nomes no trilho de navegação
Francolinus is 'n genus van voëls in die familie van fisantagtiges (Phasianidae). Die genus omvat ongeveer 40 spesies.[1] Voëls in die genus kan nie vlieg nie en voed op insekte, plantmateriaal en sade. Die meeste spesies het 'n krom boonste bek, stert met veertien vere en in baie spesies het die mannetjies spore op die hakke.[2]
Francolinus is 'n genus van voëls in die familie van fisantagtiges (Phasianidae). Die genus omvat ongeveer 40 spesies. Voëls in die genus kan nie vlieg nie en voed op insekte, plantmateriaal en sade. Die meeste spesies het 'n krom boonste bek, stert met veertien vere en in baie spesies het die mannetjies spore op die hakke.
Turac (lat. Francolinus) — toyuqkimilər dəstəsinin qırqovullar fəsiləsinə aid quş cinsi.
Ar frankolined(Daveoù a vank) eo an evned a ya d'ober ar genad Francolinus, krouet e 1819 gant ar skiantour saoz James Francis Stephens (1792-1852).
Pemp spesad a ya d'ober ar genad hiziv an deiz :
Pevarzek (14) isspesad en holl.
Pell brasoc'h e oa ar genad gwechall a-raok bezañ rannet ar spesadoù anezhañ etre ar genadoù Dendroperdix[2], Peliperdix[3], Pternistis[4] ha Scleroptila[5].
Ar frankolined(Daveoù a vank) eo an evned a ya d'ober ar genad Francolinus, krouet e 1819 gant ar skiantour saoz James Francis Stephens (1792-1852).
Francolinus és un gènere d'ocells de la subfamília dels perdicins (Perdicinae), dins la família dels fasiànids (Phasianidae). Aquests francolins habiten a zones de praderies o estepes, des d'Europa sud-oriental, pel pròxim orient i Àsia Meridional fins a la Xina i el sud-est asiàtic.
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.4, 2010) aquest gènere està format per cinc espècies:[1]
Molts autors, com ara Clements 6a edició (2009) inclouen dins el gènere Francolinus, totes les espècies dels gèneres Peliperdix, Scleroptila, Dendroperdix i Pternistis.[2]
Francolinus és un gènere d'ocells de la subfamília dels perdicins (Perdicinae), dins la família dels fasiànids (Phasianidae). Aquests francolins habiten a zones de praderies o estepes, des d'Europa sud-oriental, pel pròxim orient i Àsia Meridional fins a la Xina i el sud-est asiàtic.
Als Frankoline werden verschiedene kleine Vogelarten aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae) bezeichnet. 36 Arten leben in Afrika, fünf Arten kommen in Asien vor.[1] Ursprünglich gehörten alle Frankolin-Arten zur Gattung Francolinus, die damit die größte Gattung der Fasanenartigen war. Diese war jedoch nicht monophyletisch[2] und wurde in die Gattungen Francolinus, Peliperdix, Scleroptila und Pternistis aufgespalten.[3] Mitte 2021 kamen mit Ortygornis und Campocolinus noch zwei weitere Gattungen hinzu.[4] Über viele der Frankolin-Arten fehlen bislang immer noch grundlegende Informationen. Sowohl in Afrika als auch in Asien werden Frankoline wegen ihres schmackhaften Fleisches intensiv bejagt.
Frankoline sehen dem Rebhuhn ähnlich, allerdings sind sie schlanker als diese und Schnabel und Kopf sind länger. Die Körperlänge beträgt zwischen 31 cm und 42 cm, ihr Gewicht variiert von knapp 250 g (Coquifrankolin) bis zu über 1.500 g (Erckelfrankolin). Männchen und Weibchen sind bei den meisten Arten gleich gefärbt, wobei die Männchen meist Sporen an den kräftigen Beinen tragen. Ihre Flügel sind kurz und an den Enden abgerundet, der Schwanz hat 14 Steuerfedern.
Frankoline leben in den tropischen Regionen Afrikas und Asiens. Ihre nördliche Verbreitungsgrenze liegt etwa am Kaukasus. Die zahlreichen Frankolin-Arten passen sich sehr flexibel an menschliche Siedlungen und Kulturlandschaften an, so dass die Lebensräume je nach Region sehr unterschiedlich sind: Dichte Wälder oder offenes Grasland, Feldgehölze oder Buschlandschaften, sogar steinige Karstflächen bieten den Frankolinen Nahrung und Schutz. Von 41 lebenden Arten sind 36 ausschließlich in Afrika verbreitet. Von den 36 Frankolin-Arten, die in Afrika vorkommen, leben 12 im südlichen Afrika, davon sieben in Namibia, unter anderem der Hartlaubfrankolin, der Rotschnabelfrankolin und der Rebhuhnfrankolin. Der Kapfrankolin, der verstreut in den Kapprovinzen von Südafrika lebt, tritt vereinzelt auch im Süden Namibias auf. Ein fossiler Frankolin, Francolinus capeki, der in Ungarn gefunden wurde, konnte auf das späte Pliozän (vor ca. 1,8 Millionen Jahren) datiert werden.[5]
Frankoline leben hauptsächlich am Boden und ernähren sich von Insekten, Pflanzen und Samen. Auch bei Gefahr, die die Männchen meist von Hügeln aus mit lauter und greller Stimme ankündigen, bringen sich die Frankoline meist laufend in Sicherheit. Nur zum Schlafen ziehen sich einige Arten in Bäume mit dichtem Blattwerk zurück. Viele Frankoline sind ausgeprägte Reviervögel und führen erbitterte Kämpfe zu dessen Verteidigung, besonders in der Balzzeit. Sie leben in Einehe. Es brütet nur das Weibchen bis zu 23 Tage lang, während das Männchen in der Nähe wacht. Das Nest besteht meist aus einer von hohem Gras oder herabhängenden Zweigen verdeckten flachen Mulde, die mit Gras und Zweigen ausgelegt wird. Das Gelege umfasst je nach Art sechs bis 12 Eier. Die Jungvögel sind sogenannte Nestflüchter. Sie verlassen das Nest schon wenige Tage nach dem Schlüpfen unter Anleitung ihrer Eltern, mit denen sie sechs bis zwölf Monate lang im Familienverband leben.
Das folgende Kladogramm zeigt die Stellung der „Francolin“-Gattungen (fett) innerhalb der Fasanenartigen.[4]
Zwergwachteln (Synoicus)
Erdwachteln (Coturnix)
Perlwachtel (Margaroperdix madagarensis)
Wüstenhühner (Ammoperdix)
Pternistis
Frankolinwachteln (Perdicula)
Steinhühner (Alectoris)
Königshühner (Tetraogallus)
Peliperdix
Ortygornis
Campocolinus
Scleroptila
Francolinus
Bambushühner (Bambusicola)
Kammhühner (Gallus)
Fünf „Francolin“-Gattungen sind also näher mit den Bambus- und Kammhühnern, hierzu zählt auch das Haushuhn, verwandt und bilden mit ihnen die Tribus Gallini, während die Gattung Pternistis näher mit den Wachteln, Steinhühnern und anderen wachtelartigen Gattungen verwandt ist und mit ihnen die Tribus Coturnicini bildet.
Als Frankoline werden verschiedene kleine Vogelarten aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae) bezeichnet. 36 Arten leben in Afrika, fünf Arten kommen in Asien vor. Ursprünglich gehörten alle Frankolin-Arten zur Gattung Francolinus, die damit die größte Gattung der Fasanenartigen war. Diese war jedoch nicht monophyletisch und wurde in die Gattungen Francolinus, Peliperdix, Scleroptila und Pternistis aufgespalten. Mitte 2021 kamen mit Ortygornis und Campocolinus noch zwei weitere Gattungen hinzu. Über viele der Frankolin-Arten fehlen bislang immer noch grundlegende Informationen. Sowohl in Afrika als auch in Asien werden Frankoline wegen ihres schmackhaften Fleisches intensiv bejagt.
Kereng'ende ni ndege kadhaa wa jenasi Francolinus katika familia Phasianidae. Huitwa kwale pia pamoja na spishi nyingine za Francolinus. Rangi yao ni kahawia au kijivu na wana michirizi au madoa. Ngozi ya koo na pande zote za macho ni kichele na ina rangi ya manjano, ya machungwa au nyekundu. Huonekana zaidi kuliko spishi nyingine za kwale. Chakula chao ni mbegu, wadudu na nyungunyungu. Hutaga mayai matatu hadi nane ardhini pengine juu ya manyasi makavu.
Spishi zote zinatokea Afrika.
Kereng'ende shingo-nyekundu
Kereng'ende ni ndege kadhaa wa jenasi Francolinus katika familia Phasianidae. Huitwa kwale pia pamoja na spishi nyingine za Francolinus. Rangi yao ni kahawia au kijivu na wana michirizi au madoa. Ngozi ya koo na pande zote za macho ni kichele na ina rangi ya manjano, ya machungwa au nyekundu. Huonekana zaidi kuliko spishi nyingine za kwale. Chakula chao ni mbegu, wadudu na nyungunyungu. Hutaga mayai matatu hadi nane ardhini pengine juu ya manyasi makavu.
Spishi zote zinatokea Afrika.
Francolinus is a genus of birds in the francolin group of the tribe Gallini in the pheasant family.
Its three species range from western Asia and central Asia through to southern Asia and south-eastern Asia. The species are:[2]
_adult_with_chick_..._(30051224513).jpg)
.jpg)
_from_side,_b.jpg)
_(11421895004).jpg)
.jpg)
.jpg)
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)CS1 maint: uses authors parameter (link) Francolinus is a genus of birds in the francolin group of the tribe Gallini in the pheasant family.
Frankolinoj estas birdoj de Afriko aŭ suda Azio, kies aspekto kaj vivmaniero similas je tiuj de Perdrikoj.
Frankolinoj estas birdoj kiuj tradicie estis lokigitaj en la genro Francolinus, sed nuntempe pli komune estas dividataj en multaj genroj (vidu Taksonomion). Ili estas membroj de la familio de Fazanedoj. Kiam ĉiuj estis en ununura genro, ĝi estis la plej diversa el la Kokoformaj, kaj havis la plej multnombrajn membrojn. Frankolinoj estas surteremaj (kvankam ne neflugaj) birdoj kiuj manĝas insektojn, vegetalan materialon kaj semojn. Plej parto de membroj havas hokoforman supran bekon, vostojn kun 14 plumoj kaj ĉe multaj el ili la masklo havas spronojn en tarsoj.[1] El proksimume 40 ekzistaj specioj, 5 estas limigitaj al Azio, dum la restaj estas limigitaj al Afriko.[2]
Dekdu el la specioj kiuj loĝas en Afriko troviĝas en la subkontinenta regiono de suda Afriko; el tiuj, 7 loĝas en diversajn proporcioj ene de la limoj de Namibio. Ses sudafrikaj frankolinoj estas konsiderataj endemioj de la subkontinento, el kiuj 3 troviĝas en Namibio (nome la Hartlaŭba, la Ruĝbeka frankolino F. adspersus kaj la Levajanteca frankolino F. levaillantoides ). La Kablanda frankolino Francolinus capensis, endemia de Kabprovinco de Sudafriko loĝas iome ankaŭ en suda Namibio. Oni priskribis fosilian frankolinon, Francolinus capeki, el kuŝejoj de fina Plioceno de Hungario; la nuntempaj fosilioj kokoformaj "Francolinus" minor kaj "F." subfrancolinus estas nun lokigitaj ĉe Palaeocryptonyx.
Ĝis komenco de la 1990-aj jaroj plej parto de fakuloj lokigis ĉiujn frankolinojn en la genro Francolinus.[2] En 1992 oni sugestis, ke tiu traktado estis problema, kaj ke la frankolinoj estu disigataj en kvar genrojn: Francolinus por la aziaj specioj, kaj la afrikaj specioj estu dividataj en Peliperdix, Scleroptila kaj Pternistis.[3] La Krestofrankolino kaj la Nahana frankolino estis konsiderataj eble tre distingaj, sed ankoraŭ restis en Peliperdix kaj Pternistis respektive.[3] Baze sur plia pruvo la Krestofrankolino estis movita al la monotipa genro Dendroperdix en 1998,[4] kaj la Nahana frankolino estis movita al la Ptilopachus en 2006.[5] Kvankam kelkaj ankoraŭ pluhavas ĉiujn tiujn en Francolinus,[6][7] la disigo en multajn genrojn iĝis pli kaj pli disvastigata.[8][9] Ĉe disigo la termino "frankolino" uzeblas ĉefe por la membroj de la genroj Francolinus, Peliperdix, Dendroperdix kaj Scleroptila,[8][9] dum la nomo "spronkoko" estas uzata por Pternistis ("spronkoko" estas uzata ankaŭ por Galloperdix de la Hindia subkontinento).[8][9] Ĉar la Nahana frankolino rilatas al la Ŝtonperdriko pli ol al la veraj frankolinoj kaj spronkokoj,[5][10] ties nomo estas foje modifita al Nahana perdriko.[9]
Krom pli grandaj ŝanĝoj proponitaj je genronivelo, la taksonomio inter kelkaj frankolinoj/spurkokoj estas ankoraŭ pridisputata. Ekzemple la distribuado de la Levajanteca frankolino (F. (S.) levaillantoides) estas tre disa, pro kio kelkaj fakuloj disigis la nordan taksonon (el Kenjo kaj pli norden) en separataj specioj nome la Akacia kaj la Arĉera frankolinoj (F. (S.) gutturalis, kun subspecio lorti), dum restus la suda taksono (el Angolo kaj suden) ĉe la Levajanteca frankolino.[2] Plej fakuloj traktas la eblan specion de la Elgona frankolino (F. (S.) psilolaema elgonensis) kiel subspecio de la Orientafrika frankolino,[2][6][7][8] sed aliaj sugestis ke ĝi estas specio (F. (S.) elgonensis), aŭ subspecio de la Ŝelia frankolino,[2] aŭ eĉ hibrido inter la Orientafrika frankolino kaj la Levajanta frankolinoj.[11]
Frankolinoj estas birdoj de Afriko aŭ suda Azio, kies aspekto kaj vivmaniero similas je tiuj de Perdrikoj.
Frankolinoj estas birdoj kiuj tradicie estis lokigitaj en la genro Francolinus, sed nuntempe pli komune estas dividataj en multaj genroj (vidu ). Ili estas membroj de la familio de Fazanedoj. Kiam ĉiuj estis en ununura genro, ĝi estis la plej diversa el la Kokoformaj, kaj havis la plej multnombrajn membrojn. Frankolinoj estas surteremaj (kvankam ne neflugaj) birdoj kiuj manĝas insektojn, vegetalan materialon kaj semojn. Plej parto de membroj havas hokoforman supran bekon, vostojn kun 14 plumoj kaj ĉe multaj el ili la masklo havas spronojn en tarsoj. El proksimume 40 ekzistaj specioj, 5 estas limigitaj al Azio, dum la restaj estas limigitaj al Afriko.
Francolinus es un género de aves galliformes de la familia Phasianidae conocidas comúnmente como francolines. Habitan en el sur de Asia.
En la actualidad se reconocen cinco especies en el género Francolinus:[1]
La mayoría de las especies que antes se clasificaban en este género en la actualidad se distribuyen por los géneros Pternistis, Peliperdix, Scleroptila, Dendroperdix y Ptilopachus.
Francolinus es un género de aves galliformes de la familia Phasianidae conocidas comúnmente como francolines. Habitan en el sur de Asia.
Aasianfrankoliinit (Francolinus) on aitokanojen heimoon kuuluva lintusuku. Siihen kuuluu viisi Aasiassa elävää lajia. Aiemmin sukuun luokiteltiin enemmän lajeja, jotka kuitenkin havaittiin polyfyleettisiksi. Suku on sen perusteelle jaettu uudelleen. Sukuun Francolinus jäivät vain Aasiassa elävät lajit, kun muut lajit siirrettiin afrikanfrankoliineihin (Pternistis), pensasfrankoliineihin (Peliperdix) ja ruskofrankoliineihin (Scleroptila). [2][3]
Aasianfrankoliinit (Francolinus) on aitokanojen heimoon kuuluva lintusuku. Siihen kuuluu viisi Aasiassa elävää lajia. Aiemmin sukuun luokiteltiin enemmän lajeja, jotka kuitenkin havaittiin polyfyleettisiksi. Suku on sen perusteelle jaettu uudelleen. Sukuun Francolinus jäivät vain Aasiassa elävät lajit, kun muut lajit siirrettiin afrikanfrankoliineihin (Pternistis), pensasfrankoliineihin (Peliperdix) ja ruskofrankoliineihin (Scleroptila).
Francolinus est un genre d'oiseaux de la famille des Phasianidae. Ces espèces sont incapables de voler.
Selon la classification du Congrès ornithologique international (version 2.2, 2009) :
Autrefois ce genre regroupait une quarantaine d'espèces, mais elles ont été séparées dans les genres Peliperdix, Scleroptila, Dendroperdix et Pternistis.
Francolinus est un genre d'oiseaux de la famille des Phasianidae. Ces espèces sont incapables de voler.
Francolin adalah burung dari genus Francolinus. Mereka adalah anggota dari famili Phasianidae. Francolin adalah burung daratan dan tak dapat terbang, berasal dari Dunia Lama. Mereka memakan serangga, bagian-bagian tanaman, dan biji-bijian. Kebanyakan dari mereka memiliki paruh bagian atas yang berbentuk kait dengan bulu berjumlah 14 di bagian ekornya, dan spesies jantan memiliki jari kaki khusus di belakang kaki mereka. Dari 41 spesies, 36 diantaranya hanya ada di Afrika.
12 spesies yang ditemukan di Afrika berada di wilayah subkontinental di Afrika Selatan, dan tujuh spesies dari itu semua berada di perbatasan antara Afrika Selatan dan Namibia. Enam spesies francolin Afrika adalah endemik di daerah subkontinen, dan tiga diantaranya ditemukan di Namibia (Francolin Hartlaub, Francolin Paruh Merah, dan Francolin Sungai Oranye). Francolin Semenanjung adalah endemik di semenanjung Afrika Selatan.
Francolin adalah burung dari genus Francolinus. Mereka adalah anggota dari famili Phasianidae. Francolin adalah burung daratan dan tak dapat terbang, berasal dari Dunia Lama. Mereka memakan serangga, bagian-bagian tanaman, dan biji-bijian. Kebanyakan dari mereka memiliki paruh bagian atas yang berbentuk kait dengan bulu berjumlah 14 di bagian ekornya, dan spesies jantan memiliki jari kaki khusus di belakang kaki mereka. Dari 41 spesies, 36 diantaranya hanya ada di Afrika.
12 spesies yang ditemukan di Afrika berada di wilayah subkontinental di Afrika Selatan, dan tujuh spesies dari itu semua berada di perbatasan antara Afrika Selatan dan Namibia. Enam spesies francolin Afrika adalah endemik di daerah subkontinen, dan tiga diantaranya ditemukan di Namibia (Francolin Hartlaub, Francolin Paruh Merah, dan Francolin Sungai Oranye). Francolin Semenanjung adalah endemik di semenanjung Afrika Selatan.
Francolinus Stephens, 1819 è un genere di uccelli galliformi della famiglia dei Fasianidi[1].
Il genere comprende le seguenti specie:[1]
Frankolinai (Francolinus) – fazaninių (Phasianidae) šeimos paukščių gentis.
Tai sausumos beveik neskraidantys paukščiai, kurie minta vabzdžiais, augaliniu maistu ir sėklomis. Iš 41 rūšies net 36 paplitusios Afrikoje.
Gentyje 41 rūšis.
Frankolinas (Francolinus francolinus)
Pelkinis frankolinas (Francolinus gularis)
Raštuotasis frankolinas (Francolinus pictus)
Kininis frankolinas (Francolinus pintadeanus)
Kapo frankolinas (Francolinus capensis)
Svainsono frankolinas (Francolinus swainsonii)
Frankolinai (Francolinus) – fazaninių (Phasianidae) šeimos paukščių gentis.
Tai sausumos beveik neskraidantys paukščiai, kurie minta vabzdžiais, augaliniu maistu ir sėklomis. Iš 41 rūšies net 36 paplitusios Afrikoje.
Gentyje 41 rūšis.
Frankolijnen (Francolinus) is een geslacht van vogels uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). Dit geslacht is nauw verwant aan de geslachten Peliperdix, Scleroptila en Pternistis.
Soorten uit deze geslachten zijn hoenders die sterk lijken op patrijzen; ze zijn echter slanker en de snavel en de nek is langer. Ze zijn tussen de 31 en 42 cm lang en hun gewicht varieert tussen de 0,25 en 1,5 kg.
Deze vijf soorten komen in Azië voor.
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Frankolijnen (Francolinus) is een geslacht van vogels uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). Dit geslacht is nauw verwant aan de geslachten Peliperdix, Scleroptila en Pternistis.
Frankolinar er fuglar som tradisjonelt har vore plassert i slekta Francolinus. Dei er medlemmar av fasanfamilien, Phasianidae. Når alle er halde i éi slekt, er dette den mest varierte slekta av hønsefuglar, Galliformes, og har klårt flest medlemmer. Fleire autoritetar deler inn frankolinar i seks grupper eller slekter, men Clementslista samlar 40 artar i ei slekt per versjon 6.8 frå desember 2013.
Frankolinar er bakkelevande fuglar som lever av insekt, vegetabilsk materie og frø. Dei fleste av medlemmene har nedbøygd øvre nebb, fjorten halefjører og hos mange artar har hannen spor på tarsen.[1] Av dei rundt 40 nolevande artar, er fem avgrensa til Asia, medan alle andre er avgrensa til Afrika[2].
Tolv av artane som finst i Afrika finst i regionen i det sørlege Afrika, og av desse, finst sju i varierande mengder innanfor dei politiske grensene i Namibia. Seks sørlege afrikanske frankolinar blir rekna som endemiske til subkontinentet, av dei er tre funne i Namibia: steinfrankolin, brillefrankolin og grasfrankolin. Kappfrankolin er endemisk til Kapp-provinsen i Sør-Afrika, og finst marginalt i det sørlege Namibia. Ein fossil frankolin, Francolinus capeki, har vorte skildra frå sein pliocen-førekomstar i Ungarn.
Frankolinar i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.8 frå august 2013 [3] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler. [4]
Slekt Francolinus
Frankolinar er fuglar som tradisjonelt har vore plassert i slekta Francolinus. Dei er medlemmar av fasanfamilien, Phasianidae. Når alle er halde i éi slekt, er dette den mest varierte slekta av hønsefuglar, Galliformes, og har klårt flest medlemmer. Fleire autoritetar deler inn frankolinar i seks grupper eller slekter, men Clementslista samlar 40 artar i ei slekt per versjon 6.8 frå desember 2013.
Frankolinar er bakkelevande fuglar som lever av insekt, vegetabilsk materie og frø. Dei fleste av medlemmene har nedbøygd øvre nebb, fjorten halefjører og hos mange artar har hannen spor på tarsen. Av dei rundt 40 nolevande artar, er fem avgrensa til Asia, medan alle andre er avgrensa til Afrika.
Multimedia w Wikimedia Commons Francolinus – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[7].
Długość ciała 31–38 cm, rozpiętość skrzydeł 50–55; masa ciała 200–566 g (samce są większe i cięższe od samic)[8].
Do rodzaju należą następujące gatunki[14]:
Francolinus – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).
Os francolins são aves galliformes fasianídeas, típicas do Velho Mundo, classificadas no género Francolinus. O grupo inclui 41 espécies, das quais 36 são exclusivas do continente africano e 7 são endémicas da Namíbia.
Os francolins têm hábitos terrestres e voam apenas em caso de emergência. A sua plumagem é em tons de castanho e oferece excelente camuflagem nas zonas de savana e vegetação rasteira que normalmente habitam.
A alimentação dos francolins é baseada em sementes e outros materiais vegetais e suplementada com pequenos insectos.
Os francolins são aves galliformes fasianídeas, típicas do Velho Mundo, classificadas no género Francolinus. O grupo inclui 41 espécies, das quais 36 são exclusivas do continente africano e 7 são endémicas da Namíbia.
Os francolins têm hábitos terrestres e voam apenas em caso de emergência. A sua plumagem é em tons de castanho e oferece excelente camuflagem nas zonas de savana e vegetação rasteira que normalmente habitam.
A alimentação dos francolins é baseada em sementes e outros materiais vegetais e suplementada com pequenos insectos.
Frankoliner kallas ett antal arter i familjen fasanfåglar (Phasianidae). De lever alla i gamla världen, är markbundna men inte flygoförmögna och lever av insekter, växter och frön. Merparten av arterna har en nedåtböjd övre näbbhalva, stjärt med 14 fjädrar och många arters hanar har sporrar på tarsen.[1]
Tidigare fördes de alla till ett och samma släkte, Francolinus. Ett flertal DNA-studier har senare visat att de inte är varandras närmaste släktingar[2][3][4][5][6] och delas därför nu in i följande fyra släkten:[7]
De tre första släktena står förhållandevis nära varandra och hör till en grupp fåglar där även djungelhöns (Gallus) och bambuhöns (Bambusicola) ingår. Pternistis å andra sidan är mer släkt med vaktlar (Coturnix), snöhöns (Tetraogallus) och hönsfåglarna i Alectoris.
Ytterligare en art, nahanvakteln, betraktades också tidigare vara en frankolin, men står nära stenvakteln (Ptilopachus petrosus) som i sin tur förvånande nog har visat sig vara släkt med den amerikanska familjen tofsvaktlar (Odontophoridae).
Frankoliner kallas ett antal arter i familjen fasanfåglar (Phasianidae). De lever alla i gamla världen, är markbundna men inte flygoförmögna och lever av insekter, växter och frön. Merparten av arterna har en nedåtböjd övre näbbhalva, stjärt med 14 fjädrar och många arters hanar har sporrar på tarsen.
Tidigare fördes de alla till ett och samma släkte, Francolinus. Ett flertal DNA-studier har senare visat att de inte är varandras närmaste släktingar och delas därför nu in i följande fyra släkten:
Francolinus i begränsad mening – delas i sin tur ibland ytterligare i Francolinus och Dendroperdix Peliperdix Scleroptila PternistisDe tre första släktena står förhållandevis nära varandra och hör till en grupp fåglar där även djungelhöns (Gallus) och bambuhöns (Bambusicola) ingår. Pternistis å andra sidan är mer släkt med vaktlar (Coturnix), snöhöns (Tetraogallus) och hönsfåglarna i Alectoris.
Ytterligare en art, nahanvakteln, betraktades också tidigare vara en frankolin, men står nära stenvakteln (Ptilopachus petrosus) som i sin tur förvånande nog har visat sig vara släkt med den amerikanska familjen tofsvaktlar (Odontophoridae).
Francolinus là một chi chim trong họ Phasianidae.[1]
.jpg)
Francolinus là một chi chim trong họ Phasianidae.
Турачи (Francolinus) — самый многочисленный род птиц семейства фазановых. 41 вид обитает в Африке, 5 видов — в Азии.
Турачи внешне похожи на куропаток, однако, их телосложение стройнее, а клюв и голова длиннее. Длина тела составляет от 31 см до 42 см, вес варьирует от 250 г (турач коки) до более чем 1500 г (суданский турач). Самец и самка имеют одинаковую окраску у большинства видов, при этом на сильных ногах самцов часто имеются шпоры. Их крылья короткие и закруглённые на концах, у хвоста 14 рулевых перьев.
Турачи живут в тропических регионах Африки и Азии. Северная граница их распространения проходит по Кавказу. Многочисленные виды турачей очень гибко приспосабливаются к человеческим поселениям и культурным ландшафтам, так что их местообитания очень разные в зависимости от региона: густой лес или открытый луг, кустарник или буш, даже каменистые карстовые площади предлагают турачам питание и защиту. Из 41-го вида турачей, 36 обитают исключительно в Африке, 12 из них живут в южной Африке, из них 7 в Намибии, в том числе горный турач, красноклювый турач и куропатковый турач. Капский турач, обитающий в Капских провинциях ЮАР, иногда также встречается на юге Намибии. Ископаемый турач Francolinus capeki, который был найден в Венгрии, датируется поздним плиоценом (примерно 1,8 млн лет назад).
Турачи живут преимущественно на земле и питаются насекомыми, растениями и семенами. При опасности, о которой самцы сообщают своим громким и резким голосом, турачи спасаются бегством в укрытие. Некоторые виды турачей на время сна взлетают на деревья с густой листвой. Многие турачи — это выраженные территориальные птицы, ведущие ожесточенную борьбу за защиту своего участка, особенно во время тока. Они живут моногамно. Высиживает кладку в течение 23-х дней только самка, в то время как самец наблюдает поблизости. Гнездо представляет собой небольшое углубление на земле, прикрытое высокой травой или свисающими ветками деревьев, выложенное изнутри травой и веточками. В кладке от 6 до 12 яиц в зависимости от вида. Птенцы — это выводковые птицы. Они покидают гнездо уже через несколько дней после вылупления и живут под присмотром своих родителей от 6 до 12 месяцев в семейном союзе.
Турачи (Francolinus) — самый многочисленный род птиц семейства фазановых. 41 вид обитает в Африке, 5 видов — в Азии.
.png){kind=small}
