الأسماء في صفحات التنقل
Costaceae ye una familia de plantes del orde Zingiberales. Consta de siete xéneros con cerca de 100 especies y toes atópense en zones tropicales d'Asia, África y América. Pueden ser reconocíes ensin necesidá de la flor o'l frutu: tien fueyes con lígula con vaina zarrada iguaes nuna única espiral a lo llargo del tarmu. Les sos inflorescencies son trupes, con forma d'espiga y capitaes, y tienen grandes bráctees, y les sos flores son monosimétricas y tienen un gran labelo y un únicu estame, col estilu faciendo un percorríu ente los dos metaes de la gran antera. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009[4]) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba[3]).
Esta familia ye única ente los miembros de Zingiberales, yá que les sos especies tienen cinco estaminodios fundíos y nun contién aceites arumosos. La forma manera del estame funciona p'atraer polinizadores. Les flores son solitaries o aconceyaes n'inflorescencies. Les fueyes son simples. La fruta ye una baga o una cápsula. El rizoma ye carnosu con raigañu tuberosa.
Vezu: son plantes caulescentes (dacuando acaulescentes). Usualmente presenten un rizoma, glabres o de cutiu con pelos multicelulares, uniseriaos (dacuando unicelulares), producen oxalato de calciu mas non rafidios, non arumoses.
Tarmu: Presenten tarmos aéreos simples o dacuando ramificaos en disposición helicoidal. Vasos con plaques escalariformes, confinaos a los raigaños o dacuando en dellos tarmos.
Fueyes: simples, dispuestes helicoidalmente, con una lígula ventral, una vaina curtia (pero depués espandida) y un bien curtiu, pero definíu peciolu. Llámina con una prominente vena media y numberoses venes llaterales de disposición paralelu-pinnada, o dacuando (en Monocostus) con venación más o menos paralela.
Flores: Inflorecescencias terminales, con bráctees, axuntaes nuna trupa cabezuela o espiga o dacuando flores solitaries que nacen de la axila de les fueyes cimeres (Monocostus). Flores perfectes (polinizaes por inseutos o esperteyos), epígenas, irregulares pero bilateralmente simétriques (zigomórficas), fundamentalmente trímeras pero con un adroecio modificáu, un solu estame funcional (polinífero); 3 sépalos los, verdes non petaloideos; 3 pétalos, desiguales, connaos formando un tubu lobáu.
Androcéu: ancestralmente de 6 estames, en 2 ciclos de 3, pero namái l'estame medial (adaxial) del ciclu internu ye funcional. Los otros 2 estames del ciclu internu más los 3 del ciclu esternu, fundir pa formar un gran y petaloideo labelo, que puede ser trilobáu o pentalobáu. L'estame fértil espandíu y petaloideo, porta 2 sacos polínicos sobre la so superficie interna. Sacos polínicos biesporangiaos.
Polen: 2-colpáu o pantoporáu (5-16 poros).
Xinecéu: compuestu de 3 carpelos fundíos formando unu solu; ovariu ínfero, trilocular con placentación axilar, dacuando unu de los carpelos ta atrofiáu, quedando un ovariu bilocular; Estilu terminal, delgáu, elongado; estigma húmedu. Óvulos anátropos. Desarrollu de endosperma helobial.
Frutu: cápsula.
De distribución pantropical, especialmente representaes n'América y Papuasia-Australia.
Specht (2005[5]) afonda sobre la evolución de la bioloxía floral y la polinización en Costaceae (ver tamién Kay et al. 2005,[6] Kay y Schemske 2003). La polinización por colibríes paez ser particularmente importante no que fai a facilitar la diversificación de Costus neotropicales, pero les abeyes euglossinas tamién son polinizadores Specht (2005[5]).
En munchos casos hai nectarios extraflorales nes bráctees de les inflorescencies que son visitaes por formigues (Specht (2005[5]). Les especies con granes tremaes por formigues son comunes nesti cláu (Lengyel et al. 2010).
La familia foi reconocida pol APG III (2009[4]), el Linear APG III (2009[1]) asignó-y el númberu de familia 88. La familia yá fuera reconocida pol APG II (2003[7]).
4 xéneros a xineru del 2011 (sensu Royal Botanic Gardens, Kew[2] citáu nel APWeb[3] ):
La diverxencia dientro del grupu corona Costaceae pue ser datada d'unos 47 millones d'años (Janssen y Bremer 2004[8] ) o 73-58 millones d'años (Specht 2005,[9] 2006a[10]). Specht (2006[11]) alderica en detalle la diversificación y la biogeografía de la familia.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Costaceae ye una familia de plantes del orde Zingiberales. Consta de siete xéneros con cerca de 100 especies y toes atópense en zones tropicales d'Asia, África y América. Pueden ser reconocíes ensin necesidá de la flor o'l frutu: tien fueyes con lígula con vaina zarrada iguaes nuna única espiral a lo llargo del tarmu. Les sos inflorescencies son trupes, con forma d'espiga y capitaes, y tienen grandes bráctees, y les sos flores son monosimétricas y tienen un gran labelo y un únicu estame, col estilu faciendo un percorríu ente los dos metaes de la gran antera. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba).
Costaceae és una família de plantes amb flors monocotiledònies pantropical. Pertanyen a l'ordre Zingiberals. Té 7 gèneres amb unes 100 espècies. Es troben en llocs de clima tropical d'Àsia, Àfrica, Amèrica central i Amèrica del Sud.
Les espècies de les Costaceae són les úniques dins de l'ordre Zingiberals en tenir els estaminoides fusionats en grups de cins en lloc de grups de dos i a més les Costaceae no contenne olis aromàtics. El seu fruit és una baia o una càpsula. El seu rizoma és carnós amb arrels tuberoses
Costaceae és una família de plantes amb flors monocotiledònies pantropical. Pertanyen a l'ordre Zingiberals. Té 7 gèneres amb unes 100 espècies. Es troben en llocs de clima tropical d'Àsia, Àfrica, Amèrica central i Amèrica del Sud.
Les espècies de les Costaceae són les úniques dins de l'ordre Zingiberals en tenir els estaminoides fusionats en grups de cins en lloc de grups de dos i a més les Costaceae no contenne olis aromàtics. El seu fruit és una baia o una càpsula. El seu rizoma és carnós amb arrels tuberoses
Kostusovité (Costaceae) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu zázvorníkotvaré (Zingiberales).
Jsou to vytrvalé byliny s oddenky, mohou to být pozemní rostliny i epifyty. Listy jsou jednoduché, střídavé, čtyřadě nebo spirálně uspořádané, normálního vzhledu nebo dužnaté, přisedlé nebo řapíkaté, s listovými pochvami. Čepele jsou čárkovité až vejčité, nedělené, celokrajné, žilnatina je zpeřená (zpeřeně souběžná), jazýček je přítomen. Jsou to jednodomé rostliny s oboupohlavnými květy. Květy jsou jednodtlivé nebo častěji uspořádány v květenstvích, ve vrcholících, klasech až hlávkách. Květy jsou výrazně dvoustranně souměrné, modifikované a jsou podepřeny (často barevnými) listeny, na kterých je extraflorální nektárium. Okvětí je rozlišeno na kalich a korunu. Kališní lístky jsou 3, jsou srostlé s tupými laloky. Koruna se skládá ze 3 lístků, které jsou srostlé a nestejné, střední lalok je často delší a vyhnutý. Fertilní tyčinka je jen 1, zbylých 5 jsou přeměněny na staminodia, jsou petaloidní (podobné koruně), srostlé a vytváří labellum, které je nápadnější než vlastní koruna. Jediný prašník srůstá po délce ve žlábku s čnělkou. Gyneceum je srostlé ze 3 plodolistů, je synkarpní, semeník je spodní. Plodem je tobolka nebo řidčeji oříšek až nažka[1][2].
Je známo asi 6 rodů a asi 110 druhů, z čehož zabírá asi 90 rod Costus. Jsou rozšířeny v tropech celého světa, nejvíce v Americe a na Nové Guineji[1].
Obrázky, zvuky či videa k tématu Costaceae ve Wikimedia Commons
Kostusovité (Costaceae) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu zázvorníkotvaré (Zingiberales).
Die Costaceae sind eine Familie, die zur Ordnung der Ingwerartigen (Zingiberales) innerhalb der Einkeimblättrigen Pflanzen (Monokotyledonen) gehört. Die acht Gattungen mit 110 bis 120 Arten, die man seit 2010 unterscheidet, sind in den Tropen fast weltweit verbreitet.
Im Gegensatz zu den Zingiberaceae duften bei den Costaceae die Pflanzen nicht aromatisch. Es werden kaum Arten der Costaceae vom Menschen genutzt. Ab und zu sind einzelne Arten als Zierpflanzen in tropischen Parks und Gärten zu sehen. Fast jeder Botanische Garten stellt einige Arten aus. Als Zimmerpflanzen wird man kaum Exemplare finden. Aus den Rhizomen von Hellenia speciosa (Syn.: Cheilocostus speciosus, Costus speciosus) wird Stärke gewonnen.
Es sind ausdauernde krautige Pflanzen mit Rhizomen. Einige Taxa sind sukkulent, andere sind Kletterpflanzen, wenige Arten sind Epiphyten. Sie sind nicht aromatisch im Gegensatz zu ihren Verwandten, den Ingwergewächsen (Zingiberaceae). Es werden lange, meist unverzweigte, bei einigen Arten verzweigte, meist spiralig gedrehte Stängel gebildet (keine „Pseudostämme“ wie beispielsweise bei den Musaceae). Die wechselständig und spiralig am Stängel angeordneten Laubblätter sind meist gegliedert in Blattstiel und Blattspreite. Die einfache Blattspreite ist schmal bis breit elliptisch, glatt oder behaart und ganzrandig. Die Blattscheide umhüllt den Stängel mindestens teilweise.
Die endständigen, zapfenähnlichen, ährigen oder seltener zymösen Blütenstände besitzen große, oft leuchtend gefärbte Hochblätter (Brakteen); bei wenigen Arten stehen die Blüten einzeln oder zu zweit. Die zwittrigen Blüten sind dreizählig und zygomorph. Die je drei Kelchblätter und Kronblätter sind frei. Von den ursprünglich sechs Staubblättern in jeder Blüte ist nur eines fruchtbar (fertil) mit breitem Staubfaden; die anderen fünf sind zu Staminodien umgewandelt, die zu einem Labellum, das größer ist als die Kronblätter, verwachsen sind. Drei Fruchtblätter sind zu einem unterständigen Fruchtknoten verwachsen mit vielen Samenanlagen je Fruchtknotenkammer. Die Bestäubung erfolgt durch Insekten (Entomophilie) oder Fledertiere (Chiropterophilie).
Die Blütenformel lautet: ↓ K ( 3 ) C ( 3 ) A 1 ( 5 S t ) G ( 3 ) ¯ {displaystyle downarrow ;K_{(3)};C_{(3)};A_{1}^{(5St)};G_{overline {(3)}}} 
Sie bilden meist zwei- oder dreikammerige Kapselfrüchte mit vielen Samen. Manchmal sind es auch Nussfrüchte. Die stärkehaltigen, schwarzen Samen und besitzen einen weißen oder gelben Arillus.
Die Verbreitung ist pantropisch, mit Schwerpunkten in der Neotropis und den Pazifischen Inseln.
Die Familie Costaceae enthält 110 bis 120 Arten. Seit Tomlinson 1962 enthielt die Familie nur vier Gattungen. 2006 wurden einige Arten der Gattung Costus s. l. in die drei neuen Gattungen Cheilocostus, Chamaecostus, Paracostus gestellt, 2013 ersetzt der Gattungsname Hellenia den Gattungsname Cheilocostus, so dass gleich viele, also sieben Gattungen zur Familie Costaceae gehören:[1][2][3]
Blütenstand und Blüte von Costus malortieanus
Habitus
Blütenstand
Blütenstand
Die Costaceae sind eine Familie, die zur Ordnung der Ingwerartigen (Zingiberales) innerhalb der Einkeimblättrigen Pflanzen (Monokotyledonen) gehört. Die acht Gattungen mit 110 bis 120 Arten, die man seit 2010 unterscheidet, sind in den Tropen fast weltweit verbreitet.
Im Gegensatz zu den Zingiberaceae duften bei den Costaceae die Pflanzen nicht aromatisch. Es werden kaum Arten der Costaceae vom Menschen genutzt. Ab und zu sind einzelne Arten als Zierpflanzen in tropischen Parks und Gärten zu sehen. Fast jeder Botanische Garten stellt einige Arten aus. Als Zimmerpflanzen wird man kaum Exemplare finden. Aus den Rhizomen von Hellenia speciosa (Syn.: Cheilocostus speciosus, Costus speciosus) wird Stärke gewonnen.
Костус котыр (латин Costaceae) — имбирь чукöрса быдмӧг котыр. Костусъяс 7 увтыр да 100 сикас. Сійӧ быдмӧ Азияын, Африкаын, Шöрвыв да Лунвыв Америкаын.
Костус котыр (лат. Costaceae) — быдмассэзлöн имбирь чукöрись котыр. Костуссэз 7 увтыр да 100 вид. Костуссэз пантасьӧ Азияын, Африкаын, Медшöр да Лунвыв Америкаын.
Костус котыр (лат. Costaceae) — быдмассэзлöн имбирь чукöрись котыр. Костуссэз 7 увтыр да 100 вид. Костуссэз пантасьӧ Азияын, Африкаын, Медшöр да Лунвыв Америкаын.
Костус котыр (латин Costaceae) — имбирь чукöрса быдмӧг котыр. Костусъяс 7 увтыр да 100 сикас. Сійӧ быдмӧ Азияын, Африкаын, Шöрвыв да Лунвыв Америкаын.
Costaceae, known as the Costus family or spiral gingers, is a family of pantropical monocots. It belongs to the order Zingiberales, which contains horticulturally and economically important plants such as the banana (Musaceae), bird-of-paradise (Strelitziaceae), and edible ginger (Zingiberaceae). The seven genera in Costaceae together contain about 143 known species[2] (1 in Monocostus, 2 in Dimerocostus, 16 in Tapeinochilos, 2 in Paracostus, c. 8 in Chamaecostus, c. 5 in Hellenia, and c. 80 in Costus).[3] They are native to tropical climates of Asia, Africa, Central America, and South America. Several species are frequently found in cultivation.
The simple leaves are entire and spirally arranged, with those toward the base of the stem usually bladeless. Leaf bases have a closed sheath with a ligule, or projection at the top of the sheath.
Costaceae is different from the other families of Zingiberales in that its species have 5 fused staminodes, rather than 2 or 3, and the Costaceae contain no aromatic oils. The fused infertile stamens form a large petaloid labellum that often functions to attract pollinators. The flowers are solitary in Monocostus. In the other genera, the flowers are borne in a terminal spike that ranges from elongate to nearly capitate. Each flower is subtended by a large bract. The fruit is a berry or capsule. The rhizome is fleshy with tuberous roots.
Costaceae
Cannariae StrelitziineaePhylogenetic tree of the family.
Costaceae
Tapeinochilos ananassae (wax ginger)
Cheilocostus speciosus (crêpe ginger)
_-_Bukidnon,_Philippines_01.jpg)
Spirally arranged leaves of wild Cheilocostus speciosus
Costaceae, known as the Costus family or spiral gingers, is a family of pantropical monocots. It belongs to the order Zingiberales, which contains horticulturally and economically important plants such as the banana (Musaceae), bird-of-paradise (Strelitziaceae), and edible ginger (Zingiberaceae). The seven genera in Costaceae together contain about 143 known species (1 in Monocostus, 2 in Dimerocostus, 16 in Tapeinochilos, 2 in Paracostus, c. 8 in Chamaecostus, c. 5 in Hellenia, and c. 80 in Costus). They are native to tropical climates of Asia, Africa, Central America, and South America. Several species are frequently found in cultivation.
Costaceae es una familia de plantas del orden Zingiberales. Consta de siete géneros con cerca de 100 especies y todas se encuentran en zonas tropicales de Asia, África y América. Pueden ser reconocidas sin necesidad de la flor o el fruto: posee hojas con lígula con vaina cerrada arregladas en una única espiral a lo largo del tallo. Sus inflorescencias son densas, con forma de espiga y capitadas, y poseen grandes brácteas, y sus flores son monosimétricas y poseen un gran labelo y un único estambre, con el estilo haciendo un recorrido entre las dos mitades de la gran antera. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009[4]) y el APWeb (2001 en adelante[3]).
Esta familia es única entre los miembros de Zingiberales, ya que sus especies tienen cinco estaminodios fundidos y no contiene aceites aromáticos. La forma estéril del estambre funciona para atraer polinizadores. Las flores son solitarias o reunidas en inflorescencias. Las hojas son simples. La fruta es una baya o una cápsula. El rizoma es carnoso con raíz tuberosa.
Hábito: son plantas caulescentes (a veces acaulescentes). Usualmente presentan un rizoma, glabras o a menudo con pelos multicelulares, uniseriados (a veces unicelulares), producen oxalato de calcio mas no rafidios, no aromáticas.
Tallo: Presentan tallos aéreos simples o a veces ramificados en disposición helicoidal. Vasos con placas escalariformes, confinados a las raíces o a veces en algunos tallos.
Hojas: simples, dispuestas helicoidalmente, con una lígula ventral, una vaina corta (pero luego expandida) y un muy corto, pero definido pecíolo. Lámina con una prominente vena media y numerosas venas laterales de disposición paralelo-pinnada, o a veces (en Monocostus) con venación más o menos paralela.
Flores: Inflorecescencias terminales, con brácteas, reunidas en una densa cabezuela o espiga o a veces flores solitarias que nacen de la axila de las hojas superiores (Monocostus). Flores perfectas (polinizadas por insectos o murciélagos), epígenas, irregulares pero bilateralmente simétricas (zigomórficas), fundamentalmente trímeras pero con un adroecio modificado, un solo estambre funcional (polinífero); 3 sépalos, verdes no petaloideos; 3 pétalos, desiguales, connados formando un tubo lobado.
Androceo: ancestralmente de 6 estambres, en 2 ciclos de 3, pero solo el estambre medial (adaxial) del ciclo interno es funcional. Los otros 2 estambres del ciclo interno más los 3 del ciclo externo, se fusionan para formar un gran y petaloideo labelo, el cual puede ser trilobado o pentalobado. El estambre fértil expandido y petaloideo, porta 2 sacos polínicos sobre su superficie interna. Sacos polínicos biesporangiados.
Polen: 2-colpado o pantoporado (5-16 poros).
Gineceo: compuesto de 3 carpelos fusionados formando uno solo; ovario ínfero, trilocular con placentación axilar, a veces uno de los carpelos está atrofiado, quedando un ovario bilocular; Estilo terminal, delgado, elongado; estigma húmedo. Óvulos anátropos. Desarrollo de endosperma helobial.
Fruto: cápsula.
La diversidad taxonómica de Zingiberales está presentada en la flora global hasta géneros editada por Kubitzki (1998[5]). En cada región hay floras locales, en las regiones hispanoparlantes esperablemente en español, que si se encuentran en la región, describen los Zingiberales y los géneros y especies de Costaceae presentes en la región que la flora abarca, que pueden ser consultadas en instituciones dedicadas a la botánica con bibliotecas accesibles al público como los jardines botánicos. Las floras pueden ser antiguas y no encontrarse en ellas las últimas especies descriptas en la región, por lo que una consulta a la última literatura taxonómica primaria (las últimas monografías taxonómicas, revisiones taxonómicas y los últimos inventarios de las especies en la región) o con un especialista local que esté al tanto de ellas puede ser necesaria. Los últimos volúmenes de las floras más modernas usualmente siguen una clasificación basada en el APG -pueden tener algunas diferencias-, pero muchas familias como pueden encontrarse en floras y volúmenes más antiguos sufrieron cambios importantes en los grupos que las componen o incluso en su concepto taxonómico por lo que una comparación con la circunscripción como aquí dada puede ser necesaria para sincronizarlas.
A continuación se repasará brevemente la diversidad de Costaceae. Su función es tener una imagen de cada familia al leer las secciones de Ecología, Filogenia y Evolución.
De distribución pantropical, especialmente representadas en América y Papuasia-Australia.
Specht (2005[6]) ahonda sobre la evolución de la biología floral y la polinización en Costaceae (véase también Kay et al. 2005,[7] Kay y Schemske 2003). La polinización por colibríes parece haber sido particularmente importante en lo que respecta a facilitar la diversificación de Costus neotropicales, pero las abejas euglossinas también son polinizadores Specht (2005[6]).
En muchos casos hay nectarios extraflorales en las brácteas de las inflorescencias que son visitadas por hormigas (Specht (2005[6]). Las especies con semillas dispersadas por hormigas son comunes en este clado (Lengyel et al. 2010).
La familia fue reconocida por el APG III (2009[4]), el Linear APG III (2009[1]) le asignó el número de familia 88. La familia ya había sido reconocida por el APG II (2003[8]).
4 géneros a enero del 2011 (sensu Royal Botanic Gardens, Kew[2] citado en el APWeb[3]):
La divergencia dentro del grupo corona Costaceae puede ser datada de unos 47 millones de años (Janssen y Bremer 2004[9] ) o 73-58 millones de años (Specht 2005,[10] 2006a[11]). Specht (2006[12]) discute en detalle la diversificación y la biogeografía de la familia.
_2.jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: 
|fechaacceso= requiere |url= (ayuda) Costaceae es una familia de plantas del orden Zingiberales. Consta de siete géneros con cerca de 100 especies y todas se encuentran en zonas tropicales de Asia, África y América. Pueden ser reconocidas sin necesidad de la flor o el fruto: posee hojas con lígula con vaina cerrada arregladas en una única espiral a lo largo del tallo. Sus inflorescencias son densas, con forma de espiga y capitadas, y poseen grandes brácteas, y sus flores son monosimétricas y poseen un gran labelo y un único estambre, con el estilo haciendo un recorrido entre las dos mitades de la gran antera. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 en adelante).
Costaceae on trooppinen kasviheimo, joka kuuluu koppisiemenisten Zingiberales-lahkoon. Heimoon kuuluvat mm. kostukset (Costus).[1]
Heimon kasvit ovat varrellisia, joskus jopa haaroittuvia yksisirkkaisruohoja. Lehtitupessa on ilmakanavia, jotka puuttuvat ruodista ja lavasta. Lehdet sijaitsevat yhdessä spiraalikierteisessä rivissä ja ovat umpitupellisia ja kielekkeellisiä. Kukinto on tähkämäinen tai mykerömäinen, haaraton, tai harvemmin kukat ovat yksittäin. Kukkien kookkaissa tukilehdissä on usein mesiäisiä. Kukat ovat vastakohtaisia, ja kookashuulisia. Heteitä on vain yksi, jonka kookkaan ponnen puoliskojen välistä emiön luotti kulkee. Sikiäimen päällä tai lähimain sen päällä sijaitsee haarainen ja putkimainen mesiäinen. Luotissa on rimpsuinen uloke. [2]
Costaceae kasvaa trooppisessa vyöhykkeessä erityisesti Amerikassa ja Uuden-Guinean ja Australian alueilla. [3]
Heimossa on kuusi sukua ja 110 lajia. Suurin on kostusten suku (Costus), jossa lajeista on enemmistö: 90 lajia. Lähin sukulaisheimo on inkiväärikasvit (Zingiberaceae).[4]
Suvut: [5]
Monocostus uniflorus, lehtiasento
Tapeinochilos ananassae, kukinto.
Costaceae on trooppinen kasviheimo, joka kuuluu koppisiemenisten Zingiberales-lahkoon. Heimoon kuuluvat mm. kostukset (Costus).
La famille des Costacées regroupe des plantes monocotylédones de l'ordre des Zingiberales qui comporte de cent à deux cents espèces réparties en 4 à 7 genres.
Ce sont des plantes herbacées, pérennes, rhizomateuses, terrestres ou épiphytes des régions tropicales.
Le nom vient du genre Costus dérivé du latin costum et du grec κοστος / kostos, possiblement de kust (en arabe : كُوسْة, kuwsẗ?), censé nommer une plante indienne aux racines aromatiques[1]. Mais attribuer ce nom à une plante précise est difficile. De fait, en 1751, l'encyclopédiste Louis de Jaucourt décrit ainsi l’ambiguïté de ce nom botanique :
« Le costus des Grecs, des Latins, des Arabes, est un même nom qu’ils ont donné à différentes racines, & qu’il est impossible de connaitre aujourd’hui. L’homonymie en Botanique, fait un chaos qu’on ne débrouillera jamais. Louis de Jaucourt[2]. »
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (22 avr. 2010)[3] et NCBI (22 avr. 2010)[4] :
Selon Angiosperm Phylogeny Website (22 avr. 2010)[5] cette famille comporte 110 espèces dans les genres :
Selon DELTA Angio (22 avr. 2010)[6] :
Selon ITIS (22 avr. 2010)[7] :
Selon NCBI (22 avr. 2010)[4] :
La famille des Costacées regroupe des plantes monocotylédones de l'ordre des Zingiberales qui comporte de cent à deux cents espèces réparties en 4 à 7 genres.
Ce sont des plantes herbacées, pérennes, rhizomateuses, terrestres ou épiphytes des régions tropicales.
Kostusovke (lat. Costaceae), biljna porodica u redu đumbirolike koja ime dobiva po rodu kar ili kostus (Costus), trajnicama i polugrmovima, a uz nju pripadaju joj još nekoliko rodova [1]
Kostusovke su raširtene u tropskim krajevima Amerike, Afrike, Azije i sjeveroistoku Australije.[2]
Kostusovke (lat. Costaceae), biljna porodica u redu đumbirolike koja ime dobiva po rodu kar ili kostus (Costus), trajnicama i polugrmovima, a uz nju pripadaju joj još nekoliko rodova
Kostusovke su raširtene u tropskim krajevima Amerike, Afrike, Azije i sjeveroistoku Australije.
Costaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Zingiberales, klad commelinids (core Monokotil).
Costaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Zingiberales, klad commelinids (core Monokotil).
Le Costacee (Costaceae Nakai, 1941 sono una famiglia di piante angiosperme monocotiledoni dell'ordine Zingiberales.[1]
La famiglia comprende i seguenti generi:[2]
Le Costacee (Costaceae Nakai, 1941 sono una famiglia di piante angiosperme monocotiledoni dell'ordine Zingiberales.
Costaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt de laatste decennia algemeen erkend door systemen voor plantensystematiek, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003). Eerder werden deze planten vaak geplaatst in de familie Zingiberaceae.
Het is een niet al te grote familie van honderd tot tweehonderd soorten in waarschijnlijk vier genera. De verspreiding is pantropisch.
Costaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt de laatste decennia algemeen erkend door systemen voor plantensystematiek, en zo ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003). Eerder werden deze planten vaak geplaatst in de familie Zingiberaceae.
Het is een niet al te grote familie van honderd tot tweehonderd soorten in waarschijnlijk vier genera. De verspreiding is pantropisch.
Costaceae er en plantefamilie i ordenen Zingiberales. Den omfatter 7 slekter med om lag 100 arter. Artene er ofte svært fargerike og prydelige, ofte med røde blomster.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Costaceae er en plantefamilie i ordenen Zingiberales. Den omfatter 7 slekter med om lag 100 arter. Artene er ofte svært fargerike og prydelige, ofte med røde blomster.
Multimedia w Wikimedia Commons Kostowcowate (Costaceae) – rodzina bylin z rzędu imbirowców. Należy do niej 7 rodzajów ze 137 gatunkami, większość z nich należy do rodzaju Costus[3]. Przedstawiciele występują w całej strefie tropikalnej, największe zróżnicowanie osiągając w tropikalnej części Ameryki Południowej oraz w rejonie Nowej Gwinei[1]. Szereg gatunków z rodzaju Costus uprawianych jest jako rośliny ozdobne, wykorzystywanych jest jako warzywa i rośliny lecznicze[4].
Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd imbirowce (Zingiberales), rodzina Costaaceae. Rodzina stanowi grupę siostrzaną dla imbirowatych (Zingiberaceae)[1]:
imbirowcebananowate Musaceae
helikoniowate Heliconiaceae
strelicjowate Streliziaceae
paciorecznikowate Cannaceae
marantowate Marantaceae
imbirowate Zingiberaceae
kostowcowate Costaceae
Kostowcowate (Costaceae) – rodzina bylin z rzędu imbirowców. Należy do niej 7 rodzajów ze 137 gatunkami, większość z nich należy do rodzaju Costus. Przedstawiciele występują w całej strefie tropikalnej, największe zróżnicowanie osiągając w tropikalnej części Ameryki Południowej oraz w rejonie Nowej Gwinei. Szereg gatunków z rodzaju Costus uprawianych jest jako rośliny ozdobne, wykorzystywanych jest jako warzywa i rośliny lecznicze.
A família Costaceae contem sete gêneros (Costus, Cheilocostus, Chamaecostus,Paracostus, Dimerocostus, Monocostus e Tapeinochilos) e mais de 120 espécies, muitas cultivadas para o comércio de flores de corte, plantas de vaso ou para uso em paisagismo.
Na literatura, exceto sob o aspecto da taxonomia, raros são os trabalhos com Costaceae, incluindo no caso, informações sobre descritores que permitam subsidiar avaliações de genótipos superiores decorrentes dos programas de pré e de melhoramento Institucionais.
Costaceae: O nome da família tem a sua origem no gênero Costus L. O nome do gênero se origina da palavra grega Kostas ("Koost" em árabe);que era o nome usado para uma erva indiana usada em perfumaria e medicamentos.
Formada por plantas herbáceas, perenes, rizomatosas, de crescimento simpodial, entouceiradas por pseudocaules semisuculentos, marcados por entrenós bem visíveis. Folhas decorativas, simples, limbo inteiro, alternas espiraladas, uninérveas ou peniparalelinérveas, nas cores verde, avermelhada ou variegada, conforme a espécie. Inflorescência cimosa, terminal, com flores protegidas por brácteas densas, formando uma estrutura espiciforme, raramente isoladas; flores vistosas, bissexuadas, zigomorfas, diclamídeas e heteroclamídeas; cálice e corola trímeros, gamossépalo e gamopétala respectivamente, com uma pétala maior que as demais; prefloração imbricada; 1 estame e 5 estaminódios, petalóides, unidos entre si, comumente mais vistoso do que o cálice e corola, nectários septais presentes; gineceu gamocarpelar, geralmente tricarpelar, ovário ínfero, freqüentemente trilocular, placentação axial com lóculos pluriovulados. Fruto do tipo cápsula, envolvendo várias sementes com arilos.
Apresenta uma distribuição pantropical com a diversidade centrada na America, além da Malásia e Índia.
Redução do androceu a um único estame funcional, presença de estaminódios conspícuos, sementes com mais perisperma que andosperma, ausência de rafídeos nos tecidos vegetais e nas folhas que não se rasgam facilmente. Um único estame funcional envolvendo parte do estilete, presença de lígula no ápice da bainha das folhas, sépalas conatas, estaminódios fusionados e redução de 2 a 3 estigmas.
Plantas hermafroditas. Nectários florais presentes. Secreção de néctar do gineceu (de nectários septais, muitas vezes dois bem desenvolvido e uma reduzida). Polinização Entomófila, ou por morcegos.
A Colômbia, com 35 espécies, é o pais com maior riqueza de Costaceae no neotropico, provavelmente devido a possuir uma grande diversidade de habitats úmidos situados em altitudes baixar e medias.
Alguns gêneros apresentam importância no uso medicinal, por exemplo a Costus spitacus, é originária do Brasil e apresenta propriedades farmacológicas e fitoterápicas, e é usada na medicina popular.
A maior ameaça da sobrevivência de todos os organismos existentes, sejam eles plantas ou animais, é a destruição ambiental. Como a maior parte das Zingiberales vivem em florestas, estão sempre sujeitas ao desmatamento, colocando em risco a extinção das espécies que possuem sensibilidades maiores a mudanças no ambiente e as espécies com populações pequenas. “Ilhas de floresta” são ilhas de plantas que vão ficando isoladas devido a destruição de florestas. Essas ilhas são pequenas e não mantém um numero suficiente de indivíduos de cada espécie. Quando a população de uma espécie fica muito pequena, aumentam as chances de ela desaparecer, seja por doenças, Herbivoria ou qualquer outro acidente, por exemplo, incêndios. Não se sabe ainda quantas espécies de Zingiberales podem estar ameaçadas de extinção, simplesmente por que mal conhecemos a distribuição de cada espécie.
A família Costaceae serve de importância ecológica para diversas aves. Algumas famílias de Zingiberales são pouco estudadas na América do Sul ao mesmo tempo em que altos níveis de riqueza e endemismos são registrados para o grupo em hábitats ameaçados, como a Floresta Atlântica, o que sugere que algumas espécies da ordem provavelmente estão ameaçadas de extinção.
Essa planta é utilizada como plantas de vaso, horticultura, paisagismo, flor de corte e hastes cortadas.
Costus igneus: Essas plantas são utilizadas como plantas de jardins e coberturas de solo.
Cheilocostus speciosus: Essa planta é utilizada como plantas de vaso, horticultura, paisagismo, flor de corte e hastes cortadas.
Costus (90 spp.), Dimerocostus, Monocostus, Tapeinochilos.
A família Costaceae contem sete gêneros (Costus, Cheilocostus, Chamaecostus,Paracostus, Dimerocostus, Monocostus e Tapeinochilos) e mais de 120 espécies, muitas cultivadas para o comércio de flores de corte, plantas de vaso ou para uso em paisagismo.
Na literatura, exceto sob o aspecto da taxonomia, raros são os trabalhos com Costaceae, incluindo no caso, informações sobre descritores que permitam subsidiar avaliações de genótipos superiores decorrentes dos programas de pré e de melhoramento Institucionais.
Kostusväxter (Costaceae) är en familj med enhjärtbladiga växter med i sex släkten och sammanlagt cirka 110 arter men pantropiskt utbredning. familjen har tidigare räknats till ingefärsväxterna (Zingiberaceae) som underfamiljen Costoideae. Några odlas som krukväxter i Sverige.
Familjen innehåller fleråriga, marklevande örter utan aromatiska delar. Stjälkarna är oftast ogrenade, ibland spiralvridna. Bladen är enkla, spiralställda. Blomställningen liknar ofta en kotte, den är toppställd eller från speciella, bladlösa stjälkar från jordstammarna. Själva blommorna är mer eller mindre rörformade med tre, oregelbudna flikar. Frukten är en kapsel.
Wikimedia Commons har media som rör Kostusväxter.
Kostusväxter (Costaceae) är en familj med enhjärtbladiga växter med i sex släkten och sammanlagt cirka 110 arter men pantropiskt utbredning. familjen har tidigare räknats till ingefärsväxterna (Zingiberaceae) som underfamiljen Costoideae. Några odlas som krukväxter i Sverige.
Familjen innehåller fleråriga, marklevande örter utan aromatiska delar. Stjälkarna är oftast ogrenade, ibland spiralvridna. Bladen är enkla, spiralställda. Blomställningen liknar ofta en kotte, den är toppställd eller från speciella, bladlösa stjälkar från jordstammarna. Själva blommorna är mer eller mindre rörformade med tre, oregelbudna flikar. Frukten är en kapsel.
Costaceae là danh pháp khoa học của một họ thực vật một lá mầm phân bố rộng khắp khu vực nhiệt đới. Họ này thuộc về bộ Gừng (Zingiberales), là bộ trong đó chứa cả một số loài cây quan trọng về mặt kinh tế và cây cảnh như chuối (Musaceae), hoa chim thiên đường (Strelitzia reginae), gừng, riềng (Zingiberaceae) v.v. Các loài trong họ này được tìm thấy trong khu vực có khí hậu nhiệt đới ở châu Á, châu Phi, Trung và Nam Mỹ. Trong tiếng Việt, họ này được gọi là họ Mía dò.
Costaceae sensu Tomlinson (1962)[1] bao gồm 4 chi: Costus, Monocostus, Dimerocostus và Tapeinochilos. Theo định nghĩa này, chi Costus chứa phần lớn các loài và có sự đa dạng hình thái lớn nhất, có sự phân bố liên nhiệt đới với trung tâm đa dạng lớn nhất ở vùng nhiệt đới Tân thế giới (khoảng 40 loài); 25 loài sinh sống trong khu vực nhiệt đới châu Phi và khoảng 5 loài tại Đông Nam Á. Một chi tách biệt là Cadalvena cũng được công nhận khi Costoideae là một phần của họ Zingiberaceae, nhưng sau đó bị giáng cấp thành phân chi trong phạm vi chi Costus (Schumann, 1904)[2]. Các nghiên cứu đặc trưng hoa để gộp các loài thuộc Cadalvena hoặc là không phân biệt phân chi hoặc xử lý Costus và Cadalvena như là các phân chi trong phạm vi chi Costus. Maas (1972)[3] đã miêu tả một vài loài mới từ Nam Mỹ mà ông xếp trong phân chi Cadalvena của chi Costus, nhưng không có thêm bất kỳ loài mới nào từ châu Phi được bổ sung vào Cadalvena kể từ thời Schumann (1904) và trên thực tế nhiều loài gộp trong xử lý của Schumann sau đó đều được coi là đồng nghĩa của loài Costus spectabilis.
Ngoài Cadalvena, Schumann (1904) còn công nhận 4 phân chi khác trong chi Costus là Eucostus (= Cotus phân chi Costus theo ICBN), Metacostus, Epicostus và Paracostus. Các phân chi này được duy trì bởi Loesener (1930)[4]. Trong xử lý của Maas về Costaceae tân nhiệt đới[3][5] sự phân chia chính thức giữa 2 phân chi có các loài sinh sống tại Nam Mỹ (Costus, Cadalvena) được duy trì. Ngoài ra, phân chi Costus được chia thành 2 đoạn tách biệt: Costus đoạn Ornithophilus và Costus đoạn Costus. Các đoạn này dựa theo các đặc trưng của môi dưới (labellum) và phản ánh 2 hình dạng hoa khác biệt gắn với các kiểu thụ phấn. Các đơn vị đặt trong Costus đoạn Ornithophilus đều có môi dưới hình ống thích nghi với kiểu thụ phấn nhờ chim, trong khi các đơn vị trong Costus đoạn Costus đều có môi dưới rộng với phiến môi khác biệt phô ra, dường như là thích nghi với kiểu thụ phấn nhờ ong. Trong khi tất cả các loài Costus tân nhiệt đới có thể dễ dàng đặt vào một trong hai đoạn này dựa theo các đặc trưng hoa và cụm hoa thì các loài Costus châu Phi và châu Á lại không chia sẻ khác biệt này về hình dạng hoa. Sau Schumann (1904) và Loesener (1930), sự phân chia các loài Costus châu Phi và châu Á thành các phân chi khác biệt không được duy trì, ngoại trừ Costus spectabilis như là thuộc phân chi Cadalvena (Lock, 1985)[6].
Ngược lại với chi lớn Costus phân bố liên nhiệt đới, các chi còn lại của họ Costaceae (Monocostus, Dimerocostus và Tapeinochilos) có sự phân bố hạn chế. Dimerocostus và Monocostus chỉ hạn chế trong khu vực tân nhiệt đới, với chi đầu phân bố từ Honduras ở phía bắc tới miền trung Bolivia ở phía nam và chi sau chỉ sinh sống trong khu vực Río Huallaga ở miền trung Peru. Chi Monocostus là chi duy nhất có hoa đơn độc mọc tại các nách lá thay vì có cụm hoa có cấu trúc cao bao gồm các lá bắc sắp xếp kiểu mọc vòng đối diện với các hoa đơn lẻ/thành đôi. Mặc dù khác biệt bề hình thái học thực vật tổng thể, nhưng Monocostus và Dimerocostus chia sẻ hình thái học hoa, ít nhất là trông rất giống như ở hoa của Cadalvena. Chi Tapeinochilos chỉ hạn chế trong khu vực cổ nhiệt đới với sự phân bố chủ yếu ở New Guinea và vài loài sinh sống trải rộng tới các đảo cận kề thuộc Indonesia và về phía nam tới Queensland, Australia. Mặc dù phần lớn trông rất giống như các loài thuộc Costus đoạn Ornithophilus về hình dạng hoa, nhưng hình thái học hoa và cụm hoa của Tapeinochilos là khác biệt với các nhóm còn lại của Costaceae.
Một vài loài Costus có sự phân bố nằm trong phạm vi phân bố của Tapeinochilos và các loài đó có hình dạng hoa giống như ở các loài Cadalvena, Monocostus và Dimerocostus. Các loài Costus châu Á này chia sẻ với Tapeinochilos xu hướng trải qua sự phân cành sinh dưỡng, và cả hai đều sở hữu các lá bắc cụm hoa dạng gỗ ngược lại với các lá bắc dạng cỏ hay dạng giấy của các loài châu Phi và tân nhiệt đới. Các lá bắc thường có màu đỏ, nhưng có thể là màu nâu sẫm hay đen. Mặc cho những điểm tương tự như vậy, nhưng không thấy có sự sáp nhập cụ thể hay chính thức nào giữa các loài châu Á của chi Costus với Tapeinochilos từng được đề xuất.
Các phân tích phát sinh chủng loài gần đây về họ Costaceae (Specht & et al., 2001; Specht, 2006)[7][8] chỉ ra rằng Tapeinochilos, Monocostus và Dimerocostus là các dòng dõi đơn ngành, trong khi Costus là đa ngành và vì thế phải có sự sửa đổi phân loại học. Để dung giải vấn đề này, người ta đề xuất bổ sung 3 chi mới, tách ra từ Costus, là Paracostus, Cheilocostus và Chamaecostus. Phần còn lại của chi Costus là chi nhỏ hơn, với sự đa dạng hoa và địa lý bị hạn chế rất nhiều. Tapeinochilos, Monocostus và Dimerocostus vẫn được duy trì do khác biệt về hình thái mà nguyên thủy chúng được mô tả tương ứng với các hình thái học này.
Tùy theo cách phân loại mà họ này chứa từ 6-7 chi và khoảng 100-110 loài.
Cây phát sinh chủng loài trong phạm vi bộ Gừng dưới đây lấy theo APG III.
Zingiberales
Costaceae
Cây phát sinh chủng loài trong phạm vi họ Mía dò lấy theo Specht et al. (2006)[10]:
Costaceae
Costus (Tân thế giới và châu Phi)
Họ Costaceae là độc đáo so với các thành viên khác trong bộ Gừng ở chỗ các loài của nó có 5 nhị lép hợp nhất chứ không phải 2, và Costaceae không chứa tinh dầu thơm. Các nhị vô sinh hợp nhất tạo thành phần cuối của môi hoa dưới dạng lá đài lớn, thông thường có chức năng hấp dẫn các loài sinh vật thụ phấn. Hoa nói chung đơn độc hay tổ hợp lại thành cụm hoa. Các cụm hoa được sắp xếp ở đầu cành, ngoại trừ chi Monocostus. Các lá đơn với mép lá nhẵn. Mọc thành vòng xoắn, với các lá ở phía gốc cây thường không có phiến lá. Phần gốc lá có vỏ bao khép kín với lưỡi bẹ, hoặc mọc thẳng ở đỉnh của vỏ bao. Quả là loại quả mọng hay quả nang. Thân rễ nhiều cùi thịt với các rễ củ.
Costaceae là danh pháp khoa học của một họ thực vật một lá mầm phân bố rộng khắp khu vực nhiệt đới. Họ này thuộc về bộ Gừng (Zingiberales), là bộ trong đó chứa cả một số loài cây quan trọng về mặt kinh tế và cây cảnh như chuối (Musaceae), hoa chim thiên đường (Strelitzia reginae), gừng, riềng (Zingiberaceae) v.v. Các loài trong họ này được tìm thấy trong khu vực có khí hậu nhiệt đới ở châu Á, châu Phi, Trung và Nam Mỹ. Trong tiếng Việt, họ này được gọi là họ Mía dò.
Семейство Костусовые включает 7 родов и 139 видов[2]:
Семейство Костусовые включает 7 родов и 139 видов:
Chamaecostus C.D.Specht & D.W.Stev. включает 7 видов Cheilocostus C.D.Specht — 5 видов Costus L. — Костусtypus — 105 видов Dimerocostus Kuntze — Димерокостус — 3 вида Monocostus K.Schum. — Монокостус — 1 вид: Monocostus uniflorus (Poepp. ex Petersen) Maas — Монокостус одноцветковый Paracostus C.D.Specht — 2 вида Tapeinochilos Miq. — Тапейнохилус — 16 видов
閉鞘薑科是單子葉植物薑目的一科。閉鞘薑科有4屬，約200種，原產於熱帶地區。多年生草本。
코스투스과는 전 열대지역에 자생하는 외떡잎식물 과의 하나이다. 바나나(파초과)와 극락조화(극락조화과), 식용의 생강(생강과)와 같이, 원예용과 경제적으로 중요한 식물이 포함된 생강목에 속한다. 7개 속에 100여 종(모노코스투스속 1종, 디메로코스투스속 2종, 타페이노킬로스속 16종, 파라코스투스속 2종, 카메이코스투스속 약 8종, 케일로코스투스속 약 4종, 코스투스속 약 80종)이 있으며, 아시아와 아프리카 그리고 중부/남부아메리카의 열대 기후 지역에서 발견된다.
