De bergandoorn (Stachys recta) is een aromatisch geurende, vaste plant die behoort tot de lipbloemenfamilie (Labiatae of Lamiaceae). Het is een plant van kalkhoudende grond die onder meer voorkomt langs rivieren. De plant komt van nature voor van Spanje tot Klein-Azië en de Kaukasus. De noordgrens ligt in Midden-Nederland.
De plant wordt 25-70 cm hoog. De stengel is zwak behaard en het blad ruwbehaard. Het 2-5 x 0,5-2 cm grote blad is langwerpig-lancetvormig en heeft een gezaagde rand.
De bergandoorn bloeit van juni tot september met 1-2 cm lange, geelwitte bloemen, die paarse strepen op de onderlip hebben. De bloeiwijze bestaat uit twee zes- tot tienbloemenige schijnkransen, die een schijnaar vormen. De driehoekige kelk is behaard en heeft een stekelpuntje.
De vrucht is een vierdelige splitvrucht. De rondachtige, kastanjebruine splitvruchtjes zijn ongeveer 2 mm groot.
De rupsen van het andoorndikkopje (Carcharodus lavatherae) hebben de bergandoorn als waardplant en leven van de zaden en de bladeren.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Stachys recta op Wikimedia Commons. De bergandoorn (Stachys recta) is een aromatisch geurende, vaste plant die behoort tot de lipbloemenfamilie (Labiatae of Lamiaceae). Het is een plant van kalkhoudende grond die onder meer voorkomt langs rivieren. De plant komt van nature voor van Spanje tot Klein-Azië en de Kaukasus. De noordgrens ligt in Midden-Nederland.
De plant wordt 25-70 cm hoog. De stengel is zwak behaard en het blad ruwbehaard. Het 2-5 x 0,5-2 cm grote blad is langwerpig-lancetvormig en heeft een gezaagde rand.
De bergandoorn bloeit van juni tot september met 1-2 cm lange, geelwitte bloemen, die paarse strepen op de onderlip hebben. De bloeiwijze bestaat uit twee zes- tot tienbloemenige schijnkransen, die een schijnaar vormen. De driehoekige kelk is behaard en heeft een stekelpuntje.
De vrucht is een vierdelige splitvrucht. De rondachtige, kastanjebruine splitvruchtjes zijn ongeveer 2 mm groot.
