الأسماء في صفحات التنقل
Glycoyrrhiza uralensis, or Asian Licorice, is a legume native to central Asia, China, and Japan. The root has been used in traditional medicine throughout Asia and the Middle East for thousands of years. In China, licorice is second in popularity only to ginseng and written record of it's use goes back as far as 3,000 years. It was used to treat wounds, strengthen bones, and promote muscle growth.
Licorice root has historically been used for a wide range of ailments from respiratory distress to digestive irritation and is still popular today in herbal remedies for boosting the immune system, improving mental functions, and countering stress, among numerous uses. Botanical researchers have analyzed licorice and identified many active compounds.
A key compound, glycyrrhizin, is responsible for licorice's distinctive sweetness. The genus name "Glycyrrhiza" means "sweet root" in Greek, but most licorice candy today is flavored with anise instead.
Glycyrrhiza uralensis ye una especie de planta anxosperma, perteneciente a la familia Fabaceae y nativa d'Asia. Ye una de les 50 yerbes fundamentales usaes na medicina tradicional china, onde tien el nome chinu de: gān cǎo (甘草).[1]
Ye una planta erecta qu'algama un tamañu de 45-60 cm d'altor; cañes pubérulas a pilosas y glandular puntiformes. Axustes llaterales llibres, de 3 mm de llargu, pilosas y glandulares. Fueya pinnada compuesta; raquis (incluyendo'l pecíolu) de 8-14,5 cm de llargu, piloso y glandular; pecíolu de 8-29 mm de llargu; foliolos 13-17, con fueyuques llaterales opuestes, peciólulo de 1.5-3.0 mm de llargu, llámina c. 16-42 mm de llargu, c. 8-18 mm d'anchu, llargamente elíptiques a obovaes, enteres, obtusu, pubérulas, escasamente puntiada enriba y puntiada densamente embaxo. La inflorescencia ye un recímanu pedunculáu axilar, con pedúnculu de 3-6 cm de llargu. Brácteas de 4-6 mm de llargu, pubescentes y puntiaes. Frutes de 6-7 mm d'anchu, encorvada o n'espiral, cubierta de tubérculos duros de color marrón escuru, con 5-8 granes.[2]
Glycyrrhiza uralensis describióse por Friedrich Ernst Ludwig von Fischer y espublizóse en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 248. 1825.[2]
Glycyrrhiza: nome xenéricu que remanez del griegu antiguu γλυκύρριζα (glukurrhiza), que significa "raigañu duce",[3] de γλυκύς (glukus), "dulce"[4] + ῥίζα (rhiza), "raigañu",[5][6] dándo-y el nome Dioscórides.[7]
uralensis: epítetu xeográficu qu'alude al so localización nos Urales.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Glycyrrhiza uralensis ye una especie de planta anxosperma, perteneciente a la familia Fabaceae y nativa d'Asia. Ye una de les 50 yerbes fundamentales usaes na medicina tradicional china, onde tien el nome chinu de: gān cǎo (甘草).
Ural biyanı (lat. Glycyrrhiza uralensis)[3] — biyan cinsinə aid bitki növü.[4] 60-80, bəzən isə 150 sm-ə qədər hündürlüyü ola bilən çoxillik ot btkisidir. Gövdəsi dik qalxır, möhkəmdir, şaxəli-budaqlıdır, qısa tükcüklüdür, bəzən kələkötül vəzilərlə örtülü olur. Yarpaqcıqları 5-17 (19) ədəd olmaqla yerləşir və uzunsov, ellips formasında, lanset formasında, aşağı hissəsində adi vəzilər yerləşməklə ümumi saplaq üzərində düzülmüşdür və teztöküləndir. Salxımları uzunsovdur, lətli və yumşaqdır. Yarpaqdan bir az qısa olur. Çiçək tacı açıq-bənövşəyi rəngdə olub uzunluğu 10-12 mm-ə çatır. Kasacıq yarpaqları birvaridir (uc hissədən əyilmiş formada), kasacıq uzunluğunda və ya ondan nisbətən uzun olur. paxlameyvəsi az-çox itburnu meyvəsi tipli-vəzili olur, uzunsovdur və qalınqabıqlıdır və bozumtul rəngdə olur. Vəzili biyanda çiçəkləmə may-iyun aylarında baş verir. Meyvələrin yetişməsi isə iyul-avqust aylarına qədər davam edir. Azərbaycanda Naxçıvan MR-da, Lənkəran-Muğan ovalığında yaxın dağ qurşaqlarına qədər olan ərazilərdə çaylara yaxın yerlərdə, otlu təpələrdə, bəzən isə qərb zonalarında rast gəlinir. MDB ərazisində Qafqazda (Ön Qafqaz, Şərqi Qafqaz, Cənubi Qafqazda xüsusilə), Rusiyanın Avropa hissəsində, Orta Asiyada rast gəlinir. Dünya üzrə Orta Avropada. Aralıq dənizi ölkələrində, Balkanlarda, Malaziyada, İranda, Armavirdə və digər ərazilərdə bitir. Qeyd etmək lazımdır ki, vəzili biyanın Azərbaycanda yetişdirilməsi və təsərrüfat xüsusiyyətləri digər biyan növləri ilə müqayisədə az öyrənilmişdir. 14 Biyan cinsinin bu növü təbii ehtiyatlarının olması baxımından digər növlər içərisində 4-cü yeri tutur (2006-cı il məlumatlarına əsasən). G. glanduliferanın bioloji xüsusiyyətləri yaxşı öyrənilsə də onun tətbiq sahələri hələ ki, tam olaraq müəyyənləşdirilməyib. Biokimyəvi analizlər nəticəsində məlum olmuşdur ki, Vəzili biyanın yaz dövrlərində (martın sonu-mayın əvvəlləri) yarpaqlarının üzərindəki vəziciklər tərəfindən ifraz olunan efir təbiətli maddələr həm də aşılayıcı xüsusiyyətə malikdir. Bu isə Vəzili biyanın yem bitkisi olaraq heyvanlar tərəfindən istifadəsini nisbətən məhdudlaşdırır. Amma eyni zamanda öyrənilmişdir ki, bu aşılayıcı maddələr kimyəvi baxımından insan orqanizmində müəyyən plastik mübadilələrdə (anabolizmlərdə) iştirak edə bilər. Bu baxımdan G. glandulifera son zamanlar tibbi istifadə baxımından elm adamlarında maraq oyatmağa başlamışdır.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Ural biyanı (lat. Glycyrrhiza uralensis) — biyan cinsinə aid bitki növü. 60-80, bəzən isə 150 sm-ə qədər hündürlüyü ola bilən çoxillik ot btkisidir. Gövdəsi dik qalxır, möhkəmdir, şaxəli-budaqlıdır, qısa tükcüklüdür, bəzən kələkötül vəzilərlə örtülü olur. Yarpaqcıqları 5-17 (19) ədəd olmaqla yerləşir və uzunsov, ellips formasında, lanset formasında, aşağı hissəsində adi vəzilər yerləşməklə ümumi saplaq üzərində düzülmüşdür və teztöküləndir. Salxımları uzunsovdur, lətli və yumşaqdır. Yarpaqdan bir az qısa olur. Çiçək tacı açıq-bənövşəyi rəngdə olub uzunluğu 10-12 mm-ə çatır. Kasacıq yarpaqları birvaridir (uc hissədən əyilmiş formada), kasacıq uzunluğunda və ya ondan nisbətən uzun olur. paxlameyvəsi az-çox itburnu meyvəsi tipli-vəzili olur, uzunsovdur və qalınqabıqlıdır və bozumtul rəngdə olur. Vəzili biyanda çiçəkləmə may-iyun aylarında baş verir. Meyvələrin yetişməsi isə iyul-avqust aylarına qədər davam edir. Azərbaycanda Naxçıvan MR-da, Lənkəran-Muğan ovalığında yaxın dağ qurşaqlarına qədər olan ərazilərdə çaylara yaxın yerlərdə, otlu təpələrdə, bəzən isə qərb zonalarında rast gəlinir. MDB ərazisində Qafqazda (Ön Qafqaz, Şərqi Qafqaz, Cənubi Qafqazda xüsusilə), Rusiyanın Avropa hissəsində, Orta Asiyada rast gəlinir. Dünya üzrə Orta Avropada. Aralıq dənizi ölkələrində, Balkanlarda, Malaziyada, İranda, Armavirdə və digər ərazilərdə bitir. Qeyd etmək lazımdır ki, vəzili biyanın Azərbaycanda yetişdirilməsi və təsərrüfat xüsusiyyətləri digər biyan növləri ilə müqayisədə az öyrənilmişdir. 14 Biyan cinsinin bu növü təbii ehtiyatlarının olması baxımından digər növlər içərisində 4-cü yeri tutur (2006-cı il məlumatlarına əsasən). G. glanduliferanın bioloji xüsusiyyətləri yaxşı öyrənilsə də onun tətbiq sahələri hələ ki, tam olaraq müəyyənləşdirilməyib. Biokimyəvi analizlər nəticəsində məlum olmuşdur ki, Vəzili biyanın yaz dövrlərində (martın sonu-mayın əvvəlləri) yarpaqlarının üzərindəki vəziciklər tərəfindən ifraz olunan efir təbiətli maddələr həm də aşılayıcı xüsusiyyətə malikdir. Bu isə Vəzili biyanın yem bitkisi olaraq heyvanlar tərəfindən istifadəsini nisbətən məhdudlaşdırır. Amma eyni zamanda öyrənilmişdir ki, bu aşılayıcı maddələr kimyəvi baxımından insan orqanizmində müəyyən plastik mübadilələrdə (anabolizmlərdə) iştirak edə bilər. Bu baxımdan G. glandulifera son zamanlar tibbi istifadə baxımından elm adamlarında maraq oyatmağa başlamışdır.
Урал чихэр өвс (лат. Glycyrrhiza uralensis (Fisch. ex DC.)) нь буурцагтны овгийн, өвслөг, олон наст, чихэр өвсний төрлийн нэгэн зүйл ургамал.[2] Уг ургамлыг англиар Chinese liquorice[3] гэж нэрлэдэг. Түүнийг чихэрлэг амт оруулагч байдлаар, мөн Дорно дахины анагаах ухаанд ашигладаг.[4]
Урал чихэр өвс нь бутны ойр орчимд, нуга ба хээр талд ургах ба мөн ширгэсэн гол мөрний гольдирол, нуур цөөрмийн ойр орчим, усалгааны сувгийн эрмэг зэргээр тааралдана. Монгол, Казахстан, Кавказ, Дундад Ази, Киргиз, Баруун Сибирийн өмнөд хэсэг ба Өмнөд Уралын нутгаар тархан ургана.[5]
Урал чихэр өвсний үндэсийг liquorice root эсвэл radix glycyrrhizae гэх ба эмийн зориулалтаар ашигладаг.[5] Түүний үндэс нь мөн gancao (kan-tsao; Хятад: 甘草, pinyin: gāncǎo) гэдэг нэртэйгээр Хятадын уламжлалт анагаах ухаанд хэрэглэгддэг суурь тавин ургамлын жагсаалтад багтдаг.[4] Түүнийг, ихэвчлэн, наранд хатсаны дараа хавар эсвэл намар түүж бэлтгэдэг. Урал чихэр өвсний үндэсийг Хядадын Шанси, Гансу, Шинжан мужуудад ихэвчлэн түүж бэлтгэдэг.[6] Урал чихэр өвсний үндэсэнд сахароз, пектинүүд, цардуул, глюкоз, флавоноидууд, азотлог нэгдэлүүд агуулагддаг. Урал чихэр өвсний үндэсийг ханиалга дарах, цэр ховхлох, туулгах, уушиг, цээжний өвчинг дарах, шээс хөөх, харшил эсэргүүцэх, хавдар бууруулах, шарх эдгэрүүлэх, үрэвсэл намдаах чиглэлийн янз бүрийн эм бэлдмэл хийхэд ашигладаг.
Хүнсний үйлдвэрт олон төрлийн ундаа, квас, шар айраг, цай, кофе зэргийг хийхэд түүхий эд болдог. Мөн будаг, бэх, саван, галын хорны хөөсрүүлэгч бодис, үс бэхжүүлэгч шампунь зэрэг үйлдвэрлэлийн олон салбарт ашигладаг.[7]
Урал чихэр өвс (лат. Glycyrrhiza uralensis (Fisch. ex DC.)) нь буурцагтны овгийн, өвслөг, олон наст, чихэр өвсний төрлийн нэгэн зүйл ургамал. Уг ургамлыг англиар Chinese liquorice гэж нэрлэдэг. Түүнийг чихэрлэг амт оруулагч байдлаар, мөн Дорно дахины анагаах ухаанд ашигладаг.
Kâm-chhó (甘草) he yit chúng chhó-pún chhṳ̍t-vu̍t.
Glycyrrhiza uralensis, also known as Chinese liquorice,[2] is a flowering plant native to Asia. It is used as a sweetener and in traditional Chinese medicine.[3]
Liquorice root, or 'radix glycyrrhizae', is one of the 50 fundamental herbs used in traditional Chinese medicine, where it has the name gancao (kan-tsao; Chinese: 甘草, pinyin: gāncǎo). It is used in Chinese medicine to harmonize other herbs and to reduce the harsh effects of other herbs.[3] It is usually collected in spring and autumn, when it is sliced and sun-dried, then either used unprepared or stir-baked with honey.[4] Liquorice root is most commonly produced in the Shanxi, Gansu and Xinjiang regions of China.[5]
Liquorice root contains glycyrrhizin, which may affect blood pressure, blood potassium levels or have untoward effects during pregnancy.[6] Overuse of licorice may induce weakness, headache, blurred vision, nosebleed, anxiety, or shortness of breath.[7] Other common side effects may include missed menstrual periods, fluid retention or sexual problems in men.[7] More serious instances of overuse can lead to hypertension and hyperaldosteronism, which may require hospitalization.[8]
Glycyrrhiza uralensis can be found growing naturally in Europe, Asia, and throughout the Middle East. This Chinese licorice is harvested mainly during the spring and autumn and is dried by sunlight. The plant is very strong rooted, and grow to be 30-120 cm tall.[9]
The plant contains a glycoside that is 30-50 times sweeter than sucrose, glycyrrhizin, which has the chemical composition C42H62O16.[10][11] The plant contains numerous phytochemicals.[11]
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link). 25 April 2010. Glycyrrhiza uralensis, also known as Chinese liquorice, is a flowering plant native to Asia. It is used as a sweetener and in traditional Chinese medicine.
Glycyrrhiza uralensis es una especie de planta angiosperma, perteneciente a la familia Fabaceae y nativa de Asia. Es una de las 50 hierbas fundamentales usadas en la medicina tradicional china, donde tiene el nombre chino de: gān cǎo (甘草) también conocido como licorice root en inglés o regaliz en español.[1]
Es una planta erecta que alcanza un tamaño de 45-60 cm de altura; ramas pubérulas a pilosas y glandular puntiformes. Estipulas laterales libres, de 3 mm de largo, pilosas y glandulares. Hoja pinnada compuesta; raquis (incluyendo el pecíolo) de 8-14,5 cm de largo, piloso y glandular; pecíolo de 8-29 mm de largo; foliolos 13-17, con hojuelas laterales opuestas, peciólulo de 1.5-3.0 mm de largo, lámina c. 16-42 mm de largo, c. 8-18 mm de ancho, ampliamente elípticas a obovadas, enteras, obtuso, pubérulas, escasamente punteada arriba y punteada densamente abajo. La inflorescencia es un racimo pedunculado axilar, con pedúnculo de 3-6 cm de largo. Brácteas de 4-6 mm de largo, pubescentes y punteadas. Frutas de 6-7 mm de ancho, encorvada o en espiral, cubierta de tubérculos duros de color marrón oscuro, con 5-8 semillas.[2]
Glycyrrhiza uralensis fue descrita por Friedrich Ernst Ludwig von Fischer y publicado en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 2: 248. 1825.[2]
Glycyrrhiza: nombre genérico que deriva del griego antiguo γλυκύρριζα (glukurrhiza), que significa "raíz dulce",[3] de γλυκύς (glukus), "dulce"[4] + ῥίζα (rhiza), "raíz",[5][6] dándole el nombre Dioscórides.[7]
uralensis: epíteto geográfico que alude a su localización en los Urales.
Datos: Q1196166
Multimedia:
Especies: Glycyrrhiza uralensis
Glycyrrhiza uralensis es una especie de planta angiosperma, perteneciente a la familia Fabaceae y nativa de Asia. Es una de las 50 hierbas fundamentales usadas en la medicina tradicional china, donde tiene el nombre chino de: gān cǎo (甘草) también conocido como licorice root en inglés o regaliz en español.
Cam thảo hay cam thảo bắc (danh pháp hai phần: Glycyrrhiza uralensis) là một loài thực vật có hoa bản địa châu Á, một trong khoảng 18 loài của chi Cam thảo (Glycyrrhiza).
Cây lâu năm, cao tới 0,6 m, tỏa rộng tới 0,4 m. Hoa lưỡng tính. Ra hoa từ tháng 6 tới tháng 8. Quả chín trong khoảng từ tháng 7 tới tháng 10.
Cam thảo là một trong 50 vị thuốc cơ bản được sử dụng trong y học cổ truyền Trung Hoa, với tên gọi của nó trong tiếng Trung là 甘草 (gān cǎo, cam thảo)[1].
Cam thảo hay cam thảo bắc (danh pháp hai phần: Glycyrrhiza uralensis) là một loài thực vật có hoa bản địa châu Á, một trong khoảng 18 loài của chi Cam thảo (Glycyrrhiza).
Glycyrrhiza uralensis Fisch. ex DC., 1825
Синонимы
Солодка уральская (лат. Glycyrrhiza uralensis)[2] — вид многолетних травянистых корневищных растений семейства Бобовые (Fabaceae)[3].
Растение произрастает вблизи кустарников, на участках лугов и территориях степей. Распространено как в поймах, так и в руслах высыхающих рек, вблизи водоемов и на берегах оросительных каналов. Территориально растение встречается в Казахстане, Кавказе, Средней Азии, Киргизии и на юге Западной Сибири и Южном Урале [2]. Сбор растения происходит также, как и солодки голой.
Высота растения может превышать один метр. Корневая система включает в себя короткое корневище и вертикальный деревянистый корень. Он достигает грунтовых вод. Стебли растения прямостоячие, крепкие, высотой от 40 до 80 сантиметров.
Венчик солодки беловато-фиолетового цвета. Из 10 тычинок растения, 9 срастаются между собой.
Плодом солодки уральской является линейно-продолговатый боб длиной от 2 до 4 сантиметров. Ширина плода от 5 до 8 миллиметров. Семена растения округло-почковидной формы, гладкие на ощупь и буроватого тона.
Растение цветет с июня по июль. Плоды созревают с августа по сентябрь[2].
Корни и корневища солодки уральской применяют в лечебных целях[4]. В них содержится сахароза, пектины, крахмал, глюкоза, флавоноиды, азотсодержащие соединения. Растение лежит в основе создания препаратов, облегчающих течение заболеваний органов дыхания благодаря отхаркивающим свойства. Растение входит в состав средств, регулирующих водно-солевой обмен в организме. Измельченный корень солодки уральской используется для создания желудочных и грудных сборов.
Препараты малотоксичные. Обладают антигистаминными, антиаллергическими, мочегонными и спазмолитическими свойствами[2]. По своим свойствам и химическому составу солодка уральская напоминает солодку голую[3].
Корень солодки нашел свое применение в пищевой промышленности. Его используют при изготовлении, кваса, пива, разных безалкогольных напитков, чая, какао и кофе. Солодковый корень входит в состав средств, применяющихся для создания чернил, акварелей, для жидкостей, которыми наполнены огнетушители. Также корень растения значится компонентом для шампуней, которые укрепляют волосы[3].
Солодка уральская (лат. Glycyrrhiza uralensis) — вид многолетних травянистых корневищных растений семейства Бобовые (Fabaceae).
本文介紹的是一種植物。關於在演藝領域的意思，請見「甘草演員」。甘草（學名：Glycyrrhiza uralensis，英语：Licorice），又名乌拉尔甘草、生草、生甘草、粉草、粉甘草、灸草、國老、甜草根，是多年生草本植物，屬豆科。
甘草是多年生草本植物，高30～70厘米，莖直立，根呈圓柱狀，直徑有3-4公分，巨大的則有5-6公分，高一米多，最長者達3-4米。单数羽状复叶；夏季开紫色蝶状花，总状花序腋生，花密集，长5～12厘米，长1.5～2.2厘米。荚果线状长圆形，宽0.6～0.8厘米，弯曲成镰刀状或环状，有褐色腺状刺。[1]
甘草分布于中国大陸华北、东北、西北、內蒙古，主要生長於乾旱的荒漠草原裡。
甘草的乾燥根及地下根狀莖，在中医学中被臨床運用於滋潤緩和，中和烈藥，解毒、鎮痛、解痙、矯味、鎮咳袪痰等。也可以用于慢性咽喉炎的辅助治疗。在方劑中常作為佐使藥。
甘草是一种传统的中药材，用途广泛，有“十方九草”之说。它的名称很多。《神农本草经》列为上品，五世纪名医陶弘景称之为“国老”和“众药之王”。维吾尔语称“曲曲不牙”即甜棍之意。[2]
中医学认为甘草性平，味甘，有解毒、祛痰、止痛、解痙以至抗癌等藥理作用。在中醫上，甘草補脾益氣，滋咳潤肺，緩急解毒，調和百藥。臨床應用分「生用」與「蜜炙」（炙甘草）之別。生用主治咽喉腫痛，痛疽瘡瘍，胃腸道潰瘍以及解藥毒、食物中毒等；蜜炙主治脾胃功能減退，大便溏薄，乏力發熱以及咳嗽、心悸等。甘草也是人丹的主要原料之一。
甘草甜素（glycyrrhizin）、甘草酸（glycyrrhinic acid）、甘草次酸（glycyrrhetic acid，glycyrrhetinic acid）、甘草黄甙（甘草甙，liquiritin）、甘草素（liquiritigenin）、甘草苦甙（glycyamarin）、异甘草黄甙（iso-liquiritin）、二羟基甘草次酸（dihydroxyglycyrrhetic acid，即grabric acid）、甘草西定（licoricidin）、甘草醇（glycyrol）、5-0-甲基甘草醇（5-0-methyl glycerol）、异甘草醇（iso-glycyrol）
[3]甘草中的甘草酸有抗幽門螺旋桿菌的作用，因此可用來治療消化性潰瘍（胃及十二指腸潰瘍），已有臨床實驗[4]針對消化性潰瘍病人，比較甘草與原有的鉍劑療法，並證實甘草具有一樣好的療效而可作為替代的療法。
[5]慢性發炎有別於一般所熟知的發炎，是一種慢性、低等級的發炎現象，且是老化相關疾病的重要特徵，因此抗發炎反應被認為是治療或預防老化相關疾病的重要方向，包括心血管疾病[6]、失智[7]、癌症[8]等等。而甘草的最著名的功效之一即為抗發炎反應[9]，其強大的抗發炎能力已應用在肝、腎、肺、腸等相關疾病上[10][11]。
甘草成分中的甘草酸與甘草次酸，可以藉由某種機制而降低雄性激素睪固酮的產生[12]，因此甘草在臨床上是治療女性的雄性激素過多症（hyperandrogenism）的有效手段[13]。另外，在一群男性自願受測者的實驗中發現，每日服用7克的市售甘草藥片（每日攝入0.5克甘草酸）在數天內即可大幅降低血清裡的總睪固酮，但降低後的總睪固酮值從來不會低於正常範圍[14]，顯示甘草對人體荷爾蒙有一定的協調作用。而在服用中斷的四天後，總睪固酮即回復到原先的值。
[15]甘草中的甘草酸可影響人體內的鈉鉀離子平衡，即將鉀離子排出體外而將鈉離子留存體內，如此可使水份留存體內而有抗利尿功效。然而若长期或大剂量服用甘草，則會使體內有過多水份，造成水肿、血壓升高等症狀。因此長期或大量服用甘草時，應配合高鉀、低鈉、利尿之飲食，並定期檢查電解質濃度和測定血壓。
[16]甘草中的甘草素已被體外實驗證實對於多種病毒具有抑制效果，因此可應用在病毒造成的慢性肝炎。肝臟功能出現問題的指標之一為谷丙轉氨酶的高含量，而數個臨床實驗已證實甘草素具有降低谷丙轉氨酶含量的效果。而在日本，利用甘草素治療慢性肝炎已長達數十年。
[17]從甘草中萃取出來的甘草黃酮油（licorice flavonoid oil），已被多項實驗證實可有效減少內臟的脂肪堆積、減少低密度脂蛋白膽固醇，因此被認為有預防肥胖的功效。最新的臨床實驗還證實了甘草黃酮油的增肌功效：針對50位受測者的隨機雙盲測試，在16週後發現服用甘草黃酮油補給品的群組，其軀幹肌肉質量明顯增加。該實驗發現甘草黃酮油能一方面增加軀幹肌肉，一方面減少軀幹脂肪，減脂與增肌同時發生，且該效果適用於各年齡層。
甘草還廣泛應用於食品工業，精製糖果(salmiakki)、蜜餞和口香糖。甘草浸膏是製造巧克力的乳化劑，還能增加啤酒的酒味及香味，提高黑啤酒的稠度和色澤，製作某些軟性飲料和甜酒；香煙矯味。在化工、印染工業中，甘草也廣有用途。
可對抗發炎、病毒、細菌和寄生蟲的感染，刺激干擾素的生成。能清腸、減少肌肉痙攣、增加肺臟和支氣管黏液的流動性，促進腎上腺的功能。擁有類似動情激素和黃體激素的功效，能使人變聲。有助於抑制牙菌斑的形成和預防細菌黏在牙齒的琺瑯質上。對於過敏、氣喘、慢性疲勞、沮喪、肺氣腫、前列腺腫大、發燒、袍疹病毒感染、低血糖症、腺體的功能、發炎性腸道疾病、經前症候群、更年期症狀和上呼吸道感染有幫助。
炙甘草是用蜂蜜烘製的甘草，也就是俗稱的炮製，先將蜂蜜放置於鍋煉製成中蜜，然後再改用文火加生甘草片拌炒均匀，接下來放置在烤房或烘箱用60度C烘至不粘手時取出，然後放置曬涼即可。功能與主治補脾和胃，益氣復脈。用于脾胃虛弱，倦乏力。
張仲景的傷寒雜病論談論到『傷寒脈結代。心動悸。炙甘草湯主之。』其意思為脈搏之跳動，偶爾會有停止的時候，其停止的次數沒有固定的數目稱為代，如果停止的次數有固定的數目稱為結。
結脈可見《傷寒雜病論卷二》：『脈按之來緩，時一止複來者，名為結，又脈來動而中止，更來小數，中有還者反動名曰結。』反動就是復動，動而中止就是說跳著跳著突然不跳了，然後又再度出現跳動，跳得比之前都快，然後又恢復到了正常一般的跳動，這就是結脈。如同一條拉得很緊的繩子，繩子中間有個結，繩子上有一個小環，環以相同速度往前沿著繩子推著走，一旦遇著這個結時，就有阻擋，就必須要用力往前穿越，因為用力往前，就可以過了這個結，過了以後速度肯定加快，然後再等速前進，這就是有加速補償的現象。這是因為有形邪氣阻滯，所以稱作『結主邪盛』。
代脈可見《傷寒雜病論卷二》：『脈來動而中止，不能自還，因而復動者名曰代，陰也，得此脈者，必難治。』結脈和代脈都是陰脈，代脈等停止以後再復動跳的時候沒有加速補償的現象，就好似氣血不足，脈搏不連續，他是希望借助其他的力量來繼續跳動。因為氣血不足而造成脈搏不續，因此心臟失去了養份，而無力跳動。古人有『結生代死』的說法。結脈是因為有形邪氣阻礙，其正氣並不怎麼虛弱，一旦把邪氣給驅除了，就可以恢復。代脈是正氣非常虛弱，所以更為嚴重一點。[18]
炙甘草湯的組成：
有九味藥，主要以炙甘草為主藥四兩、切生薑三兩、麥門冬半斤、麻子仁半觔、桂枝三兩、大棗十二枚切開、人參二兩、阿膠二兩、生地黃一觔。將上面九味用水八升跟清酒七升，清酒就是最纯的米酒，先煮八味(除了阿膠以外)取三升去掉滓，喝時再佐以阿膠，放入藥融化，溫熱服一升，一日三服。炙甘草湯又曰復脈湯。
什麼是清酒，《周禮.天官.酒正》記載，當時有三酒，事酒、清酒。
三種酒只是存放的時間不同，其實這三種酒都是用米加上酒麴釀造的，都是米酒。清酒的作用有兩個，一個作用是養血、通脈、通經、化瘀。一個作用是行藥滯，就是解除藥物的滋膩。
『脈結代，心動悸』，實際就是一個現代西醫所說的心律不整，脈搏出現了停止跟不均勻，這是一種心臟的疾病，中藥的第一個治療心律不整的正是炙甘草湯，時至今日，臨床的事例證明治療非常有效，在許多情況下，只要辨證屬於氣血兩虛的，這張方子有很好的療效。炙甘草湯一味藥為麻子仁，起到了潤腸通便的作用，以減輕心臟的負擔，很多特別嚴重心臟病的病人，最怕便秘，因為大便乾燥，用力解便便導致心跳驟停，而突然死亡，所以這方藥的麻子仁，有他很重要的用處。
甘草首见于《本经》，又名美草、密甘（《本经》），蜜草（《名医别录》），国老（陶弘景），灵通（《记事珠》）等，在内蒙古中部又称甜草苗。[1]
.jpg)
|title=值左起第54位存在換行符 (帮助) 本文介紹的是一種植物。關於在演藝領域的意思，請見「甘草演員」。 
维基百科中的醫療相关内容仅供参考，詳見醫學聲明。如需专业意见请咨询专业人士。 甘草（學名：Glycyrrhiza uralensis，英语：Licorice），又名乌拉尔甘草、生草、生甘草、粉草、粉甘草、灸草、國老、甜草根，是多年生草本植物，屬豆科。
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 目 : マメ目 Fabales 科 : マメ科 Fabaceae 属 : カンゾウ属 Glycyrrhiza 種 : ウラルカンゾウ G. uralensis 学名 Glycyrrhiza uralensis L. 和名 ウラルカンゾウ（ウラル甘草）ウラルカンゾウ（ウラル甘草）は、マメ科カンゾウ属の1種で、（広義の）甘草に含まれる。別名トウホクカンゾウ（東北甘草）。
原産地は中国東北部とされている。
日本薬局方においては、ウラルカンゾウ（別名東北甘草、学名G. uralensis）またはスペインカンゾウ（別名西北甘草、リコリス、学名G. glabra）の甘草が基原植物とされており、グリチルリチン（グリチルリチン酸）2.5%以上を含むと規定されている。
スペインカンゾウとウラルカンゾウの外見上の違いは、どちらも羽状複葉であるがスペインカンゾウは小葉の形が細長い小判型（長卵形）をしている。対してウラルカンゾウはスペインカンゾウより小葉は丸みを帯びており株によっては尖葉の形がスペード型になっている場合もある。個体差はあるが同じ土壌に植えた場合、総じてウラルカンゾウよりスペインカンゾウの方が背丈が高く育つことが多い。 ウラルカンゾウは固体によっては葉から粘りのある甘い汁を分泌するものもある（手で葉に触るとべたつく）。
日本では主に中国から輸入しているが、中国政府は2000年ごろより土地の砂漠化を理由に甘草の輸出を制限するようになり、甘草の取り扱いを許可制とした。日本の漢方薬企業大手のツムラは、甘草の日本国内での大規模栽培を行い、中国産からの切り替えを始めている[1]。また、日本の製薬企業によるオーストラリアでの本格的な栽培も行われている。
日本国内でも栽培可能だがウラルカンゾウ・スペインカンゾウいずれも種子の発芽率はあまり良くない。発芽しても初期の成長がかなり遅い上に土壌の過湿に弱い。ストロン（走出茎）は数センチ毎に節があり芽が付いているのでストロンを切り離して植えつけたほうが成長が早い。 ストロンは地中で株元から伸び始めた当初は表面が白いが時間の経過と共に茶色くなって木の枝のような色になる。ハーブや生薬として利用する時は乾燥させるが生の状態でかじっても甘味を感じる。 5～6月に紫色の花が開花する事もあるが、日本の気候では開花結実しにくいとされている。
根茎、ストロン（走出茎）を乾燥してハーブや生薬原料として利用される。又、甘味料として食品や調味料、タバコの添加物としても多用される。
ウラルカンゾウ（ウラル甘草）は、マメ科カンゾウ属の1種で、（広義の）甘草に含まれる。別名トウホクカンゾウ（東北甘草）。
原産地は中国東北部とされている。
日本薬局方においては、ウラルカンゾウ（別名東北甘草、学名G. uralensis）またはスペインカンゾウ（別名西北甘草、リコリス、学名G. glabra）の甘草が基原植物とされており、グリチルリチン（グリチルリチン酸）2.5%以上を含むと規定されている。
スペインカンゾウとウラルカンゾウの外見上の違いは、どちらも羽状複葉であるがスペインカンゾウは小葉の形が細長い小判型（長卵形）をしている。対してウラルカンゾウはスペインカンゾウより小葉は丸みを帯びており株によっては尖葉の形がスペード型になっている場合もある。個体差はあるが同じ土壌に植えた場合、総じてウラルカンゾウよりスペインカンゾウの方が背丈が高く育つことが多い。 ウラルカンゾウは固体によっては葉から粘りのある甘い汁を分泌するものもある（手で葉に触るとべたつく）。
감초(甘草, Chinese liquorice[1] 또는 licorice)는 콩과에 속하는 여러해살이풀로 중국 북동부와 시베리아, 몽골, 중국 북부 등지에 분포한다. 뿌리는 건조시켜서 한약재로 사용하는데, 그 맛이 달기 때문에 감초라한다. 모든 약물과 배합이 잘 되어 중화작용을 하므로, 어느 자리에나 빠짐없이 끼어드는 사람을 일컬어 '약방의 감초', '약재에 감초', '탕약에 감초'라는 속담이 생겼다.[2]
높이는 1.5m 정도이며 비대한 곧은뿌리가 있다. 잎은 깃 모양이며, 7-8월에 옅은 남보라색 꽃이 이삭 모양으로 핀다. 뿌리와 줄기 밑 부분을 감미제와 위궤양·십이지장궤양의 치료제로 사용한다. 다른 약의 작용을 순하게 하므로, 한방에서 다양한 용도로 쓴다. 열매는 활처럼 굽은 꼬투리이며 겉에 가시같은 털이 있다.[3] 글리시리진, 글라브릭산, 슈크로즈, 글루코즈, 리퀴리틴, 리코리시딘 등을 함유하고 있다. 글리시리진은 체내에 축적된 노폐물과 중금속과 같은 독성 물질, 니코틴과 알콜을 분해하고 해독하며 디프테리아 독소와 뱀독, 복어독 해독 효과가 있으며 파상풍의 치료약이다. 식중독과 약물 중독을 예방하는데도 도움을 준다. 혈관 내의 혈중 콜레스티롤 함량을 감소시켜 혈행 개선에 도움을 주고 혈압을 떨어뜨린다. 한방에서는 자감초탕(炙甘草湯)·작약감초탕(芍藥甘草湯)·감초길경탕(甘草桔梗湯)등으로 처방한다. 참고로, 벌꿀을 물에 풀어 감초에 적셔서 불에 볶은 것을 자감초라고 한다. 감초는 윤폐지해, 화중완급, 청열해독(열증을 제거하고 독성을 없앰)의 효능이 있다.
감초의 주성분인 글리시리진이 스테로이드를 대사하는 효소 가운데 하나인 11ß-hydroxysteroid dehydrogenase를 억제하여 다량 복용시 염류코르티코이드 유사 효과가 나타나 위알도스테론 혈증을 초래할 수 있다. 이런 문제가 처음으로 지적된 것은[4]에서였는데 문제의 결과는 하루에 100~200g의 감초를 복용시킨 경우였다. 통상 한약으로 처방되는 감초의 양은 하루 4~8g에 불과하다.[5]
햇볕이 잘 들고 강우량이 적은 곳으로 배수가 좋은 모래땅이나 자갈이 섞인 땅에 15~20cm 간격으로 씨를 줄 뿌림한다. 1년생의 뿌리를 캐어 약15cm 잘라 5cm 깊이로 심거나 땅위로 올라온 줄기를 나누어 번식시킨다. 보통은 가을이나 봄 어느때 심어도 되지만 우운 지방에서는 봄에 심는 것이 가장 안전하다. 주로 가을과 봄에 심는다. 감초는 건조하면 관수를 해주어 적정한 습을 유지해 준다. 습기가 많을 경우 배수를 좋게 해주어 뿌리가 썩지 않도록 주의한다.
감초(甘草, Chinese liquorice 또는 licorice)는 콩과에 속하는 여러해살이풀로 중국 북동부와 시베리아, 몽골, 중국 북부 등지에 분포한다. 뿌리는 건조시켜서 한약재로 사용하는데, 그 맛이 달기 때문에 감초라한다. 모든 약물과 배합이 잘 되어 중화작용을 하므로, 어느 자리에나 빠짐없이 끼어드는 사람을 일컬어 '약방의 감초', '약재에 감초', '탕약에 감초'라는 속담이 생겼다.
높이는 1.5m 정도이며 비대한 곧은뿌리가 있다. 잎은 깃 모양이며, 7-8월에 옅은 남보라색 꽃이 이삭 모양으로 핀다. 뿌리와 줄기 밑 부분을 감미제와 위궤양·십이지장궤양의 치료제로 사용한다. 다른 약의 작용을 순하게 하므로, 한방에서 다양한 용도로 쓴다. 열매는 활처럼 굽은 꼬투리이며 겉에 가시같은 털이 있다. 글리시리진, 글라브릭산, 슈크로즈, 글루코즈, 리퀴리틴, 리코리시딘 등을 함유하고 있다. 글리시리진은 체내에 축적된 노폐물과 중금속과 같은 독성 물질, 니코틴과 알콜을 분해하고 해독하며 디프테리아 독소와 뱀독, 복어독 해독 효과가 있으며 파상풍의 치료약이다. 식중독과 약물 중독을 예방하는데도 도움을 준다. 혈관 내의 혈중 콜레스티롤 함량을 감소시켜 혈행 개선에 도움을 주고 혈압을 떨어뜨린다. 한방에서는 자감초탕(炙甘草湯)·작약감초탕(芍藥甘草湯)·감초길경탕(甘草桔梗湯)등으로 처방한다. 참고로, 벌꿀을 물에 풀어 감초에 적셔서 불에 볶은 것을 자감초라고 한다. 감초는 윤폐지해, 화중완급, 청열해독(열증을 제거하고 독성을 없앰)의 효능이 있다.
