nomes no trilho de navegação
Multimedia w Wikimedia Commons Nornik śródziemnomorski[3] (Microtus duodecimcostatus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w Europie Zachodniej[2][4].
Gatunek ten opisał naukowo w 1839 roku Edmond de Sélys Longchamps, jako Arvicola duodecimcostatus[4][5]. Miejsce typowe to Montpellier we Francji. Należy do podrodzaju Terricola, do podgrupy spokrewnionych gatunków[4].
Nornik śródziemnomorski występuje na Półwyspie Iberyjskim (z wyjątkiem północno-zachodniej części), w Hiszpanii, Portugalii i Andorze, oraz na południu Francji. Jest on spotykany od poziomu morza do 2250 m n.p.m.[2] W osadach jaskiniowych o wieku górnopaleolityczno–neolitycznym w środkowej Portugalii występują szczątki tych gryzoni i pokrewnych norników luzytańskich; tylko drugi gatunek żyje obecnie na tych terenach. To wskazuje, że dawniej zasięg nornika śródziemnomorskiego był większy niż obecnie[4].
Nornik śródziemnomorski występuje na terenach otwartych z dość grubą warstwą luźnej gleby, w której może kopać swoje nory. Jest spotykany na polach, pastwiskach i w sadach, a także na terenach porośniętych krzewami[2]. Gryzoń ten jest dobrym pływakiem, co częściowo tłumaczy jego obecność na terenach rozdzielonych przez duże rzeki, stanowiące bariery dla innych małych ssaków[4].
W południowo-zachodniej Hiszpanii występują w naturze osobniki całkowicie albinotyczne[4].
Zasięg występowania nornika śródziemnomorskiego jest duży, jego liczebność jest stabilna. Zagęszczenie populacji może być duże, rekordowo stwierdzono występowanie nawet 400–600 gryzoni na hektar. Jest on uznawany za szkodnika. Tępienie tych gryzoni może prowadzić do lokalnych spadków populacji, ale nie ma dowodów na ogólne zmniejszanie się jego liczebności. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje nornika śródziemnomorskiego za gatunek najmniejszej troski[2].
Nornik śródziemnomorski (Microtus duodecimcostatus) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w Europie Zachodniej.
