nimet breadcrumb-navigoinnissa
The government of New Zealand has declared that if avian flu threatens New Zealand, every kiwi will be vaccinated due to the alarming decrease of kiwis.
Although they are currently only found in New Zealand, fossil evidence has shown ancestors of brown kiwis occurred in the North Hemisphere in the Paleocene and Eocene, 40-70 million years ago.
Brown kiwis communicate through a cry, which sounds like a prolonged whistle slightly ascending and descending. Males make a mournful shriek, "kee-wee," and females have a low hoarse cry. Chicks tend to make a clicking sound. The cry indicates their presence at night, and helps in finding mates. They also congregate in companies from six to twelve. To hear the cry of brown kiwis, click here: http://www.nzbirds.com/birds/sound/brownkiwi2.wav
Kiwis are unusual among birds in having a keen sense of smell. They have an enlarged olfactory bulb.
Communication Channels: acoustic
Perception Channels: visual ; tactile ; acoustic ; chemical
Brown kiwis are considered vulnerable by the IUCN. Currently, there are an estimated 27,000 brown kiwis. The primary threat to these birds is predation by introduced mammals. Populations seem to be declining.
US Migratory Bird Act: no special status
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: vulnerable
There are no known adverse affects of brown kiwis on humans.
Initially hunted to make cloaks and for food, kiwis, including brown kiwis, are the national symbol of New Zealand. Much pride is taken by displaying the kiwi on things such as the national currency, sports uniforms, road signs and mascots.
Positive Impacts: body parts are source of valuable material; ecotourism ; research and education
Brown kiwis are important predators of invertebrates and may disperse seeds through their fruit eating.
Brown kiwis are carnivorous, they feed mainly on soil and aquatic invertebrates such as worms, insects, crayfish, amphibians, and eels. They also eat fruit. At night, these birds use their long bills to dig deep into the ground to find creatures living on the ground. After they have caught something, they use their bills to beat the creature on the ground, or on stones to kill it before eating. Cone-shape holes left in the ground after hunting are easy ways to discover their occurrence in an area.
Animal Foods: amphibians; fish; insects; terrestrial non-insect arthropods; mollusks; terrestrial worms; aquatic crustaceans
Plant Foods: fruit
Primary Diet: carnivore (Insectivore , Eats non-insect arthropods, Vermivore)
Apteryx australis, commonly known as brown kiwis, is located in the Australian biogeographic region. They are endemic to New Zealand, and reside on North Island (in Northland and Taranaki), South island (in Fiordland and Westland), and Stewart Island.
Apteryx australis is considered by some authors to be made up of two, distinct species, corresponding to the previously recognized subspecies A. australis mantelli - now A. mantelli, and A. australis australis and A. australis lawryi - both retained within A. australis. North Island brown kiwis (A. mantelli) are the most common kind of kiwi, found only on the North Island of New Zealand. Apteryx australis includes populations on Stewart Island (A. a. lawryi) and South Island (A. a. australis), including populations in the Haast range and the fiordlands. Populations in the Haast range (Haast tokoekas) may represent a distinct species as well.
The population of brown kiwis found in Okarito forests on the western coast of the South Island was recently recognized as a distinct species, Apteryx rowi, Okarito brown kiwis or rowis. It is thought that this species is made up of only 200 individuals currently.
Biogeographic Regions: australian (Native )
Other Geographic Terms: island endemic
Brown kiwis live in subtropical and temperate forests and grasslands. They prefer to live in large, dark forest areas, which allow camouflage for the birds as they sleep during the day. In undisturbed habitats, kiwis create burrows under stones, banks of streams, or in soft flat open ground. In disturbed areas, these birds have had to adapt to human presence by establishing burrows in rough farmland under logs and shrubs.
Range elevation: 0 to 1,200 m.
Habitat Regions: temperate ; terrestrial
Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; forest ; scrub forest
Other Habitat Features: agricultural
The expected lifespan of brown kiwis after their first twelve months of their life is approximately 20 years in the wild. When in captivity, these birds usually live to be 30 years old, but some have lived up to 40 years.
Average lifespan
Status: wild: 20 years.
Range lifespan
Status: captivity: 40 (high) years.
Average lifespan
Status: wild: 20 years.
Average lifespan
Status: captivity: 30 years.
Average lifespan
Status: captivity: 35.0 years.
Brown kiwis are members of the flightless ratite group (Struthioniformes). They are unique in their small size and adaptations to forest floor life. These birds are roughly the size of a chicken, with the female being slightly larger. They range in size from 45 to 54 cm long, and weigh from 2.8 to 3.5 kg. They are brownish grey in color with long, soft feathers that look and feel very fur-like. Their skin is tough and they have whiskers at the base of their bill used for touch. This is especially important for these birds because they have small eyes and poor vision. These birds do not have a tail and their 5 cm long wings prevent them from flying. Brown kiwis have powerful legs and can run quickly. The nostrils are at the end of their long bills and they have a keen sense of smell. The birds thrust their bill into the ground, gather the food, and beat the prey on the ground before they consume it. Other characteristics include heavy bone marrow, a body temperature lower than most other birds, and underdeveloped pectoral muscles. Brown kiwis have body temperatures of 38 degrees Celsius.
Range mass: 2.8 to 3.5 kg.
Range length: 45 to 54 cm.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Sexual Dimorphism: sexes alike; female larger
Average basal metabolic rate: 4.029 W.
Brown kiwis have many introduced predators, although they had few predators before dogs, pigs, cats, brush-tailed possums, and stoats were introduced to New Zealand. Dogs, pigs and cats tend to feed on adult birds. Stoats and cats feed on the young, and possums and stoats destroy kiwi eggs.
Known Predators:
Anti-predator Adaptations: cryptic
Brown kiwis meet in nesting burrows every few days and call to each other at night to begin mating. This ritual occurs between March and June. The relationship is volatile and physical with the females primarily being the dominant one. They are monogamous unless a “better” mate comes along.
Mating System: monogamous
Brown kiwis breed throughout the year but only lay one egg at a time. A second egg might be laid four to six weeks after the first one. The eggs are unique because of their size relative to the adult bird's mass. Brown kiwi eggs are one-third of the female's mass, making them the largest eggs (relative to mass) of any bird. Incubation period lasts up to eleven weeks and the chicks are ready to leave the nest in approximately six to ten days. Females reach sexual maturity on average between the ages of three and five. Males reach this sexual maturity in approximately 18 months.
Breeding interval: Brown kiwis can reproduce as often as every 4 to 6 weeks. However, the massive energy investment that each female makes into any single egg means that she will not often lay eggs that frequently.
Breeding season: Brown kiwis breed throughout the year.
Range eggs per season: 1 to 1.
Average time to hatching: 11 weeks.
Range fledging age: 6 to 10 days.
Average age at sexual or reproductive maturity (female): 3- 5 years.
Average age at sexual or reproductive maturity (male): 18 months months.
Key Reproductive Features: iteroparous ; year-round breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; oviparous
Average birth mass: 325 g.
Average time to hatching: 75 days.
Average eggs per season: 1.
Female brown kiwis dig out the nest and deposit the kiwi eggs, which are smooth and are either ivory or light green in color. After the eggs are laid, males take over incubation and nest maintenance until the eggs hatch. During this time males lose one-third of their weight. After hatching, the chicks do not rely on parents for food. They survive from the copious amount of yolk in their belly. Kiwi chicks venture out of the burrow soon after hatching, although there have been reports of chicks being near their parents for up to a year. Because kiwi chicks are slow, small (weighting only 275 grams and being five inches), and unable to respond to predators, few survive to twelve months old. After that time, they reach a size that enables them to escape most predators.
Parental Investment: precocial ; pre-fertilization (Provisioning, Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Male)
Kiwi ar Su (Apteryx australis) a zo un evn.
Brosezat eo Enez ar Su e Zeland-Nevez[1].
Kiwi ar Su (Apteryx australis) a zo un evn.
El kiwi bru de l'illa del Sud o kiwi comú (Apteryx australis) és un ocell de la família dels apterígids (Apterygidae) que viu a la zona sud-occidental de l'illa del Sud i a l'illa Stewart, a Nova Zelanda. Antany considerat conespecífic amb el kiwi bru de l'illa del Nord i també amb el kiwi bru d'Okarito, de recent descripció.
El kiwi bru de l'illa del Sud o kiwi comú (Apteryx australis) és un ocell de la família dels apterígids (Apterygidae) que viu a la zona sud-occidental de l'illa del Sud i a l'illa Stewart, a Nova Zelanda. Antany considerat conespecífic amb el kiwi bru de l'illa del Nord i també amb el kiwi bru d'Okarito, de recent descripció.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Ciwi brown (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: ciwïod brown) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Apteryx australis; yr enw Saesneg arno yw Brown kiwi. Mae'n perthyn i deulu'r Ciwïod (Lladin: Apterygidae) sydd yn urdd y Apterygiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. australis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r ciwi brown yn perthyn i deulu'r Ciwïod (Lladin: Apterygidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Ciwi brith bach Apteryx owenii Ciwi brith mawr Apteryx haastii
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Ciwi brown (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: ciwïod brown) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Apteryx australis; yr enw Saesneg arno yw Brown kiwi. Mae'n perthyn i deulu'r Ciwïod (Lladin: Apterygidae) sydd yn urdd y Apterygiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. australis, sef enw'r rhywogaeth.
Kivi jižní (Apteryx australis) je jeden ze zástupců čeledi kiviovití (Apterygidae). Obývá jihozápad Jižního ostrova a Stewartův ostrov Nového Zélandu.
Kivi jižní má dva podrody:
Kivi jižní je asi 45 cm vysoký nelétající pták. Chybí mu ocas a má zakrnělá křídla. Krycí pera jsou jemná, nemají paprsky, podobají se srsti. Peří je hnědavé. Zobák je dlouhý, mírně zahnutý. Kosti nejsou pneumatizované. Na nohách má 4 prsty, palec je malý. Velmi dobře je vyvinutý čich, zrak je slabý.
Kivi jižní, pokud je donucen k obraně, kope kolem sebe obdobně jako klokan. Pokud však může, raději před nebezpečím uprchne, k čemuž mu napomáhají jeho velmi dobré běžecké schopnosti. Kivi jižní tvoří monogamní páry, které spolu vydrží většinou až do konce života.
Druh je monogamní a množí se po celý rok. Samice klade většinou jen 1 vejce dosahující velikosti jedné třetiny samice do společně vyhrabané nory. Na vejcích sedí samec asi 75 dní a své rodičovské povinnosti se věnuje natolik, že většinu času hladoví a ztratí až třetinu své hmotnosti. Mláďata se opeří po 6 až 10 dnech, nejzranitelnější jsou do jednoho roku života. Přibližně po čtyřech až šesti týdnech po vylíhnutí může samice snést vejce nové.[3]
Kivi je nejznámějším ptákem Nového Zélandu, žije skrytě, vychází jen večer.
Kivi jižní se živí hlavně červy a larvami hmyzu, které vyhledává především v noci za pomoci svého vynikajícího čichu.
Obrázky, zvuky či videa k tématu kivi jižní ve Wikimedia Commons
Kivi jižní (Apteryx australis) je jeden ze zástupců čeledi kiviovití (Apterygidae). Obývá jihozápad Jižního ostrova a Stewartův ostrov Nového Zélandu.
Brun kiwi (Apteryx australis) eller tokoeka er en af fem kiwi-arter, der lever på New Zealand. Brun kiwi findes på Sydøen og Stewart Island. Arten opdeltes i 2003 i tre arter, hvor de to andre er nordlig kiwi (Apteryx mantelli) og okarito-kiwi (Apteryx rowi).[1] Kiwien er New Zealands nationalfugl.
Den brune kiwi bliver omkring 55 cm høj. Den har en tæt gråbrun fjerdragt uden halefjer. Fjerene er som hos de lignende strudsefugle ikke sammenhængende og fjerdragten virker derfor nærmere som en tyk blød pels. Tidligere inden kiwierne var truet af udryddelse brugte maorihøvdingene kiwiskind som klædedragt.
Ligesom strudsefuglene kan den brune kiwi ikke flyve. Den har dog nogle små stumper tilbage af vingerne. Dyret er nataktivt, den søger ved hjælp af det lange næb og lugtesansen sin føde – orme, edderkopper, biller og nedfaldne frugter – i skovbunden.
Den brune kiwi danner par for livet. Omkring senvinter–forår finder hannen og hunnen sammen. Hannen graver en hule i skovbunden, og hunnen lægger her æg. Hannen udruger æggene, hvilket tager omkring 78–82 dage. Når æggene er klækket bliver kyllingerne i hulen nogle dage indtil de dukker frem. Hannen oplærer derefter kyllingerne i livet udenfor hulen.
Brun kiwi (Apteryx australis) eller tokoeka er en af fem kiwi-arter, der lever på New Zealand. Brun kiwi findes på Sydøen og Stewart Island. Arten opdeltes i 2003 i tre arter, hvor de to andre er nordlig kiwi (Apteryx mantelli) og okarito-kiwi (Apteryx rowi). Kiwien er New Zealands nationalfugl.
Der Südliche Streifenkiwi, Streifenkiwi[1] oder Tokoeka (Apteryx australis) ist eine mittelgroße Kiwiart, die auf Stewart Island, im Fiordland im äußersten Südwesten der Südinsel Neuseelands und in einer isolierten Population bei Haast, einem Ort an der Westküste der Südinsel, vorkommt. Die Art wurde bereits 1813 durch den englischen Naturforscher George Shaw beschrieben; die Selbstständigkeit der Art wurde aber erst in den letzten 20 Jahren bestätigt. Seine Linie und die des Nördlichen Streifenkiwis (Apteryx mantelli) und des Okarito-Streifenkiwis (Apteryx rowii) haben sich wahrscheinlich schon vor etwa 8,2 Millionen Jahren voneinander getrennt.
Der Südliche Streifenkiwi erreicht eine Länge von 40 cm, hat einen gedrungenen Körper und ist wie alle Kiwis flugunfähig und hat keine äußerlich sichtbaren Flügel und keinen sichtbaren Schwanz. Die Population im Fiordland ist dunkel grau-braun gefärbt, die auf Stewart Island ist dunkelbraun und die bei Haast rotbraun. Die Federn sind längs rotbraun gestreift. Der lange, leicht gebogene Schnabel ist elfenbeinfarben. Die der Schnabelbasis entspringenden, steifen Borsten sind beim Südlichen Streifenkiwi kurz, beim Nördlichen Streifenkiwi dagegen lang, die Federspitzen sind beim Südlichen Streifenkiwi weich, während die des Nördlichen Streifenkiwis fest sind. Auf der Fußwurzel hat der Südliche Streifenkiwi 4 bis 6 größere Schuppen, der Nördliche Streifenkiwi 17.
Die lauten, schrillen Rufe sind nachts zu hören, vor allem in den ersten zwei Stunden der Dunkelheit. Der Pfiff des Männchens ist zuerst auf- dann absteigend, der des Weibchens schrill und heiser.
Der Südliche Streifenkiwi kommt in einer Vielzahl von unterschiedlichen Biotopen vor, von küstennahen Sanddünen, über Tussock-Graslandschaften, Wälder bis zu subalpiner Strauchvegetation, und ernährt sich von verschiedenen Wirbellosen, von Früchten und Blättern. Die Brutdauer der Art gehört zu den längsten unter allen Vögeln und beträgt 74 bis 84 Tage. Das einzige Ei wird normalerweise in einen selbst gegrabenen Erdbau, manchmal auch in einen natürlichen Hohlraum gelegt. Die Küken schlüpfen voll befiedert und verlassen das Nest zum ersten Mal nach etwa einer Woche. Der Südliche Streifenkiwi ist langlebig und wird 30 bis 50 Jahre alt.
Die International Union for Conservation of Nature schätzt den Südlichen Streifenkiwi als „gefährdet“ (vulnerable) ein. Die Gesamtpopulation wurde 2008 auf 29.000 Tiere geschätzt, davon 19.900 ausgewachsene, geschlechtsreife Tiere. Auf Stewart Island ist die Art noch recht verbreitet, jedoch wird davon ausgegangen, dass es einen Bestandsrückgang von 20.000 Vögeln im Jahr 1995 auf 15.000 im Jahr 2008 gab. Im nördlichen Fiordland sollen 10.000 Streifenkiwi leben, im südlichen 4500, während die Population bei Haast nur noch aus 300 Individuen besteht.
Der Südliche Streifenkiwi ist vor allem durch eingeführte Tiere bedroht, darunter der Fuchskusu (Trichosurus vulpecula) und das Hermelin (Mustela erminea), die die Eier fressen; Hermelin und Katzen erbeuten auch die Jungvögel, und Fuchskusu, Frettchen (Mustela putorius furo) und verwilderte Hunde töten Junge und ausgewachsene Kiwis. Auf Stewart Island fehlen die Marder, und Hunde sind nicht weit verbreitet, Katzen dagegen sehr. Die Verlustrate des natürlichen Lebensraums hat deutlich abgenommen und wird gegenwärtig nicht als eine wichtige Ursache für den Populationsrückgang angesehen. Eine potentielle Bedrohung ist die Ausbreitung von Krankheiten durch nach Neuseeland importierte Laufvögel. Die Population bei Haast ist aufgrund der geringen Populationsgröße und ihrer Isolation gefährdet und leidet unter geringer Fruchtbarkeit.
Vom Südlichen Streifenkiwi sind zwei Unterarten beschrieben:[2]
Der gelegentlich als weitere Unterart angegebene Nördliche Streifenkiwi (Apteryx australis mantelli)[3] wird mittlerweile als eigenständige Art Apteryx mantelli angesehen.[2]
Der Südliche Streifenkiwi, Streifenkiwi oder Tokoeka (Apteryx australis) ist eine mittelgroße Kiwiart, die auf Stewart Island, im Fiordland im äußersten Südwesten der Südinsel Neuseelands und in einer isolierten Population bei Haast, einem Ort an der Westküste der Südinsel, vorkommt. Die Art wurde bereits 1813 durch den englischen Naturforscher George Shaw beschrieben; die Selbstständigkeit der Art wurde aber erst in den letzten 20 Jahren bestätigt. Seine Linie und die des Nördlichen Streifenkiwis (Apteryx mantelli) und des Okarito-Streifenkiwis (Apteryx rowii) haben sich wahrscheinlich schon vor etwa 8,2 Millionen Jahren voneinander getrennt.
The southern brown kiwi, tokoeka, or common kiwi[3] (Apteryx australis) is a species of kiwi from South Island, New Zealand. Until 2000 it was considered conspecific with the North Island brown kiwi, and still is by some authorities.
Apteryx australis is based on Greek and Latin. Apteryx means "A-" without "pterux" wings, and "australis" from "auster" the south wind, and "-alis" relating to.[6] The southern brown kiwi belongs to the kiwi family and it is a ratite, and a member of the order Apterygiformes. Like all ratites, its sternum has no keel, it is flightless, and it has a distinctive palate.[3]
The holotype specimen of Apteryx australis Shaw (Nat. Miscell., 24,1813, pl1057) is held in the collections of National Museums Liverpool at World Museum, with accession number NML-VZ D180. The specimen was collected by Captain Barclay at Dusky Sound, South Island, New Zealand and came to the Liverpool national collection via the 13th Earl of Derby's collection which was bequeathed to the people of Liverpool.
The southern brown kiwi is divided into two subspecies, with some conservationists arguing for a third:
It has no preen gland, and its feathers have no aftershafts and no barbules. There are large vibrissae around its gape, and it has no tail, only a pygostyle. It has a length of 45 to 55 cm (18–22 in) and the female weighs 2.1 to 3.9 kg (4.6–8.6 lb) and the male weighs 1.6 to 2.8 kg (3.5–6.2 lb). Its bill is long and slender with a slight down-curve. Like other kiwis it is nocturnal. The colour of its plumage is rufous with some streaking.[3]
Southern brown kiwi communicate vocally to aid in defending their territory. They will also sing duets with each other, with the male shrill "kee-wee" or "kee-kee" and the females hoarse " kurr kurr".[7] Males are more vocal and they both call in an upright position with their legs stretched out and their bill pointing up.[3]
The southern brown kiwi has a long slender bill with lateral nostrils at the tip, which helps give them their keen sense of smell. They utilise this, more than sight and sound, to forage in dirt for invertebrates, including earthworms, beetle larvae, snails, crayfish,[9] spiders, centipedes, and orthoptera, as well as eels and amphibians.[10] Its gizzard is weak, and underutilised due to the lack of plant matter. Its caeca are long and narrow and aid in digestion.[3]
The southern brown kiwi, like all kiwi, has two functioning ovaries, however only the left oviduct functions, allowing eggs from both ovaries to pass through. It is a monogamous species and once paired up, they will defend their territories with warning calls. The size of their territory is between 4.9 and 43 hectares (12 and 106 acres). Nests are made in burrows, or sheltered beneath thick vegetation. The female lays 1–2 eggs, typically just 1, which the male incubates for 90 days. After a few days the chick will exit the nest and feed on its own, although it may stay around parents for a year. When not incubating eggs, they roost alone in sheltered places at ground level.[3]
Southern brown kiwi live in the South Island and Stewart Island. On the mainland (South Island) they live in Fiordland and Westland. Their range is temperate and sub-tropical forests, grassland, and shrubland, the denser the better.[3] They are widespread throughout Stewart Island where they also live on the sand dunes.[8]
In 2000, after being recognised by IUCN, they were placed in the Vulnerable status group.[2] They have an occurrence range of 9,800 km2 (3,800 sq mi) and population of 27,000 was estimated in 1996.[8] Brush-tailed possums, Trichosurus vulpecula, and stoats, Mustela erminea, will eat the eggs, while stoats and cats will eat chicks and juveniles. Adults are also under threat as dogs, ferrets, and brush-tailed possums, attack them and the juveniles. The Stewart Island population is stable due to the lack of these predators,[2] however stoats may have colonised the island in 2000.[8]
In 2018 a drought caused a poor breeding season for Haast tokoeka and killed three chicks; six were airlifted to Orokonui Ecosanctuary near Dunedin, and then on to a "creche" on Rona Island in Lake Manapouri, Fiordland.[12]
The southern brown kiwi, tokoeka, or common kiwi (Apteryx australis) is a species of kiwi from South Island, New Zealand. Until 2000 it was considered conspecific with the North Island brown kiwi, and still is by some authorities.
La Sudinsula bruna kivio, Tokoeka, Tokoeko, aŭ Komuna kivio,[1] (Apteryx australis), estas specio de kivio el la Suda Insulo de Novzelando. Ĝis 2000 ĝi estis konsiderita samspecifa kun la Nordinsula bruna kivio, kaj ankoraŭ estas tiele konsiderita de kelkaj fakuloj.
La nomo Apteryx australis estas bazita sur la greka kaj latina. Apteryx signifas "A-" sen "pteriks" flugiloj, kaj "australis" el "auster" la suda vento, kaj "-alis" rilata al. De tie “rilata al suda vento” estas la laŭvorta signifo de australis, ne nepre “el Aŭstralio”.[2]
La Sudinsula bruna kivio apartenas al la kivia familio kaj al ordo de Strutoformaj birdoj. Kiel ĉe ĉiuj tiuj, ties sternumo ne havas kilon, ĝi estas nefluga birdo, kaj ĝi havas distingan palaton.[1]
La Sudinsula bruna kivio estas dividata en du subspecioj:
Ĝi ne havas uropigan glandon, kaj ties plumoj havas nek postmudaĵojn nek barbaĵojn. Estas grandaj vibroharoj ĉirkaŭ ties buŝo, kaj ĝi ne havas voston, nur pugostumpon. Ĝi havas longon de 45 al 55 cm kaj la ino pezas 2.1 al 3.9 kg dum la masklo pezas 1.6 al 2.8 kg. Ties beko estas longa kaj svelta kun ioma subenkurva. Kiel ĉe aliaj kivioj ĝi estas nokta animalo. La koloro de ties plumaro estas ruĝeca kun iome da strieco.[1]
La Sudinsula bruna kivio komunikas voĉe por helpi al defendo de sia teritorio. Ili ankaŭ kantas duetojn unu kun alia partnero, nome la ino stridkrixcas "kii-ŭii" aŭ "kii-kii" kaj la maskloj raŭkas "karr karr". Maskloj estas pli voĉemaj kaj ambaŭ alvokas estante je rekta sinteno kaj havante siajn krurojn foretende kaj siajn bekojn pinte suben.[1]
La Sudinsula bruna kivio havas longan sveltan bekon kun flankaj naztruoj pinte, kio helpas havigi al ili flarsenson. Ili uzas tion, pli ol vido aŭ aŭdo, por manĝi inter foliaro senvertebrulojn, kiaj tervermoj, larvoj de skaraboj, helikoj, araneoj, centpieduloj, kaj ortopteroj. Ties maĉstomako estas febla, kaj subuzita pro manko de planta materialo. Ties cekumo estas longa kaj mallarĝa kaj helpas al digestado.[1]
La Sudinsula bruna kivio, kiel ĉiuj kivioj, havas du funkciantajn ovariojn, tamen nur la maldekstra ovodukto funkcias, permesante ovojn el ambaŭ ovariojn pasi tra ĝi. Ĝi estas monogama specio kaj post pariĝado, ili defendas siajn teritoriojn per avertaj alvokoj. La grando de ties teritorio estas inter 4.9 kaj 43 ha. Nestoj estas faritaj en truoj, aŭ ŝirme inter densa vegetaĵaro. La ino demetas 1–2 ovojn, tipe nur 1, kiun la masklo kovas dum 90 tagoj. Post kelkaj tagoj la ido elnestiĝas kaj manĝas de si mem, kvankam ĝi povas resti ĉe la gepatroj dum unu jaro. For de la reprodukta sezono, ili ripozas solece en ŝirmaj lokoj ĉe grundonivelo.[1]
La Sudinsula bruna kivio loĝas en la Suda Insulo kaj en la Stewart-insulo. Sur la ĉefa tero (Suda Insulo) ili loĝas en Fjordlando kaj en la Okcidenta Distrikto. Ties teritorio estas moderklimataj kaj subtropikaj arbaroj, herbejoj kaj arbustaroj, ju pli densaj, des pli bone.[1] Ili estas disvastigataj tra la tuta Stŭartinsulo kie ili loĝas sur sablaj dunoj.[3]
En 2000, post esti agnoskita de Internacia Unio por la Konservo de Naturo, ili estis lokitaj en la statusa grupo de vundeblaj specioj.[5] Ili havas loĝteritorion de 9,800 km2 kaj populacion de 27,000, ĉirkaŭkalkulite en 1996.[3] La vulpoposumoj, Trichosurus vulpecula, kaj la ermenoj, Mustela erminea, manĝas la kiviajn ovojn, dum la ermenoj kaj katoj manĝas kaj idojn kaj junulojn. Ankaŭ plenkreskuloj estas sub minaco de hundoj, furoj, kaj vulpoposumoj, kiuj atakas kaj ilin kaj junulojn. La populacio de la Stewart-insulo estas stabila pro manko de tiuj predantoj,[5] tamen ermenoj koloniigis la insulon en 2000.[3]
La Sudinsula bruna kivio, Tokoeka, Tokoeko, aŭ Komuna kivio, (Apteryx australis), estas specio de kivio el la Suda Insulo de Novzelando. Ĝis 2000 ĝi estis konsiderita samspecifa kun la Nordinsula bruna kivio, kaj ankoraŭ estas tiele konsiderita de kelkaj fakuloj.
El kiwi común (Apteryx australis), también conocido como tokoeka, es una especie de ave estrutioniforme de la familia Apterygidae.[2] Su distribución geográfica es Nueva Zelanda.
Esta ave del tamaño de una gallina, que se reconoce fácilmente por su pico largo y delgado, pone el huevo más grande en relación con su tamaño. Mide 55 cm.
Hay quienes clasifican dentro de esta especie a Apteryx mantelli, como una subespecie de Apteryx australis, denominándola Apteryx australis mantelli.
El kiwi común (Apteryx australis), también conocido como tokoeka, es una especie de ave estrutioniforme de la familia Apterygidae. Su distribución geográfica es Nueva Zelanda.
Esta ave del tamaño de una gallina, que se reconoce fácilmente por su pico largo y delgado, pone el huevo más grande en relación con su tamaño. Mide 55 cm.
Apteryx australis Apteryx generoko animalia da. Hegaztien barruko Apterygidae familian sailkatua dago.
Apteryx australis Apteryx generoko animalia da. Hegaztien barruko Apterygidae familian sailkatua dago.
Eteläsaarenruskokiivi (Apteryx australis)[2] on Uudessa-Seelannissa elävä lentokyvytön kiivilintu.
Eteläsaarenruskokiivi ja pohjoissaarenruskokiivi A. mantelli (Bartlett, 1852)[2] tunnettiin aiemmin samana lajina nimellä ruskokiivi Apteryx australis, mutta ne on eroteltu sittemmin toisistaan. Jäljelle jäänyt Apteryx australis on jaettu kahteen alalajiin.[3]
Eteläsaarenruskokiivi on kiiveistä suurin, 50–65 senttiä pitkä. Koiras painaa puolestatoista kolmeen kiloa, naaras kahdesta neljään kiloa. Sen vartaloa peittävä höyhenpeite on karkea ja suojaa lintua sen liikuskellessa pimeässä pensaikossa. Muinoin maorimetsästäjät käyttivät sen nahkaa vaatteina. Luonnossa etelänruskokiivit elävät noin 20 vuotta, tarhassa 30–40 vuotta.
Eteläsaarenruskokiivi elää Uuden-Seelannin Eteläsaarella ja Stewartinsaarella. Vuonna 2013 populaation kooksi arvioitiin 21 350 yksilöä.[1] Eteläsaarenruskokiivi pysyy tiheissä metsissä joissa on paljon suojaa ja vähän petoeläimiä.
Kiivit pariutuvat koko elämäkseen. Puolisot kaivavat pesäkuopan maahan yhdessä lopputalvesta tai alkukeväästä. Eteläsaarenruskokiivi munii yhden suuren munan ja 4–6 viikon kuluttua toisen munan. Muna painaa 1/3 naaraan massasta ja se on massaan nähden suurin linnun muna. Haudonta kestää noin 11 viikkoa ja poikaset jättävät pesän 3–10 päivän ikäisinä. Koiras on sukukypsä 18 kuukauden ikäisenä, naaras vasta noin 4-vuotiaana.[4]
Ravinnokseen kiivit kaivavat maasta pikkueläimiä tai maahan karisseita hedelmiä ja marjoja.
Eteläsaarenruskokiivi (Apteryx australis) on Uudessa-Seelannissa elävä lentokyvytön kiivilintu.
Eteläsaarenruskokiivi ja pohjoissaarenruskokiivi A. mantelli (Bartlett, 1852) tunnettiin aiemmin samana lajina nimellä ruskokiivi Apteryx australis, mutta ne on eroteltu sittemmin toisistaan. Jäljelle jäänyt Apteryx australis on jaettu kahteen alalajiin.
Apteryx australis
Le Kiwi austral (Apteryx australis) est une espèce d'oiseaux endémique de Nouvelle-Zélande. Son nom est un emprunt au terme māori kivi-kivi qui désigne cet oiseau[réf. nécessaire]. Les rats et les phalangers-renard sont connus pour être des prédateurs de cet oiseau[1].
Le kiwi, de la taille d'une poule (environ 60 cm pour 2 à 3,8 kg), est doté d'ailes, réduites à des moignons (il est donc incapable de voler), d'un long bec, d'un plumage brunâtre et est dépourvu de queue. Les kiwis ont une vue médiocre, mais un odorat développé. Leurs narines sont situées à l'extrémité de leur bec. Le kiwi reste caché le jour et sort la nuit chercher sa nourriture, des larves d'insectes qu'il trouve dans le sol grâce à son odorat. C'est un animal qui vit généralement en milieu forestier.
Les kiwis vivent en couple, et ce pendant une trentaine d'années. La femelle est plus grosse que le mâle, et pond des œufs qui représentent environ 20 % de son poids. Proportionnellement, c'est le plus gros œuf du monde. C'est le mâle qui couve les œufs. L'incubation dure de 70 à 80 jours.
Le Kiwi austral à la taille d'une poule, il mesure environ 60 cm. La femelle a un poids compris entre 2060 et 3 850 g[2].
Le plumage de ce kiwi est gris-brun. Le bec est blanc ou rose clair. L'iris et les pattes sont bruns. Le Kiwi austral est dépourvu de queue. Ses ailes, longues de 5 cm et cachées sous son plumage, ne lui permettent pas de voler[3]. Le bec est long, fin et légèrement courbé. Ses narines sont situées à l'extrémité de son bec, son odorat est donc très développé[4].
La femelle est plus grande que le mâle[4].
Le plumage des junéviles est plus clair et plus ébouriffé que celui des adultes[5].
À l'état sauvage, le Kiwi austral peut vivre une trentaine d'années[3],[6].
Vue latérale du squelette du Kiwi austral.
Vue latérale des muscles et des ailes du Kiwi austral.
Pattes d'un Kiwi austral (à gauche) et d'un Kiwi de Mantell (à droite).
Le Kiwi austral chasse la nuit et se nourrit principalement d'invertébrés (vers, araignées, larves d'insectes...). Sa vue étant médiocre, il repère ses proies grâce à son odorat. Durant les périodes les plus chaudes, il complète son régime alimentaire de fruits[2],[5].
Le Kiwi austral vit dans le sud de la Nouvelle-Zélande. On le trouve dans les forêts denses de l'île Stewart, des régions de Southland et de West Coast.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 2.11, 2012)[7] et d'après Alan P. Peterson, cette espèce est constituée des deux sous-espèces suivantes :
Le Kiwi brun de l'île du nord (Apteryx mantelli) est maintenant considéré comme une espèce séparée du Kiwi austral.
Apteryx australis
Le Kiwi austral (Apteryx australis) est une espèce d'oiseaux endémique de Nouvelle-Zélande. Son nom est un emprunt au terme māori kivi-kivi qui désigne cet oiseau[réf. nécessaire]. Les rats et les phalangers-renard sont connus pour être des prédateurs de cet oiseau.
Le kiwi, de la taille d'une poule (environ 60 cm pour 2 à 3,8 kg), est doté d'ailes, réduites à des moignons (il est donc incapable de voler), d'un long bec, d'un plumage brunâtre et est dépourvu de queue. Les kiwis ont une vue médiocre, mais un odorat développé. Leurs narines sont situées à l'extrémité de leur bec. Le kiwi reste caché le jour et sort la nuit chercher sa nourriture, des larves d'insectes qu'il trouve dans le sol grâce à son odorat. C'est un animal qui vit généralement en milieu forestier.
Les kiwis vivent en couple, et ce pendant une trentaine d'années. La femelle est plus grosse que le mâle, et pond des œufs qui représentent environ 20 % de son poids. Proportionnellement, c'est le plus gros œuf du monde. C'est le mâle qui couve les œufs. L'incubation dure de 70 à 80 jours.
Is spéiceas cíobhaí é Tokoeka. Tá sé chomh mór leis an gCíobhaí Mór Breac, tríd is tríd, agus é dealraitheach leis an gCíobhaí Donn, cé go bhfuil sé níos dathéadroime. Is léir ón DNA is sine go raibh sé le fáil ar chósta thoir an Oileáin Theas tráth.
Tá cúpla fospéiceas ann:
Is spéiceas cíobhaí é Tokoeka. Tá sé chomh mór leis an gCíobhaí Mór Breac, tríd is tríd, agus é dealraitheach leis an gCíobhaí Donn, cé go bhfuil sé níos dathéadroime. Is léir ón DNA is sine go raibh sé le fáil ar chósta thoir an Oileáin Theas tráth.
Obični ili smeđi kivi (Apteryx australis) je vrsta kivija koji nastanjuje južni otok Novog Zelanda. Do 2000. godine je smatran istom vrstom kao i kivi sa sjevernog otoka, i još uvijek je po nekima.
Smeđi kivi nema žlijezde iz kojih teče ulje, a njegovo perje nema zupce i kukice. Ima velike brkove oko usta i nema repa, samo trticu. Dug je 45-55 cm, ženka je teška 2,1-3,9 kg, a mužjak 1,6-2,8 kg. Kljun je dug i tanak, i pomalo zakrivljen prema dolje. Ovo je noćna ptica, kao i ostali kiviji. Perje je riđe boje i lagano isprugano.
Smeđi kiviji komuniciraju zvukom i njime brane teritorije. Također pjevaju u duetu, sa ženkom koja se oglašava sa "kee-wee" ili "kee-kee" i mužjakom sa "kurr kurr". Mužjaci su vokalniji i glasaju se u uspravljenoj poziciji sa raširenim nogama i kljunom uperenim prema gore.
Imaju duge kljunove sa nosnicama na vrhu, što im daje odličan osjet mirisa. Ovo koriste više nego vid ili sluh kada traže hranu skrivenu u zemlji. Hrane se gujavicama, larvama, puževima, paucima, gusjenicama i pravokrilcima. Želudac im je slab. Slijepo crijevo im je dugo i tanko i pomaže u probavi.
Ženke smeđeg kivija, kao i kod drugih vrsta kivija, imaju dva jajnika, ali samo lijevi jajovod funkcionira, što dopušta jajima iz oba jajnika da prođu. Monogamna je vrsta i kada se mužjak i ženka spare ostat će zajedno do kraja života i braniti svoj teritorij. Veličina teritorija je između 12 i 106 jutara zemlje. Gnijezda prave u jazbinama ili skrivene ispod guste vegetacije. Ženka nese 1-2 jajeta, obično samo jedno, koja mužjak inkubira 90 dana. Nakon nekoliko dana ptić izlazi iz gnijezda i sam se hrani, ali sa roditeljima može ostati oko jednu godinu.Kada ne inkubiraju jaja, odmaraju se sami na zaklonjenim mjestima na nivou tla.
Smeđi kivi živi na oba otoka Northlandu i Taranakiju sa malenim raštrkanim populacijama drugdje. Na Južnom otoku žive u Fiordlandu i Westlandu. Staništa su im umjerene i suptropske šume, travnjaci i šikare, što gušće to bolje. Na otoku Stewart također žive na pješćanim dinama.
2000., nakon što je priznat kao zasebna vrsta od strane IUCN-a, smeđi kivi je smješten među osjetljive vrste. Njih oko 27 000 (procjena od 1996-e) živi na površini od oko 9 800 km2. Trichosurus vulpecula i hermelini jedu jaja, a ptiće jedu mačke i također hermelini. Odrasle ubijaju psi,mačke, lasice i oposumi. Populacija otoka Stewart je stabilna jer ovi grabežljivci još nisu došli na taj otok, ali je moguće da su ga 2000. kolonizirali hermelini.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: smeđi kivi
Wikivrste imaju podatke o: smeđem kiviju Obični ili smeđi kivi (Apteryx australis) je vrsta kivija koji nastanjuje južni otok Novog Zelanda. Do 2000. godine je smatran istom vrstom kao i kivi sa sjevernog otoka, i još uvijek je po nekima.
Il kiwi australe o kiwi bruno (Apteryx australis Shaw, 1813) è un uccello della famiglia degli Apterigidi, endemico della Nuova Zelanda.[2]
Il corpo del kiwi risulta arrotondato e le dimensioni sono rapportabili a quelle di una gallina domestica. Il maschio e la femmina sono piuttosto simili, anche se la seconda è leggermente più grande. Le dimensioni medie sono:
Il piumaggio è bruno o grigio ed è filiforme, dall'aspetto quasi lanoso. Nonostante il nome Apteryx significhi senza ali, in realtà le ali esistono, ma sono talmente piccole da rimanere nascoste sotto le penne, mentre la coda è assente. Le zampe sono provviste di tre dita. Gli arti sono forti e robusti così da garantire una rapida corsa ed una certa agilità nel salto. Il becco è allungato e arcuato e all'estremità sono poste le narici (ricordiamo che in genere negli uccelli le narici sono alla base del becco).
La sua dieta si basa prevalentemente sulla cattura di piccoli invertebrati ma si nutre anche di frutta e foglie.
Depone un uovo per volta, solitamente in una fossa scavata nel terreno. Il periodo di incubazione è molto lungo e va da 74 a 84 giorni e i piccoli lasciano il nido dopo circa una settimana dalla schiusa delle uova.[3]
Sono riconosciute valide due sottospecie:[2]
L'areale del kiwi bruno è ristretto alla regione di Fiordland (Isola del Sud) e all'isola di Stewart, con una popolazione isolata nell'area di Haast (Isola del Sud).[1]
Si adatta ad una varietà di habitat che vanno dalle dune costiere alle macchie e alle foreste.
Sull'isola di Stewart la popolazione è abbastanza ampia (circa 15.000 esemplari in un censimento del 2008), ancorché in lento declino; nel Fiordland sono stati stimati circa 14,500 esemplari mentre la popolazione di Haast è di appena 300 individui.[1]
La sua sopravvivenza è minacciata dalla introduzione di predatori alloctoni quali il tricosuro volpino (Trichosurus vulpecula) e l'ermellino (Mustela erminea) nonché di cani e gatti domestici, che predano sia le uova, sia i pulcini, potendo talora costituire una minaccia anche per gli esemplari adulti.
La IUCN Red List classifica pertanto A. australis come specie vulnerabile.
Parte del suo areale è protetto all'interno del Parco nazionale del Fiordland.
Il kiwi australe o kiwi bruno (Apteryx australis Shaw, 1813) è un uccello della famiglia degli Apterigidi, endemico della Nuova Zelanda.
Apteryx australis (Maoriane: tokoeka; Anglice: common kiwi[1]) est species avium familiae Apterygidarum. Silvas meridionalis insulae Novae Zelandiae habitat.
Haec stipula ad avem spectat. Amplifica, si potes! Apteryx australis (Maoriane: tokoeka; Anglice: common kiwi) est species avium familiae Apterygidarum. Silvas meridionalis insulae Novae Zelandiae habitat.
Rudasis kivis (lot. Apteryx australis) – strutinių paukščių (Struthioniformes) būrio paukštis.
Endeminis Naujosios Zelandijos paukštis. Paplitęs Pietų saloje, Stiuarto saloje. Populiacijoje 19 000 individų. Biotopas – miškai, krūmai, pievos, kuriose yra kupstų. Stiuarto saloje juos galima aptikti smėlio kopose.
Neskraidantis paukštis. Kūnas kriaušės formos. Plunksnos ilgos, panašios į plaukus. Galva ir kaklas tamsiai pilki. Viršutinė dalis kaštoninė su juodais dryžiais. Apačia – pilkai ruda. Aplink snapą yra lytėjimui jautrios plunksnos. Akys mažos, rudos spalvos. Snapas plonas, patinų 11-15,5 cm ilgio, o patelių 13-20,5 cm. Snapo gale šnervės. Sparnai 5 cm ilgio, iš po tankios plunksnų dangos jų nesimato. Uodegos neturi. Kojos trumpos, storos ir stiprios. Kojų pirštai ilgi.
Naktinis, baikštus paukštis. Dieną slepiasi urvuose, uolų plyšiuose, rąstų ertmėse ar tankioje žolėje. Gina savo teritoriją. Apie teritorijos ribas praneša balsu. Patinų balsas veriantis, kylantis ir nusileidžiantis, švilpimas, patelių – žemo tono kimus riksmas. Dažniausiai girdimi pirmas dvi tamsos valandas. Taip pat teritoriją gina aštriais ir stipriais nagais. Gerai girdi ir užuodžia. Laisvėje gyvena apie 20 metų.[4]
Uoslės pagalba kelių centimetrų gylyje dirvoje ar lapuose aptinka cikadas, šimtakojus, kirmėles, vorus, vikšrus, vėžiagyvius, varliagyvius. Taip pat užuodžia uogas ir nukritusius, prinokusius vaisius. Jaučia skonį. Po medžioklės dirvoje lieka kūgio formos duobutės.[4]
Monogamai. Paukščių tuoktuvės prasideda kovo – birželio mėnesiais. Lizdus krauna urvuose, uolų plyšiuose ar rąstų drevėse.
Kiaušinius deda birželio–gruodžio mėnesiais Pietų saloje, o liepos – lapkričio mėnesiais – Stiuarto saloje.[5] Dėtyje 1-2 dideli, balti kiaušiniai. Jų svoris apie 430 g, dydis – 129 x 78 mm (14-20 % patelės masės). Trynys užima 60 % kiaušinio tūrio. Jei deda du kiaušinius, intervalas tarp dėčių 25-30 dienų.
Peri abu tėvai, kartais padeda kiti grupės nariai. Perint išsišeria plunksnos krūtinės srityje, todėl kiaušinis gauna daugiau šilumos. Patinas netenka trečdalio kūno masės. Peri 75-84 dienas.
Išsiritę jaunikliai sveria 275 g ir yra 12 cm ilgio. Tėvai jauniklių nemaitina. Pirmomis dienomis jaunikliams pakanka maisto iš trynio. Po 5-6 jie pradeda maitintis patys, o po 14-20 dienų tampa visiškai nepriklausomi. Šeimos teritorijoje lankosi apie 7 metus. Patinai lytiškai subręsta 18 mėnesių, o patelės po 3 metų.[4]
Pasaulinės gamtos organizacijos duomenimis rudasis kivis yra pažeidžiama rūšis. Invazinės gyvūnų rūšys – katės, šermuonėliai, šeškai, riestauodegiai posumai, Polinezijos žiurkės minta rudojo kivio jaunikliais. Suagę kiviai yra lengvas šunų grobis. Dėl žmogaus ūkinės veiklos nyksta buveinės.
Rūšies apsaugos veiksmai:
Rudasis kivis (lot. Apteryx australis) – strutinių paukščių (Struthioniformes) būrio paukštis.
Išskiriami 2 porūšiai:
Apteryx australis australis, Pietų sala Apteryx australis lawryi, Stiuarto salaDe Zuidereilandkiwi of bruine kiwi (Apteryx australis) behoort net als de andere soorten kiwi's tot de zogenaamde Paleognathae met vier andere ordes (tinamoes, struisvogels, nandoes en kasuarissen en emoes). Dit zijn (meestal) loopvogels die in het skelet (kaak en borstbeen) en het DNA kenmerken vertonen die bij andere vogels ontbreken.
De zuidereilandkiwi en de noordereilandkiwi (Apteryx mantelli) werden lang (en soms nog) beschouwd als ondersoorten.[2]
De zuidereilandkiwi is ongeveer van hetzelfde formaat als de grote gevlekte kiwi en ziet eruit als noordereilandkiwi, maar het verenkleed is lichter van kleur. De lengte is 45–55 cm, het vrouwtje weegt 2.1–3.9 kg, het mannetje 1.6–2.8 kg. Ze hebben korte, dikke poten en een lange, dunne snavel die licht neerwaarts gebogen is. De kleur is roodbruin en er zit een zekere streping in het verenkleed.
Het dier vindt zijn voedsel door met de snavel op de bodem te kloppen. Ze prikken met hun snavel tot 15 cm diep in de grond. Zijn voedsel bestaat uit regenwormen, cicaden, keverlarven, duizendpoten en gevallen vruchten. Het zijn nachtdieren en ze kunnen niet vliegen.
Het vrouwtje legt slechts 2 grote eieren.
De zuidereilandkiwi komt voor in het westen en zuiden van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Uit onderzoek naar DNA in fossielen bleek dat deze kiwi een veel grotere verspreiding heeft gehad over het Zuidereiland, voor de mens daar verscheen.[3]
De zuidereilandkiwi wordt weer onderverdeeld in vier ondersoorten:
De soort als geheel wordt beschouwd als kwetsbaar. De grootste bedreigingen zijn predatie door verwilderde katten en andere geïntroduceerde roofdieren zoals de hermelijn.[1] De trends in aantal van de verschillende ondersoorten verschilt per regio.
Broedpopulaties en aantalsverloop Regio Populatie-omvang Jaar Trend (%/jr)[4] Haast 300 2008 +7,2% Stewart Island 15.000 2008 -2,2% Noord-Fiordland 10.000 2008 -1,6% Zuid-Fiordland 4.500 2008 -2,5% Totaal Nieuw-Zeeland 29.800 2008 -1,9% Bronnen, noten en/of referentiesDe Zuidereilandkiwi of bruine kiwi (Apteryx australis) behoort net als de andere soorten kiwi's tot de zogenaamde Paleognathae met vier andere ordes (tinamoes, struisvogels, nandoes en kasuarissen en emoes). Dit zijn (meestal) loopvogels die in het skelet (kaak en borstbeen) en het DNA kenmerken vertonen die bij andere vogels ontbreken.
Sørbrunkivi, Apteryx australis, òg kjent som tokoeka, er ein mellomstor kiviart på Sørøya på New Zealand og på Stewart Island sør for Sørøya. Sørbrunkivi tilhøyrer kivifamilien og er medlem av ordenen strutsefuglar, Struthioniformes. Kivifamilien er endemisk til New Zealand.
Fram til år 2000 blei det som den gongen var kalla brunkivi, Apteryx australis, tenkt å inkludere okaritokivi og nordbrunkivi, i tillegg til sørbrunkivi. Men ved hjelp av genetiske kodar frå kvar av dei ovannemnde, blei det fastslått at tokoeka var ein eigen art, tok namnet Apteryx australis, og nordbrunkivi, noverande Apteryx mantelli blei splitta ut. Kort tid etter, blei fleire genetiske testar gjort med okaritokivi og det blei avgjort at okaritokivi var ein eigen art med vitskapleg namn Apteryx rowi.
Sørbrunkivi er delt inn i to underartar:
Det vitskaplege namnet for sørbrunkivi, Apteryx australis, er basert på gresk og latin. Apteryx tyder A- 'utan', pterux 'venger', og auster 'vinden frå sør', og -alis 'relatert til'. Australis tyder her 'relatert til sørleg vind' og ikkje Australia.[2]
Sørbrunkiviar er typisk mørkebrune på Stewart Island med variasjonar i meir gråbrunt i Fjordland og populasjonen i Haast er kjenneteikna av meir raudbrun fjørdrakt. Fjørene er smykka med raudbrune streker i lengderetninga.[1] Kroppslengda er på 45-55 cm, hoa veg 2.1-3.9 kg og hannen veg 1.6-2.8 kg. Nebbet er langt og slankt og svakt nedkurva. Som andre kiviar er denne arten eit nattdyr.
Til likskap med strutsefuglar, manglar dei brystbeinskam på brystbeinet, sternum, og dei har ein særeigen gane.[3] Denne fuglen har ingen gumpkjertel, og fjørene har ingen bistrålehakar. Dei har store vêrhår rundt nebbet, og har pygostyle som manglar halefjører.
Habitatet deira er tempererte og subtropiske skogar, grassletter, og buskland, jo tettare jo betre.[3] Dei er utbreidd over heile Stewart Island kor dei òg lever på sanddynene.[1]
Sørbrunkivi kommuniserer vokalt for å forsvare territoriet sitt. Dei vil òg synge duettar med kvarandre. Hannar har meir skingrande læte, hoer er hese og gutturale. Hannane er meir vokal og dei begge syng i ei oppreist stilling med beina strekt ut og nebbet peikande opp.[3]
Sørbrunkivi har eit langt tynnt nebb med nasebor ved spissen, som bidreg til å gje dei den utmerkte luktesansen deira. Dei nyttar luktesans meir enn synet og høyrsla til å søkje fram virvellause dyr, inkludert meitemark, biller larvar, sniglar, edderkoppar, skolopendrar og rettvengjer. Kråsen er veik og underutvikla grunna lite plantekost.[3]
Sørbrunkivi, som alle kiwiar, har to fungerande eggstokkar, men berre den venstre eggleiar er i funksjon, slik at egg frå begge eggstokkane passerer gjennom den venstre. Dette er ein monogam art og når eit par er gått saman, vil de forsvare territoriet sitt med varsellydar. Storleiken på territoria deira er mellom 5 og 43 hektar. Reiret blir lagt i hòler, eller skjerma under tett vegetasjon. Hoa legg 1-2 egg, vanlegvis berre eitt, kor hannen rugar i 90 dagar. Nokre dagar etter klekking vil ungen gå ut av reiret og finne føde på eiga hand, sjølv om det kan halde seg rundt foreldra i eit år. Når dei ikkje rugar egg, skjuler dei seg og kviler åleine på avskjerma plassar på bakkenivå.[3]
Etter at arten vart anerkjent av IUCN i 2000, blei dei klassifisert som sårbare.[1] Populasjonen er estimert til totalt 29 800 individ (2008) og er minkande.[1] Ein art av pungrev Trichosurus vulpecula, og røyskatt, et egga, røyskatt og kattar et ungar og ungfuglar. Vaksne er òg truga av hundar, ilderar og pungrevar åtakar både vaksne og ungar. Populasjonen på Stewart Island er stabil på grunn av mangel på desse rovdyra.[1]
Sørbrunkivi, Apteryx australis, òg kjent som tokoeka, er ein mellomstor kiviart på Sørøya på New Zealand og på Stewart Island sør for Sørøya. Sørbrunkivi tilhøyrer kivifamilien og er medlem av ordenen strutsefuglar, Struthioniformes. Kivifamilien er endemisk til New Zealand.
Sørbrunkivi eller brunkivi (Apteryx australis) er en flygeudyktig fugl i kivifamilien. Den er endemisk i New Zealand.
Brunkivien har to underarter.
Sørbrunkivien er 45-55 cm. lang. Hunnen veier 2,1 til 3,9 kg. Hannen veier 1,8 til 2,8 kg. Den er, som andre kivier, et nattaktivt dyr. Fargen er gråbrun.
Føden består av virvelløse dyr som meitemarker, edderkopper, billelarver, snegler, skolopendere og rettvinger.
Kivier er monogame fugler, så når de har dannet par vil de forsvare territoriene sine med varselslyder. Territoriene kan være mellom 4.9 ha. til 43 ha. Reirene bygges i huler dekket med tett vegetasjon. Hunnen legger 1 eller 2 egg, som regel bare ett, som hannen ruger i 90 dager. Etter noen få dager etter at kyllingen har klekket ut av egget forlater den reiret og finner mat selv. Den holder seg nær foreldrene i ca. et år.
Brunkivien lever på Sørøya (A. a. australis) og Stewart Island (A. a. lawryi). Den lever i skogsområder.
Sørbrunkivi eller brunkivi (Apteryx australis) er en flygeudyktig fugl i kivifamilien. Den er endemisk i New Zealand.
Multimedia w Wikimedia Commons Kiwi brunatny (Apteryx australis) – gatunek nielotnego ptaka z rodziny kiwi (Apterygidae).
Wyróżniono dwa podgatunki A. australis[3]:
Wyspa Południowa i Wyspa Stewart (Nowa Zelandia).
Żyje w parach. Nocny tryb życia. Żywi się owadami, robakami, owocami, czasem gadami i płazami. Młode przychodzą na świat dobrze rozwinięte. Opiekuje się nimi przez jakiś czas samiec. Nazwa tego ptaka pochodzi od dźwięku „kiwi”, którym samce nawołują samice w okresie godowym.
Według danych nowozelandzkiego departamentu ochrony przyrody, obecnie 9 na 10 piskląt wykluwających się w środowisku naturalnym pada ofiarą drapieżnych ssaków już w pierwszym roku życia.
Kiwi brunatny (Apteryx australis) – gatunek nielotnego ptaka z rodziny kiwi (Apterygidae).
Apteryx australis ou quiuí-marrom-do-sul (português brasileiro) ou quiuí-castanho-do-sul (português europeu)[2] é uma espécie de ave da família Apterygidae endêmica da Nova Zelândia.
A espécie foi descrita em 1813 por George Shaw. Historicamente incluiu a população do norte da ilha do Sul e da ilha do Norte, referida como Apteryx mantelli, entretanto, análises moleculares demonstraram que se tratava de duas espécies distintas.[3] Duas subespécies são reconhecidas: Apteryx australis australis na ilha do Sul e Apteryx australis lawryi em Stewart.[4]
A espécie está distribuída na ilha do Sul, nas regiões de Fiordland e Westland (próximo a Haast), e na ilha Stewart.[1]
Apteryx australis ou quiuí-marrom-do-sul (português brasileiro) ou quiuí-castanho-do-sul (português europeu) é uma espécie de ave da família Apterygidae endêmica da Nova Zelândia.
Kivi južný alebo kivi veľký alebo kivi hnedý (lat. Apteryx australis) je druh z čeľade kiviovité.
Pôvodne sa vyskytoval takmer na celom Novom Zélande. V súčasnosti je však tento robustný, hnedo sfarbený vták ohrozený odlesňovaním a introdukovanými predátormi, ako sú zdivené ošípané, psy, mačky a lasice. Pri zbere potravy sa pohybuje pomalou chôdzou, pričom sa končekom zobáka dotýka zeme a ňuchá. Zobák dokáže zasunúť do pôdy až do hĺbky 15 cm. Hľadá dážďovky, larvy hmyzu, stonôžky, ale zbiera aj opadané ovocie. Samica znáša jedno až dve vajcia, ktoré sú v pomere k jej telu veľmi veľké.
kivi veľký (Apteryx australis Shaw, 1813)
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Kivi južný
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Kivi južný
Kivi južný alebo kivi veľký alebo kivi hnedý (lat. Apteryx australis) je druh z čeľade kiviovité.
Pôvodne sa vyskytoval takmer na celom Novom Zélande. V súčasnosti je však tento robustný, hnedo sfarbený vták ohrozený odlesňovaním a introdukovanými predátormi, ako sú zdivené ošípané, psy, mačky a lasice. Pri zbere potravy sa pohybuje pomalou chôdzou, pričom sa končekom zobáka dotýka zeme a ňuchá. Zobák dokáže zasunúť do pôdy až do hĺbky 15 cm. Hľadá dážďovky, larvy hmyzu, stonôžky, ale zbiera aj opadané ovocie. Samica znáša jedno až dve vajcia, ktoré sú v pomere k jej telu veľmi veľké.
Sydkivi[2] (Apteryx australis) är en fågel i familjen kivier inom ordningen strutsfåglar.[3] Detta är den enda av kiviarterna som är aktiv både dag- och nattetid.[4]
Sydkivi delas in i två distinkta underarter som båda finns i Nya Zeeland:[3]
IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör sydkivi.
Wikispecies har information om Apteryx australis.
Sydkivi (Apteryx australis) är en fågel i familjen kivier inom ordningen strutsfåglar. Detta är den enda av kiviarterna som är aktiv både dag- och nattetid.
Ендемік Нової Зеландії. Вид поширений у густих лісах на заході Південного острова та на острові Стюарт.
Птах завдовжки 45-55 см. Самиці важать 2,1-3,9 кг. Самці менші — важать 1,6-2,8 кг. Забарвлення оперення сірого кольору з ледь помітними смугами. Дзьоб довгий та вузький, на кінці ледь зігнутий.
Як і інші представники ряду, цей вид живе в густих сирих лісах і веде нічний спосіб життя. Це єдиний вид ківі, який відкладає по два яйця. У рік відкладає до шести яєць. Яйце ківі бурого найбільше у порівнянні з яйцями інших видів ківі і важить до 450 г, близько 1/4 маси самого птаха. Висиджують яйця як самці, так і самиці.
Це незавершена стаття з орнітології.Apteryx australis là một loài chim trong họ Apterygidae.[3]
Apteryx australis là một loài chim trong họ Apterygidae.
Apteryx australis (Shaw, 1813)
Ареал
Южный ки́ви[1], или бурый киви[2], или обыкновенный киви[3] (лат. Apteryx australis) — нелетающая птица из рода лат. Apteryx семейства Apterygidae отряда кивиобразных (Apterygiformes). Местное маорийское название южного киви — Tokoeka.
Южный киви — эндемичный вид птиц, встречается исключительно в Новой Зеландии — на западном побережье Южного острова и на острове Стьюарт. Как и остальные представители отряда, этот вид живёт в густых сырых лесах и ведёт ночной образ жизни.
Самки южного киви при росте до 40 см весят до 3,1 кг. Самцы же заметно мельче, они весят приблизительно 2,3 кг. Оперение сероватое.
Занесён в международную Красную Книгу со статусом уязвимый (англ. Vulnerable).
Это единственный вид киви, который часто откладывает два, а иногда и три яйца, — всего до шести яиц в год. Яйцо южного киви самое крупное по сравнению с яйцами других видов киви и весит до 450 г, около 1/4 массы самой птицы. Высиживают яйца как самцы, так и самки. У киви острова Стьюарт, которые живут не парами, а небольшими стабильными группами, насиживанием яйца занимаются не только самец и самка, но и другие птицы из группы.
Ранее различали два подвида — Apteryx australis mantelli на Северном острове и более мелкий Apteryx australis australis на западном побережье Южного острова. По результатам новейших исследований митохондриальной ДНК, экологии, распространения и поведения этого вида киви было выдвинуто предположение, что это не один, а три разных вида. Птицам Северного острова определён статус самостоятельного вида — северный киви (A. mantelli)[4]. Небольшая (всего 200—250 птиц) популяция, обитающая в лесу Окарито на Южном острове, в 2003 году была выделена в отдельный вид — рови (A. rowi)[5].
По современной классификации, южный киви подразделяется на два подвида — Apteryx australis lowryi, который населяет остров Стьюарта, и Apteryx australis australis, который водится на западном побережье Южного острова:
Кариотип: 80 хромосом (2n)[6].
Южный ки́ви, или бурый киви, или обыкновенный киви (лат. Apteryx australis) — нелетающая птица из рода лат. Apteryx семейства Apterygidae отряда кивиобразных (Apterygiformes). Местное маорийское название южного киви — Tokoeka.
