الأسماء في صفحات التنقل
The Florida sand skink (Plestiodon reynoldsi) is a species of lizard in the family Scincidae, the skinks. It is endemic to Florida in the United States.
It was described as a new genus and new species by Leonhard Stejneger in 1910 and named in honor of a certain Mr. A.G. Reynolds of Gulfport, Florida, who had collected the holotype.[4]
A unique lizard adapted to an underground existence, the Florida sand skink measures 10 to 13 cm (4 to 5 in) in total length and is a gray to tan color. Its forelegs are tiny and bear only one toe each; its hindlegs are small and have two toes. The tail comprises about half of the animal's total length. The sand skink has a wedge-shaped head, a partially countersunk lower jaw, body grooves into which the forelegs can be folded, and small eyes which have transparent windows in the lower lids. These features enable the lizard to move through loose sand.[5]
The diet consists of surface-dwelling invertebrates, including termites, spiders, and the larvae of antlions and beetles.
Florida sand skinks are most active in spring, during their mating season. They reach sexual maturity after one to two years and remain reproductively active for two to three years. About 55 days after mating, the female lays about two eggs, which hatch in June or July.[5]
It only occurs in Central Florida—115 known sites were recorded in 1999. The species is difficult to detect and may be found elsewhere during more intensive searches. It is present on the Lake Wales Ridge, the Winter Haven Ridge in Polk County, and the Mount Dora Ridge.
The Florida sand skink lives in areas vegetated with sand pine–Florida rosemary scrub and the longleaf pine–American turkey oak association, including Florida scrub habitat. Food supply and moisture levels are important factors in the species' tolerance of habitat. Florida sand skinks are most frequently found in the ecotone between Florida rosemary scrub and palmetto-pine flatwoods where moisture is present beneath the surface litter and in the sand.[5]
It usually remains underground and burrows 5–10 cm (2.0–3.9 in) beneath the soil to find food.[5]
The Florida sand skink was classified as a threatened species by the United States Fish and Wildlife Service in 1987. As of 2016 it is classified as vulnerable by the IUCN due to ongoing habitat destruction for the purpose of building developments, citrus plantations, phosphate mining, and wildfires.[1]
The Florida sand skink (Plestiodon reynoldsi) is a species of lizard in the family Scincidae, the skinks. It is endemic to Florida in the United States.
El eslizón de arena de florida (Plestiodon reynoldsi) es una especie descrita por Leonhard Hess Stejneger en 1910, nombrada en honor de A. G. Reynolds, de Gulfport, Florida, quien también recolectó el holotipo.[1]
Un lagarto único adaptado a una existencia subterránea, mide de 10 a 13 cm de largo y tiene un color gris al color bronceado. Sus patas delanteras son pequeñas y tienen sólo un dedo del pie, sus patas traseras son pequeñas y tienen dos dedos en los pies. La cola comprende aproximadamente la mitad de la longitud total del animal. La lagartija de arena tiene una cabeza en forma de cuña, una mandíbula inferior parcialmente avellanada, ranuras del cuerpo en el que las patas delanteras se pueden plegar y ojos pequeños que tienen ventanas transparentes en los párpados inferiores. Estas características permiten al lagarto nadar bajo la superficie de la arena suelta. La dieta de esta especie se compone de invertebrados que habitan en la superficie, incluyendo larvas de escarabajo, termitas, arañas y larvas de Myrmeleontidae.
Las Plestiodon reynoldsi son más activas en la primavera, la temporada de apareamiento. Alcanzan la madurez sexual al cabo de 1 a 2 años y siguen siendo reproductivamente activos durante dos o tres años. Alrededor de 55 días después del apareamiento, la hembra pone un promedio dos huevos, que eclosionan en junio o julio.
La Plestiodon reynoldsi se clasificó como especie amenazada por la United States Fish and Wildlife Service en 1987. Sólo se producen en el centro de Florida; se registraron 115 sitios conocidos en 1999. Sin embargo, los investigadores reconocen que son difíciles de detectar, y se puede encontrar en más lugares con un hábitat adecuado si se busca lo suficiente. El hábitat conocido ocurre en el Lake Wales Ridge, pero también se encuentra en la colina de Winter Haven, en el condado de Polk y en la cordillera Mount Dora.[cita requerida]
Plestiodon reynoldsi existe en áreas con vegetación de pino de la arena, Ceratiola ericoides o Pinus palustris, asociado con Quercus laevis, incluido el hábitat de matorral de Florida. El suministro de alimentos y la humedad son factores importantes en la selección de las especies del hábitat. Neoseps reynoldsi es más frecuente en el ecotono donde la humedad está presente por debajo de la hojarasca superficial; por ejemplo, en la corteza y en la arena. La especie suele permanecer bajo tierra en madrigueras de 5-10 cm por debajo de la tierra, para encontrar su alimento.[cita requerida]
El eslizón de arena de florida (Plestiodon reynoldsi) es una especie descrita por Leonhard Hess Stejneger en 1910, nombrada en honor de A. G. Reynolds, de Gulfport, Florida, quien también recolectó el holotipo.
Plestiodon reynoldsi Plestiodon generoko animalia da. Narrastien barruko Scincidae familian sailkatuta dago.
Plestiodon reynoldsi Plestiodon generoko animalia da. Narrastien barruko Scincidae familian sailkatuta dago.
Plestiodon reynoldsi est une espèce de sauriens de la famille des Scincidae[1].
Cette espèce est endémique de Floride aux États-Unis[1].
Floridasandskink er en skink som bare finnes i et begrenset område i det sentrale Florida.
Den lever for det meste nedgravd i løs sand i områder med buskvegetasjon. Lemmer og øyne er tilbakedannet som en tilpasning til et underjordisk liv. Arten er så spesiell at den tidligere ble regnet til den monotypiske slekten Neoseps, men genetiske undersøkelser viser at den hører til midt i slekten Plestiodon.
Arten ble vitenskapelig beskrevet av norsk-amerikaneren Leonhard Hess Stejneger.
Floridasandskink er en skink som bare finnes i et begrenset område i det sentrale Florida.
Den lever for det meste nedgravd i løs sand i områder med buskvegetasjon. Lemmer og øyne er tilbakedannet som en tilpasning til et underjordisk liv. Arten er så spesiell at den tidligere ble regnet til den monotypiske slekten Neoseps, men genetiske undersøkelser viser at den hører til midt i slekten Plestiodon.
Arten ble vitenskapelig beskrevet av norsk-amerikaneren Leonhard Hess Stejneger.
Plestiodon reynoldsi – gatunek jaszczurki z rodziny scynkowatych (Scincidae). Występuje endemicznie w okolicach grzbietu górskiego Lake Wales w środkowej Florydzie. Pod względem morfologii, biologii i zachowania przypomina inne podziemne jaszczurki[3].
Od czubka pyska do kloaki Plestiodon reynoldsi mierzy przeciętnie około 57 mm. Jest funkcjonalnie beznogi, jednak w fałdach po bokach ciała znajdują się znacząco zredukowane kończyny[4]. Zasiedla niewielkie obszary porośnięte karłowatą roślinnością, obecnie przeważnie otoczone sadami pomarańczowymi i domami mieszkalnymi. Prowadzi podziemny tryb życia, dlatego osobniki tego gatunku są rzadko widywane. Poruszają się tuż pod powierzchnią ziemi, pozostawiając charakterystyczny sinusoidalny ślad na piasku[5]. Przeważnie scynki znajdują się na głębokości około 8 cm, często można je spotkać kopiące w piasku w pobliżu świeżych śladów. Występują w suchej, luźnej glebie, co umożliwia im poruszanie się pod ziemią[4]. Poruszają się w charakterystyczny sposób, nazywany „pływaniem w piasku”. Żywią się głównie larwami chrząszczy, termitami i pająkami, co sugeruje, że pokarm pobierają pod ziemią, choć osobniki hodowane w niewoli jedzą również na powierzchni[5].
P. reynoldsi najliczniejszy jest w zalesionych siedliskach, przypominających jego naturalne habitaty, jednak występuje również na obszarach poddanych wpływowi działalności ludzkiej, takiej jak rolnictwo, jednak w sadach pomarańczowych jest znacznie rzadszy[4]. Nie występuje na terenach miejskich, dlatego postępująca urbanizacja jest głównym zagrożeniem dla tego gatunku. W latach 1974–2004 wielkość obszaru, na którym mogły żyć scynki, zmniejszyła się o 17,8%, a dalszy spadek prognozowany jest co najmniej do roku 2060[6]. Kontakt ludzi i jaszczurek w rejonie grzbietu Lake Wales trwa od mniej niż 30 pokoleń P. reynoldsi, dlatego u scynków nie zaszła jak dotąd zmiana genetyczna związana z wpływem działalności ludzi[7]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych gatunek ten jest klasyfikowany jako narażony na wyginięcie (VU)[2].
Pożary, występujące nieregularnie na terenach porośniętych przez roślinność karłowatą (Florida scrub) i utrzymujące te ekosystemy, mają wpływ na różnorodność genetyczną i różnicowanie genetyczne w populacjach scynków żyjących na tych terenach. W populacjach z terenów, na których długo nie występowały pożary, bogactwo alleli i oczekiwana heterozygotyczność są wyższe niż na obszarach popożarowych, jednak nieregularne pożary mogą być korzystne dla scynków. Lokalne populacje zaczynają odradzać się po skutkach pożarów po około 10 latach. Zbyt częste pożary mogą redukować różnorodność genetyczną jaszczurek, ponieważ odrodzenie się populacji trwa przez zbyt wiele pokoleń[8].
Plestiodon reynoldsi jest aktywny przez cały rok – w przeciwieństwie do większości innych tropikalnych jaszczurek, jego największa aktywność nie przypada na porę największych deszczy, lecz na miesiące od lutego do maja i od sierpnia do listopada[9]. W cyklu dziennym temperatura ciała scynka waha się od 28–29 do 31–32 °C – schemat taki występuje u nich przez cały rok. Latem P. reynoldsi jest aktywny w godzinach porannych i wieczornych, a zimą – w dzień, co wiąże się z ilością światła. W lecie temperatura ciała scynka jest najwyższa w trakcie aktywności wieczornej, a najniższa – podczas aktywności porannej[5]. P. reynoldsi ma jeden okres rozrodczy w trakcie roku – rozpoczyna się on pomiędzy lutym a marcem i trwa do maja. Samice wyprowadzają najwyżej jeden lęg rocznie, niektóre rozmnażają się co dwa lata lub jeszcze rzadziej. Przeciętna liczba jaj w lęgu waha się od dwóch do trzech. Młode jaszczurki wykluwają się w lipcu. Dojrzałość płciową osiągają po 19–23 miesiącach[3], jednak badania szkieletochronologiczne dowodzą, że tempo wzrostu u tych scynków może być bardzo zmienne, głównie ze względu na niestałą ilość wody i pożywienia w ich środowisku[10]. Początkowo maksymalną długość życia P. reynoldsi szacowano na trzy lata, jednak późniejsze badani dowiodły, że niektóre osobniki mogą żyć co najmniej 8–10 lat[3].
Plestiodon reynoldsi został opisany w 1910 roku przez Leonharda Hessa Stejnegera, który umieścił go w monotypowym rodzaju Neoseps[1]. Molekularne analizy filogenetyczne wskazywały jednak, że gatunek ten jest zagnieżdżony wewnątrz rodzaju Eumeces, który tym samym nie jest monofiletyczny. Grupa gatunków obejmująca P. reynoldsi była nazywana sekcją Pariocela – Schmitz i in. (2004) zasugerowali podniesienie nazwy Pariocela do rangi odrębnego rodzaju[11], jednak Brandley i współpracownicy (2005) kladowi obejmującemu wszystkie wschodnioazjatyckie i północnoamerykańskie gatunki z rodzaju Eumeces oraz Neoseps reynoldsi przywrócili nazwę rodzajową Plestiodon[12], co w tym samym roku zrobił również Smith[13]. Zarówno analiza przeprowadzona przez Schmitza i współpracowników, jak i wykonana przez Brandleya i in., sugerują, że P. reynoldsi jest najbliżej spokrewniony z również występującym na Florydzie scynkiem florydzkim (P. egregius)[11][12].
Ostatni wspólny przodek wszystkich haplotypów P. reynoldsi istniał prawdopodobnie około 3 mln lat temu, co odpowiada okresowi, w którym Floryda zaczęła stawać się coraz bardziej sucha i zdominowana przez karłowatą roślinność[7].
Plestiodon reynoldsi – gatunek jaszczurki z rodziny scynkowatych (Scincidae). Występuje endemicznie w okolicach grzbietu górskiego Lake Wales w środkowej Florydzie. Pod względem morfologii, biologii i zachowania przypomina inne podziemne jaszczurki.
Neoseps reynoldsi là một loài thằn lằn trong họ Scincidae. Loài này được Stejneger mô tả khoa học đầu tiên năm 1910.[1]
_reynoldsi02.jpg)
_reynoldsi03.jpg)
Bài viết về họ Thằn lằn bóng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Neoseps reynoldsi là một loài thằn lằn trong họ Scincidae. Loài này được Stejneger mô tả khoa học đầu tiên năm 1910.
.jpg)
_reynoldsi04.jpg)
_reynoldsi01.jpg)
