dcsimg

Talovín ( التشيكية )

المقدمة من wikipedia CZ

Talovín (Eranthis) je rod rostlin z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculaceae). V Evropě je zastoupený pouze druhem talovín zimní (Eranthis hyemalis).[1]

Popis

Jedná se o vytrvalé jednodomé byliny s podzemními hlízkami.[2][3] Lodyhy jsou nízké. Přízemní listy jsou dlouze řapíkaté, čepele jsou dlanitě členěné, někdy přízemní listy chybí.[2] Lodyžní listy chybí. Listeny jsou v přeslenu pod květem. Květy jsou oboupohlavné, jednotlivé na vrcholu stonku. Kališní lístky jsou korunovitě zbarvené (petaloidní), což je někdy interpretováno jako okvětí,[3] kališních lístků je zpravidla 5–8, jsou žluté, bílé nebo růžové až červené. Korunní jsou mnohem menší v počtu 5–8, s nektárii, někdy mohou na vrcholu nést sterilní prašník.[2][3] Tyčinek je 10 až mnoho.[2] Opylování pomocí hmyzu (entomogamie).[3] Plodem je měchýřek, měchýřky jsou uspořádány v souplodí a zpravidla jich bývá 4-9.[2][3]

Rozšíření

Je známo asi 8 druhů, které jsou přirozeně rozšířeny v Evropě a Asii.[2][3]

Druhy

Reference

  1. Flora europaea [online]. Dostupné online. (anglicky)
  2. a b c d e f Flóra Číny [online]. Dostupné online. (anglicky)
  3. a b c d e f CHRTKOVÁ, Anna. Helleboraceae Loisel.. In: HEJNÝ, Slavomil; SLAVÍK, Bohumil (eds.). Květena České republiky, vol. 1. Praha: Academia, 1988. S. 365-403. (česky)

Externí odkazy

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autoři a editory
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CZ

Talovín: Brief Summary ( التشيكية )

المقدمة من wikipedia CZ

Talovín (Eranthis) je rod rostlin z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculaceae). V Evropě je zastoupený pouze druhem talovín zimní (Eranthis hyemalis).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autoři a editory
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CZ

Erantis (slægt) ( الدانماركية )

المقدمة من wikipedia DA

Slægten Erantis (Eranthis) har otte arter, som er udbredt fra Europa over Mellemøsten og Himalaya til Japan. I Danmark kendes dog kun én art, den nedennævnte:

Arter
Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DA

Winterlinge ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Winterlinge (Eranthis) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Hahnenfußgewächse (Ranunculaceae): Die etwa neun Arten sind in Eurasien verbreitet.

Beschreibung

 src=
Illustration von Eranthis hyemalis, mit Rhizom, grundständigen Laubblättern, Blütenstandsschaft, Hochblättern, Blüte und Balgfrüchten

Vegetative Merkmale

Winterling-Arten wachsen als ausdauernde, krautige Pflanzen. Sie bilden ein Rhizom[1] mit einem Durchmesser von etwa 1 Zentimeter und mehreren knolligen Segmenten[2] als Überdauerungsorgan aus. Für Eranthis hyemalis ergaben genaue Untersuchungen, dass eine Hypokotylknolle gebildet wird.[3][4]

Es sind höchstens ein oder zwei grundständige Laubblätter vorhanden, die in Blattstiel und Blattspreite gegliedert sind. Der Blattstiel ist relativ lang. Die handförmig geteilte Blattspreite besitzt einen unregelmäßig gezähnten Blattrand.[1]

Generative Merkmale

Der Blütenstandsschaft ist stets unverzweigt und endet in einer endständigen, einzelnen Blüte. Unter der Blüte sitzt ein Wirtel aus waagerechten Hochblättern in je nach Art wechselnder Anzahl.

Die Blüte ist zwittrig und radiärsymmetrisch. Die Schauorgane der Blüte bilden fünf bis acht gelbe, weiße oder rosarote, kronblattähnliche Kelchblätter, die eine längliche, elliptische oder eiförmige Form besitzen. Es sind fünf bis acht kleine und röhrenförmige Nektarien vorhanden, die manchmal sterile Staubbeutel besitzen. Es sind zehn bis viele (bis 36) Staubblätter vorhanden mit einnervigen, schmal linealen Staubfäden und ellipsoiden oder kreisförmigen Staubbeuteln.[1] Je Blüte sind vier bis neun, selten mehr freie Fruchtblätter vorhanden, die in einer deutlich erkennbaren Narbe enden. Jedes Fruchtblatt enthält sechs bis neun Samenanlagen.[2]

Es stehen vier bis neun, selten mehr Balgfrüchte zusammen, die 2 bis 3 mm lang, gerade oder im oberen Bereich gekrümmt sind, in einem Schnabel enden und jeweils viele Samen enthalten. Die etwas abflachten, eiförmigen bis ellipsoiden Samen besitzen eine oliv-braune, glatte oder netzartig skulpturierte Oberfläche.[2][1]

Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 8. Alle Pflanzenteile sind giftig.

Systematik und Verbreitung

Die Gattung Eranthis wurde 1807 durch Richard Anthony Salisbury mit der Typusart Eranthis hyemalis aufgestellt.[5] Der Gattungsname Eranthis leitet sich von den griechischen Wörtern er für Frühling und anthos für Blüte ab.[2] Ein Synonym für Eranthis Salisb. ist Cammarum Hill nom. rej.

Die Gattung Eranthis ist in Eurasien verbreitet.

Die Gattung Eranthis gehört zur Tribus Actaeeae in der Unterfamilie der Ranunculoideae[6] innerhalb der Familie der Ranunculaceae. Die Gattung Eranthis gliedert sich in zwei Sektionen[7] mit acht bzw. neun Arten:

 src=
 src=
Verbreitungskarte der acht bzw. neun Arten der Winterlinge in Europa und Asien. (Versuch einer Darstellung gemäß der natürlichen Verbreitung.)

Quellen

  1. a b c d e f g Li Liangqian, Michio Tamura: Eranthis. In: Wu Zhengyi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 6: Caryophyllaceae through Lardizabalaceae. Science Press/Missouri Botanical Garden Press, Beijing/St. Louis 2001, ISBN 1-930723-05-9, S. 148 (englisch). (flora.huh.harvard.edu PDF, textgleich online bei efloras.org wie gedrucktes Werk).
  2. a b c d e Bruce D. Parfitt: Eranthis in Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 3: Magnoliophyta: Magnoliidae and Hamamelidae. Oxford University Press, New York / Oxford u. a. 1997, ISBN 0-19-511246-6, S. 183–184 (englisch). (efloras.org).
  3. Wilhelm Troll: Vergleichende Morphologie der höheren Pflanzen. Teil 1: Vegetationsorgane. Borntraeger, Berlin-Zehlendorf 1937–1943; Nachdruck Koeltz, Königstein 1967.
  4. Theodor Arzt: Über die Embryobildung von Pseudomonokotylen (Podophyllum Emodi und Eranthis hiemalis). Heinrich, Dresden 1933 (zugleich Dissertation, Universität Göttingen 1929).
  5. Richard Anthony Salisbury: Observations on the Genera of Trollius, Eranthis, Helleborus, Coptis, and Isopyrum. In: Transactions of the Linnean Society of London. Band 8, 1807, S. 300–307, hier: S. 303, http://vorlage_digitalisat.test/1%3Dhttp%3A%2F%2Fwww.biodiversitylibrary.org%2Fitem%2F13718%23page%2F325%2Fmode%2F1up~GB%3D~IA%3D~MDZ%3D%0A~SZ%3D~doppelseitig%3D~LT%3D~PUR%3D.
  6. Actaeeae im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland.
  7. a b Michio Tamura: Eranthis. In: Adolf Engler, Karl Prantl (Begr.), Paul Hiepko (Hrsg.): Die natürlichen Pflanzenfamilien nebst ihren Gattungen und wichtigeren Arten insbesondere der Nutzpflanzen. Band 17a, Teil 4: Angiospermae: Ordnung Ranunculales, Fam. Ranunculaceae. 2. stark vermehrte und verbesserte Auflage. Duncker & Humblot, Berlin 1995, ISBN 3-428-07980-9, S. 253–255.
  8. Werner Greuter, Hervé-Maurice Burdet, Gilbert Long (Hrsg.): Med-Checklist. A critical inventory of vascular plants of the circum-mediterranean countries. Vol. 4: Dicotyledones (Lauraceae – Rhamnaceae). Conservatoire et Jardin Botanique, Genève 1989, ISBN 2-8277-0154-5, S. 408. (bgbm.org).
  9. Peter Hadland Davis (Hrsg.): Flora of Turkey and the East Aegean Islands. Vol. 1 (Pteridophyta to Polygalaceae). Edinburgh University Press, Edinburgh 1965, ISBN 0-85224-159-3, S. 97 (Nachdruck 1997).
  10. Wen-Tsai Wang, Pei Gen Xiao: Acta Phytotaxonomica Sinica, Additamentum, 1, 1965, S. 53, Tafel 1, f. 1.; (tropicos.org)
  11. Megabook.ru (russ.); Весенник сибирский – Eranthis sibirica D.C.; megabook.ru
  12. B. Y. Sun et al.: A New Species of Eranthis (Ranunculaceae) from Korea: E. byunsanensis. In: Korean Journal of Plant Taxonomy. Band 23, Nr. 1, S. 23.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Winterlinge: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Winterlinge (Eranthis) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Hahnenfußgewächse (Ranunculaceae): Die etwa neun Arten sind in Eurasien verbreitet.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Eranthis ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Eranthis is a genus of eight species of flowering plants in the buttercup family Ranunculaceae, native to southern Europe and east across Asia to Japan.[1][2][3] The common name winter aconite comes from the early flowering time and the resemblance of the leaves to those of the related genus Aconitum, the true aconite. Like the notoriously toxic Aconitum (and, indeed, many other genera of the Ranunculaceae) Eranthis is poisonous, although its chemistry is different, the toxic compounds present being mainly cardiac glycosides of the bufadienolide group similar to those found in Adonis vernalis, rather than the virulent alkaloids of Aconitum.[4][5]

Foliage at the end of flowering
Distribution map of eight or nine species of Eranthis in Europe and Asia. (Presentation based on natural distribution given in Wikipedia pages (en, de, ru).)

They are herbaceous perennials growing to 10–15 cm (4–6 in) tall. The flowers are yellow (white in E. albiflora and E. pinnatifida), and among the first to appear in spring, as early as January in mild climates, though later where winter snowpack persists; they are frost-tolerant and readily survive fresh snow cover unharmed. The leaves only expand fully when the flowers are nearly finished; they are peltate, 5–8 cm diameter, with several notches, and only last for 2–3 months before dying down during the late spring.

Species in this genus are spring ephemerals, growing on forest floors and using the sunshine available below the canopy of deciduous trees before the leaves come out; the leaves die off when the shade from tree canopies becomes dense, or, in dry areas, when summer drought reduces water availability.

They are popular ornamental plants grown for their winter or early spring flowering. E. hyemalis is widely naturalised in northern Europe and North America.

Species

Gallery

See also

References

  1. ^ Schipcz, O. in Fl. U.S.S.R.,7 : 60 (1937).
  2. ^ The Smaller Bulbs Mathew, Brian, pub. Batsford 1987 ISBN 0 7134 4922 5
  3. ^ Growing Bulbs, Rix, Martyn, pub. Timber Press U.S.A. ISBN 0-917304-87-X and Croom Helm U.K. ISBN 0-7099-2248-5 (1983)
  4. ^ STARÝ, František, Poisonous Plants (Hamlyn colour guides) – pub. Paul Hamlyn April, 1984, translated from the Czech by Olga Kuthanová.
  5. ^ "Archived copy". Archived from the original on 2014-03-18. Retrieved 2016-05-11.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Eranthis: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Eranthis is a genus of eight species of flowering plants in the buttercup family Ranunculaceae, native to southern Europe and east across Asia to Japan. The common name winter aconite comes from the early flowering time and the resemblance of the leaves to those of the related genus Aconitum, the true aconite. Like the notoriously toxic Aconitum (and, indeed, many other genera of the Ranunculaceae) Eranthis is poisonous, although its chemistry is different, the toxic compounds present being mainly cardiac glycosides of the bufadienolide group similar to those found in Adonis vernalis, rather than the virulent alkaloids of Aconitum.

Foliage at the end of flowering Distribution map of eight or nine species of Eranthis in Europe and Asia. (Presentation based on natural distribution given in Wikipedia pages (en, de, ru).)

They are herbaceous perennials growing to 10–15 cm (4–6 in) tall. The flowers are yellow (white in E. albiflora and E. pinnatifida), and among the first to appear in spring, as early as January in mild climates, though later where winter snowpack persists; they are frost-tolerant and readily survive fresh snow cover unharmed. The leaves only expand fully when the flowers are nearly finished; they are peltate, 5–8 cm diameter, with several notches, and only last for 2–3 months before dying down during the late spring.

Species in this genus are spring ephemerals, growing on forest floors and using the sunshine available below the canopy of deciduous trees before the leaves come out; the leaves die off when the shade from tree canopies becomes dense, or, in dry areas, when summer drought reduces water availability.

They are popular ornamental plants grown for their winter or early spring flowering. E. hyemalis is widely naturalised in northern Europe and North America.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Erantido ( إسبرانتو )

المقدمة من wikipedia EO

Erantido (Eranthis el ranunkolacoj) estas genro de plurjaraj herboj kun tuberoj kaj kun flavaj floroj, kies sepaloj estas grandaj kaj petaloj malgrandaj, kunigitaj kvazaŭ paperkonuso. La floroj enhavas multajn stamenojn, la frukto estas pluropa kapsulo (foliklo).

Erantido vintra (science: Eranthis hyemalis) - nomo devenas de la grekaj vortoj: er – printempo, anthos – floro kaj latina vorto hyems – vintro.

Vidu

Erantido vintra

 src=
Floroj de erantido vintra
 src=
Floro de erantido vintra
 src=
Fruktoj/folikloj de erantido vintra
 src=
Semoj de erantido vintra

Erantido vintra (science: Eranthis hyemalis)[1] estas specio de pereno el familio ranunkolacoj. Nature kreskas en sud-okcidenta kaj centra Eŭropo (Jugoslavio, Bulgario, Italio) kaj okcidenta Azio (Irako, Turkio)[2]

Referencoj

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Rannik zimowy en la pola Vikipedio.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EO

Erantido: Brief Summary ( إسبرانتو )

المقدمة من wikipedia EO

Erantido (Eranthis el ranunkolacoj) estas genro de plurjaraj herboj kun tuberoj kaj kun flavaj floroj, kies sepaloj estas grandaj kaj petaloj malgrandaj, kunigitaj kvazaŭ paperkonuso. La floroj enhavas multajn stamenojn, la frukto estas pluropa kapsulo (foliklo).

Erantido vintra (science: Eranthis hyemalis) - nomo devenas de la grekaj vortoj: er – printempo, anthos – floro kaj latina vorto hyems – vintro.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EO

Eranthis ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Eranthis es un género con ocho especies de plantas de flores perteneciente a la familia Ranunculaceae, nativo del sur de Europa y al este en Asia hasta Japón. Comprende 16 especies descritas y de estas, solo 8 aceptadas.[1]

Descripción

 src=
Follaje.

Son plantas herbáceas perenne que alcanza los 10-15 cm de altura. Las flores son de color amarillo (blancas en E. albiflora y E. pinnatifida), y están entre las primeras en aparecen en primavera, son tolerantes a las heladas y sobreviven al frío cubiertas de nieve. Las hojas se expanden cuando las flores casi han desaparecido, estas tienen 5-8 cm de diámetro.

El género crece en el suelo de los bosques caducos y utiliza el sol que le permite sobrevivir antes de que los árboles comiencen a producir sus hojas, ya que sus hojas mueren cuando el follaje es denso y no permite el paso del sol.

Es una planta ornamental muy popular ya que crece en invierno y florece a comienzo de la primavera. E. hyemalis está extensamente naturalizado en Europa y Norteamérica.

Toda la planta es venenosa, aunque su desagradable gusto, hace que el veneno sea de bajo riesgo.

En la mitología griega y romana, Medea intentó matar a Teseo envenenándolo poniendo acónito en su vino, se cree que la saliva de Cerberus, el perro de tres cabezas que guardaba el "bajo mundo" depositó la misma en el suelo endureciéndolo y allí creció la planta con su veneno mortal. Porque crece en piedras duras, llamadas 'aconite' (del griego akone, que significa "piedra dura").

Taxonomía

El género fue descrito por Richard Anthony Salisbury y publicado en Transactions of the Linnean Society of London 8: 303. 1807[1807].[2]​ La especie tipo es: Eranthis hyemalis. Europe.

Etimología

Eranthis: nombre genérico que deriva de las palabras griegas: er (= primavera) y anthos (= flor) y se refiere a la floración temprana de algunas de sus especies.[3]

Especies aceptadas

A continuación se brinda un listado de las especies del género Eranthis aceptadas hasta julio de 2014, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos.

Referencias

  1. «Eranthis». The Plant List. Consultado el 7 de agosto de 2014.
  2. «Eranthis». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 7 de agosto de 2014.
  3. «eFloras - Flora of North America». Consultado el 28 de julio de 2015.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Eranthis: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

Eranthis es un género con ocho especies de plantas de flores perteneciente a la familia Ranunculaceae, nativo del sur de Europa y al este en Asia hasta Japón. Comprende 16 especies descritas y de estas, solo 8 aceptadas.​

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Eranthis ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Eranthis est un genre comptant neuf espèces de plantes à fleurs de la famille des Ranunculaceae, originaire du sud de l'Europe et de l'est de l'Asie jusqu'au Japon[2],[3],[4]. Le nom commun de son espèce emblématique "aconit d'hiver" (Eranthis hyemalis), vient de sa floraison précoce et de la ressemblance de ses feuilles avec celles du genre apparenté Aconitum, l'aconit proprement dit. Comme Aconitum, qui est notoirement toxique (et, en fait, de nombreux autres genres de Ranunculaceae), Eranthis est toxique, bien que sa chimie soit différente, les composés toxiques présents étant principalement des glycosides cardiotoniques du groupe des bufadiénolides similaires à ceux trouvés dans Adonis vernalis, plutôt que les alcaloïdes extraordinairement virulents d'Aconitum[5],[6].

 src=
Feuillage en fin de floraison.
 src=
Carte de répartition des neuf espèces d'Eranthis en Europe et en Asie. (Essai de présentation basée sur la distribution naturelle indiquée dans les pages wikipédia (en, de, ru).)

Ce sont des plantes vivaces atteignant 10 à 15 cm de haut. Les fleurs sont jaunes (blanches chez E. albiflora et E. pinnatifida) et comptent parmi les premières à apparaître au printemps, dès janvier dans les climats doux, mais plus tard là où le manteau neigeux d'hiver persiste ; elles résistent au gel et survivent facilement à une couverture de neige fraîche. Les feuilles ne se développent pleinement que lorsque les fleurs sont presque terminées ; elles sont peltées, mesurent de 5 à 8 cm de diamètre, présentent plusieurs encoches et ne durent que deux à trois mois avant de mourir à la fin du printemps.

Les espèces de ce genre sont des éphémères printanières, poussant sur les sols forestiers et profitant du soleil disponible sous la canopée des arbres à feuilles caduques avant la sortie de leurs feuilles ; les feuilles d'Eranthis meurent lorsque l'ombre de la canopée s'intensifie ou, dans les régions sèches, lorsque la sécheresse estivale réduit la quantité d'eau disponible.

Ce sont des plantes ornementales populaires cultivées pour leur floraison d'hiver ou du début du printemps. E. hyemalis est largement naturalisée en Europe du Nord et en Amérique du Nord.

Liste d'espèces

Publication originale

Voir également

Notes et références
  1. Salisbury 1807, p. 303-304
  2. Schipcz, O. in Fl. U.S.S.R.,7 : 60 (1937).
  3. The Smaller Bulbs Mathew, Brian, pub. Batsford 1987 (ISBN 0 7134 4922 5)
  4. Growing Bulbs, Rix, Martyn, pub. Timber Press U.S.A. (ISBN 0-917304-87-X) and Croom Helm U.K. (ISBN 0-7099-2248-5) (1983)
  5. STARÝ, František, Poisonous Plants (Hamlyn colour guides) – pub. Paul Hamlyn April, 1984, translated from the Czech by Olga Kuthanová.
  6. http://pub.jki.bund.de/index.php/JKA/article/download/85/74

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Eranthis: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Eranthis est un genre comptant neuf espèces de plantes à fleurs de la famille des Ranunculaceae, originaire du sud de l'Europe et de l'est de l'Asie jusqu'au Japon,,. Le nom commun de son espèce emblématique "aconit d'hiver" (Eranthis hyemalis), vient de sa floraison précoce et de la ressemblance de ses feuilles avec celles du genre apparenté Aconitum, l'aconit proprement dit. Comme Aconitum, qui est notoirement toxique (et, en fait, de nombreux autres genres de Ranunculaceae), Eranthis est toxique, bien que sa chimie soit différente, les composés toxiques présents étant principalement des glycosides cardiotoniques du groupe des bufadiénolides similaires à ceux trouvés dans Adonis vernalis, plutôt que les alcaloïdes extraordinairement virulents d'Aconitum,.

 src= Feuillage en fin de floraison.  src= Carte de répartition des neuf espèces d'Eranthis en Europe et en Asie. (Essai de présentation basée sur la distribution naturelle indiquée dans les pages wikipédia (en, de, ru).)

Ce sont des plantes vivaces atteignant 10 à 15 cm de haut. Les fleurs sont jaunes (blanches chez E. albiflora et E. pinnatifida) et comptent parmi les premières à apparaître au printemps, dès janvier dans les climats doux, mais plus tard là où le manteau neigeux d'hiver persiste ; elles résistent au gel et survivent facilement à une couverture de neige fraîche. Les feuilles ne se développent pleinement que lorsque les fleurs sont presque terminées ; elles sont peltées, mesurent de 5 à 8 cm de diamètre, présentent plusieurs encoches et ne durent que deux à trois mois avant de mourir à la fin du printemps.

Les espèces de ce genre sont des éphémères printanières, poussant sur les sols forestiers et profitant du soleil disponible sous la canopée des arbres à feuilles caduques avant la sortie de leurs feuilles ; les feuilles d'Eranthis meurent lorsque l'ombre de la canopée s'intensifie ou, dans les régions sèches, lorsque la sécheresse estivale réduit la quantité d'eau disponible.

Ce sont des plantes ornementales populaires cultivées pour leur floraison d'hiver ou du début du printemps. E. hyemalis est largement naturalisée en Europe du Nord et en Amérique du Nord.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Ozimica (biljni rod) ( الكرواتية )

المقدمة من wikipedia hr Croatian

Ozimica (lat. Eranthis), rod ljekovitih trajnica iz porodice Ranunculaceae. Postoji devet vrsta koje rastu po Europi i Aziji.[1] U Hrvatskoj je rod zastupljen od vrste rana ozimica (E. hyemalis).[2]

Ime roda Eranthis potječe od grčkih riječi er (proljeće) i anthos (cvijet),

Vrste

  1. Eranthis albiflora Franch.
  2. Eranthis cilicica Schott & Kotschy
  3. Eranthis hyemalis (L.) Salisb., mala ozimica
  4. Eranthis iranica Rukšans & Zetterl.
  5. Eranthis lobulata W.T.Wang
  6. Eranthis longistipitata Regel
  7. Eranthis pinnatifida Maxim.
  8. Eranthis sibirica DC.
  9. Eranthis stellata Maxim.

Izvori

  1. Plants of the World online pristupljeno 17. rujna 2019
  2. FCD pristupljeno 17. rujna 2019
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Ozimica (biljni rod)
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Eranthis
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori i urednici Wikipedije
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia hr Croatian

Ozimica (biljni rod): Brief Summary ( الكرواتية )

المقدمة من wikipedia hr Croatian

Ozimica (lat. Eranthis), rod ljekovitih trajnica iz porodice Ranunculaceae. Postoji devet vrsta koje rastu po Europi i Aziji. U Hrvatskoj je rod zastupljen od vrste rana ozimica (E. hyemalis).

Ime roda Eranthis potječe od grčkih riječi er (proljeće) i anthos (cvijet),

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori i urednici Wikipedije
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia hr Croatian

Zymnička ( اللغة الصربية العليا )

المقدمة من wikipedia HSB

Zymnička (Eranthis) je ród ze swójby maslenkowych rostlinow (Ranunculaceae).

Wobsahuje sćěhowace družiny:

  • Eranthis albiflora. Zapadna China.
  • Eranthis cilicica. Juhozapadna Azija.
  • wšědna zymnička (Eranthis hyemalis)
  • Eranthis lobulata. Zapadna China.
  • Eranthis longistipitata. Centralna Azija.
  • Eranthis pinnatifida. Japanska.
  • Eranthis sibirica. Sewjerna Azija.
  • Eranthis stellata. Wuchodna Azija (sewjerna China, Koreja, juhowuchodna Ruska).
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia HSB

Eranthis ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Eranthis (Salisb., 1807) è un genere di piante erbacee appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, diffuso dall'Europa all'Estremo Oriente e composto da 9 specie. In Italia questo genere è rappresentato da una sola specie: Eranthis hyemalis.

Etimologia

Il nome di questo genere deriva da due radici greche: er (= primavera) e anthos (= fiore) e fa riferimento alla precoce fioritura di alcune sue specie[1]. Il nome è stato ricavato (come spesso avviene) dalla specie tipo di questo genere: Eranthis hyemalis Salisb..
Il nome scientifico attualmente accettato (Eranthis) è stato proposto dal botanico britannico Richard Anthony Salisbury (1761 - 1829) in una pubblicazione del 1807 relativa agli “Atti della Linnean Society of London[2].

Descrizione

 src=
Il portamento (Eranthis hyemalis
Winterling-Bluete-70.jpg

I dati morfologici si riferiscono soprattutto alle specie europee e in particolare a quelle spontanee italiane.
Sono piante erbacee perenni non molto alte (10 – 15 cm) a precoce fioritura primaverile. La forma biologica di queste piante è (almeno per le specie europee) geofita rizomatosa (G rhiz), ossia sono piante che portano le gemme in posizione sotterranea. Durante la stagione avversa non presentano organi aerei e le gemme si trovano in organi sotterranei chiamati rizomi, dei fusti sotterranei dai quali, ogni anno, si dipartono radici e fusti aerei.

Radici

L'apparato radicale è secondario da rizoma.

Fusto

  • Parte ipogea: la parte sotterranea del fusto consiste in un rizoma tuberoso spesso a portamento orizzontale. Può essere formato da diversi segmenti subglobosi.
  • Parte epigea: la parte aerea è breve e semplice (non ramificata). In molte specie è formata da uno scapo unifloro e da alcune foglie basali.

Foglie

 src=
Le foglie (con frutti) (Eranthis hyemalis
  • Foglie basali: le foglie radicali (1 o 2, ma possono anche essere assenti) sono collegate direttamente al rizoma tramite un lungo picciolo. Sono peltate con una forma da rotondeggiante a orbicolare. La lamina è composta del tipo palmatosetto: divisa quasi completamente in più segmenti (3 - 5). Ogni segmento (o lobo) è una lunga lacinia con apice rotondo. Le foglie radicali si sviluppano completamente solo dopo la fioritura.
  • Foglie cauline: quelle cauline formano un verticillo appena sotto il fiore (possono essere considerate, secondo prospettive diverse, delle brattee oppure un involucro fiorale – esempio di transizione verso un calice vero e proprio).

Infiorescenza

 src=
Infiorescenza (Eranthis pinnatifida

I fiori solitari spuntano direttamente dal rizoma (sono considerati fiori sessili). Lo scapo è unifogliato, ossia il fiore è circondato da un involucro bratteale monofillo, sessile simile alle foglie basali. Questo involucro simula il calice.

Fiore

 src=
Il fiore (Eranthis pinnatifida

Questi fiori sono considerati fiori arcaici, o perlomeno derivati da fiori più arcaici dalla struttura aciclica. Il perianzio è formato da un solo verticillo di elementi più o meno indifferenziati (fiori apoclamidati), i quali hanno una funzione di protezione e sono chiamati tepali o sepali (la distinzione dei due termini in questo caso è ambigua e quindi soggettiva). I petali veri e propri sono molto ridotti[3]. I fiori sono attinomorfi, più o meno esameri (a 6 elementi di base), ermafroditi e dialisepali (e anche dialipetali).

  • Formula fiorale: per queste piante viene indicata la seguente formula fiorale:
* K 5-8, C 5-8, A molti, G pochi (supero)[4]
  • Calice: il calice è composto da 5 a 8 sepali lanceolati o oblunghi (lunghi il doppio della larghezza) lucidi a forma petaloide. Sono caduchi. Il colore dei sepali può essere giallo, bianco o rosa-rosso. Lunghezza dei petali: 15 – 18 mm.
  • Corolla: i petali sono in numero variabile da 5 a 8, molto piccoli (più brevi degli stami), a forma tubulosa e con apice bilobo; sono inoltre nettariferi. Lunghezza dei petali: 4 mm.
  • Androceo: gli stami (a disposizione spiralata) molto numerosi (mediamente da 10 a 36) e si dividono in esterni e interni; quelli esterni sono 6 e sterili. I filamenti sono strettamente lineari. Le antere hanno una forma ellissoide oppure orbicolare.
  • Gineceo: l'ovario è supero formato da pochi (da 3 a 9) carpelli peduncolati. Ogni carpello contiene diversi ovuli (da 6 a 9).

Frutti

I frutti sono dei follicoli (da 3 a 9) rostrati (o becco terminale) e stipitati. Le pareti dei follicoli sono venate. Ogni follicolo contiene pochi semi lisci. Lunghezza del becco: 2 – 3 mm.

Riproduzione

  • Impollinazione: l'impollinazione è garantita soprattutto da diversi insetti, come api e vespe in quanto sono piante nettarifere (impollinazione entomogama).
  • Riproduzione: la fecondazione avviene sia tramite l'impollinazione dei fiori (vedi sopra), ma anche per divisione del piede (propagazione tipicamente orticola).

Distribuzione e habitat

La distribuzione di queste piante è relativa soprattutto alle zone temperate dell'Emisfero boreale: Europa, Nord America e Asia (in Cina sono presenti due specie endemiche[5]). L'habitat tipico sono le zone fresche e umide dei sottoboschi.

Tassonomia

Il genere Eranthis comprende poche specie (una sola spontanee dei territori italiani). La famiglia delle Ranunculaceae invece comprende oltre 2000 specie distribuite su circa 47 generi[6] (2500 specie e 58 generi secondo altre fonti[7]).
Le specie asiatiche sono classificate a volte come Shibateranthis Nakai [5]. In altre flore con il raggruppamento Shibateranthis si designa la sezione asiatica di questo genere (le specie occidentali sono assegnate alla sezione Eranthis).

Filogenesi

La posizione tassonomica di questo genere nel corso del tempo ha subito più di qualche revisione. A parte la sistemazione fatta inizialmente da Carl von Linné (le poche specie di questo genere erano associate al genere Helleborus per certe loro somiglianze puramente morfologiche come il verticillo di brattee appena sotto l'infiorescenza o la precocità della fioritura) e in seguito la creazione di un genere apposito (quello di questa voce) fatta dal botanico britannico Richard Anthony Salisbury (1761 – 1829), la prima sistemazione fatta con criteri filogenetici nei livelli tassonomici superiori venne proposta da Micho Tamura alla fine del secolo scorso[8]:

Successive analisi (di tipo filogenetico-molecolare sulle sequenze del DNA)[9] hanno dimostrato l'esistenza di un gruppo monofiletico comprendente i seguenti generi: ActaeaEranthisCimicifuga - SoulieaAnemonopsisBeesiaCalthaAdonis - TrolliusMegaleranthis. Rilevando inoltre un ulteriore stretto rapporto di Eranthis con Actaea, Cimicifuga, Souliea e Anemonopsis.

A seguito di questa e altre ricerche nelle quali tra l'altro viene sostenuto il collegamento di Beesia con Eranthis sia esaminando DNA ribosomiale e plastidiale[10] che comparando i cariotipi (analisi sulla morfologia dei cromosomi)[11], viene proposta una nuova classificazione:

  • tribù Actaeeae (Actaea, Anemonopsis, Beesiae, Eranthis e †Paleoactaea)
(altre tribù...)

Non tutte le ricerche confermano questo nuovo assetto della tribù. Altre analisi[12] indicano un forte raggruppamento di Eranthis col genere Caltha (al 92%). È chiaro quindi che sono necessari ulteriori studi sulla famiglia delle Ranunculaceae per comprenderne più a fondo la struttura.

Elenco delle specie del genere

All'interno del genere Eranthis sono attualmente comprese 9 specie, qui riportate suddivise per la loro provenienza[13]. Notare che la popolarità di alcune di queste (principalmente E. hyemalis) ha fatto sì che fossero presenti in un areale più ampio, che include parte degli Stati Uniti orientali[14].
Specie europee:

Specie asiatiche:

Ibridi

Qui di seguito è indicato un ibrido interspecifico:

  • Eranthis × tubergenii Bowles - Ibrido fra: E. cilicica e E. hyemalis

Sinonimi

Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:

  • Cammarum Hill (1756)
  • Helleboroides Adans. (1763)
  • Koellea Biria (1811)
  • Robertia Mérat, non Scopoli (1777)
  • Shibateranthis Nakai (1937)

Generi simili

I fiori di questo genere sono molto particolari e unici e quindi poco confondibili (questo relativamente alle specie spontanee europee). Possono eventualmente essere confusi le specie del genere Caltha L.; ma si distinguono comunque per le foglie molto più a forma di lacinia (quelle delle “calthe” sono reniformi).

Usi

Farmacia

Tutte le piante sono velenose (come la maggior parte delle specie della famiglia delle Ranunculaceae).

Giardinaggio

L'impiego di queste piante è soprattutto nel giardinaggio, specialmente in vasetto per averne la fioritura in casa. Nel giardinaggio la specie Eranthis hyemalis (spontanea dei territori italiani) è stata introdotta a metà del 1800. Un certo successo nella floricoltura ha avuto un cultivar ibrido della “hyemalis” con Eranthis sibirica[16]. Il fiori di questo genere non sono particolarmente appariscenti ma diventano preziosi per la loro precoce fioritura quando ancora tutta la terra è ancora “addormentata” per la stagione fredda.

Note

  1. ^ eFloras - Flora of North America, su efloras.org. URL consultato il 13 ottobre 2010.
  2. ^ Tropicos Database, su tropicos.org. URL consultato il 16 ottobre 2010.
  3. ^ Pignatti, vol.1 - p. 277.
  4. ^ Tavole di Botanica sistematica, su dipbot.unict.it. URL consultato il 1º ottobre 2010 (archiviato dall'url originale il 14 maggio 2011).
  5. ^ a b eFloras - Flora of China, su efloras.org. URL consultato il 17 ottobre 2010.
  6. ^ Botanica Sistematica, p. 327.
  7. ^ Strasburger, p. 817.
  8. ^ Michio Tamura, Taxonomic studies of the Ranunculaceae, in Kinki University No.2:69-85 (1997). URL consultato il 18 ottobre 2010 (archiviato dall'url originale il 4 marzo 2016).
  9. ^ Ying-fan Cai, et al., Molecular phylogeny of Ranunculaceae based on internal transcribed spacer sequences. (PDF), in African Journal of Biotechnology Vol. 8 (20), pp. 5215-5224, 19 October, 2009.
  10. ^ James A. Comptonab and Alastair Culhama, Phylogeny and Circumscription of Tribe Actaeeae (Ranunculaceae), in Systematic Botany 27(3):502-511. 2002.
  11. ^ QIONG YUAN, QIN-ER YANG, Tribal relationships of Beesia, Eranthis and seven other genera of Ranunculaceae: evidence from cytological characters, in Botanical Journal of the Linnean Society. Volume 150, Issue 3, pages 267–289, March 2006.
  12. ^ Laurence Despr�es, Ludovic Gielly, B�en�edicte Redoutet, and Pierre Taberlet, Using AFLP to resolve phylogenetic relationships in a morphologically diversified plant species complex when nuclear and chloroplast sequences fail to reveal variability., in Molecular Phylogenetics and Evolution 27 (2003) 185–196.
  13. ^ (EN) Eranthis Salisb., su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 5 febbraio 2021.
  14. ^ (EN) Eranthis hyemalis (L.) Salisb., su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 5 febbraio 2021.
  15. ^ H. Schott, Eranthis cilicica Schtt.et Kotschy , in PLANT SYSTEMATICS AND EVOLUTION. Volume 4, Number 14, 113.
  16. ^ Motta, p. 129.

Bibliografia

  • Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta. Volume secondo, Milano, Federico Motta Editore, 1960, p. 120.
  • Sandro Pignatti, Flora d'Italia. Volume primo, Bologna, Edagricole, 1982, p. 282, ISBN 88-506-2449-2.
  • D.Aeschimann, K.Lauber, D.M.Moser, J-P. Theurillat, Flora Alpina. Volume primo, Bologna, Zanichelli, 2004, p. 124.
  • 1996 Alfio Musmarra, Dizionario di botanica, Bologna, Edagricole.
  • Eduard Strasburger, Trattato di Botanica. Volume 2, Roma, Antonio Delfino Editore, 2007, p. 817, ISBN 88-7287-344-4.
  • Judd-Campbell-Kellogg-Stevens-Donoghue, Botanica Sistematica - Un approccio filogenetico, Padova, Piccin Nuova Libraria, 2007, p. 327, ISBN 978-88-299-1824-9.
  • F.Conti, G. Abbate, A.Alessandrini, C.Blasi, An annotated checklist of the Italian Vascular Flora, Roma, Palombi Editore, 2005, p. 91, ISBN 88-7621-458-5.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Eranthis: Brief Summary ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Eranthis (Salisb., 1807) è un genere di piante erbacee appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, diffuso dall'Europa all'Estremo Oriente e composto da 9 specie. In Italia questo genere è rappresentato da una sola specie: Eranthis hyemalis.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Erantis ( اللتوانية )

المقدمة من wikipedia LT

Erantis (lot. Eranthis, vok. Winterling) – vėdryninių (Ranunculaceae) šeimos augalų gentis. Pavadinimas iš graikų k. žodžių er – pavasaris ir anthosžiedas (augalas anksti žydi pavasarį).

Lietuvoje gana retai soduose, parkuose, sodybų gėlynuose auginamas pavasarinis erantis (Eranthis hyemalis). Augalas 5-15 cm aukščio. Žydi vasariobalandžio mėn. Auga Pietų Europos miškuose. Vikiteka

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LT

Eranthis ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Eranthis is een geslacht van acht soorten overblijvend kruiden uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).

Botanische beschrijving

 src=
gebladerte aan het eind van de bloei

In milde klimaten of milde winters kan de bloei al in januari beginnen. De planten zijn sneeuw- vorstbestendig, maar wachten met opkomen zolang er een stevig pak sneeuw ligt.

De bladeren komen pas volledig uit wanneer de 5-8 cm brede bloemen al bijna uitgebloeid zijn. Na twee tot drie maanden, aan het eind van het voorjaar heeft de plant voldoende voedsel verzameld, de kransvormig gerangschikte bladeren sterven dan af.

De planten profiteren in bossen van de zonneschijn gedurende de periode dat de bomen nog geen dicht bladerdek bezitten. In droge streken sterven de bladeren niet af ten gevolge van het bladerdek van de bomen, maar wanneer de hete zomer de waterhoeveelheid beperkt.

Verspreiding

Het geslacht komt van nature voor van Zuid-Europa en Oost-Azië tot in Japan. In de Benelux komt een soort voor: de winterakoniet (Eranthis hyemalis).

Tuin

De winterakoniet is een populaire tuinplant ter afwisseling van het sneeuwklokje. De soort komt niet alleen in België en Nederland voor, maar is in heel Noord-Europa en Noord-Amerika ingeburgerd.

Voor een goede ontwikkeling kunnen gekochte bolletjes voor ze geplant worden een nachtje in water weken. Plant ze op een diepte van tweemaal de hoogte van de bol, en met een onderlinge afstand van 10-15 cm. In humeuze, vochtige grond zullen de bolletjes zich goed vermeerderen.

Toepassingen

Alle delen van de plant zijn giftig, vooral de bolletjes bevatten glycoside, een stof die de hartwerking beïnvloedt. Tot de vergiftigingsverschijnselen behoren dan ook ademnood en een onregelmatige en langzame hartslag. Door de zeer zure smaak is de kans op een vergiftiging klein.

Taxonomie

Soorten

Externe links

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Eranthis: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Eranthis is een geslacht van acht soorten overblijvend kruiden uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Rannik ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
 src= Zobacz hasło rannik w Wikisłowniku

Rannik (Eranthis Salisb.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Wyróżnia się w jego obrębie 8 gatunków, których zasięg obejmuje południową Europę i poprzez Syberię i Chiny sięga Japonii. Rośliny z tego rodzaju należą do najwcześniej zakwitających po wytopieniu śniegów. Rosną w lasach i zaroślach na nizinach, w górach także w miejscach skalistych. Preferują gleby wapienne[3]. W Polsce gatunkiem uprawianym i dziczejącym jest rannik zimowy[4].

Morfologia

Pokrój
Byliny z bulwiastymi kłączami[5] osiągające do 10 cm wysokości[3].
Liście
Odziomkowe, jeśli obecne, wyrastają w liczbie 1 lub 2, na długich ogonkach. Mają blaszkę zaokrągloną i palczasto podzieloną. Na nierozgałęzionej łodydze wyrastają poza tym w okółku liście (podkwiatki)[5].
Kwiaty
Wyrastają zwykle pojedynczo na szczycie łodygi z okazałymi 5-8 działkami kielicha barwy żółtej, białej lub różowej (żółte są gatunki europejskie, białawe te rosnące na Dalekim Wschodzie) . Płatki korony zmodyfikowane – przekształcone w drobne, rurkowate miodniki. Pręciki w liczbie 10 lub bardziej liczne, ich nitki jednożyłkowe, bardzo wąskie, ich główki są elipsoidalne lub kuliste. Zalążnia górna zwieńczona długą szyjką słupka[5][3].
Owoce
Mieszki w liczbie od 4 do 9, rzadko liczniejsze. Nasiona drobne, bardzo liczne[5].

Systematyka

Synonimy taksonomiczne[2]

Cammarum J. Hill, Helleboroides Adanson, Koellea Biria, Robertia Mérat

Pozycja według APweb (aktualizowany system APG III z 2009)

Rodzaj z plemienia Actaeeae, z podrodziny Ranunculoideae, rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae)[6] z rzędu jaskrowców (Ranunculales), należących do kladu dwuliściennych właściwych (eudicots)[1].

Pozycja w systemie Reveala (1994–1999)

Gromada: okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Ranunculopsida Brongn., podklasa jaskrowe (Ranunculidae Takht. ex Reveal), nadrząd Ranunculanae Takht. ex Reveal), rząd jaskrowce (Ranunculales Dumort.), podrząd Ranunculineae Bessey in C.K. Adams, rodzina jaskrowate (Ranunculaceae Juss.), rodzaj rannik (Eranthis Salisb.)[7].

Wykaz gatunków[8]

Zastosowanie

Kilka gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, głównie ze względu to, że zakwitają bardzo wczesną wiosną[12].

Uprawa

Są bardzo odporne na mróz, wymagają próchnicznej ziemi o stałej wilgotności i zasadowym odczynie[10]. Dobrze rosną pod drzewami i krzewami[12].

Ranniki to gatunki łatwe w uprawie, nie wymagające szczególnej troski. Najobficiej kwitną w miejscach słonecznych (termin kwitnienia przy dużym nasłonecznieniu może być krótki), ale dobrze radzą sobie także w półcieniu. Tolerują różne typy gleb, również te mniej żyzne. Ważne, aby podłoże nie było podmokłe – przy nadmiarze wody może dojść do gnicia organów podziemnych. Optymalne są gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego. Nawożenie mineralne nie jest konieczne, ranniki można natomiast wspomóc nawozami organicznymi (obornik, kompost), które nie tylko dostarczą różnorodnych pierwiastków pokarmowych, ale także poprawiają parametry gleby[9].

Przypisy

  1. a b P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-07].
  2. a b c Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-30].
  3. a b c Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 51. ISBN 0-333-74890-5.
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. a b c d Eranthis (ang.). W: Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2011-03-01].
  6. Genus: Eranthis (ang.). W: GRIN Taxonomy for Plants [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-10-08].
  7. Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Eranthis (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-01-30].
  8. Eranthis. W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2011-03-01].
  9. a b Rannik – oryginalna bylina na rabaty, skalniaki oraz obrzeża, Gospodarstwo Ogrodnicze Elżbieta i Zbigniew Bilscy [dostęp 2018-06-27] .
  10. a b Nazwa polska według zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
  11. Nazwa polska według Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2.
  12. a b c d e Beata Grabowska, Tomasz Kubala: Encyklopedia bylin tom I, A-J. Poznań: Zysk i S-ka, 2011, s. 344. ISBN 978-83-7506-845-0.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Rannik: Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL

Rannik (Eranthis Salisb.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Wyróżnia się w jego obrębie 8 gatunków, których zasięg obejmuje południową Europę i poprzez Syberię i Chiny sięga Japonii. Rośliny z tego rodzaju należą do najwcześniej zakwitających po wytopieniu śniegów. Rosną w lasach i zaroślach na nizinach, w górach także w miejscach skalistych. Preferują gleby wapienne. W Polsce gatunkiem uprawianym i dziczejącym jest rannik zimowy.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Eranthis ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Eranthis: Brief Summary ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Eranthis é um gênero botânico da família Ranunculaceae

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Vintergäckssläktet ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Vintergäckssläktet (Eranthis) är ett växtsläkte i familjen ranunkelväxter med omkring 8 arter från Europa och Asien. En art, vintergäck (E. hyemalis), är en vanlig trädgårdsväxt i Sverige.

Externa länkar

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Vintergäckssläktet: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Vintergäckssläktet (Eranthis) är ett växtsläkte i familjen ranunkelväxter med omkring 8 arter från Europa och Asien. En art, vintergäck (E. hyemalis), är en vanlig trädgårdsväxt i Sverige.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Весенник ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Ranunculanae Takht. ex Reveal, 1993
Порядок: Лютикоцветные
Семейство: Лютиковые
Подсемейство: Лютиковые
Триба: Actaeeae
Род: Весенник
Международное научное название

Eranthis Salisb., 1807, nom. cons.

Типовой вид Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 18774NCBI 37491EOL 72684GRIN g:4332IPNI 33126-1

Весе́нник, или эра́нтис (лат. Eranthis) — род многолетних растений, включённый в трибу Actaeeae семейства Лютиковые (Ranunculaceae).

Название

Русское название рода — перевод латинского Eranthis. Латинское название в свою очередь происходит от др.-греч. ερ — «весна» и άνθος — «цветок», то есть, означает буквально «весенний цветок».

Родовое название Eranthis 1807 года является законсервированным (nom. cons.), то есть имеет приоритет над более ранними синонимами Cammarum 1756 года и Helleboroides 1763 года.

Ботаническое описание

Представители рода — небольшие многолетние травы с развитыми корневищами. Листья прикорневые, на длинных черешках, глубоко пальчато-рассечённые. Доли листьев яйцевидной формы, с сильно зазубренными краями.

Цветки располагаются по одному на концах побегов, актиноморфные. Венчик состоит из 5—8 лепестков жёлтого или белого цвета. Чашечка желтоватая, 5—8-дольчатая, при созревании плода исчезающая. Тычинки в количестве 30—36, нитевидные. Пестики в числе 3—11, с одиночной завязью, содержащей 6—9 семяпочек.

Плоды — уплощённые сросшиеся листовки со множеством продолговато-яйцевидных семян оливково-бурого цвета.

Ареал

Виды рода Весенник произрастают в Южной Европе и в Азии (в том числе на островах Японии). Два вида — эндемики Китая, один — эндемик гор Сибири, один — острова Хонсю. Типовой вид, изначально распространённый в Европе, завезён в Северную Америку, где стал встречаться в дикой природе. Некоторые другие виды также выращиваются в США в качестве декоративных растений.

Таксономия

ещё 6 семейств
(согласно Системе APG III) 8 видов порядок Лютикоцветные род Весенник отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Лютиковые ещё 58 порядков цветковых растений
(по Системе APG III) ещё около 60 родов

Синонимы

Виды

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

Весенник: Brief Summary ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию

Весе́нник, или эра́нтис (лат. Eranthis) — род многолетних растений, включённый в трибу Actaeeae семейства Лютиковые (Ranunculaceae).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

菟葵属 ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

菟葵属学名Eranthis),又名莃(xī),是毛茛科下的一个属,为草本植物。该属共有7种,分布于东半球温带地区。[1]

参考文献

  1. ^ 中国种子植物科属词典. 中国数字植物标本馆. (原始内容存档于2012-04-11).

外部链接

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科

菟葵属: Brief Summary ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

菟葵属(学名:Eranthis),又名莃(xī),是毛茛科下的一个属,为草本植物。该属共有7种,分布于东半球温带地区。

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科