Trechnites is een geslacht van vliesvleugeligen uit de familie Encyrtidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Carl Gustaf Thomson.
Het zijn erg kleine insecten (lengte 1 à 2 mm). Het zijn parasitoïden van bladvlooien en sommige soorten komen in aanmerking voor de biologische bestrijding van schadelijke soorten bladvlooien.[1]
Het geslacht Trechnites omvat de volgende soorten:
Het is een kosmopolitisch geslacht waarvan vijf soorten in Europa voorkomen: T. sadkai, T. flavipes, T. alni, T. fuscitarsis en T. insidiosus.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesTrechnites is een geslacht van vliesvleugeligen uit de familie Encyrtidae. De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Carl Gustaf Thomson.
Het zijn erg kleine insecten (lengte 1 à 2 mm). Het zijn parasitoïden van bladvlooien en sommige soorten komen in aanmerking voor de biologische bestrijding van schadelijke soorten bladvlooien.
Латинское название Trechnites Thomson, 1876[1] Синонимы[2][3]
Поиск изображений
на Викискладе
Trechnites (лат.) — род мелких паразитических хальцидоидных наездников из семейства Encyrtidae. Около 20 видов. Встречаются повсеместно[4]. В Европе 5 видов[5].
Для фауны бывшего СССР указывалось 5 видов. Длина около 1—2 мм. Жвалы 4-зубые. Тело тёмное с металлическим блеском. На щите среднеспинке расположены парапсидальные бороздки. Жгутик усика 6-члениковый (в целом, весь усик включает 10 сегментов). Лапки 5-члениковые. Эндопаразиты личинок листоблошек (Psylloidea) из группы равнокрылых насекомых (Homoptera)[2]. По этой причине, вид T. insidiosus (= psyllae) был в 1965 году интродуцирован из Швейцарии в Калифорнию (США) для использования в биологической борьбе с таким вредителем как листоблошка Cacopsylla pyricola Föerster[4].
Trechnites (лат.) — род мелких паразитических хальцидоидных наездников из семейства Encyrtidae. Около 20 видов. Встречаются повсеместно. В Европе 5 видов.