Talovín (Eranthis) je rod rostlin z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculaceae). V Evropě je zastoupený pouze druhem talovín zimní (Eranthis hyemalis).[1]
Jedná se o vytrvalé jednodomé byliny s podzemními hlízkami.[2][3] Lodyhy jsou nízké. Přízemní listy jsou dlouze řapíkaté, čepele jsou dlanitě členěné, někdy přízemní listy chybí.[2] Lodyžní listy chybí. Listeny jsou v přeslenu pod květem. Květy jsou oboupohlavné, jednotlivé na vrcholu stonku. Kališní lístky jsou korunovitě zbarvené (petaloidní), což je někdy interpretováno jako okvětí,[3] kališních lístků je zpravidla 5–8, jsou žluté, bílé nebo růžové až červené. Korunní jsou mnohem menší v počtu 5–8, s nektárii, někdy mohou na vrcholu nést sterilní prašník.[2][3] Tyčinek je 10 až mnoho.[2] Opylování pomocí hmyzu (entomogamie).[3] Plodem je měchýřek, měchýřky jsou uspořádány v souplodí a zpravidla jich bývá 4-9.[2][3]
Je známo asi 8 druhů, které jsou přirozeně rozšířeny v Evropě a Asii.[2][3]
Talovín (Eranthis) je rod rostlin z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculaceae). V Evropě je zastoupený pouze druhem talovín zimní (Eranthis hyemalis).
Slægten Erantis (Eranthis) har otte arter, som er udbredt fra Europa over Mellemøsten og Himalaya til Japan. I Danmark kendes dog kun én art, den nedennævnte:
ArterDie Winterlinge (Eranthis) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Hahnenfußgewächse (Ranunculaceae): Die etwa neun Arten sind in Eurasien verbreitet.
Winterling-Arten wachsen als ausdauernde, krautige Pflanzen. Sie bilden ein Rhizom[1] mit einem Durchmesser von etwa 1 Zentimeter und mehreren knolligen Segmenten[2] als Überdauerungsorgan aus. Für Eranthis hyemalis ergaben genaue Untersuchungen, dass eine Hypokotylknolle gebildet wird.[3][4]
Es sind höchstens ein oder zwei grundständige Laubblätter vorhanden, die in Blattstiel und Blattspreite gegliedert sind. Der Blattstiel ist relativ lang. Die handförmig geteilte Blattspreite besitzt einen unregelmäßig gezähnten Blattrand.[1]
Der Blütenstandsschaft ist stets unverzweigt und endet in einer endständigen, einzelnen Blüte. Unter der Blüte sitzt ein Wirtel aus waagerechten Hochblättern in je nach Art wechselnder Anzahl.
Die Blüte ist zwittrig und radiärsymmetrisch. Die Schauorgane der Blüte bilden fünf bis acht gelbe, weiße oder rosarote, kronblattähnliche Kelchblätter, die eine längliche, elliptische oder eiförmige Form besitzen. Es sind fünf bis acht kleine und röhrenförmige Nektarien vorhanden, die manchmal sterile Staubbeutel besitzen. Es sind zehn bis viele (bis 36) Staubblätter vorhanden mit einnervigen, schmal linealen Staubfäden und ellipsoiden oder kreisförmigen Staubbeuteln.[1] Je Blüte sind vier bis neun, selten mehr freie Fruchtblätter vorhanden, die in einer deutlich erkennbaren Narbe enden. Jedes Fruchtblatt enthält sechs bis neun Samenanlagen.[2]
Es stehen vier bis neun, selten mehr Balgfrüchte zusammen, die 2 bis 3 mm lang, gerade oder im oberen Bereich gekrümmt sind, in einem Schnabel enden und jeweils viele Samen enthalten. Die etwas abflachten, eiförmigen bis ellipsoiden Samen besitzen eine oliv-braune, glatte oder netzartig skulpturierte Oberfläche.[2][1]
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 8. Alle Pflanzenteile sind giftig.
Hochblätter und Blüte von Eranthis pinnatifida
Die Gattung Eranthis wurde 1807 durch Richard Anthony Salisbury mit der Typusart Eranthis hyemalis aufgestellt.[5] Der Gattungsname Eranthis leitet sich von den griechischen Wörtern er für Frühling und anthos für Blüte ab.[2] Ein Synonym für Eranthis Salisb. ist Cammarum Hill nom. rej.
Die Gattung Eranthis ist in Eurasien verbreitet.
Die Gattung Eranthis gehört zur Tribus Actaeeae in der Unterfamilie der Ranunculoideae[6] innerhalb der Familie der Ranunculaceae. Die Gattung Eranthis gliedert sich in zwei Sektionen[7] mit acht bzw. neun Arten:
Die Winterlinge (Eranthis) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Hahnenfußgewächse (Ranunculaceae): Die etwa neun Arten sind in Eurasien verbreitet.
Eranthis is a genus of eight species of flowering plants in the buttercup family Ranunculaceae, native to southern Europe and east across Asia to Japan.[1][2][3] The common name winter aconite comes from the early flowering time and the resemblance of the leaves to those of the related genus Aconitum, the true aconite. Like the notoriously toxic Aconitum (and, indeed, many other genera of the Ranunculaceae) Eranthis is poisonous, although its chemistry is different, the toxic compounds present being mainly cardiac glycosides of the bufadienolide group similar to those found in Adonis vernalis, rather than the virulent alkaloids of Aconitum.[4][5]
They are herbaceous perennials growing to 10–15 cm (4–6 in) tall. The flowers are yellow (white in E. albiflora and E. pinnatifida), and among the first to appear in spring, as early as January in mild climates, though later where winter snowpack persists; they are frost-tolerant and readily survive fresh snow cover unharmed. The leaves only expand fully when the flowers are nearly finished; they are peltate, 5–8 cm diameter, with several notches, and only last for 2–3 months before dying down during the late spring.
Species in this genus are spring ephemerals, growing on forest floors and using the sunshine available below the canopy of deciduous trees before the leaves come out; the leaves die off when the shade from tree canopies becomes dense, or, in dry areas, when summer drought reduces water availability.
They are popular ornamental plants grown for their winter or early spring flowering. E. hyemalis is widely naturalised in northern Europe and North America.
E. pinnatifida, Mount Ibuki, Japan
{{cite web}}
: CS1 maint: archived copy as title (link) Eranthis is a genus of eight species of flowering plants in the buttercup family Ranunculaceae, native to southern Europe and east across Asia to Japan. The common name winter aconite comes from the early flowering time and the resemblance of the leaves to those of the related genus Aconitum, the true aconite. Like the notoriously toxic Aconitum (and, indeed, many other genera of the Ranunculaceae) Eranthis is poisonous, although its chemistry is different, the toxic compounds present being mainly cardiac glycosides of the bufadienolide group similar to those found in Adonis vernalis, rather than the virulent alkaloids of Aconitum.
Foliage at the end of flowering Distribution map of eight or nine species of Eranthis in Europe and Asia. (Presentation based on natural distribution given in Wikipedia pages (en, de, ru).)They are herbaceous perennials growing to 10–15 cm (4–6 in) tall. The flowers are yellow (white in E. albiflora and E. pinnatifida), and among the first to appear in spring, as early as January in mild climates, though later where winter snowpack persists; they are frost-tolerant and readily survive fresh snow cover unharmed. The leaves only expand fully when the flowers are nearly finished; they are peltate, 5–8 cm diameter, with several notches, and only last for 2–3 months before dying down during the late spring.
Species in this genus are spring ephemerals, growing on forest floors and using the sunshine available below the canopy of deciduous trees before the leaves come out; the leaves die off when the shade from tree canopies becomes dense, or, in dry areas, when summer drought reduces water availability.
They are popular ornamental plants grown for their winter or early spring flowering. E. hyemalis is widely naturalised in northern Europe and North America.
Erantido (Eranthis el ranunkolacoj) estas genro de plurjaraj herboj kun tuberoj kaj kun flavaj floroj, kies sepaloj estas grandaj kaj petaloj malgrandaj, kunigitaj kvazaŭ paperkonuso. La floroj enhavas multajn stamenojn, la frukto estas pluropa kapsulo (foliklo).
Erantido vintra (science: Eranthis hyemalis) - nomo devenas de la grekaj vortoj: er – printempo, anthos – floro kaj latina vorto hyems – vintro.
Erantido vintra (science: Eranthis hyemalis)[1] estas specio de pereno el familio ranunkolacoj. Nature kreskas en sud-okcidenta kaj centra Eŭropo (Jugoslavio, Bulgario, Italio) kaj okcidenta Azio (Irako, Turkio)[2]
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Rannik zimowy en la pola Vikipedio.
Erantido (Eranthis el ranunkolacoj) estas genro de plurjaraj herboj kun tuberoj kaj kun flavaj floroj, kies sepaloj estas grandaj kaj petaloj malgrandaj, kunigitaj kvazaŭ paperkonuso. La floroj enhavas multajn stamenojn, la frukto estas pluropa kapsulo (foliklo).
Erantido vintra (science: Eranthis hyemalis) - nomo devenas de la grekaj vortoj: er – printempo, anthos – floro kaj latina vorto hyems – vintro.
Eranthis es un género con ocho especies de plantas de flores perteneciente a la familia Ranunculaceae, nativo del sur de Europa y al este en Asia hasta Japón. Comprende 16 especies descritas y de estas, solo 8 aceptadas.[1]
Son plantas herbáceas perenne que alcanza los 10-15 cm de altura. Las flores son de color amarillo (blancas en E. albiflora y E. pinnatifida), y están entre las primeras en aparecen en primavera, son tolerantes a las heladas y sobreviven al frío cubiertas de nieve. Las hojas se expanden cuando las flores casi han desaparecido, estas tienen 5-8 cm de diámetro.
El género crece en el suelo de los bosques caducos y utiliza el sol que le permite sobrevivir antes de que los árboles comiencen a producir sus hojas, ya que sus hojas mueren cuando el follaje es denso y no permite el paso del sol.
Es una planta ornamental muy popular ya que crece en invierno y florece a comienzo de la primavera. E. hyemalis está extensamente naturalizado en Europa y Norteamérica.
Toda la planta es venenosa, aunque su desagradable gusto, hace que el veneno sea de bajo riesgo.
En la mitología griega y romana, Medea intentó matar a Teseo envenenándolo poniendo acónito en su vino, se cree que la saliva de Cerberus, el perro de tres cabezas que guardaba el "bajo mundo" depositó la misma en el suelo endureciéndolo y allí creció la planta con su veneno mortal. Porque crece en piedras duras, llamadas 'aconite' (del griego akone, que significa "piedra dura").
El género fue descrito por Richard Anthony Salisbury y publicado en Transactions of the Linnean Society of London 8: 303. 1807[1807].[2] La especie tipo es: Eranthis hyemalis. Europe.
Eranthis: nombre genérico que deriva de las palabras griegas: er (= primavera) y anthos (= flor) y se refiere a la floración temprana de algunas de sus especies.[3]
A continuación se brinda un listado de las especies del género Eranthis aceptadas hasta julio de 2014, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos.
Eranthis es un género con ocho especies de plantas de flores perteneciente a la familia Ranunculaceae, nativo del sur de Europa y al este en Asia hasta Japón. Comprende 16 especies descritas y de estas, solo 8 aceptadas.
Eranthis est un genre comptant neuf espèces de plantes à fleurs de la famille des Ranunculaceae, originaire du sud de l'Europe et de l'est de l'Asie jusqu'au Japon[2],[3],[4]. Le nom commun de son espèce emblématique "aconit d'hiver" (Eranthis hyemalis), vient de sa floraison précoce et de la ressemblance de ses feuilles avec celles du genre apparenté Aconitum, l'aconit proprement dit. Comme Aconitum, qui est notoirement toxique (et, en fait, de nombreux autres genres de Ranunculaceae), Eranthis est toxique, bien que sa chimie soit différente, les composés toxiques présents étant principalement des glycosides cardiotoniques du groupe des bufadiénolides similaires à ceux trouvés dans Adonis vernalis, plutôt que les alcaloïdes extraordinairement virulents d'Aconitum[5],[6].
Ce sont des plantes vivaces atteignant 10 à 15 cm de haut. Les fleurs sont jaunes (blanches chez E. albiflora et E. pinnatifida) et comptent parmi les premières à apparaître au printemps, dès janvier dans les climats doux, mais plus tard là où le manteau neigeux d'hiver persiste ; elles résistent au gel et survivent facilement à une couverture de neige fraîche. Les feuilles ne se développent pleinement que lorsque les fleurs sont presque terminées ; elles sont peltées, mesurent de 5 à 8 cm de diamètre, présentent plusieurs encoches et ne durent que deux à trois mois avant de mourir à la fin du printemps.
Les espèces de ce genre sont des éphémères printanières, poussant sur les sols forestiers et profitant du soleil disponible sous la canopée des arbres à feuilles caduques avant la sortie de leurs feuilles ; les feuilles d'Eranthis meurent lorsque l'ombre de la canopée s'intensifie ou, dans les régions sèches, lorsque la sécheresse estivale réduit la quantité d'eau disponible.
Ce sont des plantes ornementales populaires cultivées pour leur floraison d'hiver ou du début du printemps. E. hyemalis est largement naturalisée en Europe du Nord et en Amérique du Nord.
Eranthis est un genre comptant neuf espèces de plantes à fleurs de la famille des Ranunculaceae, originaire du sud de l'Europe et de l'est de l'Asie jusqu'au Japon,,. Le nom commun de son espèce emblématique "aconit d'hiver" (Eranthis hyemalis), vient de sa floraison précoce et de la ressemblance de ses feuilles avec celles du genre apparenté Aconitum, l'aconit proprement dit. Comme Aconitum, qui est notoirement toxique (et, en fait, de nombreux autres genres de Ranunculaceae), Eranthis est toxique, bien que sa chimie soit différente, les composés toxiques présents étant principalement des glycosides cardiotoniques du groupe des bufadiénolides similaires à ceux trouvés dans Adonis vernalis, plutôt que les alcaloïdes extraordinairement virulents d'Aconitum,.
Feuillage en fin de floraison. Carte de répartition des neuf espèces d'Eranthis en Europe et en Asie. (Essai de présentation basée sur la distribution naturelle indiquée dans les pages wikipédia (en, de, ru).)Ce sont des plantes vivaces atteignant 10 à 15 cm de haut. Les fleurs sont jaunes (blanches chez E. albiflora et E. pinnatifida) et comptent parmi les premières à apparaître au printemps, dès janvier dans les climats doux, mais plus tard là où le manteau neigeux d'hiver persiste ; elles résistent au gel et survivent facilement à une couverture de neige fraîche. Les feuilles ne se développent pleinement que lorsque les fleurs sont presque terminées ; elles sont peltées, mesurent de 5 à 8 cm de diamètre, présentent plusieurs encoches et ne durent que deux à trois mois avant de mourir à la fin du printemps.
Les espèces de ce genre sont des éphémères printanières, poussant sur les sols forestiers et profitant du soleil disponible sous la canopée des arbres à feuilles caduques avant la sortie de leurs feuilles ; les feuilles d'Eranthis meurent lorsque l'ombre de la canopée s'intensifie ou, dans les régions sèches, lorsque la sécheresse estivale réduit la quantité d'eau disponible.
Ce sont des plantes ornementales populaires cultivées pour leur floraison d'hiver ou du début du printemps. E. hyemalis est largement naturalisée en Europe du Nord et en Amérique du Nord.
Ozimica (lat. Eranthis), rod ljekovitih trajnica iz porodice Ranunculaceae. Postoji devet vrsta koje rastu po Europi i Aziji.[1] U Hrvatskoj je rod zastupljen od vrste rana ozimica (E. hyemalis).[2]
Ime roda Eranthis potječe od grčkih riječi er (proljeće) i anthos (cvijet),
Ozimica (lat. Eranthis), rod ljekovitih trajnica iz porodice Ranunculaceae. Postoji devet vrsta koje rastu po Europi i Aziji. U Hrvatskoj je rod zastupljen od vrste rana ozimica (E. hyemalis).
Ime roda Eranthis potječe od grčkih riječi er (proljeće) i anthos (cvijet),
Zymnička (Eranthis) je ród ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
Eranthis (Salisb., 1807) è un genere di piante erbacee appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, diffuso dall'Europa all'Estremo Oriente e composto da 9 specie. In Italia questo genere è rappresentato da una sola specie: Eranthis hyemalis.
Il nome di questo genere deriva da due radici greche: er (= primavera) e anthos (= fiore) e fa riferimento alla precoce fioritura di alcune sue specie[1]. Il nome è stato ricavato (come spesso avviene) dalla specie tipo di questo genere: Eranthis hyemalis Salisb..
Il nome scientifico attualmente accettato (Eranthis) è stato proposto dal botanico britannico Richard Anthony Salisbury (1761 - 1829) in una pubblicazione del 1807 relativa agli “Atti della Linnean Society of London”[2].
I dati morfologici si riferiscono soprattutto alle specie europee e in particolare a quelle spontanee italiane.
Sono piante erbacee perenni non molto alte (10 – 15 cm) a precoce fioritura primaverile. La forma biologica di queste piante è (almeno per le specie europee) geofita rizomatosa (G rhiz), ossia sono piante che portano le gemme in posizione sotterranea. Durante la stagione avversa non presentano organi aerei e le gemme si trovano in organi sotterranei chiamati rizomi, dei fusti sotterranei dai quali, ogni anno, si dipartono radici e fusti aerei.
L'apparato radicale è secondario da rizoma.
I fiori solitari spuntano direttamente dal rizoma (sono considerati fiori sessili). Lo scapo è unifogliato, ossia il fiore è circondato da un involucro bratteale monofillo, sessile simile alle foglie basali. Questo involucro simula il calice.
Questi fiori sono considerati fiori arcaici, o perlomeno derivati da fiori più arcaici dalla struttura aciclica. Il perianzio è formato da un solo verticillo di elementi più o meno indifferenziati (fiori apoclamidati), i quali hanno una funzione di protezione e sono chiamati tepali o sepali (la distinzione dei due termini in questo caso è ambigua e quindi soggettiva). I petali veri e propri sono molto ridotti[3]. I fiori sono attinomorfi, più o meno esameri (a 6 elementi di base), ermafroditi e dialisepali (e anche dialipetali).
I frutti sono dei follicoli (da 3 a 9) rostrati (o becco terminale) e stipitati. Le pareti dei follicoli sono venate. Ogni follicolo contiene pochi semi lisci. Lunghezza del becco: 2 – 3 mm.
La distribuzione di queste piante è relativa soprattutto alle zone temperate dell'Emisfero boreale: Europa, Nord America e Asia (in Cina sono presenti due specie endemiche[5]). L'habitat tipico sono le zone fresche e umide dei sottoboschi.
Il genere Eranthis comprende poche specie (una sola spontanee dei territori italiani). La famiglia delle Ranunculaceae invece comprende oltre 2000 specie distribuite su circa 47 generi[6] (2500 specie e 58 generi secondo altre fonti[7]).
Le specie asiatiche sono classificate a volte come Shibateranthis Nakai [5]. In altre flore con il raggruppamento Shibateranthis si designa la sezione asiatica di questo genere (le specie occidentali sono assegnate alla sezione Eranthis).
La posizione tassonomica di questo genere nel corso del tempo ha subito più di qualche revisione. A parte la sistemazione fatta inizialmente da Carl von Linné (le poche specie di questo genere erano associate al genere Helleborus per certe loro somiglianze puramente morfologiche come il verticillo di brattee appena sotto l'infiorescenza o la precocità della fioritura) e in seguito la creazione di un genere apposito (quello di questa voce) fatta dal botanico britannico Richard Anthony Salisbury (1761 – 1829), la prima sistemazione fatta con criteri filogenetici nei livelli tassonomici superiori venne proposta da Micho Tamura alla fine del secolo scorso[8]:
Successive analisi (di tipo filogenetico-molecolare sulle sequenze del DNA)[9] hanno dimostrato l'esistenza di un gruppo monofiletico comprendente i seguenti generi: Actaea – Eranthis – Cimicifuga - Souliea – Anemonopsis – Beesia – Caltha – Adonis - Trollius – Megaleranthis. Rilevando inoltre un ulteriore stretto rapporto di Eranthis con Actaea, Cimicifuga, Souliea e Anemonopsis.
A seguito di questa e altre ricerche nelle quali tra l'altro viene sostenuto il collegamento di Beesia con Eranthis sia esaminando DNA ribosomiale e plastidiale[10] che comparando i cariotipi (analisi sulla morfologia dei cromosomi)[11], viene proposta una nuova classificazione:
Non tutte le ricerche confermano questo nuovo assetto della tribù. Altre analisi[12] indicano un forte raggruppamento di Eranthis col genere Caltha (al 92%). È chiaro quindi che sono necessari ulteriori studi sulla famiglia delle Ranunculaceae per comprenderne più a fondo la struttura.
All'interno del genere Eranthis sono attualmente comprese 9 specie, qui riportate suddivise per la loro provenienza[13]. Notare che la popolarità di alcune di queste (principalmente E. hyemalis) ha fatto sì che fossero presenti in un areale più ampio, che include parte degli Stati Uniti orientali[14].
Specie europee:
Specie asiatiche:
Qui di seguito è indicato un ibrido interspecifico:
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:
I fiori di questo genere sono molto particolari e unici e quindi poco confondibili (questo relativamente alle specie spontanee europee). Possono eventualmente essere confusi le specie del genere Caltha L.; ma si distinguono comunque per le foglie molto più a forma di lacinia (quelle delle “calthe” sono reniformi).
Tutte le piante sono velenose (come la maggior parte delle specie della famiglia delle Ranunculaceae).
L'impiego di queste piante è soprattutto nel giardinaggio, specialmente in vasetto per averne la fioritura in casa. Nel giardinaggio la specie Eranthis hyemalis (spontanea dei territori italiani) è stata introdotta a metà del 1800. Un certo successo nella floricoltura ha avuto un cultivar ibrido della “hyemalis” con Eranthis sibirica[16]. Il fiori di questo genere non sono particolarmente appariscenti ma diventano preziosi per la loro precoce fioritura quando ancora tutta la terra è ancora “addormentata” per la stagione fredda.
Eranthis (Salisb., 1807) è un genere di piante erbacee appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, diffuso dall'Europa all'Estremo Oriente e composto da 9 specie. In Italia questo genere è rappresentato da una sola specie: Eranthis hyemalis.
Erantis (lot. Eranthis, vok. Winterling) – vėdryninių (Ranunculaceae) šeimos augalų gentis. Pavadinimas iš graikų k. žodžių er – pavasaris ir anthos – žiedas (augalas anksti žydi pavasarį).
Lietuvoje gana retai soduose, parkuose, sodybų gėlynuose auginamas pavasarinis erantis (Eranthis hyemalis). Augalas 5-15 cm aukščio. Žydi vasario – balandžio mėn. Auga Pietų Europos miškuose. Vikiteka
Eranthis is een geslacht van acht soorten overblijvend kruiden uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).
In milde klimaten of milde winters kan de bloei al in januari beginnen. De planten zijn sneeuw- vorstbestendig, maar wachten met opkomen zolang er een stevig pak sneeuw ligt.
De bladeren komen pas volledig uit wanneer de 5-8 cm brede bloemen al bijna uitgebloeid zijn. Na twee tot drie maanden, aan het eind van het voorjaar heeft de plant voldoende voedsel verzameld, de kransvormig gerangschikte bladeren sterven dan af.
De planten profiteren in bossen van de zonneschijn gedurende de periode dat de bomen nog geen dicht bladerdek bezitten. In droge streken sterven de bladeren niet af ten gevolge van het bladerdek van de bomen, maar wanneer de hete zomer de waterhoeveelheid beperkt.
Het geslacht komt van nature voor van Zuid-Europa en Oost-Azië tot in Japan. In de Benelux komt een soort voor: de winterakoniet (Eranthis hyemalis).
De winterakoniet is een populaire tuinplant ter afwisseling van het sneeuwklokje. De soort komt niet alleen in België en Nederland voor, maar is in heel Noord-Europa en Noord-Amerika ingeburgerd.
Voor een goede ontwikkeling kunnen gekochte bolletjes voor ze geplant worden een nachtje in water weken. Plant ze op een diepte van tweemaal de hoogte van de bol, en met een onderlinge afstand van 10-15 cm. In humeuze, vochtige grond zullen de bolletjes zich goed vermeerderen.
Alle delen van de plant zijn giftig, vooral de bolletjes bevatten glycoside, een stof die de hartwerking beïnvloedt. Tot de vergiftigingsverschijnselen behoren dan ook ademnood en een onregelmatige en langzame hartslag. Door de zeer zure smaak is de kans op een vergiftiging klein.
Eranthis is een geslacht van acht soorten overblijvend kruiden uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).
Rannik (Eranthis Salisb.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Wyróżnia się w jego obrębie 8 gatunków, których zasięg obejmuje południową Europę i poprzez Syberię i Chiny sięga Japonii. Rośliny z tego rodzaju należą do najwcześniej zakwitających po wytopieniu śniegów. Rosną w lasach i zaroślach na nizinach, w górach także w miejscach skalistych. Preferują gleby wapienne[3]. W Polsce gatunkiem uprawianym i dziczejącym jest rannik zimowy[4].
Cammarum J. Hill, Helleboroides Adanson, Koellea Biria, Robertia Mérat
Rodzaj z plemienia Actaeeae, z podrodziny Ranunculoideae, rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae)[6] z rzędu jaskrowców (Ranunculales), należących do kladu dwuliściennych właściwych (eudicots)[1].
Gromada: okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Ranunculopsida Brongn., podklasa jaskrowe (Ranunculidae Takht. ex Reveal), nadrząd Ranunculanae Takht. ex Reveal), rząd jaskrowce (Ranunculales Dumort.), podrząd Ranunculineae Bessey in C.K. Adams, rodzina jaskrowate (Ranunculaceae Juss.), rodzaj rannik (Eranthis Salisb.)[7].
Kilka gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, głównie ze względu to, że zakwitają bardzo wczesną wiosną[12].
Są bardzo odporne na mróz, wymagają próchnicznej ziemi o stałej wilgotności i zasadowym odczynie[10]. Dobrze rosną pod drzewami i krzewami[12].
Ranniki to gatunki łatwe w uprawie, nie wymagające szczególnej troski. Najobficiej kwitną w miejscach słonecznych (termin kwitnienia przy dużym nasłonecznieniu może być krótki), ale dobrze radzą sobie także w półcieniu. Tolerują różne typy gleb, również te mniej żyzne. Ważne, aby podłoże nie było podmokłe – przy nadmiarze wody może dojść do gnicia organów podziemnych. Optymalne są gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego. Nawożenie mineralne nie jest konieczne, ranniki można natomiast wspomóc nawozami organicznymi (obornik, kompost), które nie tylko dostarczą różnorodnych pierwiastków pokarmowych, ale także poprawiają parametry gleby[9].
Rannik (Eranthis Salisb.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Wyróżnia się w jego obrębie 8 gatunków, których zasięg obejmuje południową Europę i poprzez Syberię i Chiny sięga Japonii. Rośliny z tego rodzaju należą do najwcześniej zakwitających po wytopieniu śniegów. Rosną w lasach i zaroślach na nizinach, w górach także w miejscach skalistych. Preferują gleby wapienne. W Polsce gatunkiem uprawianym i dziczejącym jest rannik zimowy.
Eranthis é um gênero botânico da família Ranunculaceae
Eranthis é um gênero botânico da família Ranunculaceae
Vintergäckssläktet (Eranthis) är ett växtsläkte i familjen ranunkelväxter med omkring 8 arter från Europa och Asien. En art, vintergäck (E. hyemalis), är en vanlig trädgårdsväxt i Sverige.
Vintergäckssläktet (Eranthis) är ett växtsläkte i familjen ranunkelväxter med omkring 8 arter från Europa och Asien. En art, vintergäck (E. hyemalis), är en vanlig trädgårdsväxt i Sverige.
Eranthis Salisb., 1807, nom. cons.
Типовой видВесе́нник, или эра́нтис (лат. Eranthis) — род многолетних растений, включённый в трибу Actaeeae семейства Лютиковые (Ranunculaceae).
Русское название рода — перевод латинского Eranthis. Латинское название в свою очередь происходит от др.-греч. ερ — «весна» и άνθος — «цветок», то есть, означает буквально «весенний цветок».
Родовое название Eranthis 1807 года является законсервированным (nom. cons.), то есть имеет приоритет над более ранними синонимами Cammarum 1756 года и Helleboroides 1763 года.
Представители рода — небольшие многолетние травы с развитыми корневищами. Листья прикорневые, на длинных черешках, глубоко пальчато-рассечённые. Доли листьев яйцевидной формы, с сильно зазубренными краями.
Цветки располагаются по одному на концах побегов, актиноморфные. Венчик состоит из 5—8 лепестков жёлтого или белого цвета. Чашечка желтоватая, 5—8-дольчатая, при созревании плода исчезающая. Тычинки в количестве 30—36, нитевидные. Пестики в числе 3—11, с одиночной завязью, содержащей 6—9 семяпочек.
Плоды — уплощённые сросшиеся листовки со множеством продолговато-яйцевидных семян оливково-бурого цвета.
Виды рода Весенник произрастают в Южной Европе и в Азии (в том числе на островах Японии). Два вида — эндемики Китая, один — эндемик гор Сибири, один — острова Хонсю. Типовой вид, изначально распространённый в Европе, завезён в Северную Америку, где стал встречаться в дикой природе. Некоторые другие виды также выращиваются в США в качестве декоративных растений.
Весе́нник, или эра́нтис (лат. Eranthis) — род многолетних растений, включённый в трибу Actaeeae семейства Лютиковые (Ranunculaceae).
菟葵属(学名:Eranthis),又名莃(xī),是毛茛科下的一个属,为草本植物。该属共有7种,分布于东半球温带地区。[1]