الأسماء في صفحات التنقل
El toxu nanu,árgoma o ercajo (Ulex minor) ye un parrotal espinosu de la familia de les fabácees.
Arbustud'hasta 2 m, profusamente ramificáu, bien espinosu, con escayos densamente arrexuntaes na parte basal d'un escayu más gruesu (escayu primariu). Fueyes alternes, trifoliaes o unifoliaes, frecuentemente amenorgaes a filodios (peciolu estrapáu). Flores hermafrodites, zigomorfes, pentámeras, axilares. Mota de (6,5) 7-9,5 mm, estremáu hasta la base en dos llabios, unu superior con dos dientes y otru inferior con tres dientes, laxamente pelosu, con pelos aplicaos. Corola mariella, con pétalu cimeru (estandarte) más llargu que los llaterales (nales) y que la quilla formada por fusión de los dos pétalos inferiores. Androcéu con 10 estames soldaos polos filamentu na parte inferior pa formar un tubu qu'envolubra'l ovariu (androcéu monadelfo). Ovariu súperu, con un namái carpelu. Frutu en llegume de 8-9,5 mm, plana, ensin pelos.[1]
Distribución atlántica.[1]En Portugal, España, Francia y Gran Bretaña.[2] En brezal oligotrofos en suelos temporalmente encharcaos. floria y fructifica dende'l branu hasta la primavera.[1]
Ulex minor describióse por Albrecht Wilhelm Roth y espublizóse en Catalecta Botanica 1: 83. 1797.[3]
Númberu de cromosomes de Ulex minor (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecíficos: 2n=32[4]
Ulex: nome xenéricu que ye l'antiguu nome d'esta planta o dalguna similar.[5]
minor: epítetu llatín que significa "más pequeñu.[6]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El toxu nanu,árgoma o ercajo (Ulex minor) ye un parrotal espinosu de la familia de les fabácees.
Lann-bihan (Ulex minor) a zo plant e-touez kerentiad ar Fabaceae.
Llysieuyn blodeuol (neu legume) yw Coreithinen sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Fabaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ulex minor a'r enw Saesneg yw Dwarf gorse.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Eithin Mân, Aith, Eithin Bychan, Eithinen Goraidd.
Eraill yn yr un teulu yw: ffa soya (Glycine max), y ffa cyffredin (Phaseolus), pys gyffredin (Pisum sativum), chickpea (Cicer arietinum), cnau mwnci (Arachis hypogaea), pys per (Lathyrus odoratus) a licrs (Glycyrrhiza glabra).
Llysieuyn blodeuol (neu legume) yw Coreithinen sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Fabaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Ulex minor a'r enw Saesneg yw Dwarf gorse. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Eithin Mân, Aith, Eithin Bychan, Eithinen Goraidd.
Eraill yn yr un teulu yw: ffa soya (Glycine max), y ffa cyffredin (Phaseolus), pys gyffredin (Pisum sativum), chickpea (Cicer arietinum), cnau mwnci (Arachis hypogaea), pys per (Lathyrus odoratus) a licrs (Glycyrrhiza glabra).
Ulex minor, the dwarf furze or dwarf gorse is an evergreen dwarf shrub in the family Fabaceae, native to eastern England, France, Spain and Portugal. It is restricted to lowland heathland habitats.
It normally grows about 30 centimetres (10 in) tall, although in shaded, ungrazed conditions it may reach 1 metre (40 in). It is a low-growing shrub, forming small bushes or often growing mingled with heather. The leaves are limited to scales or small spines, and the shoots are modified into rather soft, green, densely crowded spines, about 1 cm (0.4 in) long.
The flowers are yellow, 1–2 cm (0.4–0.8 in) long, with the typical pea-flower structure; they are produced principally in the late summer and autumn, rarely before July. The fruit is a legume (pod), partly enclosed by the pale brown remnants of the flower.
Due to its relatively soft spines, dwarf furze is readily grazed by livestock and wild herbivores.
The distributions of dwarf furze and its close relative western gorse (Ulex gallii) hardly overlap, even in similar habitats.
El tojo enano, aulaga o ercajo (Ulex minor) es un arbusto espinoso de la familia de las fabáceas.
Arbusto de hasta 2 m, profusamente ramificado, muy espinoso, con espinas densamente agrupadas en la parte basal de una espina más gruesa (espina primaria). Hojas alternas, trifoliadas o unifoliadas, frecuentemente reducidas a filodios (peciolo aplastado). Flores hermafroditas, zigomorfas, pentámeras, axilares. Cáliz de (6,5) 7-9,5 mm, dividido hasta la base en dos labios, uno superior con dos dientes y otro inferior con tres dientes, laxamente peloso, con pelos aplicados. Corola amarilla, con pétalo superior (estandarte) más largo que los laterales (alas) y que la quilla formada por fusión de los dos pétalos inferiores. Androceo con 10 estambres soldados por los filamentos en la parte inferior para formar un tubo que envuelve el ovario (androceo monadelfo). Ovario súpero, con un solo carpelo. Fruto en legumbre de 8-9,5 mm, plana, sin pelos.[1]
Distribución atlántica.[1]En Portugal, España, Francia y Gran Bretaña.[2] En brezales oligotrofos en suelos temporalmente encharcados. florece y fructifica desde el verano hasta la primavera.[1]
Ulex minor fue descrita por Albrecht Wilhelm Roth y publicado en Catalecta Botanica 1: 83. 1797.[3]
Número de cromosomas de Ulex minor (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecíficos: 2n=32[4]
Ulex: nombre genérico que es el antiguo nombre de esta planta o alguna similar.[5]
minor: epíteto latino que significa "más pequeño.[6]
|coautores= (ayuda) El tojo enano, aulaga o ercajo (Ulex minor) es un arbusto espinoso de la familia de las fabáceas.
Ote beltza (Ulex minor) lekadunen familiakoa eta Ulex generoko zuhaixka da (20-70 cm), arantzatsua eta hermafrodita. Mendebaldeko Europakoa da jatorriz, Erresuma Batutik Portugaleraino, euskal isurialde atlantikoa barne.
Ote zuriaren (U. europaeus) antz handia du. Ote zuriak baino lore txikiagoak dituena. Hark baino adar eta arantza gehiagoko zurtoina izaten du; arantza bigunagoak izaten ditu, ordea. Metro betea baino luzeago ez da izaten.[1]
Ote beltza (Ulex minor) lekadunen familiakoa eta Ulex generoko zuhaixka da (20-70 cm), arantzatsua eta hermafrodita. Mendebaldeko Europakoa da jatorriz, Erresuma Batutik Portugaleraino, euskal isurialde atlantikoa barne.
Ote zuriaren (U. europaeus) antz handia du. Ote zuriak baino lore txikiagoak dituena. Hark baino adar eta arantza gehiagoko zurtoina izaten du; arantza bigunagoak izaten ditu, ordea. Metro betea baino luzeago ez da izaten.
L’Ajonc nain ou Petit ajonc (Ulex minor) est un arbrisseau vivace, hermaphrodite, très épineux, prostré à dressé, dont les tiges peuvent atteindre environ 1 m[1].
Il est fréquent sur silice dans les landes humides et lieux incultes particulièrement dans l'ouest et le centre de la France ; rare ailleurs. Il est parfois appelé Ajonc de lande, Bruyère jaune ou Petit landin.
Sa tige est dressée, très ramifiée, à rameaux munis de nombreuses épines grêles, peu piquantes, longues de 8 à 15 mm[1], laissant à peine voir le rameau.
Ses feuilles grêles sont linéaires; stipules absentes.
Inflorescence : racème simple ; fleurs longues d'environ 8 à 10 mm[1] ; bractées calicinales lancéolées, environ de même largeur que les pédicelles ; calice jaune, bilabié, un peu velu, à poils appliqués ; corolle jaune vif à étendard souvent veiné de rouge et à ailes plus courtes que la carène ; androcée monadelphe. Juillet-octobre.
Fruit : légume velu, long de 7 à 8 mm[réf. nécessaire], inclus dans le calice.
Dissémination : myrmécochore.
Le criquet Chorthippus binotatus se nourrit exclusivement d'ajonc nain[2].
L’Ajonc nain ou Petit ajonc (Ulex minor) est un arbrisseau vivace, hermaphrodite, très épineux, prostré à dressé, dont les tiges peuvent atteindre environ 1 m.
Il est fréquent sur silice dans les landes humides et lieux incultes particulièrement dans l'ouest et le centre de la France ; rare ailleurs. Il est parfois appelé Ajonc de lande, Bruyère jaune ou Petit landin.
O toxo gateño[1] ou toxo molar[1] (Ulex minor) é un gamallo espiñento da familia das fabáceas. Tamén é chamado toxo femia (cómpre non confundilo co Ulex gallii) e toxo albariño. Común en Galicia.
Arbusto de até 2 m, moi ramalludo e espiñento, con espiñas densamente agrupadas na parte basal dunha espiña máis grosa (espiña primaria). Follas alternas, trifoliadas ou unifoliadas, frecuentemente reducidas a filodios (peciolo esmagado). Flores hermafroditas, zigomorfas, pentámeras, axilares. Cáliz de (6,5) 7-9,5 mm, dividido até a base en dous labios, un superior con dous dentes e outro inferior con tres dentes, laxamente peloso, con pelos aplicados. Corola amarela, con pétalo superior (estandarte) máis longo que os laterais (ás) e que a quilla formada por fusión dos dous pétalos inferiores. Androceo con 10 estames soldados polos filamentos na parte inferior para formar un tubo que envolve o ovario (androceo monadelfo). Ovario súpero, cun só carpelo. Froito en legume de 8-9,5 mm, plana, sen pelos.[2]
Distribución atlántica[2]. En Portugal, noroeste de España, Francia e Gran Bretaña.[3] Adoita medrar en brañas e lameiros, formando matos de uceiras oligotrofas en solos temporalmente asolagados, mesturado con uces e queiroas. Florea e frutifica dende o verán até a primavera.[2] Común en toda Galicia. Consegue vivir até os 900 metros de altitude[4]. Está presente na metade sur das provincias de Pontevedra e Ourense.
En Galicia e nas montañas do norte e centro-oeste de Portugal, úsase coma estrume e na alimentación de animais herbívoros domésticos. Contribúe a fixar o nitróxeno no solo.[4] Tamén se emprega na produción de adubos nitroxenados.
O toxo gateño ou toxo molar (Ulex minor) é un gamallo espiñento da familia das fabáceas. Tamén é chamado toxo femia (cómpre non confundilo co Ulex gallii) e toxo albariño. Común en Galicia.
Tojo-molar (Ulex minor) é um arbusto da família das Fabaceae.
Tojo-molar é um arbusto baixo, verde, aberto e muito espinhoso. Possui espinhos agrupados em uma base de um espinho central e maior. Tem folhas alternadas e trifoliadas, frequentemente reduzidas a filódios. As suas flores são hermafroditas, zigomorfas. O cálice tem um tamanho de 6,5 a 9,5mm de base, dividido em dois lábios, um superior com dois dentes e outro inferior com três dentes levemente peloso. A corola é amarela com as pétalas superiores mais largas do que as laterais e do que a quilha, que é formada pela fusão das pétalas inferiores. Possui um androceu com 10 estames, unidos por filamentos na parte inferior, para formar um tubo que envolve o ovário. O fruto é uma vagem de 8 a 9,5mm, plana e sem pêlos[1].
Outros nomes: Dwarf furze (inglês), Toxo gateño (galego) e Tojo (espanhol)
Esta espécie é encontrada no Sudoeste da Europa ( Reino Unido até o Sudoeste da Península Ibérica) e na Macedônia do Norte. Em Portugal ela é ausente nas regiões mais continentais[2]..
A Tojo-molar prefere solos temporariamente encharcados. também crescem em brejos, matos e terrenos intocados. Consegue viver em até 900 metros de altitude[3].
Nas montanhas do norte e centro-oeste de Portugal, são usadas na alimentação de animais herbívoros domésticos. E devido á grande quantidade de azoto presente nesta espécie de arbusto, são também usadas na produção de adubos[4].
Tojo-molar (Ulex minor) é um arbusto da família das Fabaceae.
Ulex minor là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Roth miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến tông đậu Genisteae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Ulex minor là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được Roth miêu tả khoa học đầu tiên.
Ulex minor Roth
Синонимы
У́лекс ма́лый, или Утёсник ма́лый (лат. Úlex mínor) — вид цветковых растений рода Улекс (Ulex) семейства Бобовые (Fabaceae).
Вечнозелёный хамефит около 30 см высотой, хотя в тени, никем не поедаемый, улекс малый может достигать 1 м в высоту. Это — низкорослый кустарник, формирующий низкий покров, часто вместе с вереском (Calluna). Листья редуцированы до чешуй или мелких колючек, а побеги преобразованы в довольно мягкие, зелёные ветви, густо покрытые колючками около 1 см длиной.
Цветки жёлтые, 1—2 см длиной, типичного для мотыльковых цветков строения. Цветение поздним летом и осенью, редко раньше июля.
Плод — боб, частично прикрытый бледно-коричневыми остатками цветка.
Улекс малый родом с востока Англии, а также Франции, Испании и Португалии. Произрастает в низинных пустошах.
Улекс малый и его близкий родственник, улекс Галля (Ulex gallii), имеют не только частично перекрывающиеся ареалы, но и схожие местообитания.
Благодаря относительно мягким колючкам улекс малый поедается скотом и дикими травоядными животными.
У́лекс ма́лый, или Утёсник ма́лый (лат. Úlex mínor) — вид цветковых растений рода Улекс (Ulex) семейства Бобовые (Fabaceae).
