الأسماء في صفحات التنقل
Buckleria paludum, the European sundew moth, is a moth of the family Pterophoridae first described by Philipp Christoph Zeller in 1839. It is found in Asia and Europe.
The wingspan is about 12 millimetres (0.47 in).[2] In western Europe, adults are found from June to August, flying low on the ground in the afternoon and again from dusk when it comes to light. There are two generations per year.[3]
The larvae feed on the leaves and pods of a carnivorous plant, the round-leaved sundew (Drosera rotundifolia), leaving deposits of green frass.[2]
It has a wide range in the Palearctic and Oriental region and is found from Europe to Japan, as well as India and Sri Lanka.
Buckleria paludum, the European sundew moth, is a moth of the family Pterophoridae first described by Philipp Christoph Zeller in 1839. It is found in Asia and Europe.
De zonnedauwvedermot (Buckleria paludum) is een vlinder uit de familie vedermotten (Pterophoridae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1839 door Zeller.
De soort komt voor in Europa.
Bronnen, noten en/of referenties
Piórolotek bagniczek (Buckleria paludum) – gatunek motyla z rodziny piórolotkowatych[1]. Ściśle związany z torfowiskami monofag rosiczki okrągłolistnej, w Polsce uznany za gatunek narażony na wyginięcie[2].
Gatunek rozsiedlony w niemal całej Palearktyce oraz w Azji południowej[2]. W Europie wykazywany był ze Skandynawii, Rosji, krajów nadbałtyckich, Polski, Słowacji, Czech, Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Luksemburga, Wielkiej Brytanii, Francji i Hiszpanii[3].
W Polsce spotykany na pojedynczych, izolowanych stanowiskach. Przed 1950 rokiem gatunek podawany był z Pomorza Zachodniego (okolice Szczecina i Stargardu), Dolnego Śląska (w pobliżu Zgorzelca i Rościsławic), Wielkopolski (okolice Poznania) i Małopolski (Myszków). Stanowiska te mają obecnie znaczenie wyłącznie historyczne[2][4]. Po 1950 roku jego występowanie stwierdzono na siedmiu stanowiskach: w Puszczy Białowieskiej, w Poleskim Parku Narodowym, na Pogórzu Dynowskim (Rezerwat Brodoszurki), w rejonie Rzepina (województwo lubuskie), w okolicach Ostródy i Jakunówka w województwie warmińsko-mazurski oraz w pobliżu Szczercowa w województwie łódzkim[2][5][4].
Skrzydła o rozpiętości 13–15 mm, budowy typowej dla rodziny Pterophoridae – wąskie, podzielone na płaty i zaopatrzone w długą strzępinę. Przednie skrzydło brunatnoszare z oliwkowym odcieniem i deseniem w formie niebiesko połyskujących białych przepasek. Składa się z dwóch płatów (piórek) rozdzielonych wcięciem sięgającym poniżej połowy jego długości. Tylne skrzydło ciemno szarobrunatne, podzielone na trzy piórka oddzielone dwoma wcięciami sięgającymi jednej trzeciej (przednie) i jednej ósmej długości skrzydła (tylne). Strzępina skrzydeł z rysunkiem złożonym z białych, szarych i czarnych prążków. Nogi oraz odwłok długie i cienkie. Głowa i przednia część tułowia ciemno szarobrunatne, tylna część tułowia i pierwszy segment odwłoka – białawe z brunatną linią w górnej części. Pozostałe segmenty odwłoka żółtoczarne z dwiema liniami białawych kresek po stronie grzbietowej[1].
Gąsienica zielonkawa lub żółtawa z czerwonym deseniem po stronie grzbietowej[1]. Poczwarka zielona, również z czerwonymi znaczeniami po stronie grzbietowej[1].
Gatunek zasiedla wyłącznie torfowiska wysokie i torfowiska przejściowe. Jedyną rośliną żywicielską gąsienic jest rosiczka okrągłolistna (niektóre źródła wymieniają również rosiczkę długolistną[1])[2]. Samice składają jaja na dolnej stronie blaszek liściowych, unikając w ten sposób schwytania. Rozwijająca się gąsienica pożera stopniowo liść, zaczynając od jego brzegu[2]. Zjadane są również włoski chwytne znajdujące się na górnej powierzchni liści[1]. Przepoczwarczenie następuje na pędzie kwiatostanowym rośliny żywicielskiej[2].
W ciągu roku rozwijają się dwa pokolenia – dorosłe owady obserwować można w czerwcu (I pokolenie) oraz sierpniu (II pokolenie), przejawiają one aktywność wieczorem i w nocy, w dzień zazwyczaj tylko przy pochmurnej pogodzie[2].
W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt – Bezkręgowce gatunek uznany został za narażony na wyginięcie (kategoria VU). Ustąpił na wielu wcześniej znanych stanowiskach, przewiduje się również stopniowe wymieranie obecnie obserwowanych populacji. Głównym czynnikiem zagrożenia jest degradacja jego siedlisk, przede wszystkim osuszanie torfowisk, powodujące sukcesje gatunków drzewiastych i ustępowanie otwartych przestrzeni z udziałem rośliny pokarmowej. Dodatkowym zagrożeniem może być eksploatacja torfu[2].
W celu ochrony gatunku konieczne jest zachowanie zasiedlonych torfowisk we właściwym stanie, w szczególności utrzymanie w ich obrębie odpowiednich stosunków wodnych[2].
Piórolotek bagniczek (Buckleria paludum) – gatunek motyla z rodziny piórolotkowatych. Ściśle związany z torfowiskami monofag rosiczki okrągłolistnej, w Polsce uznany za gatunek narażony na wyginięcie.
Buckleria paludum là một loài bướm đêm thuộc họ Pterophoridae. Loài này phân bố trên một dải rộng ở các miền Cổ bắc và Đông phương và được tìm thấy từ châu Âu đến Nhật Bản, cũng như Ấn Độ và Sri Lanka.
Sải cánh dài khoảng 12 mm. Ở Tây Âu, con trưởng thành bay vào tháng 6 và tháng 8, chúng bay chủ yếu vào lúc trời tối. Có hai lứa trưởng thành một năm.
Ấu trùng ăn Drosera rotundifolia.
Bài viết về phân họ bướm đêm Pterophorinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Buckleria paludum là một loài bướm đêm thuộc họ Pterophoridae. Loài này phân bố trên một dải rộng ở các miền Cổ bắc và Đông phương và được tìm thấy từ châu Âu đến Nhật Bản, cũng như Ấn Độ và Sri Lanka.
Sải cánh dài khoảng 12 mm. Ở Tây Âu, con trưởng thành bay vào tháng 6 và tháng 8, chúng bay chủ yếu vào lúc trời tối. Có hai lứa trưởng thành một năm.
