A loira u lodriga (Lutra lutra (L., 1758)) ye un mamifero carnivoro d'a familia d'os mustelidos, habitant d'os corsos d'augua. En Aragón yera un animal que freqüentaba totas as rechions dende os Pireneus dica la tierra baixa, pero que actualment se troba redueita en os corsos d'alta montanya de bella sierra interior y d'os Pireneus.
Se'n considera un animal indicador d'o buen estau d'os corsos d'augua, perque enradiga l'alimentación suya en peixes, amfibios y crustacios que no se troban en as auguas contaminadas. Per esta razón, y perque las suyas piels son muit apreciadas, a especie minguó lo suyo numer dende la segonda metat d'o sieglo XX en o nuestro país. Actualment, bella población se troba en as cuencas d'os ríos Millars, Guadalaviar, Guadalop, Matarranya, Algars, Aragón, Cinqueta, Bellós, Arazas, Cinca, Esera, Isabana, Noguera Ribagorzana, Xalón y Piedra, y ha estato reintrodueita en Ebro.
Este animal se caracteriza per a suya mida gran (d'entre 62 ta 70 cm de cuerpo, més bells 35 – 40 cm. d'a coda, plegando dica pesar 11 Kg.), as partes blancas en a gorga y as mimbranas d'entre os suyos didos. O pelache ye curto e pardo, destinguindo-se d'os suyos parients os nurions (Mustela lutreola) per a suya mida més gran, o pelo més claret, y la suya maniera de nadar con només que la capeza fuera de l'augua, mientres que os nurions be mantienen parte d'a esquerna tamién.
As piels de loira ya se nombran en aragonés medieval en textos comercials de primers d'o sieglo XV provinients de Uesca.
Loira europea alzata.
En qualques localidatz de l'Alto Aragón dicen loira, pero bi n'ha variants. En Campo dicen nuria.[2]
A loira u lodriga (Lutra lutra (L., 1758)) ye un mamifero carnivoro d'a familia d'os mustelidos, habitant d'os corsos d'augua. En Aragón yera un animal que freqüentaba totas as rechions dende os Pireneus dica la tierra baixa, pero que actualment se troba redueita en os corsos d'alta montanya de bella sierra interior y d'os Pireneus.
Se'n considera un animal indicador d'o buen estau d'os corsos d'augua, perque enradiga l'alimentación suya en peixes, amfibios y crustacios que no se troban en as auguas contaminadas. Per esta razón, y perque las suyas piels son muit apreciadas, a especie minguó lo suyo numer dende la segonda metat d'o sieglo XX en o nuestro país. Actualment, bella población se troba en as cuencas d'os ríos Millars, Guadalaviar, Guadalop, Matarranya, Algars, Aragón, Cinqueta, Bellós, Arazas, Cinca, Esera, Isabana, Noguera Ribagorzana, Xalón y Piedra, y ha estato reintrodueita en Ebro.
Este animal se caracteriza per a suya mida gran (d'entre 62 ta 70 cm de cuerpo, més bells 35 – 40 cm. d'a coda, plegando dica pesar 11 Kg.), as partes blancas en a gorga y as mimbranas d'entre os suyos didos. O pelache ye curto e pardo, destinguindo-se d'os suyos parients os nurions (Mustela lutreola) per a suya mida més gran, o pelo més claret, y la suya maniera de nadar con només que la capeza fuera de l'augua, mientres que os nurions be mantienen parte d'a esquerna tamién.
