Iris aphylla ye una especie de la familia de les iridacees. Ye orixinaria d'Europa.
Descripción
Estrémase de Iris germanica nel so espata qu'arrodia les flores, verde sacante un estrechu marxe escarioso. Tarmu floral d'hasta 30 cm o más, ramosu nel so mitat inferior; fueyes de normal falciformes. Flores violeta o moraes, 3-5; pétalos esternos estrechamente obovaos, los internos llargamente elípticos y d'uña curtia. Floria en primavera.[1]
Hábitat
Ente roques y gleres.
Distribución
Francia, Alemaña, Albania, Finlandia, Hungría, Italia, Polonia, República Checa, Rumanía.
Taxonomía
Iris aphylla describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Sp. Pl. 38 1753.[2]
- Etimoloxía
Iris: nome xenéricu llamáu asina por Iris la diosa griega del arcu iris.[3]
aphylla: epítetu llatín que significa "ensin fueyes".[4]
- Sinonimia
-
Iris nudicaulis Lam., Encycl. 3: 296 (1789).
-
Iris bohemica F.W.Schmidt, Fl. Boëm. 4: 5 (1794).
-
Iris hungarica Waldst. & Kit., Descr. Icon. Pl. Hung. 3: 251 (1808).
-
Iris extrafoliacea J.C.Mikan ex Pohl, Tent. Fl. Bohem. 1: 47 (1809).
-
Iris falcata Tausch, Hort. Canal. 1: t. 2 (1823).
-
Iris breviscapa Opiz, Naturalientausch 10: 191 (1825).
-
Iris fieberi Seidl in P.A.Opiz, Naturalientausch 9: 128 (1825).
-
Iris bisflorens Host, Fl. Austriac. 1: 46 (1827).
-
Iris clusiana Tausch, Flora 12(1 Erg.): 49 (1829).
-
Iris furcata M.Bieb., Cent. Pl. Ross. Merid. 2: t. 51 (1832).
-
Iris reflexa Berg, Flora 16(1 Beibl.): 33 (1833).
-
Iris duerinckii Buckley, Amer. J. Sci. Arts 45: 176 (1843).
-
Iris diantha K.Koch, Linnaea 21: 637 (1848).
-
Iris tenorei Parl., Fl. Ital. 3: 278 (1860).
-
Iris rigida Sieber ex Klatt, Linnaea 34: 598 (1866).
-
Iris subtriflora Fieber ex Klatt, Linnaea 34: 599 (1866).
-
Iris encrucia Steven ex Baker, J. Linn. Soc., Bot. 16: 145 (1877).
-
Iris schmidtii Baker, J. Linn. Soc., Bot. 16: 145 (1877).
-
Iris hungarica var. subtriflora (Fieber ex Klatt) Nyman, Consp. Fl. Eur.: 701 (1882).
-
Iris nudicaulis var. clusiana (Tausch) Nyman, Consp. Fl. Eur.: 701 (1882).
-
Iris nudicaulis subvar. falcata (Tausch) Nyman, Consp. Fl. Eur.: 701 (1882).
-
Iris nudicaulis subsp. fieberi (Seidl) Nyman, Consp. Fl. Eur.: 701 (1882).
-
Iris sabina N.Terracc., Atti Real Ist. Incoragg. Sci. Nat. Napoli, V, 1(5): 7 (1899).
-
Iris nudicaulis major Zapal., Consp. Fl. Gallic. Crit. 1: 188 (1906).
-
Iris melzeri Prodán, Bul. Grad. Bot. Univ. Cluj 15: 123 (1935 publ. 1936)).
-
Iris furcata var. diantha (K.Koch) Grossh., Fl. Kavkaza, ed. 2, 2: 223 (1940).
-
Iris hungarica f. minor Simonk. in Y.J.Nyárády, Kv. Fl.: 126 (1941).
-
Iris dacica Beldie, Comun. Acad. Republ. Populare Romîne 2: 566 (1952).
-
Iris babadagica Rzazade & Golneva, Zametki Sist. Geogr. Rast. 24: 12 (1965).
-
Iris hungarica subsp. dacica (Beldie) Prodán in T.Savulescu, Fl. Reipubl. Popul. Roman. 11: 484 (1966).
-
Iris perrieri Simonet ex N.Service, Plantsman, n.s., 2: 91 (2003).[5]
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.