dcsimg

Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من EOL authors
The Thermosbaenacea is a group of Peracarida that includes around a dozen species. Thermosbaena mirabilis is known from freshwater hot springs in North Africa, where the water may exceed 40 C. Several other species in this group live in much cooler fresh waters, typically in groundwater or caves. Still others are marine or inhabit underground anchialine pools (anchialine pools are landlocked bodies of brackish water with subterranean connections to the ocean; these unusual habitats are restricted to highly porous substrates, such as recently solidified molten rock or limestone adjacent to the sea). Limited data suggest that thermosbaenaceans feed on plant detritus. (Brusca and Brusca 2003)
ترخيص
cc-by-3.0
حقوق النشر
Leo Shapiro
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
EOL authors

Thermosbaenacea ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE
 src=
Rasterelektronenmikroskopie des Pleotelsons (pt) von Thermosbaena mirabilis. a = Anus; u = Uropod; pl 5 = 5. Segment des Pleons (Pleopoden sitzen nur am 1. und 2. Segment)[1]

Die Thermosbaenacea sind eine Ordnung der Höheren Krebse. In systematischen Zusammenstellungen werden sie oft zur Überordnung der Ranzenkrebse gezählt.[2] Wegen ihres speziellen Körperbaus und der Brutpflege in einem vom Carapax der Weibchen gebildeten Brutraum werden sie vielfach auch als Überordnung Pancarida den Ranzenkrebsen (Peracarida) gegenübergestellt.[3]

Merkmale

Die Arten der Thermosbaenacea werden bis zu 4 Millimeter lang.[4] Ihr Körper ist langgestreckt und verhältnismäßig gleichförmig segmentiert. Der Carapax ist mit dem ersten Segment des Thorax verwachsen und überdeckt nach hinten zwei weitere Thorakalsegmente. Der bei den Weibchen zusätzlich erweiterte Carapax bildet einen Brutraum, in dem sich die Embryos entwickeln. Die Schreitbeine sind zweiästig. Die sehr kurzen Pleopoden, die nur an den ersten beiden Segmenten des Pleons entwickelt sind, sind nur einästig. Auf dem Telson bzw. Pleotelson befinden sich die paarigen Uropoden.[5]

Die Augen sind reduziert oder fehlen.[4] Sie könnten wegen der Lebensweise der meisten Arten in lichtlosen Höhlensystemen im Laufe der Evolution zurückgebildet worden sein.

Vorkommen

Die erste, 1924 von Théodore Monod beschriebene Art der Thermosbaenacea war Thermosbaena mirabilis. Sie wurde in einer schon zur Römerzeit bekannten Thermalquelle in Tunesien entdeckt und ist dort auch in den Zuleitungen für das Thermalbad und im 48 °C heißen Grundwasser zu finden. Wassertemperaturen unter 30 °C überlebt Thermosbaena mirabilis kaum.

Weitere Arten wurden danach in italienischen Höhlen gefunden und den Gattungen Monodella und Tethysbaena zugeordnet. Inzwischen sind Fundorte dieser Krebstiere aus der ganzen Welt bekannt, sowohl von karibischen Inseln, als auch aus Mittel- und Nordamerika, Südosteuropa, Israel, Nordafrika und Südostasien und Australien.[6] Die biogeographische Verteilung der Vorkommen der Thermosbaenacea hat Anlass zu Spekulationen gegeben, zumal die Arten oft in nach außen hin scheinbar abgeschlossenen Höhlen leben.

Die Nahrungskette in diesen lichtlosen Höhlen könnte auf dem chemoautotrophen Stoffwechsel von Schwefelbakterien beruhen, die im schwefelwasserstoffhaltigen heißen Wasser Energie durch die Oxidation der schwefelhaltigen Stoffe zu Sulfaten gewinnen können.[7]

Familien

Die Thermosbaenacea sind relativ artenarm, sie werden derzeit in vier Familien mit sieben Gattungen eingeteilt. Familien, Gattungen und Arten:[8]

Literatur

  • Théodore Monod: Sur un type nouveau de Malacostracé: Thermosbaena mirabilis nov. gen. nov. sp. Bull. Soc. Zool. France, 49, S. 58–68, 1924 (Erstbeschreibung des Typusexemplars)
  • Théodore Monod: Thermosbaena mirabilis Monod, remarques sur la morphologie et sa position systématique. Faune Colonies franç., 1, 2, S. 29–49, 1927 (Erstbeschreibung der Ordnung)
  • Théodore Monod & Phillipe Cals: Systématique et évolution des Thermosbénacés (Arthropodes, Crustacés), d’aprés l’ordonnance des structures épidermiques superficielles. Comptes Rendus Hebdomadaires des Seances de l’Academie des Sciences, series 3, 306, S. 99–108, 1988
  • Ph. Cals & Théodore Monod: Évolution et biogeógraphie des Crustacés Thermosbénacés. Comptes Renus Hebdomadaires des Seances de l’Academie des Sciences, series 3, 307, S. 341–348, 1988
  • Théodore Monod & Ph. Cals: Ordre des Thermosbaenacés (Thermosbaenacea Monod, 1927). In: J. Forest (ed.): Traité de Zoologie. Anatomie, Systématique, Biologie. Tome VII, Fascicule III A. Crustacés Péracarides. Memoires de l’Institut Oceanographique Fondation Albert Ier, Prince de Monaco, 19, 11–34, 1999
  • H. P. Wagner: A monographic review of the Thermosbaenacea. Zoologische Verhandelingen, 291, S. 1–338, 1994
  • E. Taramelli: La posizione sistemática dei Thermosbenacei quale risulta dallo studio anatómico di Monodella argentarii Stella. Monit. zool. Ital., 62, 1, S. 9–27, 1954

Einzelnachweise

  1. Franziska Knopf, Stefan Koenemann, Frederick R. Schram, Carsten Wolff: The urosome of the Pan- and Peracarida. Contribution to Zoology, 75, 1-2, S. 1–21, 2006
  2. Joel W. Martin & George E. Davis: An Updated Classification of the Recent Crustacea. Natural History Museum of Los Angeles County, Scientific Series, 39, 2001, S. 33 PDF
  3. Wilfried Westheide und Reinhard Rieger (Hrsg.): Spezielle Zoologie. Teil 1: Einzeller und Wirbellose Tiere. 2. Auflage, Elsevier, Spektrum Verlag, 2006
  4. a b Stichwort Thermosbaenacea in Encyclopaedia Britannica online, abgerufen am 31. März 2014
  5. Stichwort: Thermosbaenacea. In: Lexikon der Biologie, Spektrum, Akademischer Verlag, 1999
  6. Gary C. B. Poore & W. F. Humphreys: First record of Thermosbaenacea (Crustacea) from the Southern Hemisphere: a new species from a cave in tropical Western Australia. Invertebrate Taxonomy, 6, 3, S. 719–725, 1992 Volltext
  7. Ştefan Negrea: A remarkable finding that suggests the existence of a new groundwater biome based on chemoautotrophic resources, named "Ophel" by F. D. Por. In: Travaux de l'Institut de Spéologie Émile Racovitza, Band 48, 2009, S. 83–91, , http://vorlage_digitalisat.test/1%3Dhttp%3A%2F%2Fwww.speotravaux.iser.ro%2F09%2Fart07.pdf~GB%3D~IA%3D~MDZ%3D%0A~SZ%3D~doppelseitig%3D~LT%3DOnline%20PDF%2C%20400%26nbsp%3BkB~PUR%3D (abgerufen am 31. März 2014).
  8. WoRMS: Thermosbaenacea Monod, 1927. In: Gary C. B. Poore: Thermosbaenacea. World Register of Marine Species, 2013, abgerufen am 31. März 2014
  9. Théodore Monod & Phillipe Cals: Systématique et évolution des Thermosbénacés (Arthropodes, Crustacés), d’aprés l’ordonnance des structures épidermiques superficielles. Comptes Rendus Hebdomadaires des Seances de l’Academie des Sciences, series 3, 306 S. 99–108, 1988
  10. E. Taramelli: La posizione sistemática dei Thermosbenacei quale risulta dallo studio anatómico di Monodella argentarii Stella. Monit. zool. Ital., 62, 1, S. 9–27, 1954
  11. H. P. Wagner: A monographic review of the Thermosbaenacea. Zoologische Verhandelingen, 291, S. 1–338, 1994
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Thermosbaenacea: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE
 src= Rasterelektronenmikroskopie des Pleotelsons (pt) von Thermosbaena mirabilis. a = Anus; u = Uropod; pl 5 = 5. Segment des Pleons (Pleopoden sitzen nur am 1. und 2. Segment)

Die Thermosbaenacea sind eine Ordnung der Höheren Krebse. In systematischen Zusammenstellungen werden sie oft zur Überordnung der Ranzenkrebse gezählt. Wegen ihres speziellen Körperbaus und der Brutpflege in einem vom Carapax der Weibchen gebildeten Brutraum werden sie vielfach auch als Überordnung Pancarida den Ranzenkrebsen (Peracarida) gegenübergestellt.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Thermosbaenacea ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Thermosbaenacea is a group of crustaceans that live in thermal springs in fresh water, brackish water and anchialine habitats. They have occasionally been treated as a distinct superorder (Pancarida), but are generally considered to belong to the Peracarida.[1] Due to their troglobitic lifestyle, thermosbaenaceans lack visual pigments and are therefore blind.

The current distribution of some genera tallies well with the Miocene extent of the Tethys Sea, and it is assumed that the extant taxa are derived from ancestors that lived in open marine habitats. Elsewhere, the distribution is consistent with the break-up of Pangaea.[2]

The developing embryos are carried by the adult under its carapace until hatching.[3]

Classification

Thirty-four species are currently recognised, in four families:

  • Thermosbaenidae Monod, 1927
    • Thermosbaena mirabilis Monod, 1924 Tunisia
  • Monodellidae Taramelli, 1924
    • Monodella stygicola Ruffo, 1949 southern Italy
    • Tethysbaena aiakos Wagner, 1994 Greece
    • Tethysbaena argentarii (Stella, 1951) Italy
    • Tethysbaena atlantomaroccana (Boutin & Cals, 1985) Morocco
    • Tethysbaena calsi Wagner, 1994 British Virgin Islands
    • Tethysbaena colubrae Wagner, 1994 Puerto Rico
    • Tethysbaena coqui Wagner, 1994 Puerto Rico
    • Tethysbaena gaweini Wagner, 1994 Cuba
    • Tethysbaena haitiensis Wagner, 1994 Cuba
    • Tethysbaena halophila (S.L. Karaman, 1953) Croatia
    • Tethysbaena juglandis Wagner, 1994 Haiti
    • Tethysbaena juriaani Wagner, 1994 Cuba
    • Tethysbaena lazarei Wagner, 1994 Cuba
    • Tethysbaena relicta (Por, 1962) Israel
    • Tethysbaena sanctaecrucis (Stock, 1976) British Virgin Islands
    • Tethysbaena scabra (Pretus, 1991) Spain (Balearic Islands)
    • Tethysbaena scitula Wagner, 1994 British Virgin Islands
    • Tethysbaena siracusae Wagner, 1994 Italy (Sicily)
    • Tethysbaena stocki Wagner, 1994 British Virgin Islands
    • Tethysbaena somala (Chelazzi & Messana, 1982) Somalia
    • Tethysbaena tarsiensis Wagner, 1994 Spain
    • Tethysbaena texana (Maguire, 1965) United States (Texas)
    • Tethysbaena tinima Wagner, 1994 Cuba
    • Tethysbaena vinabayesi Wagner, 1994 Cuba
  • Tulumellidae Wagner, 1994
    • Tulumella bahamensis Yager, 1988 Bahamas
    • Tulumella grandis Yager, 1988 Bahamas
    • Tulumella unidens Bowman & Iliffe, 1988 Mexico
  • Halosbaenidae Monod & Cals, 1988

References

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Thermosbaenacea: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Thermosbaenacea is a group of crustaceans that live in thermal springs in fresh water, brackish water and anchialine habitats. They have occasionally been treated as a distinct superorder (Pancarida), but are generally considered to belong to the Peracarida. Due to their troglobitic lifestyle, thermosbaenaceans lack visual pigments and are therefore blind.

The current distribution of some genera tallies well with the Miocene extent of the Tethys Sea, and it is assumed that the extant taxa are derived from ancestors that lived in open marine habitats. Elsewhere, the distribution is consistent with the break-up of Pangaea.

The developing embryos are carried by the adult under its carapace until hatching.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Thermosbaenacea ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Les Thermosbaenacés (Thermosbaenacea) sont un ordre de crustacés du super-ordre des Péracarides et de la classe Malacostraca.

Liste des familles

Selon World Register of Marine Species (31 décembre 2018)[2] :

Notes et références

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Thermosbaenacea: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Les Thermosbaenacés (Thermosbaenacea) sont un ordre de crustacés du super-ordre des Péracarides et de la classe Malacostraca.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Termosbenvēži ( اللاتفية )

المقدمة من wikipedia LV

Termosbenvēži (Thermosbaenacea) ir augstāko vēžu kārta. To ķermeņu garums ir no 2 līdz 3,5 mm. Tie ir akli, bezkrāsaini un primitīvi vēžveidīgie, kuri sastopami Dienvideiropā, Āfrikā un Ziemeļamerikā. Dzīvo ģeotermālos avotos kā saldūdenī, tā arī iesāļā ūdenī.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autori un redaktori
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LV

Bronkreeftjes ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Bronkreeftjes (Thermosbaenacea) is een orde van kleine kreeftachtigen.

Anatomie

Bronkreeftjes bezitten een oogloze kop zonder rostrum. De eerste antenne is tweetakkig, de tweede antenne is eentakkig. De mandibel draagt een palp en er is slechts één paar maxillipeden.
De thorax draagt een kopborstschild (carapax) dat zowel de kopsegmenten als de eerste thoracale somieten omsluit en soms zelfs een deel van het abdomen. De thorax draagt 5 tot 7 paar pereopoden (looppootjes), die tweetakkig en ongedifferentieerd zijn.
Het abdomen (pleon) bestaat uit 6 segmenten met slechts twee paar, meestal gereduceerde, pleopoden en het eindigt met één paar uropoden en een telson (staartstukje) of pleotelson.[2]

Bronkreeftjes bezitten geen visuele pigmenten en zijn blind als gevolg.

Ecologie

Thermosbaenacea komen hoofdzakelijk voor in warmwaterbronnen en grottenmeertjes, enkele soorten vindt men in grondwater langs de kust en in zeegrotten. De weinige beschikbare data doen vermoeden dat bronkreeftjes zich voeden met plantaardig detritus.[3]

Oorsprong

Met uitzondering van de familie Halosbaenidae, die waarschijnlijk een recente soortenuitbreiding vertegenwoordigt, komen alle recente bronkreeftjes voor in een gebied dat overeenkomt met de Tethyszee zoals die zich in het Mioceen uitstrekte.[4]

Systematiek

Er zijn tot nog toe 34 soorten beschreven in vier families:

Bronnen
  1. Monod, T., (1927) Crustacea. 4. Decapoda (excl. Palaemonidae, Atyidae et Potamonidae). In Contribution à l'étude de la faune du Cameroun, Faune Colon.Fr., 1:593-624
  2. Wagner H.P. 1994. monographic review of the Thermosbaenacea (Crustacea: Peracarida): A study on their morphology, taxonomy, phylogeny and biogeography. Zoologische Verhandelingen (Leiden). 291:3-338.
  3. Stock J. H. 1986. Thermosbaenacea. In: STYGOFAUNA MUNDI: A Faunistic, Distributional, and Ecological Synthesis of the World Fauna inhabiting Subterranean Waters (including the marine interstitial). L. Botosaneanu ed. Leiden, The Netherland - E.J. Brill / Dr. W. Backhuys. 1986
  4. Poore G.C.B. & W.F. Humphreys. 1992. First record of Thermosbaenacea (Crustacea) from the Southern Hemisphere: a new species from cave in Tropical Western Australia. Invertebr. Taxon., 6:719-725.
  5. Bowman, T.E. and T.M. Iliffe. 1988. Tulumella unidens, a new genus and species of thermosbaenacean crustacean from the Yucatán Penninsula, Mexico. Proceedings of the Biological Society of Washington, 101(1):221-226, 2 figures.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Bronkreeftjes: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Bronkreeftjes (Thermosbaenacea) is een orde van kleine kreeftachtigen.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Thermosbaenacea ( النرويجية )

المقدمة من wikipedia NO

Thermosbaenacea er en orden av storkreps, en type krepsdyr. Denne gruppen inneholder 4 familier, 7 slekter, og 34 arter.

Taksonomi

Taksonomien til storkreps er komplisert og flere av gruppen er utdødd. Det er generelt omstridt å fin-inndele organismer taksonomisk. En vanlig oppdelning anerkjenner storkreps som en av seks ulike klasser av krepsdyr, og storkreps er den mest artsrike gruppen. En moderne oppdatering av systematikken gis av Martin og Davis[1], som følgende oversikt følger ned til nivået orden, mens lavere nivåer her følger WoRMS-databasen fra 2013.[2].

Referanser

  1. ^ Davis, George E., Martin, Joel W.: An Updated Classification of the Recent Crustacea, Natural History Museum of Los Angeles County 2001, side 1-132
  2. ^ Thermosbaenacea - WoRMS. Besøkt 25. januar 2014.

Eksterne lenker

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NO

Thermosbaenacea: Brief Summary ( النرويجية )

المقدمة من wikipedia NO

Thermosbaenacea er en orden av storkreps, en type krepsdyr. Denne gruppen inneholder 4 familier, 7 slekter, og 34 arter.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NO

Thermosbaenacea ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Thermosbaenacea é uma ordem de pequenos crustáceos, entre 2 e 5mm, que podem ser encontrados em ambientes extremos, como fontes termais de 45ºC, formações anquialinas e lençóis freáticos com alta concentração de sulfeto de hidrogênio, gás altamente tóxico para a grande maioria dos animais.[2] O nome Thermosnbaenacea vem do grego (thermós = calor) e faz referência ao ambiente em que a espécie tipo (Thermosbaena mirabilis Monod, 1924) habita.[3]

Foram descobertos em 1923 e, desde então, atraem a curiosidade de pesquisadores. Devido a dificuldade de coletar e estudar esses organismos em seu ambiente natural, pouco se sabe sobre o comportamento e os hábitos deles. Entre suas características marcantes estão a carapaça na região dorsal das fêmeas, a qual serve como uma bolsa para incubar os ovos, e a ausência de pigmentos para captação de luz nos olhos ou até mesmo a ausência total de olhos, o que os torna cegos apesar da presença de escamas oculares. Eles se alimentam de bactérias quimiotróficas redutoras de sulfeto, cianobactérias e algas verdes.[2][1] Apresentam o hábito de nadar com a parte ventral para cima, como se nadassem de costas, o que é um resquício do estilo de vida no qual o animal nadava próximo à superfície. Eles se utilizam dessa estratégia para se ajustarem na coluna d’água.[2]

Estão distribuídos mundialmente, desde o Mar Mediterrâneo à Austrália e o Mar do caribe. Isso indica que a origem do grupo pode ter-se dado no final do Cretáceo Inferior, há 120 milhões de anos, ou no começo do Cretáceo Superior, há 95 milhões de anos, baseado na extensão do antigo Mar de Tétis.[4]

A posição filogenética dele ainda não é muito certa. Há um consenso de que eles apresentam estão incluídos em Peracarida, porém, algumas análises contrariam esta proposta, colocando-os como grupo irmão de Peracarida.[5]

Morfologia externa

O corpo é pequeno, da ordem de 5mm, alongado e ligeiramente achatado dorsoventralmente. A carapaça é presente, um tórax com 8 segmentos (toracômeros), abdômen com 6 segmentos (pleonitos) e télson, todos com diversos apêndices. Na cabeça, a antena 1, mais longa, é birreme enquanto a antena 2 é menor e unirreme.[1]

A carapaça consiste em duas placas paliais que se originam na parte dorsal da cápsula cefálica e os dois metâmeros maxilares, ela se funde com a parte dorsal do tórax pelos metâmeros maxilares e pelo segmento com gnatópodio. Em geral, a carapaça recobre os primeiros 4 ou 5 segmentos torácicos, embora Halosbaena seja uma exceção, cobrindo até o sexto ou sétimo segmento. Nos primeiros segmentos torácicos, nota-se uma cutícula particularmente mais fina, o que facilita as trocas gasosas. Nas fêmeas o marsúpio é formado como uma extensão dorsal da carapaça, tratando-se de uma cavidade onde ovos e jovens são incubados. A posição dorsal do marsúpio é uma característica diagnóstica de Thermosbaenacea .O marsúpio se conecta internamente com a câmara branquial, permitindo a aeração dos ovos.[1]

 src=
Esquema da morfologia externa de um exemplar em vista ventral. Em preto a cabeça, em azul o tórax e em laranja o abdome

Na cabeça, a boca é cercada pelos lábios superior e inferior (ou labrum e lábio), mandíbula, maxilares 1 e 2 e pelos maxilípedes. O lábio superior é uma extensão do tegumento anterior da carapaça.[1]

A mandíbula consiste no corpo mandibular (forma básica de uma mandíbula) e um palpo de 3 segmentos. A quantidade e organização das cerdas do palpo variam de acordo com a espécie. A forma básica da mandíbula se divide uma região de perfuração (pars incisiva) e uma de trituração (pars molaris) com uma fileira de cerdas entre elas.[1] O lábio inferior é composto por dois lóbulos com o dobro do tamanho do lábio superior. A face interna dos lóbulos é arredondada e com uma cavidade próxima à sua extremidade, a face externa é convexa, conferindo um formato ligeiramente triangular aos lóbulos.[1]

A maxila 1 é formada por dois enditos e um palpo com 2 ou 3 segmentos.[1] Para descrever a maxila 2, usaremos o exemplo de Monodella texana sp. Esta maxila é achatada e dividida em cinco partes. Os dois lóbulos mais internos são cerdados, sendo que o mais interno possui quatro cerdas, enquanto o segundo lóbulo possui apenas uma cerda.O lóbulo do meio é amplo e possui uma fileira bem uniforme de pequenos espinhos. A porção mais externa é composta por um palpo de dois segmentos com quatro cerdas distais.[6]

O maxilípede é composto de forma mais complexa em Thermosbaena e Monodellidae do que em Halosbaenidae. De forma geral, esse apêndice consiste em um endito coxal com um único segmento, um endito basal, um endopodito, um exopodito e um grande epipodito. Em Halosbaenidae, tanto o endopodito quanto o exopodito são reduzidos a lóbulos.[1]

A região torácica, composta de 8 segmentos, possui o primeiro par de pereópodes semelhante morfologicamente à gnatopódios, que são apêndices relacionados à captura de alimento. Isto sugere que esses apêndices podem possuir função de garra. Com exceção de Thermosbaena , que possui 4 pereópodes, todos os gêneros possuem 6 pares de pereópodes. Estes apêndices são birremes, com um endopodito e um exopodito.[1]

Na porção do abdômen, observa-se seis pares de pleonitos, sendo que a única exceção é em Thermosbaena, no qual o sexto pleonito se funde com o telson para formar o pleotelson. Apenas os dois primeiros segmentos abdominais apresentam pleópodes. Em Halobaetidae, o primeiro par de pleópodes consiste em uma protrusão lobada, com cerdas e não articulada nas laterais dos pleonitos. Em Thermosbaena e Monodellidae, o primeiro par de pleópodes possui um segmento articulado e com cerdas.[1]

O urópode é o apêndice posterior e é birreme, sendo que o endopodito possui um segmento e o exopodito possui dois. Em Thermosbaena, o endopodito é muito reduzido, o que sugere que o gênero favorece a caminhada ao nado.[1]

A forma do telson, ou pleotelson no caso de Thermosbaena, é característico de cada gênero e também de cada espécie, embora de forma menos pronunciada. O ânus fica próximo à extremidade em todos os gêneros.[1]

Morfologia interna

Sistema vascular

O coração tem forma de halter (dois bulbos), sendo que o bulbo anterior é maior em diâmetro, e se situa entre a região posterior do cefalotórax e o segundo segmento torácico. O miocárdio se situa no bulbo anterior e é composto por fibras musculares que divergem radialmente a partir da parede ventral do coração.[7]

Uma aorta com aproximadamente 30 µmm sai do coração. entre a aorta e o coração se situa uma válvula que consiste em um par de abas verticais.. A aorta segue para a região anterodorsal do estômago, onde se encaixa na parede do estômago e forma uma dilatação a partir da qual percorre uma curta distância rente à parede do estômago. Ventralmente à dilatação, a aorta forma um anel pericerebral que se ramifica em várias artérias.[7]

O arco anterior do anel pericerebral percorre um canal do cérebro e, na região anterior .do canal, se ramifica na artéria da antena 1.O arco posterior se encaixa na parede anterior do esôfago. Ventralmente, se ramificam várias artérias,sendo que seis irrigam o cérebro e uma irriga a antena 2.[7]

As espécies conhecidas de Thermobaenacea apresentam irrigação limitada da região anterior do cefalotórax. Esse padrão é comum em pequenos artrópodes e , em parte, pode ser explicado pelas pequenas distâncias de difusão decorrentes do porte do organismo.[7]

Sistema respiratório

O sistema respiratório é aberto, o corpo dos Thermobaenacea é mole e contém pouca quitina, o que facilita a troca de gases por difusão por toda a superfície corporal. A principal região para troca de gases é a parede interna da carapaça, que é dotada de hemocele e possui uma grande área de superfície.[2]

A parede interna do marsúpio dorsal possui grande quantidade de hemocianina, um pigmento respiratório. O movimento dos exopoditos dos pereópodes e os maxilípedes criam uma corrente respiratória que irriga o marsúpio dorsal, restaurando a concentração de oxigênio.[2]

Em baixas concentrações de oxigênio, mesmo indivíduos em repouso mantém um alto ritmo de movimento nos epipoditos nos maxilípedes. Os próprios maxilípedes possuem hemocele, possuindo, portanto, função de troca gasosa.[2]

Sistema reprodutor

Masculino

As gônadas se situam na cabeça e no primeiro segmento torácico, logo atrás do cérebro. Os dutos deferentes se originam na região ventral das gônadas e seguem para o sexto segmento abdominal, onde se forma um loop direcionado latero-ventralmente, seguindo para o oitavo segmento, onde chega à um pênis lateral.[8]

No pênis, os canais deferentes seguem centralmente até uma abertura na ponta. Duas fibras musculares em lados opostos da parede do corpo permitem movimentos para a frente e para trás em um plano sagital.[8]

O esperma é filiforme e envolto em um fluido seminal que se assemelha à clara de ovo quando fixado.[8]

Feminino

Consiste em um par de ovários tubulares contendo de 6 a 8 oócitos enfileirados e de tamanho crescente no sentido caudal. Os ovários são separados um do outro e a maior parte de seu comprimento acompanha as laterais do intestino, ocupando regiões mais frontais no sentido do tórax para o abdômen. Os ovários se estendem desde o primeiro segmento torácico até regiões que vão desde o sétimo segmento torácico até quarto segmento abdominal, dependendo do grau de maturidade.[8]

Os ovidutos saem da extremidade posterior dos ovários e chegam às vaginas no sexto segmento torácico.[8]

Identificação

Existem características da morfologia externa de Thermosbaenacea que permitem sua identificação:[1]

  • Marsúpio em posição dorsal;
  • Corpo pequeno (~5mm) e alongado;
  • Ligeiramente achatado dorsalmente;
  • Tórax com 8 segmentos;
  • Abdômen com 6 segmentos;
  • Presença de télson

Histórico

Os primeiros exemplares dessa ordem foram coletados em 1923 por L. G. Seurat em uma fossa termal na cidade de El Hamma, na Tunísia. Seurat coletou três indivíduos da mesma espécie e a nomeou Thermosbaena mirabilis, classificando-a como um grupo intermediário entre Isopoda e Mysidacea, mas não descartando a possibilidade de serem de uma nova ordem, o que tornaria-se verdade posteriormente.Desde o descobrimento de Thermosbaena mirabilis muitas pesquisas foram realizadas.[1]

Em 1927 Monod, baseando-se em novas coletas feitas por Seurat, cunhou a ordem Thermosbaenacea pela primeira vez. Em 1949, na Itália, S. Ruffo reconheceu um novo gênero, o qual ele nomeou de Monodella stygicola, e em 1951 Emilia Stella encontrou e fotografou uma fêmea dessa espécie com o marsúpio dorsal, típico dessa ordem como se sabe atualmente. Até que, em 1953, durante o Décimo Quarto Congresso de Zoologia, em Copenhage, M. S. Barker publicou seu trabalho, no qual ele afirma que Thermosbaena e Monodella eram da mesma ordem após observar fêmeas de Thermosbaena com o mesmo tipo de marsúpio observado anteriormente em Monodella. Com toda essa atenção dada a esses animais na década de 50, o debate de onde posicionar eles no grupo dos crustáceos ganhou força. Alguns cientistas, como Taramelli em 1954, os posicionavam entre Syncarida e Peracarida, usando características morfológicas e embrionárias, criando a divisão Pancarida. Outros, porém, não acreditavam nessa organização e incluíam Thermosbaenacea a Peracarida. Além disso, no final da década de 50, Barker propôs que a origem desses animais é o antigo Mar de Tétis, o que também é o mais aceito atualmente.[1]

Até 1964 acreditava-se que esses animais eram endêmicos do Mediterrâneo, mas nesse ano, Maguire encontrou os primeiros indivíduos no estado do Texas, nos Estados Unidos. Desde então, foram publicados vários estudos, não só para esclarecer dúvidas sobre o comportamento e a ecologia desses animais, mas para divulgar novas espécies dessa ordem.[1]

Filogenia

Atualmente não se sabe exatamente a posição filogenética desse grupo. Há um forte indício de que Peracarida é um grupo próximo de Thermosbaenacea, sendo um grupo irmão em algumas análises, formando o grupo monofilético Neocarida, e um grupo só em outras, incorporando Thermosbaenacea em Peracarida. De todo modo,o parentesco entre esses dois grupos está bem consolidado, atualmente.[5] A superordem Peracarida está incluída na classe Malacostraca, a qual engloba diversos crustáceos como tamarutaca (Hoplocarida), camarões e caranguejos (Decapoda).[4][5]

Cladograma para Thermosbaenacea dentro de Peracarida[9]

Peracarida

Mysida


Lophogastrida



Thermosbaenacea




Amphipoda




Isopoda



Tanaidacea






Spelaeogriphacea



Mictacea




Cumacea







Cladograma para Thermosbaenacea como grupo irmão de Peracarida[9]

Peracarida

Thermosbaenacea





Mysida



Lophogastrida





Amphipoda





Mictacea



Spelaeogriphacea





Cumacea




Tanaidacea



Isopoda








Distribuição

espécies descritas ao redor do Mar Mediterrâneo inteiro, incluindo países como Itália, Tunísia, Israel e Marrocos. Além disso, já foram descritas espécies no estado do Texas nos Estados Unidos, na região do Mar do Caribe, na Austrália e na península da Indochina.[9]

A atual distribuição das espécies descobertas bate com a disposição do antigo Mar de Tétis, o que suporta a origem dessa ordem entre 120 e 95 milhões de anos atrás, período entre a maior extensão do Mar de Tétis e surgimento do oceano Atlântico, respectivamente.[5]

Ecologia

Hábitat

Esses animais podem habitar lençóis freáticos, nos quais a água possui concentrações tóxicas de sulfeto de hidrogênio para a maioria dos animais, isso define um gradiente de densidades na coluna de água, o qual o animal utiliza para “boiar” e gastar menos energia ao se deslizar nesse gradiente. Esse gradiente também se aplica para a concentração de oxigênio na água, formando uma camada oxigenada por cima e uma camada sem oxigênio por baixo. Esses gradientes são usados pelo animal para se ajustar às melhores condições ambientais. As fêmeas utilizam o gradiente de oxigênio para manter o marsúpio e os ovos na água anóxica para evitar predação e utilizam os epipoditos do maxilípede para jogar a água com oxigênio na prole. Já o gradiente de enxofre é usado para os animais se ajustarem às concentrações de bactérias quimiotróficas, as quais servem de alimento para esses crustáceos.[2]

É possível, também, encontrar esses animais em lagoas termais com temperaturas entre 45ºC e 48ºC, mas não é o habitat natural deles. Isso se limita, até onde se sabe, apenas a uma espécie, a Thermosbaena mirabilis. Ao que se sabe, a maioria dos animais habita águas termais (em torno de 30ºC) subterrâneas e apresenta uma tolerância a águas mais quentes ao invés de uma preferência a este tipo de ambiente.[2]

Alimentação

Esses animais se alimentam de bactérias quimiotróficas,[2] de cianobactérias e de algas verdes.[1] Um ponto bastante curioso é a presença de bactérias redutoras de sulfeto no intestino desses animais, mas que não são digeridas, podendo permanecer por até dois dias no trato digestório desses animais. Alguns pesquisadores acreditam que essa massa de bactérias serve para desintoxicar os animais do sulfeto de hidrogênio do ambiente deles, mantendo uma relação de simbiose entre o crustáceo e a bactéria.[2]

Dimorfismo sexual

O dimorfismo sexual mais evidente em Thermosbaenacea é a presença do marsúpio na região dorsal da fêmea, onde ovos e indivíduos jovens são incubados.[1]

No gênero Tethysbaena, o macho apresentam um endopodito com cinco segmentos no maxilípede. Na fêmea, este endopodito é reduzido a um lóbulo arredondado.[6] Provavelmente o endopodito do maxilípede tem função sexual.[1]

Na espécie Tethysbaena texana o segundo endito da maxila 2 possui 11 macrocerdas na fêmea e 19 macrocerdas no macho.[1]

Reprodução e Ciclo de vida

A cópula ocorre com o contato das porções ventrais do macho e da fêmea,os ovos são fecundados nos túbulos ovarianos.Os embriões são transferidos ao marsúpio em grupos envoltos por uma membrana que se dissolve após o transporte.O marsúpio comporta cerca de 8 embriões,conforme a prole se desenvolve este número diminui, muito provavelmente por aborto.Os óvulos e indivíduos juvenis ficam soltos no marsúpio e são mantidos em constante agitação como resultado da corrente respiratória inalante.[8][2]

A corrente respiratória mantém o ambiente interno do marsúpio oxigenado e reduz a concentração interna do sulfeto de hidrogênio comum ao seu habitat, favorecendo o desenvolvimento dos embriões.[2]

Os indivíduos jovens deixam o marsúpio quando a abertura de seu trato digestivo se torna funcional.[2]

Diversidade

Thermosbaenacea atualmente possui 4 famílias, contendo 6 gêneros, os quais estão comprimidas as 34 espécies:[9]

Halosbaenidae (Monod & Cals, 1988)

  • Limnosbaena (Stock, 1976)
  • Halosbaena (Stock, 1976)
  • Theosbaena (Cals & Boutin,1985)

Monodellidae (Taramelli, 1954)

  • Tethysbaena Wagner, 1994

Thermosbaenidae (Monod, 1927)

  • Thermosbaena (Monod, 1924)

Tulumellidae (Wagner, 1994)

  • Tulumella (Yager, 1988)

Referências

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Wagner, Howard Paul. A monographic review of the Thermosbaenacea (Crustacea: Peracarida). Nationaal Natuurhistorisch Museum, 1994.
  2. a b c d e f g h i j k l m F.D. Por, Sulfide Shrimp? Observations on the concealed life history of the Thermosbaenacea (Crustacea), 2014..
  3. GCB Poore and WF Humphreys. «First record of Thermosbaenacea (Crustacea) from the Southern Hemisphere: a new species from a cave in tropical Western Australia». 1992. Consultado em 25 de junho de 2019
  4. a b Lowry, James K.; Stoddart, Helen E. (2003). Zoological Catalogue of Australia (em inglês). [S.l.]: Csiro Publishing. ISBN 9780643069022
  5. a b c d [https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1046/j.1439-0469.2001.00164.x S. RICHTER & G. SCHOLTZ, Phylogenetic analysis of the Malacostraca (Crustacea), 2001
  6. a b Maguire, Bassett (23 de junho de 1965). «Monodella texana n. sp., an Extension of the Range of the Crustacean Order Thermosbaenacea to the Western Hemisphere». Crustaceana. 9 (2): 149–154 – via JSTOR
  7. a b c d Richter, Stefan; Wirkner, Christian S. (1 de janeiro de 2009). «The Hemolymph Vascular System in Tethysbaena Argentarii (Thermosbaenacea: Monodellidae) as Revealed by 3D Reconstructions of Semi-Thin Sections». Journal of Crustacean Biology. 29 (1): 13–17. doi:10.1651/08-3021.1 – via academic.oup.com
  8. a b c d e f Barker, D. (1 de junho de 1962). «A Study of Thermosbaena Mirabilis (Malacostraca, Peracarida) and its Reproduction». Journal of Cell Science. s3-103 (62): 261–286 – via jcs.biologists.org
  9. a b c d Jaume, D. (1 de janeiro de 2008). «Global diversity of spelaeogriphaceans & thermosbaenaceans (Crustacea; Spelaeogriphacea & Thermosbaenacea) in freshwater». Hydrobiologia. 595 (1): 219–224. doi:10.1007/s10750-007-9017-1 – via Springer Link
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Thermosbaenacea: Brief Summary ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Thermosbaenacea é uma ordem de pequenos crustáceos, entre 2 e 5mm, que podem ser encontrados em ambientes extremos, como fontes termais de 45ºC, formações anquialinas e lençóis freáticos com alta concentração de sulfeto de hidrogênio, gás altamente tóxico para a grande maioria dos animais. O nome Thermosnbaenacea vem do grego (thermós = calor) e faz referência ao ambiente em que a espécie tipo (Thermosbaena mirabilis Monod, 1924) habita.

Foram descobertos em 1923 e, desde então, atraem a curiosidade de pesquisadores. Devido a dificuldade de coletar e estudar esses organismos em seu ambiente natural, pouco se sabe sobre o comportamento e os hábitos deles. Entre suas características marcantes estão a carapaça na região dorsal das fêmeas, a qual serve como uma bolsa para incubar os ovos, e a ausência de pigmentos para captação de luz nos olhos ou até mesmo a ausência total de olhos, o que os torna cegos apesar da presença de escamas oculares. Eles se alimentam de bactérias quimiotróficas redutoras de sulfeto, cianobactérias e algas verdes. Apresentam o hábito de nadar com a parte ventral para cima, como se nadassem de costas, o que é um resquício do estilo de vida no qual o animal nadava próximo à superfície. Eles se utilizam dessa estratégia para se ajustarem na coluna d’água.

Estão distribuídos mundialmente, desde o Mar Mediterrâneo à Austrália e o Mar do caribe. Isso indica que a origem do grupo pode ter-se dado no final do Cretáceo Inferior, há 120 milhões de anos, ou no começo do Cretáceo Superior, há 95 milhões de anos, baseado na extensão do antigo Mar de Tétis.

A posição filogenética dele ainda não é muito certa. Há um consenso de que eles apresentam estão incluídos em Peracarida, porém, algumas análises contrariam esta proposta, colocando-os como grupo irmão de Peracarida.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Термосбенові ( الأوكرانية )

المقدمة من wikipedia UK

Опис

Тіло завдовжки до 3,5 мм. Очі і пігментація відсутні. Карапакс зростається з головою і зливається з нею 1-м грудним сегментом. Яйця виношують у виводковой камері. Живляться органічною речовиною ґрунту.

Поширення

Вперше виявлені в гарячому солонуватому джерелі (45 °С) в Тунісі, потім в печерах Південної Італії та США, в ґрунтових мінералізованих водах Ізраїлю і Вест-Індії, на півдні Франції, на острові Мадейра і Багамських островах, в солонуватих водах Хорватії та Куби. Мабуть, вихідним середовищем їх проживання був морський ґрунт. Широке і розірване поширення термосбенових свідчить про те, що сучасні термосбенові — залишок давньої, колись більш різноманітної і численної групи[2]. Викопні термосбенові невідомі.

Класифікація

Примітки

Crab-icon.png Це незавершена стаття з карцинології.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори та редактори Вікіпедії
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia UK

Термосбеновые ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Первичноротые
Без ранга: Линяющие
Без ранга: Panarthropoda
Подтип: Ракообразные
Класс: Высшие раки
Отряд: Термосбеновые
Международное научное название

Thermosbaenacea Monod, 1927

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 89804NCBI 75402EOL 7419

Термосбеновые (лат. Thermosbaenacea) — отряд ракообразных из класса высших раков (Malacostraca). Из-за своего троглобиотического образа жизни термосбеновые рачки совершенно лишены видимых пигментов и слепы. Взрослые особи переносят развивающиеся зародыши под карапаксом до вылупления последних.

Места обитания

Обитают в горячих термальных источниках, пресной и солоноватой воде, в прудах и озерах, имеющих подземную связь с океаном или морем. В связи с настоящим ареалом некоторых родов предполагают, что предки термосбеновых жили в эпоху миоцена в океане Тетис, где обитали в открытой морской воде. В других местах распределение термосбеновых было связано с расколом Пангеи.

Систематическое положение и таксономия

Иногда эту группу рассматривают в качестве отдельного надотряда Pancarida, но обычно их относят к надотряду Peracarida. Отряд включает 34 вида в 4 семействах:

  • Thermosbaenidae Monod, 1927
    • Thermosbaena mirabilis Monod, 1924
  • Monodellidae Taramelli, 1924
    • Monodella stygicola Ruffo, 1949
    • Tethysbaena aiakos Wagner, 1994
    • Tethysbaena argentarii (Stella, 1951)
    • Tethysbaena atlantomaroccana (Boutin & Cals, 1985)
    • Tethysbaena calsi Wagner, 1994
    • Tethysbaena colubrae Wagner, 1994
    • Tethysbaena coqui Wagner, 1994
    • Tethysbaena gaweini Wagner, 1994
    • Tethysbaena haitiensis Wagner, 1994
    • Tethysbaena halophila (S.L. Karaman, 1953)
    • Tethysbaena juglandis Wagner, 1994
    • Tethysbaena juriaani Wagner, 1994
    • Tethysbaena lazarei Wagner, 1994
    • Tethysbaena relicta (Por, 1962)
    • Tethysbaena sanctaecrucis (Stock, 1976)
    • Tethysbaena scabra (Pretus, 1991)
    • Tethysbaena scitula Wagner, 1994
    • Tethysbaena siracusae Wagner, 1994
    • Tethysbaena stocki Wagner, 1994
    • Tethysbaena somala (Chelazzi & Messana, 1982)
    • Tethysbaena tarsiensis Wagner, 1994
    • Tethysbaena texana (Maguire, 1965)
    • Tethysbaena tinima Wagner, 1994
    • Tethysbaena vinabayesi Wagner, 1994
  • Tulumellidae Wagner, 1994
    • Tulumella bahamensis Yager, 1988
    • Tulumella grandis Yager, 1988
    • Tulumella unidens Bowman & Iliffe, 1988
  • Halosbaenidae Monod & Cals, 1988
    • Limnosbaena finki Mestrov & Lattinger-Penko, 1969
    • Halosbaena acanthura Stock, 1976
    • Halosbaena fortunata Bowman & Iliffe, 1986
    • Halosbaena tulki Poore & Humphreys, 1992
    • Theosbaena cambodjiana Cals & Boutin, 1985

Ссылки

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

Термосбеновые: Brief Summary ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию

Термосбеновые (лат. Thermosbaenacea) — отряд ракообразных из класса высших раков (Malacostraca). Из-за своего троглобиотического образа жизни термосбеновые рачки совершенно лишены видимых пигментов и слепы. Взрослые особи переносят развивающиеся зародыши под карапаксом до вылупления последних.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

テルモスバエナ目 ( اليابانية )

المقدمة من wikipedia 日本語
テルモスバエナ目 分類 : 動物界 Animalia : 節足動物門 Arthropoda 亜門 : 甲殻亜門 Crustacea : 軟甲綱 Malacostraca 亜綱 : 真軟甲亜綱 Eumalacostraca 上目 : フクロエビ上目 Peracarida : テルモスバエナ目 Thermosbaenacea
Monod, 1927

テルモスバエナ目(Thermosbaenacea)は、淡水汽水熱泉潮だまりに生息する甲殻類の分類である。独立した上目として扱われることもあるが、通常はフクロエビ上目の中の目と考えられている[1]洞窟に生息するため、テルモスバエナ目は視覚色素を持たず、目が見えない。

テルモスバエナ目のある属の現在の分布は、中新世テチス海の範囲と一致し、現在の分類群は開かれた海に生息していた祖先に由来すると考えられている。その他の場所での分布は、パンゲア大陸の分裂と一致している[2]

発達中のは、孵化するまで成体の背甲の下で運ばれる[3]

分類[編集]

現在、4科に34の種が知られている。

  • Monodellidae科 Taramelli, 1924
    • Monodella stygicola Ruffo, 1949イタリア南部)
    • Tethysbaena aiakos Wagner, 1994ギリシア
    • Tethysbaena argentarii (Stella, 1951)(イタリア)
    • Tethysbaena atlantomaroccana (Boutin & Cals, 1985)モロッコ
    • Tethysbaena calsi Wagner, 1994バージン諸島
    • Tethysbaena colubrae Wagner, 1994プエルトリコ
    • Tethysbaena coqui Wagner, 1994(プエルトリコ)
    • Tethysbaena gaweini Wagner, 1994キューバ
    • Tethysbaena haitiensis Wagner, 1994(キューバ)
    • Tethysbaena halophila (S.L. Karaman, 1953)クロアチア
    • Tethysbaena juglandis Wagner, 1994ハイチ
    • Tethysbaena juriaani Wagner, 1994(キューバ)
    • Tethysbaena lazarei Wagner, 1994(キューバ)
    • Tethysbaena relicta (Por, 1962)イスラエル
    • Tethysbaena sanctaecrucis (Stock, 1976)(バージン諸島)
    • Tethysbaena scabra (Pretus, 1991)バレアレス諸島
    • Tethysbaena scitula Wagner, 1994(バージン諸島)
    • Tethysbaena siracusae Wagner, 1994シチリア
    • Tethysbaena stocki Wagner, 1994(バージン諸島)
    • Tethysbaena somala (Chelazzi & Messana, 1982)ソマリア
    • Tethysbaena tarsiensis Wagner, 1994スペイン
    • Tethysbaena texana (Maguire, 1965)テキサス州
    • Tethysbaena tinima Wagner, 1994(キューバ)
    • Tethysbaena vinabayesi Wagner, 1994(キューバ)
  • Tulumellidae科 Wagner, 1994
    • Tulumella bahamensis Yager, 1988バハマ
    • Tulumella grandis Yager, 1988(バハマ)
    • Tulumella unidens Bowman & Iliffe, 1988メキシコ

出典[編集]

  1. ^ Joel W. Martin & George E. Davis (2001) (PDF). An Updated Classification of the Recent Crustacea. Natural History Museum of Los Angeles County. pp. 1-132. http://atiniui.nhm.org/pdfs/3839/3839.pdf.
  2. ^ G. C. B. Poore & W. F. Humphreys (1992). “First record of Thermosbaenacea (Crustacea) from the Southern Hemisphere: a new species from a cave in tropical Western Australia”. Invertebrate Taxonomy 6 (3): 719-725. doi:10.1071/IT9920719. http://www.publish.csiro.au/nid/120/paper/IT9920719.htm.
  3. ^ J. K. Lowry (1999 onwards). “Crustacea, the Higher Taxa: Description, Identification, and Information Retrieval”. 外部リンク[編集]
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
ウィキペディアの著者と編集者
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 日本語

テルモスバエナ目: Brief Summary ( اليابانية )

المقدمة من wikipedia 日本語

テルモスバエナ目(Thermosbaenacea)は、淡水汽水熱泉潮だまりに生息する甲殻類の分類である。独立した上目として扱われることもあるが、通常はフクロエビ上目の中の目と考えられている。洞窟に生息するため、テルモスバエナ目は視覚色素を持たず、目が見えない。

テルモスバエナ目のある属の現在の分布は、中新世テチス海の範囲と一致し、現在の分類群は開かれた海に生息していた祖先に由来すると考えられている。その他の場所での分布は、パンゲア大陸の分裂と一致している。

発達中のは、孵化するまで成体の背甲の下で運ばれる。

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
ウィキペディアの著者と編集者
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 日本語

테르모스바에나목 ( الكورية )

المقدمة من wikipedia 한국어 위키백과

테르모스바에나목(Thermosbaenacea)은 민물 온천, 강어귀의 바닷물, 바닷물이 지하로 연결된 육지의 안키아라인(anchialine) 연못 서식지 환경에서 사는 갑각류 분류군이다. 때로는 별도의 상목(Pancarida)으로 취급하지만, 일반적으로는 낭하상목으로 간주한다.[1] 진동굴성 생활사 때문에, 테르모스바에나류는 시색소(視色素)가 없어 앞을 볼 수가 없다.

현재, 일부 속의 분포 지역은 마이오세 기간의 테티스 해의 영역과 잘 들어맞으며, 현존하는 분류군은 개방형 바다 서식지에 살았던 선조로부터 유래되었음을 시사하고 있다. 다른 곳에서, 이 분포는 판게아의 분리와 일치한다.[2] 유충의 발달은 부화 전까지 딱지 아래에서 이루어진다.[3]

분류

현재, 4개 과에 34종이 기록되어 있다.

  • Thermosbaenidae Monod, 1927
    • Thermosbaena mirabilis Monod, 1924 - 튀니지
  • Monodellidae Taramelli, 1924
    • Monodella stygicola Ruffo, 1949 - 이탈리아 남부
    • Tethysbaena aiakos Wagner, 1994 - 그리스
    • Tethysbaena argentarii (Stella, 1951) - 이탈리아
    • Tethysbaena atlantomaroccana (Boutin & Cals, 1985) - 모로코
    • Tethysbaena calsi Wagner, 1994 - 영국령 버진아일랜드
    • Tethysbaena colubrae Wagner, 1994 - 푸에르토리코
    • Tethysbaena coqui Wagner, 1994 푸에르토리코
    • Tethysbaena gaweini Wagner, 1994 - 쿠바
    • Tethysbaena haitiensis Wagner, 1994 - 쿠바
    • Tethysbaena halophila (S.L. Karaman, 1953) - 크로아티아
    • Tethysbaena juglandis Wagner, 1994 - 아이티
    • Tethysbaena juriaani Wagner, 1994 - 쿠바
    • Tethysbaena lazarei Wagner, 1994 - 쿠바
    • Tethysbaena relicta (Por, 1962) - 이스라엘
    • Tethysbaena sanctaecrucis (Stock, 1976) 영국령 버진아일랜드
    • Tethysbaena scabra (Pretus, 1991) - 스페인 (발레아레스 제도)
    • Tethysbaena scitula Wagner, 1994 영국령 버진아일랜드
    • Tethysbaena siracusae Wagner, 1994 이탈리아 (시칠리아)
    • Tethysbaena stocki Wagner, 1994 영국령 버진아일랜드
    • Tethysbaena somala (Chelazzi & Messana, 1982) - 소말리아
    • Tethysbaena tarsiensis Wagner, 1994 - 스페인
    • Tethysbaena texana (Maguire, 1965) - 미국 (텍사스주)
    • Tethysbaena tinima Wagner, 1994 - 쿠바
    • Tethysbaena vinabayesi Wagner, 1994 - 쿠바
  • Tulumellidae Wagner, 1994
    • Tulumella bahamensis Yager, 1988 - 바하마
    • Tulumella grandis Yager, 1988 - 바하마
    • Tulumella unidens Bowman & Iliffe, 1988 - 멕시코
  • Halosbaenidae Monod & Cals, 1988

각주

  1. Joel W. Martin & George E. Davis (2001). 《An Updated Classification of the Recent Crustacea》 (PDF). Natural History Museum of Los Angeles County. 1–132쪽. 2013년 5월 12일에 원본 문서 (PDF)에서 보존된 문서. 2012년 6월 5일에 확인함.
  2. G. C. B. Poore & W. F. Humphreys (1992). “First record of Thermosbaenacea (Crustacea) from the Southern Hemisphere: a new species from a cave in tropical Western Australia”. 《Invertebrate Taxonomy》 6 (3): 719–725. doi:10.1071/IT9920719.
  3. J. K. Lowry (1999 onwards). “Crustacea, the Higher Taxa: Description, Identification, and Information Retrieval”.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia 작가 및 편집자
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 한국어 위키백과