nomes no trilho de navegação
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Melospiza melodia ye una especie d'ave emberízida presente nuna vasta porción d'América del Norte. Dalgunes de les sos numberoses subespecies son migratories.
Ye un gorrión d'ente 12 y 17 cm de llargor, dependiendo de la población. Ye de color pardu acoloratáu, col llombu rayáu con escuru, y pechu y banduyu blancos bien rayaos de pardu escuru; les rayes converxen nun llurdiu central nel pechu. La cara ye gris con pardu, con una corona acoloratada y una raya supraocular clara. La tonalidá de la coloración varia llargamente. La cola ye relativamente llarga y de punta arrondada, y ye llevantada al volar y al correr.
Ye bien paecíu a les otres dos especies de la so xéneru, pero'l gorrión de Lincoln (M. lincolnii) tien un patrón de coloración distinta na cara, y la so cola ye más curtia; y el gorrión coronirrufo pantanero (M. xeorxana) ye de cola ahorquillada y presenta pequeños llurdios mariellos na cara.
Anque son aves xeneralistas, prefieren árees arbustives y marismas, incluyendo les d'agua salao, n'Alaska, Canadá y los Estaos Xuníos. Tamién lleguen a árees habitaes por humanos, como xardinos, campos de cultivu, árees urbanes y a lo llargo de los caminos. Forrajean nel suelu, ente los parrotales, o n'agües someres, corriendo rápido. El so alimentu consiste principalmente d'inseutos y granes. Les poblaciones de les marismas tamién comen pequeños crustáceos.
Les aves norteñas migren escontra'l sur de los Estaos Xuníos y al norte de Méxicu. Nesti últimu país hai poblaciones residentes llargamente distribuyíes qu'habiten inclusive les grandes ciudaes.
El cantar del machu ye de gran variación, con notes musicales y runfíos. El so llamáu ye un chep nasal. Añeren nun llugar semioculto, nel suelu, nun parrotal o sobre un árbol. La fema pon ente 3 y 5 güevos llixeramente verdosos con llurdios marrones. Los sos niales son vulnerables al parasitismu de puesta pol tordu cabecicafé (Molothrus ater). Los gorriones melódicos reconocen a los tordos y atacar cuando s'averen a los sos niales.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Melospiza melodia ye una especie d'ave emberízida presente nuna vasta porción d'América del Norte. Dalgunes de les sos numberoses subespecies son migratories.
Ye un gorrión d'ente 12 y 17 cm de llargor, dependiendo de la población. Ye de color pardu acoloratáu, col llombu rayáu con escuru, y pechu y banduyu blancos bien rayaos de pardu escuru; les rayes converxen nun llurdiu central nel pechu. La cara ye gris con pardu, con una corona acoloratada y una raya supraocular clara. La tonalidá de la coloración varia llargamente. La cola ye relativamente llarga y de punta arrondada, y ye llevantada al volar y al correr.
Ye bien paecíu a les otres dos especies de la so xéneru, pero'l gorrión de Lincoln (M. lincolnii) tien un patrón de coloración distinta na cara, y la so cola ye más curtia; y el gorrión coronirrufo pantanero (M. xeorxana) ye de cola ahorquillada y presenta pequeños llurdios mariellos na cara.
Anque son aves xeneralistas, prefieren árees arbustives y marismas, incluyendo les d'agua salao, n'Alaska, Canadá y los Estaos Xuníos. Tamién lleguen a árees habitaes por humanos, como xardinos, campos de cultivu, árees urbanes y a lo llargo de los caminos. Forrajean nel suelu, ente los parrotales, o n'agües someres, corriendo rápido. El so alimentu consiste principalmente d'inseutos y granes. Les poblaciones de les marismas tamién comen pequeños crustáceos.
Les aves norteñas migren escontra'l sur de los Estaos Xuníos y al norte de Méxicu. Nesti últimu país hai poblaciones residentes llargamente distribuyíes qu'habiten inclusive les grandes ciudaes.
El cantar del machu ye de gran variación, con notes musicales y runfíos. El so llamáu ye un chep nasal. Añeren nun llugar semioculto, nel suelu, nun parrotal o sobre un árbol. La fema pon ente 3 y 5 güevos llixeramente verdosos con llurdios marrones. Los sos niales son vulnerables al parasitismu de puesta pol tordu cabecicafé (Molothrus ater). Los gorriones melódicos reconocen a los tordos y atacar cuando s'averen a los sos niales.
