Glaucidium radiatum (Tickell 1833)

El miagón de xungla^[2] (Glaucidium radiatum) ye una especie de búho de la familia Strigidae. La especie ye nativa de Bangladex, Bután, India, Myanmar, Nepal, Sri Lanka.^[1] Alcuéntrase en una variedá de biomes incluyendo monte tropical y subtropical y carbes.^[1] Tien 2 subespecies reconocíes.^[3]

Subespecies

estremen les siguientes subespecies, incluyendo la subespecie nominal:^[3]

• Glaucidium radiatum malabaricum (Blyth, 1846)
• Glaucidium radiatum radiatum (Tickell, 1833)

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Glaucidium radiatum .

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

El mussolet de jungla (Glaucidium radiatum) és un ocell de la família dels estrígids (Strigidae) que habita els boscos de l'Índia, Nepal, Sikkim, Bhutan, Bangladesh i oest de Birmània.a

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Mussolet de jungla

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cordylluan y goedwig (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cordylluan y goedwig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Glaucidium radiatum; yr enw Saesneg arno yw Jungle owlet. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae) sydd yn urdd y Strigiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. radiatum, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.

Teulu

Mae'r cordylluan y goedwig yn perthyn i deulu'r Tylluanod (Lladin: Strigidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Cordylluan Glaucidium passerinum Cordylluan Bolifia Glaucidium bolivianum Cordylluan Brasil Glaucidium brasilianum Cordylluan Ciwba Glaucidium siju Cordylluan dorchog Glaucidium brodiei Cordylluan fannog Glaucidium perlatum Cordylluan frongoch Glaucidium tephronotum Cordylluan Hardy Glaucidium hardyi Cordylluan resog Asia Glaucidium cuculoides Cordylluan y goedwig Glaucidium radiatum Cordylluan y Gogledd Glaucidium gnoma Cordylluan yr Andes Glaucidium jardinii

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Dschungel-Sperlingskauz (Glaucidium radiatum, Syn.: Taenioglaux radiatum), auch Dschungelzwergkauz oder Dschungelkauz genannt, ist eine kleine Eulenart aus der Gattung der Sperlingskäuze (Glaucidium). Der Dschungel-Sperlingskauz ist eine auf dem indischen Subkontinent weit verbreitete und häufige Art. Es werden mehrere Unterarten unterschieden.^[1]

Die Bestandssituation wird von der IUCN als ungefährdet (least concern) eingestuft.^[2]

Merkmale

Der Dschungel-Sperlingskauz erreicht eine Körperlänge von etwa 20 Zentimetern, wovon 6,2 bis 8,4 Zentimeter auf den Schwanz entfallen. Das Gewicht liegt zwischen 88 und 114 Gramm. Es besteht kein auffälliger Geschlechtsdimorphismus, Weibchen sind jedoch tendenziell etwas größer.^[1]

Der Gesichtsschleier ist unauffällig. Das Kinn, die kurzen Augenbrauen und ein Fleck auf der Brust sind weiß. Die Körperoberseite ist dunkelbraun mit einer dichten weißen oder blass ockerfarbenen Querbänderung. Die Brust ist weißlich mit einem variablen Anteil an Rostbraun. Die Körperunterseite ist ansonsten weiß, die Körperseiten dagegen sind graubraun quergebändert. Die Läufe sind befiedert.

Die Augen sind zitronengelb. Die Wachshaut am Schnabel ist bläulich, der Schnabel ist grünlich gelb.

Der Ruf des Dschungel-Sperlingskauzes ist ein helles Trillern.^[3]

Verbreitungsgebiet und Lebensraum

Das Verbreitungsgebiet des Dschungel-Sperlingskauzes ist der indische Subkontinent. Er kommt von Nordindien und Myanmar bis nach Sri Lanka vor.

In den Vorgebirgen des Himalayas besiedelt er feuchte Laubwälder. Er kommt auch in Sekundärwald vor, wenn dieser viele Bambusarten aufweist. Die Höhenverbreitung reicht auf dem indischen Kontinent bis zu 2000 Höhenmetern. Auf Sri Lanka kommt er noch in Höhenlagen von 1100 Metern vor.^[3]

Lebensweise

Der Dschungel-Sperlingskauz lebt einzelgängerisch oder in Paaren. Er hält sich überwiegend in der oberen Baumkrone sehr hoher Bäume auf. Er ist überwiegend dämmerungsaktiv. Sein Aktivitätshöhepunkt liegt eine Stunde vor Anbruch der Dunkelheit beziehungsweise während der Morgendämmerung. An wolkenverhangenen Tagen jagt er gelegentlich auch während des Tages. An klaren Tagen ist er gelegentlich dabei zu beobachten, wie er in den Morgen- oder späten Nachmittagsstunden Sonnenbäder nimmt. Gewöhnlich verbringt er jedoch die Tagesstunden versteckt in der Baumkrone sitzend.^[1]

Der Dschungel-Sperlingskauz frisst überwiegend Insekten wie Heuschrecken. Daneben jagt er aber auch kleine Eidechsen, Mäuse und Singvögel.

Er brütet gewöhnlich in natürlichen Baumhöhlen oder verlassenen Spechthöhlen. Die Nisthöhle befindet sich gewöhnlich drei bis acht Meter über dem Erdboden. Das Gelege besteht aus drei bis vier Eiern.

Literatur

• del Hoyo, J.; Collar, N. J.; Christie, D. A.; Elliott, A.; Fishpool, L. D. C. 2014: HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Barcelona, Spain and Cambridge UK: Lynx Edicions and BirdLife International.
• Claus König, Friedhelm Weick, Jan-Hendrik Becking: Owls of the World. 2. Auflage. Christopher Helm, London 2008, ISBN 978-0-7136-6548-2.

Einzelbelege

1. ↑ ^{a b c} König et al.: Owls of the World, S. 422.
2. ↑ IUCN zum Dschungel-Sperlingskauz, aufgerufen am 22. Januar 2017
3. ↑ ^{a b} König et al.: Owls of the World, S. 421.

डुन्डुल नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलार्इ अङ्ग्रेजीमा "जङ्गल आउलेट" (Jungle Owlet) भनिन्छ ।

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

பெயர்கள்

தமிழில் :சிறிய காட்டு ஆந்தை

ஆங்கிலப்பெயர் :Jungle owlet

அறிவியல் பெயர் :Glaucidium radiatum ^[3]

உடலமைப்பு

20செ.மீ- காதுகள் நீண்டிராத வட்டத் தலை அமைப்புடைய இதன் பழுப்புநிற உடலில் வெளிர் செம்பழுப்புக் கோடுகள் நிறைந்திருக்கும். மார்பும் வயிறும் வெள்ளை நிறத்தில் ஆங்காங்கே சிறு கீற்றுக்கள் கொண்டவை.

காணப்படும் பகுதிகள் & உணவு

சமவெளி முதல் மலைகளில் 2000மீ. உயரம் வரை காடுகள் நிறைந்த வட்டாரங்களில் தமிழகமெங்கும் காணலாம். மலையடிவாரங்களில் தேக்கு மற்றும் மூங்கில் காடுகளைச் சார்ந்து திரியும். காலை மாலை நேரங்களில் மறைவிடத்திலிருந்து. வெளிப்பட்டு தத்துக்கிளி, வெட்டுக்கிளி சில்வண்டு சிறு பறவைகள் ஆகியவற்றை இரையாகத்தேடித் தின்னும். மேக மூட்டமான நாட்களில் பகல் முழுதும் சுறுசுறுப்பாக வேட்டையாடும். கோ.குக் கோ.ஓகுக் என ஐந்து வினாடிகள் தொடர்ந்து கத்தும். யாரேனும் பார்க்கிறார்கள் எனத் தொpந்தவுடன் எழுந்து பறந்து வேறொரு மரத்தில் சென்று தலையை மட்டும் திருப்பி வந்தவர்கள் தன்னைத் தொடர்கின்றார்களா எனக் கவனிக்கும். வால்காக்கை, நீண்டவால் கரிச்சான் ஆகியவற்றுடன் சேர்ந்தும் இரை தேடக் காணலாம்.

இனப்பெருக்கம்

மார்ச் முதல் மே வரை மரப்பொந்தில் 3 முதல் 4 முட்டைகள் வரை இடும்,குக்குறுவான் மரங்கொத்தி ஆகியவற்றின் பொந்துகளை பயன்படுத்தும்.

^[4]

வெளி இணப்புகள்

• Owl pages
• Internet Bird Collection
• Calls

மேற்கோள்கள்

1. ↑ "Glaucidium radiatum". பன்னாட்டு இயற்கைப் பாதுகாப்புச் சங்கத்தின் செம்பட்டியல் பதிப்பு 2013.2. பன்னாட்டு இயற்கைப் பாதுகாப்புச் சங்கம் (2012). பார்த்த நாள் 26 November 2013.
2. ↑ Tickell, Samuel Richard (1833). "Untitled". J. Asiat. Soc. Bengal 2: 572.
3. ↑ "Jungle_owlet". பார்த்த நாள் 15 அக்டோபர் 2017.
4. ↑ தமிழ்நாட்டுப் பறவைகள் முனைவர் க.ரத்னம்-மெய்யப்பன் பதிப்பகம்,பக்கம் எண்:78

The jungle owlet (Glaucidium radiatum) or barred jungle owlet is native to the Indian Subcontinent. The species is often found singly, in pairs or small groups and they are usually detected by their calls at dawn and dusk. There are two subspecies with that found in the Western Ghats sometimes considered a full species.

Description

This small owlet has a rounded head and is finely barred all over. There is no clear facial disk and the wings are brownish and the tail is narrowly barred in white. There are two subspecies, the nominate form is found in the plains of India and Sri Lanka, while G. r. malabaricum of the Western Ghats is shorter tailed and shows more brown on the head. It has been suggested that the latter may warrant full species status.^[3]

The plumage on the upper parts is dark black-brown barred with white. The wing coverts have white and rufous patches. The primaries and secondaries are dark brown and barred with pale chestnut. The lower side is whitish or pale rufous barred with black. There is a whitish patch on the chin, upper breast and centre of the abdomen. The iris is yellow, the bill and tarsi are greenish with black claws.^[4]

In Sri Lanka, the chestnut-backed owlet (Glaucidium castanonotum) was once included as a subspecies but this is elevated to full species. It is found in the wet zone whereas G. radiatum is found in drier forests.^[3]

Habitat and distribution

They are found in habitats ranging from scrub forest to deciduous and moist deciduous forests. They are found south of the Himalayas and in some parts of the Himalayas up to an elevation of 2,000 m (6,600 ft), extending from Dalhousie in the west, east to Bhutan.^[5]

Behaviour and ecology

This owlet is mainly active at dawn and dusk, but is known to call and fly during the daytime as well. The call is distinctive and consists of a rapid series of prao..prao.prao-prao-prao that increases and then fades in volume before ending abruptly. At their daytime roosts, they may be mobbed by drongos, treepies and sunbirds.^[3] During the day, young nestlings produce tick calls not unlike that of a pale-billed flowerpecker.^[6]

They roost inside tree cavities and when disturbed they freeze and appear like a dead tree stump. They sometimes perch prominently on wires or bask in the morning sun before retiring to their roost. They have been known to capture small Phylloscopus warblers during the day, although their peak foraging hours are an hour before sunrise and after sunset. Their diet consists of insects, small birds, reptiles, and rodents.^[4][7]

The breeding season in India is March to May and they nest in the hollow of a tree at a height of 3 to 5 m (10 to 16 ft). The typical clutch consists of four eggs (three eggs in G. r. malabaricum).^[3][4]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Jungle_owlet&oldid=1116974907"

La Ĝangala strigo aŭ Ĝangala stristrigo Glaucidium radiatum estas eta strigo, tio estas birdospecio parto de pli granda grupo de noktaj rabobirdoj konataj kiel Strigedoj, kiuj enhavas plej parton de la specioj nomataj strigoj. La alia grupo estas la turstrigoj, nome Titonedoj.

Ĝi estas griza strigeto, kun tre rondoforma kapo, flavaj okuloj kaj hela beko. Ĝi estas tre striita horizontale malhelgrize (de kie devenas la dua nomo), tre videble en subaj partoj, sed ankaŭ inklude la vizaĝon, kie ne estas pli hela vizaĝa disko, malkiel en aliaj strigetoj aŭ strigoj. Proporcie la vosto estas longa kaj malhela ĉepinte.

Ĝi troviĝas en Barato. Tiu ĉi specio ofte troviĝas en etaj grupoj kaj estas tre voĉemaj mateniĝe kaj krepuske. Ili troviĝas en arbustejoj kaj deciduaj arbaroj.

Referencoj

• BirdLife International (2004). Glaucidium radiatum. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11 Majo 2006. Ne minacata

El mochuelo de jungla^[2]​ (Glaucidium radiatum) es una especie de búho de la familia Strigidae. La especie es nativa de Bangladés, Bután, India, Birmania, Nepal, Sri Lanka.^[1]​ Habita una variedad de biomas incluyendo bosque tropical y subtropical y matorrales.^[1]​ Tiene 2 subespecies reconocidas.^[3]​

Subespecies

Se distinguen las siguientes subespecies, incluyendo la subespecie nominal:^[3]​

• Glaucidium radiatum malabaricum (Blyth, 1846)
• Glaucidium radiatum radiatum (Tickell, 1833)

Referencias

Glaucidium radiatum Glaucidium generoko animalia da. Hegaztien barruko Strigidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Glaucidium
• Strigidae

Intianvarpuspöllö (Glaucidium radiatum) on pöllöihin kuuluva lintu. Sitä tavataan Bangladeshissa, Bhutanissa, Intiassa, Myanmarissa, Nepalissa ja Sri Lankassa.^[1]

Lintu esiintyy usein yksin, pareittain tai pieninä ryhminä, ja se havaitaan tavallisesti äänen perusteella ilta- tai aamuhämärässä. Länsi-Ghateilla tavattavalla muodolla on kaksi alalajia, joita toisinaan pidetään omina lajeinaan.

Kuvaus

Tämän pienen pöllön pää on pyöreä ja ympäriinsä ohuelti juovikas. Naamassa ei ole selvää erillistä kuviota. Siivet ovat ruskehtavat, pyrstö kapeasti valkojuovainen. Linnulla on kaksi alalajia. Nimilajia tavataan Intian ja Sri Lankan tasangoilla. Länsi-Ghateilla tavattavalla malabaricum-alalajilla on lyhyempi pyrstö ja päässä enemmän ruskeaa. On esitetty, että tämä voisi oikeuttaa oman lajin asemaan.^[3]

Höyhenpeite on yläosassa tumman mustanruskea valkoisin juovin. Siipien peitinhöyhenissä on valkeita ja punaruskeita läikkiä. Käsisulat ja kyynärsulat ovat tummanruskeat vaaleanruskein juovin. Alakyljet ovat valkeahkot tai vaalean punaruskeat mustin juovin. Leuassa, ylärinnassa ja mahan keskiosassa on valkeahkoja läikkiä. Silmäterä on keltainen, nokka ja koivet ovat vihreät ja kynnet mustat.^[4]

Sri Lankassa laji on aiemmin luettu kuuluvaksi lajiin srilankanvarpuspöllö (Glaucidium castanonotum), mutta sitä pidetään erillisenä lajina, joka esiintyy kostealla vyöhykkeellä.^[3]

Elinpiiri

Linnun elinpiiriä ovat subtrooppiset ja trooppiset kuivat metsät ja pensastot sekä kosteat pensastot ja kosteikot.^[1]

Käyttäytyminen ja ekologia

Tämä varpuspöllö on aktiivinen pääasiassa aamu- ja iltahämärässä mutta ääntelee ja lentää myös päiväsaikaan. Ääni on erottuva ja koostuu nopeutuvista sarjoista prao..prao.prao-prao-prao, joiden voimakkuus vaihtelee, kunnes ääni yhtäkkiä loppuu. Niitä häiritsevät usein drongot, harakkalinnut ja medestäjät.^[3] Nuoret poikaset päästävät päiväsaikaan ääniä "tik", jotka muistuttavat intiankukastajan ääntä.^[5]

Ne oleilevat puiden lehvästössä, ja häirittäessä ne pysyvät hiljaa ja näyttävät oksantyngiltä. Toisinaan ne voivat olla näkyvillä istumassa sähkölinjoilla, ja välillä ne nautiskelevat aamuauringosta, ennen kuin siirtyvät suojaan. Ne saalistavat toisinaan päivällä pieniä Phylloscopus-uunilintuja, joskin pääasiallista saalistusaikaa on tunti ennen auringonnousua ja -laskua. Niiden ravinto koostuu hyönteisistä, pikkulinnuista, matelijoista ja jyrsijöistä.^[4]

Pesintäkausi Intiassa ajoittuu maalis-toukokuulle, ja ne pesivät ontoissa puissa 3–5 metrin korkeudessa. Pesässä on yleensä neljä munaa, paitsi lajilla malabaricum kolme.^[3][4]

Alalajit

Sillä on kaksi alalajia:^[2]

• Glaucidium radiatum malabaricum (Blyth, 1846)
• Glaucidium radiatum radiatum (Tickell, 1833)

Lähteet

• Intianvarpuspöllö (Glaucidium radiatum) BirdLife species factsheet. (englanniksi)

Aiheesta muualla

• Owl pages
• Internet Bird Collection
• Calls

Glaucidium radiatum

La Chevêchette de jungle (Glaucidium radiatum) est une espèce d'oiseaux de la famille des Strigidae.

Répartition

Cette espèce vit depuis Dalhousie à l'ouest jusqu'au Bhoutan à l'est. On la trouve au sud de l'Himalaya, mais également dans certaines parties de ce massif, jusqu'à 2 000 m d'altitude.

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Glaucidium radiatum
• (fr+en) Référence Avibase : Glaucidium radiatum (+ répartition) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (en) Référence CITES : espèce Glaucidium radiatum (Tickell, 1833) (+ répartition sur Species+) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (fr) Référence CITES : taxon Glaucidium radiatum (sur le site du ministère français de l'Écologie) (consulté le 1^er juillet 2015)
• (fr+en) Référence ITIS : Glaucidium radiatum (Tickell, 1833)

La civetta nana della giungla (Glaucidium radiatum (Tickell, 1833)) è un piccolo rapace notturno appartenente alla famiglia degli Strigidi^[2]. Specie piuttosto comune, è presente con due sottospecie nel subcontinente indiano^[3].

Descrizione

La civetta nana della giungla misura circa 20 centimetri di lunghezza, di cui da 6,2 a 8,4 spettanti alla coda. Il peso è compreso tra 88 e 114 grammi. Non esiste un dimorfismo sessuale evidente, ma le femmine tendono ad essere leggermente più grandi^[3].

Il disco facciale è irrilevante. Il mento, la breve stria sopracciliare e una macchia sul petto sono bianchi. La parte superiore del corpo è di colore marrone scuro e fittamente barrata da sottili strie color ocra o bianco pallido. Il petto è biancastro con una quantità variabile di marrone ruggine. Anche la parte inferiore del corpo è bianca, mentre i fianchi sono segnati da strisce grigie e marroni. Le cosce sono ricoperte di piume.

Gli occhi sono di colore giallo limone. La cera che ricopre la base del becco è bluastra, mentre il becco è giallo-verdastro.

Il richiamo di questa specie è costituito da un trillo squillante^[4].

Biologia

La civetta nana della giungla vive da sola o in coppia. Risiede principalmente sulla cima di alberi molto alti ed è attiva soprattutto al crepuscolo. Il picco di attività si registra un'ora prima del buio e all'alba. Occasionalmente, nelle giornate nuvolose, può andare a caccia anche di giorno. Nelle giornate limpide può essere scorta mentre prende il sole al mattino o nel tardo pomeriggio. Di solito, tuttavia, trascorre le ore diurne nascondendosi nella chioma degli alberi.

Si nutre principalmente di insetti come le cavallette, ma cattura anche piccole lucertole, topi e uccelli canori^[3].

Di solito nidifica nelle cavità naturali degli alberi o in quelle abbandonate dai picchi. La cavità del nido si trova generalmente tra tre e otto metri di altezza dal suolo. La covata comprende tre o quattro uova.

Distribuzione e habitat

La civetta nana della giungla è originaria del subcontinente indiano. Il suo areale si estende dall'India settentrionale fino alla Birmania e allo Sri Lanka.

Ai piedi dell'Himalaya abita nelle foreste decidue umide. Si incontra anche nelle foreste secondarie ovie siano presenti molte specie di bambù. Nel subcontinente indiano si spinge fino a 2000 metri, mentre nello Sri Lanka non oltrepassa i 1100 metri^[4].

Tassonomia

Ne vengono riconosciute due sottospecie^[2]:

• G. r. radiatum (Tickell, 1833), diffusa sull'Himalaya dall'Himachal Pradesh al Bhutan, nel Bangladesh e, forse, nel Myanmar occidentale, nonché in tutta l'India (eccettuate le regioni sud-occidentali) e nello Sri Lanka;
• G. r. malabaricum (Blyth, 1846), presente esclusivamente nell'India sud-occidentale.

Conservazione

La IUCN la classifica come «specie a rischio minimo» (Least Concern)^[1].

Note

Bibliografia

• Claus König, Friedhelm Weick e Jan-Hendrik Becking, Owls of the World, 2ª ed., Londra, Christopher Helm, 2008, ISBN 978-0-7136-6548-2.

Vogels

De jungledwerguil (Glaucidium radiatum) is een vogel uit de familie van de uilen.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is endemisch in India en telt 2 ondersoorten:

• Glaucidium radiatum radiatum: van de Himalaya tot westelijk Myanmar, zuidelijk India en Sri Lanka.
• Glaucidium radiatum malabaricum: zuidwestelijk India.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Indiauglen (Taenioglaux radiatum) er en art i uglefamilien (Strigidae) som lever i India.

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Indiaugle i Encyclopedia of Life
• (en) Indiaugle i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Indiaugle hos NCBI
• (en) Indiaugle hos ITIS
• (en) Kategori:Glaucidium radiatum – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Glaucidium radiatum – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Glaucidium radiatum – detaljert informasjon på Wikispecies

Glaucidium radiatum é uma espécie de ave da família Strigidae. Pode ser encontrado em Bangladesh, Butão, Índia, Mianmar, Nepal e Sri Lanka.^[1]

Referências

Kuvičok džungľový alebo kuvik džungľový^[2] (Glaucidium radiatum syn. Taenioglaux radiata^[2]) je malý druh sovy z Ázie žijúci na Indickom polostrove^[3]. Podľa Medzinárodnej únie na ochranu prírody a prírodných zdrojov kuvičok džungľový patrí medzi najmenej ohrozené druhy, populácia je pravdepodobne stabilná.^[1]

Opis

Meria iba 20^[3][4] - 22 cm^[5]. Krídlo 120 - 136 cm^[3], chvost 62 - 84 mm^[3]. Hmotnosť 84 - 114 g.^[3][4] Samec a samica nie sú tak výrazne veľkostne rozdielne ako u iných druhoch sov, samička je len o málo väčšia.^[3] Základná farba vrchnej časti tela a hlavy je tmavohnedá alebo hnedosivá (jedince s odchýľkou do siva) s výraznými svetlými priečnymi čiarami. Na hlave má len nezreteľný závoj tvárovej časti, len krátke biele obočie, bielu bradu a bielu škvrnu na hrudi. Na záhlaví chýba "okcipitálna tvár". Hruď je svetlá s prímesou hrdzavohnedej. Spodná časť tela je biela, na bokoch sú sivohnedé priečne pásy. Beháky má operené. Pazúry tmavohnedé.^[3].

Oči sú výrazne citrónovožlté, zobák zelenkavo-žltý.^[3].

Pozri aj: Glaucidium.

Hlas

Samec kuvička džungľového sa ozýva viacslabičným opakovaným trilkom "praorr-praorr-praorr-praorr.."^[3] Spev začína ticho a postupne zosilňuje. Jedna fráza pozostáva z 3 - 10 slabík. Frázy opakuje v niekoľko sekundových intervaloch.^[4][3]

Vydáva aj trilok "kwürr kwürr kwürr kwürr ..".^[3] Mláďatá sa počas dňa ozývajú hlasom "tik", znejúcim veľmi podobne ako hlas bobuliara hájového (Dicaeum erythrorhynchos).^[6]

Rozšírenie

Kuvičok džungľový je stály vták, nemigruje. Svoju západnú hranicu rozšírenia dosahuje v Dalhousie, severnú v Himalájach maximálne 2 000 m n. m. Východným smerom sa jeho areál rozprestiera až po Bhután. Južným smerom až po Srí Lanku, kde obýva aj horské oblasti do 1 100 m n. m.^[3]

Biotop

V predhoriach Himalájí obýva vlhké listnaté aj krovinaté lesy, v sekundárnych lesoch sa vyskytuje ak je tam veľký podiel bambusov.^[3]

Spôsob života

Kuvičok džungľový je aktívny najmä večer a ráno za šera. Ak je pod mrakom, loví aj cez deň inak je skrytý v horných častiach korún veľmi vysokých stromov hlavne na strmých svahoch. Za jasných dní sa rád slní, pozorovaný najmä v ranných a popoľudňajších hodinách. Žije samotársky alebo v pároch. Pri vyrušení zaujme nehybnú a strnulú polohu, napodobňuje suchý konár. Keď vydáva zvuky, má nízko hlavu a má hrbatých postoj. Pritom kýve chvostom ale nezdvíha ho^[3], ako napríklad kuvičok vrabčí.

Hniezdenie

Kuvičok džungľový hniezdi v mesiacoch marec až máj v prirodzených stromových dutinách alebo vysekaných ďatlovitými, napríklad barbetovité (Megalaimidae). Vletový otvor býva v 3 - 8 m výške. Zvyčajne znáša 3 - 4 biele okrúhle vajíčka (priemer 28 zmeraných vajec bol 31,5 x 26,8 mm.^[3]

Potrava

Kuvičok džungľový sa živý najmä veľkým hmyzom ako sú kobylky, koníky a cikády. Okrem toho uloví aj slimáky, malé stavoce ako jašterice, drobné vtáky a hlodavce.

Taxonómia a poddruhy

Poddruh G. r. malabarica sa líši hlasovým prejavom, vyžaduje ďalší výskum. V minulosti bol ako poddruh považovaný dnes už samostatný druh kuvičok hnedochrbtý (Glaucidium castanonota syn. G. castanota, Taenioglaux castanota).^[3]

Galéria

• Národný par Pench, detailná fotografia na chrbát

• Pohľad na brušnú stranu

• Pohľad na bok

Referencie

Iné projekty

• Commons ponúka multimediálne súbory na tému Kuvičok džungľový
• Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Kuvičok džungľový

Indisk sparvuggla^[2] (Glaucidium radiatum) är en sydasiatisk fågel i familjen ugglor inom ordningen ugglefåglar.^[3]

Utbredning och systematik

Indisk sparvuggla förekommer som namnet avslöjar huvudsakligen i Indien. Den delas in i två underarter med följande utbredning:^[3]

• Glaucidium radiatum radiatum – förekommer i Himalaya till Bhutan, Indien, västra Myanmar och Sri Lanka
• Glaucidium radiatum malabaricum – förekommer på sydvästra indiska halvön

Släktestillhörighet

DNA-studier indikerar att sparvuggla står närmare hökugglan (Surnia ulula) än göksparvugglan, som tros stå indisk sparvuggla nära.^[4] Eftersom sparvugglan är typart i släktet Glaucidium innebär det att hökugglan antingen kommer införlivas i Glaucidium eller att indisk sparvuggla och ytterligare några sparvugglearter lyfts ut till ett eget släkte. Inga större taxonomiska auktoriteter har dock ännu inte följt dessa nya forskningsresultat.

Utseende och levnadssätt

Indisk sparvuggla är en liten uggla och är med sina 20 centimeter i längd mindre än göksparvugglan (G. cuculoides) men större än orientsparvugglan (G. brodiei). Jämfört med den förra är den tätare och snarare rostbrunt än gulbrunt bandad både under och ovan.^[5] Underarten malabaricum är i allmänhet mer rostfärgad på bröst och ovansida.^[5] Den förekommer i öppna tropiska och subtropiska skogar.^[5]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1]

Namn

Fågelns svenska trivialnamn var tidigare djungelsparvuggla.

Bilder

• I Kannur, Kerala, Indien.

• 
• I Pench National Park, Madhya Pradesh, Indien.

• I Lucknow, Uttar Pradesh, Indien.

Noter

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Glaucidium radiatum Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2014) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.9 <http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download>, läst 2015-01-01
4. ^ Wink, M., P. Heidrich, H. Sauer-Gürth, A.-A. Elsayed, and J. Gonzalez (2008), Molecular Phylogeny and Systematics of Owls (Strigiformes), i “Owls: A Guide to Owls of the World”, 2nd ed., (König, C., and F. Weick), Christopher Helm, London.
5. ^ [a b c] Grimmett, R.; Inskipp,C. & Inskipp, T. 1999. Birds of the Indian Subcontinent. Oxford University Press

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör indisk sparvuggla.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Glaucidium radiatum.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Glaucidium radiatum là một loài chim trong họ Strigidae.^[3]

Hình ảnh

• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Совообразные

Семейство: Совиные

Подсемейство: Surniinae

Род: Воробьиные сычи

Вид: Джунглевый воробьиный сыч

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22689283

• 1 Внешний вид
• 2 Образ жизни
  • 2.1 Охота и питание
  • 2.2 Поведение
  • 2.3 Крик
  • 2.4 Места обитания
  • 2.5 Размножение
• 3 Географическое распространение
• 4 Угроза существованию
• 5 Подвиды
• 6 Примечания
• 7 Литература