الأسماء في صفحات التنقل
Els ínids (Iniidae) són una família de dofins de riu que conté un gènere vivent i quatre d'extints.
La família fou descrita per John Edward Gray el 1846.[1] Les classificacions actuals hi situen un únic gènere vivent, Inia, amb entre una i tres[2] espècies i diverses subespècies. La família també conté tres gèneres extints, descrits a partir de fòssils trobats a Sud-amèrica, Florida (EUA), Líbia i Itàlia.[1]
Els ínids (Iniidae) són una família de dofins de riu que conté un gènere vivent i quatre d'extints.
Iniidae je čeleď kytovců, která zahrnuje jeden až dva žijící druhy a tři vyhynulé rody. Někdy je považována za součást čeledi delfínovcovití (Platanistidae).
Iniidae je čeleď kytovců, která zahrnuje jeden až dva žijící druhy a tři vyhynulé rody. Někdy je považována za součást čeledi delfínovcovití (Platanistidae).
Die Amazonas-Flussdelfine (Iniidae, Gattung Inia) sind eine Säugetierfamilie und -gattung aus der Ordnung der Wale (Cetacea), die in besonderer Weise an das Leben im Süßwasser angepasst sind. Die aktuell drei bekannten Arten dieser Gruppe leben im Flusssystem des Amazonas in Südamerika.
Flussdelfine sind kleine Wale mit maximal 3 Metern Länge und 160 Kilogramm, der La-Plata-Delfin gilt sogar als einer der kleinsten Wale überhaupt. Ihr Körper ist relativ plump gebaut, die Finne ist sehr niedrig. Im Gegensatz dazu ist die Fluke groß und die Flipper sind breit. Die Halswirbel sind nicht miteinander verschmolzen, wodurch der Kopf sehr beweglich ist. Die Melone ist stark gewölbt, die Schnauze ist langgestreckt. Die Kiefer sind pinzettenartig und können insgesamt über 200 Zähne enthalten. Die Augen sind stark verkleinert, jedoch funktionstüchtig.
Die asiatischen Gangesdelfine (Platanista) unterscheiden sich unter anderem von den Flussdelfinen im Bau des Schädels (Gangesdelfine besitzen einen einzigartigen Oberkieferkamm, der sich von der Schädelbasis bis fast zum Blasloch erstreckt) und darin, dass sie einen Blinddarm aufweisen.
Alle Arten der Amazonas-Flussdelfine sind Süßwasserbewohner und leben in den Flusssystemen des Amazonas in Südamerika.
Flussdelfine sind an ein Leben in trüben, engen Gewässern angepasst. Die großen Fluken und Flipper erhöhen die Manövrierfähigkeit. Ihr Echoortungssystem ist ausgezeichnet entwickelt, der Gesichtssinn hingegen schwächer. Die lange Schnauze dient dazu, im Schlamm zu wühlen und Fische und andere Beutetiere zu fangen. Im Gegensatz zu den eigentlichen Delfinen leben die Flussdelfine eher einzelgängerisch.
Die systematische Stellung der süßwasserbewohnenden Delfine gilt als einer der großen Diskussionspunkte in der Systematik der Wale. Ob die zahlreichen morphologischen Übereinstimmungen der süßwasserbewohnenden Tiere auf Konvergenz oder auf eine gemeinsame Abstammung zurückzuführen sind, ist nicht restlos geklärt. Dementsprechend wurden die vier betroffenen Taxa, der Amazonasdelfin, der La-Plata-Delfin, der Chinesische Flussdelfin und die Gangesdelfine manchmal zu einer Familie (Platanistidae) oder zumindest Überfamilie (Platanistoidea) zusammengefasst, manchmal aber auch als Ergebnisse reiner Konvergenz in vier unabhängigen Familien klassifiziert.
Molekulargenetische Untersuchungen kamen zu dem Ergebnis, dass die Gangesdelfine eine eigene Entwicklungslinie darstellen, die nicht näher mit den übrigen Vertretern gemeinsam ist. Hamilton et al. (2001) klassifizierten auch den Chinesischen Flussdelfin in einer eigenen Gruppe und fassten nur Amazonas- und La-Plata-Delfin zusammen.[1] Eine Analyse der Retroposons durch Nikaido et al. (2001) kam hingegen zu dem Ergebnis, dass der Chinesische, der Amazonas- und der La-Plata-Delfin eine monophyletische Gruppe darstellen,[2] was beispielsweise auch durch Untersuchungen an Cytochromen bestätigt wurde.[3]
Wilson & Reeder (2005) übernahmen diese Sichtweise und klassifizierten den Amazonas-, den Chinesischen und den La-Plata-Delfin in einer gemeinsamen Familie, den Iniidae. Ein mögliches Kladogramm der Zahnwale sieht folgendermaßen aus:[3]
Zahnwale (Odontoceti) N.N.Schnabelwale (Ziphiidae)
Gangesdelfine (Platanistidae)
Flussdelfine (Iniidae)
Delfinartige (Delphinoidea)
Pottwale (Physeteridae)
Nach der aktuell anerkannten Systematik werden drei Arten zu den Flussdelfinen gezählt:
Der La-Plata-Delfin (Pontoporia blainvillei) und der Chinesische Flussdelfin (Lipotes vexillifer), der vermutlich bereits ausgestorben ist, werden eigenen Familien zugeordnet. Die Inia-Arten und der La-Plata-Delfin bilden eine gemeinsame Klade, deren Schwestergruppe der Chinesische Flussdelfin ist. Die traditionell ebenfalls zu den Flussdelfinen gestellten Gangesdelfine sind hingegen nur entfernt mit dieser Gruppe verwandt. Auch einige im Süßwasser lebende Vertreter der (Eigentlichen) Delfine wie der Sotalia, der Kamerunflussdelfin und der Irawadidelfin zählen nicht dazu.
Durch die Wasserverschmutzung, die Bejagung, die unbeabsichtigte Tötung in Fischnetzen und den Bau von Staudämmen und anderen Regulierungsmaßnahmen sind die süßwasserbewohnenden Wale oft stärker bedroht als ihre meeresbewohnenden Verwandten.
Die Amazonas-Flussdelfine (Iniidae, Gattung Inia) sind eine Säugetierfamilie und -gattung aus der Ordnung der Wale (Cetacea), die in besonderer Weise an das Leben im Süßwasser angepasst sind. Die aktuell drei bekannten Arten dieser Gruppe leben im Flusssystem des Amazonas in Südamerika.
Iniidae es un familia de Odontoceti, Inioidea.
Iniidae is a family of river dolphins containing one living genus, Inia, and four extinct genera. The extant genus inhabits the river basins of South America, but the family formerly had a wider presence across the Atlantic Ocean.
Iniidae are highly morphologically different from marine dolphins by way of adaptations suited to their freshwater riverine habitat.[1] They also display a high amount of sexual dimorphism in the form of color and size.[2] Seasonal movement between flooded plains and rivers is common, due to the variation of seasonal rain.[3] There has been little research done on the family, in particular the species aside from the Amazon river dolphin.[2]
The South American river basins were flooded by marine waters, creating a new brackish habitat that allowed marine mammals to move into them. During the Miocene era, the sea level began to recede, trapping the mammals within the continent.[1]
Their necks are flexible, since their cervical vertebra are movable; this is remarkable since nearly all cetaceans' neck vertebra are fused, which rigidly aims most other cetaceans' heads forward.[4] The Iniidae have other morphology common to species adapted to freshwater riverine habitats;[5] which include highly reduced or absent dorsal fins, so they do not become entangled in vegetation from the flooded terrestrial plains; and large, wide, paddle-like pectoral fins that allow maneuverability in confined areas cramped by vegetation.[4] Other riverine adaptations including a long rostrum, skull and jaw and reduced orbits.[6]
Iniidae share many other characteristics in common with their marine odontocete relatives: Their stomachs include a fore-stomach, singled chambered main stomach, and a pyloric stomach with connecting channels. Like most other cetatians Iniidae have lost their fur and lack true vocal cords.[7] They share the similar structure of the tympanic bulla and lung shape, the position of their diaphragm and the position of the blowhole to the back of the head with their marine ancestors.
The dentition of Iniidae dolphins is heterodont, having conical, small teeth that differ slightly in the front of the mouth. The teeth extend lingually in the back and in the front they have a small depression on the side of each. These mammals are carnivorous, finding prey by using echolocation.
There is scientific debate on the number of species within the genus Inia: The main issue is whether there are two or three species, or whether those can be considered sub-species. According to some researchers
are three separate species, while many consider I. geoffrensis and I. boliviensis to be the only two.[8][9][3] Martin in 2004 found supporting evidence that genetic exchange occurs between multiple sites on the Amazon, even places hundreds of kilometres apart.
The family was described by John Edward Gray in 1846.[10]
Current classifications include a single living genus, Inia, with one to four species and several subspecies.[11][12] The family also includes three extinct genera described from fossils found in South America, Florida, Libya, and Italy.[10]
Iniidae is a family of river dolphins containing one living genus, Inia, and four extinct genera. The extant genus inhabits the river basins of South America, but the family formerly had a wider presence across the Atlantic Ocean.
Iniidae are highly morphologically different from marine dolphins by way of adaptations suited to their freshwater riverine habitat. They also display a high amount of sexual dimorphism in the form of color and size. Seasonal movement between flooded plains and rivers is common, due to the variation of seasonal rain. There has been little research done on the family, in particular the species aside from the Amazon river dolphin.
Los ínidos o iníidos (Iniidae) son una familia de cetáceos odontocetos que incluye varias especies de delfines de río.
Los ínidos incluyen tres géneros y cinco especies.[1]
Los ínidos o iníidos (Iniidae) son una familia de cetáceos odontocetos que incluye varias especies de delfines de río.
Iniidae zetazeoen ordenako familia bat da.
Egun, genero bakarra du: Inia hain zuzen ere.[1] Gainera hiru iraungitako genero ditu:
Iniidae zetazeoen ordenako familia bat da.
Les Inidés (Iniidae) forment une famille de dauphins vivant surtout en eau douce. Aujourd'hui elle ne comprend que le boto (Inia geoffrensis) mais certaines classifications y incluent encore les genres Lipotes et Pontoporia, appartenant respectivement aux familles des Lipotidae et des Pontoporiidae.
Les Inidés (Iniidae) forment une famille de dauphins vivant surtout en eau douce. Aujourd'hui elle ne comprend que le boto (Inia geoffrensis) mais certaines classifications y incluent encore les genres Lipotes et Pontoporia, appartenant respectivement aux familles des Lipotidae et des Pontoporiidae.
Os iníidos (Iniidae) son unha familia de cetáceos odontocetos, da superfamilia dos inioideos (Inioidea), que inclúe un só xénero cunha única especie de golfiño de auga doce, Inia geoffrensis,[9] propia das cuncas dos ríos Amazonas e Orinoco, polo que na bibliografía internacional se coñece como golfiño do Amazons ou golfiño rosado (este último nome debido á súa coloración), entre outros, como boto.
No mioceno, a Amazonia estivo cuberta de auga de mar intermitentemente. Este golfiño descendería de antepasados que poboaban o océano no mioceno e que entraron no Amazonas e que, despois, evolucionarían para adaptarse á auga doce cando o mar se retirou. Non existe consenso de cando e como penetraron estes golfiños na conca amazónica; é posíbel que o fixeran hai máis de 15 millóns de anos desde o océano Pacífico, antes da formación dos Andes ou, máis recentemente, desde o océano Atlántico.[10]
Inia geoffrensis é o golfiño de río máis grande; o peso dos machos adultos chega aos 185 kg e poden medir até 2,5 m. Como carácter distintivo, os adultos adquiren unha cor rosada, máis acentuada nos machos. É un dos cetáceos con dimorfismo sexual máis evidente, xa que os machos miden e pesan entre un 16 % e un 55 % más do que as femias.
Como os outros odontocetos posúe un órgano chamado melón que utiliza para a ecolocación. A aleta dorsal ten pouca altura, pero é moi longa, e as aletas pectorais son grandes; esta característica, xunto ao seu mediano tamaño e á falta de fusión das vértebras cervicais, lle confiren unha gran capacidade de manobra para desprazarse polos bosques inundados para capturar as súas presas.
Ten a dieta máis ampla entre os odontocetos. Aliméntase principalmente de peixes, dos que se identificaron 53 especies diferentes, e entre os que se encontran esciénidos, cíclidos e pirañas (caraciformes). Complementa a súa dieta con tartarugas de río e cangrexos.
Habita no curso dos principais afluentes do ríos Amazonas e Orinoco, por debaixo dos 400 me sobre o nivel do mar. Na temporada de chuvias desprázase ás zonas inundadas da selva, onde existe unha oferta maior de alimento.
En 2008 clasificouse na Lista vermella da UICN como especie con datos insuficientes, debido á incerteza con respecto á cifra total da poboación, a tendencia de variación e o impacto das ameazas, clasificación que se mantén a día de hoxe (2013. Non foi obxecto de caza significativa pero, nas últimas décadas, convertéronse en ameazas principais a perda do hábitat e as capturas accidentais con artes a aparellos de pesca.
Polo seu rechamante tinte rosado é unha das especies de odontoceto mantida en cativerio en varios acuarios do mundo, principalmente en Estados Unidos, Venezuela e Europa. Porén, é unha especie difícil de adestrar e cunha mortaldade alta en catividade.
A superfamilia foi fundada en 1988 por de Muizon, e considerada monofilética por Geisler et al. en 2011.[3]
Algúns autores consideran que a superfamilia comprende tan só a familia dos Iniidae, que albergaría tres xéneros: Inia, Lipotes e Pontoporia, polo que consideran como sinónimos de Iniidae a Lipotidae e Pontoporiidae (e mesmo Stenodelphinidae), mentres que outros consideran cada un dos xéneros como integrantes de familias monoespecíficas, reunidas a primeira e a última das tres citadas na superfamilia dos Inoidea e clasificando a Lipotidae noutra subfmalilia ondependente, a dos Lipotoidea. Así, vemos que Wilson & Reeder, en Mammal Species of the World, presentan esta clasificación:[11]
Aquí consideraremos, de acordo coa maioría dos autores, a superfamilia dos Inioidea dividida en dúas familias, coas seguintes especies:
A familia foi descrita por John Edward Gray en 1846,[4] e considerada monofilética por Gill en 1873.[12]
Nas modernas clasificacións dos odontocetos inclúen na familia un só xénero vivente, Inia, con unha especie e tres subespecies (ou dúas especies, segundo os autores que elevan unha das subespecies á categoría de especie).[6]
Tamén comprende tres xéneros extintos, con fósiles encontrados en Sudamérica, Florida, Libia e Italia.
Porén, cómpre sinalar que algúns autores consideran a subespecie Inia geoffrensis boliviensis como especie independente, Inia boliviensis d'Orbigny, 1834.[6] .[13]
A especie foi descrita en 1817 polo naturalista francés Henri Marie Ducrotay de Blainville como Delphinus geoffrensis na honra do seu colega Étienne Geoffroy Saint-Hilaire.
Posteriormente sería reclasificada dentro do xénero Inia, que fundara Alcide d'Orbigny en 1834, en Nouv. Ann. Mus. Hist. Nat. Paris, 3: 31.[14]
Na máis recente clasificación dos cetáceos (1998) Inia geoffrensis aparece como única especie do xénero, con tres subespecies recoñecidas.[15] A maioría da comunidade científica acepta esta clasificación como especie única, como o fan, entre outros, a UICN,[1] o SIIT,[8] o ou o WoRMS.[16]
Pero en 2012 a Sociedade para a Mastozooloxía Mariña (Society for Marine Mammalogy) considerou as subespecies boliviana (Inia geoffrensis boliviensis) e a amazónica (Inia geoffrensis geoffrensis) como especies independentes, Inia boliviensis e Inia geoffrensis, respectivamente.[13]
Os iníidos (Iniidae) son unha familia de cetáceos odontocetos, da superfamilia dos inioideos (Inioidea), que inclúe un só xénero cunha única especie de golfiño de auga doce, Inia geoffrensis, propia das cuncas dos ríos Amazonas e Orinoco, polo que na bibliografía internacional se coñece como golfiño do Amazons ou golfiño rosado (este último nome debido á súa coloración), entre outros, como boto.
No mioceno, a Amazonia estivo cuberta de auga de mar intermitentemente. Este golfiño descendería de antepasados que poboaban o océano no mioceno e que entraron no Amazonas e que, despois, evolucionarían para adaptarse á auga doce cando o mar se retirou. Non existe consenso de cando e como penetraron estes golfiños na conca amazónica; é posíbel que o fixeran hai máis de 15 millóns de anos desde o océano Pacífico, antes da formación dos Andes ou, máis recentemente, desde o océano Atlántico.
Iniidae (Gray, 1846)[1] è una famiglia di delfini fluviali che contiene un solo genere vivente (Inia) e sei generi estinti (Goniodelphis, Ischyrorhynchus, Isthminia, Kwanzacetus, Meherrinia, Saurocetes)[2], provenienti dalle acque di bacini fluviali del Sudamerica. Gli Iniidae sono morfologicamente diversi dai delfini marini, essendosi adattati ad un habitat d'acqua dolce.
Iniidae (Gray, 1846) è una famiglia di delfini fluviali che contiene un solo genere vivente (Inia) e sei generi estinti (Goniodelphis, Ischyrorhynchus, Isthminia, Kwanzacetus, Meherrinia, Saurocetes), provenienti dalle acque di bacini fluviali del Sudamerica. Gli Iniidae sono morfologicamente diversi dai delfini marini, essendosi adattati ad un habitat d'acqua dolce.
De Orinocodolfijnen (Iniidae) is een familie van rivierdolfijnen.
De Orinocodolfijnen (Iniidae) is een familie van rivierdolfijnen.
Multimedia w Wikimedia Commons Iniowate[3] (Inidae) – rodzina ssaków z kladu zębowców (Odontoceti) w obrębie waleni (Cetacea).
Rodzina obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej i Azji[4].
Do rodziny należą następujące rodzaje[3][4]:
Os golfinhos-fluviais americanos, Iniidae é uma família de cetáceos da subordem Odontoceti.
A família foi descrita por John Edward Gray em 1846, como Iniana,[1] sendo emendada anos mais tarde pelo próprio autor.[2][3]
O arranjo taxonômico do clado passou por várias mudanças ao longo dos anos. No início do século XIX foi considerada sinônimo de Platanistidae, por vezes tratada como uma subfamília dentro desta família.[4] Estudos no final da década de 1990 e começo da década de 2000 demonstraram a parafilia dos golfinhos fluviais, comumente arranjados em uma única família, por meio de análises moleculares.[5][6]
Cinco gêneros são reconhecidos para a família:[7][8]
Os golfinhos-fluviais americanos, Iniidae é uma família de cetáceos da subordem Odontoceti.
Iniidae je čeľaď bezkosticovcov.
Iniidae je čeľaď bezkosticovcov.
Inia geoffrensis — Інія амазонська
Порівняння розміру інії з людиною
Родина Інієві (Iniidae) // Види ссавців світу, 2005 (англ.).
Iniidae là một họ động vật có vú trong bộ Cá voi. Họ này được nhà động vật học John Edward Gray miêu tả vào năm 1846.[1]
Iniidae là một họ động vật có vú trong bộ Cá voi. Họ này được nhà động vật học John Edward Gray miêu tả vào năm 1846.
아마존강돌고래과(Iniidae)는 현존하는 1개 속과 멸종한 3개 속으로 이루어진 강돌고래 과이다.[1]
1846년 존 에드워드 그레이(John Edward Gray)가 처음 기술했다.[1]
보토과는 현재, 단일속 보토속(Inia)만을 포함하고 있으며, 1 종과 3 아종으로 이루어져 있다. 또한 이 과는 멸종한 3개 속을 포함하고 있으며, 이는 남아메리카와 플로리다, 리비아 그리고 이탈리아에서 발견된 화석을 통해 기술되었다.[1]
다음은 거테시 등(Gatesy et al..)의 계통 분류이다.[2]
고래하목 수염고래† Janjucetus
이빨고래 참돌고래상과
