الأسماء في صفحات التنقل
Der Iberische Walzenskink oder Spanische Walzenskink (Chalcides bedriagai) ist eine Reptilienart aus der Familie der Skinke.
Dieser bis 12 Zentimeter lange Walzenskink hat kurze, aber wohlentwickelte Beine mit je fünf Fingern bzw. Zehen. Der Schwanz ist etwa so lang wie Kopf und Rumpf zusammen. Die Oberseite hat eine bronze- bis olivbraune Färbung mit kleinen, länglichen Flecken. An den Seiten können diese zu mehr oder weniger unterbrochenen Längsstreifen formiert sein. Die Bauchseite ist hellgrau, die Unterseite des Schwanzes gelblich.
Er bewohnt das Bergland der Iberischen Halbinsel mit sandigen Böden. Meist verbirgt er sich unter Steinen und wühlt sich auch in den Boden ein. Nur zum Sonnen oder zur Insektenjagd verlässt er sein Versteck. Das Weibchen ist vivipar. Bioklimatisch bewohnt der Walzenskink die Mittelmeerregion und besiedelt in den kühleren Regionen des Nordens nur thermisch begünstigte Orte.
Der Iberische Walzenskink kommt endemisch auf der Iberischen Halbinsel vor, wobei der Norden (Kantabrisches Gebirge, Asturien, Baskenland) nicht besiedelt wird. Im Westen kommt er zerstreut bis an die Atlantische Küste (Islas Cíes) vor. Auch am Mittelmeer sind Populationen auf verschiedenen Inseln bekannt (Tabarca, Inseln im Mar Menor).
Da es sich um ein recht seltenes Tier handelt, das nur lokal verbreitet und an bestimmte Habitate gebunden ist, kann jede Veränderung seiner Lebensräume das Verschwinden des gesamten Bestands bedeuten. Besonders die Populationen nahe der Küste und auf Inseln sind von menschlichen Aktivitäten betroffen.
Der Iberische Walzenskink oder Spanische Walzenskink (Chalcides bedriagai) ist eine Reptilienart aus der Familie der Skinke.
Chalcides bedriagai, commonly known as Bedriaga's skink, is a species of lizard in the family Scincidae. The species is endemic to the Iberian Peninsula. It usually lives in sandy areas with sparse vegetation and good ground cover. It can also live in open woodland and burrow into loose soil. Females of the species give birth to live young. This skink is active during day and dusk, and it is very timid. It may reach about 16 cm (6.3 in) in total length (including tail), and it has five digits on each foot. It preys on insects, spiders, slugs, and woodlice.
Both the specific name, bedriagai, and the common name, Bedriaga's skink, are in honor of Russian herpetologist Jacques von Bedriaga.[3]
Bedriaga's skink resembles a scaled-down version of the ocellated skink (Chalcides ocellatus). It has a small head, an elongated cylindrical body and short limbs with five digits on each foot. It measures up to 17 cm (7 in) in total length, at least half of which may be the fairly broad tail. Females are usually larger than males, and in both sexes the tail may sometimes be broken off or in the process of regeneration. There are 24 to 28 scales around the mid-body. The colour is pale brown, yellowish-brown, or grey, with numerous small black-edged eyespots and usually a paler lateral line running along either side. Juveniles are a darker colour.[4]
Bedriaga's skink is native to Spain and Portugal. It is largely absent from northern Spain and its distribution is rather patchy elsewhere. It also occurs on the Mediterranean islands of the Islas del Mar Menor and the Isla de Nueva Tabarca and the Atlantic islands of Cies Islands, Pessegueiro Island, Ons Island and Islote de Sancti Petri.[1] Its typical habitat is sandy heathland with scrubby vegetation or sandy areas with more dense vegetation. It also occurs in open woodland, clearings, scrubland areas and rocky hillside slopes[4] up to an altitude of about 1,750 metres (5,740 ft) above sea level. It can adapt to living in moderately degraded areas.[1]
There are three subspecies:[2]
Bedriaga's skink is a diurnal species and feeds on a wide range of small invertebrates. It has secretive habits and likes to bask in the sun in well-hidden locations. When disturbed it seeks cover in dense undergrowth or under ground, and it can burrow very quickly through loose soil. At breeding time, males become territorial and often fight. Females may mate with more than one male and are viviparous. The gestation period is about eleven weeks after which one to six young are born. The newly emerged juveniles are about 6 cm (2.4 in) long.[4]
Major threats to this species, C. bedriagai, include modification of its habitat by increased afforestation or coastal development, and increases in the population of the wild boar (Sus scrofa) may have an impact. The population of this skink is believed to be in decline, especially in some island populations, and the IUCN has listed it as being "Near Threatened".[1]
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) Chalcides bedriagai, commonly known as Bedriaga's skink, is a species of lizard in the family Scincidae. The species is endemic to the Iberian Peninsula. It usually lives in sandy areas with sparse vegetation and good ground cover. It can also live in open woodland and burrow into loose soil. Females of the species give birth to live young. This skink is active during day and dusk, and it is very timid. It may reach about 16 cm (6.3 in) in total length (including tail), and it has five digits on each foot. It preys on insects, spiders, slugs, and woodlice.
El eslizón o estingo ibérico (Chalcides bedriagai) es una especie de lagarto de la familia Scincidae. Es ovovivíparo.
Lagarto de pequeño tamaño, con una cabeza pequeña, triangular, ensanchada y con hocico redondeado. Cuerpo corto y grueso de sección redondeada o cuadrangular, recubierto de escamas lisas y brillantes. Extremidades pequeñas, cola de sección circular de menor longitud que el cuerpo. Especie con dimorfismo sexual, las hembras son de mayor tamaño. La coloración puede ser de pardo-amarillenta a olivácea, con el vientre de coloración blanquecina o amarillenta.
Es una especie endémica de la península ibérica y se distribuye en la mayor parte de ella, excepto en el extremo norte (Cordillera Cantábrica, Asturias y País Vasco). Por el oeste alcanza las zonas costeras del sur de La Coruña. Existen poblaciones insulares tanto en el Atlántico (Islas Cíes, Isla de Ons, Isla de Sancti Petri), como en el Mediterráneo (islas del Mar Menor e Isla de Tabarca).
La práctica totalidad de su área de distribución se encuentra dentro de la región bioclimática mediterránea y en las zonas más frescas, sudoeste de Galicia, sur de Cantabria y norte de Burgos. Siempre ocupa áreas muy térmicas.
Necesita una serie de requerimientos básicos: suelos (preferentemente arenoso o terroso), abundantes refugios (piedras, raíces y hojarasca) y orientación (solanas termícas), cuya falta o escasez pueden limitar su presencia.
Al ser una especie en general escasa, con una distribución muy localizada y vinculada a determinados hábitats, cualquier modificación de estos provocan la desaparición de toda la población. Las poblaciones insulares y costeras son las que están más amenazadas por la excesiva presencia humana y sus consecuencias (incendios, captura ilegal, destrucción de hábitat, etc.). También la presión urbanística en las costas tanto mediterráneas como atlánticas, hacen temer por su conservación.
El eslizón o estingo ibérico (Chalcides bedriagai) es una especie de lagarto de la familia Scincidae. Es ovovivíparo.
Eskinko bostatza (Chalcides bedriagai) Chalcides generoko animalia da. Narrastien barruko Scincidae familian sailkatuta dago. Iberiar Penintsulako endemismoa da, landaredi gutxiko hondar-lurrean bizi dena. 16 zentimetroko luzera izan dezake.
Izen zientifikoa Jacques von Bedriaga herpetologoaren omenez jarri zioten.[2]
Eskinko bostatza (Chalcides bedriagai) Chalcides generoko animalia da. Narrastien barruko Scincidae familian sailkatuta dago. Iberiar Penintsulako endemismoa da, landaredi gutxiko hondar-lurrean bizi dena. 16 zentimetroko luzera izan dezake.
Izen zientifikoa Jacques von Bedriaga herpetologoaren omenez jarri zioten.
Chalcides bedriagai est une espèce de sauriens de la famille des Scincidae[1].
Cette espèce est endémique de la péninsule Ibérique. Elle se rencontre au Portugal, en Espagne et à Gibraltar[1].
Selon Reptarium Reptile Database (3 août 2012)[2] :
Cette espèce est nommée en l'honneur de Jacques von Bedriaga[1],[3].
O esgonzo ibérico ou escáncer de patas ibérico[2] (Chalcides bedriagai) é unha especie de lagarto da familia dos escíncidos endémico da península Ibérica. Está presente en zonas costeiras de Galicia, pero é moito máis escaso que o outro esgonzo galego, o esgonzo común. As poboacións galegas do esgonzo ibérico pertencen á subespecie Chalcides bedriagai pistaciae. O seu nome científico déuselle polo herpetólogo Jacques von Bedriaga.[3]
É un lagarto de pequeno tamaño, cunha cabeza pequena, triangular, alargada e con fociño arredondado. O seu corpo é curto e groso de sección arredondada ou cuadrangular, recuberto de escamas lisas e brillantes. Extremidades pequenas, pero maiores que as do esgonzo común, e teñen 5 dedos (no esgonzo común son 3 dedos). O rabo de sección circular de menor lonxitude que o corpo. A especie ten dimorfismo sexual, xa que as femias son de maior tamaño, pero polo demais son moi parecidas aos machos. A coloración pode ser de pardo-amarelada a olivácea, co ventre abrancazado ou de tons amarelos. Poden ter pequenos ocelos. A especie é ovovivípara.
É unha especie endémica da Península Ibérica e distribúese na maior parte dela, agás no extremo norte (Cordilleira Cantábrica, Asturias e País Vasco) e falta tamén en gran parte de Galicia e en moitas zonas de Portugal. En Galicia ten unha distribución limitada en zonas das Rías Baixas, na zona de Muros-Carnota e nas illas Cíes e na de Ons.[4] Existen poboaciones en illas tanto no Atlántico (en Galicia as xa mencionadas das Illas Cíes, e Illa de Ons, en Portugal na illa do Pesegueiro, e no sur na Illa de Sancti Petri gaditana), coma no Mediterráneo (illas do Mar Menor e Illa de Tabarca).
A práctica totalidade da súa área de distribución encóntrase dentro da rexión bioclimática mediterránea e nas zonas máis frescas, suroeste de Galicia, sur de Cantabria e norte de Burgos, sempre ocupa áreas moi térmicas.
Necesita unha serie de requirimentos básicos, solos (preferentemente areoso ou terroso), abundantes refuxios (pedras, raíces e follas secas) e orientación (zonas solleiras térmícas), cuxa falta ou escaseza poden limitar a súa presenza. En Galicia viven principalmente en zonas de dunas e áreas areosas próximas ás praias con vexetación herbácea e mato.
Ao ser unha especie en xeral escasa, cunha distribución moi localizada e vinculada a determinados hábitat, calquera modificación destes provoca a desaparición de toda a poboación. As poboaciones das illas e as costeiras son as que están máis ameazadas pola excesiva presenza humana e as súas consecuencias (incendios, captura ilegal, destrución do hábitat etc.) e a presión urbanística nas costas tanto mediterráneas coma atlánticas, que fan temer pola súa conservación. A IUCN clasifícaa como especie "case ameazada".[5]
O esgonzo ibérico ou escáncer de patas ibérico (Chalcides bedriagai) é unha especie de lagarto da familia dos escíncidos endémico da península Ibérica. Está presente en zonas costeiras de Galicia, pero é moito máis escaso que o outro esgonzo galego, o esgonzo común. As poboacións galegas do esgonzo ibérico pertencen á subespecie Chalcides bedriagai pistaciae. O seu nome científico déuselle polo herpetólogo Jacques von Bedriaga.
Chalcides bedriagai Eduardo Boscá, 1880 è un sauro della famiglia Scincidae.[2]
Questa specie è stata così denominata in onore di Jacques von Bedriaga[2][3].
Questa specie è endemica della penisola iberica. La si incontra in Portogallo, Spagna e a Gibilterra.[2]
Sono note le seguenti sottospecie:[2]
La Lista rossa IUCN classifica Chalcides bedriagai come specie prossima alla minaccia di estinzione (Near Threatened).[1]
A cobra-de-pernas-pentadáctila[3] (Chalcides bedriagai) é uma espécie da família Scincidae encontrada na Península Ibérica. Normalmente vive em áreas arenosas com vegetação parca e boa cobertura no solo. Pode também viver em áreas florestadas abertas e escavar em solo solto. As fêmeas da espécie dão à luz por ovoviviparidade. Tem pelos menos uma subespécie, Chalcides bedriagai pistaciae. Estão activas durante o dia e crepúsculo, e são muito tímidos. Podem chegar aos 16 cm de comprimento e têm cinco dedos em cada pata. Predam insectos, aranhas, lesmas e bichos-de-conta.
As principais ameaças incluem modificação do seu habitat e mudanças na população de javali. A sua população está provavelmente em declínio rápido.
A cobra-de-pernas-pentadáctila (Chalcides bedriagai) é uma espécie da família Scincidae encontrada na Península Ibérica. Normalmente vive em áreas arenosas com vegetação parca e boa cobertura no solo. Pode também viver em áreas florestadas abertas e escavar em solo solto. As fêmeas da espécie dão à luz por ovoviviparidade. Tem pelos menos uma subespécie, Chalcides bedriagai pistaciae. Estão activas durante o dia e crepúsculo, e são muito tímidos. Podem chegar aos 16 cm de comprimento e têm cinco dedos em cada pata. Predam insectos, aranhas, lesmas e bichos-de-conta.
Chalcides bedriagai là một loài thằn lằn trong họ Scincidae. Loài này được Bosca mô tả khoa học đầu tiên năm 1880.[3]
Bài viết về họ Thằn lằn bóng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Chalcides bedriagai là một loài thằn lằn trong họ Scincidae. Loài này được Bosca mô tả khoa học đầu tiên năm 1880.
