الأسماء في صفحات التنقل
Die Gelbe Getreidefliege (Opomyza florum) ist eine Fliege aus der Familie der Grasfliegen (Opomyzidae).
Die schlanken orangegelb gefärbten Fliegen erreichen eine Länge von 3,5–6 mm.[1] Die Flügel besitzen ein arttypisches dunkles Fleckenmuster: Der Außenrand ist nicht, wie bei einigen anderen Arten der Gattung, deutlich geschwärzt, sondern nur in der Umgebung der drei Queradern und an der Flügelspitze um die Enden der Radien. Zusätzliche Queradern gibt es nicht.
Das Mesonotum ist rötlich-gelb, in der Mitte ohne oder höchstens mit einem nur wenig dunklerem Längsband. Lediglich die Basen der Dorsozentralborsten sind deutlich schwarz gefärbt.[2]
Die Art ist in weiten Teilen Europas vertreten.[3] Ihren Lebensraum bilden neben Waldrändern auch landwirtschaftliche Nutzflächen.[4]
Die Imagines der Art schlüpfen gewöhnlich im Juni und Juli.[5] Sie sind bis Ende August in Wiesen und Waldgebieten zu beobachten. Später, bis Ende Oktober, halten sich die Fliegen in Getreidefeldern auf,[5] wo sie ihre Eier in der Nähe der Wirtspflanzen auf dem Boden ablegen. Im Gegensatz zu anderen Arten der Familien überwintern bei Opomyza florum die Eier.[6] Im Frühjahr schlüpfen die Maden und wandern in die Wirtspflanze. Sie minieren Grasstängel und gelten als potentielle Getreideschädlinge, die bei starkem Befall Fraßschäden vor allem an Winterweizen, Wintergerste und Winterroggen verursachen. Die Verpuppung erfolgt gegen Mai in den unteren Teilen der Wirtspflanze.[5][4][7]
Die Gelbe Getreidefliege (Opomyza florum) ist eine Fliege aus der Familie der Grasfliegen (Opomyzidae).
Opomyza florum, common name yellow cereal fly or grass fly, is a species of acalyptrate flies.
Opomyza florum can reach a length of 3.5–5 mm. These small flies are rusty-yellow coloured, with several dark setae on mesonotum and scutellum. Eyes are reddish. Wings are yellowish and transparent, with some smoky-brown spots. The larval main food plants are wild cereals, leguminous and cereal crops. Larvae are oligophagous stem borer, feeding on the stems of plants. They can be found in early spring while adults fly at the end of May–June until October. This species is an agricultural pest, damaging winter cereals such as wheat, barley and rye.
This species occurs in all of Europe.
It can be found in meadows and fields of cereal crops.
Opomyza florum, common name yellow cereal fly or grass fly, is a species of acalyptrate flies.
Opomyza florum, la mouche jaune des céréales, est une espèce d'insectes diptères brachycères de la famille des Opomyzidae.
Cette mouche, dont les larves se développent dans les tiges des jeunes pousses de graminées (Poaceae), est un ravageur des cultures de céréales (blé, orge, seigle) en Europe.
Selon Pan-European Species directories Infrastructure (PESI)[1].
L'imago, de couleur jaune-orangé, mesure de 3,5 à 4 mm de long.
Les ailes transparentes, hyalines, jaunâtres, portent des taches brunes. Le mésonotum porte plusieurs rangées de soies, avec 4 soies sur le scutellum. L'abdomen est mince et se termine en pointe chez la femelle, plus ovale chez le mâle.
Les œufs sont ovales oblongs. La larve, de couleur blanchâtre, mesure de 7 à 8 mm de long[2],[3].
L'espèce est univoltine (une seule génération annuelle).
L'hibernation se fait sous forme d'œufs déposés en automne dans la couche supérieure du sol dans des champs de céréales d'hiver.
Les œufs éclosent au début du printemps et les larves pénètrent dans les jeunes pousses de céréales, s'insinuant entre les feuilles, et creusent une galerie jusqu'au cœur de la tige où elles se nymphosent.
La nymphose dure environ 3 semaines et les adultes apparaissent à la fin du printemps (début juin en Île-de-France). Les femelles, ayant des ovaires atrophiés, restent en diapause imaginale jusqu'à l'automne. L'accouplement se produit vers le mois d'octobre[2],[3].
Les dégâts causés par la mouche jaune des céréales sont similaires à ceux d'autres espèces de mouches des céréales, telles la mouche grise, Delia coarctata ou l'oscinie de l'avoine, Oscinella frit : on constate d'abord le jaunissement de la feuille centrale des pousses puis de toute la tige qui finit par se faner et mourir.
L'aire de répartition d'Opomyza florum comprend la totalité de l'Europe et la Russie, jusqu'à la Sibérie occidentale (jusqu'à Krasnoïarsk ), ainsi que le Kazakhstan[3].
Opomyza florum, la mouche jaune des céréales, est une espèce d'insectes diptères brachycères de la famille des Opomyzidae.
Cette mouche, dont les larves se développent dans les tiges des jeunes pousses de graminées (Poaceae), est un ravageur des cultures de céréales (blé, orge, seigle) en Europe.
Opomyza florum is een vliegensoort uit de familie van de grasvliegen (Opomyzidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1794 door Fabricius.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Opomyza florum – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny niżnicowatych.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1794 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Musca florum[1].
Samce osiągają od 3,75 do 4,5 mm długości ciała i od 3,8 do 4,4 mm długości skrzydła. Samice mają od 4,5 do 5,75 mm długości ciała i od 4,4 do 5,1 mm długości skrzydła[2]. Głowa ma twarz, policzki i czołowe brzegi oczu biało opylone. Biczyk czułków jest czarny, a pozostała ich część pomarańczowa. Żółtobrunatny tułów pokrywa białe, lekkie opylenie. Barwa odnóży jest jasnożółta. Żółty odwłok ma miejscami brunatne podbarwienie, zwłaszcza na tylnych brzegach tergitów[3]. Na odwłoku ponadto często występują brązowe kropki boczne[2]. Skrzydło pozbawione jest dodatkowych żyłek lub plamek w obrębie komórki bazalnej[4]. Występuje tylko jedna żyłka poprzeczna radialno-medialna[3]. Na wierzchołkowym odcinku ostatniej żyłki radialnej (R4+5) brak plamek, choć może on być równomiernie przybrunatniony[3][4]. Rejon błony przyległy do przedniej żyłki kubitalnej jest przejrzysty[2]. Samiec ma ścięte u wierzchołka i w widoku bocznym nierozszerzone ku szczytowi przysadki odłokowe[3][4]. Samicę cechuje lekkie zaostrzenie odwłoka w jego tylnej części[3]
Owady dorosłe obserwuje się od czerwca do wczesnego listopada. Samice składają jesienią jaja w glebie, u nasady roślin żywicielskich, którymi są różne trawy, w tym niekiedy pszenica[2][3]. Zimują prawdopodobnie jaja. Larwy klują się wiosną i żerują wewnątrz łodyg. W stadium poczwarki przechodzą w maju. Występuje jedno pokolenie rocznie[2].
Gatunek podawany z Albanii, Andory, Austrii, Belgii, Białorusi, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Chorwacji, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Litwy, Łotwy, Macedonii, Niemiec, Norwegii, Polski, Rosji, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Szwajcarii, Turcji, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch[1].
Opomyza florum – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny niżnicowatych.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1794 roku przez Johana Christiana Fabriciusa jako Musca florum.
Samce osiągają od 3,75 do 4,5 mm długości ciała i od 3,8 do 4,4 mm długości skrzydła. Samice mają od 4,5 do 5,75 mm długości ciała i od 4,4 do 5,1 mm długości skrzydła. Głowa ma twarz, policzki i czołowe brzegi oczu biało opylone. Biczyk czułków jest czarny, a pozostała ich część pomarańczowa. Żółtobrunatny tułów pokrywa białe, lekkie opylenie. Barwa odnóży jest jasnożółta. Żółty odwłok ma miejscami brunatne podbarwienie, zwłaszcza na tylnych brzegach tergitów. Na odwłoku ponadto często występują brązowe kropki boczne. Skrzydło pozbawione jest dodatkowych żyłek lub plamek w obrębie komórki bazalnej. Występuje tylko jedna żyłka poprzeczna radialno-medialna. Na wierzchołkowym odcinku ostatniej żyłki radialnej (R4+5) brak plamek, choć może on być równomiernie przybrunatniony. Rejon błony przyległy do przedniej żyłki kubitalnej jest przejrzysty. Samiec ma ścięte u wierzchołka i w widoku bocznym nierozszerzone ku szczytowi przysadki odłokowe. Samicę cechuje lekkie zaostrzenie odwłoka w jego tylnej części
Owady dorosłe obserwuje się od czerwca do wczesnego listopada. Samice składają jesienią jaja w glebie, u nasady roślin żywicielskich, którymi są różne trawy, w tym niekiedy pszenica. Zimują prawdopodobnie jaja. Larwy klują się wiosną i żerują wewnątrz łodyg. W stadium poczwarki przechodzą w maju. Występuje jedno pokolenie rocznie.
Gatunek podawany z Albanii, Andory, Austrii, Belgii, Białorusi, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Chorwacji, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Litwy, Łotwy, Macedonii, Niemiec, Norwegii, Polski, Rosji, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Szwajcarii, Turcji, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch.
