evergreen, fast-growing tree found mainly in monsoon and rainforests, that can reach a height of up to 30 meters.[3] It is resistant to drought and mild frost. It produces propagating roots which grow downwards as aerial roots on the branches that grow downward like lianas. Once these roots reach the ground, they take root and become woody trunks and supportive.
The figs produced by the tree are eaten by birds such as the Indian myna. Fig seeds that pass through the digestive system of birds are more likely to germinate and sprout earlier.[4]
Banyan trees reproduce easily by seed or by stake, and they often spread from the original place by means of aerial roots that anchor in the ground and begin to grow and thicken to the point that they "become independent" from the original trunk, thus managing to "emigrate" sometimes at great distances. The figs are eaten by all kinds of frugivorous birds such as the coppersmith barbet and the common myna. Seeds that have passed through the digestive system of birds are more likely to germinate and grow faster.
Banyan seeds can fall and grow near a tree, sometimes from the very tree from which they come, and they also usually bear fruit in a hollow in a trunk or in a wall or rock. Gradually they begin to grow as they have plenty of support as epiphytes on any object they can use to climb in search of sunlight. Under normal conditions, the tree grows until it reaches a level where it gets the most sunlight, so its height can vary considerably. For this reason, where this tree predominates in a place, rather than growing in height, they spread on the surface, looking for the gaps that are left without vegetation. In general, the crown of this tree extends over a diameter well above its height.
Ficus benghalensis is the national tree of India.[5]
The tree is considered sacred in India,[6] and temples are often built nearby. Due to the large size of the tree's canopy, it provides useful shade in hot climates.
In Theravada Buddhism, this tree is said to have been used as the tree for achieved enlightenment, or Bodhi by the twenty fourth buddha called "Kassapa - කස්සප". The sacred plant is known as "Nuga - නුග" or "Maha nuga - මහ නුග" in Sri Lanka.[7]
It is the tree under which Adhinath the first Jain Tirthankara attained Kewal Gyan or spiritual enlightenment.
The giant banyans of India are the largest trees in the world by area of canopy coverage. Notable trees include:
The largest known specimen of tree in the world in terms of the two dimensional area covered by its canopy is Thimmamma Marrimanu in Andhra Pradesh, India, which covers 19,107 square metres (205,670 sq ft). This tree is also the largest known specimen of tree in the world in terms of the length of its perimeter, which measures 846 metres (2,776 ft).[8]
Nearchus, an admiral of Alexander the Great, described a large specimen on the banks of the Narmada River in contemporary Bharuch, Gujarat, India; he may have described the specimen presently named "Kabirvad". The canopy of the specimen which Nearchus described was so extensive that it sheltered 7,000 men. James Forbes later described it in his Oriental Memoirs (1813-5) as almost 610 m (2,000 ft) in circumference and having more than 3,000 trunks.[9] Currently the area of its canopy is 17,520 square metres (188,600 sq ft) with a perimeter of 641 metres (2,103 ft).[8]
Other notable Indian specimens include The Great Banyan in the Jagadish Chandra Bose Botanic Garden in Shibpur, Howrah, which has a canopy area of 18,918 square metres (203,630 sq ft) and is about 250 years old, and Dodda Aladha Mara in Kettohalli, Karnataka, which has a canopy area of 12,000 square metres (130,000 sq ft) and is about 400 years old.
Ripe fruits of Indian banyan. Suhrawardy Udyan , Dhaka
In front of the Edison museum in Fort Myers, Florida, US
Ficus tree in front of Sarkaradevi Temple, Chirayinkeezhu, Thiruvananthapuram, Kerala
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) Ficus benghalensis, commonly known as the banyan, banyan fig and Indian banyan, is a tree native to the Indian Subcontinent. Specimens in India are among the largest trees in the world by canopy coverage. It is also known as the "strangler fig" because it starts out as epiphyte, that is, leaning on another tree that it ends up suffocating.
El baniano (Ficus benghalensis), nombre común que comparte con otras especies del género Ficus, es un árbol endémico de Bangladés, India y Sri Lanka.
Puede crecer hasta convertirse en un árbol gigante que se extiende por varias hectáreas. Ficus benghalensis produce raíces aéreas en las ramas que crecen hacia abajo como si fueran lianas. Una vez que estas raíces llegan al suelo, arraigan y se vuelven leñosas y de soporte, se vuelven raíces fúlcreas.
Recibe otros nombres más sugerentes, por ejemplo higuera de Bengala, higuerote o higuera estranguladora. Lo de higuera se debe a que ésta también es de la familia de los higos y lo de estranguladora a que empieza siendo epífito, es decir, apoyándose en otro árbol al que termina asfixiando. De este hecho procede también otro nombre de muchas especies de Ficus con el que se conoce en Venezuela y en otros países americanos: el de matapalo.
Esta planta es original de la India y de Ceylán (Sri Lanka). Los banianos, al igual que las distintas especies de matapalos, se reproducen fácilmente por semilla o por estaca, y a menudo se van extendiendo desde el lugar original mediante raíces aéreas que anclan en el suelo y comienzan a crecer y engrosarse hasta el punto de que se "independizan" del tronco original, logrando así "emigrar" a veces a grandes distancias, tal como se ve en la imagen tomada en Caracas. En dicha imagen puede verse como el tronco original de un baniano se inclina hacia la calle (Avenida La Salle en Caracas) desarrollando numerosas raíces que pueden soldarse y convertirse en troncos que sirven de sostén, con lo que pueden alcanzar cierta distancia hasta llegar a un lugar donde existe un mayor grado de insolación, en este caso, la propia avenida, lejos de los edificios que hay a ambos lados de la misma. Se trata de una simple adaptación a unas condiciones ecológicas muy complejas.
Es polinizado por avispas de los higos de los géneros Pegoscapus o Pleistodontes.
Las semillas de los banianos pueden caer y crecer cerca de un árbol, a veces del propio árbol de donde proceden las mismas, y también suelen fructificar en alguna oquedad de un tronco o de una pared o roca. Poco a poco empiezan a crecer ya que tienen gran capacidad de apoyarse como epífitas en cualquier objeto que les sirva para ascender en busca de los rayos solares. En condiciones normales, el árbol crece hasta que alcanza un nivel donde consigue la mayor cantidad de luz solar, por lo cual su altura puede variar considerablemente. Por ello, donde este árbol predomina en un lugar, más que crecer en altura se van extendiendo en superficie, buscando los claros que quedan sin vegetación. Por lo general, la copa de este árbol se extiende sobre un diámetro bastante superior a su altura.
Muchos pueblos de Asia hacen vida social debajo de los banianos, pues les protege de los rayos del Sol. A través de sus raíces y ramas la gente pasea, construye templos, y pone mercadillos. De hecho, el nombre de baniano viene de los mercadillos. Los mercaderes ambulantes recibían el nombre de banianos. Como era habitual que pusieran sus tenderetes bajo estos árboles, se llegó a identificar el nombre de los árboles con el de los vendedores ambulantes.
Budistas e hindúes lo consideran un árbol sagrado. Se dice que Buda alcanzó la iluminación sentado bajo un baniano. De sus frutos se han obtenido medicinas contra la lepra y la diabetes [cita requerida]. El sabor del fruto no es muy atractivo para los humanos, pero hay monos a los que les encanta [cita requerida]. Lo mismo ocurre con murciélagos y ciertas aves. Los elefantes comen sus hojas con deleite.
El baniano más famoso es el del Jardín Botánico de Calcuta. Tiene más de 230 años de edad y ocupa una superficie de 12 000 metros cuadrados; más o menos un círculo con un diámetro de 120 m. La circunferencia del tronco principal es de más de doce metros.
A pesar de esa fama, el libro Guinness de Récords nos dice que el más grande también está en un ciudad india, en la ciudad de Kadiri. El árbol en cuestión se llama Thimmamma Marrimanu.
Thimmamma, según los lugareños, es el nombre de una mujer que salvó a su marido con su devoción. Una leyenda local dice que si una pareja sin hijos reza a Thimmamma bajo el árbol, al año siguiente tendrá un hijo.
En España hay buenos ejemplares de baniano, especialmente en la isla de Tenerife, aunque nada comparable a los de Calcuta o Kadiri.
En inglés se le llama Banyan.
Ficus benghalensis fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 1059–1060. 1753.[1]
Ficus: nombre genérico que se deriva del nombre dado en latín al higo.[2]
benghalensis: epíteto geográfico que alude a su localización en Bengala.
El baniano (Ficus benghalensis), nombre común que comparte con otras especies del género Ficus, es un árbol endémico de Bangladés, India y Sri Lanka.
Bengali viigipuu ehk baanian (Ficus benghalensis, sünonüüm Ficus indica) on viigipuu perekonda kuuluv puuliik. Viigipuu perekond kuulub mooruseliste sugukonda, mis omakorda kuulub roosilaadsete seltsi.
Puul on tugevad õhujuured, millest moodustuvad tihti uute tüvedena funktsioneerivad tüvijuured, mille otsad võivad ulatuda maapinnast üles ja üksiti jätta mulje eraldi puust. Sedamoodi võib vana paljutüveline puu moodustada terve salu.
Baaniani puitu kasutatakse tarbepuiduna. Bengali puu annab omapärast looduslikku saadust – šellakit, seda tekitavad tillukesed punased lakitäid (Kerria lacca), kes noortest võrsetest mahla imedes eritavad kaitsevarjuks kummitaolist vedelikku.[1]
Maailma suurim baanian on Thimmamma Marrimanu, mis asub Anantapur-i linnas (el. 261 000 in.), mis omakorda asub u. 25 km Kadiri linnast (el. 125 000) Andhra Pradeshi osariigis Indias. Puu võrestiku ulatus on 19 107 m² ehk 4,721 aakrit. Thimmamma Marrimanu puud peetakse Indias pühaks puuks (hiiepuuks), mille juurde rändab palju naisi ja neide, sest puud peetakse viljakussümboliks.
Puu ingliskeelse nimetuse banyan järgi nimetati AT&T UNIX System V jaoks arendatud Banyan VINES võrguoperatsioonisüsteem.
Bengali viigipuu ehk baanian (Ficus benghalensis, sünonüüm Ficus indica) on viigipuu perekonda kuuluv puuliik. Viigipuu perekond kuulub mooruseliste sugukonda, mis omakorda kuulub roosilaadsete seltsi.
Puul on tugevad õhujuured, millest moodustuvad tihti uute tüvedena funktsioneerivad tüvijuured, mille otsad võivad ulatuda maapinnast üles ja üksiti jätta mulje eraldi puust. Sedamoodi võib vana paljutüveline puu moodustada terve salu.
Baaniani puitu kasutatakse tarbepuiduna. Bengali puu annab omapärast looduslikku saadust – šellakit, seda tekitavad tillukesed punased lakitäid (Kerria lacca), kes noortest võrsetest mahla imedes eritavad kaitsevarjuks kummitaolist vedelikku.
Maailma suurim baanian on Thimmamma Marrimanu, mis asub Anantapur-i linnas (el. 261 000 in.), mis omakorda asub u. 25 km Kadiri linnast (el. 125 000) Andhra Pradeshi osariigis Indias. Puu võrestiku ulatus on 19 107 m² ehk 4,721 aakrit. Thimmamma Marrimanu puud peetakse Indias pühaks puuks (hiiepuuks), mille juurde rändab palju naisi ja neide, sest puud peetakse viljakussümboliks.
Puu ingliskeelse nimetuse banyan järgi nimetati AT&T UNIX System V jaoks arendatud Banyan VINES võrguoperatsioonisüsteem.
Baniano (Ficus bengalensis) Masustondoaren familiako zuhaitza da, Indian, Bangladeshen eta Sri Lankan hazten dena. Bengalako pikondo ere esaten zaio, itxuraz pikondoaren antza duelako. Zuhaitz bakar batek adar asko izan ditzake. Adar nagusietatik lurreraino iristen diren beste adar batzuk irteten zaizkio, eta haiek sustrai berriak errotzen dituzte. Txoriek sakabanatzen dituzte baniano haziak beste zuhaitzen adarretara, eta haietan berehala ernetzen dira adar berriak; horrela, hedatu egiten da zuhaitza, eta oso egitura handia eratzen du, zabalean hazten baita. Indian zuhaitz sakratutzat dute banianoa.
Baniano (Ficus bengalensis) Masustondoaren familiako zuhaitza da, Indian, Bangladeshen eta Sri Lankan hazten dena. Bengalako pikondo ere esaten zaio, itxuraz pikondoaren antza duelako. Zuhaitz bakar batek adar asko izan ditzake. Adar nagusietatik lurreraino iristen diren beste adar batzuk irteten zaizkio, eta haiek sustrai berriak errotzen dituzte. Txoriek sakabanatzen dituzte baniano haziak beste zuhaitzen adarretara, eta haietan berehala ernetzen dira adar berriak; horrela, hedatu egiten da zuhaitza, eta oso egitura handia eratzen du, zabalean hazten baita. Indian zuhaitz sakratutzat dute banianoa.
Banianiviikuna[1] (Ficus benghalensis) on viikunoiden sukuun kuuluva trooppinen puulaji, jota näkee usein istutettuna temppelien lähelle. Se kasvaa luonnonvaraisena Intiassa, Pakistanissa ja Sri Lankassa, mutta sitä on istutettu kaikkialle tropiikkiin. Siitä näkee myös nimityksiä banian ja banianviikuna.[2]
Banianiviikuna kasvaa 20–30 metriä korkeaksi. Sen oksista lähtee ilmajuuria, jotka vanhemmiten muuttuvat puumaisiksi, niin että yksikin puu voi muodostaa pientä metsikköä muistuttavan pylväskatoksen, jonka ympärysmitta voi olla satoja metrejä.
Banianiviikuna (Ficus benghalensis) on viikunoiden sukuun kuuluva trooppinen puulaji, jota näkee usein istutettuna temppelien lähelle. Se kasvaa luonnonvaraisena Intiassa, Pakistanissa ja Sri Lankassa, mutta sitä on istutettu kaikkialle tropiikkiin. Siitä näkee myös nimityksiä banian ja banianviikuna.
Banianiviikuna kasvaa 20–30 metriä korkeaksi. Sen oksista lähtee ilmajuuria, jotka vanhemmiten muuttuvat puumaisiksi, niin että yksikin puu voi muodostaa pientä metsikköä muistuttavan pylväskatoksen, jonka ympärysmitta voi olla satoja metrejä.
Ficus benghalensis
Le figuier des banians ou banian de l'Inde, est un arbre appartenant au genre Ficus de la famille des Moracées. Il doit son nom à la caste des marchands, les banians. La graphie anglaise banyan est souvent utilisée.
C'est une espèce voisine du figuier qui peut se développer en arbres géants pouvant couvrir plusieurs hectares. Il peut avoir jusqu'à 350 gros troncs et 3 000 petits (cf. Banian de Howrah). Il est originaire de l'Inde, du Pakistan et du Sri Lanka, mais a été aussi importé dans d'autres régions du monde. Le premier banian des États-Unis a été planté par Thomas Edison à Fort Myers en Floride.
Le banian commence comme épiphyte d'un autre arbre, où un oiseau mangeur de figue dépose la graine. Il émet des racines aériennes depuis les branches, qui se développent en pleines tiges une fois qu'elles touchent terre, ce qui permet à l'arbre de se répandre dans un grand secteur. Cette espèce fait partie des figuiers étrangleurs.
Le plus gros figuier des banians – le « grand banian » – se trouve au jardin botanique de Howrah, près de Calcutta en Inde. Sa circonférence est de 412 m, soit 131 m de diamètre. Cette espèce peut également se développer à partir du sol comme des arbres ordinaires.
Banyans
Un jeune figuier
Ficus benghalensis
Le figuier des banians ou banian de l'Inde, est un arbre appartenant au genre Ficus de la famille des Moracées. Il doit son nom à la caste des marchands, les banians. La graphie anglaise banyan est souvent utilisée.
C'est une espèce voisine du figuier qui peut se développer en arbres géants pouvant couvrir plusieurs hectares. Il peut avoir jusqu'à 350 gros troncs et 3 000 petits (cf. Banian de Howrah). Il est originaire de l'Inde, du Pakistan et du Sri Lanka, mais a été aussi importé dans d'autres régions du monde. Le premier banian des États-Unis a été planté par Thomas Edison à Fort Myers en Floride.
Le banian commence comme épiphyte d'un autre arbre, où un oiseau mangeur de figue dépose la graine. Il émet des racines aériennes depuis les branches, qui se développent en pleines tiges une fois qu'elles touchent terre, ce qui permet à l'arbre de se répandre dans un grand secteur. Cette espèce fait partie des figuiers étrangleurs.
Le plus gros figuier des banians – le « grand banian » – se trouve au jardin botanique de Howrah, près de Calcutta en Inde. Sa circonférence est de 412 m, soit 131 m de diamètre. Cette espèce peut également se développer à partir du sol comme des arbres ordinaires.
Banjan (lat. Ficus benghalensis, u prijevodu na hrvatski jezik "bengalska smokva"), vrsta smokve (rod Ficus Tourn. ex L.) autohtone na Indijskom potkontinentu. Epifit koji započinje život na stablu domaćinu, a kasnije se širi granama koje puštaju zračno korijenje prema tlu, pa poprimaju izgled drugog stabla. To je stablo sa najvećom krošnjom na svijetu, a najveći primjerak (veliki banjan) raste kod Howraha u indijskom botaničkom vrtu Acharya Jagadish Chandra Bose. To je drvo staro preko 250 godina a zauzima površinu od 14.500 četvornih metara zemljišta, a 2900 visećih korijena daje mu oblik šumarka. [1]
Hindusima i budistima to je sveto drvo. Koristi se i u medicini, proizvodnji šelaka, od vlakana se izrađuje papir i konopac, a jestivi su mu i plodovi[2]
Banjan raste osim u Indiji i susjednim državama (Pakistan, Nepal, Šri Lanka, Bangladeš, moguće u pograničnim predjelima Burma i Kina), a uvezeno je i u Australiju (sjeveroistok, savezna država Queensland) i na Floridu.
Il baniano (Ficus benghalensis L., 1753) è una pianta sempreverde diffusa nel subcontinente indiano. La sua caratteristica più evidente sono le radici aeree che, partendo dai rami e raggiunto il terreno, si trasformano in altrettanti tronchi, allargando così la superficie coperta da ogni albero. I semi racchiusi nei fichi germogliano più facilmente se preventivamente mangiati da mammiferi o uccelli e dispersi dopo il passaggio nell'apparato digestivo.
Il Ficus benghalensis è simbolo nazionale dell'India ed è considerato sacro. Un esemplare gigantesco fu descritto da Nearco durante la spedizione di Alessandro Magno lungo le sponde del fiume Narmada.
Il baniano (Ficus benghalensis L., 1753) è una pianta sempreverde diffusa nel subcontinente indiano. La sua caratteristica più evidente sono le radici aeree che, partendo dai rami e raggiunto il terreno, si trasformano in altrettanti tronchi, allargando così la superficie coperta da ogni albero. I semi racchiusi nei fichi germogliano più facilmente se preventivamente mangiati da mammiferi o uccelli e dispersi dopo il passaggio nell'apparato digestivo.
Il Ficus benghalensis è simbolo nazionale dell'India ed è considerato sacro. Un esemplare gigantesco fu descritto da Nearco durante la spedizione di Alessandro Magno lungo le sponde del fiume Narmada.
Ficus benghalensis is een altijdgroene boomsoort, inheems op het Indisch subcontinent. De boom wordt ook wel banyan genoemd, al slaat deze term ook op andere soorten uit de geslachtengroep Urostigma, zoals de bodhiboom (F. religiosa). Enkele exemplaren van Ficus benghalensis behoren tot de bomen met de grootste bladerdaken ter wereld.
Ficus benghalensis is een altijdgroene, snelgroeiende boom die voornamelijk in moesson- en regenwouden voorkomt. Hij is goed bestand tegen droogte en milde vorst. Net als veel andere soorten uit het geslacht Ficus produceert de boom luchtwortels, die vanuit de takken verticaal naar beneden groeien. Wanneer deze wortels de grond raken, verdikken ze en groeien ze uit tot dragende stammen. Hierdoor kan het bladerdak zich over een groot oppervlakte uitbreiden. De boom kan een hoogte bereiken van twintig meter.[1]
De vijgen worden gegeten door allerlei frugivore vogels als de kopersmid en de treurmaina. Zaden die het spijsverteringsstelsel van vogels zijn gepasseerd hebben meer kans te ontkiemen en groeien sneller.[2]
Ficus benghalensis is de nationale boom van India.[3] Veel boeddhistische tempels zijn gebouwd in de schaduw van het grote bladerdak van de boom, die zowel in India als in Sri Lanka wordt beschouwd als heilig.[4][5]
Enkele exemplaren van Ficus benghalensis in India behoren tot de bomen met de grootste bladerdaken ter wereld. Thimmamma Marrimanu in Andhra Pradesh is voor zover bekend de recordhouder. De boom heeft bladerdak met een omtrek van 846 meter, dat een tweedimensionaal oppervlak van 19.107 vierkante meter beslaat.[6]
Andere bekende Indiase exemplaren zijn De Grote Banyan in Haora, met een bladerdakoppervlakte van 18.918 vierkante meter, en Dodda Aladha Mara in Karnataka, waarvan het bladerdak ongeveer twaalfduizend vierkante meter beslaat.
Thimmamma Marrimanu in India is voor zover bekend de boom met het grootste bladerdak ter wereld
De Grote Banyan is een andere bekende Ficus benghalensis in India
Ficus benghalensis is een altijdgroene boomsoort, inheems op het Indisch subcontinent. De boom wordt ook wel banyan genoemd, al slaat deze term ook op andere soorten uit de geslachtengroep Urostigma, zoals de bodhiboom (F. religiosa). Enkele exemplaren van Ficus benghalensis behoren tot de bomen met de grootste bladerdaken ter wereld.
Poppelfiken eller banyan (Ficus benghalensis) er ein plante i fikenslekta med luftrøter som veks ned til bakken og hardnar, slik at treet aukar i omkrins. Det veks vilt i Sør-Asia frå Bengal til foten av Himalaya, og planta ei rekkje stader. Banyan er nasjonaltre for India.
Banyanfrø blir gjerne spreidd av fuglar som et fruktene av det, som hyrdestare.[1] Planten byrjar livet som epifytt i andre tre. Ved hjelp av røtene kveler han etterkvart vertstreet og blir sjølv eit stort tre med tjukk stamme. Stammediameteren til dei største kjende banyantrea er 4,5 meter. Banyan har ei stor, flat krone som skyt luftrøter frå greinene, slik at treet kan breia seg horisontalt. Eitt einaste tre kan etter ei viss tid dekkja mange dekar og danna eit eige lite skogholt. Det to hundre år gamle treet «Thimmamma Marrimanu» i Andhra Pradesh dekkjer til dømes over 19 000 m².[2]
Poppelfiken blir brukt som pryd- og skuggetre, og er populært som bonsaitre. Treet gjev mykje skugge, og har tradisjonelt vore møte- og kvilestad for folk i Sør-Asia. Namnet «banyan» kjem frå handelskasten bania, som ofte brukte kvila eller driva handel under desse trea.
I hinduismen er treet rekna som heilag, og kan tilbedast for seg eller ha eit lite tempel under seg. Den lange vekst- og levetida og gjer at treet ofte symboliserer evig liv. To sanskritnamn på treet er bahupada, 'mange føter', og kalpavriksha, 'ønskjeoppfyllande tre'. I vestleg forståing har banyan av og til vore forveksla med bodhitreet eller gudefikentreet, Ficus religiosa. Hinduar reknar desse trea som eit par, med banyan som den mannleg og Ficus religiosa som den kvinnelege planten.[3]
Banyantre blir også rekna som tilhaldsstad for ander, skrømt og himmelmusikarar (gandharva). På grunn av dette unngår folk å sova under trea om natta.[3]
Poppelfiken eller banyan (Ficus benghalensis) er ein plante i fikenslekta med luftrøter som veks ned til bakken og hardnar, slik at treet aukar i omkrins. Det veks vilt i Sør-Asia frå Bengal til foten av Himalaya, og planta ei rekkje stader. Banyan er nasjonaltre for India.
Banyanfrø blir gjerne spreidd av fuglar som et fruktene av det, som hyrdestare. Planten byrjar livet som epifytt i andre tre. Ved hjelp av røtene kveler han etterkvart vertstreet og blir sjølv eit stort tre med tjukk stamme. Stammediameteren til dei største kjende banyantrea er 4,5 meter. Banyan har ei stor, flat krone som skyt luftrøter frå greinene, slik at treet kan breia seg horisontalt. Eitt einaste tre kan etter ei viss tid dekkja mange dekar og danna eit eige lite skogholt. Det to hundre år gamle treet «Thimmamma Marrimanu» i Andhra Pradesh dekkjer til dømes over 19 000 m².
Figowiec bengalski (Ficus benghalensis L.), zwany też banianem – gatunek rośliny z rodziny morwowatych. Pochodzi z Indii i Pakistanu[2].
Figowiec bengalski (Ficus benghalensis L.), zwany też banianem – gatunek rośliny z rodziny morwowatych. Pochodzi z Indii i Pakistanu.
A figueira-de-bengala (Ficus benghalensis) é uma espécie de figueira endémica do Bangladesh, Índia e Sri Lanka. Em sânscrito o seu nome é Vatavrkscha ou WataWrkscha. No português de Goa eram conhecidos como árvores da gralha ('vôdd' em concanim). A figueira-de-bengala produz raízes aéreas delgadas que crescem até atingir o solo, começando então a engrossar até formarem troncos indistinguíveis do tronco principal. Deste modo, podem crescer até ocuparem vários hectares.
A figueira-de-bengala é a árvore nacional da Índia.[1]
A figueira-de-bengala (Ficus benghalensis) é uma espécie de figueira endémica do Bangladesh, Índia e Sri Lanka. Em sânscrito o seu nome é Vatavrkscha ou WataWrkscha. No português de Goa eram conhecidos como árvores da gralha ('vôdd' em concanim). A figueira-de-bengala produz raízes aéreas delgadas que crescem até atingir o solo, começando então a engrossar até formarem troncos indistinguíveis do tronco principal. Deste modo, podem crescer até ocuparem vários hectares.
A figueira-de-bengala é a árvore nacional da Índia.
Figovník bengálsky alebo banyan (lat. Ficus benghalensis) je tropický strom z čeľade morušovité s rozsiahlou korunou. Tvorí druhotné kmene zo vzdušných koreňov. V Indii je posvätný.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Figovník bengálsky
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Figovník bengálsky
Tento článok týkajúci sa botaniky je zatiaľ „výhonok“. Pomôž Wikipédii tým, že ho doplníš a rozšíriš. Figovník bengálsky alebo banyan (lat. Ficus benghalensis) je tropický strom z čeľade morušovité s rozsiahlou korunou. Tvorí druhotné kmene zo vzdušných koreňov. V Indii je posvätný.
Banjanovec ali Banyanski fikus (znanstveno ime Ficus bengalensis) je tropsko drevo iz družine murvovk.
Banjanovec je drevo, ki doseže višino preko 30 metrov in ima zanimivo krošnjo, ki je bolj podobna gozdu kot krošnji. Iz krošnje, točneje iz vej poganjajo proti tlom številne zračne korenine, ki sprva samo vsrkavajo zračno vlago, ko pa dosežejo tla se vrastejo in privzamejo vlogo pomožnega debla. Tako stara drevesa izgledajo kot velik grm ali celo velik gozd. Ponekod v Indije stari banjanovci pokrivajo površino več hektarjev.
Listi banjanovca so usnjati in jajčasti, v dolžino pa dosežejo do 20 cm. Po zgornji strani so povoščeni in temno zelene barve, po spodnji strani pa imajo močno izražene listne žile. Listni peclji so kosmati, enako kosmati pa so tudi mladi poganjki.
Plodovi so majhne oranžno rdeče okrogle jagode.
Banjanovec je endemična rastlina tropskega pasu bangladeša, Indije in Šri Lanke. Razmnožuje se s potaknjenci, koreninami in semeni. Drevo nima gospodarske vrednosti, gojijo ga le kot okrasno rastlino.
Banjanovec ali Banyanski fikus (znanstveno ime Ficus bengalensis) je tropsko drevo iz družine murvovk.
Banjan (Ficus benghalensis)[1] är en cirka 30 meter hög mullbärsväxt som beskrevs av Carl von Linné. Arten ingår i släktet fikonsläktet och familjen mullbärsväxter.[2][3] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[2]. Arten, som ibland kallas det heliga fikonträdet, växer vild i östra Indien men odlas över hela landet, framför allt vid buddhistiska tempel. De luftrötter som växer från trädets grenar kan bilda stora pelarsalar.
Den unga banjanen växer som epifyt, det vill säga uppe i andra träd, i grenklykor och dylikt. Med tiden förkvävs emellertid värdträdet och dör.
Banjanens frukter äts av både fåglar och däggdjur. Dess frön sprids av fåglar och studier har visat att frön som passerat en fågels matsmältningskanal har lättare att gro och spirar snabbare.
Dessa träd anses heliga i Indien och har ofta ett större eller mindre tempel intill, men dyrkas även för sin egen skull, särskilt på en viss fullmånedag under sommaren då fullmånen inträffar nära den sista stjärnan i konstellationen Scorpio.
Även bortsett från denna dyrkan är banjan ett av de mest värmedämpande träden med en stor och djup skugga. Detta var mycket uppskattat av äldre tiders resenärer som under timmar eller dagar kunde utnyttja detta. I byarna blev detta också naturliga samlingsplatser för informella, sociala kontakter på en sval plats.
Uppskattningen av dessa träd är således kopplad både till sakral dyrkan och praktisk nyttighet. Banjanen är därtill Indiens nationalträd.
Den stora banjanen i indiska Botaniska trädgården, Howrah, anses av många vara det största trädet i världen vad gäller omfång.
Två andra välkända stor träd finns i Uttar Pradesh vid Varanasi och vid Bangalore i Karnataka. Omkretsen av hela komplexet av träd med utgångspunkt i en central moderplanta och förbundna med väl synliga rötter mäts i kilometer.
Banjan (Ficus benghalensis) är en cirka 30 meter hög mullbärsväxt som beskrevs av Carl von Linné. Arten ingår i släktet fikonsläktet och familjen mullbärsväxter. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.. Arten, som ibland kallas det heliga fikonträdet, växer vild i östra Indien men odlas över hela landet, framför allt vid buddhistiska tempel. De luftrötter som växer från trädets grenar kan bilda stora pelarsalar.
Den unga banjanen växer som epifyt, det vill säga uppe i andra träd, i grenklykor och dylikt. Med tiden förkvävs emellertid värdträdet och dör.
Вічнозелене листяне дерево до 24 м.
Характерна для цього дерева форма клональної колонії носить назву баньяна. Формування баньяну починається з утворення на крупних горизонтальних гілках дорослого дерева повітряного коріння, зазвичай без кореневих волосків. У певні моменти життя дерева їх з'являється дуже багато, і вони гірляндами звисають з горизонтальних гілок. Повітряне коріння росте дуже поволі, і через деякий час велика частина його засихає, так і не досягнувши ґрунту. Одиничні повітряні коріння доростають до землі і укорінюються, після чого його надземна частина інтенсивно товщає, набуваючи зовнішності і функції стовбурів. Головний стовбур товщий за ті, що виросли з повітряного коріння. У старих дерев він може згнисти, залишаючи після себе безліч молодших стовбурів.
Дерево здатне розмножуватися вегетативно за допомогою повітряного коріння, утворюючи клональні колонії площею понад 1 гектара. Так, найбільший сучасний екземпляр, Великий баньян, займає площу 1,5 га.
Плоди дерева поїдаються птахами і ссавцями. Птахи є основними розповсюджувачами насіння. Насіння, що пройшло через травний тракт птахів, має навіть більшу вірогідність прорости.
Росте у тропічних дощових лісах й заростях ліан на глибоких родючих ґрунтах.
У Індії це дерево священне.
Ficus benghalensis (danh pháp khoa học: Ficus benghalensis) là một loài thực vật thuộc họ Dâu tằm. Đây là một cây lớn tán rộng mọc ở tiểu lục địa Ấn Độ. Chúng có rễ buông từ trên cao xuống, một khi các rễ chạm đất, chúng phát triển thành thân cây thân gỗ có thể trở nên không thể phân biệt với thân cây chính. Quả loài cây này là thức ăn của các loài chim và động vật có vú. Hạt hình được phân tán bởi các loài chim như sáo nâu và các nghiên cứu đã chỉ ra rằng hạt giống vượt qua thông qua hệ thống tiêu hóa của con chim có nhiều khả năng nảy mầm cũng như nảy mầm trước. Ấu trùng của các loài Melanocercops phractopa và Choreutis aegyptiaca ăn lá của cây này.
Ficus benghalensis (danh pháp khoa học: Ficus benghalensis) là một loài thực vật thuộc họ Dâu tằm. Đây là một cây lớn tán rộng mọc ở tiểu lục địa Ấn Độ. Chúng có rễ buông từ trên cao xuống, một khi các rễ chạm đất, chúng phát triển thành thân cây thân gỗ có thể trở nên không thể phân biệt với thân cây chính. Quả loài cây này là thức ăn của các loài chim và động vật có vú. Hạt hình được phân tán bởi các loài chim như sáo nâu và các nghiên cứu đã chỉ ra rằng hạt giống vượt qua thông qua hệ thống tiêu hóa của con chim có nhiều khả năng nảy mầm cũng như nảy mầm trước. Ấu trùng của các loài Melanocercops phractopa và Choreutis aegyptiaca ăn lá của cây này.
Фи́кус бенга́льский (лат. Fícus benghalénsis) — дерево семейства Тутовые, произрастающее в Бангладеш, в Индии и на Шри-Ланке. Разрастаясь, он способен превратиться в большое дерево, занимающее несколько гектаров, имеющее окружность кроны длиной 610 метров[1].
Для этого растения характерна особая жизненная форма — баньян. Формирование баньяна начинается с образования на крупных горизонтальных ветвях взрослого дерева воздушных корней, обычно не несущих корневых волосков. В определённые моменты жизни дерева их появляется очень много, и они гирляндами свисают с горизонтальных ветвей. Воздушные корни растут очень медленно, и через некоторое время большая часть их засыхает, так и не достигнув почвы. Единичные воздушные корни дорастают до земли и укореняются, после чего надземная их часть интенсивно утолщается, приобретая облик и проводящую функцию стволов.
Плоды растения поедаются птицами и млекопитающими. Птицы являются основными распространителями семян. Исследования показали, что семена, прошедшие через пищеварительный тракт птиц, имеют бо́льшую вероятность прорасти раньше.
По данным The Plant List на 2013 год, в синонимику вида входят[2]:
Плоды
_trunk_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6634.jpg)
_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6635.jpg)
-_Female_looking_for_ripe_Banyan_tree_(Ficus_benghalensis)_figs_in_Secunderabad_W_IMG_6636.jpg)
Фи́кус бенга́льский (лат. Fícus benghalénsis) — дерево семейства Тутовые, произрастающее в Бангладеш, в Индии и на Шри-Ланке. Разрастаясь, он способен превратиться в большое дерево, занимающее несколько гектаров, имеющее окружность кроны длиной 610 метров.
孟加拉榕（學名：Ficus benghalensis）為桑科榕屬的植物，原產於印度。树高十至十五米，树叶呈长椭圆形，叶端为尖状。枝叶繁茂，向四方蔓生。
印度古稱尼拘樹（梵語：nyag-rodha，巴利語：nigrodha），又譯尼拘陀樹、尼拘留他樹、尼拘屢陀樹、尼拘律樹、尼俱盧陀樹等。在佛經中多次提及此樹名。
過去七佛中的迦葉佛在此樹下成佛。釋迦牟尼的母國中，有尼拘律園，供僧團居住、修行。
因樹形高大但种子细小，故佛典常用来比喻由小因而得大果报者。《大乘无量寿庄严清净平等觉经》中，以“如尼拘树，覆荫大故”来比喻极乐世界菩萨的广大智慧。《慧琳音义》卷十五解释为（大五四·四〇二上）：‘此树端直无节，圆满可爱，去地三丈余，方有枝叶，其子微细如柳花子。唐国无此树，言是柳树者，非也。’
ベンガルボダイジュ（ベンガル菩提樹、学名：Ficus benghalensis）はクワ科イチジク属の常緑高木。別名、バンヤンジュ、沖縄では、ガジュマル。
熱帯アジア原産の常緑高木。典型的な絞め殺し植物、つまり他の樹木に巻きついて枯らしてしまう植物である熱帯性イチジク類のひとつで、熱帯地方では30mにもなり枝が広く横に張り出すので、緑陰樹として栽培される。近縁で性質の似たガジュマル、ベンジャミンゴムと同様に、幼木は鉢植にして観葉植物として利用される。
葉と熟した果実
幹
観葉植物としての利用
仏教では、菩提の象徴がインドボダイジュ（bodhi tree, bo tree）であるのに対して、ベンガルボダイジュ（banyan）は広大に広がる姿が菩薩の菩提心に喩えられる一方[1]、「形も定まらず、始まりも終りもない」輪廻の象徴ともされる[1]。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 
_feeding_on_Ficus_benghalensis_W_IMG_4366.jpg)
_leaf_%26_ripe_figs_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6633.jpg)
_trunk_in_Secunderabad,_AP_W_IMG_6634.jpg)
