الأسماء في صفحات التنقل
Apomys gracilirostris és un rosegador del gènere Apomys que només s'ha trobat al Mont Halcon, a l'illa filipina de Mindoro. És un ratolí gran amb el pelatge suau i majoritàriament de color marró fosc. Té les potes i la cua llargues, igual que el musell, un caràcter únic en el seu gènere. Basant-se en semblances genètiques i morfològiques, es creu que A. datae, de l'illa de Luzon, és el seu parent més proper.
El maig i juny del 1992 es trobaren setze exemplars d'una espècie de ratolí fins aleshores desconeguda al Mont Halcon (Mindoro), durant una expedició a les Filipines que tenia com a objectiu estudiar la biodiversitat del país. Avui en dia, aquests individus, tots capturats entre el 28 de maig i el 12 de juny del 1992, són els únics exemplars que s'han trobat d'aquesta espècie.[1]
El biòleg Luis Ruedas descrigué aquest animal el 1995 a la revista Proceedings of the Biological Society of Washington, amb el nom d'Apomys gracilirostris. Es tractava de la novena espècie coneguda del gènere endèmic de les Filipines Apomys i, després d'A. musculus, la segona que es descobria a Mindoro. A. gracilirostris fou inclòs a la Llista Vermella d'espècies amenaçades de la UICN. Els editors d'una compilació de la fauna mamífera filipina publicada l'any 1998, així com els d'una obra de referència sobre la taxonomia dels mamífers publicada el 2005, acceptaren l'animal com a nova espècie.
A. gracilirostris fou la primera espècie d'Apomys descrita des del descobriment de A. sacobianus el 1962, però no l'única nova espècie descoberta a les Filipines. A la dècada del 1980 ja s'havien trobat diversos nous rosegadors, un dels quals a Mindoro (Anonymomys mindorensis). Durant els anys posteriors a la descripció de A. gracilirostris es descobriren constantment noves espècies en aquest país. Deu anys després de la descripció de A. gracilirostris ja se n'havien trobat vuit.[2] L'any 2006 es descrigué encara un altre Apomys, A. camiguinensis. El gènere Apomys també inclou diverses espècies que encara estan per descriure, dues de les quals són originàries de Mindoro. Una altra espècie de Mindoro, aquesta del gènere Maxomys (present sobretot a Indonèsia), tampoc no ha sigut descrita fins ara.[3]
Seguint les regles del Codi Internacional de Nomenclatura Zoològica, el nom Apomys gracilirostris es compon d'una part genèrica i una part específica. El nom del gènere, Apomys, fou proposat pel biòleg estatunidenc Edgar Mearns el 1905 i vol dir 'ratolí del Mont Apo' (mys, μῦς, significa 'ratolí' en grec antic, mentre que l'espècie tipus del gènere fou descoberta al Mont Apo). El nom de l'espècie, gracilirostris, és una combinació de les paraules llatines gracilis ('esvelt') i rostrum ('musell') i es refereix al musell llarg i esvelt de l'animal.
El gènere Apomys, al qual pertany A. gracilirostris, es pot reconèixer per la seva petitesa, cua llarga, potes posteriors llargues i menudes, la presència de quatre mamelles, totes al ventre, i una sèrie de caràcters cranials. En comparació amb altres espècies d'aquest gènere, els caràcters distintius més importants de A. gracilirostris són unes incisives superiors molt primes i curtes, unes incisives inferiors llargues i el musell llarg. La cua i els peus també són bastant llargs pel gènere Apomys. Les característiques de les incisives són tan peculiars que, en descobrir A. gracilirostris, Ruedas cregué inicialment que havia trobat un nou gènere.[5]
A. gracilirostris té el pelatge suau i llis. El pèl del dors és gris clar cap a l'arrel i marró fosc cap a la punta. Entre els pèls normals hi ha pèls tàctils de color negre, cosa que dóna un aspecte marró fosc al pelatge dorsal, tot i que els exemplars capturats recentment tenen una tonalitat blava-verda fosca. Alguns individus tenen la zona de la línia mediana dorsal més fosca, mentre que tots tenen els flancs de color més clar. El color del pelatge ventral varia d'un exemplar a l'altre. Alguns el tenen marró groguenc, altres de color una mica més clar que el dors, altres tenen pèls grisos amb la punta marró o argentada, i altres tenen el pelatge del ventre igual que el del dors.
La cua sol ser d'un color fosc i homogeni, però alguns individus la tenen més fosca al costat ventral. En alguns exemplars, la cua té una punta blanca d'entre 2 i 10 mm de longitud. La cua té catorze escates per centímetre. Les potes posteriors, que són llargues i fosques, culminen en urpes d'uns 4 mm. Les urpes de les potes anteriors mesuren uns 3 mm. A. gracilirostris té set vèrtebres cervicals, tretze de toràciques, sis de lumbars, tres de sacres i entre trenta-dues i trenta-cinc de caudals.
A. gracilirostris pertany a la divisió Chrotomys, un grup de murins que només es troben a les Filipines. A més d'Apomys, la divisió conté Rhynchomys, Chrotomys i Archboldomys. Els membres d'aquest grup tenen caràcters morfològics[6] i genètics[7] comuns. Apomys n'és el gènere més gran i estès amb diferència, car inclou ratolins de bosc petits i poc conspicus que viuen arreu de les Filipines, mentre que els altres gèneres contenen espècies altament especialitzades que gairebé només es troben a Luzon. El 1982, Musser subdividí Apomys en un grup datae, que només incloïa A. datae, de Luzon, i un grup abrae-hylocetes, amb totes les altres espècies. Aquests dos grups es diferencien en la manera com les artèries porten sang al cap. Ruedas transferí A. gracilirostris al grup datae, una classificació que compta amb el suport d'altres trets, a part de la configuració arterial. Per exemple, en comparació amb les altres espècies del seu gènere, A. gracilirostris i A. datae són bastant grans i tenen el musell relativament llarg.
El 2003 es publicà un estudi genètic del citocrom b (un gen mitocondrial) dels exemplars CMNH 646 i 648 de A. gracilirostris. Aquesta informació genètica, l'única nova obtinguda des de la descripció original de l'espècie, confirmà la relació entre A. gracilirostris i A. datae.[8]
Apomys gracilirostris
Grup abrae-hylocetes (altres espècies)
L'estudi també revelà que A. gracilirostris era l'única espècie del gènere Apomys amb diferències significatives entre individus de la mateixa espècie. Els científics utilitzaren el mètode del rellotge molecular per calcular que aquestes diferències dataven de fa uns 400.000 anys.[9] Segons la mateixa tècnica, la divergència entre A. datae i A. gracilirostris s'hauria produït fa uns 3 milions d'anys, durant el Pliocè, mentre que Apomys hauria sorgit fa uns 4 milions d'anys i la divisió Chrotomys fa uns 6 milions d'anys.[10] Un altre estudi genètic d'abast més ample investigà les relacions en el si de Murinae, la subfamília a la qual pertany A. gracilirostris. Els científics arribaren a la conclusió que la divisió Chrotomys havia aparegut fa uns 10 milions d'anys i que la divergència entre aquest grup i els seus parents més propers[11] s'hauria produït fa uns 16 milions d'anys.[12] La falta de material fòssil de murins de les Filipines o d'altres regions fa que aquestes estimacions es basin exclusivament en la tècnica del rellotge molecular en lloc de fer-ho en dades paleontològiques.
A. gracilirostris és un dels quatre rosegadors endèmics de Mindoro, juntament amb Rattus mindorensis, Anonymomys mindorensis i una altra espècie d'Apomys que encara no ha sigut descrita.[13] Aquesta segona espècie, que ha rebut el nom provisional d'«Apomys sp. E», podria estar emparentada amb dues altres espècies no descrites de Sibuyan i el Gran Negros-Panay, «Apomys sp. A/C» i «Apomys sp. B».[14] Crateromys paulus podria ser un altre rosegador endèmic de Mindoro, però encara no se n'ha confirmat la presència. La població local de A. musculus, l'única altra espècie d'Apomys coneguda a l'illa, podria ser en realitat una espècie distinta.[15] El porc Sus oliveri, el bòvid Bubalus mindorensis i el ratpenat Styloctenium mindorensis també són endèmics de Mindoro, igual que l'espècie de Maxomys que encara està per descriure. Mindoro té bastants espècies endèmiques perquè fa molt de temps separada d'altres masses terrestres, cosa que hi ha permès el desenvolupament d'espècies aïllades.
Un aspecte biogeogràfic destacat de Mindoro és la seva condició de zona de transició entre Gran Palawan i la resta de les Filipines. D'una banda, és evident que espècies com ara Rattus mindorensis i l'anoa de les Filipines estan relacionades amb animals de Gran Palawan i la resta del sud-est asiàtic, però de l'altra banda Mindoro també té grups clarament filipins com ara Apomys i Chrotomys, que hi vingueren des de Luzon o, en alguns casos, el Gran Negros-Panay. Tenint en compte la seva relació amb A. datae, és molt probable que A. gracilirostris hi hagués arribat des de Luzon.
A. gracilirostris es troba a tres llocs diferents del municipi de San Teodoro (Mindoro Oriental), als vessants septentrionals del Mont Halcon. Les tres localitats es troben a entre 1.255 i 1.900 msnm. És molt probable que també visqui a altres parts de Mindoro, especialment a la part nord de l'illa, on encara queda molta selva de muntanya intacta.[18]
Els boscos més baixos on es troba A. gracilirostris se situen a uns 1.250 msnm i tenen una altitud mitjana de 14 a 16 m, tot i que algunes plantes arriben a 20 m. Els arbres dominants són mirtàcies i fagàcies com ara Leptospermum flavescens, Tristaniopsis sp. i Lithocarpus sp. Aquests boscos, molt humits, tenen un sotabosc molt espès, de fins a 2 m d'alçada, que es compon de molses, ciateals i Pandanus. A més altitud (entre 1.600 i 1.950 msnm), el bambú és la planta dominant i Agathis philippinensis és l'únic arbre que hi ha. La vegetació hi mesura entre 7 i 10 m. També hi ha altres plantes, com ara Pandanus, falgueres i orquídies. Una capa de fulles d'entre 6 i 8 cm de gruix cobreix el sòl.
No se sap res amb certesa sobre el comportament de A. gracilirostris. El musell llarg, les petites incisives superiors i la gran mida de les inferiors suggereixen que s'alimenta de petits invertebrats, però no se sap amb seguretat. D'altra banda, la cua llarga i les potes posteriors, llargues i amb urpes ben desenvolupades, indiquen que molt probablement té un estil de vida arborícola.
També se sap molt poca cosa de la seva vida reproductiva. Una femella portava tres embrions, una altra tenia l'úter inflat i diversos mascles tenien testicles visibles.
La descripció original de l'espècie no li assignà un estat de conservació en concret, tot i que Ruedas hi escrigué que el bosc del Mont Halcon s'havia de preservar a qualsevol preu per protegir la fauna especial que hi viu. El 1996, la Llista Vermella de la UICN la classificà com a espècie «vulnerable» segons els criteris B1+2b i C2a (població petita i minvant). El motiu donat fou la destrucció de l'hàbitat de A. gracilirostris. El 2008 fou reclassificada com a espècie amb «dades insuficients» a causa de la possibilitat que també es trobi a altres altiplans.
Apomys gracilirostris és un rosegador del gènere Apomys que només s'ha trobat al Mont Halcon, a l'illa filipina de Mindoro. És un ratolí gran amb el pelatge suau i majoritàriament de color marró fosc. Té les potes i la cua llargues, igual que el musell, un caràcter únic en el seu gènere. Basant-se en semblances genètiques i morfològiques, es creu que A. datae, de l'illa de Luzon, és el seu parent més proper.
The large Mindoro forest mouse (Apomys gracilirostris) is a species of rodent in the family Muridae, from the genus Apomys. It is found only in the Philippines. Its natural habitat is subtropical or tropical moist montane forests. It is a large mouse with large feet, a long tail and an elongated snout which is morphologically unique within its genus. It is covered in soft fur which is mostly dark brown in colour. Its closest relative is thought to be the Luzon montane forest mouse, based on genetic and morphological similarities.
In May and June 1992, an expedition to the Philippines was organised for the purpose of increasing the knowledge on their biodiversity. During this expedition, sixteen examples of a then unknown species of mouse were captured on Mount Halcon, on the island Mindoro. To this day, these animals, all captured between May 28 and June 12, 1992, remain the only known specimens of this species.
In 1995, in the scientific journal Proceedings of the Biological Society of Washington, biologist Luis A. Ruedas described the animal as Apomys gracilirostris. At the time it was the ninth known species of the endemic Filipino genus Apomys, and the second found on Mindoro, after Apomys musculus (least forest mouse). The editors of a compilation work on the indigenous mammals of the Philippines accepted the animal as a new species in 1998.[2]
A. gracilirostris was the first newly described Apomys since 1962, when Apomys sacobianus (long-nosed Luzon forest mouse) was described. However, it was far from being the only new species discovered in the Philippines. Several new rodents had already been discovered in the eighties, one of which was actually from Mindoro as well (Anonymomys mindorensis or Mindoro climbing rat). A constant supply of new species remained in the years after the description of A. gracilirostris. In ten years time, eight new mammal species were added to the list.[3] In 2006, another new Apomys was described: Apomys camiguinensis (Camiguin forest mouse). Apomys also comprises several species which are yet undescribed, two of which are from Mindoro. Another species from Mindoro, from the predominantly Indonesian genus Maxomys, has yet to receive its scientific name.[4]
In accordance with the International Code of Zoological Nomenclature, the name Apomys gracilirostris is a binomen. The generic name, Apomys was proposed by American biologist Edgar Mearns in 1905 and has the meaning of "mouse from Mount Apo" (mys, μῦς, being the Ancient Greek word for "mouse"); this because the type species of the genus was first found on Mount Apo. The specific name, gracilirostris, is a combination of the Latin words gracilis "slender" and rostrum "snout" and refers to the animal's long, slender snout.
The genus Apomys, of which the large Mindoro forest mouse is a member, can be identified by its small size, a long tail, elongate, narrow hind feet, the presence of four abdominal mammary glands, and a large number of skull characteristics. Within this genus, the large Mindoro forest mouse has several specific identifying features, the most important of which are its very thin and short upper incisors, long lower incisors and long snout. The tail and feet are also relatively long, even within the genus Apomys. The characteristics of the incisors are so peculiar that when Ruedas discovered the species, he initially thought he had found a new genus.[5]
The fur of the large Mindoro forest mouse is soft and smooth. The hairs of the dorsal fur are light gray near the root, and dark brown at the tip. Between the normal hairs are many black tactile hairs. This makes the dorsal fur appear dark brown, although recently captured animals have a dark blue-green hue. Some animals are darker around the midline of the back, and all are a lighter colour at the flanks. The colour of the ventral fur varies between animals, with it being a yellow-brown colour in some, slightly lighter coloured than the dorsal fur in others, still others having gray hairs with brown or silver-coloured tips in the ventral fur, and finally some animals showing no difference between the dorsal and ventral fur at all.[5]
The tail is usually an even, dark colour, but in some animals the ventral side is somewhat darker. In some animals the tail ends in a white tip of 2 to 10 mm in length. The tail has fourteen scales per centimeter. The long, dark hind feet end in long claws (about 4 mm). The claws on the front feet are about 3 mm in length. The animal has seven cervical vertebrae, thirteen thoracic vertebrae, six lumbar vertebrae, three sacral vertebrae and thirty-two to thirty-five caudal vertebrae.[5]
The large Mindoro forest mouse belongs to the Chrotomys division, a group within the Murinae that occurs exclusively on the Philippines and in addition to Apomys also includes Rhynchomys, Chrotomys and Archboldomys. Animals in this division share several morphological[7] and genetic[8] features. Within this group, Apomys is by far the biggest and most extensive genus, containing small, inconspicuous wood mice which are common to the whole of the Philippines, while the other, more specialized genera are barely ever found outside Luzon. Apomys itself was divided in two groups by American biologist Guy Musser in 1982, the first being the datae group, containing only the Luzon montane forest mouse (A. datae), and the second the abrae-hylocetes group, containing all other species. Animals in these two groups differ in the way in which the head is supplied with blood from arteries. Ruedas placed the large Mindiro forest mouse in the datae group. This relationship is further supported by other similarities: both species are relatively large for the genus and have a relatively long snout.
In 2003, a phylogenetic study was published which compared DNA sequences from the cytochrome b gene of thirteen species of Apomys. This study confirmed the proposed relationship between the large Mindoro forest mouse (A. gracilirostris) and the Luzon montane forest mouse (A. datae).[9]
The phylogenetic relationships of the large Mindoro forest mouse can be summarized as follows.
Chrotomys division Apomys datae groupApomys gracilirostris
abrae-hylocetes group (other species)
This study also found that the large Mindoro forest mouse was the only Apomys species that displayed deep within-species divergences, which were calculated to date back some 400.000 years.[9] The split between the large Mindoro forest mouse and the Luzon montane forest mouse dates back further still at an estimated three million years ago, putting it in the Pliocene. Apomys itself in turn was found to date back more than four million years, while the Chromotys division was estimated to go back another two million years.[9] These dates were all calculated using a molecular clock.
Another, more elaborate phylogenetic study on all of the endemic Filipino genera and species of Murinae, of which the large Mindoro forest mouse is a member, produced different results. According to this study, the Chromotys division originated some ten million years ago (rather than the estimate of six million years ago from the previous study). It was further calculated that the split between the Chromotys division and its closest relatives, a predominantly African group including Mus, Otomys and Mastomys, had happened about sixteen million years ago.[8] However, since the fossil record of Murinae from the Philippines is non-existent, and controversial for Murinae from other areas, these estimates can only be based on the molecular clock, and not on direct paleontological data.
The large Mindoro forest mouse is the third known rodent endemic to Mindoro, after the Mindoro black rat and the Mindoro climbing rat, and not including the Ilin Island cloudrunner, the occurrence of which has not been confirmed on the island. However, in a compilation work on the indigenous mammals of the Philippines, published in 1998, it was announced that there is a second Apomys on Mindoro.[2] This species has yet to be described and has temporarily been given the name of "Apomys sp. E". It may be related to two other undescribed species from Sibuyan Island and Greater Negros-Panay, Apomys sp. A/C and Apomys sp. B.[9] The local population of A. musculus, the only other Apomys known on the island, may also represent a separate species.[10] Several other species occur exclusively on Mindoro (in addition to the undescribed Maxomys species mentioned earlier), including Oliver's warty pig, the tamaraw and the megabat Styloctenium mindorensis. The relatively large number of endemic species on Mindoro can be explained from the fact that, in all probability, Mindoro was never connected to any other landmass. This enabled the animals present on the island to develop in isolation from their relatives.
A remarkable biogeographical aspect of Mindoro is its status as a transition area between Greater Palawan and the rest of the Philippines. On the one hand, species like Oliver's warty pig and the tamaraw are clearly related to animals from Greater Palawan and the rest of South-East Asia, but on the other, Mindoro also harbours animals from genera like Apomys and Chrotomys, which are clearly Filipino. The latter animals reached Mindoro from Luzon, or possibly in some cases Greater Negros-panay. The large Mindoro forest mouse, with its close relationship to the Luzon montane forest mouse, probably falls into the group of animals that reached the island from Luzon.[11]
The large Mindoro forest mouse has been found at three different sites in the municipality of San Teodoro, on the North flank of Mount Halcon. These sites are located at altitudes between 1,255 and 1,900 m (4,117 and 6,234 ft). There is a good possibility, however, that the large Mindoro forest mouse also occurs on other mountains on Mindoro, especially on the northern part of the island, which is home to large areas of undamaged cloud forest.[5]
The lowest forests in which the large Mindoro forest mouse has been found, at some 1,250 m (4,100 ft) above sea level, are mostly between 14 and 16 m (46 and 52 ft) in height, with the very tallest reaching 20 m (66 ft). The dominant species of tree are from the genera Leptospermum flavescens, Tristaniopsis and Lithocarpus, from the families Myrtaceae and Fagaceae. These very humid forests have a dense understory vegetation, which consists, amongst other plants, of mosses, tree ferns and species of Pandanus. At higher altitudes (between 1,600 and 1,950 m or 5,250 and 6,400 ft) the forest is dominated by bamboo, while the only tree species present is Agathis philippinensis. Here, vegetation reaches a height between 7 and 10 m (23 and 33 ft). There are many smaller plants present, such as ferns, orchids and species of Pandanus. The forest floor is covered with a layer of leaves with a thickness between 6 and 8 cm (2.4 and 3.1 in).
Nothing is known with any certainty about the behaviour of the large Mindoro forest mouse. The long snout, small upper incisors and long lower incisors suggest that the animal feeds on soft invertebrates, but this is not certain. Furthermore, the long tail and elongated hind feet with well-developed claws point towards a climbing lifestyle.
Very little is also known about the animal's procreation habits. A female specimen was found to carry three embryos. Another female had a swollen uterus, and testicles were visible in several of the male specimens.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) The large Mindoro forest mouse (Apomys gracilirostris) is a species of rodent in the family Muridae, from the genus Apomys. It is found only in the Philippines. Its natural habitat is subtropical or tropical moist montane forests. It is a large mouse with large feet, a long tail and an elongated snout which is morphologically unique within its genus. It is covered in soft fur which is mostly dark brown in colour. Its closest relative is thought to be the Luzon montane forest mouse, based on genetic and morphological similarities.
Apomys gracilirostris Apomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Apomys gracilirostris Apomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Murinae azpifamilia eta Muridae familian sailkatuta dago.
Apomys gracilirostris (Ruedas, 1995) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'isola di Mindoro, nelle Filippine.[1][2]
Roditore di piccole dimensioni, con la lunghezza totale tra 283 e 398 mm, la lunghezza della coda tra 147 e 185 mm, la lunghezza del piede tra 33 e 45 mm, la lunghezza delle orecchie tra 14 e 22 mm e un peso fino a 140 g.[3]
La pelliccia è soffice e setosa. Le parti superiori sono marroni scure, cosparse di lunghi peli nerastri, mentre le parti ventrali sono generalmente grigie. Il muso è allungato. Le vibrisse sono grigio scure o nerastre. Le orecchie sono relativamente piccole, marroni scure nella parte interna, più chiare esternamente. I piedi sono marrone scuro. La coda è più lunga della testa e del corpo, uniformemente scura e con 14 anelli di scaglie per centimetro.
È una specie terricola e notturna.
Si nutre al suolo od occasionalmente sugli alberi di invertebrati con il corpo morbido.
Questa specie è endemica dell'isola di Mindoro, nelle Filippine.
Vive nelle foreste primarie e nei boschi di bambù tra 1.255 e 1.900 metri di altitudine.
La IUCN Red List, considerato che ci sono ancora poche informazioni riguardo all'areale e ai requisiti ecologici, classifica A.gracilirostris come specie con dati insufficienti (DD).[1]
Apomys gracilirostris (Ruedas, 1995) è un roditore della famiglia dei Muridi endemico dell'isola di Mindoro, nelle Filippine.
Apomys gracilirostris is een knaagdier uit het geslacht Apomys. Het dier is alleen bekend van Mount Halcon op het Filipijnse eiland Mindoro.
Het is een relatief grote muis met een zachte, grotendeels donkerbruine vacht, lange voeten, een lange staart en een lange snuit, die morfologisch uniek is binnen het geslacht. Op basis van genetische en morfologische overeenkomsten wordt Apomys datae uit Luzon als de nauwste verwant van A. gracilirostris beschouwd.
In mei en juni 1992 werden tijdens een expeditie naar de Filipijnen, die tot doel had de kennis over de biodiversiteit van de Filipijnen te vergroten, zestien exemplaren van een tot dan toe onbekende muis gevangen op Mount Halcon op het eiland Mindoro. Deze dieren, die allemaal tussen 28 mei en 12 juni 1992 zijn gevangen, zijn tot op de dag van vandaag de enige voorbeelden van deze soort.[2]
Dit onbekende dier werd in 1995 in het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings of the Biological Society of Washington door de bioloog Luis A. Ruedas beschreven als Apomys gracilirostris, indertijd de negende bekende soort van het endemische Filipijnse geslacht Apomys en, na Apomys musculus, de tweede die op Mindoro werd gevonden. Het dier werd daarna in 1996 in de rode lijst van bedreigde diersoorten opgenomen; ook de opstellers van een compilatie van de Filipijnse zoogdierfauna uit 1998 en van een taxonomisch standaardwerk voor zoogdieren uit 2005 accepteerden het dier als een nieuwe soort.
A. gracilirostris was de eerste nieuw beschreven Apomys sinds 1962, toen Apomys sacobianus beschreven werd, maar bij lange na niet de enige nieuwe soort die in de Filipijnen werd ontdekt. In de jaren 80 waren al verschillende nieuwe knaagdieren gevonden, waaronder zelfs een uit Mindoro (Anonymomys mindorensis). In de jaren na de beschrijving van A. gracilirostris bleef er een constante aanvoer van nieuwe soorten: tien jaar nadat A. gracilirostris beschreven werd waren er alweer acht nieuwe soorten bijgekomen.[3] In 2006 werd nog een nieuwe Apomys beschreven, Apomys camiguinensis; daarnaast omvat Apomys nog steeds een aantal onbeschreven soorten, waaronder twee uit Mindoro. Ook een soort van het voornamelijk Indonesische geslacht Maxomys uit Mindoro moet nog een wetenschappelijke naam krijgen.[4]
De naam Apomys gracilirostris bestaat, zoals gebruikelijk in de zoölogische nomenclatuur, uit een geslachts- en een soortnaam. De geslachtsnaam, Apomys, is in 1905 door de Amerikaanse bioloog Edgar Mearns voorgesteld en betekent "muis uit Mount Apo" (mys, μῦς, is het Oud-Griekse woord voor "muis"; de typesoort van het geslacht werd voor het eerst gevonden op Mount Apo). De soortnaam, gracilirostris, is een combinatie van de Latijnse woorden gracilis "slank" en rostrum "snuit" en verwijst naar de lange, slanke snuit van het dier.
Het geslacht Apomys, waar ook A. gracilirostris toe behoort, is te herkennen aan de geringe grootte, de lange staart, lange, smalle achtervoeten, de aanwezigheid van vier mammae, die allemaal op de buik zijn gelegen, en een groot aantal kenmerken van de schedel. Binnen dit geslacht zijn de belangrijkste onderscheidende kenmerken van A. gracilirostris de zeer dunne en korte bovensnijtanden, de lange ondersnijtanden en de lange snuit. Ook de staart en de voeten zijn, zelfs binnen het geslacht Apomys, relatief lang. De kenmerken van de snijtanden zijn zo speciaal dat Ruedas aanvankelijk dacht dat hij een nieuw geslacht had gevonden toen hij A. gracilirostris ontdekte.[6]
De vacht is zacht en glad. De haren van de rugvacht zijn bij de wortel lichtgrijs en bij de punt lichtbruin. Tussen de normale haren zitten vele zwarte voelharen. Hierdoor lijkt de rugvacht donkerbruin, hoewel net gevangen exemplaren er donker blauwgroen uitzien. Op het midden van de rug zijn sommige exemplaren donkerder, en alle dieren zijn bij de flanken lichter van kleur. De kleur van de buikvacht varieert van een dier waarbij de buikvacht niet in kleur van de rugvacht verschilt en enkele met een iets lichtere buikvacht via een paar dieren met grijze haren met zilverkleurige of bruine punten door de buikvacht heen tot twee exemplaren met een geelbruine buikvacht.
De staart is meestal egaal donker gekleurd, maar bij sommige dieren is de onderkant donkerder. Bij enkele exemplaren eindigt de staart in een witte punt van 2 tot 10 millimeter. De staart bevat 14 schubben per centimeter. De lange, donker gekleurde achtervoeten eindigen in lange klauwen (ca. 4 mm). De klauwen aan de voorvoeten zijn zo'n 3 mm lang. Het dier heeft zeven halswervels, dertien borstwervels, zes lendenwervels, drie heiligbeenwervels en tweeëndertig tot vijfendertig staartwervels.
Apomys gracilirostris behoort tot de Chrotomys-divisie, een groep binnen de Murinae die uitsluitend in de Filipijnen voorkomt en naast Apomys ook Rhynchomys, Chrotomys en Archboldomys omvat. Deze Filipijnse dieren hebben gemeenschappelijke morfologische[7] en genetische[8] kenmerken. Binnen deze groep is Apomys verreweg het grootste en wijdstverbreide geslacht: Apomys omvat kleine, onopvallende bosmuizen die in de gehele Filipijnen voorkomen, terwijl de andere, sterk gespecialiseerde geslachten nauwelijks buiten Luzon zelf te vinden zijn.
Apomys zelf is in 1982 door Musser verdeeld in twee groepen, de datae-groep, met alleen A. datae uit Luzon, en de abrae-hylocetes-groep, met alle andere soorten. Deze groepen verschillen in de manier waarop de kop door slagaders van bloed wordt voorzien. Ruedas plaatste A. gracilirostris ook in de datae-groep. Naast het bovengenoemde kenmerk ondersteunt nog een aantal andere overeenkomsten deze verwantschap: beide soorten zijn relatief groot voor het geslacht en hebben een relatief lange snuit. Voor een genetisch onderzoek dat in 2003 werd gepubliceerd werd het cytochroom b (een mitochondriaal gen) van de exemplaren CMNH 646 en 648 van A. gracilirostris onderzocht. Deze genetische gegevens, de enige nieuwe informatie die sinds de oorspronkelijke beschrijving over A. gracilirostris is gepubliceerd, bevestigden de verwantschap tussen A. gracilirostris en A. datae.[9]
De verwantschappen van A. gracilirostris zijn als volgt samen te vatten:
Chrotomys-divisieApomys gracilirostris
abrae-hylocetes-groep (overige soorten)
In het genetische onderzoek bleek A. gracilirostris ook de enige Apomys te zijn met significante genetische verschillen binnen de soort (volgens een moleculaire klok dateerden de verschillen tussen de twee exemplaren van 400 000 jaar geleden).[10] Dit tijdstip ligt echter nog ver na de scheiding tussen A. datae en A. gracilirostris, die volgens de moleculaire klok ruim drie miljoen jaar geleden, in het Plioceen, moet hebben plaatsgevonden. Volgens dezelfde gegevens dateert Apomys van ruim vier miljoen jaar geleden en is de Chrotomys-divisie nog eens twee miljoen jaar ouder.[11] Een ander, uitgebreider genetisch onderzoek naar de Filipijnse muizen en ratten van de Oude Wereld (Murinae), de onderfamilie waar A. gracilirostris toe behoort, gaf aan dat de Chrotomys-divisie ouder was (die is ruim tien miljoen jaar geleden ontstaan), en dat de scheiding tussen de Chrotomys-divisie en haar nauwste verwanten (volgens dit onderzoek een grotendeels Afrikaanse groep van onder andere Mus, Otomys en Mastomys) van zo'n zestien miljoen jaar geleden dateerde.[12] Omdat er geen fossiele muizen en ratten van de Oude Wereld uit de Filipijnen bekend zijn en weinig uit andere gebieden, kunnen deze schattingen uitsluitend op de moleculaire klok gebaseerd worden en niet op paleontologische gegevens.
Na Rattus mindorensis en Anonymomys mindorensis was A. gracilirostris het derde endemische knaagdier op Mindoro, afgezien van de ilinnevelrat (Crateromys paulus), wiens voorkomen op het eiland niet bevestigd is. In een compilatie van de Filipijnse zoogdierfauna die in 1998 verscheen[13], werd echter bekendgemaakt dat er nog een tweede endemische Apomys op Mindoro is, een tot nu toe onbeschreven soort. Deze heeft de voorlopige aanduiding "Apomys sp. E" gekregen en is mogelijk verwant aan twee andere onbeschreven soorten uit Sibuyan en Groot-Negros-Panay, A. sp. A/C en A. sp. B.[14] Ook de lokale populatie van A. musculus, de enige andere Apomys die van het eiland bekend is, vertegenwoordigt mogelijk een aparte soort.[15] Ook een varken, Sus oliveri, een rund, de tamaroe, en de vleerhond Styloctenium mindorensis zijn uitsluitend op Mindoro te vinden, naast de al eerder genoemde onbeschreven Maxomys. Dit relatief grote aantal endemische soorten valt in overeenstemming met de huidige kennis van de biogeografie van de Filipijnen te verklaren vanuit het feit dat Mindoro naar alle waarschijnlijkheid nooit met een andere landmassa verbonden is geweest. Hierdoor konden dieren op het eiland zich geïsoleerd van hun verwanten ontwikkelen.
Een opvallend biogeografisch aspect van Mindoro is de status van het eiland als overgangsgebied tussen Groot-Palawan en de rest van de Filipijnen. Aan de ene kant zijn soorten als Rattus mindorensis en de tamaroe duidelijk verwant aan dieren uit Groot-Palawan en de rest van Zuidoost-Azië, aan de andere kant herbergt Mindoro ook duidelijk Filipijnse dieren als Apomys en Chrotomys. Deze hebben Mindoro bereikt vanuit Luzon of in sommige gevallen mogelijk Groot-Negros-Panay. Apomys gracilirostris, met zijn verwantschap met A. datae uit Luzon, behoort naar alle waarschijnlijkheid tot de vormen die het eiland vanuit Luzon hebben bereikt.
Apomys gracilirostris is gevonden op drie verschillende plaatsen in de gemeente San Teodoro (provincie Oriental Mindoro), op de noordelijke helling van Mount Halcon. Deze locaties liggen op 1255 tot 1900 m hoogte. Het is echter zeer goed mogelijk dat A. gracilirostris ook op andere bergen op Mindoro voorkomt, vooral op het noordelijke deel van het eiland, waar nog veel onbeschadigd bergregenwoud over is.[18]
De laagst gelegen bossen waar A. gracilirostris voorkomt, op ruim 1250 m boven zeeniveau, zijn voor het grootste deel 14 à 16 m hoog, met uitschieters tot 20 m. De dominante boomsoorten zijn vertegenwoordigers uit de mirtefamilie (Myrtaceae) en napjesdragersfamilie (Fagaceae) als Leptospermum flavescens, Tristaniopsis sp. en Lithocarpus sp. Deze zeer vochtige bossen hebben een dichte ondervegetatie tot op 2 m hoogte, die onder andere bestaat uit mossen, boomvarens en Pandanus. Op grotere hoogte (1600 à 1950 m) wordt het bos gedomineerd door bamboe; de enige aanwezige boomsoort is Agathis philippinensis. De vegetatie is daar 7 à 10 m hoog. Er zijn veel kleinere planten aanwezig, zoals Pandanus, varens en orchideeën. Op de bodem ligt een laag bladeren van 6 à 8 cm.
Over het gedrag van A. gracilirostris is niets met zekerheid bekend. De lange snuit, de kleine bovensnijtanden en de grote lengte van de ondersnijtanden suggereren dat het dier van zachte ongewervelden leeft, maar zeker is dat niet. Daarnaast geven de lange staart en de lange achtervoeten met goed ontwikkelde klauwen aan dat het dier er naar alle waarschijnlijkheid een klimmende levensstijl op na houdt.
Ook over de voortplanting is nauwelijks iets bekend. In een vrouwelijk exemplaar van de soort zijn drie embryo's gevonden; daarnaast had een ander vrouwtje een gezwollen baarmoeder en waren bij enkele mannelijke exemplaren de teelballen zichtbaar.
De beschermingsstatus van deze soort werd in de oorspronkelijke beschrijving niet expliciet genoemd, hoewel Ruedas schreef dat het bos op Mount Halcon koste wat het kost moet worden beschermd, gezien de unieke fauna die er gevonden wordt. In 1996 werd het dier op de rode lijst van de IUCN geplaatst als "kwetsbaar" onder de criteria B1+2b en C2a (kleine populatie en afname van de populatiegrootte). Als reden hiervoor werd de vernietiging van het leefgebied van het dier opgegeven. In 2008 is de status omgezet in "onzeker" omdat de soort mogelijk in meer hooglandgebieden zou kunnen voorkomen. In 2016 werd de status veranderd in "niet bedreigd", daar het dier algemeen voorkomt in zijn leefgebied.[1]
Dit artikel is op 28 augustus 2007 in deze versie opgenomen in de etalage. Apomys gracilirostris is een knaagdier uit het geslacht Apomys. Het dier is alleen bekend van Mount Halcon op het Filipijnse eiland Mindoro.
Het is een relatief grote muis met een zachte, grotendeels donkerbruine vacht, lange voeten, een lange staart en een lange snuit, die morfologisch uniek is binnen het geslacht. Op basis van genetische en morfologische overeenkomsten wordt Apomys datae uit Luzon als de nauwste verwant van A. gracilirostris beschouwd.
Filipinomysz dżunglowa[3] (Apomys gracilirostris) – gatunek gryzoni z rodziny myszowatych, występujący endemicznie na Filipinach. Gatunek został opisany naukowo w 1995 roku przez Luisa Ruedas[4].
Gryzoń ten należy do grupy gatunków filipinomyszy spokrewnionych z filipinomyszą stokową. Zwierzę to wyróżniają w rodzaju Apomys cechy morfologiczne pyska i siekaczy. Gryzoń ma duże rozmiary ciała, długi pysk w stosunku do reszty czaszki i prymitywny układ tętnic doprowadzających krew do głowy; te cechy oraz analizy filogenetyczne w oparciu o geny kodujące cytochrom b łączą go z filipinomyszą stokową[4].
Apomys gracilirostris występuje wyłącznie na wyspie Mindoro w archipelagu Filipin. Miejsce typowe znajduje się w prowincji Occidental Mindoro, na północnych stokach góry Halcon, na wysokości 1580 m n.p.m. Występowanie tego gryzonia stwierdzono wyłącznie na tej górze, na wysokościach między 1250 a 1950 m n.p.m., ale może on występować także w innych częściach wyżyn Mindoro[4][2].
Żyje w pierwotnych lasach górskich, w tym w zaroślach bambusowych, rosnących w miejscu osunięć gruntu lub na wypalonych obszarach. Przypuszcza się, że może tolerować pewien stopień ludzkiej ingerencji w ekosystem leśny[2].
Brakuje danych, aby przydzielić temu gryzoniowi kategorię zagrożenia. Wyspa Mindoro została w znacznym stopniu wylesiona i jest zagrożona dalszym wylesianiem. Środowisko może ulegać zniszczeniu także wskutek wypasu bydła w górach oraz pożarów lasu[2].
Filipinomysz dżunglowa (Apomys gracilirostris) – gatunek gryzoni z rodziny myszowatych, występujący endemicznie na Filipinach. Gatunek został opisany naukowo w 1995 roku przez Luisa Ruedas.
Apomys gracilirostris é uma espécie de roedor da família Muridae.[1]
Apenas pode ser encontrada nas Filipinas.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Está ameaçada por perda de habitat.
Apomys gracilirostris é uma espécie de roedor da família Muridae.
Apenas pode ser encontrada nas Filipinas.
Os seus habitats naturais são: regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Está ameaçada por perda de habitat.
Apomys gracilirostris là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Ruedas miêu tả năm 1995.[1]
Apomys gracilirostris là một loài động vật có vú trong họ Chuột, bộ Gặm nhấm. Loài này được Ruedas miêu tả năm 1995.
큰민도로숲쥐(Apomys gracilirostris)는 쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 필리핀에서만 발견되며, 자연 서식지는 아열대 또는 열대 기후 지역의 습윤 저산대 숲이다. 대형 쥐로 큰 발과 긴 꼬리, 가늘고 긴 주둥이를 갖고 있으며, 필리핀집쥐속에서 형태학적으로 독특한 종이다. 몸은 부드러운 털로 덮여 있고, 주로 짙은 갈색을 띤다. 유전학 분석과 형태학적 유사성에 의한 근연종은 루손저산대숲쥐이다.
