Microtus socialis (Pallas 1773)

Microtus socialis ye una especie de royedor de la familia Cricetidae.

Distribución xeográfica

Alcuéntrase na China, Irán, Kazakstán, Siria, Turquía y Ucrania.

Referencies

• Wilson DE., Reeder DM.: Mammal species of the world. Smithsonian Institution Press, Washington DC, Estaos Xuníos, 2005.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Microtus socialis.

Microtus socialis (lat. Microtus socialis) - gəmiricilər dəstəsinin boz tarlasiçanı cinsinə aid məməli heyvan növü.

Sinonimləri

• Microtus syriacus^[1]
• Microtus astrachanensis^[1]
• Microtus parvus^[1]

Mənbə

• Wilson, D. E., and Reeder, D. M. (eds). Mammal Species of the World. 3rd edition. Johns Hopkins University Press. 2005. ISBN 0-801-88221-4. (ing.)

İstinadlar

Muenn ar sav-heol (Microtus socialis) a zo ur c'hrigner bihan hag a vev en Azia.

Rummatadur

Muenn ar sav-heol a c'hell bezañ renket ivez er c'herentiad Muridae.

Microtus socialis és una espècie de talpó que es troba a les estepes asiàtiques i de l'est d'Europa.^[1]

Té el dors castany fosc amb un to grogós i el ventre de gris platejat, amb el límit entre els dos colors difuminat, i la cua és marronosa per sobre i grisosa per sota.^[2]

Habita en prats, pastures, estepes, semideserts, camps de cereals i clarianes de boscos clars^[2] des de Síria i Crimea fins al Xinjiang.^[1] La seva àrea de distribució es divideix en fragments disjunts que hostatgen subespècies separades^[1] que se sospita que podrien ser espècies diferents.^[2]

És un herbívor d'hàbits diürns i crepusculars. Fa caus amb múltiples entrades on viu formant grans en colònies.^[2]

Referències

Die Levante-Wühlmaus (Microtus socialis), auch Tulpenmaus genannt, ist eine Nagetierart aus der Gattung der Feldmäuse (Microtus) innerhalb der Wühlmäuse (Arvicolinae). Sie kommt im Osten Europas von der Krim und dem Dnepr sowie dem Osten der Türkei über weite Teilen Asiens bis in den Norden der Volksrepublik China vor.

Merkmale

Bei der Levante-Wühlmaus handelt es sich um eine kleine Wühlmaus mit hellem Fell und kurzem Schwanz. Sie erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von 9,2 bis 10,0 Zentimetern mit einem Schwanz von 2,0 bis 2,5 Zentimetern Länge. Die Hinterfußlänge beträgt 17 bis 18 Millimeter. Das Rückenfell ist blass sandfarben-braun, die Körperseiten sind heller und gelblicher. Das Bauchfell ist grau, die Haare besitzen sandfarbene Spitzen. Der Schwanz ist zweifarbig mit einer sandfarben-braunen Oberseite und einer heller sandfarbenen Unterseite. Die Oberseite der Hände und Füße ist hell sandfarben bis weiß und die Füße haben fünf Ballen an der Unterseite.^[1]

Verbreitung

Die Levante-Wühlmaus kommt im Osten Europas von der Krim und dem Dnepr sowie dem Osten der Türkei über weite Teilen Asiens bis in den Norden der Volksrepublik China vor.^[2] Das Verbreitungsgebiet reicht vom Osten der Ukraine über weite Teile Russlands, Armenien, Kirgisistan, Georgien, Aserbaidschan, Tadschikistan und Usbekistan bis zum Balchaschsee in Kasachstan und den Nordwesten von Xinjiang in China.^[1] Nach Süden reicht es durch den Kaukasus und den Osten der Türkei bis in den Südwesten von Syrien, den Libanon im Bereich des Libanon-Gebirges, den Norden des Irak und den Nordwesten des Iran.^[2]

Lebensweise

Die Levante-Wühlmaus lebt vor allem in Steppengebieten und wie andere Feldmäuse ernährt sie sich herbivor von Pflanzen, vor allem von Gräsern und anderen Grünpflanzen. Im Herbst dominieren Samen ihre Nahrung und manchmal frisst sie wahrscheinlich auch Schnecken und Insekten. Die Tiere graben flache, komplexe Erdbaue mit Brut- und Lagerkammern. Sie leben in Kolonien aus Familiengruppen mit mehreren Weibchen. Die meiste Zeit verbringen die Tiere unterirdisch, vor allem im Sommer kommen sie selten an die Oberfläche.^[2]

Die Fortpflanzung erfolgt über das gesamte Jahr, dabei bekommen die Weibchen bis zu fünf Würfe pro Jahr mit jeweils sechs bis acht Jungtieren.^[2]

Systematik

Die Levante-Wühlmaus wird als eigenständige Art innerhalb der Feldmäuse (Microtus) eingeordnet, die aus mehr als 60 Arten besteht. Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von dem deutschen Naturforscher Peter Simon Pallas, der die Art 1773 anhand von Individuen aus dem Gebiet zwischen dem Ural und der Wolga beschrieb.^[3] Die Art wird der Untergattung Microtus innerhalb der Feldmäuse zugeordnet.^[3] Teilweise wurden die Mittelmeer-Feldmaus (Microtus guentheri) und die Iranische Wühlmaus (Microtus irani) der Levante-Wühlmaus als Unterarten zugeordnet. Weitere fünf Arten wurden aus dem ursprünglichen Artenkomplex als eigenständige Arten ausgegliedert: die Anatolische Wühlmaus (Microtus anatolicus), die Dogramaci-Wühlmaus (Microtus dogramacii), die Turkmenistan-Wühlmaus (Microtus paradoxus), die Qazvin-Wühlmaus (Microtus qazvinensis) und die Schidlovsky-Wühlmaus (Microtus schidlovskii).^[3]

Innerhalb der Art werden mehrere Unterarten unterschieden. Die Nominatform Microtus socialis socialis kommt in Kasachstan vor, im europäischen Teil des Verbreitungsgebietes leben Microtus socialis nikolajevi in der Ukraine bis nach Rostow und Microtus socialis parvus im Kaukasus bis nach Dagestan.^[2] In China kommt die Unterart Microtus socialis gravesi vor.^[1]

Status, Bedrohung und Schutz

Die Levante-Wühlmaus wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als nicht gefährdet (least concern) eingeordnet.^[2] Begründet wird dies mit dem großen Verbreitungsgebiet und den großen Beständen der Art.^[2] Potenzielle Gefährdungsrisiken für die Art sind nicht bekannt, allerdings gibt es bei einigen isolierten Populationen und Unterarten wie M. s. gorensis and M. s. astrachanensis deutliche Bestandsrückgänge durch Lebensraumverschlechterungen in überweideten Regionen und durch Trockenheiten. Vor allem die Bestände in Nordossetien-Alanien, Kalmückien, der Region um Astrachan, Armenien, Syrien und Nordchina sind hiervon betroffen.^[2]

Belege

1. ↑ ^{a b c} Darrin Lunde, Andrew T. Smith: Social Vole. In: Andrew T. Smith, Yan Xie: A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press, Princeton NJ 2008, ISBN 978-0-691-09984-2, S. 234.
2. ↑ ^{a b c d e f g h} Microtus socialis in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016.2. Eingestellt von: K. Tsytsulina, B. Kryštufek, N. Yigit, A. Bukhnikashvili, G. Shenbrot, 2008. Abgerufen am 3. November 2016.
3. ↑ ^{a b c} Microtus (Microtus) socialis. In: Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Literatur

• Darrin Lunde, Andrew T. Smith: Social Vole. In: Andrew T. Smith, Yan Xie: A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press, Princeton NJ 2008, ISBN 978-0-691-09984-2, S. 234.

Weblinks

• Microtus socialis in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016.2. Eingestellt von: K. Tsytsulina, B. Kryštufek, N. Yigit, A. Bukhnikashvili, G. Shenbrot, 2008. Abgerufen am 3. November 2016.

The social vole (Microtus socialis) is a species of rodent in the family Cricetidae. It is found in China, Iran, Kazakhstan, Syria, Turkey, and Ukraine.

References

• Baillie, J. 1996. Microtus socialis. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 19 July 2007.
• Musser, G. G. and M. D. Carleton. 2005. Superfamily Muroidea. pp. 894–1531 in Mammal Species of the World a Taxonomic and Geographic Reference. D. E. Wilson and D. M. Reeder eds. Johns Hopkins University Press, Baltimore.

Microtus socialis es una especie de roedor de la familia Cricetidae.

Distribución geográfica

Se encuentra en la China, Irán, Kazajistán, Siria, Turquía y Ucrania.

Referencias

• Wilson DE., Reeder DM.: Mammal species of the world. Smithsonian Institution Press, Washington DC, Estados Unidos, 2005.

• Wikimedia Commons alberga una categoría multimedia sobre Microtus socialis.
• Wikispecies tiene un artículo sobre Microtus socialis.

Microtus socialis Microtus generoko animalia da. Karraskarien barruko Arvicolinae azpifamilia eta Cricetidae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

Kanpo estekak

• Microtus socialisri buruzko informazioa Mammals of The World datubasean

Ikus, gainera

• Microtus
• Cricetidae

Microtus socialis is een zoogdier uit de familie van de Cricetidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pallas in 1773.

Nornik towarzyski^[2] (Microtus socialis) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w Azji i Europie Wschodniej^[3][4].

Klasyfikacja

Gatunek został opisany naukowo w 1773 roku przez P.S. Pallasa na podstawie okazów z zachodniego Kazachstanu (najpewniej z terenów leżących między Wołgą a Uralem). Należy do podrodzaju nominatywnego Microtus, choć część autorów przypisywała go do podrodzaju Sumeriomys. Dawniej do gatunku tego były zaliczane wszystkie podobne i spokrewnione azjatyckie norniki, obecnie dzięki postępowi badań wydzielono z niego siedem osobnych gatunków^[4]. Są to: nornik anatolijski (M. anatolicus), nornik armeński (M. schidlovskii), nornik irański (M. qazvinensis), nornik lewantyński (M. guentheri), nornik perski (M. irani), nornik przedziwny (M. paradoxus) i nornik reliktowy (M. dogramacii)^[4][2]. Bliskowschodnie populacje nornika towarzyskiego nadal stanowią problem dla systematyki i dalsze badania są niezbędne^[4]. Zasięg obejmuje kilka rozłącznych obszarów, które zamieszkują różne podgatunki; w Europie są to M. s. nikolajevi na Ukrainie i w obwodzie rostowskim oraz M. s. parvus na Kaukazie Północnym^[3].

Biologia

Zasięg nornika towarzyskiego jest bardzo rozległy, zwierzęta te występują od południowej Ukrainy i Krymu poprzez południową część Rosji, Kazachstan aż po Turkiestan Chiński, a także na Kaukazie i Bliskim Wschodzie, w Turcji, Lewancie, irackim Kurdystanie i Iranie. Żyją na wysokościach do 2480 m n.p.m. Zamieszkują stepy na równinach i w niskich górach na wschód od Dniepru i Krymu, aż po północno-zachodni Sinciang^[3].

Norniki towarzyskie żyją, jak wskazuje nazwa, w dużych koloniach które tworzą poligyniczne rodziny. Kopie złożone, płytkie nory z wieloma wejściami i komorami pełniącymi funkcje magazynowe i mieszkalne. Prowadzi głównie podziemny tryb życia, szczególnie latem. Żywi się zbożami i roślinami strączkowymi, jesienią zjada głównie nasiona; okazyjnie może zjadać owady i mięczaki. Rozmnaża się przez cały rok, samice wydają na świat rocznie do pięciu miotów po 6–8 młodych^[3].

Populacja

Nornik towarzyski zamieszkuje bardzo duży obszar, nie są znane zagrożenia dla gatunku jako całości. Odizolowane populacje (jak M. s. gorensis i M. s. astrachanensis) mogą się kurczyć wskutek pustynnienia i nadmiernego wypasu na zamieszkiwanych terenach; zmiany te są jednak odwracalne. Populacje są generalnie stabilne. Liczebność może fluktuować między kolejnymi latami, osiągając szczyt w latach, w których zimy są łagodne, a lato wilgotne. Na terenach rolniczych jest uznawany za jednego z głównych szkodników. Jest uznawany za gatunek najmniejszej troski^[3].

Przypisy

Microtus socialis é uma espécie de roedor da família Cricetidae.

Pode ser encontrada nos seguintes países: China, Irão, Cazaquistão, Síria, Turquia e Ucrânia.

Referências

• (em inglês) Baillie, J. 1996. (Microtus)%20socialis Microtus socialis. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Dados de 9 de Julho de 2007.

Microtus socialis^[2][3][4] är en däggdjursart som först beskrevs av Peter Simon Pallas 1773. Den ingår i släktet åkersorkar och familjen hamsterartade gnagare.^[5][6]

Beskrivning

En åkersork med mörkt gulbrun ryggpäls, ibland med inslag av rött, som gradvis övergår till blekgrå på buken. Även svansen är otydligt tvåfärgad. Som alla åkersorkar har den en cylindrisk kroppsform, små öron och ögon samt korta morrhår. Kroppslängden varierar från 8 till 12 cm exklusive den 1,8 till 3,7 cm långa svansen, och vikten ligger mellan 15 och 38 g. Storlek och vikt varierar betydligt mellan de geografiska subpopulationerna.^[7]

Ekologi

En dagaktiv sork som främst är aktiv under morgnar och kvällar.^[7] Den förekommer framför allt på stäpper^[1], men också på andra gräsmarker och halvöknar samt på odlade fält och gläntor i skogar på torrare mark.^[7] Arten lever i kolonier dominerade av en hane, i stora underjordiska gångsystem med flera ingångar, nära ytan. Födan består främst av gröna växter och (speciellt på hösten) frön. Den äter även tillfälligtvis insekter och blötdjur. Det är framförallt en underjordisk art; aktiviteten på markytan är begränsad.^[1]

Microtus socialis har ingen speciell parningsperiod, utan kan få ungar året om. Honan kan få upp till 5 kullar med 6 till 8 ungar per år.^[1]

Utbredning

Utbredningsområdet sträcker sig, tämligen fragmenterat, från Dneprfloden och Krimhalvön österut till Balchasjsjön och nordvästra regionen Xinjiang i Kina, samt söderut via Kaukasus till östra Turkiet, nordvästra Syrien, norra Irak och nordvästra Iran.^[1]

Status

IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig; arten är stabil och vanlig i större delen av utbredningsområdet. En del subpopulationer minskar emellertid till följd av habitatförlust (framför allt torka och betestryck), något som dock förefaller vara reversibelt. Inga andra större hot är registrerade.^[1]

Taxonomi

Artens taxonomi är något omstridd: Catalogue of Life erkänner inga underarter^[5], medan IUCN listar underarterna M. socialis nikolajevi (från Dneprs vänsta bank till Krim) och M. socialis parvus (i (Kaukasus, Stavropol- och Krasnodarområdena samt Dagestan) i Europa. M. socialisgorensis and M. socialis astrachanensis nämns också.^[1]

Källor

1. ^ [a b c d e f g] Tsytsulina, K., Kryštufek, B., Yigit, N., Bukhnikashvili, A. & Shenbrot, G. 2008 Microtus socialis Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 19 juli 2014.
2. ^ Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (1992) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 2nd ed., 3rd printing
3. ^ (1998) , website, Mammal Species of the World
4. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
5. ^ [a b] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (red.) (2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Naturalis, Leiden, Nederländerna. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/search/all/key/microtus+socialis/match/1. Läst 19 juli 2014.
6. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
7. ^ [a b c] S. Aulangnier, P. Haffner, A.J. Mitchell-Jones, F. Moutou & J. Zima (2008). Mammals of Europe, North Africa and the Middle East. London: A&C Black Publishers. sid. 200, 202–203. ISBN 978-1-4081-1399-8

Externa länkar

• Wikispecies har information om Microtus socialis.
  Artförteckning

• 1 Поширення
• 2 Середовище проживання та екологія
• 3 Загрози та охорона
• 4 Посилання

1. ↑ Асканія-Нова — Енциклопедія Сучасної України
2. ↑ Коробченко М., Загороднюк І., Редінов К. Огляд поширення та морфометричні особливості сліпачка Ellobius talpinus (Arvicolidae) у регіоні нижнього Подніпров'я (Україна) // Праці Теріологічної Школи. — 2014. — Вип. 12. — С. 89–101.

Microtus socialis là một loài động vật có vú trong họ Cricetidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Pallas mô tả năm 1773.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Microtus socialis tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến họ gặm nhấm Cricetidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

• Microtus syriacus^[1]
• Microtus astrachanensis^[1]
• Microtus parvus^[1]

• 1 Внешний вид
• 2 Распространение
• 3 Образ жизни
• 4 Примечания
• 5 Литература

社田鼠（学名：Microtus socialis）为仓鼠科田鼠属的动物，分布于中国、伊朗、哈萨克斯坦、叙利亚、土耳其和乌克兰。在中国大陆，分布于新疆等地，主要栖息于草原、半荒漠（潮湿地方）。该物种的模式产地在乌拉尔河。^[2]

亚种

• 社田鼠博格多亚种（学名：Microtus socialis bogdoensis），Wang et Ma于1982年命名。在中国大陆，分布于新疆博格多山等地。该物种的模式产地在新疆阜康、木垒。^[3]
• 社田鼠哈萨克亚种（学名：Microtus socialis gravesi），Goodwin于1934年命名。在中国大陆，分布于新疆等地。该物种的模式产地在哈萨克斯坦克孜尔河北部。^[4]

参考文献

• Wilson, D. E., and Reeder, D. M. (编). Mammal species of the world 3rd edition. Johns Hopkins University Press. 2005年. ISBN 0-801-88221-4 （英语）. 引文格式1维护：冗余文本 (link)

군거밭쥐(Microtus socialis)는 비단털쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.^[2] 중국과 이란, 카자흐스탄, 시리아, 터키, 우크라이나에서 발견된다.^[1]

각주