Tagetes erecta, llamada comúnmente ' tagete', conocida en Méxicu como cempasúchil, cempaxochitl, cempoal (o zempoal), flor de muertos o clavel chinu, del Nahuatl Cempohualxochitl (cempohuali = 20 y xochitl = flor) ye una especie de la familia Asteraceae, nativa de Méxicu, onde s'atopa n'estáu montés principalmente nos estaos de Chiapas, Estáu de Méxicu, Morelos, Puebla, San Luis Potosí, Sinaloa, Tlaxcala, Oaxaca, Jalisco y Veracruz. Tamién s'atopa nos países d'América Central.
El nome común "cempasúchil" vien de la pallabra en náhuatl cempōhualxōchitl, que significa "venti flor" (de cempohualli= venti y Xochitl=flor).
Y nun foi por nada que los Mexicas llamar asina, pos cunten qu'en Malinalco al morrer daquién, los familiares afataben la tumba con ramos de pequeñes flores marielles llamaes Tonalxochitl, pos se creía qu'estes flores teníen l'habilidá de guardar nes sos coroles el calor de los rayos solares.
Los Mexicas al pasar pol valle de Malinalco adoptaron esta tradición, solo a ellos esa flor paeció-yos bien senciella, y col pasu del tiempu tresformaron la flor de Tonalxochitl nuna flor con más pétalos, hasta que llograron xuntar nuna sola flor venti d'aquelles pequeñes flores que toparon en Malinalco.[1]
Planta añal que la so altor bazcuya ente 30 hasta 110 cm. Les sos fueyes son opuestes, pinnaes, subdividíes en segmentos llanceolaos o dentaos y ciliaos. La flor compuesta ye bien arumosa y les sos tonalidaes van del naranxa hasta'l mariellu. Tien un llargu periodu de floriamientu que s'estiende mientres tol branu y la seronda. Reproduzse fácilmente por granes.
Ye llargamente cultivada y esisten munchos cultivares usaos en xardinería como planta ornamental.[2] En Méxicu utilizar nes festividaes del Día de Muertos, pa decorar altares y tumbes; d'ellí'l nome "flor de muertos". Sicasí, dende l'antigüedá ye utilizada tamién con fines alimenticiu y medicina-yos.
En agricultura usar pa repeler los nematodos, y ye eficaz especialmente contra la especie Pratylenchus penetrans, qu'ataca dellos cultivos, como'l tomate. Amás, utilizar pa probar y crear nuevos abonos naturales y artificiales por cuenta de la so alta estabilidá.[3][4]
Na medicina tradicional usar contra cólicos y parásitos intestinales.
Ye una especie melecinal bien emplegada en distintes partes de la República Mexicana. Encamiéntase principalmente en carecimientos dixestivos y con mayor frecuencia pal dolor d'estómagu (Chiapas, Estáu de Méxicu, Puebla, Tlaxcala, y Veracruz), siguiendo n'orde d'importancia'l "empache", la foria, los cólicos, "enfriamientu estomacal", afecciones hepátiques, fiel, vultures, “cayida de rabín”, indixestión, “baba de los neños”, "plasmu de mueles", pa faer delles llavadures intestinales, contra los parásitos (V. merucos) y como carminativo.[1]
Otres enfermedaes pa les que se recurre de manera importante al emplegu d'esta yerba son: pa les fiebres en Yucatán, Tabasco, Oaxaca y Veracruz; la tos en Tabasco y Guerrero; y pa delles enfermedaes culturales como "espantu", "mal aire" y "plasmu" en Puebla, y Oaxaca.[1]
Los sos pigmentos deber a la presencia de carotenoides, de los cualos el principal ye la luteína, que acomúñase cola prevención del desenvolvimientu d'enfermedaes oculares propies de la edá como tabayones y dexeneración macular, entós convien incluyir na dieta alimentos que contenga esti colorante natural en cuenta de colorantes artificiales. los tonos más intensos de color anaranxáu de les flores tán rellacionaos con un mayor conteníu de carotenoides.[1]
En avicultura, la flor utilízase como pigmentu natural y aditivu orgánicu al alimentu de pites pa la producción de güevos con yemes más coloridas.
Tagetes erecta describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 887. 1753.[5]
Del Nahuatl Cempohualxochitl (cempohuali = Venti y xochitl = flor). Tagetes: nome xenéricu que provién de la mitoloxía etrusca Tages.[6]
erecta: epítetu llatín que significa "erecta".[7]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Tagetes erecta, llamada comúnmente ' tagete', conocida en Méxicu como cempasúchil, cempaxochitl, cempoal (o zempoal), flor de muertos o clavel chinu, del Nahuatl Cempohualxochitl (cempohuali = 20 y xochitl = flor) ye una especie de la familia Asteraceae, nativa de Méxicu, onde s'atopa n'estáu montés principalmente nos estaos de Chiapas, Estáu de Méxicu, Morelos, Puebla, San Luis Potosí, Sinaloa, Tlaxcala, Oaxaca, Jalisco y Veracruz. Tamién s'atopa nos países d'América Central.
El nome común "cempasúchil" vien de la pallabra en náhuatl cempōhualxōchitl, que significa "venti flor" (de cempohualli= venti y Xochitl=flor).
Y nun foi por nada que los Mexicas llamar asina, pos cunten qu'en Malinalco al morrer daquién, los familiares afataben la tumba con ramos de pequeñes flores marielles llamaes Tonalxochitl, pos se creía qu'estes flores teníen l'habilidá de guardar nes sos coroles el calor de los rayos solares.
Los Mexicas al pasar pol valle de Malinalco adoptaron esta tradición, solo a ellos esa flor paeció-yos bien senciella, y col pasu del tiempu tresformaron la flor de Tonalxochitl nuna flor con más pétalos, hasta que llograron xuntar nuna sola flor venti d'aquelles pequeñes flores que toparon en Malinalco.
Tagetes patula, llamada comúnmente clavel de moru, damasquina o flor copete, ye una de les especies del xéneru Tagetes nativa del continente americanu y de distribución cosmopolita.
Ye una planta añal. Crez ente 30 y 50 cm d'altor. La xamasca, de color verde escuru tien fueyes fondamente foliadas. Les flores son hermafrodites (con órganos masculinos y femeninos) y son polinizaes polos inseutos, especialmente los sírfidos.
Dependiendo del clima puede floriar ente mediaos de branu y mediaos de seronda.
Ye nativa de l'América tropical dende Méxicu y Nicaragua[1] hasta Bolivia.[2]
Puede crecer tantu en suelos arenosos como magrizos siempres y cuando tengan bon drenaxe. Rique crecer a la lluz del sol. Aguanta bien el fríu hasta -1° C; a partir d'ende ye sensible a les xelaes y nun se desenvuelve a la solombra. En Bolivia crez hasta los 3.700 msnm d'altitú.[2]
Cultívase n'Europa y Estaos Xuníos polos sos flores, arume y propiedaes melecinales.
Les flores son ornamentales y amás d'elles estrayi un tinte para testiles.[3]
=== Como arume Too la planta ye collechada en flor y se destila pa estrayer aceite esencial. Ésti ye usáu en perfumería; entemecíu con aceite de sándalu produz l'arume attar genda. Llógrense 35 kg d'aceite por ha collechada (unos 2.500 kg de flores y 25.000 kg de yerbes).[ensin referencies]
L'aceite ta investigándose polos sos efeutos antimicóticos, pal tratamientu de la candidiasis[4] y p'atacar les infeiciones d'fungos nes plantes.[5][6]
Tradicionalmente la fervinchu de les fueyes usóse pa solliviar la tos y la so decocción como antinflamatorio y desinfestante. A los tarmos y fueyes molíos atribúyense-yos propiedaes cicatrizantes y la so decocción úsase como purgante. La decocción del raigañu entemecíu cola de Colignonia weberbaueri considérase un anticonceutivu.[2]
Considerada como arume de cultu por delles cultures y lliturxes y como planta de sanación y llimpieza espiritual por delles creencia, consumir en determinaos rituales. Tamién s'usa como símbolu del amanecer.
Coles mesmes, usar nes celebraciones de Día de muertos en Méxicu, xuntu cola Cempasúchil (Tagetes_erecta) y la flor de cinco llagues (Tagetes_lunulata).[ensin referencies]
El raigañu contién tiofenos, tales como α-tertienilo y 5-(3-buten-1-inil)-2,2'-bitienilo (BBT)[7] que presenten un efeutu inhibidor sobre los nematodos y aléurodos y de la invasión ciertes maleces, por casu de les plantes de xéneros Elytrigia, Cynodon, Calystegia y Convolvulus. Actúa como empuste de los áfidos y formigues. Por estes propiedaes sémase acomuñáu a otros cultivos y amás puede usase como biofumigante.[8]
Tagetes patula foi descritu por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 887. 1753[9]
Tagetes corymbosa Sweet [10]
Tagetes lunulata Ortega[1]
Tagetes remotiflora Kunze[10]
Tagetes signata Bartl.[10]
Tagetes tenuifolia Millsp.[10]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Tagetes patula, llamada comúnmente clavel de moru, damasquina o flor copete, ye una de les especies del xéneru Tagetes nativa del continente americanu y de distribución cosmopolita.
Tagetes erecta, el Clavell de moro mexicà, o Clavell asteca, és una espècie de planta del gènere Tagetes que és planta nativa de Mèxic i Amèrica Central . Malgrat ser nativa d'Amèrica, de vegades rep el nom de "clavell de moro africà" .[2][3] Arriba a fer 50-100 cm d'alt i es cultiva per les seves propietats ornamentals, cerimonials (utilitzada en el Dia de Morts mexicà) i curatives,[4] i com a flor tallada.[5][6]
Tagetes erecta, el Clavell de moro mexicà, o Clavell asteca, és una espècie de planta del gènere Tagetes que és planta nativa de Mèxic i Amèrica Central . Malgrat ser nativa d'Amèrica, de vegades rep el nom de "clavell de moro africà" . Arriba a fer 50-100 cm d'alt i es cultiva per les seves propietats ornamentals, cerimonials (utilitzada en el Dia de Morts mexicà) i curatives, i com a flor tallada.
Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Gold Ffrainc sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Tagetes patula a'r enw Saesneg yw French marigold.[1]
Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.
Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Gold Ffrainc sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Tagetes patula a'r enw Saesneg yw French marigold.
Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.
Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Gold talsyth sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Tagetes erecta a'r enw Saesneg yw African marigold.[1]
Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.
Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Gold talsyth sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Tagetes erecta a'r enw Saesneg yw African marigold.
Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.
Udspærret fløjlsblomst (Tagetes patula) er en énårig, urteagtig plante med en busket, opret vækst. Arten hører hjemme i Mellemamerika, men der er udviklet et utal af sorter, som meget ofte bruges som "sommerblomster" i europæiske haver. Alle dele af planten er forsynet med kirtler, som udskiller en kraftig lugt.
Udspærret fløjlsblomst er en enårig, urteagtig plante med en opret, forgrenet vækst. Stænglerne er hårløse og runde eller let riflede i tværsnit. bladene er modsat stillede og uligefinnede med skarpt tandet rand. Oversiden er blank og mørkegrøn, mens undersiden er mat og lysegrøn.
Blomstringen foregår i juli-august (ofte dog indtil oktober), hvor blomsterne ses i endestillede kurve. De yderste kranse af blomster er tungeformede og let bølgede, men uden spids. De midterste blomster er derimod rørformede. Kronbladene er oprindeligt gule, men orangerøde blomster findes også. Frøene er små nødder, som spirer villigt.
Rodsystemet er kraftigt og tæt forgrenet. I naturen udvikler planten flere dybtgående rødder. Arten er kendt for at kunne dræbe insektlarver og rundorme ved hjælp af stoffer, som udskilles fra rødderne[1][2]
Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,50 x 0,30 m (50 x 30 cm/år).
Udspærret fløjlsblomst hører hjemme i Mellem- og Sydamerika, og den kan findes fra Mexico og Nicaragua til bjergene i Bolivia. Den kan klare sig i alle jordtyper, når blot de er veldrænede, og den tåler frost ned til –1° C. I skygge blomstrer den ikke ordentligt.
Arten har tendens til at blive invasiv, og på bredden af Vltava nær Karlsbroen i Prag, Tjekkiet, vokser denne art sammen med bl.a. angelik, alm. fredløs, kattehale, alm. rajgræs, bittersød natskygge, blæresmelde, butbladet skræppe, fliget brøndsel, håret star, kærgaltetand, langbladet mynte, lodden dueurt, purpurpil, rørgræs og skørpil[3]
Hovedsageligt bruges planten som sommerblomst i haver og parker, men den har også en anvendelse som jordforbedringsmiddel, fordi den kan fordrive det sygdomsbillede, som kaldes "jordtræthed"[4]. Dette udnyttes i udstrakt grad hos de planteskoler, som dyrker roser.
Udspærret fløjlsblomst (Tagetes patula) er en énårig, urteagtig plante med en busket, opret vækst. Arten hører hjemme i Mellemamerika, men der er udviklet et utal af sorter, som meget ofte bruges som "sommerblomster" i europæiske haver. Alle dele af planten er forsynet med kirtler, som udskiller en kraftig lugt.
Die Aufrechte Studentenblume (Tagetes erecta) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Korbblütler (Asteraceae).
Die Aufrechte Studentenblume ist eine einjährige Pflanze, die Wuchshöhen von 45 bis 75 (selten 35 bis 100) Zentimetern erreicht. Der Stängel ist kantig und grün. Die Blattabschnitte sind lanzettlich. Die Hülle ist 9- bis 13-zähnig und 18 bis 22 Millimeter lang. Die Köpfe haben einen Durchmesser von 5 bis 9 (selten bis 12) Zentimeter. Es sind mehr als 100 Scheibenblüten vorhanden. Die Strahlenblüten sind meist einfarbig orange oder gelb gefärbt.
Die Blütezeit reicht von Mai bis November.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24.[1]
Die Aufrechte Studentenblume kommt in Mexiko, in Guatemala und in Peru in der Region Ucayali vor.[2] Es sind keine sicheren Wildvorkommen bekannt. Die Art ist ein Neophyt in Großbritannien, Slowenien, Rumänien, Afrika, Madagaskar, Indien, Sri Lanka, in den Vereinigten Staaten, in Panama, im nördlichen Südamerika, in Kuba, Puerto Rico, Neuseeland und auf der südpazifischen Insel Niue.[2]
Tagetes erecta-Hybriden sind wie Tagetes patula-Hybriden und andere Tagetes-Arten in allen Pflanzenteilen phototoxisch. Die Hauptursache hierfür sind Thiophenverbindungen wie z. B. das alpha-Terthienyl. Diese Stoffe bewirken auch, dass Tagetes-Arten aerogene Kontaktdermatitis auslösen können.[3]
Die Aufrechte Studentenblume wird verbreitet als Zierpflanze für Sommerrabatten, Balkonkästen und als Schnittblume genutzt. Im Orient findet sie auch als Gewürz-, Parfüm- und Heilpflanze Verwendung. Ferner werden die Blüten zur Färbung von Geflügelfutter verwendet. Das gefärbte Futter bewirkt gleichzeitig auch die Gelbfärbung des Eigelb und Geflügelfleisches.[4] Sie ist seit spätestens 1561 in Kultur. Es sind über 50 Sorten bekannt.
Die Aufrechte Studentenblume (Tagetes erecta) ist eine Pflanzenart aus der Familie der Korbblütler (Asteraceae).
In cempohualxochitl ahnozo miccaxochitl (Tagetes erecta), ce tlanelhuatlamantli ipan in cenyeliztli in Asteraceae, ipehualiz tlatectli Mexihco ixquichca in Cuauhtemallan.
In cempōhualxōchitl īxiuh momātia ītzalan 30 īhuān 110 cm. Īizhua tlātectli oc centlapal, pinnadas ca, motlanixeliuhticah īpan lanceados cotōncayōtl ahnōzo tlaneh[1] īhuān ciliados. In tlayōcoyalli xōchitl huel ahhuiyāc ca, īhuān ītlāpal xopaltic īxquichca cōztic ca. Moxōchyōtia ītzalan in xopantlah īhuān in tōnalco, ic in tlein piya in huehcāhua xōchyōtia. Ahohuihca cuepōni in īxināchyo.
In cempōhualxōchitl īpēhualiz tlatēctli Mēxihco īxquichca in Tlahco Ixachitlān. In mīlpan īhuān cuauhtlah huel mochīhua īpan in tlahtohcāyōtl Chiyapan, Tlahtohcāyōtl Mēxihco, Morelos, Puebla, San Luis Potosí, Sinaloa, Tlaxcallān, Huāxyacac īhuān Veracruz.
Inīn xōchitl, in cempōhualxōchitl, īhuān in tlapaltecacayahtli quimachiliah īpan miac tlācatiyān iuhqui in Tlacetilīlli Tlahtohcāyōtl īhuān Francia.
Miac mopixoa īhuān onca miac iuhquiyōtl īpan xōchipixcayōtl monemītiah īuhqui tlamāhuiztilīlōni tlanelhuayōtl[2]. In cempōhualxōchitl Mēxihco monemitiah īpan in Miccāilhuitl, in motlahtlālia in tlamāhuiztilia in tlamanalli, momoztli īhuān miccātlatatactzaccayōtl, ic in tlein nō motōcāitia miccāxōchitl. Tēl, īxquich in huehcāuhcayōtl nō mocua īhuān pahchihchīhua.
Īpan mīllahcayōtl cahhuīctlāza in nematodos, ītech in tlaxelolizhuīc in Pratylenchus penetrans, in tlein quimāhua cequi tlanelhuayōtl, iuhqui in xītomatl. Nō īhuān, moyehyecoah īhuan mochīhuah yancuīc iuhquīz īhuān tlachīhuallli tlazōllālli īpal in pani īyeniyōtl[3][4].
Īpan in huehhueh ticiyōtl, in tēihtic necocolizhuīc īhuān in tzoncōāhuīc. Īpan tōtōpixcayōtl, in xōchitl iuhquīztlāpalli īhuān tlācualli in caxtil īhuān in tōtōtetl tlachīhualiztli īca huel xopaltic in tōtōtetl īcōztica.
Inin cempōhualxōchitl no iuhqui ca ōtlachihuālo in popōchtli itech ōxitl īxōchiyō īhuān īca manzana ahhuiācāyōtl.
In cempohualxochitl ahnozo miccaxochitl (Tagetes erecta), ce tlanelhuatlamantli ipan in cenyeliztli in Asteraceae, ipehualiz tlatectli Mexihco ixquichca in Cuauhtemallan.
In cempōhualxōchitl īxiuh momātia ītzalan 30 īhuān 110 cm. Īizhua tlātectli oc centlapal, pinnadas ca, motlanixeliuhticah īpan lanceados cotōncayōtl ahnōzo tlaneh īhuān ciliados. In tlayōcoyalli xōchitl huel ahhuiyāc ca, īhuān ītlāpal xopaltic īxquichca cōztic ca. Moxōchyōtia ītzalan in xopantlah īhuān in tōnalco, ic in tlein piya in huehcāhua xōchyōtia. Ahohuihca cuepōni in īxināchyo.
Tlapaltecacayahtli ahnozo tecacayactli (Tagetes patula), cē tlanelhuatlamantli īpan in cenyeliztli in Asteraceae, īpēhualiz tlatēctli Mēxihco īxquichca in Tlahco Ānāhuac. Tlanelhuayōtl īca tlayōcoyalli xōchitl, in tlein ītlāpal chīchīltic īxquichca tepitzin cōztic, huel ahhuiyāc ca.
In cempōhualxōchitl īxiuh momātia ītzalan 30 īhuān 50 cm. Īizhuatl opuestas, pinnadas ca, tlanixeliuhticah īpan segmentos lanceados tlanyoh[1] īhuān ciliados. Moxōchyōtia ītzalan in xopantlah īhuān in tōnalco, ic in tlein piya in huehcāhua xōchyōtia, cuepōn ic xināchtli.
In tlapaltecacayahtli īpēhualiz tlatēctli Mēxihco, Nicānāhuac īxquichca Bolivia.
Hueliti momātia xālloh tlālpan iuh zoquitl tlālpan īca cualli ācoyoctli. Monequi in Tōnatiuh ītlanēx. Huel tēīxnāmiqui in cecēc īxquichca -1° C, niman ocachi cecēc moahchicāhuac, ahmo momātia īpan ecahuīllah.
Inīn xōchitl, in tlapaltecacayahtli, īhuān in tētlamachilih īpan miec tlācatiyān iuhqui in Tlacetilīlli Tlahtohcāyōtl īhuān Francia, ic īxōch, īahhuiyācāyo īhuān īpahtiyoh.
In tlapaltecacayahtli īhuān in cempōhualxōchitl īpan Mēxihco motequitiltililiāin Miquizilhuicān īca in motlahtlālia in tlamanalli īhuān in micca tepetlācalli, inōn ca in motōca miccāxōchitl; nō in xōchitl īpan huehcāuh cāhuitl ōmomachilia tlacualli ca īhuān iuhqui pahtiyoh.
In tōtōcāyōpan, in xōchitl motequitiltililiā iuhqui iuhquīz tlāpalli in tōtōmeh ītlacualpan ic in tōtōtetl piya cē huel xopaltic īcōztica.
Mīllahcayōpan motequitiltililiā tlahuehcapahuia in nematodos in tēmāhua in xītomatl. Tīciyōpan motequitiltililiā ic in parásitos īhuān in ocuiltin.
Tlapaltecacayahtli ahnozo tecacayactli (Tagetes patula), cē tlanelhuatlamantli īpan in cenyeliztli in Asteraceae, īpēhualiz tlatēctli Mēxihco īxquichca in Tlahco Ānāhuac. Tlanelhuayōtl īca tlayōcoyalli xōchitl, in tlein ītlāpal chīchīltic īxquichca tepitzin cōztic, huel ahhuiyāc ca.
In cempōhualxōchitl īxiuh momātia ītzalan 30 īhuān 50 cm. Īizhuatl opuestas, pinnadas ca, tlanixeliuhticah īpan segmentos lanceados tlanyoh īhuān ciliados. Moxōchyōtia ītzalan in xopantlah īhuān in tōnalco, ic in tlein piya in huehcāhua xōchyōtia, cuepōn ic xināchtli.
Ο Ταγέτης ο αναπεπταμένος (Tagetes patula), ο Γαλλικός κατιφές,[5][6] είναι ένα είδος στην οικογένεια των Αστερίδων (Asteraceae). Είναι εγγενές στο Μεξικό και τη Γουατεμάλα[7] με αρκετούς πληθυσμούς να έχουν εγκλιματιστεί σε πολλές άλλες χώρες.
Το άνθος είναι ετήσιο (annual),[Σημ. 1] φτάνοντας κατά καιρούς στο ύψος των 30 - 50 εκ. Σε ορισμένα κλίματα ανθίζει από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο. Στον φυσικό του οικότοπο, στα υψίπεδα του κεντρικού Μεξικού, παράγονται άνθη από το Σεπτέμβριο έως τον θανατηφόρο παγετό. Τα αχαίνια (achenes)[Σημ. 2] ωριμάζουν και πέφτουν εντός δύο εβδομάδων από την έναρξη της άνθισης. Οι κεφαλές περιέχουν ως επί το πλείστον ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) ανθύλλια (florets)[Σημ. 3] και γονιμοποιούνται κυρίως από σκαθάρια στην άγρια φύση καθώς και από μύγες tachinid και άλλα έντομα. Τα φύλλα όλων των ειδών κατιφέ, περιλαμβάνουν αδένες ελαίου. Τα έλαια είναι πικάντικα.[8]
Χρησιμοποιείται κυρίως, ως συνοριακό φυτό στα βοτανώδη σύνορα, είναι ένα χαμηλό σε ανάπτυξη φυτό, με άνθη ανάμεικτα σε κόκκινα και κίτρινα στις περισσότερες ποικιλίες. Οι Γαλλικοί κατιφέδες, συνήθως φυτεύονται σε κήπους με πεταλούδες, ως πηγή νέκταρος.
Για ιατρικούς λόγους, πολλές κουλτούρες χρησιμοποιούν εγχύσεις από αποξηραμένα φύλλα ή ανθύλλια.[8]
Τα αποξηραμένα και αλεσμένα πέταλα (petals)[Σημ. 4] των ανθέων, αποτελούν ένα δημοφιλές μπαχαρικό στην Δημοκρατία της Γεωργίας στον Καύκασο, όπου είναι γνωστό ως Imeruli shaphrani (= "Σαφράν από το Ιμερέτι") από το πικάντικο και χρυσό χρώμα και ιδιαίτερης δημοτικότητας στη Δυτική επαρχία του Ιμερέτι (Imereti)[Σημ. 5]. Το μπαχαρικό προσδίδει μια μοναδική, μάλλον γήινη γεύση στην Γεωργιανή κουζίνα, στην οποία θεωρείται ιδιαίτερα συμβατό με τα αρώματα της κανέλας και του γαρίφαλου. Είναι επίσης, ένα απαραίτητο συστατικό στο μείγμα μπαχαρικών khmeli-suneli (προφ. χμέλι σουνέλι (κυριολεκτικά: ξηρά μπαχαρικά)), το οποίο είναι για την Γεωργιανή μαγειρική, ό,τι και το γκαράμ μασάλα είναι στην κουζίνα της Βόρειας Ινδίας, με την οποία η Γεωργία, μοιράζεται στοιχεία με την Μογγολική κουζίνα (Mughlai cuisine).[9]
Τα ανθύλλια του Ταγέτη του αναπεπταμένου (Tagetes patula), κάθε χρόνο καλλιεργούνται και συλλέγονται για να προστεθούν σε τροφές πουλερικών και να βοηθήσουν να δοθεί ένα χρυσό χρώμα στους κρόκους των αυγών. Τα ανθύλλια μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να χρωματίσουν τα ανθρώπινα τρόφιμα.[8] Μια χρυσή κίτρινη χρωστική ουσία, χρησιμοποιείται για το βάψιμο υφασμάτων ζωικής προέλευσης (μαλλί, μετάξι) άνευ σταθεροποιητή βαφής, αλλά ένας σταθεροποιητής είναι απαραίτητος για τα βαμβακερά και συνθετικά υφάσματα.[8]
Ολόκληρο το φυτό, συλλέγεται όταν ανθίζει και αποστάζεται για το αιθέριο έλαιό του. Το έλαιο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία συνδυάζεται με το έλαιο σανταλόξυλου για την παραγωγή του αρώματος "attar genda". Μπορεί να εξαχθούν περίπου 35 κιλά ελαίου από ένα εκτάριο του φυτού (απόδοση 2.500 κιλά άνθη και 25.000 κιλά κτηνοτροφικό χόρτο).
Το αιθέριο έλαιο είναι υπό διερεύνηση για την αντιμυκητιασική του δράση, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας της καντιντίασης[10] και τη θεραπείας μυκητιασικών λοιμώξεων στα φυτά.[11][12]
Το φυτό χρησιμοποιείται στην συντροφική φύτευση για πολλές καλλιέργειες κηπευτικών. Οι εκκρίσεις της ρίζας του πιστεύεται ότι σκοτώνει τα νηματώδη στο έδαφος και λέγεται ότι αποκρούσει τα επιβλαβή έντομα, όπως τις λευκόμυγες στις ντομάτες.[13]
Γαλλικός κατιφές.
Ταγέτης ο αναπεπταμένος.
Γαλλικός κατιφές.
Ταγέτης ο αναπεπταμένος.
Υβρίδιο "Carmen" του είδους Ταγέτης ο αναπεπταμένος ποικ. ο νανοφυής (Tagetes patula ποικ. nana).
Ο Ταγέτης ο αναπεπταμένος (Tagetes patula), ο Γαλλικός κατιφές, είναι ένα είδος στην οικογένεια των Αστερίδων (Asteraceae). Είναι εγγενές στο Μεξικό και τη Γουατεμάλα με αρκετούς πληθυσμούς να έχουν εγκλιματιστεί σε πολλές άλλες χώρες.
Ο Ταγέτης ο ορθοφυής (Tagetes erecta), η Μεξικανική καλέντουλα (Mexican marigold), που ονομάζεται επίσης Αζτέκικη καλέντουλα (Aztec marigold),[5] είναι ένα είδος του γένους Ταγέτης (Tagetes) εγγενές στο Μεξικό. Παρά του ότι είναι ιθαγενές στην Αμερική, συχνά ονομάζεται Αφρικανική καλέντουλα (African marigold).[6][7] Στο Μεξικό, αυτό το φυτό έχει βρεθεί σε άγρια κατάσταση στις Πολιτείες του Μεξικού, Πουέμπλα και Βερακρούζ. Η κοινή Ελληνική ονομασία του γένους είναι κατιφές. Το φυτό είναι ετήσιο (annual) [Σημ. 1] και φθάνει σε ύψος μεταξύ 50-100 εκ. (20-39 in). Οι Αζτέκοι συγκέντρωναν το άγριο φυτό, καθώς το καλλιεργούσαν για φαρμακευτικούς, τελετουργικούς και διακοσμητικούς σκοπούς. Καλλιεργείται ευρέως στο εμπόριο, με πολλές ποικιλίες να χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά φυτά,[8] και για το εμπόριο ανθέων.[9][10]
Το άνθος του, το cempasúchil, στο Μεξικό ονομάζεται επίσης «flor de muertos» («το λουλούδι των νεκρών» και χρησιμοποιείται κάθε 2 Νοεμβρίου, στην εορτή της Día de los Muertos. Η λέξη cempazúchitl (επίσης γραμμένη cempasúchil), προέρχεται από τον όρο των Νάουατλ για το λουλούδι zempoalxochitl, το οποίο κυριολεκτικά μεταφράζεται ως "είκοσι λουλούδι". Στη γλώσσα της Ταϊλάνδης, ονομάζεται ดาวเรือง [DaoRuang], κυριολεκτικά μεταφράζεται ως "λαμπερό αστέρι". Νερό εμποτισμένο με αρωματικό αιθέριο έλαιο από το λουλούδι χρησιμοποιείτο στην Ονδούρα, για την πλύση των πτωμάτων και συχνά, το λουλούδι εξακολουθεί να φυτεύεται στα κοιμητήρια.[11]
Από τα προ-ισπανικά χρόνια, το φυτό έχει χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς σκοπούς. Οι Τσερόκι το χρησιμοποιούσαν για την πλύση του δέρματος και για κίτρινη χρωστική ουσία.[12] Αυτή η καλέντουλα, μπορεί να βοηθήσει στην προστασία ορισμένων καλλιεργούμενων φυτών από νηματώδη παράσιτα, όταν φυτεύεται στα χωράφια.[13] Είναι αποτελεσματικότερη ενάντια στα νηματώδη είδη Pratylenchus penetrans.[11]
Τα ακτινωτά ανθύλλια (ray florets)[Σημ. 2] έχουν χρησιμοποιηθεί σε μαρουλοσαλάτες και άλλα τρόφιμα για να προσθέσουν χρώμα και γεύση. Τα αποξηραμένα πέταλα (petals)[Σημ. 3] των λουλουδιών, τρίβονται σε σκόνη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή πουλερικών, ώστε να εξασφαλιστεί ο καλός χρωματισμός στους κρόκους των αυγών και του δέρματος των κοτόπουλων κρεατοπαραγωγής, ειδικά όταν υπάρχει έλλειψη καλά χρωματισμένου κίτρινου καλαμποκιού στην τροφή.[14] Αυτό είναι ακόμα και σήμερα σε χρήση, αλλά τώρα συνήθως με τη μορφή του εκχυλίσματος, το οποίο μπορεί να έχει τα πλεονεκτήματα της χαμηλότερης δαπάνης μεταφοράς και αποθήκευσης, καλύτερης σταθερότητας και αξιοποίησής του. Επίσης, χρησιμοποιείται για να ενισχυθεί ο χρωματισμός στα οστρακόδερμα,[11] όπως η λευκόποδι γαρίδα του Ειρηνικού (Litopenaeus vannamei).[15]
Το έλαιο από το άνθος, μπορεί να προστεθεί στα αρώματα για να εμποτίσει μια οσμή μήλου σε αυτά.[11]
Σήμερα, ο Τ. ο ορθοφυής (T. erecta) καλλιεργείται για να εξαχθεί λουτεΐνη, μια κοινή κίτρινο/πορτοκαλί χρωστική τροφίμων (E161b).[11][16] Το αιθέριο έλαιο από το άνθος περιέχει αντιοξειδωτικά.[17]
Καλέντουλα των Αζτέκων (Aztec marigold).
Κίτρινη Γαλλική καλέντουλα.
Καλλιεργητική ποικιλία Ταγέτη του ορθοφυούς.
Ο Ταγέτης ο ορθοφυής (Tagetes erecta), η Μεξικανική καλέντουλα (Mexican marigold), που ονομάζεται επίσης Αζτέκικη καλέντουλα (Aztec marigold), είναι ένα είδος του γένους Ταγέτης (Tagetes) εγγενές στο Μεξικό. Παρά του ότι είναι ιθαγενές στην Αμερική, συχνά ονομάζεται Αφρικανική καλέντουλα (African marigold). Στο Μεξικό, αυτό το φυτό έχει βρεθεί σε άγρια κατάσταση στις Πολιτείες του Μεξικού, Πουέμπλα και Βερακρούζ. Η κοινή Ελληνική ονομασία του γένους είναι κατιφές. Το φυτό είναι ετήσιο (annual) και φθάνει σε ύψος μεταξύ 50-100 εκ. (20-39 in). Οι Αζτέκοι συγκέντρωναν το άγριο φυτό, καθώς το καλλιεργούσαν για φαρμακευτικούς, τελετουργικούς και διακοσμητικούς σκοπούς. Καλλιεργείται ευρέως στο εμπόριο, με πολλές ποικιλίες να χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά φυτά, και για το εμπόριο ανθέων.
БАХМАЛГÈЛ (Tagetes patula), гули бахмал, аббосӣ, як навъ гули маъмул, ки бӯи хосса дорад; гиёҳи яксола аст.
Пояаш сербаргу сершох (30–80 см қад мекашад), баргаш базеби паршакл. Хӯшагул (сабадак)-аш майда (қутраш 3–6 см); гулаш махмалӣ, зард, норанҷӣ ё сурхтоб. Тухмаш сиёҳ, то 3 сол қобили сабзиш аст. Бахмалгул вобаста ба шароити маҳал баъди 4–18 рӯзи кишт нашъунамо ёфта, аз моҳи июл то сармои аввал гул мекунад. Дар ҳама гуна замини намаш муътадил ва қатъаи кушод, инчунин сояҷо хуб месабзад. Бахмалгулро, одатан, барои барпо кардани гулзору гулгашт, гулхат, гулнақш ва ғ. истифода мебаранд. Табибони халқӣ ҷӯшоби «сабадак»-и Бахмалгулро чун доруи арақовару пешоброн ва киҷҷакуш тавсия медиҳанд. Дар баъзе кишварҳо баргашро ба таом меандозанд. Моддаи рангбахш ва равғани эфири гулбаргҳои Бахмалгул (0,1%) низ дар хӯрокворӣ ба кор меояд.
БАХМАЛГÈЛ (Tagetes patula), гули бахмал, аббосӣ, як навъ гули маъмул, ки бӯи хосса дорад; гиёҳи яксола аст.
Пояаш сербаргу сершох (30–80 см қад мекашад), баргаш базеби паршакл. Хӯшагул (сабадак)-аш майда (қутраш 3–6 см); гулаш махмалӣ, зард, норанҷӣ ё сурхтоб. Тухмаш сиёҳ, то 3 сол қобили сабзиш аст. Бахмалгул вобаста ба шароити маҳал баъди 4–18 рӯзи кишт нашъунамо ёфта, аз моҳи июл то сармои аввал гул мекунад. Дар ҳама гуна замини намаш муътадил ва қатъаи кушод, инчунин сояҷо хуб месабзад. Бахмалгулро, одатан, барои барпо кардани гулзору гулгашт, гулхат, гулнақш ва ғ. истифода мебаранд. Табибони халқӣ ҷӯшоби «сабадак»-и Бахмалгулро чун доруи арақовару пешоброн ва киҷҷакуш тавсия медиҳанд. Дар баъзе кишварҳо баргашро ба таом меандозанд. Моддаи рангбахш ва равғани эфири гулбаргҳои Бахмалгул (0,1%) низ дар хӯрокворӣ ба кор меояд.
माध्यमे अपभारण करा
Wikispeciesप्रकार टॅक्सॉन Taxonomyसाम्राज्यPlantaeSubkingdomViridiplantaeInfrakingdomStreptophytaSuperdivisionEmbryophytaDivisionTracheophytaSubdivisionSpermatophytinaOrderAsteralesFamilyAsteraceaeGenusTagetesSpeciesTagetes erectaTaxon author कार्ल लिनेयस, इ.स. १७५३ 
अधिकार नियंत्रण 
झेंडू ही एक शोभेची फुले देणारी औषधी वनस्पती आहे. झेंडूची फुले बहुउपयोगी आहेत. ह्या फुलझाडाची लागवड संपूर्ण भारतात होते. झेंडूचे झाड सुमारे अर्धा ते एक मीटर उंच असते. झेंडूमध्ये पिवळा झेंडू आणि नारिंगी झेंडू हे दोन मुख्य प्रकार आहेत. झेंडूच्या काही जाती मेक्सिकोतून भारतात आल्या आहेत.
मराठी -मखमल किंवा झेंडू; इंग्रजी -मारीगोल्ड; गुजराती -गुलहिरो किंवा मखमला; हिंदी -गेंदा, गुतोरा, कालगा, मखमली; संस्कृत स्थूलपुष्प,संदू, झंडु; शास्त्रीय नाव -Tagetes erecta
या फुलझाडाची लागवड भारतभर केली जाते. दसऱ्याच्या दिवशी झेंडूच्या फुलांच्या माळा, दरवाज्याला आणि वाहनांना घालण्याची प्रथा महाराष्ट्रात आहे. नवरात्रामधल्या सातव्या दिवशी देवीला झेंडूच्या फुलांच्या माळा घालतात.
झेंडूची फुले चवीला तिखट, कडू आणि तुरट असतात. ती अपस्मार आकडीत उपयोगी आहेत. झेंडूची पाने मुळव्याध, मूत्रपिंडाची दुखणी आणि स्नायूंच्या दुखण्यावर गुणकारी आहेत. फुलांचा रस कानदुखी असल्यास कानात टाकतात. पाने केसतूट आणि कानपुळीत लावण्यासाठी वापरतात.
झेंडू ही एक शोभेची फुले देणारी औषधी वनस्पती आहे. झेंडूची फुले बहुउपयोगी आहेत. ह्या फुलझाडाची लागवड संपूर्ण भारतात होते. झेंडूचे झाड सुमारे अर्धा ते एक मीटर उंच असते. झेंडूमध्ये पिवळा झेंडू आणि नारिंगी झेंडू हे दोन मुख्य प्रकार आहेत. झेंडूच्या काही जाती मेक्सिकोतून भारतात आल्या आहेत.
துலுக்க சாமந்தி, அல்லது கட்டிக்கேந்தி (Tagetes erecta) சாமந்தி (Tagetes)[2] என்ற இனத்தைச் சார்ந்த இத்தாவரமானது மெக்சிக்கோ நாட்டைப் பூர்வீகமாகக் கொண்டதாகும்.[3][4] இது அமெரிக்கப்பகுதியிலிருந்து பல நாடுகளுக்கு பரவியிருந்தாலும் இதனை ஆப்பிரிக்கப் பூ என்றே அறியப்படுகிறது. மெக்சிகோவின் புவெப்லா மற்றும் வர்யாக்ரூஸ் போன்ற பகுதிகளில் பெருமளவிற்கு பயிரிடப்படுகிறது.[5]
இத் தாவரம் 50 முதல் 100 செ.மீற்றர்கள் வரை வளரும் தன்மை கொண்டதாக உள்ளது. அஸ்டெக் பேரரசின் கீழ் வாழ்ந்த மக்களான அஸ்டெக்குகள் மருந்துக்காவும், திருவிழாவிற்காவும், மேலும் அலங்காரத் தாவரத்தாவரமாகவும் பயன்படுத்தியுள்ளனர்.[6] தற்போது உலகமுழுவதிலும் இத்தாவரங்கள் அலங்காரத்திற்கு பயிரிடப்படும் தாவரமாகவே உள்ளது. மேலும் இவை பெரிய அலுவலகங்களில் வரவேற்பறை அலங்காரத்திற்கும் விற்பனை செய்து பயன்படுத்தப்படுகிறது. இலங்கை மக்கள் இத்தாவரத்தை தாஸ்பதியா என்று அழைக்கிறார்கள்.[7][8]
நறுமணத் தைலங்களில் ஆப்பிள் வாசணைக்காகவும் இப்பூவின் தைலம் சேர்க்கப்படுகிறது.[9]
துலுக்க சாமந்தி, அல்லது கட்டிக்கேந்தி (Tagetes erecta) சாமந்தி (Tagetes) என்ற இனத்தைச் சார்ந்த இத்தாவரமானது மெக்சிக்கோ நாட்டைப் பூர்வீகமாகக் கொண்டதாகும். இது அமெரிக்கப்பகுதியிலிருந்து பல நாடுகளுக்கு பரவியிருந்தாலும் இதனை ஆப்பிரிக்கப் பூ என்றே அறியப்படுகிறது. மெக்சிகோவின் புவெப்லா மற்றும் வர்யாக்ரூஸ் போன்ற பகுதிகளில் பெருமளவிற்கு பயிரிடப்படுகிறது.
இத் தாவரம் 50 முதல் 100 செ.மீற்றர்கள் வரை வளரும் தன்மை கொண்டதாக உள்ளது. அஸ்டெக் பேரரசின் கீழ் வாழ்ந்த மக்களான அஸ்டெக்குகள் மருந்துக்காவும், திருவிழாவிற்காவும், மேலும் அலங்காரத் தாவரத்தாவரமாகவும் பயன்படுத்தியுள்ளனர். தற்போது உலகமுழுவதிலும் இத்தாவரங்கள் அலங்காரத்திற்கு பயிரிடப்படும் தாவரமாகவே உள்ளது. மேலும் இவை பெரிய அலுவலகங்களில் வரவேற்பறை அலங்காரத்திற்கும் விற்பனை செய்து பயன்படுத்தப்படுகிறது. இலங்கை மக்கள் இத்தாவரத்தை தாஸ்பதியா என்று அழைக்கிறார்கள்.
நறுமணத் தைலங்களில் ஆப்பிள் வாசணைக்காகவும் இப்பூவின் தைலம் சேர்க்கப்படுகிறது.
ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರು : ಟಗೆಟಿಸ್ ಇರೆಕ್ಟ ( Tagetes erecta L. )[೧]
ಇತರ ಭಾಷೆಯ ಹೆಸರುಗಳು ;
ಮೆಕ್ಸಿಕನ್ ಮೂಲದ ಈ ಮೂಲಿಕೆಯ ಆಗಮನ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಎಂದಾಯಿತೆಂದು ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗದಿದ್ದರೂ ಪ್ರೊ. ಬಿ.ಜಿ.ಎಲ್.ಸ್ವಾಮಿಯವರು, ಬ್ರಿಟಿಷರ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಗಿಡವು ಪೊದೆಯಂತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಸರಳವಾದ ಎಲೆಗಳು ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಜೋಡಣೆಯಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಎಲೆಗಳಿಗೆ ವಾಸನೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಸರಳವಾದ ಎಲೆಗಳು ಸೀಳುವುದರಿಂದ ಸಂಯುಕ್ತ ಎಲೆಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಎಲೆಯ ಸೀಳುಗಳ ಉದ್ದ ೧-೫ ಸೆ.ಮೀ. ಇರುತ್ತದೆ. ಹಳದಿ ಅಥವಾ ಕಿತ್ತಳೆ ಬಣ್ಣದ ಹೂಗಳು ಚೆಂಡು ಪುಷ್ಪಮಂಜರಿಯಲ್ಲಿ ಒತ್ತಗಿ ಜೋಡಣೆಯಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಚೆಂಡು ಪುಷ್ಪಮಂಜರಿ ಅಗಲ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ೫-೧೦ ಸೆ.ಮೀ. ಇರುತ್ತದೆ.
ಒಂದು ಹೆಕ್ಟೇರ್ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗುವ ಸಸಿಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು 6 ಮೀ ಉದ್ದ, 1.2 ಮೀ ಅಗಲ ಹಾಗೂ 10 ಸೆಂ.ಮೀ ಎತ್ತರದ 4 ಏರು ಮಡಿಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.ಪ್ರತಿ ಮಡಿಗೆ 30 ಕಿಲೊ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರ ಹಾಗೂ ಅರ್ಧ ಕಿಲೊ ಎನ್ಪಿಕೆ 15:15:15 ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರವನ್ನು ಹಾಕಿ ಮಣ್ಣಿನ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆರೆಸಬೇಕು. ಬೀಜಗಳನ್ನು 7.5 ಸೆ.ಮೀ ಅಂತರದ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತನೆ ಮಾಡಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ತೆಳುವಾದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರ ಹಾಕಿ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ನೀರು ಒದಗಿಸಿದರೆ ನಾಲ್ಕು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸಸಿಗಳು ನಾಟಿಗೆ ಸಿದ್ಧಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.ನಾಟಿ ಮಾಡುವ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉಳುಮೆ ಮಾಡಿ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿ ಪ್ರತಿ ಹೆಕ್ಟೇರ್ಗೆ 20 ಟನ್ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರವನ್ನು ಹಾಕಿ ಹದ ಮಾಡಬೇಕು. ನಂತರ 60 ಸೆ.ಮೀ. ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಬೋದುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಅವುಗಳ ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ 45 ಸೆ.ಮೀ. ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಸಸಿಗಳನ್ನು ನಾಟಿ ಮಾಡಬೇಕು. ಸಾಯಂಕಾಲದ ವೇಳೆ ನಾಟಿ ಮಾಡುವುದು ತುಂಬಾ ಯೋಗ್ಯ.ನಾಟಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಹೆಕ್ಟೇರ್ಗೆ ಸಾರಜನಕ, ರಂಜಕ ಮತ್ತು ಪೊಟಾಷ್ ಗೊಬ್ಬರಗಳನ್ನು ಕ್ರಮವಾಗಿ 113;60;60 ಕಿಲೊದಂತೆ ಒದಗಿಸಬೇಕು. ನಾಟಿ ಮಾಡಿದ 30 ರಿಂದ 45 ದಿನಗಳ ನಂತರ ಗಿಡಗಳ ತುದಿ ಚಿವುಟಿ ಉಳಿದ 112 ಕಿಲೋ ಸಾರಜನಕವನ್ನು ಮೇಲು ಗೊಬ್ಬರವಾಗಿ ಒದಗಿಸಿ ಸಸಿಗಳಿಗೆ ಮಣ್ಣು ಏರಿಸಬೇಕು.ಚೆಂಡು ಹೂವಿನ ಬೆಳೆಗೆ ಬಾಧಿಸುವ ಮುಖ್ಯ ಕೀಟವೆಂದರೆ ಜಿಗಿಹುಳು. ಇದು ಎಲೆಗಳ ರಸ ಹೀರುವುದರಿಂದ ಹಳದಿ ಚುಕ್ಕೆಗಳಾಗಿ ಕ್ರಮೇಣ ಒಣಗಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಇಳುವರಿಯಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಕುಸಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು 1 ಲೀ. ನೀರಿಗೆ 1.5 ಮಿ.ಲೀ. ಮಾನೋಕ್ರೊಟೋಪಾಸ್ ಅಥವಾ ಮೀಥೈಲ್ ಪ್ಯಾರಾಥಿಯಾನ್ ಔಷಧಿಯನ್ನು ಬೆರೆಸಿ ಸಿಂಪರಿಸಬೇಕು.ರೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬರುವುದು ಬುಡ ಕೊಳೆ ರೋಗ. ಇದಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದ ಗಿಡವು ಹಳದಿಯಾಗಿ ನಂತರ ಕೆಂಪು ಕಂದು ಬಣ್ಣ ಕೊನೆಗೆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ಸಾಯುತ್ತದೆ. ಇದರ ಹತೋಟಿಗೆ 3 ಗ್ರಾಂ ತಾಮ್ರದ ಆಕ್ಸಿಕ್ಲೋರೈಡ್ ಅಥವಾ 2 ಗ್ರಾಂ ಮ್ಯೋಂಕೋಜೆಬ್ ಅಥವಾ 1 ಗ್ರಾಂ. ಕಾರ್ಬನ್ಡೈಜಿಮ್ ಶಿಲೀಂದ್ರನಾಶಕವನ್ನು ಸಿಂಪರಣೆ ಮಾಡಬೇಕಲ್ಲದೆ ಗಿಡದ ಬುಡಕ್ಕೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುರಿಯುವುದು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ವಿಧಾನ.ಇನ್ನು ಎಲೆಚುಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಅಂಗಮಾರಿ ಕೂಡ ಮುಖ್ಯವಾದ ರೋಗ. ಇದರ ಚಿಹ್ನೆಗಳೆಂದರೆ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಚುಕ್ಕೆಗಳಾಗಿ ಹೂವಿನ ಮೊಗ್ಗು ಮತ್ತು ದಳಗಳನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದರ ಬಾಧೆ ತೀವ್ರವಾದಾಗ ಗಿಡಗಳು ಬಿದ್ದು ಸಾಯುತ್ತವೆ.ಅಂತಹ ಗಿಡಗಳನ್ನು ದೂರ ಎಸೆದು ನಾಶ ಪಡಿಸಬೇಕಲ್ಲದೆ ಬೆಳೆಗೆ ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿದ ಶಿಲೀಂದ್ರ ನಾಶಕಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ನಿಯಂತ್ರಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಎಲೆ ಮುಟುರು ನಂಜು ರೋಗಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದ ಗಿಡಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿ ರೋಗ ಹರಡುವುದನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಬಹುದು.ನಾಟಿ ಮಾಡಿದ ಎರಡರಿಂದ ಎರಡೂವರೆ ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಹೂಗಳ ಕೊಯ್ಲು ಆರಂಭವಾಗಿ ಮುಂದೆ ಸುಮಾರು ಎರಡೂವರೆ ತಿಂಗಳವರೆಗೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಸಂಜೆ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡುವುದು ಸೂಕ್ತ. ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡುವಾಗ ಹೂಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ತೊಟ್ಟು ಉಳಿಯುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪ್ರತಿ ಹೆಕ್ಟೇರಿಗೆ 8 ರಿಂದ 10 ಟನ್ ಇಳುವರಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಬಹುದು.
ಕರ್ನಾಟಕದ ಔಷಧಿಯ ಸಸ್ಯಗಳು. ಡಾ. ಮಾಗಡಿ.ಆರ್.ಗುರದೇವ. ಪುಟ : ೧೩೭
ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರು : ಟಗೆಟಿಸ್ ಇರೆಕ್ಟ ( Tagetes erecta L. )
ಸಸ್ಯದ ಕುಟುಂಬ : ಆಸ್ಟಿರೇಸಿ ( Asteraceae ) ಕನ್ನಡದ ಇತರ ಹೆಸರುಗಳು : ಗೊಂಡೆಗಿಡ, ಚೆಂಡುಮಲ್ಲಿಗೆ, ಸೀಮೆಶ್ಯಾವಂತಿಇತರ ಭಾಷೆಯ ಹೆಸರುಗಳು ;
ಸಂಸ್ಕೃತ.-ಸ್ಥೂಲಪುಷ್ಪ, ಜಂಡುಗ, ಗಂದುಗ, ಹಿಂದಿ.-ಗೆಂಡೆ, ಗಿಟ್ಟೇರ, ತಮಿಳು.-ತುರುಕ್ಕಸಮಂಡಿ, ತೆಲುಗು.-ಬಂಟಿ, ಬಂಟಿಚೆಟ್ಟು. ಇಂಗ್ಲಿಷ್.-ಆಫ್ರಿಕನ್ ಮೆರ್ರೆಗೋಲ್ಡ್.Gemitir inggih punika silih sinunggil soroh sekar. Gemitir makéh madué wastan, minakadi gemitir, gumitir, miwah mitir manut ring wawidangan soang-soang. Sekar gemitir mawarna kuning. Gemitir kaanggén sarana upacara olih krama Bali, minakadi ring canang. Gemitir kaanggén hiasan, sarana upacara miwah lakar kaadol. Mangkin wénten obyék wisata sané nganggén sekar gemitir. Kaanggén spot foto tur kaunggah ring média sosial. Sekar gemitir makéh kapula ring wawidangan sané nampek sareng gunung.
Gemitir inggih punika silih sinunggil soroh sekar. Gemitir makéh madué wastan, minakadi gemitir, gumitir, miwah mitir manut ring wawidangan soang-soang. Sekar gemitir mawarna kuning. Gemitir kaanggén sarana upacara olih krama Bali, minakadi ring canang. Gemitir kaanggén hiasan, sarana upacara miwah lakar kaadol. Mangkin wénten obyék wisata sané nganggén sekar gemitir. Kaanggén spot foto tur kaunggah ring média sosial. Sekar gemitir makéh kapula ring wawidangan sané nampek sareng gunung.
Seurunè nakeuh saboh spesies bak bungong nyang rôh lam genus Tagetes. Bak bungong nyoe aseuli udép di Mexico. Manyang bak seurunè na meu 50-100 cm.
ಚೆಂಡ್ ಪೂನು ಪೊರ್ಲುಗು ಬೋಡಾದ್ ಬುಳೆಪಾವೆರ್ ಅಂಚನೆ ಪರಿಮಳದ ಎಣ್ಣೆ ಬೊಕ್ಕ ಮರ್ದ್ದ ಉಪಯೋಗಲ ಉಂಡು. ಮೆಕ್ಸಿಕನ್ ಮೂಲದ ಪೂ ಉಂದು ಬ್ರಿಟಿಷೆರೆನ ಆಳ್ವಿಕೆದ ಕಾಲೊಡು ಭಾರತೊಗು ಆಗಮನ ಆಂಡ್ ಪಂದ್ ಬಿ.ಜಿ.ಎಲ್ ಸ್ವಾಮಿ ಪನ್ಪಿನಾರೆನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ
ಚೆಂಡ್ ಪೂಗು ಬೇತೆ ಬೇತೆ ಭಾಷೆಡ್ ಬೇತೆ ಬೇತೆ ಪುದರ್ ಉಂಡು[೧]
ಚೆಂಡ್ ಪೂತ ದಯಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ೩ಡ್ದ್ ೪ ಫೀಟ್ ಎತ್ತರೊಗು ಬಳಪುಂಡು.ಅಗಲೊಗು ೨ಫೀಟ್ದಾತ್ ಇತ್ತ್ದ್ ಪುದೆಲ್ದ ಲೆಕ್ಕ ಬಳಪುಂಡು[೨]. ನೀರ್ದ ಆಶ್ರಯ ಇತ್ತಿನಲ್ಪ ಚೆಂಡ್ ಪೂತ ದಯಿ ಭಾರಿ ಪೊರ್ಲುಡೆ ಬಳಪುಂಡು. ಮಂಜಲ್,ಆರೆಂಜ್ ಇಂಚ ಬೇತೆ ಬೇತೆ ಬಣ್ಣದ ಚೆಂಡ್ ಪೂಕುಲು ಉಪ್ಪುಂಡು. ಸಪೂರವಾದ್ ಉದ್ದ ಉದ್ದ ಇರೆಕುಲು ಉಪ್ಪುಂಡು.ಇರೆ, ಪೂ ಮಾತ ಭಾರಿ ಪರಿಮಳ ಉಂಡು[೩].ಚೆಂಡ್ ಪೂತ ದಯಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ಭಾರತ ದೇಶದ ಮಾತ ರೀತಿದ ಮಣ್ಣ್ಡ್,ಹವಮಾನೊಡು ಬುಳೆಪಿನಂಚಿನ ದಯಿ.ಚೆಂಡ್ ಪೂನು ಪೊರ್ಲು ಲುಂಗಾದ್ ಬಿತ್ತ್ ಸಂಗ್ರಹ ಮಲ್ತ್ ದೀದ್ ಬೋಡಾನಗ ಬಿತ್ತ್ ಪಾಡ್ದ್ ದಯಿ ಮಲ್ಪೊಲಿ. ದಯಿ ಮಲ್ಲೆ ಆದ್ ಮೂಜಿ ತಿಂಗೊಲಾನಗ ಪೂ ಆಯೆರೆ ಸುರು ಆಪುಂಡು.
Tagetes patula, the French marigold,[3][4] is a species of flowering plant in the family Asteraceae, native to Mexico and Guatemala[5] with several naturalised populations in many other countries. It is widely cultivated as an easily grown bedding plant, with thousands of different cultivars in brilliant shades of yellow and orange.
Some authorities regard Tagetes patula as a synonym of Tagetes erecta, the Mexican marigold.[6]
The Latin specific epithet patula means “with a spreading habit”.[7]
Tagetes patula is an annual, occasionally reaching 0.5 m (1.6 ft) tall by 0.3 m (1.0 ft) wide. In some climates it flowers from July to October. In its native habitat of the highlands of central Mexico, blooms are produced from September to killing frost. Achenes ripen and are shed within two weeks of the start of bloom. The heads contain mostly hermaphrodite (having both male and female organs) florets and are pollinated primarily by beetles in the wild, as well as by tachinid flies and other insects. The leaves of all species of marigold include oil glands. The oils are pungent.[8] It can grow in both sandy and clay soils provided they have good drainage. It requires full sun to partial shade.[9]
This plant is valued for its velvet-textured, brightly coloured blooms in shades of yellow, orange and brown in summer. It is shorter, and has a more spreading habit, than its relative the Mexican marigold (Tagetes erecta). It is therefore more suitable as an edging plant in the open border.[10]
The plant is used in companion planting for many vegetable crops. Its root secretions are believed to kill nematodes in the soil and it is said to repel harmful insects, such as white flies on tomatoes.[11] Moreau et al 2006 attempted to protect Solanum tuberosum against Leptinotarsa decemlineata by intercropping with T. patula but instead found it acting as an attractant, resulting in greater infestation and lower yields. (They also found the same for another purported repellent, Armoracia rusticana.)[12][13]
Tagetes patula is frost intolerant, given a Royal Horticultural Society hardiness rating of H2, capable of surviving temperatures of 1–5 °C (34–41 °F) but killed by freezing temperatures.[14] They are grown by gardeners in moderately fertile, but well-drained soil in full sun with evenly moist conditions.[15]
Hundreds of cultivars have been developed, of which the following have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit:-[16]
Medicinally, many cultures use infusions from dried leaves or florets.[8] Research also suggests that T. patula essential oil has the ability to be used as residual pesticide against bedbugs.[34]
The essential oil is being investigated for antifungal activity, including treatment of candidiasis[35] and treating fungal infections in plants.[36][37]
The dried and ground flower petals constitute a popular spice in the Republic of Georgia in the Caucasus, where they are known as imeruli shaphrani (= 'Imeretian Saffron') from their pungency and golden colour and particular popularity in the Western province of Imereti. The spice imparts a unique, rather earthy flavour to Georgian cuisine, in which it is considered especially compatible with the flavours of cinnamon and cloves. It is also a well-nigh essential ingredient in the spice mixture khmeli suneli, which is to Georgian cookery what garam masala is to the cookery of North India - with which Georgia shares elements of the Mughlai cuisine.[38]
Tagetes patula florets are grown and harvested annually to add to poultry feed to help give the yolks a golden color. The florets can also be used to color human foods.[8] A golden yellow dye is used to color animal-based textiles (wool, silk) without a mordant, but a mordant is needed for cotton and synthetic textiles.[8]
The whole plant is harvested when in flower and distilled for its essential oil. The oil is used in perfumery. It is blended with sandalwood oil to produce 'attar genda' perfume. About 35 kg (77 lb) of oil can be extracted from 1 hectare (2.5 acres) of the plant yielding 2,500 kg (5,500 lb) of flowers and 25,000 kg (55,000 lb) of herbage.
French Marigold—October Birthday Flower—Tagetes patula
Marigold flower
Moth on flower
Bunch of flowers
On a plant pot
Emerging flower
Sprouting germ
Sprouting shoots
Flowerbed
Tagetes patula - MHNT Tagetes patula, the French marigold, is a species of flowering plant in the family Asteraceae, native to Mexico and Guatemala with several naturalised populations in many other countries. It is widely cultivated as an easily grown bedding plant, with thousands of different cultivars in brilliant shades of yellow and orange.
Some authorities regard Tagetes patula as a synonym of Tagetes erecta, the Mexican marigold.
Tagetes patula, llamada comúnmente clavel de moro, damasquina o flor copete, es una de las especies del género Tagetes nativa del continente americano y de distribución cosmopolita.
Es una planta anual. Crece entre 30 y 50 cm de altura. El follaje, de color verde oscuro tiene hojas profundamente foliadas. Las flores son hermafroditas (con órganos masculinos y femeninos) y son polinizadas por los insectos, especialmente los sírfidos.
Dependiendo del clima puede florecer entre mediados de verano y mediados de otoño.
Es nativa de la América tropical desde México y Nicaragua[1] hasta Bolivia.[2]
Puede crecer tanto en suelos arenosos como arcillosos siempre y cuando tengan buen drenaje. Requiere crecer a la luz del sol. Resiste bien el frío hasta -1° C; a partir de ahí es sensible a las heladas y no se desarrolla a la sombra. En Bolivia crece hasta los 3.700 msnm de altitud.[2]
Se cultiva en Europa y Estados Unidos por sus flores, fragancia y propiedades medicinales.
Las flores son ornamentales y además de ellas se extrae un tinte para textiles.[3]
Toda la planta es cosechada en flor y se destila para extraer aceite esencial. Éste es usado en perfumería; mezclado con aceite de sándalo produce el perfume attar genda. Se obtienen 35 kg de aceite por ha cosechada (unos 2.500 kg de flores y 25.000 kg de hierbas).[cita requerida]
El aceite se está investigando por sus efectos antimicóticos, para el tratamiento de la candidiasis[4] y para atacar las infecciones de hongos en las plantas.[5][6]
Tradicionalmente la infusión de las hojas se ha usado para aliviar la tos y su decocción como antiinflamatorio y desinfectante. A los tallos y hojas molidos se les atribuyen propiedades cicatrizantes y su decocción se usa como purgante. La decocción de la raíz mezclada con la de Colignonia weberbaueri se considera un anticonceptivo.[2]
Considerada como fragancia de culto por algunas culturas y liturgias y como planta de sanación y limpieza espiritual por algunas creencias, se consume en determinados rituales. También se usa como símbolo del amanecer.
Asimismo, se usa en las celebraciones de Día de muertos en México, junto con la Cempasúchil (Tagetes_erecta) y la flor de cinco llagas (Tagetes_lunulata).[cita requerida]
La raíz contiene tiofenos, tales como α-tertienilo y 5-(3-buten-1-inil)-2,2'-bitienilo (BBT)[7] que presentan un efecto inhibidor sobre los nematodos y aléurodos y de la invasión ciertas malezas, por ejemplo de las plantas de géneros Elytrigia, Cynodon, Calystegia y Convolvulus. Actúa como repelente de los áfidos y hormigas. Por estas propiedades se siembra asociado a otros cultivos y además puede usarse como biofumigante.[8]
Tagetes patula fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 887. 1753[9]
Tagetes corymbosa Sweet [10]
Tagetes lunulata Ortega[1]
Tagetes remotiflora Kunze[10]
Tagetes signata Bartl.[10]
Tagetes tenuifolia Millsp.[10]
Datos: Q644934
Multimedia:
Especies: Tagetes patula
Tagetes patula, llamada comúnmente clavel de moro, damasquina o flor copete, es una de las especies del género Tagetes nativa del continente americano y de distribución cosmopolita.
Kõrge peiulill (Tagetes erecta) on õistaim korvõieliste sugukonnast. Pärit Kesk-Ameerikast. Eestis kasvatatakse ilutaimena aedades, kasutatakse ka värvitaimena tekstiili värvimiseks (õitest saab kollast värvi)[1] ja ravimtaimena.
Kõrget peiulille on nimetatud ingliskeelse kirjanduse eeskujul ka aafrika peiulilleks ja madalat peiulille prantsuse peiulilleks. Need nimed on tulnud sellest, et Euroopasse tõid peiulille 16. sajandil portugallased ja Prantsusmaal hakkas levima madal peiulill, mis sai nii oma nimetuse. Hispaanlaste kaudu jõudis Mehhikost Aafrikasse ja sealtkaudu Lõuna-Euroopasse kõrge peiulill ja aafrika peiulille nimetus tulebki sellest[2].
Kõrge peiulill on üheaastane taim, põõsasja kasvukujuga, kasvab 30–70 cm kõrguseks, kuid on olemas ka kuni 120 cm kõrguseks kasvavaid sorte. Vars on läbilõikes kandiline, lehed on sügavalt lõhestunud, osalehed lantsetjad. Õied suured ja pallikujulised, läbimõõduga 5–9 cm, kuigi mõni sort võib kasvatada ka 12–13 cm läbimõõduga õisi. Värvilt on need oranžid kuni oranžkollased, kollased või mõnel sordil ka kreemikad[2]. On olemas rohkem ja vähem täidisõielisi sorte.
Õitseb maist novembrini. Eelistab päikeselist kuni poolvarjulist kasvukohta, toitainete- ja huumusrikast mulda.
Liigutamisel eritab omapärast vänget lõhna. Lõhna tõttu ei armasta teda ka kahjurid[2]. Kõrge peiulill on meie tingimustes üks vastupidavamaid suvelilli[3].
Kõrge peiulill on pärit Mehhikost, metsikuna on leitud teda kasvamas Lääne-Mehhiko mägipiirkondade troopilistes okas-segametsades ja pilvemetsades 800–2300 m kõrgusel. Taim on levinud pea kõigis Kesk- ja Lõuna-Ameerika maades, nagu Belize'is, Costa Ricas, Guatemalas, Nicaraguas, Hondurases ja Panamas, Boliivias, Colombias, Ecuadoris, Guajaanas ning Venezuelas, Kuubal ja Jamaical.
Introdutseerituna kasvab Hiinas, paljudes Aafrika riikides ja Austraalias. Ilutaimena kasvatatakse kõikjal maailmas, aretatud on suur hulk sorte.
Peiulill oli tuntud juba asteekidele, kes tundsid taime ja omistasid talle meditsiinilisi ja maagilisi omadusi. Vanim kirjalik ülestähendus peiulillest on Juan de la Cruzi ja Juannes Badianuse kirjutatud indiaani taimeraamatus 1552. aastast (nn Aztec Herbal või Badianuse käsikiri)[4]. Raamatu teatel kasutatakse peiulille luksumise vastu, välgutabamuse korral ja "kui tahetakse ületada jõge turvaliselt". Viimane kinnitab, et peiulille peeti ka maagiavahendiks.
Juba asteegid kasvatasid peiulille aedades ja aretasid seda, et saada suuremaid õisi. On kirjas, et 16. sajandil viisid hispaanlased asteekidelt saadud peiulilleseemned Hispaaniasse, kus taime hakati kasvatama kloostriaedades. Taim naturaliseerus sel ajal ka Põhja-Aafrikas.
Mehhikos ja Ladina-Ameerikas on kombeks kaunistada peiulilleõitega kodualtareid kõigi pühakute päeva ja hingedepäeva puhul. Õitega kaetakse surnutepühal lähedaste hauaplatse, mis seletab lille arvukust surnuaedadel.
Peiulilleõisi kasutatakse ka Indias usutseremooniatel. Kirjeldatud on, kuidas õitest tehakse vanikuid, millega kaunistatakse jumalate kujusid lõikuspüha ajal, samuti et õied on sama värvi nagu saagiks saadud mais ja piprakaunad.[5]
Ladina-Ameerikas, Lõuna-Aafrikas ja Sambias kasvatatakse peiulille tööstuslikult värvaine tootmiseks[6]. Nii värsketest kui ka kuivatatud õitest saab keeta värvivedelikku, millega saab värvida villa-, siidi- ja tsellulooskiudu. Peiulill annab olenevalt peitsist toone kuldkollasest oranžini ja oliivrohekast kuni pronkspruunini.
Mõnede kõrge peiulille sortide, näiteks 'Yellow Climax' õielehed on söödavad ning neid kasutatakse toidu garneerimiseks.
Kollast värvi, mida eraldatakse õielehtedest, saab kasutada ka toidu värvimiseks ja maitsestamiseks safrani asemel. Õitest tehakse kahesugust toiduvärvisegu: peenestatud kroonlehtedest tehtud pulbrit (inglise keeles marigold meal) söödetakse kodulindudele, et parandada nende liha ja munarebu kollasust. Õitest eraldatud vedelik (inglise keeles marigold extract) leiab eriti Lääne-Euroopas kasutust kollase-oranži toiduvärvina, mida lisatakse salatikastmetele, juustule, jäätisele ja muile kõrge rasvasisaldusega toitudele, aga ka pagaritoodetele ja maiustustele[6].
Kogu taimel on tugev parasiitidevastane toime, samuti saab seda tarvitada rahustina, digestiivina ja diureetikumina. Seespidiselt kasutatakse seda seedehäirete puhul, koolikute ja kõhukinnisuse raviks.
Välispidiselt kasutatakse taimest tehtud preparaate haavandite, lamatiste, ekseemide ja muude nahakahjustuste raviks. Leevendab reumanähtusid. Just värsketest lehtedest tehtud pasta ravib nahamädanikke, furunkleid ja paiseid, ja lehekompressi kasutatakse kõrvavalu puhul[7].
Vastupidiselt lehtedele tehakse ravimpreparaate kuivatatud peiulilleõitest. Kuivatatud õisi kasutatakse kõhupuhituse leevendamiseks, neerude tegevuse ja uriinierituse parandamiseks ja ussirohuna. Droogikeedist kasutatakse köha raviks, ka mumpsi korral. Droogist tehakse kompressi silmapõletike ja nahahaiguste raviks[6].
Kõrge peiulille juur on lahtistava toimega[7].
Taime õitest ja lehtedest eraldatakse eeterlikku õli, mida lisatakse pisikestes kogustes parfümeeriatoodetele, et anda neile "roheluse" või "õuna" nüanssi[7].
Peiulille kasvatatakse vahel aedades ja taimekasvandustes teiste kultuuride vahel selle kahjureid peletava toime pärast. Ta sisaldab mitmesuguseid keemilisi ühendeid, nagu tujoon, borneool, limoneen, mida paljud putukad ei talu. Tugev lõhn peletab lehetäisid, kedriklesti, karilasi, sääski ja kärbseid. Kui kapsaste ja porgandite lähedal kasvab peiulilli, kaob suur-kapsaliblikal ja porgandikärbsel tung muneda.
Peiulillega saab ravida nematoodidega saastunud mulda. Peiulilled sisaldavad ühendeid, mis meelitavad nematoode ligi. Kahjurid tungivad taime, see vallandab biokeemilised reaktsioonid, mille tulemusena tekkivate ainete mõjul kaotavad sissetungijad paljunemisvõime. Tasapisi nematoodide populatsioon hääbub. Tehakse isegi nii, et suve lõpus kaevatakse äraõitsenud peiulilled mulda, nii jääb neist mulda aineid, mis häirivad veel järgmistelgi aastatel nematoodide elutegevust[8].
Kõrge peiulill (Tagetes erecta) on õistaim korvõieliste sugukonnast. Pärit Kesk-Ameerikast. Eestis kasvatatakse ilutaimena aedades, kasutatakse ka värvitaimena tekstiili värvimiseks (õitest saab kollast värvi) ja ravimtaimena.
Kõrget peiulille on nimetatud ingliskeelse kirjanduse eeskujul ka aafrika peiulilleks ja madalat peiulille prantsuse peiulilleks. Need nimed on tulnud sellest, et Euroopasse tõid peiulille 16. sajandil portugallased ja Prantsusmaal hakkas levima madal peiulill, mis sai nii oma nimetuse. Hispaanlaste kaudu jõudis Mehhikost Aafrikasse ja sealtkaudu Lõuna-Euroopasse kõrge peiulill ja aafrika peiulille nimetus tulebki sellest.
Madal peiulill (Tagetes patula) on taimeliik peiulille perekonnast, korvõieliste sugukonnast.
Ta kasvab pärismaisena Ameerikas, mujal aga naturaliseerununa.
Seda liiki kasvatatakse sageli dekoratiivtaimena, sealhulgas Eestis.
Madal peiulill (Tagetes patula) on taimeliik peiulille perekonnast, korvõieliste sugukonnast.
Ta kasvab pärismaisena Ameerikas, mujal aga naturaliseerununa.
Seda liiki kasvatatakse sageli dekoratiivtaimena, sealhulgas Eestis.
Tagetes patula
L'œillet d'Inde (Tagetes patula) appartient à une espèce de plantes herbacées de la famille des Asteraceae. Elle est originaire des régions tropicales des Amériques allant du Mexique à la Bolivie.
Cette espèce de tagète (ou tagette) fait partie de celles dont les fleurs sont comestibles, et son goût se rapproche de celui du fruit de la passion.
On l'utilise dans les potages, les beurres aromatisés ou « beurres fleuris », et ses pétales colorent les salades de fruits. Ces propriétés colorantes lui valent le surnom de « safran du pauvre ».
L'Empereur Charles-Quint, lors de son expédition en Afrique en 1535, la trouva dans les environs de Tunis et fut attiré par la brillance de ses couleurs, quoique peu agréable par son odeur. Il fut nommé « Fleur de Tunis », et désigné aussi sous le nom d’Africaine[1].
Le nom « œillet d'Inde » vient de sa ressemblance avec l'œillet commun (Dianthus caryophyllus), et du fait que la plante a été initialement importée des Antilles, à l'époque où elles faisaient partie de ce qu'on appelait les « Indes occidentales ». On l'appelle aussi « maregold », « marigold », ou « bonanza ».
L'œillet d'Inde est une plante annuelle très florifère, à croissance rapide, facile à cultiver.
Elle aime une exposition ensoleillée et tolère la mi-ombre.
On pratique le semis de février à mars sous abri, ou d'avril à mai directement en pleine terre. Quand la plante atteint une dizaine de centimètres, on peut la pincer pour qu'elle se ramifie. L'œillet d'Inde pousse généralement d'une trentaine de centimètres, et fleurit de juin jusqu'aux premières gelées. Pour améliorer la floraison, il convient de supprimer régulièrement les fleurs fanées.
L'œillet d'Inde repousse très facilement d'une année à l'autre, grâce au grand nombre de graines que forment ses fleurs.
Pour la culture en pot, il convient d'éviter l'excès d'arrosage, car sa racine est sensible à la pourriture.
En anglais, l'œillet d'Inde est appelé « French marigold », car les horticulteurs français en ont créé un très grand nombre de variétés depuis son introduction en France, au XVIe siècle. Il existe ainsi des variétés naines, à fleurs simples ou à fleurs de scabieuse. En espagnol d'Espagne, on nomme cette fleur « Calendura ».
L'œillet d'Inde est souvent utilisé comme plante compagne.
L'odeur de son feuillage est souvent considérée comme déplaisante. Elle attire les syrphes, des papillons, mais repousse de nombreux parasites comme les pucerons, et les fourmis qui les « élèvent ».
Les racines de l'œillet d'Inde, tout comme celles de la rose d'Inde, sécrètent du thiophène, qui a un effet inhibiteur sur les nématodes (vers), les aleurodes (mouches blanches), et certaines plantes envahissantes comme le liseron et le chiendent. C'est pour ces effets répulsifs qu'on l'associe souvent à d'autres cultures, particulièrement en agriculture biologique.
L’œillet d'Inde est en revanche très apprécié des limaces et escargots, qui peuvent lui infliger de lourds dégâts.
Dans le langage des fleurs, l'œillet d'Inde symbolise la séparation[2].
Tagetes patula
L'œillet d'Inde (Tagetes patula) appartient à une espèce de plantes herbacées de la famille des Asteraceae. Elle est originaire des régions tropicales des Amériques allant du Mexique à la Bolivie.
Cette espèce de tagète (ou tagette) fait partie de celles dont les fleurs sont comestibles, et son goût se rapproche de celui du fruit de la passion.
On l'utilise dans les potages, les beurres aromatisés ou « beurres fleuris », et ses pétales colorent les salades de fruits. Ces propriétés colorantes lui valent le surnom de « safran du pauvre ».
L'Empereur Charles-Quint, lors de son expédition en Afrique en 1535, la trouva dans les environs de Tunis et fut attiré par la brillance de ses couleurs, quoique peu agréable par son odeur. Il fut nommé « Fleur de Tunis », et désigné aussi sous le nom d’Africaine.
Le nom « œillet d'Inde » vient de sa ressemblance avec l'œillet commun (Dianthus caryophyllus), et du fait que la plante a été initialement importée des Antilles, à l'époque où elles faisaient partie de ce qu'on appelait les « Indes occidentales ». On l'appelle aussi « maregold », « marigold », ou « bonanza ».
Tagetes erecta é unha especie de planta do xénero Tagetes que é orixinaria de México. En México, tamén é coñecida como cempasúchil, cempoalxóchitl, cempaxochitl, cempoal ou flor de mortos, e atópase en estado salvaxe nos estados de México, Puebla, e Veracruz.
Planta herbácea anual ou perenne, de días curtos cuxa altura rolda entre 30 e 110 cm. A raíz é cilíndrica, pivotante, cun sistema ramificado fibroso e pouco profundo. O talo é estriado, liso ou lixeiramente con velosidades, cilíndrico, con canles de resina na cortiza, son aromáticos ó esmagarse. Follas opostas na parte inferior, alternas na parte superior, até 20 cm de longo, pinnadas, compostas de 11 a 17 foliolos, lanceolados a linear-lanceolados, de até 5 cm de longo e 1,5 cm de ancho, agudos a acuminados, aserrados a subenteiros.
Tagetes erecta é unha especie de planta do xénero Tagetes que é orixinaria de México. En México, tamén é coñecida como cempasúchil, cempoalxóchitl, cempaxochitl, cempoal ou flor de mortos, e atópase en estado salvaxe nos estados de México, Puebla, e Veracruz.
Tagetes erecta L., 1753 è una pianta appartenente alla famiglia Asteraceae, originaria del Messico e del Guatemala.[1]
T. erecta è originaria di Messico e Guatemala ed è stata introdotta dall'uomo in gran parte dell'America Centrale e del versante occidentale dell'America del Sud. La specie è ampiamente coltivata nella zona tropicale di Africa, Asia e Oceania, dal livello del mare sino a 2000 m di altitudine.[2]
Il suo habitat naturale è costituito dalle foreste di conifere del Messico e del Guatemala, a clima caldo semi-umido.[2]
Sebbene in numerose pubblicazioni Tagetes erecta L. e Tagetes patula L. siano citate come specie distinte, non esistono riconoscibili elementi distintivi tra le due entità, che vengono attualmente considerate sinonimi.[2]
Tagetes erecta è nota come pianta nutrice delle larve di diversi lepidotteri tra cui Melanchra persicariae (Noctuidae), Nathalis iole (Pieridae), Leucaloa eugraphica, Rhodogastria amasis, Saenura flava, Spilosoma lineata, Spilosoma scita e Teracotona submacula (Erebidae).[3]
Nel Messico pre-ispanico i fiori di Tagetes erecta erano considerati i fiori dei morti e al giorno d'oggi sono tuttora ampiamente utilizzati nel giorno della Commemorazione dei defunti.[2]
I fiori di T. erecta sono una delle principali fonti del carotenoide luteina, usato nell'Unione europea come additivo alimentare (INS-Number E161b).[4]
Tagetes erecta L., 1753 è una pianta appartenente alla famiglia Asteraceae, originaria del Messico e del Guatemala.
Gvazdikinis serentis (Tagetes patula, nah. Tlapaltecacayahtli) – astrinių (Asteraceae) šeimos augalų rūšis. Natūraliai paplitusi Meksikoje, Centrinėje ir Pietų Amerikoje, bet dabar kaip dekoratyvinis augalas auginama daugelyje kraštų.
Augalas vienmetis, 30–50 cm aukščio, tvirtu, šakotu stiebu. Lapai tamsiai žali, sudėtiniai. Stiebo viršūnėje susidaro graižai, kurių atspalviai kaitaliojasi nuo oranžinės iki tamsiai rudos. Nužydėjus susidaro juodos, pailgų plokštelių formos sėklos. Kryžminasi su kitomis serenčių rūšimis.
Gvazdikinis serentis auga įvairiuose dirvožemiuose, svarbu, kad būtų geras vėdinimas. Augalas nemėgsta prieblandos ir geriau auga saulėtose vietose. Ištveria silpnas šalnas, bet temperatūrai nukritus žemiau -1 °C gali nušalti.
Gvazdikinis serentis plačiai auginamas kaip dekoratyvinis augalas. Iš jo žiedų gaunami dažai. Dėl aitraus kvapo atbaido kenkėjus (amarus, skruzdėles), grybelį, naudojamas parmuferijoje. Turi vaistinių savybių. Naudojamas indėnų ritualuose ir liaudies medicinoje.
Tagetes erecta is een eenjarige plant, die behoort tot de Composietenfamilie (Asteraceae). Tagetes erecta komt van nature voor in Mexico en Midden-Amerika en wordt sinds 1561 als sierplant gebruikt.
Tagetes erecta wordt 45 - 75 cm hoog en heeft een groene, kantige stengel. De sterk geurende bladeren zijn oneven geveerd. De lancetvormige blaadjes hebben een gezaagde bladrand.
De plant bloeit van mei tot in oktober. De oranje of gele bloemhoofdjes zijn 5 - 9 cm breed en hebben meer dan 100 lintbloemen. Het omwindsel heeft 9 - 13 tanden en is 18 - 22 mm lang. De bloem is eetbaar. De vrucht is een langwerpig, zwart, 8 mm lang (zonder pappus) nootje met een pappus.
Tagetes erecta wordt geteeld voor de winning van luteïne, een gele kleurstof. Als additief is het in de EU toegestaan onder E-nummer E161b. Als voedingssupplement wordt het gebruikt tegen de oogaandoening maculadegeneratie[1][2][3][4]
De plant kan wortellesieaaltjes (Pratylenchus-soorten) bestrijden.
Tagetes erecta is een bestrijder van wortellesieaaltjes mits de plant zich voldoende kan ontwikkelen. Tagetes patula bestrijdt de wortellesieaaltjes echter beter. Voor een goede ontwikkeling is een groeiperiode van 3 - 5 maanden nodig, waarbij de zomermaanden de voorkeur verdienen. De optimale zaaitijd ligt tussen half mei en half juli. Voor een hectare is 5 - 10 kg zaaizaad nodig. De rijafstand mag niet groter zijn dan 25 cm. Ook kan gebruikgemaakt worden van in perspotjes voorgetrokken planten. Deze worden eind maart/begin april gezaaid en half mei uitgeplant.
De aaltjesdodende werking komt doordat na het binnendringen van de aaltjes in de wortel onder invloed van thiofeen zuurstofradicalen in de wortels worden gevormd .[5]
Bronnen, noten en/of referentiesTagetes erecta is een eenjarige plant, die behoort tot de Composietenfamilie (Asteraceae). Tagetes erecta komt van nature voor in Mexico en Midden-Amerika en wordt sinds 1561 als sierplant gebruikt.
Tagetes erecta wordt 45 - 75 cm hoog en heeft een groene, kantige stengel. De sterk geurende bladeren zijn oneven geveerd. De lancetvormige blaadjes hebben een gezaagde bladrand.
De plant bloeit van mei tot in oktober. De oranje of gele bloemhoofdjes zijn 5 - 9 cm breed en hebben meer dan 100 lintbloemen. Het omwindsel heeft 9 - 13 tanden en is 18 - 22 mm lang. De bloem is eetbaar. De vrucht is een langwerpig, zwart, 8 mm lang (zonder pappus) nootje met een pappus.
Tagetes erecta wordt geteeld voor de winning van luteïne, een gele kleurstof. Als additief is het in de EU toegestaan onder E-nummer E161b. Als voedingssupplement wordt het gebruikt tegen de oogaandoening maculadegeneratie
De plant kan wortellesieaaltjes (Pratylenchus-soorten) bestrijden.
Aksamitka wzniesiona (Tagetes erecta L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Inne jej nazwy: aksamitek wzniesiony, szarańcza wzniesiona, szarańcza wielkokwiatowa, tagetes wzniesiony. Pochodzi z Ameryki Środkowej i północnych obszarów Ameryki Południowej[2]. W wielu krajach świata jest uprawiana jako ozdobna roślina ogrodowa.
Wymaga stanowisk w pełnym słońcu i żyznej oraz przepuszczalnej gleby. Rozmnaża się z nasion wysiewanych do rozsadników wczesną wiosną. Chcąc, by zakwitła wcześniej, lepiej jest kupić gotowe sadzonki wyhodowane przez specjalistów pod osłonami. Rośliny mogą być atakowane przez ślimaki, a przy długotrwałych deszczach przez szarą pleśń (zapobiega się jej chemicznie, przez opryskiwanie preparatami grzybobójczymi).
Roślina podobnie jak wiele innych aksamitek zawiera α-Tertienyl jako jeden z podstawowych składników biologicznie czynnych, wydziela go także do gleby. Nadto: W płatkach występują karotenoidy (w zmydlonym wyciągu 93% przyswajalnych barwników, z czego 88% stanowiły izomery trans i cis luteiny oraz jej estry, a 5% izomery trans i cis zeaksantyny; a produktów utleniania luteiny było mniej niż 0,3%[3], co czyni T.e. najbogatszym źródłem luteiny), flawonoidy (kwercetagetyna, kemferol; i ich glikozydy), w kwiatach i liściach występuje też olejek lotny o zmiennym składzie[4][5], W korzeniach stwierdzono obecność pyretryn.
Aksamitka wzniesiona (Tagetes erecta L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Inne jej nazwy: aksamitek wzniesiony, szarańcza wzniesiona, szarańcza wielkokwiatowa, tagetes wzniesiony. Pochodzi z Ameryki Środkowej i północnych obszarów Ameryki Południowej. W wielu krajach świata jest uprawiana jako ozdobna roślina ogrodowa.
Tagetes patula, vulgarmente conhecido como tagetes ou cravo-de-defunto,[1] é um erva da família das asteráceas, originária do México. Suas folhas são muito subdivididas, seus capítulos são grandes e maciços, amarelos e de odor forte e desagradável. Daí, sua denominação "cravo-de-defunto".
Tagetes patula, vulgarmente conhecido como tagetes ou cravo-de-defunto, é um erva da família das asteráceas, originária do México. Suas folhas são muito subdivididas, seus capítulos são grandes e maciços, amarelos e de odor forte e desagradável. Daí, sua denominação "cravo-de-defunto".
Sztudyntki (łać.: Tagetes patula L.) – gatůnek źelinůw ze familije astrowatych. Pochodźi ze Meksyku. Poradzům wyrůść na 60 cm wysoko, a kwitnům aże do źimy.
Vạn thọ (danh pháp khoa học: Tagetes erecta) là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được Carl von Linné miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Vạn thọ (danh pháp khoa học: Tagetes erecta) là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được Carl von Linné miêu tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Tagetes erecta L. (1753)
Ба́рхатцы прямостоя́чие, или Ба́рхатцы африка́нские (лат. Tagétes erécta) — однолетнее травянистое растение; вид рода Бархатцы семейства Астровых. Центр происхождения — Центральная Америка, в диком виде произрастает в Центральной и Южной Америке. Как декоративное растение широко распространено во всех климатических зонах.
Однолетнее травянистое растение. Корневая система мочковатая. Стебель прямостоячий, раскидистый, 20—80 см высотой.
Листья очерёдные, перисторассечённые или перисто-раздельные, зубчатые, от светло-зелёных до тёмно-зелёных.
Соцветия — простые или махровые, жёлтые или оранжевые корзинки, одиночные, на длинных цветоносах, 3—10 см длиной.
Естественная среда обитания — сосново-дубовые леса Мексики с низкой влажностью.
Встречается в дикорастущем виде в южных штатах США как сорное растение; занимает нарушенные местообитания.
Широко используется как декоративное растение. Отличается устойчивостью к антропогенному загрязнению и поэтому хорошо подходит для озеленения городских территорий.
Бархатцы способны аккумулировать тяжёлые металлы, что позволяет их использовать при фиторемедиации загрязнённых почв[2].
Используется для получения пищевых красителей жёлтого и оранжевого цвета, а также как сырьё для получения биологически активных веществ[3].
В Мексике являются основным цветком Дня мёртвых.
В своём фундаментальном произведении «Общая история дел Новой Испании» (1547—1577) Бернардино де Саагун, опираясь на сведения ацтеков о свойствах растений, привел различные сведения о бархатцах прямостоячих, в частности о том, что:
Эти цветы, называющиеся семпоальшучитль, желтые и с приятным ароматом, широкие и красивые, а другие, засеваемые на огородах, двух видов: одни, которые называют семпоальшучитль, женского пола, и они крупные и красивые, а другие, называемые семпоальшучитль, мужского пола, они не такие красивые и не такие крупные[4].
Ба́рхатцы прямостоя́чие, или Ба́рхатцы африка́нские (лат. Tagétes erécta) — однолетнее травянистое растение; вид рода Бархатцы семейства Астровых. Центр происхождения — Центральная Америка, в диком виде произрастает в Центральной и Южной Америке. Как декоративное растение широко распространено во всех климатических зонах.
關於爱缪在2018年发行的单曲，請見“金盏花 (爱缪单曲)”。万寿菊（学名：Tagetes erecta），又名臭芙蓉，为菊科万寿菊属的植物。原产墨西哥，在中国各地都有人栽培用于观赏，可生长在海拔1150米至1480米的地区，多生在路边草甸。万寿菊常于春天播种，因其花大、花期长，故常用于花坛布景。
现在万寿菊用来提炼食用色素E161b。
萬壽菊屬菊科，一年生草花。全株株高約20至90公分。莖直立粗壯、多分枝；花瓣有單瓣和重瓣之分，花瓣具波浪狀，且花色有白、黃至橙紅各種色彩，色彩繁多；葉對生，羽狀全裂；葉緣具腺點，會釋放異味，故又稱為「臭菊」。
栽培:栽培土質不拘，但以排水良好之砂質壤土為佳，日照要充足。冬季落葉後或春季修剪整枝，老化的植株施以強剪，促使枝葉更茂盛。性喜高溫多濕，生育適溫約22﹣30攝氏度。
用途:耐旱、耐瘠、耐風、耐潮，枝葉青翠，適作盆景。
特殊用途:在墨西哥花瓣放在雞飼料中供蛋雞食用，蛋雞產下的雞蛋，蛋黃顏色會呈現金黃色，十分美麗，因此可以說是一種蛋黃著色劑。
万寿菊（学名：Tagetes erecta），又名臭芙蓉，为菊科万寿菊属的植物。原产墨西哥，在中国各地都有人栽培用于观赏，可生长在海拔1150米至1480米的地区，多生在路边草甸。万寿菊常于春天播种，因其花大、花期长，故常用于花坛布景。
现在万寿菊用来提炼食用色素E161b。
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : キク亜綱 Asteridae 目 : キク目 Asterales 科 : キク科 Asteraceae 亜科 : キク亜科 Asteroideae 属 : コウオウソウ属 Tagetes 種 : センジュギク T. erecta 学名 Tagetes erecta L.[1] 和名 センジュギク、アフリカンマリーゴールド[1] センジュギク（千寿菊、学名：Tagetes erecta）は、キク科コウオウソウ属の一年草で、観賞用に栽培される草花である。
千寿菊とは、開花期が長いが、万寿菊「クジャクソウ」よりはやや短いために名付けられたものである。しかし園芸界では、解説書やタネの絵袋などのほとんどに、「万寿菊」と表記してあることが多い。また、よく使われる英名のアフリカンマリーゴールドも、この植物がアフリカ大陸とは全く関係がないことから、現在の英米では、Mexican marigoldまたはAztec marigoldと呼ばれるようになっている。
中国語では、千寿菊を「万寿菊」といい、孔雀草を法国万寿菊（ふらんすまんじゅぎく）という。
メキシコ原産の一年草で、草丈は普通60〜100cmになるが、30cmくらいの矮性種もある。茎は直立し、最初の花を咲かせた後はよく分枝する。葉は対生し、羽状複葉で、つぶすと青臭いような独特の臭気がある。花は5月から霜が降るまで咲き、現在では直径10cmを超える大輪のものが多く、八重咲きで、花色は鮮やかな黄色またはオレンジ色である。高温と多湿にやや弱い。
観賞用に栽培され、切り花にも利用できる。ネマトーダとよばれる線虫の駆除用に栽培されることもあるが、そのためには、小輪一重咲きの専用の品種がある。
タネがやすい在来種や線虫駆除用種は、3月下旬から4月にかけ、栽培地に直まきし、タネが見え隠れする程度に覆土する。発芽してきたら混み合ったところを間引き、株間が30cmくらいになるようにすればよく育つ。タネが高価な一代交配種は、浅鉢に丁寧に巻き、2ミリくらい覆土して乾かないように管理し、本葉が出てきたら、花壇に30cm間隔で定植する。
比較的強健な植物であるが、高温と多湿に弱いので、咲き終わった花殻や混み合った枝はこまめに除去し、梅雨明け後に根本から一節を残して切り戻してやると、また秋になって開花する。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。
프렌치메리골드 또는 만수국은 국화과의 한해살이풀이다. 관상용으로 재배한다. 많은 품종이 있다.[1] 꽃말은 반드시 오고야 말 행복이다.
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
_01.JPG)
.JPG)
_Marigold_flower_at_Mudasarlova_park_02a.jpg)
