الأسماء في صفحات التنقل
Böyük Britaniyada geniş yayılmışdır.
Hündürlüyü 2 m-dək olan, yaşıl gövdəli, qısa iynəli bitkidir. 5-7 ədəd yumurtavarı xırda yarpaqları hər iki tərəfdən tükcüklüdür. Saplağı sıx tükcüklü vəziciklərlə örtülmüşdür. Ləçəkləri 12-18 sm, ağ və ya açıq çəhrayıdır. Meyvələri 1-2 sm, yumurtavari və ya şarşəkilli, çılpaq, qırmızıdır. İyundan - iyuladək çiçəkləyir. Bu növ hermofroditdir (erkək və dişi orqanları vardır) arılarla tozlanır.
Yüngül nəmişli (qumlu) gillicəli, turş, neytral və qələvi, ağır, drenajlı torpaqda yaxşı bitir. Yarım kölgədə və ya kölgəsiz yerdə bitə bilir. Qurunt sularını sevmir.
Respublikamızın bəzi bölgələrində park və bağlarda mədəni şəraitdə becərilir.
Meyvələri C, toxumları E vitamini ilə zəngindir. Onu xırdalamaq, un ilə qarışdıraraq digər ərzaqlara əlavə etmək olar. Meyvəsi xərçəng xəstəliyinin qarşını alır. Qrup əkinlərində istifadə edilir.
Rosa obtusifolia on ruusukasvien (Rosaceae) heimoon, ruusujen (Rosa) sukuun kuuluva kasvilaji. Se on tunnistettavissa selvästi liuskoittuneiden ja rakkulareunaisten verholehtiensä, toissahalaitaisten lehtiensä, nystykarvaisten keskisuoniensa sekä kynsimäisesti taipuneiden okiensa perusteella. Muista ruusulajeista Rosa obtusifolia muistuttaa eniten koiranruusua (Rosa canina), mutta lajit ovat erotettavissa toisistaan verholehtien liuskoittumisen, lehtilaitojen ulkonäön sekä erittävien rakkuloiden sijainnin perusteella.[1]
Rosa obtusifolia on hyvin runsashaarainen pensas, joka voi kasvaa noin kaksi metriä korkeaksi. Varsissa olevat okaat ovat selvästi kynsimäisesti taipuneita. Lehtien yläpinnat ovat kiiltäviä sekä lähes kaljuja ja alapinnoilla on keskisuonien kohdilla sekä tavallisia karvoja että erittäviä nystykarvoja. Lehdet ovat kerrannaislehtiä, ja lehdyköiden laidat ovat toissahaisia. Lisäksi lehdyköiden reunoilla on erittäviä rakkuloita. Lehdet eivät tuoksu joidenkin ruusulajien tapaan omenalle, vaan lehtien tuoksu on neutraali. Rosa obtusifolia -lajin kukkien väri vaihtelee valkoisesta vaaleanpunaiseen ja kukat ovat yleensä muutaman kukan ryhminä. Kukkien verholehdet ovat selvästi liuskoittuneita ja niiden reunoilla on erittäviä nystykarvoja. Emien luotit ovat harvakarvaisia sekä kimppumaisesti yhdessä. Rosa obtusifolia kukkii kesä–heinäkuussa. Lajin kiulukat ovat punaisia, kaljuja, lähes pyöreitä sekä peräänsä lyhyempiä.[1]
Rosa obtusifolia kasvaa hakamailla, pensaikoissa ja metsiköissä[1].
Lajin tieteellisen nimen lajinimi (obtusifolia) tulee latinan kielen sanoista obtusus (suom. tylppäkärkinen) sekä folium (suom. lehti) ja viittaa tylppäkärkisiin lehtiin[1].
Rosa obtusifolia on ruusukasvien (Rosaceae) heimoon, ruusujen (Rosa) sukuun kuuluva kasvilaji. Se on tunnistettavissa selvästi liuskoittuneiden ja rakkulareunaisten verholehtiensä, toissahalaitaisten lehtiensä, nystykarvaisten keskisuoniensa sekä kynsimäisesti taipuneiden okiensa perusteella. Muista ruusulajeista Rosa obtusifolia muistuttaa eniten koiranruusua (Rosa canina), mutta lajit ovat erotettavissa toisistaan verholehtien liuskoittumisen, lehtilaitojen ulkonäön sekä erittävien rakkuloiden sijainnin perusteella.
Rosa obtusifolia on hyvin runsashaarainen pensas, joka voi kasvaa noin kaksi metriä korkeaksi. Varsissa olevat okaat ovat selvästi kynsimäisesti taipuneita. Lehtien yläpinnat ovat kiiltäviä sekä lähes kaljuja ja alapinnoilla on keskisuonien kohdilla sekä tavallisia karvoja että erittäviä nystykarvoja. Lehdet ovat kerrannaislehtiä, ja lehdyköiden laidat ovat toissahaisia. Lisäksi lehdyköiden reunoilla on erittäviä rakkuloita. Lehdet eivät tuoksu joidenkin ruusulajien tapaan omenalle, vaan lehtien tuoksu on neutraali. Rosa obtusifolia -lajin kukkien väri vaihtelee valkoisesta vaaleanpunaiseen ja kukat ovat yleensä muutaman kukan ryhminä. Kukkien verholehdet ovat selvästi liuskoittuneita ja niiden reunoilla on erittäviä nystykarvoja. Emien luotit ovat harvakarvaisia sekä kimppumaisesti yhdessä. Rosa obtusifolia kukkii kesä–heinäkuussa. Lajin kiulukat ovat punaisia, kaljuja, lähes pyöreitä sekä peräänsä lyhyempiä.
Rosa obtusifolia kasvaa hakamailla, pensaikoissa ja metsiköissä.
Lajin tieteellisen nimen lajinimi (obtusifolia) tulee latinan kielen sanoista obtusus (suom. tylppäkärkinen) sekä folium (suom. lehti) ja viittaa tylppäkärkisiin lehtiin.
Rosa obtusifolia est une espèce de rosiers, appartenant à la section des Caninae, originaire des régions montagneuses d'Europe centrale et méridionale (de la France à la Roumanie).
Il ressemble à Rosa canina.
C'est un arbrisseau épineux formant un buisson de 1,5 mètre de haut, aux tiges munies de nombreux aiguillons.
Les feuilles imparipennées, d'un vert foncé, comptent de 5 à 7 folioles sont velues sur les deux faces.
Les fleurs, de 4 cm de diamètre, varient du blanc au rose, elles éclosent en juin-juillet.
Elles donnent des fruits, des cynorrhodons lisses et ellipsoïdes, de 1,5 cm de long[1], de couleur orangée à rouge.
Rosa obtusifolia 'Sclerophylla' aux bord des folioles parcheminé et transparent
Rosa obtusifolia est une espèce de rosiers, appartenant à la section des Caninae, originaire des régions montagneuses d'Europe centrale et méridionale (de la France à la Roumanie).
Il ressemble à Rosa canina.
De beklierde heggenroos (Rosa balsamica, synoniem: Rosa tomentella, Rosa obtusifolia) is een struik die behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae). Rosa balsamica zou een synoniem zijn van Rosa canina.[1] De soort komt van nature voor in Europa. De beklierde heggenroos staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en stabiel of toegenomen. Het aantal chromosomen is 2n = 35.
De grote, losse, rechtopgaande struik wordt 1,5 - 3 m hoog. Op de lange, boogvormig overhangende, onbeklierde takken zitten gekromde stekels, die een brede basis hebben. De bladeren zijn meestal zeventallig geveerd met elliptische, 2,0 – 3,5 cm lange en 1,5 – 2,0 cm brede dubbel- tot meervoudig gezaagde deelblaadjes. De deelblaadjes hebben een spitse top. Ze zijn aan de onderkant donsachtig behaard en hebben roodachtige zittende klieren. Ze zijn aan de bovenkant onbehaard of zwak behaard en klierloos. De blaadjes zijn bij wrijving geurloos. De steunblaadjes zijn aan de bovenkant onbehaard en onbeklierd en aan de onderkant aanliggend behaard. Aan de rand van de steunblaadjes zitten klieren met wimpers. De bladsteel en bladspil zijn rondom behaard en hebben zittende, roodachtige klieren. Ze hebben geen kleine stekels.
De beklierde heggenroos bloeit van juni tot in augustus met ronde, bleekroze of witte, 3,5 – 4,5 cm grote bloemen. De behaarde kelkbladen hebben meestal geen klieren. De na de bloei teruggeslagen kelkbladen vallen voor de rijping van de rozenbottel af. De vrije stijl is zwak behaard.
De helderrode, kale, vlezige, bolvormige tot eivormige, 1 - 2 cm lange en 0,8 - 1 cm brede, onbeklierde rozenbottel is een bloembodem met daarin de nootjesachtige vruchten. De 1 – 2 cm lange steel van de rozenbottel is kaal en meestal niet beklierd. Het stijlkanaal is 0,5 - 0,9 mm groot.
De beklierde heggenroos komt voor op vrij droge, kalkhoudende grond op zeeduinen, zonnige bosranden, hellingen, in hagen, struwelen en grazige ruigten.
Struik
Blad
Bloem
Vruchten
De beklierde heggenroos (Rosa balsamica, synoniem: Rosa tomentella, Rosa obtusifolia) is een struik die behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae). Rosa balsamica zou een synoniem zijn van Rosa canina. De soort komt van nature voor in Europa. De beklierde heggenroos staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en stabiel of toegenomen. Het aantal chromosomen is 2n = 35.
De grote, losse, rechtopgaande struik wordt 1,5 - 3 m hoog. Op de lange, boogvormig overhangende, onbeklierde takken zitten gekromde stekels, die een brede basis hebben. De bladeren zijn meestal zeventallig geveerd met elliptische, 2,0 – 3,5 cm lange en 1,5 – 2,0 cm brede dubbel- tot meervoudig gezaagde deelblaadjes. De deelblaadjes hebben een spitse top. Ze zijn aan de onderkant donsachtig behaard en hebben roodachtige zittende klieren. Ze zijn aan de bovenkant onbehaard of zwak behaard en klierloos. De blaadjes zijn bij wrijving geurloos. De steunblaadjes zijn aan de bovenkant onbehaard en onbeklierd en aan de onderkant aanliggend behaard. Aan de rand van de steunblaadjes zitten klieren met wimpers. De bladsteel en bladspil zijn rondom behaard en hebben zittende, roodachtige klieren. Ze hebben geen kleine stekels.
De beklierde heggenroos bloeit van juni tot in augustus met ronde, bleekroze of witte, 3,5 – 4,5 cm grote bloemen. De behaarde kelkbladen hebben meestal geen klieren. De na de bloei teruggeslagen kelkbladen vallen voor de rijping van de rozenbottel af. De vrije stijl is zwak behaard.
De helderrode, kale, vlezige, bolvormige tot eivormige, 1 - 2 cm lange en 0,8 - 1 cm brede, onbeklierde rozenbottel is een bloembodem met daarin de nootjesachtige vruchten. De 1 – 2 cm lange steel van de rozenbottel is kaal en meestal niet beklierd. Het stijlkanaal is 0,5 - 0,9 mm groot.
De beklierde heggenroos komt voor op vrij droge, kalkhoudende grond op zeeduinen, zonnige bosranden, hellingen, in hagen, struwelen en grazige ruigten.
Struik
Blad
Bloem
Vruchten
Flikros (Rosa obtusifolia) är en växtart i familjen rosväxter. Flikros är en rikt grenig buske som kan bli omkring två meter hög. Grenarna har starkt kloböjda taggar. Bladen är glansiga och nästan helt kala på ovansidan, undersidan har både vanliga hår och körtelhår längs mittnerven. Småbladen är dubbelsågade och har körtlar i kanten. Bladen har neutral lukt och är inte äppeldoftande. Flikros blommar i juni-juli med vita till rosa blommor som sitter få tillsammans. Foderbladen är flikiga med i kanten starkt körtelhåriga flikar, vid fruktmognaden är de nedvikta och faller av tidigt. Märkena är gleshåriga och bukettlikt samlade. Nyponen är kala och röda, nästan runda och kortare än sina skaft. Flikros karaktäriseras av mycket flikiga körtelkantade foderblad, blad med dubbelsågad kant och körtelhårig mittnerv, samt de starkt kloböjda taggarna. Den liknar annars mest stenros (R. canina), men den senare har inte lika flikiga foderblad, enkelsågad bladkant utan körtlar på undersidan, samt svagt böjda taggar.
Utbredning. Flikros är sällsynt och förekommer i kusttrakterna från Bohuslän, finns även på östkusten på några enstaka lokaler, den nordligaste lokalen i Sverige finns i Loftahammars skärgård. Den växer i skogsbryn, hagar och snår.
Etymologi. Artnamnet obtusifolia betyder 'med trubbiga blad' och kommer av latinets obtusus (trubbig) och folium (blad).
Wikimedia Commons har media som rör Flikros.
Flikros (Rosa obtusifolia) är en växtart i familjen rosväxter. Flikros är en rikt grenig buske som kan bli omkring två meter hög. Grenarna har starkt kloböjda taggar. Bladen är glansiga och nästan helt kala på ovansidan, undersidan har både vanliga hår och körtelhår längs mittnerven. Småbladen är dubbelsågade och har körtlar i kanten. Bladen har neutral lukt och är inte äppeldoftande. Flikros blommar i juni-juli med vita till rosa blommor som sitter få tillsammans. Foderbladen är flikiga med i kanten starkt körtelhåriga flikar, vid fruktmognaden är de nedvikta och faller av tidigt. Märkena är gleshåriga och bukettlikt samlade. Nyponen är kala och röda, nästan runda och kortare än sina skaft. Flikros karaktäriseras av mycket flikiga körtelkantade foderblad, blad med dubbelsågad kant och körtelhårig mittnerv, samt de starkt kloböjda taggarna. Den liknar annars mest stenros (R. canina), men den senare har inte lika flikiga foderblad, enkelsågad bladkant utan körtlar på undersidan, samt svagt böjda taggar.
Utbredning. Flikros är sällsynt och förekommer i kusttrakterna från Bohuslän, finns även på östkusten på några enstaka lokaler, den nordligaste lokalen i Sverige finns i Loftahammars skärgård. Den växer i skogsbryn, hagar och snår.
Etymologi. Artnamnet obtusifolia betyder 'med trubbiga blad' och kommer av latinets obtusus (trubbig) och folium (blad).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
